Στο σπιράλ του διαβόλου

analyst

Η διατήρηση της εγχώριας διαφθοράς είναι προς το συμφέρον των ξένων – αφού με τη βοήθεια της μπορούν να υφαρπάζουν πολύ ευκολότερα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας και των Πολιτών της.

.

«Ο επαγγελματίας πολιτικός είναι ένα ιδιόμορφο ον που γνωρίζει πώς να πλασάρει τον εαυτό του, πώς να εξασφαλίζει ψήφους, πώς να υποκλίνεται σε όσους μπορούν να τον προωθήσουν, πώς να βλάπτει όσους δεν το κάνουν, πώς να καρπώνεται τη δουλειά των άλλων, πώς να μην έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό, πώς να δημαγωγεί, πώς να κρύβει την ανικανότητα του, πώς να διαφθείρεται ατιμώρητος και πώς να αποφεύγει τις ευθύνες» (Χ.Ν.).

.

Επικαιροτητα

Ποιά ήταν τα κυριότερα προβλήματα της Ελλάδας το 2010; Το δημόσιο χρέος, το έλλειμμα του προϋπολογισμού που αυξάνει το δημόσιο χρέος, καθώς επίσης το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών – το οποίο μειώνει την ανταγωνιστικότητα, αποβιομηχανοποιεί μία χώρα και αυξάνει το ιδιωτικό της χρέος. Πού οφειλόταν αυτά τα προβλήματα;

Στην κακοδιαχείριση, στην πολιτική διαφθορά και στο πελατειακό κράτος τα δύο πρώτα – ενώ το τελευταίο κυρίως στην πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα της Γερμανίας, αφού τα πλεονάσματα του ενός κράτους είναι ελλείμματα του άλλου. Κανένα λοιπόν πρόβλημα δεν οφειλόταν ουσιαστικά στο ευρώ, ενώ μόνο το τελευταίο στη Γερμανία – αντίθετα, το ευρώ είχε βοηθήσει στην πτώση των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας, τα οποία είχαν φτάσει στο 25% πριν από την προοπτική ένταξης της στην Ευρωζώνη.

Ποιά είναι τα κυριότερα προβλήματα της Ελλάδας σήμερα; Το πολύ υψηλότερο δημόσιο χρέος, η πτώση του ΑΕΠ κατά σχεδόν 30% (γράφημα), το κόκκινο ιδιωτικό χρέος η αδυναμία ανάπτυξης, η μη διεξαγωγή επενδύσεων, οι τράπεζες, οι υπερβολικοί φόροι, καθώς επίσης η ανεργία. Που οφείλονται αυτά τα προβλήματα; Στην πολιτική των μνημονίων, η οποία αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στην ισοσκέλιση του προϋπολογισμού και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, για να μην αυξάνονται τα χρέη – ενώ η μείωση τους θα προέλθει από την υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές.

Γιατί αποδέχθηκε η Ελλάδα τα μνημόνια; Επειδή δεν μπορούσε να δανειστεί με βιώσιμα επιτόκια αφού μόλις το 2012 η ΕΚΤ επενέβη στις αγορές, καθώς επίσης λόγω του ότι η κυβέρνηση της δεν ήθελε να προβεί σε μαζικές ενέργειες μείωσης των ελλειμμάτων, όπως θα ήταν η απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, οι περικοπές στους μισθούς κοκ. Έτσι η χώρα δεν χρεοκόπησε αλλά δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις χρεοκοπίας των Πολιτών της – ενώ το πελατειακό κράτος δεν καταπολεμήθηκε και η πολιτική διαφθορά δεν τιμωρήθηκε.

Γιατί τη δάνεισε η Τρόικα; Για να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, για να μην διακινδυνεύσει η Ευρωζώνη και για να μπορέσουν να εισπραχθούν οι ξένες απαιτήσεις από το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής της περιουσίας. Φταίει μετά το 2010 το ευρώ; Σε καμία περίπτωση, αφού δεν εμπόδιζε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει – ενώ εάν η κυβέρνηση της διαχειριζόταν σωστά την οικονομία, είχε πολλές άλλες λύσεις στη διάθεση της, επί πλέον της χρεοκοπίας (εθνικά ομόλογα, μηδενισμός του χρέους).

Δεν είναι όμως λανθασμένη η δομή της Ευρωζώνης, αφού το ευρώ είναι ξένο νόμισμα για όλες τις χώρες της επειδή καμία δεν μπορεί να το εκδώσει (άρα επικίνδυνο όσον αφορά τα δημόσια χρέη), δεν διαθέτει μηχανισμούς αντιμετώπισης μεγάλων κρίσεων και ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας όπως η υποτίμηση του νομίσματος, ενώ η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να είναι η ίδια για όλες τις οικονομίες;

Ασφαλώς, αν και τα προβλήματα θα ήταν πολύ λιγότερα εάν η Γερμανία δεν λειτουργούσε ύπουλα, αυξάνοντας ανέντιμα τα πλεονάσματα της εις βάρος των εταίρων της. Εν τούτοις, αποτελούσε και αποτελεί το μικρότερο πρόβλημα της Ελλάδας, στην οποία ουσιαστικά χρησιμοποιείται ως εξιλαστήριο θύμα – σε αντίθεση με χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία, για τις οποίες είναι εξαιρετικά προβληματικό.

Είναι έτοιμη να σταθεί στα πόδια της η Ελλάδα σήμερα, όπως ανέφερε ο υπουργός οικονομικών; Φυσικά όχι, αφού οι αιτίες που προκάλεσαν την υπερχρέωση του 2010 (κακοδιαχείριση, πολιτική διαφθορά, πελατειακό κράτος) παραμένουν ως είχαν – ενώ τα σημερινά της προβλήματα που αναφέραμε προηγουμένως είναι πολύ μεγαλύτερα, σε σχέση με το 2010. Ως εκ τούτου θα συνεχίσει να ευρίσκεται σε μία κατάσταση «κυλιόμενης χρεοκοπίας», έως ότου αλλάξει ιδιοκτησία ένα μεγάλο μέρος των περιουσιακών της στοιχείων – ενώ θα είναι υπό επιτήρηση, με τους Πολίτες της να εξαθλιώνονται σταδιακά, τουλάχιστον για τα επόμενα πενήντα χρόνια.

Έχει σταματήσει ο καθοδικός σπειροειδής κύκλος του θανάτου (γράφημα), στον οποίο έχει παγιδευτεί η Ελλάδα από το ξεκίνημα της κρίσης; Δυστυχώς όχι, ενώ εάν δεν είχε βοηθήσει η άνοδος του τουρισμού λόγω των προβλημάτων των γύρω κρατών (Τουρκία, Συρία, Αίγυπτος κλπ.), η κατάσταση μας θα ήταν κατά πολύ χειρότερη.

Υπάρχουν ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον; Ενδεχομένως, εάν επιτευχθεί η ονομαστική διαγραφή ή το άτοκο πάγωμα ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους, καθώς επίσης εάν καταπολεμηθεί η πολιτική διαφθορά – πριν από όλα με την κατάργηση του επαίσχυντου νόμου περί μη ευθύνης υπουργών, λόγω του οποίου η Ελλάδα χαρακτηρίζεται διεθνώς υποτιμητικά ως χώρα της μίζας.

Όταν όμως διαπιστώνει κανείς πως όλοι εκείνοι που κατηγορούνται για το σκάνδαλο της Novartis ισχυρίζονται πως είναι αθώοι, χωρίς όμως να παραιτούνται από τη βουλευτική τους ασυλία και από την παραγραφή για να δικαστούν όπως όλοι μας από ένα κανονικό δικαστήριο, οι ελπίδες είναι ουτοπικές. Άλλωστε συμφέρει τους ξένους η διατήρηση της εγχώριας διαφθοράς, αφού με τη βοήθεια της μπορούν να υφαρπάζουν πολύ ευκολότερα τα περιουσιακά μας στοιχεία – δίνοντας ως αντάλλαγμα σε όλους τους διαφθαρμένους κάποια λίγα ψίχουλα.