Χαμένο όνειρο;

Χαμένη η νύχτα, χωρίς ουσία το βράδυ

Και να σου εσύ μυστήριο πλάσμα ήρθες δειλά

Αγαπημένο πρόσωπο μες το σκοτάδι

Γλυκιά παρουσία με όλα αυτά να γελάς

Αερική πλάι μου με το ζεστό σου κορμί

«Γνωριστήκαμε μου πες σε λάθος στιγμή»

Τα μάτια σου ζωηρά σχεδόν δακρυσμένα

Δε μπορεί να ένοιωσα τόσο λάθος για σένα

«Θα σε ξαναδώ» σου πα, «το θέλω πολύ»

«Άστο μου πες πουθενά δεν θα βγει».

«Το πιστεύεις άραγε;» Σου ψιθύρισα σιγά στο αυτί

«Δεν ξέρω» μου είπες συνοδεύοντας ένα γλυκό φιλί

Τη σιωπή σταμάτησε της παρουσίας σου η φωνή

«Αυτή η στιγμή είναι μόνο δική μας»

Αναθάρρησα τότε, φτερούγισε η ψυχή

Κάναμε διάλλειμα στο σχολειό της ζωής μας.

Ξεγέλασε τη νύχτα, η μέρα η φωτεινή

Και βρήκε το ξημέρωμα άδεια την αγκαλιά μου

Στο σεντόνι δεν βρήκα απόδειξη καμιά

Από την παρουσία την δικιά σου.

Peter Pan
Αφιερωμένο στο όραμα μου