Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Οι ευρωκάλπες του 2014 έφεραν τον Spitzenkandidat. Η γερμανική λέξη σημαίνει «κύριος υποψήφιος» ή «επικεφαλής της κομματικής λίστας» και μπήκε στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο όταν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές δεσμεύτηκαν να ορίσουν έναν Spitzenkandidat για τις ευρωεκλογές, που θα διεκδικούσε το αξίωμα του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η ιδέα ήταν απλή. Να χρησιμοποιηθούν οι ευρωεκλογές για να επιλεγεί ο διάδοχος του Μπαρόζο. Με τον τρόπο αυτό, η θέση θα αποκτούσε μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμότητα και οι παραδοσιακά αδιάφορες ευρωκάλπες μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στην αρχή οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίζονταν διχασμένοι για το κατά πόσον η θέση έπρεπε να δοθεί σε έναν από τους βασικούς υποψηφίους, αλλά η ζωή και η κάλπη τα λύνουν όλα. Ο Γιούνκερ συγκέντρωνε ό,τι ήθελαν διά πάσαν μπόρα.
Η καγκελάριος βλέπει τη συνολική εικόνα -η Ε.Ε. πρέπει επίσης να βρει έναν πρόεδρο, εκπρόσωπο για τις εξωτερικές υποθέσεις, πρόεδρο του Κοινοβουλίου, επικεφαλής της ΕΚΤ-, για τον Βέμπερ μάλλον δεν θα δώσει αγώνα.
Λίγες ημέρες πριν από τις κάλπες, οι γνωρίζοντες τα εντόσθια της ευρωπαϊκής πολιτικής δεν έχουν καμία αμφιβολία. Θα παρακαμφθεί η διαδικασία του Spitzenkandidat. Ο πρόεδρος της Κομισιόν θα διοριστεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Μόνο που δεν το αποτύπωσαν στο χαρτί οι ηγέτες στις 9 Μαΐου, στο Σίμπιου της Ρουμανίας. Ο Γάλλος πρόεδρος, μάλιστα, έκανε λόγο για «τεχνικούς υποψηφίους», προσθέτοντας ότι θα αγωνιστεί για «τον καλύτερο υποψήφιο, τον ικανότερο, που θα προσδώσει προστιθέμενη αξία στο ευρωπαϊκό σχέδιο».
Τον διαπραγματευτή του Brexit για λογαριασμό της Ε.Ε., Μισέλ Μπαρνιέ, φωτογραφίζει. Το Politico, που κάτι ξέρει, εξηγεί γιατί είναι λύση που συμφέρει.
Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου