Η έκδοση και η χρήση του β΄ δανείου της Ελληνικής επανάστασης (1824 - 1825)

Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

(από το βιβλίο του Ανδρέα Ανδρεάδη: η ιστορία των Ελληνικών δανείων)

Έκδοσις και Xρήσις β' δανείου.

Η ευτυχής έκδοσις του πρώτου δανείου και η αυξομένη διά την Ελλάδα ανάγκη εκτάκτων πόρων έπεισαν τους πληρεξουσίους ότι ηδύνατο να εκδοθή εν Ευρώπη και δεύτερον δάνειον μεγαλείτερον του πρώτου. Την ιδέαν ταύτην, ανακοινωθείσαν από της 27ης Μαρτίου 1824, ησπάσθη μετά τινας δισταγμούς (40) η Ελληνική κυβέρνησις και η Ελληνική βουλή, αίτινες έβλεπον επικείμενον τον εξ Αιγύπτου κίνδυνον, χωρίς να δύνανται να λάβωσι τα κατάλληλα μέτρα, όπως αντιμετωπίσωσιν αυτόν. Όθεν το μεν Βουλευτικόν έσπευσεν από της 31ης Ιουλίου 1824 να ψηφίση την σύναψιν δανείου 15 εκατομμυρίων ταλλήρων, η δε κυβέρνησις, ή το Εκτελεστικόν, όπως εκαλείτο τότε, επεφόρτισε την 14ην Αυγούστου τους Ορλάνδον, Λουριώτην και Ζαΐμην να διαπραγματευθώσι το δάνειον τούτο όπου και όπως ήθελον δυνηθή ( 41).

Οι πληρεξούσιοι (ή μάλλον οι δυο πρώτοι εξ αυτών, διότι ο Ζαΐμης, ούτινος οι συγγενείς μετείχον του κατά της Κυβερνήσεως αγώνος, ταχέως ανεκλήθη (42)), ήρξαντο αμέσως διαπραγματεύσεων και εν Παρισίοις και εν Λονδίνω, τυχόντες προθύμου υποδοχής εν αμφοτέραις ταύταις ταις αγοραίς. Μετά μακράς δε συζητήσεις προετιμήθησαν αι προτάσεις των εν Λονδίνω τραπεζιτών, καθ' ότι ούτοι προσήνεγκον 50 εκατομμύρια, εν ώ η προσφορά των Γάλλων δεν υπερέβη ποτέ τα 10 εκατομμύρια σταθερά (fermes) και 10 εκατομμύρια προαιρετικά (facultatifs) (43). Δεν συνεδυάσθησαν δε αι δύο προσφοραί, διότι οι Άγγλοι τραπεζίται απέκλειον κατ' αρχήν παν άλλο δάνειον (44).

Το εν Λονδίνω δάνειον ανέλαβον οι αδελφοί Ρικάρδοι. Συνίστατο δε τούτο εξ ονοματικού κεφαλαίου 2 εκατομμυρίων Λ. Σ., διηρημένου εις 200,000 ομολογιών 100 Λ. εκάστης. Αι ομολογίαι αύται εξεδίδοντο προς 55 1/2 της ονοματικής αυτών αξίας, απέφερον δηλαδή 1,100,000 Λ. καθαρών. Αλλ' εκ του ποσού τούτου, κατά το συμβόλαιον το υπογραφέν την 7ην Φεβρουαρίου 1825, εκρατούντο υπό των εκδόντων τραπεζιτών.

Η Επέτειος της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας

Νέα Πολιτική

του Ιπποκράτη Δασκαλάκη*

Σε χαμηλούς τόνους παρήλθε και φέτος η επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Οι πανηγυρικοί τόνοι του παρελθόντος έχουν εκλείψει και τα σύννεφα της αβεβαιότητας και της παρατεταμένης οικονομικής και πολιτικής κρίσης ρίχνουν βαριά τη σκιά τους σε όλους τους θεσμούς και λειτουργίες της Ελληνικής Δημοκρατίας και της καθημερινότητας των Ελλήνων. Παρά όμως τις, σε μεγάλο βαθμό βάσιμες, κατηγορίες που εκτοξεύονται για τα εγγενή μειονεκτήματα της Ελληνικής Δημοκρατίας, που εγκαθιδρύθηκε στις 24 Ιουλίου 1974, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ανταποκρίθηκε καλύτερα από τις προσδοκίες μας εκείνες τις δύσκολες ημέρες και μακροημέρευσε (για τα ελληνικά δεδομένα). Δυστυχώς η εγκαθίδρυση της συνδυάστηκε με την τραγωδία της Κύπρου, γεγονός που ενίσχυσε και την αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας έναντι της χώρας μας.

Η νεοπαγής Δημοκρατία μας αναπόφευκτα συνοδεύθηκε και από τις «βρεφικές» αδυναμίες παρόμοιων θεσμών σε χώρες που στερούνται πολύχρονης δημοκρατικής εμπειρίας.  Πολλές οι αδυναμίες αλλά ακόμη περισσότεροι οι ασελγήσαντες και ασελγούντες, εν ονόματι της Δημοκρατίας, σε αρχές, αξίες, θεσμούς αλλά και στην ίδια την ύπαρξη της.  Αναμφίβολη όμως και η δική μας ευθύνη, με διαφορετικό ατομικό μερίδιο ευθύνης εκάστου, για τις στρεβλώσεις και για μια σωρεία τραγικών σφαλμάτων σε εθνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς τομείς. Παρά ταύτα, αξιοσημείωτη η αντοχή της Δημοκρατίας μας σε όλες αυτές τις στρεβλώσεις, τις ατυχείς επιλογές και κυρίως στην επικράτηση ενός ολέθριου και αποτυχημένου «υποδείγματος» νεοέλληνα πολίτη. Ο επί 42 έτη κοινοβουλευτικός βίος δεν κατέστει δυνατόν να εκριζώσει εγγενή μειονεκτήματα του ελληνικού κράτους (και της φυλής μας) όπως η αναξιοκρατία, η φαυλότητα, ο κομματισμός, η διαφθορά, η γραφειοκρατία, ο ατομικισμός και πολλά άλλα που σηματοδοτούν –έστω και αρνητικά- την ιστορική συνέχεια του έθνους μας.

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!

iskra

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ο μειοδοτικός διαγωνισμός για την ανακήρυξη εταιρείας που θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της ηλεκτρονικής δημοπρασίας για την κατακύρωση των τηλεοπτικών αδειών ματαιώθηκε και κηρύχτηκε άγονος. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της μιντιακής ασυδοσίας  – ισχυρίζεται ότι η εν λόγω εξέλιξη δεν προσθέτει όπλα στην παλιά διαπλοκή (την οποία φιλοδοξεί να συμπληρώσει με την νέα διαπλοκή στον χώρο των ΜΜΕ) και διαβεβαιώνει πως μέχρι το τέλος Αυγούστου όλα θα είναι κομπλέ…

Η δίκη για την Ζήμενς αναβλήθηκε επ’ αόριστον καθότι άργησε λίγο η μετάφραση του κατηγορητηρίου. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της διαφθοράς – διαβεβαιώνει ότι αυτή τη φορά θα προκάνει με την μετάφραση, δεν θα υπάρξουν οι (προ των πυλών) παραγραφές, κι όλα θα είναι κομπλέ…

Η διάταξη για την δυνατότητα των πολιτικών προσώπων να διαθέτουν οφ σορ εταιρείες αφού ψηφίστηκε, δυο μέρες αργότερα  αντικαταστάθηκε με νέα διάταξη. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της ρεμούλας – διαβεβαιώνει ότι τα νομικά αποτελέσματα, που όπως το γνωρίζουν και οι πρωτοετείς της Νομικής προκάλεσε η πρώτη της διάταξη, δεν δημιουργούν δεδικασμένο κι ότι όλα είναι κομπλέ…

Μιχάλης Σάλλας: Ο ιδιοκτήτης της Ελλάδας

Menelaos Myrillas / SOOC

«Σάλλα τσίφτη ανέβασε το δείκτη», κραύγαζαν οι "επενδυτές" της περιόδου 1999-2000 στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όταν ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς με μαεστρία απολάμβανε τα οφέλη αυτός και η κυβέρνηση Σημίτη, της φούσκας της εποχής. Τότε, έκανε και μια απίστευτη πρόβλεψη σχετικά με τα επίπεδα του Γενικού Δείκτη στο Χρηματιστήριο. 

του Ειδικού Συνεργάτη

Κάπου στα μέσα του 2000 όταν ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου άρχισε να υποχωρεί από τις περίπου 6.500 μονάδες που ήταν το 1999, σε συνέντευξη στο περιοδικό Men, ο Μ. Σάλλας εκτίμησε ότι ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου θα φθάσει στις 7.400 μονάδες την 1η  Ιανουαρίου 2001.  Αντ' αυτού εκείνη την ημέρα έφθασε στις 3.388 μονάδες. Ηταν μία ευχή που δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Και δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία ατυχής πρόβλεψη.
 
Kι όμως, ότι έλεγε ο Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς γινόταν σχεδόν πρωτοσέλιδο από την πλειονότητα των δημοσιογράφων και των εκδοτών, οι οποίοι κατάπιναν αμάσητα τις δηλώσεις που έκανε ο πρόεδρος. 
 
Ο Μιχάλης Σάλλας πράγματι κατάφερε να πετύχει αδιανόητα πράγματα στον τραπεζικό τομέα, φροντίζοντας πάντα τη σχέση του με την πολιτική, τα μέσα ενημέρωσης και τους εκδότες και επιχειρηματίες όπως ο Βαρδινογιάννης, ο Αγγελόπουλος, ο Φουρλής,  ο Βασιλάκης, ο Λογοθέτης, ο Λαυρεντιάδης και άλλοι, άσχετα εάν με κάποιους από αυτούς χώρισαν οι δρόμοι τους.

Γιατί όλοι χαϊδεύουν τον Ερντογάν; Όντως τους απειλεί ότι θα φέρει τη Ρωσία στη Μεσόγειο;

Νέα Κρήτη

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ενωση αρνούνται να κακοκαρδίσουν τον σουλτάνο της Τουρκίας παρά τα όσα κάνει. Μετά το πλέον ηλίθια εκτελεσμένο πραξικόπημα όλων των εποχών ο Ερντογάν εκκαθαρίζει κάθε υπαρκτό, δυνητικό ή υποθετικό αντίπαλο για να εδραιώσει την εξουσία του.

Το πραξικόπημα στην Τουρκία εκτελέστηκε, εντελώς τυχαία, αμέσως μετά την επαναπροσέγγιση της Άγκυρας με τη Μόσχα και εν μέρει με το Ισραήλ. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ερντογάν βιαζόταν να κλείσει τα εν λόγω μέτωπα, ακριβώς για να βρει την ευκαιρία και να εδραιωθεί εντός Τουρκίας οριστικά.

Στο παιχνίδι αυτό φαίνεται πως τον ενίσχυσαν Μόσχα και Τεχεράνη για τους δικούς της λόγους έκαστη. Η Ρωσία σκοπεύει να αξιοποιήσει τα τουρκικά τσαλίμια έναντι της Δύσης για να προκαλέσει σύγχυση και γιατί όχι ρήγμα στο ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν εξάλλου, έξυπνα, παίζει το ρωσικό χαρτί, εκβιάζοντας ουσιαστικά τη Δύση και απειλώντας την με προσέγγισή του με τη Ρωσία.

Παρά την επικρατούσε στην Ελλάδα ρομαντική - ενίοτε και καλά αμειβόμενη - άποψη περί Ξανθού γένους, προφητειών και λοιπών φαιδρών, στην πολιτική δεν υπήρχε ποτέ, ούτε υπάρχει ήθος ή μόνιμες συμμαχίες. Ειδικά στον σημερινό πολυπολικό κόσμο τα πάντα ρει που έλεγε και ο Ηράκλειτος.

Η «λαϊκή εντολή»: το ιδεολόγημα-φάρμακο προς πάσα νόσο

Outside the Wall

Από τον Δημήτρη Φασόλη

Η φράση «λαϊκή εντολή» είναι η αγαπημένη επωδός στα περισσότερα αριστερά κείμενα, καταγγελίες, ανακοινώσεις-δηλώσεις κλπ., γραπτά ή προφορικά. Από την άλλη, είναι εξίσου προσφιλής στους λόγους τόσο των δεξιών όσο και των κεντρόων-σοσιαλδημοκρατών, κάθε είδους πολιτικάντηδων και αστικών κομμάτων. Το ερώτημα που τίθεται είναι: έχει κάποιο πραγματικό νόημα και περιεχόμενο αυτή η έννοια ή είναι κενή; Είναι δηλαδή ένα ιδεολόγημα κατάλληλο για την διαχείριση του πλήθους και τις πολιτικάντικες τακτικές και χειρισμούς ή προσθέτει κάτι ουσιαστικό στην υπόθεση της κοινωνικής-ταξικής συνείδησης και της χειραφέτησης του κόσμου;

Ιδιαίτερα όσον αφορά το πρόσφατο δημοψήφισμα στη Βρετανία, αλλά και στον ελλαδικό χώρο τον προηγούμενο χρόνο, η «λαϊκή εντολή» χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να στηρίξει μια «αριστερή» ή «ριζοσπαστική» κριτική στην κυβέρνηση η οποία επικεντρώνεται στο πώς η εξουσία χρησιμοποιεί κάθε είδους τερτίπια για να παραβιάζει και να ακυρώνει τη «λαϊκή βούληση» – άλλη μια διφορούμενη και αόριστη έννοια. Εδώ όμως προκύπτει μια αντίφαση: δηλαδή το 60 ή 80 % είναι λαϊκή βούληση και το υπόλοιπο 40 ή 20 δεν είναι; Επομένως πρόκειται για μια έννοια με καθαρά ιδεολογικό περιεχόμενο, χωρίς πραγματική βάση και χωρίς επαναστατική «υπεραξία». Έτσι προκύπτει ότι διάφοροι «αριστεροί» και «επαναστάτες» κάνουν πολιτική και κοινωνικές παρεμβάσεις με όρους αστικής δημοκρατίας, δηλαδή αναπαράγοντας την κυρίαρχη ιδεολογία. Ή, για να δούμε την κατά κανόνα πολύπλοκη και σύνθετη πραγματικότητα, το 51% είναι λαϊκή εντολή και το 49% όχι; Και αν η αποχή είναι 20, 30 ή και 40%, αυτό το ποσοστό δεν αποτελεί έκφραση της «λαϊκής βούλησης»;

Το καταραμένο φοβικό σύνδρομο: Η ΑΟΖ, η Ελλάδα και η πρόταση του Ισραήλ

Νέα Κρήτη

Από τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 μέχρι το 1973 το Αιγαίο Αρχιπέλαγος ελεγχόταν και κυριαρχούνταν, από στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική άποψη, από την Ελλάδα.

Του Θεόδωρου Καρυώτη

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Τουρκία ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε γι' αυτή την κατάσταση και ποτέ δεν αμφισβήτησε το ισχύον νομικό καθεστώς. Αυτή η κατάσταση άλλαξε δραματικά το 1973, όταν ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου έξω από τη νήσο Θάσο από την αμερικανική εταιρεία Oceanic Exploration.

Εκείνη την περίοδο, βασικά για λόγους πολιτικής εσωτερικής κατανάλωσης, οι δικτάτορες που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1967 μέχρι το 1974, ανακοίνωσαν ότι τα κοιτάσματα είχαν μεγάλη εμπορική αξία, χωρίς να αντιληφθούν τις διεθνείς επιπτώσεις αυτής της πράξης τους. Η Τουρκία αμέσως αντέδρασε και την 1η Νοεμβρίου 1973 παραχώρησε στην τουρκική εταιρεία πετρελαίων TRAO δικαιώματα εξερεύνησης υδρογονανθράκων στο ανατολικό Αιγαίο. Η περιοχή στην οποία η Τουρκία έδωσε δικαιώματα εξερεύνησης ξεκάθαρα επικάλυπτε της περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας των νησιών Λήμνου, Σαμοθράκης, Αγίου Ευστρατίου, Λέσβου και Χίου.

Έτσι ξεκίνησε το καταραμένο φοβικό σύνδρομο που κατατρέχει όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις για 43 χρόνια τώρα. Σταδιακά το σύνδρομο έγινε η σφραγίδα της εξωτερικής μας πολιτικής και κορυφώθηκε με το διάσημο πλέον casus belli, που επισημοποιήθηκε από την Τουρκία το 1995.

El Dorado: μύθος και πραγματικότητα

Αριστερά: εξωραϊσμένο πορτραίτο τού Χουάν Ροντρίγκεζ Φρέυλε (ελαιογραφία του Μιγκέλ Ντίας Βάργκας)
Δεξιά: το El Carnero σε έκδοση του 1859 με τον αυθεντικό τίτλο και το όνομα του συγγραφέα γραμμένο λάθος

Ο Χουάν Ροδρίγκεζ Φρέυλε δεν είχε κανένα λόγο να μείνει στην ιστορία. Γεννήθηκε το 1566 στην Σάντα Φε, έξω από την Μπογκοτά της Κολομβίας και στα πρώτα εβδομήντα χρόνια της ζωής του δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να συμμετάσχει στους πολέμους κατά των αυτοχθόνων, να παντρευτεί και να δουλέψει ως φοροεισπράκτορας. Μια φορά προσπάθησε να ξεφύγει από την μιζέρια του, στήνοντας μια αγροτική επιχείρηση με έναν συνεταίρο αλλά φαίνεται πως εκείνος ήταν πιο καπάτσος και κατάφερε να τον ρίξει. Έτσι, ο καημένος ο Χουάν Ροδρίγκεζ βρέθηκε πτωχευμένος εις τα δυσμάς του βίου του, προσπαθών να επιβιώσει όπως-όπως.

Όμως, σαν πάτησε τα εβδομήντα, ο Χουάν Ροδρίγκεζ αποφάσισε να γίνει συγγραφέας και να διηγηθεί την ιστορία του τόπου του. Έτσι, συνέγραψε ένα πόνημα με τον σιδηροδρομόμορφο ανέμπνευστο τίτλο "Κατάκτηση και ανακάλυψη του νέου βασιλείου της Γρανάδας των Ινδιών που βρίσκονται δυτικά τής Ωκεανείου Θάλασσας και ίδρυση της πόλεως Σάντα Φε της Μπογκοτά, του πρώτου αυτού βασιλείου όπου συστάθηκε Ανώτερο Βασιλικό Δικαστήριο, κεφαλή του οποίου ήταν η Αρχιεπισκοπή". Βέβαια, ένας τέτοιος τίτλος θα έστελνε άπατο το βιβλίο, οπότε κάποια στιγμή οι εκδότες τον άλλαξαν σε "El Carnero" (To κριάρι). Έτσι, χάρη στο "Κριάρι", το όνομα του κακομοίρη Χουάν Ροδρίγκεζ Φρέυλε εξακολουθεί να μνημονεύεται ως σήμερα. Σ' αυτό το βιβλίο περιέχεται και η εξής ιστοριούλα:

H Τράπεζα της Ελλάδος για ένα διπλό αδιέξοδο

Από δυο κατευθύνσεις, η Τράπεζα της Ελλάδας ήρθε να προστεθεί στην δημόσια συζήτηση που έντονα διεξάγεται - σωστότερα: που διεξάγεται τόσο συνθηματολογικά, ώστε να μην έχει και ιδιαίτερο νόημα... - αυτόν τον καιρό για τις προοπτικές των αμέσως επόμενων μηνών στην οικονομία.

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Από δυο κατευθύνσεις, η Τράπεζα της Ελλάδας ήρθε να προστεθεί στην δημόσια συζήτηση που έντονα διεξάγεται - σωστότερα: που διεξάγεται τόσο συνθηματολογικά, ώστε να μην έχει και ιδιαίτερο νόημα... - αυτόν τον καιρό για τις προοπτικές των αμέσως επόμενων μηνών στην οικονομία.

Η πρώτη έχει να κάνει με τα διαβόητα "κόκκινα δάνεια". Εδώ, η ΤτΕ μιλάει για σταθερή "περαιτέρω επιδείνωση του δανειακού χαρτοφυλακίου" των τραπεζών, από την αρχή της κρίσης μέχρι και σήμερα. Τα νούμερα, από μόνα τους, ανησυχητικά: από 39,9% το 2014 στο 44,2% το 2015, ήδη στο 45,1% το α΄ 3μηνο του τρέχοντος έτους. Όμως, η αναφορά από την ΤτΕ στο ότι όλα αυτά αποτελούν "στοιχείο έγκαιρης προειδοποίησης για την εξέλιξη του πιστωτικού κινδύνου στις τράπεζες", και μάλιστα ότι αν οι τράπεζες δεν προβούν - άμεσα, υποθέτει κανείς! - σε αναδιάρθρωση του χαρτοφυλακίου τους (με αναχρηματοδήτηση των τωρινών δανείων. με ευνοϊκότερα επιτόκια. με swaps χρέους προς μετοχικό κεφάλαιο. πάντως με κάτι!), θάπρεπε να δημιουργήσει πολλή περίσκεψη. Περισσότερο απ' ό,τι προκύπτει ζήτημα με τις αλλαγές στις Διοικήσεις των τραπεζών. Περισσότερο απ' ό,τι με τις δεσμεύσεις Γ. Σταθάκη προς Τρόικα για προώθηση θεσμικών αλλαγών για την διαχείριση των "κόκκινων δανείων".

Ο πόλεμος της στερλίνας

analyst

του Σαράντου Λέκκα

Όταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 23ηςΙουνίου οδηγούσε το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης πολλοί ήσαν αυτοί που ανέμεναν την άμεση κατάρρευση της Βρετανικής στερλίνας.

Πράγματι και κάποιο βραχύ χρονικό διάστημα το βρετανικό νόμισμα  βρέθηκε σε τροχιά κατάρρευσης.

Την ημέρα του δημοψηφίσματος καταγράφονταν στα 1,488 δολάρια για να βρεθεί στις 7 Ιουλίου στα 1,288 δολάρια  έχοντας χάσει σε ένα 15ημερο το 15,5% της αξίας του σε σχέση με το αμερικανικό δολάριο.

Η ισοτιμία Στερλίνας – Δολαρίου το τελευταίο 6μηνο

Όμως  και ενώ αναμένονταν Αρμαγεδδών τα επίπεδα των 1,288 δολαρίων έμελλαν να είναι το πάτωμα της εκ του δημοψηφίσματος  υποτίμησης του.

Από τότε ξεκίνησε η ανάστροφη πορεία του αφού έγινε αντιληπτό πως χαμηλότερα επίπεδα δεν θα ήταν ανεκτά από την κεντρική τράπεζα της Αγγλίας (ΒοΕ) αλλά και από την αόρατη αρχή που διέπει τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Και μετά τη δόση τι;

Αν χαθεί η παρτίδα των Συριζανέλ για παραμονή τους στην εξουσία, πώς θα μπορούσαν να αντιδράσουν;

του  Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Στην μεταπολιτευτική δημοκρατία μας –η οποία ελάχιστα δημοκρατικά χαρακτηριστικά έχει– λαϊκισμός και δημαγωγία καλά κρατούν και, ως φαίνεται, δύσκολα θα εκλείψουν. Ήδη, αυτές οι δύο διαστάσεις της πολιτικής ζωής οδήγησαν στην χρεοκοπία και κάθε σκεπτόμενος δημοκράτης εύχεται να μην έχουμε και χειρότερα. Δηλαδή,  να μην οδηγηθεί η χώρα σε έναν αυταρχισμό λατινοαμερικανικού τύπου, δεδομένου ότι, από όσα γνωρίζουμε, κάποια εποχή ο πρωθυπουργός μας κοιμόταν αγκαλιά με το σύνταγμα της Βενεζουέλας. Αυτό που τού είχε δωρίσει ο Ούγκο Τσάβες, ο δικτάτορας που διέλυσε την πρώτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα στον κόσμο. 

Μπορεί λοιπόν να συμβεί και στην Ελλάδα ένα «τσαβικού τύπου» ατύχημα; Η απάντησή μας είναι: γιατί όχι; Από ανθρώπους εξουσιολάγνους και αλαζόνες, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς, κυρίως τα χειρότερα –που μπορεί να συμβούν την ώρα που κανείς δεν περιμένει. Ιδού γιατί και πώς.

Μετά την τραγική αποτυχία της να επαναδιαπραγματευτεί αδιαπραγμάτευτα μνημόνια, η παρούσα κυβέρνηση, για να κρατηθεί στην εξουσία χωρίς επιβολή στρατιωτικού νόμου, τελικά προχώρησε στην υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου, χειρότερου από τα προηγούμενα, το οποίο όλα δείχνουν ότι είναι ανεφάρμοστο, για πολλούς λόγους τους οποίους θα δούμε στην συνέχεια.

Έτσι, παρά το ότι δεν πιστεύει στην ιδιωτική οικονομία, αναγκάστηκε να φέρει σε εφαρμογή ένα νέο αναπτυξιακό σχέδιο (με αμέτρητα δημόσια έργα, βέβαια) απλώς και μόνον για να εισπράξει τις επιδοτήσεις του ΕΣΠΑ. Όπως επισημαίνει σε άρθρο του στην Οικονομική Επιθεώρηση ο Νίκος Παπανδρέου, «είναι νωρίς ακόμη να καταλάβουμε πώς θα λειτουργήσει ο νέος αναπτυξιακός νόμος κα προς ποια κατεύθυνση».

Πόρισμα ΔΝΤ: O Σόιμπλε να συλληφθεί και παραπεμφθεί για εγκλήματα;

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Στην Αγγλία, ο Τόνυ Μπλερ, πρώην αρχηγός του Εργατικού κόμματος, ενδεχομένως να συλληφθεί και καταδικαστεί στους επόμενους μήνες για εγκλήματα πολέμου, καθώς βομβάρδισε μία χώρα βασισμένος σε ένα ψέμα. Μήπως πρέπει και ο κος Σόιμπλε, ενορχηστρωτής  της φτωχοποίησης του 1/3 της Ευρωπαϊκής Ένωσης  εις όφελος μιας χούφτας εταιριών να δικαστεί για εγκλήματα;

Η γνώμη του γράφοντος, είναι ότι ο Σόιμπλε όχι μόνο δεν πρέπει να δικαστεί, ή να καταδικαστεί, αλλά αντίθετα, πρέπει να προταθεί επισήμως και να του δοθεί, όπως και στο ιερατείο των Βρυξελλών με επικεφαλής τους Μπαρόζο και Γιούγκερ, το νόμπελ Οικονομικών! Ποτέ άλλοτε η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κατάφερε να βουλιάξει τόσο γρήγορα μια οικονομική ζώνη 510 εκατομμυρίων πολιτών! Ως τώρα πιστεύαμε ότι έγινε τυχαία, όμως από σήμερα υπάρχουν και οι αποδείξεις ότι αυτό έγινε σκόπιμα, με πολιτικό δόλο!

Δύο εκθέσεις, η μία από την ίδια Γερμανία, με αποκαλύψεις της έγκυρης εφημερίδας Neues Deutschland, και η άλλη από τα σπλάχνα του ΔΝΤ,  χορηγούν ενδείξεις και αποδείξεις, ότι επί 6 χρόνια τόσο η Γερμανική ηγεσία, όσο και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και το ΔΝΤ είχαν «στήσει» ένα παιχνίδι απειλών, διαστρέβλωσης πραγματικότητας και πολιτικού γκαγκστερισμού ώστε να επιβάλλουν μέτρα που εξαρχής θα ήταν καταστρεπτικά. Η έκθεση του ΔΝΤ και το δημοσίευμα της εγκυρότατης γερμανικής εφημερίδας…. ενδεχομένως επαρκούν για να τεκμηριωθεί σε διεθνή δικαστήρια ότι έχει διαπραχθεί ανθρωπιστικό έγκλημα κατά της Ελλάδας και η Ελλάς ενδεχομένως έχει βάση να προχωρήσει ακόμη και σε στάση πληρωμών, και να ασκήσει διώξεις έναντι συγκεκριμένων προσώπων. Να σημειώσουμε ότι διώξεις μπορεί να ασκηθούν όχι μόνο για πράξεις, αλλά και για παραλείψεις!

Ο Αλ διάλεξε λάθος εποχή και λάθος χώρα!

Όποιος έχει τα περισσότερα χρήματα έχει και μεγαλύτερες πιθανότητες να πάρει τηλεοπτική άδεια. Αυτή ναι! Είναι μία αριστερή άποψη για τα πράγματα. Ο Αλ Καπόνε έζησε σίγουρα σε λάθος εποχή και σε λάθος χώρα. Αν ζούσε στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να γίνει ο άρχοντας της ενημέρωσης. Της ψυχαγωγίας ήταν έτσι ή αλλιώς…

Ταξιδεύοντας σε μία θάλασσα από ψέματα, ο κόσμος μας σίγουρα δεν θα γίνει καλύτερος. Το τηλεοπτικό προϊόν είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση και γι’ αυτό υπάρχει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Μπορεί να μην λειτουργεί σωστά, μπορεί να μην αποδίδει τα αναμενόμενα, αλλά η ουσιαστική του κατάργηση (όπως συνέβη στην πράξη με τον περίφημο διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών) δεν ήταν η λύση.

Μέχρι στιγμής στον διαγωνισμό Παππά συμμετέχουν οι παλαιοί ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών και ορισμένοι (λίγοι) νέοι παίκτες στο παιγνίδι, η παρουσία των οποίων δεν προσδίδει και κάποια σοβαρή προοπτική αναβάθμισης του προϊόντος. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κ. Παππάς άφησε την επιχειρηματολογία του παρελθόντος και επικεντρώνεται πλέον στις δηλώσεις του μόνο στο τίμημα.

ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΚΑΙ Ο Κ. SCHAEUBLE

iskra

Του Γ. ΑΓΓΕΛΗ*

Η αποτροπή προς το παρόν των κυρώσεων προς την Ισπανία και την Πορτογαλία περισσόερο δείχνει την κρίση που διανύουν η ευρωζώνη και η ΕΕ και τις όλο και πιο αξεδιάλυτες αντιφάσεις στις οποίες έχουν επέλθει, παρά μπορεί να θεωρηθεί ως ένα πρώτο βήμα «χαλάρωσης» και σταδακής, έστω, διαμόρφωσης διαφορετικής και συνεκτικής πορείας στον ευρωζωνικό και ευρωενωσιακό χώρο με ένα αξιοπρόσεκτο κοινωνικό προσανατολισμό.

Το ευρωενωσιακό οικοδόμημα έχει κτιστεί με τόσο σκληρά νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά ώστε είναιαδύνατο να αποκτήσει κοινωνική διάσταση, ενώ όποια βήματα παρέκκλισης από τους σκληρούς δημοσιονομικούς και νεοφιλελεύθερους κανόνες που διέπουν την ΕΕ σημειώνονται, για ναχαλιναγωγηθούν διαλυτικές πιέσεις στην ΕΕ και πολιτικές ή κοινωνικές αντιδράσεις απέναντί της, μάλλον θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα: επιτείνουν τα διαλυτικά φαινόμενα και ενισχύουν τα αντι-ΕΕλαϊκά αισθήματα.

Η ευρωζώνη και η ΕΕ έχουν πάρει αμετάστρεπτη πορεία αποσύνθεσης!

Ν.Ζ.

ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΚΑΙ Ο Κ. SCHAEUBLE

Του Γ. ΑΓΓΕΛΗ*

Η πληροφορία ότι ο κ. Schaeuble βρίσκεται πίσω από τη συγκρότηση πλειοψηφίας που απέτρεψε χθες στην Κομισιόν την επιβολή δημοσιονομικών κυρώσεων σε Ισπανία – Πορτογαλία, 24 ώρες μετά τη διαρροή, δεν έχει γίνει αντικείμενο διάψευσης.

Και το παρασκήνιο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, παρ' ό,τι έτυχε ελάχιστης προσοχής από το κυβερνητικό επιτελείο στην Αθήνα.

Το πρακτορείο Reuters ανάφερε χθες το απόγευμα ότι σύμφωνα με τη γερμανική οικονομική εφημερίδαHandelsblat, που ως γνωστόν είναι πολύ κοντά στις απόψεις του κ. Schaeuble, ο Γερμανός Υπ. Οικονομικών παρενέβη τηλεφωνικά σε διάφορους Επιτρόπους ώστε να μη δρομολογηθεί απόφασηκυρώσεων από την πλευρά της Κομισιόν και να δοθεί περισσότερος χρόνος, όπως και έγινε.

Ζαν Ρουσσώ:Νομίζετε ότι είστε λεύτεροι στις κυβερν.θητείες,Είστε μόνο 1 ημέρα, τη μέρα των εκλογών!

Στους:''ακροβάτες του ονείρου'' 28.7.16 για το διαδύκτιο sportnews901.gr και κάθε μέρα 8-10 π.μ.

ΗΠΑ- Τουρκία: Ο «πόλεμος» ξεκίνησε

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Οι διπλωματικές  εχθροπραξίες  του καθεστώτος Ερντογάν με τις ΗΠΑ κρατούν χρόνια (από το 2003 με την άρνηση των Τούρκων να δώσουν τουρκικό  έδαφος στους Αμερικανούς να εισβάλουν και από βορά στο Ιράκ ) και εντείνονται όσο η Αγκυρα (για την ακρίβεια το σύστημα εξουσίας του Ερντογάν)  αμφισβητεί στρατηγικές επιλογές της Ουάσιγκτον  στην περιοχή. Το αποτυχημένο πραξικόπημα μπορεί να το δει κανείς- έτσι τουλάχιστον το βλέπει το καθεστώς Ερντογάν—σαν  αναβάθμιση  αυτών των εχθροπραξιών πέρα από τα σφαίρα της διπλωματίας…

 Η τουρκική κοινή γνώμη  πιστεύει ότι  πίσω από το αποτυχημένο  πραξικόπημα βρίσκονται οι ΗΠΑ. Τα media που ελέγχει το τουρκικό καθεστώς συμβάλουν στην εδραίωση αυτής της όχι και τόσο αβάσιμης εκτίμησης κατηγορώντας καθημερινά με πρωτοσέλιδα  την Ουάσιγκτον. Αμέσως μετά το πραξικόπημα άλλωστε, υπουργοί της τουρκικής κυβέρνησης κατηγόρησαν χωρίς περιστροφές   τις ΗΠΑ ότι βρίσκονταν πίσω από την απόπειρα. Έμεσα και ο ίδιος ο Ερντογάν ,  αφού υπέδειξε ως εγκέφαλο του πραξικοπήματος των Ιμάμη (και αυτοεξόριστο στις  ΗΠΑ) Φετουλάχ Γκιουλέν κάλεσε τις ΗΠΑ να τον απελάσουν στην Τουρκία για να αποδείξει μ αυτόν τον τρόπο η αμερικανική κυβέρνηση  ότι δεν έχει καμία σχέση με την απόπειρα ανατροπής του.

Είναι ο Σύριζα η Νέα Δεξιά ενός δυναστικού κράτους;

Κοσμοσύστημα

Στο βιβλίο περιγράφω όλη την πορεία της Αριστεράς στο διεθνές πεδίο με αιχμή τη συριζαία Αριστερά πριν και κατά τη θητεία της στα κυβερνητικά έδρανα, που οδήγησε στο απόλυτο ξεγύμνωμά της. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO Πηγή: www.lifo.gr

Ζούμε το τέλος των βεβαιοτήτων;

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έχει τελειώσει η εποχή των βεβαιοτήτων. Από τότε διαφάνηκε ότι η ανθρωπότητα εισερχόταν σε μια νέα εποχή, αφού η εποχή της μετάβασης από τη φεουδαρχία στις κοινωνίες με πρώιμη μεν πλην όμως ελευθερία είχε παγιωθεί. Μέχρι τότε όλα γίνονταν  μέσα στο κράτος, εκεί συναντιόταν η κοινωνία της εργασίας με την αστική τάξη. Οι μεν κατείχαν το οικονομικό σύστημα, οι δε ήταν μεν ιδιώτες, διέθεταν όμως μέσω του δικαιώματος της εξωθεσμικής δράσης (λχ της απεργίας, της διαδήλωσης κλπ) τη δυνατότητα να πιέζουν για να αντλήσουν κάποια οφέλη για τον εαυτό τους. Κάπου στο ενδιάμεσο τα βρίσκανε και δημιουργούνταν οι όροι της συνοχής, άρα και μια σχετική ικανοποίηση και των δύο. Σταδιακά, όμως η οικονομία αισθάνθηκε να μην την χωρά το κράτος, επιδίωξε την χειραφέτησή της από το κράτος με την βοήθεια της τεχνολογίας, και διεκδίκησε το δικαίωμα να επιχειρεί στο σύνολο του πλανήτη. Παλαιότερα, όταν η οικονομία είχε ως κύριο πεδίο δράσης το κράτος, επιδιωκόταν η προστασία της από τον εξωτερικό ανταγωνισμό. Θυμηθείτε την κόκα κόλα που δεν έμπαινε στην Ελλάδα επειδή υπήρχε το Ταμ – Ταμ του Φιξ. Στη νέα εποχή που εισήλθαμε, αυτό τελείωσε και πλέον η οικονομία κινείται διακρατικά, χωρίς να ενδιαφέρεται για την κοινωνική συνοχή. Ο ηγεμόνας αυτής της νέας οικονομικής εποχής άλλαξε επίσης. Από την βιομηχανική βασικά αστική τάξη περάσαμε στην χρηματοπιστωτική και εμπορευματική ηγεσία. Το νέο αυτό περιβάλλον, σου επιτρέπει να παράγεις στην Κίνα ένα προϊόν με πέντε ευρώ και να το πουλάς, ενθυλακώνοντας την υπεραξία, τρακόσια ευρώ στην Ευρώπη. Συγχρόνως ο νέος αυτός ηγεμόνας έχει επιδοθεί στην παραγωγή νομιζομένου χρήματος, το οποίο δεν αντιστοιχείται με την παραγωγή. Αυτό έχει μεταβάλει τους συσχετισμούς. Πρώτη βεβαιότητα που διαλύθηκε, είναι το γεγονός ότι είτε διαδηλώσεις είτε  απεργήσεις,  το μόνο που θα πετύχεις είναι να βλάψεις κάποια μέλη της κοινωνίας (τους μετακινουμένους, τους καταστηματάρχες κλπ) όχι όμως και τις αγορές και την εξουσία που μετεβλήθη σε Ομηρό τους. Στο μεταξύ όμως οι κοινωνίες χειραφετήθηκαν, έπαψαν να εναρμονίζονται οι κοινωνικές ομάδες με τις ιδεολογίες και εδώ παρατηρούμε το τέλος μιας άλλης βεβαιότητας, του τέλους των διαφορών σε θεμελιώδη ζητήματα, μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, φιλελευθερισμού και σοσιαλισμού.  Είναι οφθαλμοφανές ότι η αριστερά δεν έχει σε τίποτα να διαφοροποιηθεί από τις δυνάμεις της δεξιάς: συμφωνούν στο πολιτικό σύστημα, στις θεμελιώδεις πολιτικές, στην αισθητική του πολιτεύεσθαι, στο σκοπό της πολιτικής, στην ανάγκη οι κοινωνίες να παραμείνουν στην ιδιωτεία.

Τα πάρτι και η διαπλοκή έκλεισαν τα καλύτερα τα σπίτια

Στο παρελθόν έχει καταγγελθεί ότι στην Βουλή υπάρχουν ισχυρότερα σύνολα από εκείνα των κομμάτων: Οι κοινοβουλευτικές ομάδες των επιχειρηματιών, οι οποίες και είναι πανίσχυρες, επειδή διαπερνούν οριζόντια όλα τα κόμματα. Είναι σχέσεις που δεν κρύβονται, καθώς την δύσκολη ώρα ο βουλευτής καλείται να δείξει έμπρακτα την στήριξή του.

Κάτι που δεν μπορείς στην πράξη να το απαγορεύσεις, ίσως πρέπει να προσπαθήσεις να το βάλεις στον μεγεθυντικό φακό της διαφάνειας. Θέλει ο κ. τάδε να είναι μέλος της προσωπικής φρουράς του εφοπλιστή ή του βιομήχανου; Ουδεμία αντίρρηση! Αφού ακόμη κι αν έχουμε αντίρρηση, αυτή δεν θα έχει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα. Να είναι όμως υποχρεωμένος ο βουλευτής να το δηλώσει. Να ξέρουν έτσι και οι ψηφοφόροι του τι ακριβώς συμβαίνει, ποιον στέλνουν στο Κοινοβούλιο να τους εκπροσωπήσει. Αν τα δικά τους συμφέροντα συμβαδίζουν με εκείνα του επιχειρηματία που χρηματοδοτεί την σταυροφορία του εκλεκτού τους.

Στην πραγματικότητα επανερχόμαστε στο περίφημο πόθεν έσχες. Να μην μπούμε στην συζήτηση ποιας χρονιάς τα πόθεν έσχες έχουμε αυτή την στιγμή στην διάθεσή μας ως Έλληνες πολίτες. Να συζητήσουμε, όμως, πως αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει περισσότερο διάφανη και ουσιώδης.

Κατάθλιψη, αυτοκτονικότητα και άλλες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην υγεία

Νέα Κρήτη

Πάντοτε, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, μιλούμε για "εθνική κατάθλιψη", θα πρέπει, όμως, να γίνεται διάκριση ανάμεσα στη θλίψη που μπορεί να προκαλούν οι οικονομικές δυσχέρειες και οι βίαιες προσαρμογές που υφίστανται οι πολίτες, λόγω της οικονομικής στενότητας, της περιστολής των εσόδων, της ανεργίας και της λιτότητας και στην κλινική εκδήλωση κατάθλιψης. Η πρώτη είναι μια φυσιολογική διαδικασία προσαρμογής, ενώ η δεύτερη είναι μια ψυχοπαθολογική κατάσταση.

Του Χρίστου Χ. Λιάπη MD, MSc, PhD

Η υπέρδιάγνωση της κατάθλιψης αποτελεί σημαντικό θέμα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεως, αλλά εξίσου σημαντικό -και μάλιστα πιο επικίνδυνο- ειναι και το ζήτημα της υποδιάγνωσης αυτής. Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει τόσο οι ψυχίατροι, όσο και οι γενικοί γιατροί, καθώς και οι συνάδελφοι των υπολοίπων ειδικοτήτων, να είναι πάντα κλινικώς και διαγνωστικώς υποψιασμένοι σχετικά με τις άτυπες μορφές της κατάθλιψης.

Στην προσφάτως δημοσιευθείσα έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ που αφορά στο έτος 2014, κατάθλιψη φάνηκε να εμφανίζει το 4,7% του πληθυσµού, ποσοστό αυξηµένο κατά 80,8% σε σχέση µε το ποσοστό του 2009 (2,6%), με τους 3 στους 10 να είναι άντρες και τις 7 στις 10 γυναίκες.

Τρ. Μηταφίδης: Πόρισμα της Βουλής για τις Γερμανικές Οφειλές

Νέα Κρήτη

Στα τέλη Ιουλίου θα είναι έτοιμο το πόρισμα της διακομματικής  επιτροπής της Βουλής για τις Γερμανικές Οφειλές, είπε σήμερα μιλώντας στον 9.84 ο Πρόεδρος της Επιτροπής , βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης.  Στο πόρισμα δεν προκύπτει καμία επίσημη ή απόρρητη εγγραφή παραίτησης από τις αξιώσεις της Ελλάδας διαχρονικά , ενώ όπως δήλωσε στο πόρισμα η Κρήτη θα είναι ειδικό κεφάλαιο ακόμη και για την καταναγκαστική εργασία των κατοίκων περιοχών , πέραν των μαρτυρικών , κατά την Ναζιστική Κατοχή.

Ο κ. Μηταφίδης  είπε ακόμη ότι στο πόρισμα, θα υπάρχει αναφορά στη Ρηματική διακοίνωση που θα πρέπει να επιδώσει η χώρα μας στη Γερμανία, όπως και η ανασύσταση του Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου. Οι τελικές αποφάσεις  θα ληφθούν από την Ολομέλεια της  Βουλής, όμως η διακομματική επιτροπή ενσωματώνει στο πόρισμα , όλες  τις αναλυτικές τεκμηριώσεις  και τον  προσδιορισμό των ελληνικών απαιτήσεων με βάση τις επίσημες εκθέσεις του ελληνικού κράτους (Αθ. Σμπαρούνη - Διάσκεψη των Παρισίων 1945-6, Έκθεση Λαμπρούκου από ΤτΕ για κατοχικό δάνειο, Έκθεση ΓΛΚ για το σύνολο των αξιώσεων κλπ).

Πως οργάνωσα την επίσκεψη ελληνικής αντιπροσωπείας στη Συρία και τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Άσαντ

του Θόδωρου Κατσανέβα

Πετάξαμε από την Αθήνα στη Βηρυτό την Παρασκευή 22 Ιουλίου  Ιουλίου με προορισμό να μεταβούμε στη Συρία μέσα στο επόμενο τριήμερο μέχρι την Κυριακή. Στην αποστολή συμμετείχαν εκτός από τον υπογράφοντα, οι βουλευτές Νίκος Νικολόπουλος και Στάθης Παναγούλης, το στέλεχος του κόμματος των Οικολόγων Τάκης Νικολακόπουλος και μας συνόδευαν ο εκδότης της εφημερίδας Πελοπόννησος Πατρών Θεόδωρος Λουλούδης, ο δημοσιογράφος της τηλεόρασης του Ε και της εφημερίδας Παραπολιτικά Στέφανος Κωνσταντινίδης, ο οπερατέρ Πάνος Λιανός, η σύζυγος του Νίκου  Νικολόπουλου Αναστασία, ένας Λιβανέζος και δύο Ελληνοκύπριοι φίλοι της Συρίας. Η όλη οργάνωση της αποστολής έγινε ύστερα από επίπονες και κοπιώδεις συνεννοήσεις μου στην Αθήνα και με τη Δαμασκό. Το πρόγραμμα περιλάμβανε επισκέψεις σε κέντρα προσφύγων, σε νοσοκομεία και

συναντήσεις με υψηλά ιστάμενους πολιτικούς και θρησκευτικούς παράγοντες, καθώς και με τον ίδιο τον Πρόεδρο Μπασάρ Άλ Άσαντ. Ο τελευταίος δε συνηθίζει να συναντάται με πολιτικά πρόσωπα και δημοσιογράφους που πολύ πυκνά επισκέπτονται τη Συρία τον τελευταίο χρόνο.

Η οργάνωση της αποστολής και τα εμπόδια

Οι Συριακές αρχές έψαξαν πολύ προσεκτικά ποιος είμαι, τι εκπροσωπώ, καθώς και την πρότερη φιλική αρθρογραφία μου για τη Συρία για να με εξουσιοδοτήσουν τελικά για την οργάνωση της αποστολής. Το 2014 και 2015 έχουν επισκεφτεί τη Δαμασκό πολλοί βουλευτές, πολιτικοί και δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο, από την Ευρώπη και ειδικότερα τις  ΗΠΑ και τη Γαλλία που εξόπλισαν και χρηματοδότησαν το Ισλαμικό Κράτος, σε συνεργασία με την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ. Οι μαχητές του ISIS, πολλοί αν όχι οι  περισσότεροι, είναι φανατικοί Ευρωπαίοι Σουνίτες Μουσουλμάνοι που εκπαιδεύονται σε στρατόπεδα στην Τουρκία και εισβάλλουν στη Συρία για να πολεμήσουν τον..."δικτάτορα" Άσαντ.

Η Τουρκία μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος

Νέα Κρήτη

Εκείνη την ταραγμένη νύχτα της 15^ης προς την 16^η Ιουλίου, όταν η ζυγαριά είχε κλίνει προς την πλευρά του, ο Ερντογάν είχε από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης χαρακτηρίσει το πραξικόπημα «δώρο Θεού για να εκκαθαρισθούν πλήρως οι ένοπλες δυνάμεις». Τα όσα ακολούθησαν αποδεικνύουν πως εννοούσε απολύτως όσα είπε.

Του Σταύρου Λυγερού

Πάνω από 10.000 στρατιωτικοί, αστυνομικοί, στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, δικαστές, εκπαιδευτικοί και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί έχουν συλληφθεί και άλλες 50.000 έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους. Η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, γεγονός που δίνει στον πρόεδρο και στην κυβέρνηση υπερεξουσίες. Ταυτοχρόνως αποφασίσθηκε και η άρση ισχύος της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για να μην υπάρχουν νομικά εμπόδια.

Το κυνήγι μαγισσών, πάντως, συνεχίζεται αμείωτο. Εάν πιστέψουμε ένα βαρυσήμαντο και καθόλου τυχαίο άρθρο του διευθυντή της Χουριέτ, στο στόχαστρο του Ερντογάν πιθανότατα θα βρεθεί και ο επικεφαλής της ΜΙΤ (μυστικές υπηρεσίες) Φιντάν, άλλοτε έμπιστος του Τούρκου προέδρου.

Στο άρθρο αναφέρεται ότι ο Φιντάν είχε πληροφορίες για το επικείμενο πραξικόπημα από τις 3.00 το μεσημέρι, ήλθε σε επαφή με τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων, αλλά απέφυγε να ενημερώσει τον Ερντογάν. Όταν, μάλιστα, αυτός το βράδυ πληροφορήθηκε από τον γαμβρό του ότι υπήρχαν τανκς στους δρόμους, προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον αρχηγό της ΜΙΤ, αλλά αυτός δεν του απαντούσε. Δεν είναι, βεβαίως, τυχαίο ότι ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε δημοσίως πως υπήρχαν κενά στις μυστικές υπηρεσίες, προαναγγέλλοντας ριζικές αλλαγές και σ' αυτό το επίπεδο.

Φοροδιαφυγή με την ευλογία του νόμου (ΙΙ)

Οι τέσσερις μέτοχοι της εταιρείας που φέρει το όνομα ενός παλιού, αγαπημένου ροκ συγκροτήματος, κατά το
πρόσφατο ταξίδι τους στην Κούβα. Η Rolling Stones SA εδρεύει εδώ και χρόνια στο Λονδίνο Άμστερνταμ.

Λέγαμε χτες πως οι μεγάλες εταιρείες καταφέρνουν και αποφεύγουν την φορολόγησή τους κάνοντας χρήση των δυνατοτήτων που τους προσφέρουν οι νόμοι ορισμένων χωρών και αναφέραμε ως παραδείγματα τα Κέντρα Συντονισμού (Coordination Center) στο Βέλγιο και τα Ειδικά Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα ή εταιρείες γραμματοκιβωτίου (Letterbox Company) στην Ολλανδία. Επειδή δεν έχουν όλοι οι αναγνώστες σχετικές γνώσεις, ας δώσουμε σήμερα ένα παράδειγμα για το πώς λειτουργεί όλο αυτό το μεγαλοφυές αλλά απλό στην σύλληψή του κόλπο.

Όλοι γνωρίζουμε την τεράστια εταιρεία που ίδρυσε το 1943 ο Ίνγκβαρ Κάμπραντ από το Έιμταρυντ του Άγκουναρυντ της Σουηδίας και της έδωσε το όνομα ΙΚΕΑ (από τα αρχικά που υπογράμμισα). Αν, όμως, σας ρωτήσουν πού βρίσκεται η έδρα της ΙΚΕΑ, μη βιαστείτε να απαντήσετε γιατί θα κάνετε λάθος.

Η ΙΚΕΑ δραστηριοποιείται σε καμμιά σαρανταριά χώρες όλου του κόσμου. Κι επειδή είναι πολύ σοβαρή εταιρεία, δεν μπορεί να εξαρτά το μέλλον της (και το μέλλον των κεφαλαιούχων που βρίσκονται πίσω από το όνομά της, φυσικά) από την διάθεση κάθε χώρας να φορολογήσει πολύ ή λίγο τα κέρδη της. Έτσι, λοιπόν, μετέφερε την έδρα της στην Ολλανδία και ανέθεσε την διαχείριση των κεφαλαίων της σε ένα θυγατρικό της Ειδικό Χρηματοπιστωτικό Ίδρυμα, την IΚΕΑ Intersystems BV.

Η χαμένη (άλλη μια) ευκαιρία της Εξεταστικής

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Πήγε λοιπόν χαμένη και ετούτη η ευκαιρία για μια Εξεταστική Επιτροπή που να προσεγγίσει την μεγάλη περιπέτεια που ζει τα τελευταία χρόνια – ακριβέστερα: στην οποία έχει εγκατασταθεί, στην οποία έχει κολλήσει! – η χώρα και η οικονομία της με τα διαδοχικά μας Μνημόνια. (Εδώ, μια παρένθεση: αν πάει κανείς πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ΄40 και τις αρχές του ΄50, επί UNRRA και Δόγματος Τρούμαν και Σχεδίου Μάρσαλ, θα δει ότι κάθε τόσο ένα Memorandum καταρτιζόταν, ώστε να προχωρήσουν τα πράγματα. Αλλά και πιο πίσω, στον Μεσοπόλεμο, εκεί που οι διάφοροι υπουργοί και διοικητές της Εθνικής Τράπεζας, ύστερα της Τράπεζας της Ελλάδος, συνεννοούνταν με τον παντοδύναμο Διοικητή της Bank of England προκειμένου να αποκατασταθεί ο δανεισμός, τότε που χρηματοπιστωτικό σύμπαν «ήταν το Λονδίνο», σε κάθε στροφή κι από ένα Memorandum of Understanding ελλόχευε).

Έτσι όπως τέθηκε το αίτημα για Εξεταστική κατά το άρθρο 86 παρά 2 του Συντάγματος, δηλαδή με πρόδηλη, διαφανή και μοναδιάστατη επιδίωξη να στηλιτευθεί η «διαχείριση Βαρουφάκη» (ο Γιάνης έδινε την ώρα της Βουλής την δική του κατάθεση, ιντερνετικά, στο The Press Project, όχι ασήμαντη δε) που οδήγησε στο capital controls του περσινού καλοκαιριού (με τα οποία κοιμόμαστε έκτοτε αγκαλιά) και να κολλήσει ως ρετσινιά στην τωρινή Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την συνολική ευθύνη του χειρισμού, δύσκολα θα ευδοκιμούσε στην Βουλή. Άλλωστε, οι ψήφοι υπέρ Εξεταστικής (96) δεν πλησίασαν το απαιτούμενο απο το άρθρο 144 παρα 5 του Κανονισμού κατώφλι των 120 ψήφων. Το βαθύτερο πρόβλημα με τις Εξεταστικές, είναι ότι στην πολιτική αντιπαράθεση όλοι τις βλέπουν σαν προεισαγωγή σε Προανακριτικές – με Ειδικά Δικαστήρια  στο βάθος! Αυτόματα, λοιπόν, ανεβαίνουν στην επιφάνεια αντανακλαστικά αμύνης – άρα, καταρρίπτονται οι Εξεταστικές προτού απογειωθούν (βλέπετε, θέλει και ψηφοφορία στην Ολομέλεια, οπότε…) Οσες, δε, φορές ξεκίνησε μια Εξεταστική είναι μάλλον δια το θεαθήναι – και, καταλήγει σε σειρά απο αντικρουόμενα πορίσματα, ένα για κάθε πολιτικό σχηματισμό.

Η βόμβα των κόκκινων δανείων

analyst

Το θέμα της υπερχρέωσης αποτελεί το κορυφαίο της εποχής μας, ενώ επιλύεται είτε με μαζικές διαγραφές, είτε με υπερπληθωρισμό, είτε με πόλεμο – ευχόμενοι να έχει ωριμάσει η ανθρωπότητα και να μην επιλεχθεί το σενάριο της καταστροφής / ηχητικό

. 

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες είναι επακόλουθο της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλλει η Γερμανία στην Ευρώπη – λόγω της οποίας η ήπειρος μας έχει βυθιστεί στην ύφεση, με αποτέλεσμα να μειώνονται η κατανάλωση, οι επενδύσεις, το ΑΕΠ  κοκ. Προηγούνται βέβαια τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου, μηδενός εξαιρουμένου, ενώ ακολουθεί αμέσως μετά η Ανατολική Ευρώπη – με αρκετές άλλες χώρες που δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή προβλήματα, να κινδυνεύουν επίσης.

Για παράδειγμα η Ολλανδία λόγω του τεράστιου ιδιωτικού της χρέους (ανάλυση), το Βέλγιο (δημόσιο χρέος), η Αυστρία κοκ. – ενώ δεν θα μείνει αλώβητη ούτε η Γερμανία, αφενός μεν επειδή είναι η κυριότερη δανείστρια οικονομία της Ευρωζώνης, αφετέρου λόγω του εξαιρετικά ευάλωτου χρηματοπιστωτικού της τομέα, με κορυφή του παγόβουνου τη Deutsche Bank.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ, ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ)

iskra

Του ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Κ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ**

Η άρνηση πληρωμής δημόσιου χρέους είναι έννομη πράξη, κατά τοδιεθνές δίκαιο ,ενώ αρκετές χώρες, κατά τη διάρκεια των 200 τελευταίων περίπου ετών, έχουν προσφύγει σε αυτή, της Ελλάδαςσυμπεριλαμβανομένης που έχει κηρύξει ήδη τέσσερις επίσημες πτωχεύσεις.Πρόσφατες χαρακτηριστικές περιπτώσεις χωρών, με αντιφατικές εμπειρίες, πού αρνήθηκαν στην πορεία την 'βοήθεια'' του ΔΝΤή και διέγραψαν μεγάλο ποσοστότου δημόσιου χρέους τους για να αναδειχθούν τα προβλήματα εφαρμογής των 'προγραμμάτων αρωγής' καθώς και οι υπάρχουσες δυνατότητες στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, είναι αυτές της Αργεντινής και του Ισημερινού-Εκουαδόρ. Χαρακτηριστική είναι επίσης η περίπτωση της Γερμανίας που, σύμφωνα με τη συνθήκη του Λονδίνου του 1953, διέγραψε το 63% του δημόσιου χρέους της επιτρέποντας τη γρήγορη ανάκαμψή της από τις στάχτες του παγκόσμιου πολέμου, που προκάλεσε-επέβαλε η ίδια, και την μεταπολεμική πανευρωπαϊκή κυριαρχία της.

-Τη χρονική περίοδο 1999-2002, η Αργεντινή κλονίσθηκε από μία φοβερή κοινωνικο-οικονομική κρίση, μετά από μια δεκαετία μεγάλης πτώσης του πληθωρισμού, σταθεροποίηση των τιμών και σταδιακή αύξηση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της, λόγω της πολιτικής σύνδεσης του αργεντίνικου πέσο με το αμερικανικό δολάριο. Η χώρα, είχε ιστορικό υπερ-πληθωρισμού επί δεκαετίες και η σύνδεση αυτή των δύο νομισμάτων είχε εκληφθεί ως λύση που επέλυε όλα τα προβλήματα. Παρά τηντιθάσευση του πληθωρισμού, η παραγωγικότητα της οικονομίας της έμενε στάσιμη ενώ ηπαραγωγικότητα εμπορικών εταίρων της Αργεντινής (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ν.Α. Ασία, Κίνα, άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής) βελτιωνόταν με γρήγορους ρυθμούς. Η σταθερή σύνδεση πέσο–δολαρίου, δεν επέτρεπε τις απαραίτητες υποτιμήσεις του νομίσματος, που ήταν αναγκαίες, για να εξακολουθήσουν να παραμένουν ανταγωνιστικά τα προϊόντα της Αργεντινής συγκριτικά με τα ξέναανταγωνιστικά. 

Το πάρτι δεν είναι για όλους

(Φωτ.: Ένας trader μιλά στο τηλέφωνο, έξω από το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Photo by Spencer Platt/Getty Images/Ideal Image).

Του Βασίλη Παζόπουλου

Από τότε που η κρίση στην Ελλάδα απόκτησε διεθνή διάσταση, οι εξελίξεις καταγραφόντουσαν συνεχώς ανάμεσα στις κυριότερες ειδήσεις στα αμερικάνικα οικονομικά μέσα. Σε κάθε σημαντικό νέο επηρεαζόταν ολόκληρη Wall Street.

Ναι, η μακρινή Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων επηρέαζε το χρηματιστήριο της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη.

Το αποκορύφωμα ήταν τον Οκτώβριο του 2011 όταν ο Παπανδρέου, τότε πρωθυπουργός, αναφέρθηκε στην προοπτική δημοψηφίσματος για το ευρώ, στην περίφημη συνάντηση των Καννών. Μέχρι να το πάρει πίσω και για 1,5 ημέρα οι παγκόσμιες αγορές υποχωρούσαν πανικόβλητες με ρυθμούς που είχαμε να δούμε από την χρεοκοπία της Lehman Brothers.

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Ελλάδας έλαβε τέλος το 2012 με το PSI, το κούρεμα των ομολόγων. Έπαψε να αποτελεί συστημικό κίνδυνο.