Η νέα εκδοχή διαφήμισης: gamification

Protagon

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Προσεκτικός αναγνώστης της αναφοράς μας – στο Protagon της 18ης Νοεμβρίου – στο πώς η διαφήμιση είναι αδύνατον να προσαρμοσθεί, στην παραδοσιακή/γνωστή της μορφή, στην ανάπτυξη της διαδικτυακής δημοσιογραφίας και μάλιστα σε περιβάλλον έξυπνων κινητών, οπότε καταλήγουμε στο ολισθηρότατο «sponsored content» (δηλαδή δημοσιογραφικό περιεχόμενο που ενσωματώνει ιδέες/απόψεις/προσεγγίσεις του χορηγού: η τελική φρίκη!) μας εξήγησε ότι… από την ανάλυσή μας εκείνη λείπει μια παράγραφος. Η τελική – κατ’ αυτόν – παράγραφος.

Η οποία θα 'πρεπε/θα όφειλε να αναφέρεται στη νεόκοπη, αλλά ταχύτατα εξελισσόμενη πρακτική της gamification. Τι είναι πάλι ετούτο; Είναι η προσφυγή στο ψυχολογικό ορμέμφυτο που αποτελεί για κάθε άνθρωπο το παίγνιο, ο ανταγωνισμός, η επιτυχία, με βάση την οποία θα προωθηθεί με νέα διαφημιστική λογική το μάρκετινγκ προϊόντων/υπηρεσιών. Πώς γίνεται αυτό; Συνδέει κανείς το περιεχόμενο με κάτι σαν διαγωνισμό, με κάτι σαν δοκιμασία (γνώσης, μνήμης, απόδειξης της οικειότητας με ένα θέμα), που η συμμετοχή σ’ αυτά σου δίνει κάποιους πόντους, ή μια ανταμοιβή (συνήθως εικονική), ή πάλι ένταξη σε μιαν ομάδα. Άλλες πάλι προσεγγίσεις οδηγούν στην εισδοχή σε δίκτυα φίλων κοκ σε Facebook, Twitter – ή σε Weibo… - κ.λπ.

Αυτού λοιπόν του είδους η προσέγγιση, θα μπορούσε (λέει) να λειτουργήσει προκειμένου περί δημοσιογραφικού περιεχομένου της νέας, διαδικτυακής/κινητής εποχής με τρόπο που να δημιουργεί διαφημιστικά επιθυμητό αποτέλεσμα χωρίς να «πατάει» το κείμενο, αλλοιώνοντάς το. Να δούμε!

Φαίνεται, δε, ότι και στην Ελλάδα αρχίζουν να υπάρχουν/να διαμορφώνονται/να λειτουργούν παρόμοιες πρακτικές gamification, σε σημείο μάλιστα να έχουν ως fan και τον «ιντερνετικό άνθρωπο του Μαξίμου» Δ. Πτωχό. Όντως θα δούμε.