Το Ποντίκι
του Δημήτρη Μηλάκα
Το αμορτισέρ είναι ένα χρήσιμο εξάρτημα απορρόφησης κραδασμών και τοποθετείται για να συνδέσει δύο κομμάτια ενός συστήματος το οποίο θα ήταν καταδικασμένο να διαλυθεί χωρίς την ύπαρξη και τη λειτουργία του. Παρά τη μέγιστη συμβολή του στην εύρυθμη λειτουργία του μηχανικού συστήματος, όπως γνωρίζουμε από την κοινή καθημερινή χρήση στα αυτοκίνητά και τις μηχανές μας το αμορτισέρ είναι ένα αναλώσιμο εξάρτημα το οποίο φθείρεται καταστρέφεται και κάποια στιγμή πετιέται ως άχρηστο για να αντικατασταθεί από ένα καινούργιο. Σε κάθε περίπτωση η χρήση του αμορτισέρ έχει όριο ζωής….
Η Ελλάδα τηρουμένων των αναλογιών έχει εδώ και χρόνια τη θέση του αμορτισέρ στο σύστημα των ευρωτουρκικών σχέσεων. Σήμερα μάλιστα, σε μια εποχή που είναι φανερή η δυσκολία της σύνδεσης της Τουρκίας με αυτό που αποκαλούμε δυτικό κόσμο οι πιέσεις που ασκούνται στο ελληνικό αμορτισέρ είναι τρομακτικές.
Οι Ευρωπαίοι θέλουν την Τουρκία «ανοιχτή» για τις μεγάλες μπίζνες που κάνουν μαζί της. Ταυτόχρονα θέλουν την Ευρώπη κλειστή και «αμόλυντη» από την επιρροή που θα μπορούσε να ασκήσει η ένταξη την ΕΕ μιας μουσουλμανικής χώρας με το μέγεθος και το δυναμικό της Τουρκίας. Αυτή η ειδική ευρωτουρκική σχέση έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό με την αξιοποίηση του ελληνικού αμορτισέρ. Για χρόνια- δεκαετίες- η ενταξιακή πορεία της τουρκίας στην ΕΕ σταματούσε εξ αιτίας του ελληνικού βέτο λόγω της ύπαρξης στρατευμάτων κατοχής στης Κύπρο. Αργότερα όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις αφαίρεσαν αυτό το ανάχωμα αποκαλύφθηκε η καθαρή αλήθεια: καμία χώρα της Ευρώπης δεν επιθυμεί την Τουρκία ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Αυτήν την αλήθεια αναγνωρίζει και η Τουρκική ηγεσία η οποία και δημόσια έχει υπογραμμίσει ότι η Ευρωπαική πορεία είναι μια και όχι η κύρια από τις επιλογές της χώρας.
Κάπως έτσι- ανάμεσα σε ψέματα και μισές αλήθειες- διαμορφώνονται οι σχέσεις των Ευρωπαικών κρατών με την Τουρκία και η κάθε πλευρά αναζητά μέσα από αυτήν τη σχέση το μέγιστο όφελος επικεντρωμένο κατά κύριο λόγω σε οικονομικές παραμέτρους. Καμία από τις δύο πλευρές δεν είναι διατεθειμένη να χάσει τα κέρδη που απολαμβάνει από αυτήν την ειδική σχέση. Καμία, επίσης, από τις δύο πλευρές δεν είναι διατεθειμένη να εμβαθύνει αυτή τη σχέση σε πολιτικό επίπεδο καθώς οι στόχοι των δύο πλευρών αποκλίνουν.
Η γεωγραφία, δυστυχώς, μετατρέπει την Ελλάδα σε αμορτισέρ ως το σημείο σύνδεσης αυτών των δύο διαφορετικών κόσμων. Μέσω της Ελλάδας (και των ζητημάτων που έχει ανοιχτά με την Τουρκία) οι Ευρωπαίοι μπορούν να εφαρμόζουν πιέσεις στην Αγκυρα ζητώντας της συνετές κινήσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο. Από την άλλη πλευρά η Αγκυρα αξιοποιώντας την ελληνική πολύπλευρη αδυναμία μπορεί να απειλεί ότι θα γεμίσει την Ευρώπη με πρόσφυγες και μετανάστες, ή ακόμη και να της δημιουργήσει μείζον θέμα αμφισβητώντας εμπράκτως τα ευρωπαϊκά σύνορα.
Η ευρωτουρκική διελκυστίνδα προφανώς θα συνεχιστεί συσσωρεύοντας ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις στο ήδη εξαντλημένο ελληνικό αμορτισέρ το οποίο είναι καταδικασμένο να πληρώσει το κόστος που συνεπάγονται (και) οι τριβές των ευρωτουρκικών(και αμερικανοτουρκικών) σχέσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου