Οικονομικός και στρατιωτικός πόλεμος

analyst

Οι λαοί ούτε συκοφαντούνται, ούτε λοιδορούνται, ούτε κατηγορούνται, ούτε καταδικάζονται. Μόνο οι κυβερνήσεις τους κατηγορούνται και καταδικάζονται. Αν αυτό δεν ίσχυε, θα υπήρχαν λαοί για πάντα κατάδικοι – όπως οι Γερμανοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη δύο φορές (video).

.

Άποψη

Η κοινή λογική οδηγεί στο ότι, η Ελλάδα δέχθηκε μία μαζική οικονομική επίθεση – ότι αποτέλεσε το στόχο ενός οικονομικού πολέμου, με όπλα της τρίτης και της τέταρτης γενιάς (=ψυχολογικά). Υπενθυμίζουμε λοιπόν τα εξής, όσον αφορά τη διαφορά ενός στρατιωτικού, από έναν οικονομικό πόλεμο:

Σε γενικές γραμμές, κατά τη διάρκεια ενός στρατιωτικού πολέμου η ηττημένη χώρα έχει οικονομικές απώλειες, έμψυχες, καθώς επίσης υλικές – αφού το κόστος διεξαγωγής είναι μεγάλο, σκοτώνονται άνθρωποι, ενώ καταστρέφονται τα κτίρια και οι λοιπές υποδομές της. Στη συνέχεια εγκαθίστανται οι δυνάμεις κατοχής, ορίζεται μία κυβέρνηση δωσίλογων, λεηλατούνται οι πόροι της, φορολογείται από τους ξένους εισβολείς, βασανίζονται οι Πολίτες της, επικρατούν συνθήκες υπογεννητικότητας, μετανάστευσης κοκ.

Κατά τη διάρκεια ενός οικονομικού πολέμου τώρα, το κόστος είναι επίσης μεγάλο, οι άνθρωποι στην ηττημένη χώρα πεθαίνουν χωρίς να χρειαστεί να σκοτωθούν (μείωση του προσδόκιμου ζωής, ελλιπής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ανεργία, εξαθλίωση κλπ.), τα κτίρια ερημώνουν λόγω των μαζικών χρεοκοπιών, καθώς επίσης της οικονομικής αδυναμίας του πληθυσμού, ενώ οι υποδομές καταστρέφονται σταδιακά εξαιτίας της μη συντήρησης τους. Επίσης, εγκαθίστανται οι δυνάμεις κατοχής στο εσωτερικό της, λιγότερες και με πολύ χαμηλότερο κόστος, η κυβέρνηση της «αναγκάζεται» να λειτουργεί ενδοτικά,  λεηλατείται η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία της, φορολογείται, βασανίζονται οικονομικά οι Πολίτες της, υπάρχει υπογεννητικότητα, κλιμακώνεται η μετανάστευση κοκ.

Σε αντίθεση όμως με την οικονομική ήττα και την κατοχή της, όταν η χώρα χάνει έναν στρατιωτικό πόλεμο, όλα συμβαίνουν χωρίς τη συμφωνία των Πολιτών της. Παράλληλα, δημιουργούνται ομάδες αντίστασης στο εσωτερικό της, με στόχο την ανάκτηση της ελευθερίας, καθώς επίσης της εθνικής τους κυριαρχίας.

Η οικονομικά ηττημένη χώρα όμως αναγκάζεται να συμφωνεί με την κατοχή της, η υφαρπαγή και η εξαθλίωση της διενεργούνται σταδιακά, ενώ όλα όσα υπογράφουν οι πολιτικοί της είναι δεσμευτικά και εντός των κανόνων του διεθνούς δικαίου – οπότε δεν θεωρείται κατακτημένη, αλλά ότι πληρώνει δίκαια τα λάθη και τις παραλείψεις της, αφού με δική της επιλογή χρεώθηκε. Φυσικά ο δανειστής προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους – ενώ τυπικά δεν υφαρπάζει, αλλά είτε κατάσχει ότι είναι χρεωμένο για να εξοφληθεί, είτε εξαγοράζει άλλα περιουσιακά στοιχεία του ηττημένου, ελεύθερα χρεών, στις εξευτελιστικές τιμές βέβαια που έχει ως αποτέλεσμα ένας χαμένος πόλεμος.

Τα παραπάνω αποτελούν τις σημαντικότερες ίσως διαφορές μεταξύ των δύο μορφών πολέμου – σημειώνοντας ότι, η συμπεριφορά του στρατιωτικού κατακτητή ευρίσκεται εκτός των κανόνων του διεθνούς Δικαίου. Όταν δε κάποια στιγμή χάνει τον πόλεμο από τις συμμαχικές δυνάμεις που δημιουργούνται και επιτίθενται εναντίον του, η ηττημένη χώρα ανακτά όλα όσα έχασε αυτόματα – απαιτώντας ταυτόχρονα αποζημιώσεις για τις ζημίες που της προκλήθηκαν (κάτι που προφανώς δεν συμβαίνει στην οικονομική μορφή του πολέμου)». Ολοκληρώνοντας τα παρακάτω:

Για να επιτύχουν τα ξένα κέντρα επιβολής την πλήρη υποταγή του ελληνικού λαού, εφάρμοσαν και εξακολουθούν να εφαρμόζουν όλες τις μεθόδους άσκησης οικονομικής και πολιτικής βίας, που ασκούσαν παγίως τα κέντρα υπερεθνικής εξουσίας στον τρίτο κόσμο: την πεποίθηση (ανάλυση) ότι η Ελλάδα ευρίσκεται στον γκρεμό της οικονομικής κατάρρευσης και στην αδυναμία εξεύρεσης σωτηρίας άλλης εκτός από τη δική τους «λύση» – το διαρκή φόβο ότι οι Έλληνες θα χάσουν τα χρήματά τους και θα περιέλθουν σε πλήρη ένδεια, αν δεν εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους.

Για να ενισχυθεί το αίσθημα ενοχής των Ελλήνων ως λαού η γερμανίδα καγκελάριος, καθώς επίσης πολλοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι από τις χώρες της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης, επιδόθηκαν  σε καθημερινές ύβρεις και λοιδορίες κατά των Ελλήνων. Δεν έμαθαν φαίνεται ποτέ ότι, οι λαοί ούτε συκοφαντούνται, ούτε λοιδορούνται, ούτε κατηγορούνται, ούτε καταδικάζονται. Μόνο οι κυβερνήσεις τους κατηγορούνται και καταδικάζονται. Αν αυτό δεν ίσχυε, θα υπήρχαν λαοί για πάντα κατάδικοι – όπως οι Γερμανοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη δύο φορές.

Η Γερμανία και οι υποτελείς της ακόλουθοι της Ευρωζώνης, άρχισαν από την Ελλάδα τη γερμανική επιβολή – η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια νέα μορφή «γερμανικής κατοχής», με άλλες μπότες και άλλο ένδυμα από εκείνα των δεκαετιών του 1910 και του 1940. Σήμερα λέγεται «διαρκής επιτήρηση» με τους παράνομους όρους που ξέρουμε. Αν ο γερμανικός λαός και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης δεν ανοίξουν λοιπόν έγκαιρα τα μάτια, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και η αξία του ανθρώπου απειλούνται άμεσα να ποδοπατηθούν άλλη μια φορά με άλλα μέσα, αλλά από τα ίδια πόδια. Για το θέμα πάντως των πολεμικών αποζημιώσεων που συνεχίζει να μας οφείλει η Γερμανία, αρνούμενη να πληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι μας, έχει ενδιαφέρον το βίντεο που ακολουθεί.