Οι 300 του Λεωνίδα, τα σωματίδια Χ και οι μειοδότες

analyst

Όταν επί 22 χρόνια είσαι το βαποράκι των ευρωπαϊκών οργανισμών, για να παίρνουν τα κράτη της ΕΕ τις επιδοτήσεις και να τις τρώνε οι ηγεσίες τους από κοινού, ή γίνεσαι σαν αυτούς, ή «μουλαρώνεις». Οι «μουλαρωμένοι» είναι πολύ πιο ανθεκτικοί, ενώ ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα είναι πόλεμος νεύρων.

.

του Βασίλη Βιλιάρδου

Άποψη

Απαντώντας στο σχόλιο αναγνώστριας με το κείμενο «Ο επικήδειος της Ελλάδας» έγινα αποδέκτης μίας ακόμη απάντησης, η οποία με ενθουσίασε – με την έννοια πως διαπίστωσα έμπρακτα ότι, η χώρα μας διαθέτει πράγματι υψηλό πνευματικό επίπεδο και πολύ ικανούς νέους ανθρώπους, οπότε δεν θα καταφέρει μόνο να βγει από την κρίση αλλά, επί πλέον, να επιτύχει θαύματα.

Σύμφωνα με την απάντηση αυτή, την οποία διαμόρφωσα κάπως για να γίνει πιο «εύληπτη» ελπίζοντας να μην έχω κάνει διανοητικά λάθη, το πρόβλημα της Ελλάδας πλέον είναι καθαρά μαθηματικό – χημικό και βιολογικό από μία δεύτερη οπτική γωνία (πηγή). Ειδικότερα τα εξής:

Φαντασθείτε ένα κλειστό, οριοθετημένο τετράγωνο, εντός του οποίου ζουν δύο ειδών ενεργά σωματίδια (Χ και Υ) και ένα παθητικό (Ζ) – ενώ διαθέτει μία μόνο πόρτα. Στην πόρτα αυτή υπάρχει ενσωματωμένο ένα φίλτρο, το οποίο έχει έναν διττό ρόλο:(α) επιτρέπει στα σωματίδια Χ να φύγουν και (β) εμποδίζει τα Υ να κάνουν το ίδιο, διατηρώντας τα φυλακισμένα (τα Ζ παραμένουν de facto εγκλωβισμένα, από τον ίδιο τους τον εαυτό).

Ας υποθέσουμε τώρα πως τα Χ σωματίδια είναι οι δημιουργοί, η ατμομηχανή, το πραγματικά παραγωγικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας – το οποίο συνήθως αποτελεί το 1-2% του πληθυσμού μίας χώρας. Αυτό δηλαδή που θέλει να καινοτομήσει στην οικονομία ή να αλλάξει τα πάντα στην πολιτική, επειδή από τη φύση του είναι έτσι φτιαγμένο: να εξελίσσεται και να διορθώνει τα κακώς κείμενα, γνωρίζοντας πως προηγουμένως πρέπει να τα «ξεριζώσει εκ θεμελίων» για να μην χτίζει σε σαθρές βάσεις (υπενθυμίζω τη δημιουργική καταστροφή του Schumpeter).

Από την άλλη πλευρά φαντασθείτε πως τα Υ σωματίδια είναι το μέρος του πληθυσμού που δεν θέλει να αλλάξει με τίποτα, τίποτα – κάτι που συνήθως διακρίνει το 30% των Πολιτών μίας χώρας (κυρίως τους κρατικοδίαιτους, όταν έχουν αποκτήσει ήδη πολλά προνόμια).

Εάν τώρα σε αυτό το κλειστό σύστημα, στο οριοθετημένο τετράγωνο του παραδείγματος, εκλείψουν τα σωματίδια Χ, επειδή τους επιτρέπεται ή εξωθούνται να φύγουν και τελικά το κάνουν, έχοντας απογοητευθεί από τις προοπτικές της πατρίδας τους, επιλέγοντας ένα άλλο κράτος που μπορούν να δημιουργήσουν/καινοτομήσουν, τότε το σύστημα μένει χωρίς αυτούς που είναι σε θέση να οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, παράγοντας πλούτο – ή να ξεκινήσουν μία επανάσταση στην κοινωνία, αλλάζοντας ριζικά αυτά που την εμποδίζουν να εξελιχθεί (κομματικό, πελατειακό κράτος, ολιγαρχικές δομές διοίκησης, χρεοκοπημένοι Θεσμοί κοκ.).

Τα σωματίδια Χ

Περαιτέρω, υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα σωματίδια Χ (1-2% του πληθυσμού) που θέλουν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα στη χώρα παραμένοντας, να δημιουργήσουν και να καινοτομήσουν, παρασύρουν το 10% – το οποίο στην πορεία, σταδιακά, φτάνει στο 30%. Όταν το κρίσιμο αυτό μέγεθος φτάσει στο 30%, τότε και μόνο τότε τα παθητικά σωματίδια, τα Ζ, αυτά δηλαδή που είναι αναποφάσιστα περιμένοντας να ακολουθήσουν τις εξελίξεις και που αποτελούν το υπόλοιπο μέρος του πληθυσμού, αλλάζουν προς την  κατεύθυνση που υποδεικνύουν τα Χ σωματίδια – ενώ τα Υ σωματίδια, το παλαιό, το αρτηριοσκληρωτικό κατεστημένο, παραμένουν αμετακίνητα στη θέση τους και πεθαίνουν.

Το πρόβλημα βέβαια γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο, επειδή εν προκειμένω δεν πρόκειται για χημικά σωματίδια, αλλά για ανθρώπους – οι οποίοι είμαστε φτιαγμένοι έτσι ώστε να μπορούμε να προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον μας, ανεξαρτήτως συνθηκών. Επομένως, ακόμη και αν στην Ελλάδα έχει απομείνει σήμερα μόλις το 0,2% των Χ σωματιδίων, των δημιουργικών και δραστήριων, αυτών που μπορούν πραγματικά να αλλάξουν τις καταστροφικές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί ειδικά μετά το 2010 (όπου έκτοτε η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους Πρώσους, στο ευρώ, στην ΕΕ, στην Τρόικα και βέβαια στις συλλήβδην ενδοτικές κυβερνήσεις μας συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών), για να μπορέσουν να επιβιώσουν έχουν μόνο τις εξής δύο επιλογές:

(α) να προσαρμοσθούν, κάτι πολύ δύσκολο εάν όχι ακατόρθωτο, αφού αδυνατούν να αφομοιώσουν τη μιζέρια – καθώς επίσης την πολιτική της υποτέλειας, των υποκλίσεων και της διεθνούς επαιτείας των «βιδωμένων στις καρέκλες» κυβερνήσεων τους (μία φορά επαίτης, πάντοτε επαίτης, μία φορά εκούσιος δούλος, πάντοτε δούλος) και

(β) να τρελαθούν εντελώς, για να πάψουν να έχουν επαφή με τη μελανή, σχιζοφρενή πραγματικότητα – την οποία σιχαίνονται όσο τίποτα άλλο.

Ακριβώς στο σημείο αυτό τώρα έχει σημασία το αφήγημα, το «narrative» – η περιγραφή δηλαδή μίας συγκεκριμένης κατάστασης ή μίας διαδικασίας με τέτοιον τρόπο, ώστε να αντανακλά ή να «συμμορφώνεται» με ένα γενικό σύνολο στόχων ή αξιών.

Το αφήγημα αυτό μπορεί να είναι ανύπαρκτο, αρνητικό (ο πεσιμισμός ως ένα μοιραίο γεγονός, η μαυρίλα κλπ.) ή θετικό – θετικό με την έννοια πως είναι σε θέση να επηρεάσει το περιβάλλον, να ενεργοποιήσει τα ελάχιστα σωματίδια Χ που έχουν απομείνει και να ξεκινήσει την αλυσιδωτή αντίδραση, η οποία θα αγκαλιάσει πρώτα το 10% των ανθρώπων, μετά το 30% και στη συνέχεια το υπόλοιπο (Ζ), οδηγώντας τα σωματίδια Υ στην απομόνωση και στο θάνατο.

Οι 300 του Λεωνίδα

Συνεχίζοντας, το πρόβλημα της Ελλάδας (αν και χαρακτηρίζει γενικότερα ολόκληρη την Ευρώπη με μικρές μόνο εξαιρέσεις) είναι το ότι τα Χ σωματίδια δεν έχουν μόνο μειωθεί σημαντικά αλλά, επί πλέον, έχουν «μουλαρώσει». Θεωρείται λοιπόν πως αυτά τα λίγα Χ,οι «300 του Λεωνίδα» κατά την ιστορία μας, αυτοί δηλαδή που έχουν τη δύναμη, τη θέληση, την ευφυΐα, την ανθεκτικότητα, την καινοτόμο αντίληψη, το στρατηγικό μυαλό κοκ., έχουν αντιστρέψει τη σκέψη τους, διαμορφώνοντας την ως εξής:

«Εγώ αντέχω στις κακουχίες, θα τα καταφέρω και θα επιβιώσω, χωρίς να βοηθήσω όμως κανέναν από αυτούς που δεν το αξίζουν. Για να δούμε λοιπόν εσείς οι υπόλοιποι, οι κρατικοδίαιτοι και οι επαίσχυντοι κομματικοί πελάτες τι θα κάνετε; Πόσο εξευτελισμό, δουλικότητα, ντροπή και μιζέρια μπορείτε να αντέξετε;»

Είναι δε πολύ πιθανόν αρκετά από τα συγκεκριμένα Χ να έχουν λύσει ήδη τα προβλήματα τους, παρά τις αντίξοες συνθήκες και να κοιτάζουν χαμογελώντας τους υπόλοιπους – επειδή αυτοί είναι οι πραγματικοί πολεμιστές του συστήματος, οι ήρωες των Τρωικών πολέμων, εκείνοι που δεν κλαίγονται ποτέ και για τίποτα, ενώ εάν χρειαστεί μπορούν να εργάζονται νυχθημερόν με το μυαλό τους και με το σώμα τους, χωρίς ποτέ να σκύβουν το κεφάλι ή/και να παραπονιούνται.

Στα πλαίσια αυτά οι ανθεκτικοί θα αντιδράσουν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, όταν οι περισσότεροι θα έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, θα «μυξοκλαίνε» και θα έχουν χάσει εντελώς τις ελπίδες τους για το μέλλον – τις οποίες συντηρούν σήμερα τα ψευδή αφηγήματα των ελληνικών κυβερνήσεων, όταν την ίδια στιγμή η χώρα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στο βούρκο, στην καταστροφή και στο χάος, κινδυνεύοντας να χάσουν οι Έλληνες ότι έχουν και δεν έχουν εάν συνεχιστεί η εκκωφαντική σιωπή των αμνών.

Εκτός αυτού οι ανθεκτικοί είναι σε θέση να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια – οπότε δεν χρειάζεται να τους φέρει κανείς σε επαφή μεταξύ τους ιδρύοντας οργανώσεις τύπου «κρυφού σχολείου» ή «Φιλικής Εταιρείας».Ενδέχεται άλλωστε το ίδιο το σύστημα να διαθέτει «αυτό-διορθωτικές» ιδιότητες από μόνο του – οι οποίες ενεργοποιούνται αυτόματα, όταν πραγματικά δεν πηγαίνει άλλο.

Εν προκειμένω το «οργή λαού, οργή Θεού» είναι ένας κωδικός που ενεργοποιεί τους πάντες με ένα είδος τηλεπάθειας, όμοιας με το WIFI του διαδικτύου – κάτι που τεκμηριώνεται από το ότι, οι επαναστάσεις ξεκινούν σχεδόν πάντοτε από μόνες τους, ξαφνικά, ως αποτέλεσμα του πετάγματος μίας πεταλούδας σε κάποιο χώρο που ούτε καν τον φανταζόμαστε.

Το μεγάλο τους πρόβλημα όμως είναι το ότι κάποιοι τις καπηλεύονται – όπως στο θέμα της Μακεδονίας, από το οποίο είναι δεκάδες αυτοί που προσπάθησαν να αποκομίσουν ιδιοτελή πολιτικά οφέλη. Ενδιαφέρον πάντως είναι επίσης το ότι, στρατολογήθηκαν ακόμη και οι Ρώσοι πράκτορες του μεγάλου εχθρού της Δύσης, του προέδρου Putin, για να μπορέσουν οι Πρώσοι εισβολείς με τους εγχώριους μειοδότες να υποβαθμίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις – πριν αποτελέσουν εκείνη τη σπίθα που θα προκαλέσει την πυρκαγιά στο κατάξερο ελληνικό τοπίο.

Τέλος, αναρωτώμενη για τις προθέσεις σας, όπου και να το πάτε (δεν το έχω ακόμη καταλάβει) δεν έχει ιδιαίτερη σημασία – επειδή για την ώρα δεν δημιουργήθηκε η κρίσιμη μάζα του 30% που απαιτείται για την πραγματική αλλαγή της πορείας της χώρας μας, ευρισκόμενη ακόμη στο 10%. Επομένως, έως ότου δημιουργηθεί, εγώ θα παραμείνω καθισμένη αναπαυτικά στον καναπέ μου – επειδή δεν έχω την πολυτέλεια να σηκωθώ, αλλά απλά διαθέτω την ανθεκτικότητα των 300 του Λεωνίδα.

Η αιτία είναι το ότι, όταν επί 22 χρόνια είσαι το βαποράκι των ευρωπαϊκών ηγεσιών, για να παίρνουν τα κράτη της ΕΕ τις επιδοτήσεις και να τις τρώνε οι ηγεσίες τους από κοινού, οι λίγοι «πάτρωνες» του συστήματος, ή γίνεσαι σαν αυτούς, ή «μουλαρώνεις». Οι «μουλαρωμένοι όμως» είναι πολύ πιο ανθεκτικοί, ενώ ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα είναι πόλεμος νεύρων – οπότε μάλλον θα κερδηθεί από εκείνους ακριβώς που δεν είναι πρόθυμοι να γίνουν σαν αυτούς, προδότες και διεφθαρμένοι, αλλά και που δεν θα το βάλουν κάτω, χωρίς ταυτόχρονα να κουραστούν και να χάσουν τις δυνάμεις τους.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, το παραπάνω σχόλιο τεκμηριώνει πως ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων γνωρίζει πραγματικά τι συμβαίνει στη χώρα μας – περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να αντιδράσει. Δυστυχώς όμως είναι επίσης εν γνώσει των δυνάμεων που έχουν καταλύσει την εθνική μας κυριαρχία, αναγκάζοντας μας στην οικονομική κατοχή που βιώνουμε – αφού προηγουμένως δολοφόνησαν με τη βοήθεια των εγχωρίων γενιτσάρων και της ενδοτικής πέμπτης φάλαγγας που διαθέτουν/χρηματίζουν την τελευταία μας ελπίδα (ανάλυση).

Στα πλαίσια αυτά, όταν τα σωματίδια Χ (πολλοί δηλαδή από τους 500.000 νέους που εγκατέλειψαν την Ελλάδα προικοδοτώντας τις νέες πατρίδες τους με πάνω από 100 δις € έμψυχο κεφάλαιο και με περί τα 25 δις € ετήσιο ΑΕΠ), έχουν φτάσει ήδη στο ελάχιστο, δεν είναι καθόλου εύκολη η ενεργοποίηση της αλυσιδωτής αντίδρασης – ειδικά εάν καθυστερήσει για πολύ ακόμη, αφού πιστεύω επίσης πως η κρίσιμη μάζα έφτασε μόλις στο 10%, μετά από τα οκτώ χρόνια μίας μοναδικής στα παγκόσμια χρονικά κρίσης.

Η ανθεκτικότητα των Ελλήνων λοιπόν είναι μεν αποδεδειγμένη, αφού καμία χώρα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μετά από μία τέτοια τραγωδία, από το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων, αλλά δεν πιστεύω πως είναι απεριόριστη – όπως δεν ήταν ούτε των 300 του Λεωνίδα, οι οποίοι είχαν μεν την αντοχή και το θάρρος, αλλά όχι την προνοητικότητα που θα τους επέτρεπε να εμποδίσουν την προδοσία του Εφιάλτη. Σε κάθε περίπτωση, μόνο ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς – οπότε η αντίδραση έχει ημερομηνία λήξης.