Αγώνας

analyst

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγαπούν την Ελλάδα και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που μέσα τους φωλιάζει η Ελληνική ψυχή. Και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, «υπάρχει πάντα ελπίδα». Και η ψυχή αυτή ταξιδεύει από γενιά σε γενιά. Και μεταφέρει μαζί της όλες αυτές τις εμπειρίες που την χαλυβδώνουν απίστευτα ώσπου να γίνει αθάνατη.

.

Άποψη

– του Γεωργίου Μιχαήλ[1]

Ο σκοπός ύπαρξης του Ελληνικού κράτους είναι ένας και μοναδικός. Ο ασταμάτητος αγώνας για μια ιδέα. Η ιδέα αυτή είναι ο λαός της Ελλάδας. Ο λαόςαυτός δεν έχει σταλεί από τον Θεό στη γη για να υπηρετεί το κράτος. Το κράτος είναι εκείνο που υπάρχει για να υπηρετεί τον λαό του. Γιατί πάνω από όλα και όλους, στέκεται η ιδέα της μάχης του κράτους για τον λαό του.

Το κράτος δεν είναι παρά ένα σχήμα διοίκησης του λαού. Και ο κύριος σκοπός της ύπαρξης του, είναι η εξασφάλιση της ασφάλειας και της ζωής του λαού του. Αυτά είναι το υπέρτατα αγαθά που πρέπει να καθορίζουν την νοοτροπία και μέθοδολειτουργίας του κάθε κράτους.

Σήμερα δυστυχώς, στην Ελλάδα μας, ο σκοπός του κράτους είναι η διατήρηση, πάση θυσία, στην εξουσία αυτών που την κυβερνούν, πατώντας, σαν τον χειρότερο τύραννο, επάνω στον Ελληνικό λαό.

Ο λαός πρέπει να θυσιαστεί για επιβιώσει το κράτος. Γιατί το κράτος είναι το πιο σημαντικό αγαθό σε αυτό το πολιτικό σύστημα. Αυτή η πολιτική όμως είναι κοντόφθαλμη. Εφόσον το κράτος δεν υπάρχει για να εξασφαλίσει την επιβίωση του λαού σε όλους τους τομείς, τότε είναι καταδικασμένο στην αποτυχία. Αυτός είναι οκύριος λόγος για τον οποίο το σημερινό κράτος της Ελλάδας έχει αποτύχει.

Γιατί, όλη η ενέργεια και προσπάθεια των ανθρώπων που το διοικούν, εξαντλείταισε έναν και μοναδικό σκοπό. Που όπως αναφέραμε παραπάνω, δεν είναι κανείς άλλοςπαρά «η διατήρηση του κράτους ταυτόχρονα με την διατήρηση αυτών που το διοικούν εξουσία».

Άρα είναι αδύνατον το κράτος αυτό να καταφέρει να προστατεύσει το πιο πολύτιμο αγαθό της Ελλάδας, που δεν είναι κανένα άλλο παρά ο ίδιος ο λαό της. Τότε είναι απόλυτα σίγουρο πως κανένα μέλλον δεν θα υπάρξει για τον Ελληνικό λαό, ενώ η επιβίωση του, υπό αυτές τις συνθήκες, καθίσταται αμφίβολη.

Μόνο εάν το Ελληνικό κράτος ήταν αδέσμευτο, δεν περιοριζόταν από κανέναν ξένοπαράγοντα και μοναδικός σκοπός του ήταν η προστασία του ζωντανού οργανισμού που ονομάζεται Ελληνικός λαός, τότε μόνο θα ήταν σε θέση να προστατεύει τους Έλληνες από οποιοδήποτε κίνδυνο. Δυστυχώς όμως, τα κόμματα που διαχρονικά διοικούν την Ελλάδα έχουν έναν και μοναδικό στόχο. Την επιβίωση τους μέσα στο κοινοβούλιο.

Αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε συμβαίνει έξω από αυτόν τον χώρο δεν τους αφορά. Με αυτήν τους την συμπεριφορά καθιστούν το «κοινοβούλιο ένα όργανο χωρίς χρησιμότητα». Και πράγματι, αυτήν την στιγμή το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν έχει παρά μοναχά  μια χρησιμότητα.

Την δυνατότητα να μπορέσει κάποιος, ο οποίος αγαπά πάνω από όλα και από όλους την Ελλάδα και τον λαό της, να αναλάβει τη διοίκηση του κράτους.  Αλλάζοντας όμως την νοοτροπία του, τον σκοπό ύπαρξης του και την λειτουργία του.

Δεν μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην έχει καμία απολύτως ευθύνη και δύναμη. Δεν μπορεί ο εκάστοτε Πρωθυπουργός να ασχολείται μόνο με το κόμμα του και τον εαυτό του, μένοντας ατιμώρητος. Δεν μπορεί να μην εφαρμόζεται το Σύνταγμα, ακριβώς επειδή ο σκοπός του είναι «η προστασία του λαού και όχι των η προστασία των κόμματων».

Την παρούσα στιγμή, περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην ιστορία του Ελληνικού κράτους, το κομματικό σύστημα είναι ένα καθεστώς. Είναι ένα βαρίδι, το οποίο μαραζώνει την σκέψη και την ψυχή των Ελλήνων. Μόνο ένα καθεστώς θα τολμούσε να αψηφά το Σύνταγμα και να το θεωρεί σαν «έναν καταναγκασμό που περιορίζει τον υπέρτατο στόχο όλων των καθεστώτων».  Να παραμείνει όσοπερισσότερο μπορεί στην εξουσία.

Ακόμα και εάν για να πετύχει αυτόν το στόχο πρέπει να καταστρέψει τα πάντα. Ακόμα και εάν πρέπει να «πατήσει επί πτωμάτων». Ακόμα και εάν πρέπει να υποτάξει την ψυχή μας και να μας υποβιβάσει σε κάτι παρακάτω από ανθρώπους. Όχι, αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί!!!

Είμαστε και εμείς άνθρωποι και θέλουμε ευημερία, ευτυχία και οικογενειακή ζωή. Πιστεύουμε δε, σε αντίθεση με αυτούς που μας κυβερνούν την παρούσα στιγμή – και αποποιούνται οποιαδήποτε ευθύνης για τα θύματα της πυρκαγιάς στο Μάτι, ή λίγους μήνες πιο πριν, για τα θύματα από τις πλημμύρες στην Μάνδρα – ότι η ζωή μας έχει αξία. Και ναι, θέλουμε να σεβόμαστε και να ακολουθούμε το Σύνταγμα και τουςνόμους του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ κράτους.

Δεν είμαστε αυτό το οποίο πιστεύουν πως είμαστε αυτοί που μας κυβερνούν. Η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και η αγάπη για την πατρίδα μας, ρέουν μέσα στο αίμα μας. Και πρέπει όλοι να φωνάξουμε πως «δεν αξίζουμε να μας κυβερνούν πλέον αυτοί οι άνθρωποι και οποιοσδήποτε άλλος σαν και αυτούς».

Γιατί δεν μπορούμε από την φύση μας να ζούμε χωρίς δυο βασικές αρχές. Αξιοπρέπεια και ελευθέρια. Σε αυτές τις δυο λέξεις «περικλείεται ολόκληρη η ψυχή της Ελλάδας».

Και όποιος πατά πάνω από την ψυχή μας, πρέπει να λογοδοτεί. Κανένας δεν είναι πάνω από τον λαό και την ψυχή της Ελλάδας. Κανένας!!! Και όποιος τρέφει αυτήν την αυταπάτη πρέπει να θυμάται πάντα, πως ο Θεός δεν συγχωρεί αμαρτίες σαν και αυτήν.

Αργά ή γρήγορα, θα έρθει η στιγμή της πληρωμής για όλες τις δοκιμασίες στιςόποιες υπέβαλαν τους Έλληνες. Και η Ελλάδα τώρα δοκιμάζεται ξανά. Και θα συνεχίσει να δοκιμάζεται ώσπου η «σχέση κράτους – λαού», πάψει να είναι σαν το λάδι και το νερό.

Η Ελλάδα όμως και ο Λάος της δεν μπορούν να υποκύψουν ποτέ και σε κανέναν. Γιατί και τα δυο είναι φτιαγμένοι από σίδερο. Και η στιγμή που η χαρά στην καρδιά μας και η ηρεμία στην ψυχή μας θα επιστρέψουν είναι κοντά.

Γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγαπούν την Ελλάδα και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που μέσα τους φωλιάζει η Ελληνική ψυχή. Και όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, «υπάρχει πάντα ελπίδα». Και η ψυχή αυτή ταξιδεύει από γενιά σε γενιά. Και μεταφέρει μαζί της όλες αυτές τις εμπειρίες που την χαλυβδώνουν απίστευταώσπου να γίνει αθάνατη.

Αυτές τις ημέρες όπου όλοι μας προσευχόμαστε για την Ελλάδα, να θυμάστε πως εμείς οι Έλληνες όλους αυτούς τους αιώνες που υπάρχουμε πάνω στη γη, έχουμε γράψει μέσα μας με αίμα μια λέξη – ΑΓΩΝΑΣ. Και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ακούραστα και ασταμάτητα ως την ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ!!!

[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, εκδόσεις Κύπρης, 2017.