Τι κοινόν έχουν ο πάπας Φραγκίσκος και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης; Αμφότεροι θα ήθελαν ν’ αλλάξουν τα καθιερωμένα. Ο μεν πάπας το «Πάτερ ημών», ο δε επί οκτατετίαν πρωθυπουργός, το διεθνές δίκαιον κατά πως το ερμηνεύει η …Τουρκία!
του Κωνσταντίνου Κόλμερ
Και οι δύο κάνουν λάθος: Η προσευχή του Ιησού «Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού» (μη επιτρέψεις να πέσωμεν εις αμαρτίαν, αλλά γλύτωσε μας από το πονηρό) έχει την έννοια της δοκιμασίας από την οποία γλυτώνομε με την θέληση μας και όχι ότι ο Θεός λειτουργεί παράλληλα με τον Σατανά. Ολόκληρη η Αγία Γραφή από την δοκιμασία του Αβραάμ για την θυσία του υιού, μέχρις και του Ιησού επί του σταυρού, αποτελεί θρίαμβο της ελευθέρας βουλήσεως του ανθρώπου και όχι συμμετοχή του Θεού σε προτροπές υπέρ του πονηρού.
Η προτροπή του Σημίτη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που δημοσιεύθη προχθές σε κυριακάτικη εφημερίδα «ότι είναι αναγκαίο να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες (της Ελλάδος) με την Τουρκία, μετά τις εκλογές» (!) έχει την έννοια ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και επιρροή στην ΑΟΖ, όπως ισχυρίζεται μόνον η Τουρκία αντίθετα με ό,τι αποδέχεται το διεθνές δίκαιον της θαλάσσης. Δηλαδή ως έθνος να κάνουμε στραβά μάτια και με βαριά καρδιά για να «κατοχυρώσουμε την ειρήνη στην περιοχή» όπως ισχυρίζεται λανθασμένα ο Σημίτης.
Πρώτον διότι δεν είναι στο χέρι της Ελλάδος ν’ αλλάξει το διεθνές δίκαιο κατοχυρωμένο με αποφάσεις 178 χωρών του ΟΗΕ, ούτε ν’ αποτελέσει προηγούμενο αναθεωρητισμού. Είναι πολλές οι νησιωτικές χώρες που έχουν υφαλοκρηπίδα 12 μιλίων και άλλες τόσες με ΑΟΖ, αν και ευρίσκονται κοντά σε ξένα ηπειρωτικά εδάφη (χαρακτηριστική περίπτωση είναι δύο Γαλλικές νησίδες πλησίον του Καναδά).
Δεύτερον, η «προτροπή» του Σημίτη δεν πρόκειται να κατοχυρώσει την «ειρήνη στην περιοχή». Η Τουρκία πάντοτε συμπεριεφέρετο ως κατακτητική δύναμη με φιλοδοξίες που υπερβαίνουν τις δυνάμεις της κι όπου εύρισκε αδυνάμους αντιπάλους τους κατακτούσε. Παράδειγμα το σαντζάκιο της Αλεξανδρέτας το 1939, το οποίον απορρόφησε και εκτούρκισε αν και με Αραβικό πληθυσμό, η εισβολή και κατοχή της Κύπρου το 1974 και προσφάτως η βόρεια Συρία.
Αν η Ελλάς υποχωρήσει στο θέμα της ΑΟΖ των Ελληνικών νησαίων εδαφών της, κατά τις συστάσεις του Σημίτη και τις απαιτήσεις του χαλίφη Ερντογκάν, θα έλθει η σειρά της δυτικής Θράκης, όπου κι εκεί ο πολιτικός κόσμος δεν τολμά το κλείσιμο του Τουρκικού προξενείου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει «μετά τις εκλογές» να κωφεύσει ως δεύτερος Οδυσσεύς στις σειρήνες του κατευνασμού της Τουρκίας και ν’ αξιοποιήσει πλήρως την ευκαιρία που παρέχει η διένεξη της με την Αμερική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου