του Γιώργου Τζεςδάκι
Κατ’ αρχήν, να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα: Πρώτον, οι εμπρηστές βάζουν φωτιές για να χτίσουν κι όχι για να ρίξουν κυβερνήσεις, οι οποίες, άλλωστε, είναι αυτές που αφενός τους αφήνουν να χτίζουν κι αφετέρου νομιμοποιούν τα αυθαίρετα. Δεύτερον, τα δάκρυα πολιτικών και ανθρώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (και) για τη φετινή τραγωδία είναι αντικειμενικά κροκοδείλια. Κανείς τους δεν έχει κάνει ό,τι πρέπει, εδώ και χρόνια, για να προστατεύσει τα δάση. Μάλλον το αντίθετο.
Ακόμα ένα καλοκαίρι, λοιπόν, που θρηνούμε για ανθρώπινες ζωές και για το περιβάλλον (αν και γι’ αυτό πολύ αμφιβάλλουμε). Κι ακόμα μια τραγωδία, για την οποία δεν βρίσκεται ούτε ένας να έχει μια στάλα φιλότιμο και να παραιτηθεί. Είτε είναι υπουργός, είτε δήμαρχος, είτε δασάρχης. Κάποιος τέλος πάντων, ακόμα κι αν πρόκειται απλώς για πολιτική ευθύνη. Μα καλά, οι ερινύες δεν τους κυνηγούν τα βράδια στον ύπνο τους;
Και πολύ φοβόμαστε (για την ακρίβεια είμαστε σίγουροι) πως ούτε και μετά από αυτές τις φονικές πυρκαγιές θα γίνει κάτι δραστικό. Δυστυχώς, η Πολιτεία θα θάψει τα παιδιά της και θα συνεχίσει να κάνει ό,τι έκανε. Τι θα έπρεπε να γίνει; Όλοι το γνωρίζουν και κανείς δεν το κάνει. Γιατί; Οι λόγοι πολλοί, αλλά ο κυριότερος, κατά την ταπεινή μας άποψη από την 35χρονη δημοσιογραφική μας διαδρομή, είναι η αδιαφορία των εκάστοτε κυβερνώντων. Και βέβαια, όχι μόνο γι’ αυτό το θέμα…
Κι όμως, θα περιορίζαμε σημαντικά τον κίνδυνο να καούμε αν:
• Δεν χτίζονταν τα καμμένα δάση. Νόμος υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται. Ήδη, έγιναν οικόπεδα οι δασικές εκτάσεις που κάηκαν πέρσι στον Κάλαμο.
• Γκρεμίζονταν, αντί να νομιμοποιούνται, τουλάχιστον τα αυθαίρετα που είναι χτισμένα πάνω στο κύμα και μέσα στα δάση.
• Ήταν υπέρογκο το χρηματικό ποσό για νομιμοποίηση αυθαιρέτου. Έτσι, ελάχιστοι θα μπορούσαν να το πληρώσουν κι έτσι τα σπίτια θα περιέρχονταν στη δικαιοδοσία του δημοσίου και θα γκρεμίζονταν.
• Έφτιαχναν επαρκείς αντιπυρικές ζώνες οι δήμαρχοι, αντί να φωνασκούν μετά από κάθε πυρκαγιά.
• Καθαρίζονταν οι δασικές εκτάσεις, τα άλση και οι ελεύθεροι χώροι από σκουπίδια, ξερόχορτα, πευκοβελόνες.
• Υποχρεώνονταν, αφού δεν έχουν μυαλό, οι ιδιοκτήτες σπιτιών μέσα και κοντά σε δάση να έχουν δεξαμενές νερού και να φυτέψουν περιμετρικά του οικοπέδου τους ιτιές και κυπαρίσσια, που κρατούν μακριά τις φλόγες.
• Ενισχυόταν με προσωπικό και οχήματα η Πυροσβεστική.
• Αγοράζαμε 100 και όχι 25 πυροσβεστικά αεροπλάνα. Έστω, να λειτουργούσαν αυτά που έχουμε.
Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσαν να είχαν γίνει αν είχαμε κυβερνήσεις και κρατικές υπηρεσίες που απλά να έκαναν τη δουλειά τους. Δυστυχώς, δεν έχουμε, ούτε φαίνεται πως θα έχουμε κι έτσι η λύση κι αυτού του προβλήματος αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Μόνο που οι θερινές νύκτες μας είναι πολύ πιθανό να εξελιχθούν ξανά σε εφιάλτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου