του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Είχε-δεν είχε, με την ατάκα του για την γραβάτα που τελικά θα υποχρεωθεί να φορέσει, τόσο καλά που εμφανίζονται τα πρόδρομα σημάδια για κοντινή, να! γύρω από την γωνία του Eurogroup της 22ας Μαΐου ("δέκα μέρες πάνω, δεν είναι τίποτε μετά από 7 χρόνια συζητήσεων"), συμφωνία για ουσιώδη ρύθμιση στο Ελληνικό χρέος, ο Αλέξης Τσίπρας τα κατάφερε επί μέρες η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από την γραβάτα. Θάναι εκείνη που του χάρισε ο Ματτέο Ρέντσι τον Φλεβάρη του 2015; Ή η άλλη που πήγε να του μισοφορέσει τις εποχές της ανταλλαγής αβροτήτων και γελακίων ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ τον Μάϊο της ίδιας υπέρθερμης χρονιάς; Ή η άλλη, που του έδωσε ο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν, και τον ρωτούσε που την είχε αφήσει (αυτά, τον Μάϊο του 2016);; Η λογική της γραβάτας "έπαιξε" σε όλα σχεδόν τα πρωτοσέλιδα, άλλοτε μαζί με την έννοια της θηλιάς (εκεί το πήγε ο εκπρόσωπος της Ν.Δ., άλλωστε) άλλοτε με τον σφιχτό κόμπο. Για χάρισμα μιας γραβάτας - έστω και μεταχειρισμένης - στον Αλέξη Τσίπρα από τους συνταξιούχους, μισθωτούς και ανέργους έκανε λόγο η Ντόρα Μπακογιάννη. Ενώ Γιαπωνέζος δημοσιογράφος μας παρακαλούσε αμήχανα να του εξηγήσουμε τους πολιτικούς συμβολισμούς της όλης συζήτησης - τρέχα γύρευε, τώρα!
Όπως θα εξηγούσε κάθε επικοινωνιολόγος που σέβεται τον εαυτό του, όλη αυτή η γραβατοθύελλα θαπρεπε να γραφτεί στις επιτυχίες του Αλέξη Τσίπρα. Όχι δηλαδή ότι "έτσι έθεσε την ατζέντα", αλλά αν μη τι άλλο συγκέντρωσε την συζήτηση πάνω στην δική του αποτίμηση του αποτελέσματος (και) αυτού του γύρου διαπραγματεύσεων - "θα την φορέσει κάποτε την αναθεματισμένη την γραβάτα!", η πάντως πάνω στον εαυτό του. Άλλωστε, ο μηντιακός μας μικρόκοσμος, κουρασμένος πια από το σασπενς αυτής της διαπραγμάτευσης-που-δεν-ήταν-και-τόσο-διαπραγμάτευση, αλλά και αποθαρρημένος από την δυσκολία του να εξηγείς τι είναι και πώς λειτουργούν και με ποιες προϋποθέσεις (και τίνος έμπνευση είναι, τελικά: δική μας/κοινωνική; ή μήπως της Τρόικας/προσπάθεια συγκάλυψης δεινών;) τα αντίμετρα και πώς θα γίνει η ελάφρυνση/ρύθμιση/αναδιάταξη/διαρρύθμιση/αναθεώρηση ή όπως την πείτε αλλιώς του χρέους, βολεύτηκε μια χαρά με την γραβάτα!
Και τους Κροάτες μισθοφόρους που την διέδωσαν στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και στον ρόλο της ως δείγματος εξισωτισμού (των σοβαρών αστών προς τους αυλικούς ευγενείς) ή ως έκφρασης χαράς της ζωής και απελευθέρωσης των ανδρών από την μουντάδα... Έως ότου, φυσικά, έφθασε να συμβολίζει την εξεγερτικότητα και το αντικατεστημένο καθ' ημάς. Με αποτέλεσμα να ζήσουμε και την εξέγερση της γραβάτας των ελεύθερων επαγγελματιών - μην μου πείτε ότι ξεχάσατε τις εικόνες;
Λοιπόν: θα μας επιτραπεί να πούμε ότι, αφού κατόρθωσε ο Πρωθυπουργός και έθεσε σε κίνηση έναν τόσο εκτεταμένο εννοιοκεντρικό μηχανισμό, χρήσιμο θα του (και θα μας) ήταν να προετοιμαστεί (και να μας προετοιμάσει) για εκείνο που θα λέγαμε "η ψυχή της γραβάτας". Τι είναι πάλι αυτό; Ξέρετε, ούτως ή άλλως για το χρέος - είτε στις 22 Μαΐου, στο Eurogroup είτε κάποιες μέρες αργότερα, είτε κι ακόμη παρακάτω - κάποιαν διατύπωση απλώς θα έχουμε. Κάποιο wording, που λένε στα Βρυξελλιανά. Η οποία διατύπωση, αυτή είναι η αποστολή των ανθρώπων που θα κάνουν το drafting του wording (συγγνώμην, αλλά η Ελληνική απόδοση θα ήταν "θα σκαρώσουν τα λογάκια", δεν ακούγεται επαρκώς βαρύ), αλλιώς θα διαβάζεται στην Αθήνα, ριζικά αλλιώς στο Βερολίνο. "Χρειάζεται" λοιπόν ήδη προετοιμασία τι να περιμένουμε και πώς να το διαβάσουμε - και γιατί - λίγο όπως το τι γράφει η γραβάτα στην ούγια, ή όπως αλλιώς λέγεται.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου