Σε ολόκληρο τον κόσμο, οι κυβερνήσεις προωθούν το εθνοκρατικό αίσθημα για να εδραιώσουν την στήριξη γύρω από πολιτικές ατζέντες που διαφορετικά θα ήταν διχαστικές. Για τις μικρότερες ή περισσότερο ομοιογενείς χώρες, αυτό έχει συνήθως λάβει τη μορφή εσωστρεφών αλλαγών εσωτερικής πολιτικής, όπως είναι οι περιορισμοί της μετανάστευσης και ο οικονομικός προστατευτισμός που αναζωπυρώνονται στην Ουγγαρία του Viktor Orban . Αλλά για κράτη μεγαλύτερα ή για κράτη πιο ισχυρά οικονομικά, το εθνοκρατικό αίσθημα τείνει να διευκολύνει επίσης μια επιθετική εξωτερική πολιτική. Η ιστορία είναι γεμάτη με τις δυσοίωνες συνέπειες του εθνοκρατισμού που εξαπλώνεται από τις μεγάλες χώρες στην παγκόσμια σκηνή .
Για τις μεγαλύτερες δυνάμεις, μια σημαντικού μεγέθους ή σημαντικού κύρους εθνική διασπορά μπορεί να είναι ένας δελεαστικός στόχος ώστε να προσεταιριστεί στο όνομα μιας εθνοκρατικής εξωτερικής πολιτικής. Τα κράτη που προσδένουν τη νομιμοποίησή τους στην εθνική ταυτότητά τους, συχνά καταβάλλουν ιδιαίτερες προσπάθειες για να επιβεβαιώσουν την ταυτότητα αυτή μεταξύ των ομογενών στο εξωτερικό, επεκτείνοντας την ισχύ του κράτους και φθάνοντας πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα. Ίσως κατά συνέπεια, τα κράτη αυτά έχουν επιδιώξει μερικές φορές παρεμβατικές εξωτερικές πολιτικές για να «προστατεύσουν» τους ανθρώπους τους στο εξωτερικό.
Η μεσοπολεμική Γερμανία αποτελεί το ισχυρότερο παράδειγμα αυτής της παρεμβατικής, εθνοκρατικής πολιτικής. Ο Αδόλφος Χίτλερ προώθησε ενεργά την εθνοτική γερμανική ταυτότητα πέρα από τα σύνορα του Τρίτου Ράιχ και χρησιμοποίησε την κατάσταση των εθνοτικών Γερμανών ως πρόσχημα για να εισβάλει στα γειτονικά κράτη.
Πιο πρόσφατα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανέφερε την προστασία των εθνοτικών Ρώσων από μια αντιρωσική κυβέρνηση στο Κίεβο ως πρόσχημα για την εισβολή του στην Κριμαία το 2014, ισχυριζόμενος μετά την προσάρτηση ότι «δεν μπορούσε να εγκαταλείψει την Κριμαία και τους κατοίκους της στην απελπισία». Αν και αυτές οι δύο περιπτώσεις έχουν τις δικές τους ιδιαίτερες πλευρές, οι κρίσιμες συνέπειες είναι ότι οι εθνοκρατικές δυνάμεις είναι πιο επεκτατικές επειδή είτε θέλουν στα σοβαρά να προστατεύσουν την εθνότητά τους είτε θέλουν να την χρησιμοποιήσουν ως βολική κάλυψη για μια παρεμβατική πολιτική -ή ένας συνδυασμός και των δύο.
Πηγή paratiritis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου