Οι Βρώμικοι Βαλκάνιοι

Μόλυνση της ατμόσφαιρας, υψηλό κόστος υγειονομικής περίθαλψης, θανάτους και άλλες πληγές του Φαραώ είναι το τίμημα που καταβάλει η Εσπερία επειδή βαστά ακόμη στον κόρφο της την ΝΑ Ευρώπη –aka Βαλκάνια. Εάν δεν το γνωρίζατε, σας πληροφορούμε μετά βαθείας θλίψεως, πως η περιοχή που αποτελεί μόνιμα το παραπαίδι ακριβοθώρητων υψηλών προστατών (;) από την Δυτική Ευρώπη, είναι μια χαίνουσα περιβαλλοντική πληγή, όπως τεκμαίρεται από τα στοιχεία πλειάδας διεθνών οργανισμών. Ουδείς αμφισβητεί τα δεδομένα που αναφέρονται σε δεκαέξη παλαιές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με χρήση άνθρακα στην βαλκανική. 

 Οι ρυπογόνοι αυτοί θερμοηλεκτρικοί σταθμοί συνιστούν πραγματική υγειονομική βόμβα για τα περιβαλλοντικά θεμέλια της υπόλοιπης Ευρώπης, προκαλούν χιλιάδες πνευμονικές παθήσεις και πρόωρους θανάτους και κοστίζουν στα ασφαλιστικά ταμεία της ΕΕ περισσότερα από 11,5 δις. ευρώ το χρόνο. Λέγεται, δε, πως το 2016 οι “Dirty 16”, εξάπλωσαν τόσο πολύ τη ρύπανση από διοξείδιο του θείου, όσο το σύνολο των 250 μονάδων καύσης άνθρακα  στην ΕΕ και ότι ένας θερμοηλεκτρικός σταθμός στην Βοσνία & Ερζεγοβίνη εξέπεμψε από μόνος του, περισσότερο SO2 από ότι όλοι οι ανθρακικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής στην Γερμανία!

Θαυμάσια μέχρι εδώ. Από αναλύσεις και συμπεράσματα σκίζουμε, αλλά όταν πρόκειται να περάσουμε στην πράξη, εκεί τα χαλάμε. Ασφαλώς δεν είναι αθώες περιστερές οι «αναποφάσιστοι» και «οπισθοδρομικοί», Βαλκάνιοι, αλλά πού είναι, αλήθεια, οι πραγματικές και μεγάλες επενδύσεις που θα βοηθούσαν την περιοχή να ενσωματωθεί στην προοδευμένη Ευρώπη ύστερα από δεκαετιών σοσιαλιστικής οικονομίας, αλλά και για να εξυγιανθεί ηλεκτροπαραγωγικά; Πού είναι τα διασυνδετήρια έργα φυσικού αερίου, αυτού του περίφημου καυσίμου-γέφυρα, στο μονοπάτι για την καθαρή ενέργεια; Σε προ μηνών επίσκεψη του Energia.gr στις Βρυξέλες, ως απάντηση στα ερωτήματά μου για το χάσμα που σοβεί ανάμεσα στην καθαρή ΕΕ και τα βρώμικα Βαλκάνια, εισπράξαμε αμήχανη σιωπή από τα αρμόδια στελέχη της Κομισιόν. 

Αν νομίζατε όμως, πως η υπόθεση έληξε εδώ, σφάλλετε. Μπορεί οι Βαλκάνιοι να είναι πήξες- δείξες, αλλά οι δυτικοευρωπαίοι δεν πάνε πίσω.  

Το περασμένο καλοκαίρι μέσα ενημέρωσης της Σερβίας είχαν μεταδώσει ότι πάνω από 300.000 μεταχειρισμένα πετρελαιοκίνητα παλαιάς τεχνολογίας ΙΧ από τη Γερμανία επρόκειτο να εισαχθούν προς πώληση στη χώρα.

Ο Μίλος Πέτροβιτς, πρόεδρος του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αυτοκινήτων της Σερβίας, αποκάλυψε, δε πως από το 2013 η χώρα εισήγαγε 600.000 μεταχειρισμένα οχήματα που δεν θέλει πια η Ευρώπη με αποτέλεσμα «η Σερβία να έχει εξελιχθεί σε νεκροταφείο αυτοκινήτων».

Τα ίδια συμβαίνουν στην Ρουμανία, όπου τα ντίζελ παλαιάς τεχνολογίας από την Γερμανία ανέρχονται σε περίπου 30% του συνόλου των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στους δρόμους της χώρας, με τους υπεύθυνους να προσπαθούν εις μάτην να προειδοποιήσουν ότι χώρες, όπως η Γερμανία, θα έπρεπε κανονικά να μεριμνούν ώστε τα απαγορευμένα στους δικούς τους δρόμους, λόγω υψηλών ρύπων αυτοκίνητα, να μην εξάγονται σε χώρες τις ΝΑ Ευρώπης.

Τουτέστιν, από τη μία νομοθετούμε υψηλόφρονες επιδιώξεις για τη σωτηρία του περιβάλλοντος -που εκ των πραγμάτων, αποσκοπεί στο να φαινόμαστε εμείς οι καλοί μαθητές που τηρούν τους κανόνες - και από την άλλη, βρωμίζουμε την αυλή του βαλκάνιου γείτονα. Μια υπέροχη τρύπα στο νερό, δηλαδή.

Όθεν, ημείς, της γης οι βρώμικοι Βαλκάνιοι, ας άδομεν ένα  παιάνα προς τιμήν της αδιάφορης, συμφεροντολόγας, υποκριτικής,  αλλά… Καθαρής Ευρώπης.

Πηγή energia