Η μαύρη τρύπα της Συρίας

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Η επίθεση με – επίσημα στοιχεία – 105 Tomahawk και αντίστοιχα τηλεκατευθυνόμενα βλήματα κατά τριών εγκαταστάσεων έρευνας παραγωγής και αποθήκευσης χημικών όπλων (δίπλα σε Δαμασκό και σε Χομς) της Συρίας από ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγ. Βρετανία, στις 05.:00 τοπική ώρα του περασμένου Σαββάτου αφήνει τα πράγματα λίγο-πολύ εκεί όπου βρίσκονταν και στις 6 Απριλίου 2017. Όταν 59 Tomahawk είχαν πλήξει αεροπορική βάση στην Συρία απ’ όπου είχε ξεκινήσει επίθεση με χημικά όπλα την εποχή εκείνη.

Η σχετική «κόκκινη γραμμή» κατά της χρήσης χημικών όπλων – που αποτελεί όχι απλώς απαγορευμένη πρακτική για την διεθνή κοινότητα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την τότε φρίκη, αλλά αληθινό ταμπού ανάλογο των πυρηνικών – είχε χαραχτεί από τον Πρόεδρο Ομπάμα, το 2012. Όταν όμως υπήρξε επίθεση με χημικά τον Αύγουστο του 2013 (στην περιοχή Γκούτα, ανατολικά της Δαμασκού, και τότε) δεν υπήρξε επίθεση, καθώς ο Ομπάμα είχε δηλώσει ότι θα απαιτούνταν έγκριση του Κογκρέσου – αλλά μόνο διεθνής συμφωνία «απομάκρυνσης των υλικών παραγωγής χημικών όπλων», Ρωσικής έμπνευσης, που οδήγησε στην καταστροφή 1.300 τόνων χημικών. Οι τωρινές επιθέσεις δεν είχαν έγκριση Κογκρέσου (ούτε άλλωστε Βουλής των Κοινοτήτων), ούτε όμως και εκείνης του 2017. Σημειωτέον ότι τώρα βρίσκεται εν εξελιξει Σουηδική πρόταση για «οριστική απαλλαγή της Συρίας από χημικά όπλα» , προς την οποια συμπαρατάσσεται η Ρωσία,

Μολονότι κάθε αναφορά σε χημικά όπλα, και μάλιστα κατά αμάχων, αποτελεί φρίκη – και ήδη οι εικόνες παιδιών να ασφυκτιούν υπήρχαν χαραγμένες στην μνήμη από το 2013 – οι σχεδόν 500.000 νεκρών, όλων των πλευρών, στον εμφύλιο της Συρίας (με βασική διάσταση την εκστρατεία κατά του ISIS, πράγμα που μάλλον «λησμονείται» και που είχε φέρει ΗΠΑ και Ρωσία σε στενή συνεργασία, αλλά και με πρόσφατο παρακλάδι την εισβολή της Τουρκίας για να «ξηλώσει» το Κουρδικό στοιχείο στην Αφριν, στοιχείο το οποίο βρισκόταν σε συνεργασία με τις ΗΠΑ/με την Δύση…) συγκρίνονται περίεργα με τις δεκάδες θυμάτων των επιθέσεων με χημικά. Και ενώ, επαναλαμβάνουμε, συμψηφισμοί φρίκης δεν νοούνται, πάλιν  η εξαιρετικά χαλαρή στάση της διεθνούς κοινής γνώμης στην συνολική ανθρωπιστική κρίση της Συρίας μέχρι να «ανέβουν» οι εικόνες χημικού πολέμου είναι κάτι που δεν μπορεί/δεν θάπρεπε να παραβλέπεται. (Ενώ η βεβαιότητα σχετικά με το ποιος ακριβώς χρησιμοποίησε τα χημικά όπλα, χρειάζεται κι αυτή κάποια περίσκεψη: η υπέροχη βεβαιότητα για την ύπαρξη πυρηνικών στο οπλοστάσιο Σαντάμ που οδήγησε στον Πόλεμο του Ιρακ-ΙΙ και διαψεύσθηκε παταγωδώς θα ώφειλε να μην έχει σβήσει από την μνήμη…).

Πάντως η τριπλή πυραυλική επίθεση στην Συρία από ένα νέο μέτωπο Δύσης (η έντονη δραστηριοποίηση της Γαλλίας αξίζει να έχει σημειωθεί, με καθ’ ημας παρακλάδι την τηλεφωνική επικοινωνία Μακρόν-Τσίπρα προ πέντε ημερών…) είχε την «επιτυχία» να βρεθούν όλες οι πλευρές δικαιωμένες. Οι ΗΠΑ, και δη ο Ντόναλντ Τραμπ, διεκδίκησαν πάλι καθοδηγητικό ρόλο: το άτεχνο προεδρικό μπρος-πίσω σβήστηκε από τις εκρήξεις των Tomahawk. η Μεγάλη Βρετανία προσήλθε, σβήνοντας κι αυτή τις αμφιβολίες για το «τι είναι» η Γηραιά Αλβιών π.χ. μετά το Brexit. ο Εμμανουέλ Μακρόν επιβεβαίωσε την αποφασιστικότητά του. Από την άλλη, ο Αμερικανός υπουργός Αμύνης στρατηγός Τζαίημς Μάττις προκύπτει ότι «συγκράτησε» την ορμητικότητα του Τραμπ (υπό την έννοια ότι το πλήγμα υπήρξε σημειακό και προσωρινό), οπότε το ξήλωμα του διχτυού ασφαλείας του Αμερικανικού κατεστημένου γύρω από τον πορτοκαλί Πρόεδρο δείχνει ότι δεν έχει ολοκληρωθεί.

Η Ρωσία μπορεί να σεμνύνεται ότι δικές της εγκαταστάσεις στην Συρία όχι μόνον δεν επλήγησαν, αλλ’ ούτε καν στοχεύθηκαν. ενώ ο εναγκαλισμός του Προέδρου Ασσαντ με τις Ρωσικές δυνάμεις έγινε ακόμη πληρέστερος. Ο ίδιος ο Άσσαντ – που είχε καταφύγει σε Ρωσική βάση, υποτίθεται – φωτογραφήθηκε το επόμενο πρωί να προσέρχεται στο Προεδρικό μέγαρο με τα ωραία μάρμαρα να εργασθεί Το Ιράν προειδοποίησε για ευρύτερη ανάφλεξη. Ο Ισραήλ στήριξε την επίθεση – εξ αποστάσεως. Η Τουρκία δεν συμμετέσχε (η Ελλάδα έκανε ανάλογη δήλωση, μικρότερης βέβαια σημασίας).

Το αν κάποιοι Tomahawk αναχαιτίσθηκαν ή όχι ανακοινώθηκε διαφορετικά από τον κάθε παίκτη. Κυρίως: η μαύρη τρύπα της Συρίας συνεχίζει να απορροφά ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο/Εγγύς και Μέση Ανατολή. Δημιουργώντας το επόμενο Ιράκ;

kontranews