Η συκοφάντηση ενός λαού από την «κυβέρνησή του»!

ardin-rixi

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Οι συνδέσεις της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας με την πορεία του Σκοπιανού και την εργαλειοποίηση της χώρας μας, για την αναδιάρθρωση συμμαχιών και συνόρων στα Βαλκάνια, μοιάζουν εφιαλτικές.

Το τελευταίο επεισόδιο, με το θολό -όσον αφορά την εγκυρότητα και τους πρωταγωνιστές-, αλλά σαφώς προπαγανδιστικής τακτικής, κείμενο υπογραφών, από 320 «προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της διανόησης και της τέχνης», ήρθε να προσθέσει ακόμη μια παράμετρο στην υπόθεση: Αυτήν της ιδεολογικής χειραγώγησης και ψυχολογικής προετοιμασίας του εδάφους για την αποδοχή των αποφάσεων της κυβέρνησης. Τακτική που εστιάζει στην κατασυκοφάντηση και δαιμονοποίηση όσων δεν συμφωνούν με τον στόχο, τις αφετηρίες και την κατάληξη την ονοματοθεσίας της γειτονικής χώρας.

Στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, κυρίαρχο ρόλο και μηχανισμό «κατοχής» έπαιξε η οικονομική καταστολή με την προηγούμενη αύξηση του εξωτερικού χρέους της χώρας. Η Δύση είχε ενθαρρύνει τη Γιουγκοσλαβία (όπως και πολλές χώρες του Τρίτου Κόσμου) να δανειστεί από τις τράπεζές της, καθώς τη θεωρούσε μια σοσιαλιστική χώρα που δεν ανήκει στο σοβιετικό μπλοκ. Τη δεκαετία του 1980, η κρίση στο παγκόσμιο εμπόριο και η αύξηση των επιτοκίων εκτίναξαν στα ύψη το εξωτερικό χρέος, δημιουργώντας τον κατάλληλο μηχανισμό υποδούλωσης της χώρας στα σχέδια της Γερμανίας και των Η.Π.Α.

Η οικονομική κατάρρευση και η δυτική επικυριαρχία

συμπληρώθηκαν με την πολιτική και ιδεολογική προπαγάνδα, κατά των Σέρβων, προκειμένου να δικαιολογηθούν και να γλυκάνουν οι όποιες αντιδράσεις, όταν άρχισαν οι «ανθρωπιστικοί» βομβαρδισμοί.

Το αλβανικό αποσχιστικό κίνημα, οι Κοσοβάροι, οι Κροάτες αυτονομιστές και οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας ανέθεσαν σε αμερικανική εταιρεία, τη Ρούντεν Φινν, να προωθήσει την υπόθεσή τους, δαιμονοποιώντας τους Σέρβους. Η Ρούντεν Φινν απευθύνθηκε συνειδητά σε συγκεκριμένο ακροατήριο, την αμερικανοεβραϊκή κοινότητα, με μια καμπάνια που παρομοίαζε τους Σέρβους με τους ναζί, ώστε να ξυπνήσει ασυνείδητες ψυχοσυναισθηματικές ταυτίσεις και να ενισχύσει τη μιντιακή εικόνα των «εθνικοσοσιαλιστών» Σέρβων. Η κροατική εθνικιστική καμπάνια του Ζάγκρεμπ απευθύνθηκε επίσης, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα, στις φεμινίστριες, παρουσιάζοντας τους Σέρβους ως βιαστές. Ταυτόχρονα, δημοσιογράφοι, πράκτορες και Μ.Κ.Ο συμπλήρωναν τον θίασο των υπερασπιστών των ωφελημένων από τους νατοϊκούς ηγεμόνες.

Στη χώρα μας, τον ιδεολογικό ρόλο του τελάλη των αντιπάλων παίζει η ίδια η κυβέρνηση, η οποία δεν έχει ανάγκη διαφημιστικές εταιρείες, να τους αναθέσει τη δουλειά, αφού την κάνει μια χαρά μόνη της, ως …γραφείο Τύπου των πρεσβειών και των τραπεζών. Ψυχοσυναισθηματικά εργαλεία ο «αντιεθνικισμός», ο «αντιρατσισμός», το «δικαιωματικό» παραλήρημα, η προβολή της διαφορετικότητας, του «αυτοπροσδιορισμού», η πρόκληση κοινωνικής πόλωσης και μίσους με όχημα την …ανεκτικότητα, η τόνωση της ιδεολογικής και της πολιτικής επιρροής των μειονοτήτων, κ.α. Και, στη δική μας περίπτωση, δημοσιογράφοι, Μ.Κ.Ο, «ευαίσθητοι πολίτες», υπερμοντέρνοι «επιστήμονες», παίζουν τον ρόλο μυστικιστών ιεραπόστολων της προπαγάνδας και της ιδεολογικής αποικιοποίησης της καθημερινότητας, ώστε να αποδεχτεί ο λαός την εξαφάνισή του ως πρόοδο του «ανθρωπισμού» και της «φιλίας» των …πλανητικών συμμαχιών.

Κοντά σε όλα αυτά, έχουμε τους νέους συμβολικούς αριθμούς των καινοτόμων μέσων της εξαπάτησης. Οι «136» διανοούμενοι, οι «150» φιλόλογοι, οι «53» της Κ.Ε, κ.λπ., υλοποιούν την εξαφάνιση των μεγάλων αγώνων και αφηγήσεων των λαών, στη συσκευασία μιας ατομικιστικής εξουσιαστικής «συλλογικότητας», που διαχωρίζει την πλέμπα από την επιστήμη και την τέχνη, τον άξεστο λαό από τους «πεφωτισμένους». Κάποτε, τις περισσότερες φορές, τα συλλογικά κείμενα υπογραφών από προσωπικότητες ήταν ενάντια στην αυταρχική εξουσία. Στις μέρες μας, όχι μόνο είναι υπέρ, αλλά αποτελούν την πιο θεαματική εικόνα της ισχύος της.

Η εγκυρότητα του κειμένου μικρή σημασία έχει. Άλλωστε, εντός του υπάρχουν πάρα πολλοί που θα συντάσσονταν με όσα λέει το κείμενο, καθώς θα μπορούσαν να το έχουν γράψει και οι ίδιοι. Ενώ, ακολουθώντας το ήθος της κυβέρνησης, και το απαράβατο δόγμα της, «ο μισελληνικός σκοπός αγιάζει τα αριστερά μέσα», αρκετοί θα κατάπιναν το γεγονός ότι βρέθηκαν στη λίστα ερήμην τους.

Σημασία έχει οι άνθρωποι, που «πλαστογραφήθηκε» η υπογραφή τους, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Κατζουράκη, της Αλκαίου, της Βενετσάνου και να αποποιηθούν τη συμμετοχή τους, εφόσον δεν τους εκφράζει. Συμβάλλοντας σε μεγαλύτερη απομυθοποίηση και οργή ενάντια σε μια κυβέρνηση που πυροβολεί τον λαό της, αντλώντας τα καλύτερα εργαλεία της από τις πιο σκοτεινές σελίδες του ιδεολογικού αυταρχισμού. Και, γιατί, όχι, συμβάλλοντας σε μια νέα κίνηση πνευματικών ανθρώπων, που οι υπογραφές τους θα ήταν το μελάνι της ψυχής ενός λαού που παλεύει να επιβιώσει πολιτισμικά, πολιτικά και οικονομικά.