Σε παιχνίδι για γερά νεύρα εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της Τερέζα Μέι και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους όρους που θα διέπουν τις σχέσεις τους μετά την οριστική έξοδο του Λονδίνου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Μετά δηλαδή τις 31 Δεκεμβρίου 2020, οπότε θα είναι παρελθόν ακόμη κι η μεταβατική περίοδος που ξεκινάει τον Μάρτιο του 2019, όταν με τη συμπλήρωση δύο ετών από την αίτηση εξόδου της Αγγλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτομάτως θα είναι τρίτη χώρα.
Η δημοσίευση στις 6 Ιουλίου εκ μέρους της βρετανικής κυβέρνησης της Λευκής Βίβλου που συμπυκνώνει την πρόταση του Λονδίνου για τις σχέσεις του με την ΕΕ προκάλεσε σοβαρότατη πολιτική κρίση με την παραίτηση κυβερνητικών στελεχών πρώτης γραμμής που χαρακτήρισαν ως υποχωρητική τη βρετανική στάση. Ταυτόχρονα εισήγαγαν στην πολιτική ορολογία ένα νέο όρο (μετά το Brexit, το Bremain και πολλά παράγωγά τους) …ΒΙΝΟ, εκ του Brexit In Name Only, ή έξοδος μόνο στα λόγια! Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι έθεσαν στην επικεφαλής των Τόρηδων ένα όριο στις διαπραγματεύσεις κάτω από το οποίο δεν μπορεί να πάει. Διαφορετικά, η πιο σίγουρη και σύντομη έξοδος θα είναι της Μέι και θα γίνει στο συνέδριο του Συντηρητικού κόμματος τον Σεπτέμβριο.
Τούτων δοθέντων και με τα μάτια στραμμένα στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου, που θα διεξαχθεί στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας κι όπου θα συμφωνηθούν όλες οι εκκρεμότητες, η σύγκρουση Βρυξελλών και Λονδίνου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της με τα δύο μέρη να εκβιάζουν ότι διατηρούν στο τραπέζι ως ενδεχόμενο και προτιμούν ακόμη και την «μη συμφωνία». Εν ολίγοις, το καθεστώς που θα διέπει τις εμπορικές τους σχέσεις να μην περιλαμβάνει καμιά από τις διευκολύνσεις που είναι ενσωματωμένες στο πλαίσιο της ενιαίας αγοράς (που απολαμβάνει για παράδειγμα η Νορβηγία) ακόμη και της τελωνειακής ένωσης (που χαίρει η Τουρκία) και να εμπίπτει στο πλαίσιο των όρων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Προοπτική που παρουσιάζεται ισοδύναμη λίγο – πολύ του Grexit: με ελλείψεις σε βασικά είδη διατροφής, ουρές δεκάδων χιλιομέτρων από φορτωμένες νταλίκες, πολίτες στα συνοριακά περάσματα και τα σημεία ελέγχου διαβατηρίων της χώρας, κ.λπ. Κι όλα αυτά φυσικά όχι γιατί το Λονδίνο δεν θέλει το ευνοϊκό καθεστώς της ενιαίας αγοράς. Αυτό που θέλει να αποφύγει είναι την ελευθερία στην μετακίνηση των ατόμων που το συνοδεύει κι επίσης μια μικρή οικονομική συμμετοχή στον προϋπολογισμό της ΕΕ, που θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ.
Το Λονδίνο με άλλα λόγια θέλει το καθεστώς της ενιαίας αγοράς σε ό,τι αφορά το διεθνές εμπόριο και το εμπορικό καθεστώς του ΠΟΕ σε ό,τι αφορά την μετανάστευση. Κάτι που απορρίπτουν εξ ορισμού οι Βρυξέλλες δια του αρμόδιου επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ, αρνούμενες να θεσμοθετήσουν ένα ειδικό καθεστώς με εξαιρέσεις για χάρη της Αγγλίας, που θα μπορούσε να ανοίξει την όρεξη κι άλλων χωρών να ακολουθήσουν το βρετανικό παράδειγμα, ελπίζοντας σε κάποια νέα εξαίρεση.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και απειλές όπως αυτή που διατύπωσε πρόσφατα η Αγγλία ότι αν δεν επιτραπεί στο Σίτι να λειτουργεί στους 27 όπως λειτουργεί και σήμερα, τότε οι τράπεζες της ΕΕ θα αντιμετωπίσουν εμπόδια στη λειτουργία τους στην Αγγλία.
Πηγή: Νέα Σελίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου