του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ενα κόκκινο φωτάκι κινδύνου έχει ανάψει κάτω, στην πάντα υπό ένταση περιοχή της Κύπρου. Και αναβοσβήνει τις τελευταίες μέρες, να υποδηλώσει ότι κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο βρίσκεται εν εξελίξει. Και, μολονότι σχετίζεται με τα ενεργειακά (όπως όλο και περισσότερο ισχύει στην περιοχή), δεν αφορά την διεκδίκηση δικαιωμάτων επί της Κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία – όχι, δε, πλέον μόνον με το πρόσχημα της προάσπισης των συμφερόντων των Τουρκοκυπρίων, να το έχουμε προσέξει αυτό ! - , ούτε και την πυκνή παρουσία ναυτικών δυνάμεων από ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Ρωσία ακόμη και Ελλάδα (με Αδρια – Παπανικολή) εκεί όπου κάνουν «τετραγωνάκια» πλοία του Τουρκικού Ναυτικού ενόψει και της άφιξης των δυο ερευνητικών σκαφών της ExxonMobil («χάσαμε» και τον Ρεξ Τίλλερσον, εν τω μεταξύ…), των Ocean Investigator και Med Surveyor.
Αφορά την έγερση απαιτήσεων από το Ισραήλ – ακριβέστερα : από την Israel Opportunity Energy Resources -νέων απαιτήσεων κατά της Κύπρου με αφορμή την άντληση αερίου από το κοίτασμα φυσικού αερίου από την (Κυπριακή) «Αφροδίτη» πολύ κοντά στο (Ισραηλινό) μικρό εύρημα «Ισάι» , τόσο κοντά που βαφτίστηκε «Αφροδίτη-2».
Και αυτό μεν το επεισόδιο θα μπορούσε να θεωρηθεί οριακής μόνον σημασίας (θα επανέλθουμε σ’ αυτό), καθώς οι σχέσεις Κύπρου-Ισραήλ έχουν αποκτήσει βαθύτερες ρίζες. Πλην όμως έχει άμεση σχέση με μια πιο δυσάρεστη διαφορά/διαμάχη: εκείνη μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου, για την οριοθέτηση των δικών τους ΑΟΖ. διαφορά που πάει πίσω στο 2010-11 όταν ο Λίβανος κατέθεσε συντεταγμένες στον ΟΗΕ για καθορισμό της ΑΟΖ του, αλλά που τώρα προσέλαβε αληθινό περιεχόμενο καθώς ο Λίβανος έδωσε άδεια ερευνών για σειρά «οικοπέδων» - όπου το εκεί Οικόπεδο 9 περιέλαβε μέρος αμφισβητούμενης θαλάσσιας περιοχής Λιβάνου-Ισραήλ.
Προκειμένου να συγκρατηθεί το κλίμα στις σχέσεις των δυο, είχε παρέμβει παλιότερα και ο Πρόεδρος Ομπάμα. Όμως τώρα η Προεδρία Τραμπ δεν δείχνει να δίνει προτεραιότητα στην πυρόσβεση: με προ εβδομάδων δηλώσεις του (υπουργού Αμύνης) Αβιγκόρ Λίμπερμαν, η υπόθεση ανεφλέγη όσο κι αν δεν περιήλθε στο δικό μας ραντάρ.
Τώρα, πού συνδέονται τα δύο μέτωπα; Ήδη από καιρό είχε προβληθεί ο ισχυρισμός ότι η άντληση φυσικού αερίου από την Κυπριακή «Αφροδίτη» - η οποία, σημειωτέον, δεν αποτελεί κάτι το εμπορικά βαρύνον σε διεθνή επίπεδα, γι αυτό και η εκμετάλλευσή της περνάει στην βρετανική Shell, μαζί άλλωστε και με του Ισραηλινού «Λεβιάθαν» - θα οδηγήσει σε (γεωλογικά αναπόφευκτη) άντληση αερίου και από το γειτονικό «Ισάι». Οι Ισραηλινοί ζητούν κάτι σαν 6% του αερίου της «Αφροδίτης». Οι Κύπριοι θα δέχονταν να αφήσουν ένα 2%. Το κόστος θα αφορά, διαχρονικά, κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια – όμως οι Ισραηλινοί είναι επιθετικά διεκδικητικοί διότι βλέπουν αυτή την περίπτωση να «συνιστά επικίνδυνο προηγούμενο για το μέλλον που θα επηρεάζει τα πρόσθετα κοιτάσματα στην λεκάνη της Μεσογείου». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Πρόεδρο της ISOP αλλά – αν τελικά στηριχθούν από την επίσημη Ισραηλινή πλευρά – ανοίγουν νέο κύκλο ανασφάλειας και έντασης. Αυτό, το πρόσθετο κόκκινο φωτάκι που άρχισε να αναβοσβήνει, θα μπορούσε να μας έλειπε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου