Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

Ανοικτή πληγή για το Νότο τα «κατασκευαστικά» λάθη του ευρώ


«Το ευρώ είναι ένα πείραμα αυτοκαταστροφής», υποστηρίζει γερμανός κοινωνιολόγος. Εκτιμά ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου έβαλαν τον εαυτό τους σε ένα «τεράστιο ζουρλομανδύα». Ο ρόλος της ΕΚΤ. 

Γράφει ο Τ. Μίχας

«Η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση είναι ένας αστείο»! δηλώνει σε συνέντευξη του στην El Pais ο γνωστός Γερμανός κοινωνιολόγος Woolfang Streeckπου είναι και ηγετικό στέλεχος του επιστημονικού Ινστιτούτου Max Planck.
Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στην Νότιο Ευρώπη ο Γερμανός κοινωνιολόγος δήλωσε:
“H Iσπανία συνεχίζει με ένα επίπεδο ανεργίας 15% μια δεκαετία μετά την κρίση της Lehman Brothers.Η Ιταλία βρίσκεται στο δρόμο για μία τρίτη ύφεση. Η έξοδος από την κρίση της Ελλάδας είναι ένα αστείο. Σήμερα υπάρχουν πολιτικές αμφισβήτησης –νέα κινήματα και κόμματα-σε όλη την Ευρώπη: Τα «κίτρινα γιλέκα» στην Γαλλία αποτελούν την έκφραση αυτής της κοινωνικής δυσφορίας. Οι χαμηλές προσδοκίες του κόσμου που έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτή η γενιά θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της εκδηλώνονται με την μορφή κοινωνικών συγκρούσεων και μιας τεράστιας αστάθειας».
Η λύση για τις χώρες του Νότου είναι μία:
«Θα πρέπει να υπάρξει ρήξη με το ευρώ και γρήγορα! Το ευρώ υπήρξε ένα τεράστιο λάθος. Eχετε βάλει τους εαυτούς σας σε μια γωνία φορώντας ένα ζουρλομανδύα. Η έξοδος από το ευρώ θα έχει κόστος βραχυπρόθεσμα, όμως, μακροπρόθεσμα θα έχει μεγαλύτερο κόστος να παραμείνετε».

Να σημειωθεί εδώ ότι για πρώτη φορά και στην Ελλάδα «καθεστωτικοί» οικονομολόγοι αρχίζουν να αναγνωρίζουν το κόστος της παραμονής της χώρας στον «ζουρλομανδύα» του ευρώ. Για τα επόμενα 40 έτη η οικονομία θα τρέχει -στην καλύτερη περίπτωση- με 1% ετησίως προέβλεψε σε συνέντευξη του στο in.gr o τ. διοικητής της ΤτΕ Γιώργος Προβόπουλος. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 2044 για να βρεθούμε στην κατάσταση που είμαστε το 2010-δηλαδή όταν έχουμε αναπληρώσει το 25% του ΑΕΠ που χάθηκε κατά την διάρκεια της κρίσης!
Σύμφωνα με τον Γερμανό κοινωνιολόγο το ευρώ δεν υπήρξε ένα δίκαιο κατασκεύασμα:
«Η Νότια Ευρώπη αδικήθηκε πολύ από τον σχεδιασμό του ευρώ. Το ευρώ αντιπροσωπεύει ένα νομισματικό καθεστώς που ευνοεί την Γερμανία και τους εξαγωγείς της. Είναι ένα πείραμα αυτοκαταστροφής. Αναμένουμε πότε επιτέλους θα το καταλάβουν χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Το ευρώ είναι ένας κανόνας χρυσού ακόμα πιο αυστηρός και από αυτόν που υπήρχε πριν από ένα αιώνα!»
Η ανάκαμψη του Νότου στα πλαίσια του ευρώ είναι εξαιρετικά προβληματική:
«Δεν υπάρχει τρόπος ανάκαμψης από μια βαθιά κρίση και ξεφουσκώματος των τεράστιων φουσκών μέσω εσωτερικών υποτιμήσεων και περισσότερης λιτότητας όπως συνταγογραφεί η Μέρκελ για την Ευρώπη-χωρίς παράλληλα να συνοδεύεται από μια δυνατή ανάπτυξη που δεν υπάρχει, πληθωρισμό που δεν πρέπει να αναμένεται και αναδιαρθρώσεις του χρέους που δεν επιτρέπει η Μέρκελ. Χωρίς να υπάρχει προοπτική για τίποτα από τα προηγούμενα θα έπρεπε η εσωτερική υποτίμηση να συνοδεύεται από μια εξωτερική υποτίμηση. Ομως με το ευρώ αυτό δεν είναι δυνατό».
Αναφερόμενος στην ΕΚΤ την χαρακτήρισε ένα «παράξενο κτήνος».
«Ο ρόλος της είναι να παράγει μία συνταγή για χώρες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα και έφτασε στο να αποσταθεροποιεί κυβερνήσεις όπως στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία η να στέλνει διαταγές σε πρωθυπουργούς να κάνουν μεταρρυθμίσεις όπως βλέπουμε στην Ισπανία και Ιταλία. Το βουνό χρέους που έχουμε δεν έσβησε εξακολουθεί να υπάρχει».
Οσον αφορά το μέλλον της ΕΕ εμφανίζεται πολύ απαισιόδοξος.
«Η ΕΕ βρίσκεται σε μια αργή αγωνία. Η Γερμανία κυβερνά «ντε φάκτο» την ΕΕ και την έχει μετατρέψει σε ενα μερκαντιλιστικο εργαλείο που υπακούει στα συμφέροντα της, ενώ οι Γάλλοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η ΕΕ τους επιτρέπει να βρίσκονται στο τιμόνι. Ομως βιώνουμε ρήξεις Βορά-Νότου λόγω του ευρώ, Ανατολής –Δύσης λόγω της μετανάστευσης και φαινόμενα όπως το Brexit. Η ΕΕ είναι ένα περίτρανο παράδειγμα του αποφθέγματος ότι μπορείς να εξαπατάς ένα μέρος του κόσμου για ένα χρονικό διάστημα αλλά όχι όλο τον κόσμο για πάντα. Εχουμε κουλτούρες οικονομικές και πολιτικές που δεν εναρμονίζονται μεταξύ τους καθώς και προβλήματα δημοκρατίας. Η ένταση θα συνεχίσει να αυξάνεται».


euro2day

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου