Πακέτα

του Κώστα Κόλμερ

Ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών Μελβούτ Τσαβουσόγλου θέλει «λύση πακέτο» για το Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο θάλασσα. Φαίνεται πως οι κυρώσεις για τις Τουρκικές αλητείες άρχισαν 

να γίνονται αισθητές στην γείτονα χώρα και δεν είναι «άσφαιρα πυρά» που είπε ο χαλίφης Ερντογκάν. Αλλ’ η Ελλάς δεν έχει διαφορές με την Τουρκία πλην της εισβολής και κατοχής του 40% της Κύπρου, ανεξαρτήτου κράτους, μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Η Τουρκία απλώς εγείρει συνεχώς αξιώσεις εις βάρος της Ελλάδος «ων ουκ έστιν αριθμός».

Αντί να φωνάζει ο νοικοκύρης, φωνάζει ο κλέφτης (βλ. σχ. πογκρόμ των Ελλήνων  Σεπτέμβριον 1955 στην Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, αφελληνισμός της ΄Ιμβρου και Τενέδου, τη παραβάσει της Συνθήκης της Λωζάννης, μεταβάπτιση των Ελλήνων μουσουλμάνων της Δ. Θράκης σε «Τούρκους», παραβιάσεις της Ελληνικής κυριαρχίας πέραν των τριών μιλίων από της Μικρασιατικής ακτής στην θάλασσα και αέρα κι τέλος αλλ’ όχι τελειωτικώς, οι «φουρνιές» 800.000 λαθρομεταναστών από την Αφρική και Ασία στα Ελληνικά νησιά.

Συγχρόνως η Τουρκία παραβιάζει της Κυπριακή ΑΟΖ με υποθαλάσσιες γεωτρήσεις και δεν αναγνωρίζει την επήρεια του Ελληνικού νησιωτικού συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελορίζου) επί της ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου , ενώ ομιλεί συχνά περί «γκρίζων ζωνών» στο Καταγάλανο Αιγαίο.

Την ιδέα του «πακέτου» επανέλαβε ο Τσαβουσόγλου ίσως εξ αφορμής αστόχων δηλώσεων του νέου Έλληνος υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια περί «συνεκμεταλλεύσεως»,  κατά την παραμονή του την Ουάσιγκτον. Συνηθίσουν οι Κερκυραίοι πρώτα να ομιλούν και κατόπιν να σκέπτονται.

Ας είναι. Αν διατυπώσουν την έννοια του «πακέτου» πρώτα οι επισπεύδοντες και μετά οι καλούμενοι εις συμβιβασμόν, θα μπορούσαν οι Έλληνες διπλωμάτες να συζητήσουν, για να μην θεωρηθούν ως «αντιρρησίες εκ συνειδήσεως», αν και το αίσθημα έχει σημασία από τ’ άπειρα δεινά που υπέστη ο Ελληνισμός και  ο Αρμενισμός από την Τουρκική Ορδή (βλέπε σχετικώς ανάτυπο της «Καθημερινής» 23.7.19 για την «νεκρά Ελληνοτουρκική φιλία κατόπιν των Σεπτεμβριανών του 1955).

Πρώτη αρχή παντός «πακέτου» είναι ό,τι θα ισχύσει για  την μία πλευρά του θα πρέπει και για την άλλη. Αν λχ. δεχθούμε μεγαλυτέρα «σφαίρα επιρροής» της Τουρκίας  στην ανατολική Μεσόγειο το ίδιο πρέπει να ισχύσει υπέρ της Ελλάδος, για το Αιγαίο που είναι διάσπαρτο από Ελληνικά νησαία εδάφη τα οποία έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Δεύτερον, τα «πακέτα» έχουν διάρκεια και ισχύ στο μέλλον κι’ όχι μόνο στο βραχυπρόθεσμο παρόν. Άρα η επισπεύδουσα Τουρκία, πρέπει να δώσει εγγυήσεις για την μελλοντική εφαρμογή των. Καλύτερο θα ήταν ν’ αποσυρθή πάραυτα από την Κυπριακή ΑΟΖ.

Οι παγίδες περί «ανεπισήμου» πενταμερούς διασκέψεως επί του Κυπριακού , που πρότειναν οι Τούρκοι πασάδες, ελπίζεται να’ ναι γνωστές στον Κυρ. Μητσοτάκη από της εποχής του πατρός του και να μην πέσει μέσα.

Τα αντιφατικά μηνύματα των  γενναίων υπουργών του, που από την μία απορρίπτουν ορθώς τις «παραβατικές συμπεριφορές» της Τουρκίας και απ’ την άλλη συνεχίζουν τον άκαρπο διάλογο περί ΜΟΕ με τον άρπαγα και ταραξία , μάλλον προκαλούν  σύγχυση κι ανοίγουν την όρεξη της Αγκύρας.

«Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης»  δεν νοούνται με την Ορδή , διότι απλώς δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Η λογική  του «πακέτου» πάσχει εξ υπαρχής όπως κάθε ανάμιξη μήλων και αγγουριών.

Πηγή energia.gr