του Γιώργου Καπόπουλου
Η εκτίναξη του Σουλτς αμέσως μετά την αναγγελία της υποψηφιότητάς του δεν είχε προηγούμενο στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Γερμανίας: Πλησίασε, ισοψήφησε και άφησε πίσω του την καγκελάριο Μέρκελ και όχι μόνον, καθώς η προσωπική του λάμψη πριμοδότησε τα ποσοστά των Σοσιαλδημοκρατών, σε σημείο που για πρώτη φορά μετά την ήττα του Σρέντερ στις εκλογές του 2005 το SPD άρχισε να ελπίζει και στη συνέχεια να πιστεύει ότι η πρωτιά στις βουλευτικές εκλογές του φθινοπώρου είναι εφικτή.
Το πρώτο σενάριο που παρουσιάσθηκε στη σκιά της ευφορίας της λάμψης Σουλτς ήταν η πλήρης ανατροπή: Κυβέρνηση Συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων ? Αριστεράς, μια συνταγή που έχει ήδη δοκιμασθεί σε επίπεδο ομόσπονδων κρατιδίων. Το σενάριο αυτό γρήγορα αποσαθρώθηκε κυρίως λόγω της δημοσκοπικής πτώσης των Πρασίνων, και έδωσε τη θέση του στο σενάριο Μεγάλου Συνασπισμού, με τους Σοσιαλδημοκράτες μείζονα εταίρο και τους Χριστιανοδημοκράτες ήσσονα.
Η συνέχεια είναι γνωστή: Μετά την ήττα των Σοσιαλδημοκρατών στο Σααρλαντ κυκλοφόρησε το σενάριο κυβέρνησης Μέρκελ αλλά με εταίρο ένα ενισχυμένο SPD, και μετά τις ήττες στο Σλέβιγκ Χολστάιν και στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία αναδεικνύεται το σενάριο Χριστιανοδημοκρατών - Φιλελευθέρων με τους Σοσιαλδημοκράτες στην αντιπολίτευση...
Τι πήγε λάθος στην προεκλογική εκστρατεία του Σουλτς; Έδωσε την αίσθηση των ανατροπών στις εσωτερικές και ευρωπαϊκές ισορροπίες και προκάλεσε ανασφάλεια στην κοινή γνώμη ή το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή μια γενικόλογη ρητορική που δεν επιτρέπει στον για δύο τετραετίες εταίρο των Χριστιανοδημοκρατών, SPD, να έχει διακριτό πολιτικό στίγμα;
Υπάρχει και μιά άλλη ανάγνωση που δεν χρεώνει στον Σουλτς την κύρια ευθύνη της ανόδου και της πτώσης του, αλλά στην υποτίμηση από δημοσκόπους και πολιτικούς αναλυτές της αντοχής της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ.
Πριν από ενάμιση σχεδόν χρόνο στα τέλη του 2015 - αρχές του 2016 και παρά τη θριαμβευτική επανεκλογή της στο κομματικό συνέδριο της CDU η καγκελάριος εθεωρείτο πολιτικά τελειωμένη με κύρια αιτία το προσφυγικό: Πλήθος δημοσιεύματα σε έγκυρες γερμανικές εφημερίδες προεξοφλούσαν την άμεση αποχώρησή της και μάλιστα την έφεραν να θέτει υποψηφιότητα για το αξίωμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.
Σήμερα τα παραπάνω έχουν σχεδόν ξεχασθεί, η Μέρκελ με την επιτυχή υποδοχή και ένταξη ενός εκατομμυρίου προσφύγων υπεραμύνεται της επιλογής της ως αξιακής θέσης, ενώ το κλείσιμο των συνόρων το έχουν χρεωθεί η τετράδα του Βίζεγκραντ, η Αυστρία και τα βαλκανικά της παρακολουθήματα. Η πολυσυλλεκτικότητα στο απόγειο, ώστε ακόμη και ένας ψηφοφόρος των Πρασίνων ή ακόμη και του SPD να σκέφτεται να την επιβραβεύσει με την ψήφο του, ενώ ένας ψηφοφόρος της Σκληρής Βαυαρικής Δεξιάς, CSU, να μην μπαίνει στον πειρασμό να ψηφίσει την Εναλλακτική AfD, καθώς τα σύνορα είναι αδιαπέραστα κλειστά.
Ηγετική υπευθυνότητα, πείρα, καθώς τον Δεκέμβριο θα κλείσει δώδεκα χρόνια στην Καγκελαρία, ανοίγματα στο Κέντρο, αλλά και διαβεβαιώσεις στη Δεξιά -με τον πολύτιμο Σόιμπλε να έχει στο σημείο αυτό κομβικό ρόλο- η Μέρκελ είναι ένας πολύ δύσκολος αντίπαλος όχι μόνον για τον Σουλτς, αλλά για οποιοδήποτε υποψήφιο και να επέλεγαν οι Σοσιαλδημοκράτες.
Διεθνής ακτινοβολία που δεν πρέπει να υποτιμάται, καθώς είναι κατάλληλα επικοινωνιακά παρουσιασμένη: Ο ψηφοφόρος θα θυμάται τον ρομαντικό αποχαιρετιστήριο δείπνο για δύο, Ομπάμα - Μέρκελ, όπου ο απερχόμενος πρόεδρος υποτίθεται ότι ανακήρυξε την καγκελάριο ηγέτη της Δύσης και όχι τη δημόσια αντιπαράθεση Σόιμπλε με τους ομολόγους του των ΗΠΑ, Γκάιτνερ και Λιου, για τη διαχείριση της Κρίσης και ειδικότερα την κρίση στην Ευρωζώνη.
Έτσι η μεγάλη αστοχία των Σοσιαλδημοκρατών δεν φαίνεται να είναι η υπερτίμηση του Σουλτς, αλλά η υποτίμηση της Μέρκελ, που είναι δεινή τακτικίστρια και ισορροπίστρια, με κορυφαίο παράδειγμα τη διαχείριση του Προσφυγικού, που σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον θα διδάσκεται ως υπόδειγμα διαχείρισης κρίσης.
Υποτίμηση αντιπάλου
Υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση που δεν χρεώνει στον Σουλτς την κύρια ευθύνη της ανόδου και της πτώσης του, αλλά στην υποτίμηση από δημοσκόπους και πολιτικούς αναλυτές της αντοχής της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ.
Ημερησία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου