Ξέρουν πώς ψηφίζει ο κόσμος;

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Όσοι έχουν το βίτσιο ή την υποχρέωση να παρακολουθούν επισταμένως τα πολιτικά πράγματα της χώρας δεν μπορεί παρά να αισθάνονται εντελώς αμήχανοι κάθε φορά που διαπιστώνουν επί ποιων πεδίων ασκείται η πολιτική αντιπαράθεση και πώς βγάζουν το «μεροκάματό» τους τα κεντρικά πολιτικά στελέχη των κομμάτων.

Την τελευταία εβδομάδα υπάρχουν όντως μεγάλα θέματα: Ο πόλεμος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛΛ και Ποταμιού για τον έλεγχο της Κεντροαριστεράς, η θηριώδης άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» της Τουρκίας στη Μεσόγειο, η έκθεση της Κομισιόν με τα «καμπανάκια» για την πορεία της ελληνικής οικονομίας – για να μείνουμε σε αυτά, τα εσωτερικού ενδιαφέροντος, και να μην επεκταθούμε στις μεγάλες εστίες αστάθειας στη Μέση Ανατολή, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.

Για τις πολιτικές συγκρούσεις επί της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου θα διαβάσετε πολύ αναλυτικά στις αμέσως επόμενες σελίδες του σημερινού «Ποντικιού», συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε εδώ.

Η Τουρκία έχει απλώσει πολύ «τραχανά» σε πολλά επίπεδα και οι κίνδυνοι από τον αναθεωρητισμό της είναι μεγάλοι και γνωστοί. Φαίνεται όμως ότι το κεφάλαιο αυτό κάνει «τζιζ», συνεπώς ούτε τα κόμματα εξουσίας ούτε οι μιντιακοί φίλοι τους είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να ασχοληθούν αναλυτικά, παρότι αποτελεί σοβαρό ερώτημα το πώς μπορεί η χώρα μας να αντιμετωπίσει χωρίς απώλειες τον τουρκικό επεκτατισμό.

Η Κομισιόν χτυπάει καμπανάκια για τα δημοσιονομικά του 2019 και, όπως εκτιμούν κάποιοι, προαναγγέλλει την αρνητική της στάση στην πιθανή ελληνική προσπάθεια να ακυρώσει τον νόμο περί μείωσης του αφορολόγητου ορίου.

Υπενθυμίζει με τον τρόπο αυτόν – σε όσους κυβερνητικούς επιλέγουν να το ξεχνούν – ότι η Ελλάδα έχει βγει τύποις από τα μνημόνια, αλλά όχι από την αυστηρή επιτήρηση. Είναι επίσης προφανές ότι οι αποφάσεις των ελληνικών κυβερνήσεων δεν μπορούν να λαμβάνονται έξω και πέρα από τις προσταγές των δανειστών της κι ότι αυτό θα ισχύει για πολλά χρόνια ακόμη.

Υπενθυμίζει επιπλέον ότι το να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει πως «θα αναπνεύσει η χώρα», όπως αρέσκεται να λέει με περισσή ελαφρότητα ο αρχηγός της Ν.Δ. Ιδιαίτερα αν κρίνουμε από το πρόγραμμα για την Υγεία...

Κι όμως, η «επικαιρότητα», όπως ορίζεται από την πολιτική αντιπαράθεση και τον μιντιακό αντίκτυπό της, έχει πολύ σοβαρότερα θέματα από τα παραπάνω. Το κάπνισμα και το δάνειο του Πολάκη για τους μεν. Την καταδίκη του Ν. Γεωργιάδη για παιδεραστία για τους δε.

Για κάποιον ακατανόητο λόγο αυτοί οι τύποι πιστεύουν πως με τέτοια κριτήρια πηγαίνει ο κόσμος στην κάλπη. Μόνο που αυτά δεν ισχύουν ούτε καν για τους ψεκασμένους και τους κομματικούς στρατούς στα social media.

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2062 στις 28-2-2019