Όποιος απορεί γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να ακυρώσει τη συμφωνία του 2015 με το Ιράν και να επαναφέρει τις κυρώσεις, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στις πρόσφατες και τις μελλούμενες εξελίξεις γύρω από τον ενεργειακό τομέα της Τεχεράνης.
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Μιλώντας για το παρελθόν, το 2016 το Ιράν διπλασίασε τις εξαγωγές του σε σχέση με το 2013, 2014 και 2015, προσεγγίζοντας τα επίπεδα του 2012, πριν δηλαδή επιβληθούν οι κυρώσεις, με αφορμή το πυρηνικό του πρόγραμμα. Κι όσο για το μέλλον αυτή η τάση θα ενισχυθεί περαιτέρω δεδομένου ότι το 2018 θα υπογράψει συμβόλαια αξίας άνω των 20 δισ. δολ., σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times. Συγκεκριμένα, με βάση τον αναπληρωτή υπουργό Πετρελαίου της χώρας, υπεύθυνο για διεθνή θέματα, τον οποίο επικαλείται η βρετανική εφημερίδα, αυτή τη στιγμή είναι σε διαπραγμάτευση 28 προσωρινές συμφωνίες με ξένες εταιρείες όλου του κόσμου, πλην …Λακεδαιμονίων, δηλαδή των ΗΠΑ!
Η βιασύνη επομένως του Λευκού Οίκου να οδηγήσει στα βράχια τη συμφωνία δεν αποσκοπεί μόνο στον οικονομικό στραγγαλισμό του Ιράν, προς μεγάλη χαρά των τοπικών του ανταγωνιστών και στρατηγικών συμμάχων των ΗΠΑ (Ισραήλ, Σαουδική Αραβία) μιας και οι συμφωνίες θα σημάνουν την εισροή άφθονου ρευστού στη χώρα. Η σπουδή της Ουάσινγκτον εξηγείται και στο πλαίσιο του επιχειρηματικού ανταγωνισμού, δεδομένου ότι η οριστική υπογραφή των συμβολαίων θα είναι νίκη των ανταγωνιστών των αμερικανικών πετρελαϊκών όπως η Royal Dutch Shell, η Anglo Dutch, Rosneft, κ.α. Μόνο η γαλλική Total υπέγραψε τον Ιούλιο συμβόλαιο για κοίτασμα φυσικού αερίου στο νότιο Ιράν ύψους 4,8 δισ. δολ.
Πώς να μην πάρει το όπλο του ο Τραμπ;
Πηγή: Νέα Σελίδα
26 Οκτωβρίου 2017
leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου