ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Η εκστρατεία στη Μικρά Ασία που άρχισε με την αποστολή της Α ‘ Ελληνικής μεραρχίας στη Σμύρνη το Μάιο του 1919 έχει τα ίδια ιμπεριαλιστικά κίνητρα με την Ουκρανική, με τη διαφορά ότι καλύπτονταν με όλα τα επιχειρήματα του νεοελληνικού μεγαλοϊδεατισμού, αρχίζοντας από το αλυτρωτικό και τελειώνοντας στο φρούδο όνειρο της ανασύστασης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Και αυτά μεν ήταν τα επιχειρήματα του πεζοδρομίου, τα οποία χρησιμοποίησε η βενιζελική προπαγάνδα για να φανατίσει τις μάζες. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια υπερπόντια επιχείρηση που ανέλαβε η χώρα μας παίζοντας το ρόλο του χωροφύλακα των Δυτικών ιμπεριαλιστών, οι οποίοι και την προέτρεψαν να την επιχειρήσει προκειμένου, αφ’ ενός μεν να εγκαταστήσουν φίλια φυλάκια στο δρόμο του πετρελαίου της Μ. Ανατολής και ιδιαίτερα της περιοχής Μουσούλης, και αφ’ ετέρου να φενακίσουν την Ελλάδα προσφέροντάς της μια περιοχή η οποία όχι μόνο ήταν αδύνατο να κρατηθεί με τα μέσα που διέθετε ο στρατιωτικός μηχανισμός της, αλλά και που αργά ή γρήγορα θα είχε ν’ αντιμετωπίσει τη συμπαγή τουρκική μάζα του εσωτερικού της Μ. Ασίας, η οποία είχε ξυπνήσει από τη χειμέρια εθνική και πολιτική νάρκη της, υπό την ηγεσία ενός δυναμικού ηγέτη της, του Μουσταφά Κεμάλ, σφοδρού αντίπαλου του σουλτανικού καθεστώτος της Κωνσταντινουπόλεως και φορέως ενός μεταρρυθμιστικού πνεύματος που ήταν πολύ πιο προχωρημένο από το κίνημα των Νεοτούρκων του 1908 και με κάποιες συνδέσεις προς το καθεστώς των Μπολσεβίκων, που πάλευε τότε απεγνωσμένα αλλά και νικηφόρα για την επιβίωσή του στον απέραντο ρωσικό χώρο.
Τάσος Βουρνάς
