του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Eτσι όπως το εσωτερικό μέτωπο ανεβάζει ταχύτητα – με τους δυο της παραμεθόριας περιπόλου να παραμένουν στις φυλακές της Αδριανούπολης ενώ το πολιτικό μας σύστημα ξεμαλλιάζεται αναποτελεσματικά για χάρη τους, με το σκάνδαλο Novartis και τους αντικατοπτρισμούς του να οδηγεί την Βουλή, με τις προοπτικές της ΚινΑλ να θαμπώνουν μετά και την επίσκεψη Σταύρου Θεοδωράκη στο Μαξίμου - , έτσι όπως ο κοντινός περίγυρος της Ελλάδας περνάει σε νέα φάση π.χ. με τις έρευνες ExxonMobil στην Κυπριακή ΑΟΖ να συγκεντρώνουν τα βλέμματα, διόλου περίεργο που στην δική μας δημόσια συζήτηση οι μετενέργειες των Ευρωπαϊκών εξελίξεων δεν μένουν επί πολύ στο στόχαστρο. Έτσι, τόσο ο σχηματισμός Γερμανικής Κυβέρνησης μετά την αποδοχή της συμμετοχής του SPD στην GroKo/Μεγάλο Συνασπισμό όσο και τα απόνερα της επικράτησης αφενός των Πέντε Αστέρων/M5S και αφετέρου της δεξιοδεξιάς στην Ιταλία μετά τις κάλπες της 4ης Μαρτίου, λες και «έσβησαν». Σχολιασμοί πρώτης, άντε δεύτερης ημέρας, υπήρξαν. Κάποιες προβολές μέλλοντος, επίσης. Τίποτε πιο προωθημένο πάντως.
Και όμως: αυτές οι «Ευρωπαϊκές» εξελίξεις αφορούν άμεσα την δική μας, την Ελληνική προοπτική. Δείτε μια στιγμή την Γερμανία. Μετά και την άρνηση του Ζιγκμαρ Γκάμπριελ να βρεθεί – ως παλαίμαχος της SPD – στην Κυβέρνηση Συνασπισμού μετά και την επιλογή ο Όλαφ Σόλτς να έχει το υπουργείο Οικονομικών, για την θέση του Υπουργού Εξωτερικών επελέγη ο (μέχρι τώρα Δικαιοσύνης και προστασίας του Καταναλωτή) Χάϊκο Μάας, γνωστότερος για τις δημόσιες δηλώσεις του (το 2014, στην Bild) για τις «φρικαλέες πρακτικές της CIA στον βασανισμό κρατουμένων» αλλά και για την κριτική του (το 2015, στους F.T.) κατά της Google και του Facebook. Πιο πρόσφατα – πέρσι – εισήγαγε ως νομοθετική πρωτοβουλία την Netzwerkdurchsetzungsgezetz (αν μπορείτε, προφέρετέ το διαμιάς!), τον υπεραυστηρό νόμο για προστασία των προσωπικών δεδομένων της Γερμανίας. Κατά τα άλλα, όμως, πρόκειται σαφώς για πολιτικό δευτερότριτης σειράς στην Γερμανία. «Και εμάς, τι μας ενδιαφέρει;» Δείτε τι: ακριβώς επειδή ο Μάας δεν είναι υλικό πρώτης γραμμής, την Ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση θα οδηγήσει εξαρχής και απευθείας το Kanzleramt /η Καγκελαρία της Άνγκελας Μέρκελ. Ήδη, συνάντηση Μέρκελ-Μακρόν θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα.
Και εκεί, στην Ευρωδιαπραγμάτευση, ίσως να παραχωθεί κάπου/κάπως η θεσμική ρύθμιση των δικών μας εκκρεμοτήτων: μορφή επιτήρησης σε λογική Post-Programme Partnership, «υποδοχές» στον ESM για μελλοντική στήριξη άμα τώρα βγούμε από τα «Μνημόνια» χωρίς αλεξίπτωτο (όπως όλοι μας σπρώχνουν, πλέον…) αλλά έχουμε ανάγκη στήριξης στο μέλλον, «γαλλικό κλειδί» για την ελάφρυνση του χρέους ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης…
Πάμε τώρα μια στιγμή στον σχηματισμό Κυβέρνησης στην πάντα απρόβλεπτη/ανατρεπτική Ιταλία. Εκεί που όλοι στοιχημάτιζαν ότι το «αντι-κατεστημένο» Κίνημα των Πέντε Αστέρων θα έμενε – αν και πρώτο στις προτιμήσεις της κάλπης – «εκτός», αν μη τι άλλο γιατί το ίδιο δεν ήθελε κάτι τέτοιο, ο νεαρός-και-νέος ηγέτης του Λουϊτζι Ντι Μάϊο δείχνει να πιστεύει το αντίθετο (και να σχεδιάζει πίεση επί του Προέδρου Ματαρέλλα, ώστε να δοκιμάσει τουλάχιστον λυση με M5S). Βέβαια, ο επικρατήσας στην Δεξιά Ματτέο Σαλβίνι της Λέγκας – αντί του πάντα διαθέσιμου για συνεργασίες Σίλβιο Μπερλουσκόνι – δεν θα ήθελε να συρθεί πίσω από το M5S. Αντιθέτως, από την ΚεντροΑριστερά – μετά και την δήλωση Ματτέο Ρέντσι ότι αποσύρεται από την ηγεσία – δεν αποκλείεται να υπάρξει διαθεσιμότητα για δοκιμή συνεργασίας: οι Πέντε Αστέρες ήδη «κατεβάζουν» πρόσωπα/ονόματα με αριστερόστροφο προφίλ, ως δόλωμα συνεργασίας.
Ιταλική κουζίνα, όλα αυτά. Αλλα και πάλιν, οι Ευρωπαϊκές ζυμώσεις μ’ αυτό/με τέτοιο υλικό υπόσχονται να τρέξουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου