Μνημόνιο-3+ ή -3,5 η Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος;

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Ήταν κοντά στην αρχή της Εποχής των Μνημονίων - τότε που την Τρόικα την λέγαμε "Τρόικα" και όχι "Θεσμούς" ή/και "Κουαρτέτο" -, τότε που πολύς κόσμος (και καλός, θα προσθέταμε , αν δεν ήταν ολισθηρό να έχεις "καλούς" και "κακούς" σ' αυτήν την ιστορία έτσι που πορεύεται), θεωρούσε την μνημονιακή περιπέτεια παροδική, όταν ο καλός φίλος Αλέκος Παπαδόπουλος, από τότε αποτραβηγμένος από το προσκήνιο, επέμενε: "Ούτε Μνημόνια, ούτε Τρόικες. Σε καθεστώς Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου βρισκόμαστε. Και ο ΔΟΕ, άπαξ και επιβληθεί, δεν φεύγει εύκολα". Τότε, είχαμε θεωρήσει την διατύπωση υπερβολική, με Κασσανδρική διάσταση. Δεν προέκυψε απλώς ακριβής,  αλλά ίσως και συγκρατημένη.

Γιατί το λέμε αυτό; Πρώρα-πρώτα γιατί οι βαθμοί ελευθερίας φάνηκαν ταχύτατα αφανισμένοι - ουσιαστικής ελευθερίας, εννοείται: όχι συμβολικής. Όπως όταν βαφτίσαμε την Τρόικα/Κουαρτέτο "Θεσμούς" . Ή όταν προκειμένου να φύγουν οι προβολείς από την είσοδο των Τροϊκανών στα υπουργεία, στην Αθήνα, αφενός μεταφέρθηκε όλος ο θίασος - συγγνώμην για την διατύπωση, αλλά... έτσι είναι! - στο Χίλτον ("κεντρικό ξενοδοχείο" κατά την βαθύτερης υποκρισίας διατύπωση , μην και θεωρηθεί ότι ιδίως τα κανάλια κάνουν γκρίζα διαφήμιση...). αφετέρου υπήρξε και η μετάβαση τόσο στο Παρίσι/πρεσβεία στον ΟΟΣΑ το 2014 για την προσπάθεια κλεισίματος της τελικής αξιολόγησης του Μνημονίου-2 και στην Ουάσιγκτων/Washington Group από πέρσι στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης για το χρέος, μην και αποκτήσει νόημα η τωρινή αξιολόγηση με μετάβαση - τελικώς - στο Μνημόνιο 3+.

Αυτά όμως έιναι αρκετά επιφανειακά, ακόμη και για εκεί που κινήθηκαν τα πράγματα από ένα σημείο και πέρα. Πολύ πιο ουσιαστική είναι και βαθμιαία απώλεια βαθμών ανεξαρτησίας, που έφερε π.χ. την δυσάρεστη ακόμη και συμβολικά "δήλωση συμμόρφωσης" μετά την διάθεση μέρους του πλεονάσματος 2016 παραμονές των γιορτών (απεδείχθη: μικρού μέρους του υπερπλεονάσματος!...) χωρίς έγκριση/άδεια/επίνευση των πιστωτών. Πλησιάζοντας τον πυρήνα των πραγμάτων, είχαμε την de facto επέκταση του Μνημονίου-3 μέσω της διαβόητης δεύτερης αξιολόγησής του (και του Μεσοπρόθεσμου, βέβαια) σε κάτι που κι αν δεν είναι Μνημονιο-4, είναι πάντως Μνημόνιο-3+, με χρονική επέκταση (α) με τα δημοσιονομικά μέτρα 1%+1% του ΑΕΠ για 2019-20, (β) με την παραδοχή ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ θα μας συνοδεύσει μέχρι και το 2021. Μακριά από μας ελαφρότητες όπως "προνομοθέτηση για μετά την θητεία μιας Κυβέρνησης είναι αντισυνταγματική, αντίθετη προς τα ΕυρωπαΪκά κλπ.", όμως να! δεν ήταν και τόσο ωραίοι να μπούμε στο νέο μας Μνημόνιο από σπόντα! Φεύγοντας τώρα λίγο πιο πέρα από την ουσία, αλλά περνώντας σε κάτι συμβολικά δυσαρεστότατο, έχουμε τον ρόλο του ΔΝΤ (με την δική μας υπογραφή, με την δική μας επιψήφιση!) ως κριτή των πρωτογενών πλεονασμάτων που θα "ελευθερώνουν" εφεξής τα υπό ψήφιση, επίσης, αντίμετρα. Και μάλιστα η απόφανση του ΔΝΤ (το οποίο αμφισβητούσε ότι θα είχαμε 0,5% του ΑΕΠ πλεόνασμα το 2016, με τώρα πιστοποιημένο από Eurostat 4,1%) - θα φιλοξενείται, με μέριμνα του Έλληνα υπουργού Οικονομικών στο ΦΕΚ!

 Δεν θέλουμε να υποστηρίξουμε ότι - έτσι όπως πήγε η σειρά των διαπραγματεύσεων: 2010 - 2012 - 2014 - 2015 -2017 - θα είχε πλέον νόημα να ξαναμιλήσουμε, με λιωμένη/γονατισμένη οικονομία και με παραιτημένη κοινή γνώμη, για "άλλη οδό". Όμως, αληθινά, δεν έχουμε Μνημόνια ("το δικό μας ήταν/είναι καλύτερο"). Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο έχουμε. Εγκατεστημένο.

kontranews