Μακριά από τη φωτιά*

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Μια ακόμη» φρικιαστική σφαγή Παλαιστινίων; Ή μια μεγάλη στροφή στα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή; Όλα δείχνουν το δεύτερο: μια μεγάλη ποιοτική αλλαγή συντελείται στην εκρηκτική αυτή περιοχή του κόσμου, η οποία έχει κατ’ ουσίαν εισέλθει στον μεγαλύτερο κύκλο αστάθειας των πολλών τελευταίων χρόνων.

Μέχρι «χθες» οι πάντες μιλούσαν για τον «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων» που διεξάγεται στη Συρία – όπου «αντιπρόσωποι», οι χώρες της περιοχής. Τώρα πια όλα δείχνουν ότι οι «αντιπρόσωποι» μεταβάλλονται σε πρωταγωνιστές του δράματος:

1. Το Ιράν «ακουμπά» τα σύνορα του Ισραήλ με τη Συρία και τον Λίβανο. Η σύμμαχός του Χεζμπολάχ στον Λίβανο αναβαθμίζεται διαρκώς σε πολιτική επιρροή και στρατιωτική ικανότητα, ενώ έχει ήδη οδηγήσει σε μια ταπεινωτική υποχώρηση το Ισραήλ.

2. Η Τουρκία «αναθεωρεί» ντε φάκτο τη Συνθήκη της Λωζάννης εισερχόμενη στη Συρία και ο Ερντογάν διακηρύσσει ότι θα χύσει αίμα προς ανατολάς και προς δυσμάς ώστε να κερδίσει από τη «βέβαιη» αναθεώρηση των συνόρων στην περιοχή.

3. Οι Κούρδοι είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι και έχουν στο πλευρό τους ΗΠΑ και (εσχάτως) Ισραήλ, αλλά και την ανοχή της Μόσχας.

4. Το Ισραήλ επιδιώκει τη συντριβή των αντιπάλων του (Παλαιστινίων και Ιράν) διά των όπλων και θα κάνει τα πάντα ώστε να σύρει σε αυτή την επιλογή τις ΗΠΑ και ολόκληρη τη Δύση υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, την οποία το ίδιο τροφοδοτεί με τις βαρβαρότητες εναντίον αμάχων Παλαιστινίων.

5. Η Σαουδική Αραβία – όπως η Τουρκία και το Ιράν – διεκδικεί για λογαριασμό της την ηγεσία του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τη στρατιωτική συντριβή της Τεχεράνης και την περιθωριοποίησή της στην ενεργειακή αγορά.

Και οι μεγάλες δυνάμεις;

● Πλέον οι ρόλοι ΗΠΑ και Ισραήλ έχουν σχεδόν αντιστραφεί. Αντί το Ισραήλ να παριστάνει τον τοποτηρητή των Αμερικανών στην περιοχή, οι ΗΠΑ έχουν προσχωρήσει πλήρως στην ατζέντα των Ισραηλινών – αποχώρηση από τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, απειλές προς την Τεχεράνη και μεταφορά της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.

● Η Ρωσία (για την ώρα) στηρίζει τον Άσαντ, συμμαχεί με την Τουρκία και το Ιράν, αλλά ταυτοχρόνως «ανέχεται» τους Κούρδους και τη σφαγή των Παλαιστινίων από το Ισραήλ.

Και η Ελλάδα; Εμείς, αντιμέτωποι με τη διαρκώς κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα, δεν μπορεί να γίνουμε ενεργό μέρος σε διαμάχες που ίσως εξελιχθούν σε γενικευμένη σύρραξη. Ούτε να ελπίζουμε ότι οποιοσδήποτε θα «εγγυηθεί» την άμυνά μας. Με επιμονή στο διεθνές δίκαιο και απόλυτη διπλωματική και στρατιωτική ετοιμότητα, να διαφυλάξουμε την ακεραιότητα της χώρας.

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2021 στις 17-5-2018