«Θα έρθουν οι κομμουνιστές να μας πάρουν τα σπίτια»!

Τόνοι και Πνεύματα.....

Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ μεταπολεμικές δεκαετίες, και με την φρίκη του Εμφυλίου Πολέμου ακόμα ζωντανή, ο μεγάλος φόβος των αστών, μικροαστών, μεγαλοαστών, ακόμα και εργατών και αγροτών-κατόχων ενός έστω μικρού κλήρου, ήταν «μην έρθουν οι κομμουνιστές και μας πάρουν τα σπίτια».

    Η απειλή της κρατικοποίησης των επιχειρήσεων και της κατάσχεσης της ακίνητης περιουσίας λειτούργησε ως μηχανισμός ανάσχεσης της εκλογικής επιρροής του κομμουνιστικού κόμματος και κοινωνικής αποδοχής κατασταλτικών μέτρων εναντίον του. Ήταν το βασικό πολιτικό επιχείρημα των αστικών πολιτικών δυνάμεων, της Δεξιάς και του Κέντρου, εναντίον της κομμουνιστικής αριστεράς.

    Ο χρόνος πέρασε, ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» εξέλιπε, οι κατά τόπους νοσταλγοί του έχουν πιά ασήμαντη εκλογική επιρροή. Τα κομμουνιστικά κόμματα έχουν πάψει προ πολλού να θεωρούνται πραγματική απειλή για τις περιουσίες του κόσμου.

      Αίφνης, η απειλή εναντίον της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας επανεμφανίζεται σήμερα, εν έτει 2013! Αυτήν την φορά, όμως, δεν είναι οι κομμουνιστές που την εκφράζουν, αλλά μία κυβέρνηση της….Δεξιάς (και των υπολειμμάτων του ΠΑΣΟΚ), με μεγαλοαστό πρωθυπουργό, και μεγαλοαστούς, μεσοαστούς και μικροαστούς υπουργούς (και πάντως όχι ακτήμονες και κομμουνιστές).

    Και η απειλή αυτή είναι πολύ πιο άμεση, υπαρκτή και σοβαρή απ’ αυτήν των ηττημένων και πολιτικά εξουδετερωμένων ιδεολόγων κομμουνιστών του ’50 και του ’60. Εδώ η απειλή προέρχεται από μία «αστική» κυβέρνηση, που έχει στα χέρια της την νομική ισχύ να την υλοποιήσει.

    Εκπλήσσει και βάζει σε σκέψεις η επιμονή  της τρόικας, που επέτυχε, με την επαχθή και απεχθή φορολογία,  ό,τι δεν επέτυχε ο κομμουνισμός στα ενενήντα χρόνια που παλεύει να ανατρέψει το αστικό καθεστώς στην Ελλάδα. Πιθανόν πίσω της να ακολουθούν σχεδιασμοί μεγάλων γραφείων real-estate ή ασφαλιστικών οργανισμών της βόρειας Ευρώπης, που επιδιώκουν να μεταβάλουν την Ελλάδα σε χώρο διακοπών ευρωπαίων συνταξιούχων.

    Αλλά πολύ περισσότερο εκπλήσσει η συμμόρφωση της κυβέρνησης στο τροϊκανό σχέδιο διάλυσης της ακίνητης περιουσίας, που αποτελεί το καταφύγιο όχι μόνον της εξουθενωμένης αστικής τάξης αλλά ολόκληρου του ελληνικού λαού. Οι τρομακτικοί φόροι, η κατάρρευση της αξίας των ακινήτων και των ενοικίων  έρχονται τώρα να συμπληρωθούν με μαζικές κατασχέσεις ακινήτων μικρής ή μεγάλης αξίας, σε ακριβές ή φθηνές περιοχές.

    Και ο μεν κύριος Στουρνάρας ίσως να αισθάνεται έτσι ότι αναβαπτίζεται στους μαρξιστικούς προσανατολισμούς της νιότης του. Ο δε κύριοςΧατζηδάκης ότι υπηρετεί το αστικό καθεστώς διαπραγματευόμενος με την τρόικα, όπως διατείνεται, «σε ποιές κατηγορίες θα ισχύσει το μέτρο», αντί να πετάξει αμέσως έξω από το γραφείο του αυτούς που τολμάνε να απαιτήσουν αυτό που δεν έκανε ούτε η τουρκοκρατία: να καταστήσουν τους Έλληνες ανέστιους και πλάνητες, λαθρομετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα.

    Η κυβέρνηση έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει ότι ο νόμος για τους πλειστηριασμούς δεν θα περάσει από την Βουλή και να τον έχει εξαιρέσει από κάθε συζήτηση. Αν όμως βρεθεί, με όποιον τρόπο βρεθεί (με κομματικές «πειθαρχίες», απειλές διαγραφών, πολιτικά ανταλλάγματα και υποσχέσεις υπουργοποίησης, απειλή προκήρυξης εκλογών κλπ.), μία επονείδιστη πλειοψηφία που θα περάσει τέτοιον νόμο από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τότε το πολιτικό σύστημα θα βρεθεί μπροστά στην μεγαλύτερη κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.