analyst
Ελπίζω και είμαι σίγουρος πως οι Έλληνες θα ξυπνήσουν και θα κατευθύνουν όλους τους Ευρωπαίους προς τον σωστό δρόμο. Ελπίζω και είμαι σίγουρος πως από τα σπλάχνα της Ελληνικής κοινωνίας θα αναπηδήσει σύντομα ο κατάλληλος ηγέτης. Ένας ηγέτης που θα αποτελέσει τον φάρο, όχι μόνο για τους Έλληνας, αλλά και για όλους τους Ευρωπαίους.
.
Άρθρο
του Γεώργιου Μιχαήλ[1]
Aν κάποιος οραματίζεται μια Ελλάδα που θα σέβονται και θα φοβούνται οι αντίπαλοί της, τότε δεν θα μπορούσε παρά να την παρομοιάσει μόνο με τον Λέοντα της Αμφιπόλης. Ένα λιοντάρι με ένα πρόσωπο δυναμικό.
Ένα λιοντάρι με βλέμμα ήρεμο και συνάμα ισχυρό. Ένα λιοντάρι με ένα σώμα δυνατό και ετοιμοπόλεμο. Ένα λιοντάρι επίτηδες τοποθετημένο σε σημείο ορατό από οποιονδήποτε επισκέπτη. Ένα λιοντάρι που, η όψη του και μόνο, διέγραφε μονομιάς από το μυαλό του κάθε ανταγωνιστή του οποιαδήποτε σκέψη για σύγκρουση μαζί του.
Ένα λιοντάρι που συμβόλιζε την δύναμη της πόλης που πήγαζε μέσα από το μείγμα και την ενότητα των ανθρώπων της. Ένα μείγμα που δεν ήταν δυνατόν να το διασπάσει κανένα μικρόβιο. Ένα μείγμα αδύνατον να αλλοιωθεί από οποιοδήποτε διανοητικό δηλητήριο. Γιατί ήταν ένα μείγμα καλά φτιαγμένο από ανθρώπους των όποιων το μυαλό και το σώμα ήταν σε πλήρη λειτουργία.
Ένα ανθρώπινο συμπαγές σύνολο το οποίο καθρεφτιζόταν κρυστάλλινα επάνω σε αυτό το άψυχο γλυπτό ενός λιονταριού. Ένα άψυχο γλυπτό που αποκτούσε ψυχή από την τιτάνια απελευθέρωση δυνάμεων των κατοίκων της πόλης του. Γιατί την εποχή εκείνη όποια πόλη, δεν διέθετε πολίτες έτοιμους να περάσουν δια πυρός και σιδήρου, ήταν καταδικασμένη να ζήσει μέσα στο σκοτάδι της υποδούλωσης. Ήταν καταδικασμένη να ζήσει κάτω από το ψυχικό μαστίγιο της αναξιοπρέπειας. Αυτή η λέξη ήταν άγνωστη στους Έλληνες εκείνης της εποχής.
Αυτή η λέξη ωστόσο, είναι μια λέξη η οποία σαν μαχαίρι έχει καρφωθεί στις σημερινές Ελληνικές καρδιές, οι οποίες χιλιάδες χρόνια μετά από την εποχή εκείνη χτυπούν ακόμα. Είναι ένα μαχαίρι το οποίο πρέπει επιτέλους να τραβηχτεί από τις καρδιές μας. Δεν πρέπει να φοβηθούμε να το τραβήξουμε, γιατί οι καρδιές μας είναι τόσο δυνατές που από μόνες τους θα φροντίσουν να κλείσουν αυτή την πληγή.
Αλλά πρέπει να πονέσουμε ψυχικά και σωματικά για να καταφέρουμε να αποτινάξουμε αυτόν τον ζυγό από επάνω μας. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ πως στην Ελληνική επαρχία, αλλά και σε υποβαθμισμένες συνοικίες των πόλεων της χώρας, ζουν συμπατριώτες μου που δυσκολεύονται ακόμα και να τραφούν. Ή παιδιά που πάνε σχολείο χωρίς να έχουν την δυνατότητα να πιούν ένα ποτήρι φρέσκο γάλα, ή να φάνε ένα πιάτο φαγητό. Δεν μπορώ να δεχτώ πως ο νεανικός ανθός είτε καταστρέφεται, είτε αποκόπτεται από την ρίζα του, είτε μαραίνεται μέσα στην θλίψη της αδράνειας, είτε μεταναστεύει μαζικά.
Δεν μπορώ να δεχτώ πως οι πολίτες της πατρίδας μου αποτελούν πειραματόζωα ενός αποτυχημένου εσωτερικού ευρωπαϊκού συστήματος. Δεν μπορώ να δεχτώ πως όλη αυτή η συσσωρευμένη ψυχική δύναμη και ενέργεια αναλώνεται σε απεργίες και διαμάχες για τις ελάχιστες πλέον παροχές της κυβέρνησης.
Απεργίες οι οποίες έμμεσα υποστηρίζουν ένα ανίσχυρο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Γιατί όλες οι απεργίες στην Ελλάδα δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο από τα συμφέροντα των κόμματων και της ΕΕ. Γιατί οι απεργίες αυτές οδηγούν σε παράλυση ότι έχει απομείνει σε λειτουργία στη χώρα αυτή. Παρατείνοντας τον σπαραγμό του έθνους μας από τους ανίσχυρους συμμάχους του.
Γιατί μόνο ανίσχυρη μπορεί να θεωρείται πλέον η ΕΕ. Μια ένωση που θεμελιώθηκε πάνω σε ένα επίσης σαθρό ουσιαστικά νόμισμα. Ένα νόμισμα ανίκανο να σταθεί με αξιώσεις απέναντι στο δολάριο των αμερικανών. Ένα νόμισμα ανίκανο να αντικαταστήσει το νόμισμα της άλλης πλευράς του ατλαντικού. Αποτελώντας συνάμα την κινητήριο δύναμη της παγκόσμιας βιομηχανίας.
Ένα νόμισμα που στηρίζεται αποκλειστικά στην βιομηχανική παραγωγή της Γερμανίας, της οποίας η οικονομία ήδη άρχισε να παρουσιάζει πτωτικά σημάδια. Ένα νόμισμα που δεν στηρίζεται σε μια πανίσχυρη βιομηχανική παραγωγή και ένα ανίκητο στρατό. Στα στοιχεία δηλαδή αυτά πάνω στα οποία στηρίζεται το νόμισμα της Αμερικής.
Ένα ενιαίο νόμισμα και ένα σύστημα το οποίο σταδιακά θα καταρρακώσει την Ελλάδα και τους πολίτες της. Η Ελλάδα και όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να ξανασταθούν στα πόδια τους. Από την χώρα μας πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια αυτή. Από την χώρα η οποία γέννησε, προστάτευσε και θεμελίωσε την Ευρώπη.
Είναι ντροπή για την Ευρώπη, όταν η Ελλάδα σπαράζεται ψυχικά αυτή την στιγμή και βιώνει μια καταστροφή σαν αυτήν της Μικράς Ασίας. Είναι ντροπή για την Ευρώπη να δέχεται την παράνομη εισροή εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Είναι ντροπή για την Ευρώπη να ζητά βοήθεια η Ουκρανία από το ΝΑΤΟ. Είναι ντροπή για την Ευρώπη ένας «υποτιθέμενος Πρωθυπουργός» μέλους της ΕΕ να εκλιπαρεί να τον αφήσουν να δώσει κάποια ψίχουλα παροχών στους πολίτες της χώρας του, που αφαίμαξε πιο πριν κατ εντολή των αφεντικών του. Είναι ντροπή για την Ευρώπη οι πολίτες της να αποτελούν έρμαιο τον αποφάσεων του κάθε Αμερικανού Πρόεδρου.
Ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος τέλειωσε 80 χρονιά πριν. Ο κομμουνισμός κατάρρευσε σχεδόν 30 χρόνια πριν. Η Ευρώπη ωστόσο αντί να δυναμώσει και να μοιάσει στο λιοντάρι της Αμφιπόλης, αποδυναμώθηκε και έγινε μια ήπειρος καταναλωτών γερμανικών και κινεζικών προϊόντων.
Εάν η Γερμανία πιστεύει πως αποτελεί τον ηγεμόνα της Ευρώπης, όπως πίστευε κατά την διάρκεια του Πρώτου και Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου, είναι γελασμένη. Γιατί αυτή την στιγμή δεν υπάρχει Ευρώπη. Από την στιγμή δε που δεν υπάρχει η ίδια η Ευρώπη, πως είναι δυνατόν να υπάρχει και ο ηγεμόνας της; Δυστυχώς η γενική κατάρρευση της ΕΕ πλησιάζει. Ήδη δεν την υπολογίζει καμιά άλλη δύναμη. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα ακόμα και η Μεγάλη Βρετανία ήδη την περιφρονούν με τον πιο ατιμωτικό τρόπο.
Ελπίζω και είμαι σίγουρος πως οι Έλληνες θα ξυπνήσουν και θα κατευθύνουν όλους τους Ευρωπαίους προς τον σωστό δρόμο. Ελπίζω και είμαι σίγουρος πως από τα σπλάχνα της Ελληνικής κοινωνίας θα αναπηδήσει σύντομα ο κατάλληλος ηγέτης. Ένας ηγέτης που θα αποτελέσει τον φάρο, όχι μόνο για τους Έλληνας, αλλά και για όλους τους Ευρωπαίους.
Η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν πρέπει να πεθάνουν και δεν θα πεθάνουν. Δεν θα σβήσουν. Παντού μέσα στην επικράτεια της ΕΕ ο κόσμος ξυπνά από τον λήθαργο: Γαλλία το περασμένο σαββατοκύριακο[2], Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία και Ισπανία έχουν ήδη καταλάβει τι συμβαίνει. Στην Ελλάδα δεν αρκεί παρά μια σπίθα και κάποιος να σταθεί στο ύψος του για να διαπεράσουν οι ίδιες ιδέες στον κόσμο της.
Αρκεί η θέληση της πλειοψηφίας των Ελλήνων να είναι σιδερένια. Αρκεί η πίστη τους να είναι ανίκητη. Όταν σιδερένια θέληση και ανίκητη πίστη ενωθούν μαζί την κατάλληλη στιγμή θα απελευθερώσουν τις απαραίτητες δυνάμεις που θα είναι ικανές να διαλύσουν το ατροφικό αυτό Ελληνικό κράτος, ώστε να οδηγήσουν την πατρίδα μας εκεί που πρέπει.
Αρχικά στην αποδέσμευση της από την ΕΕ και στην συνέχεια εκεί όπου και τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη έχουν ήδη αρχίσει να πορεύονται. Στην δημιουργία μιας πραγματικά ισχυρής ένωσης ανεξάρτητων και δυναμικών κρατών, που θα είναι σε θέση να ορθώσουν ανάστημα. Το κάθε ένα ξεχωριστά και όλα μαζί σε οποιονδήποτε υποτιμά την υπόσταση τους αυτή την στιγμή. Σε οποιονδήποτε τα αναγκάζει να σκύψουν το κεφάλι. Σε οποιονδήποτε τα περιφρονεί και τα απαξιώνει. Το κάθε Ευρωπαϊκό κράτος θα γίνει πιο δυνατό και όλα μαζί θα μπορέσουν να αποτελέσουν μια πολύ πιο ισχυρή συμμαχία αναπτύσσοντας την: δική τους βιομηχανία, τον δικό τους στρατό και την δική τους εθνική παιδεία. Μια συμμαχία πολύ πιο δυνατή από την σημερινή ανεμική ΕΕ.
Επίλογος
Μια συμμαχία με ανάστημα ισοδύναμο με εκείνου του πανύψηλου λιονταριού της Αμφίπολης. Τότε και μόνο τότε θα δούμε εάν η Τουρκία, η Ρωσία και οι ΗΠΑ θα είναι σε θέση ακόμα να προσβάλλουν την Ευρώπη και να ασελγούν επάνω στα εδάφη της και στις μακραίωνες αρχές των κρατών της. Η μήτρα των οποίων ήταν και είναι η Ελλάδα.
[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κύπρης, 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου