Σελίδες

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Milton Friedman at 100….

The Slog


….is dead. So is Marx. So is Keynes. None of them are relevant to the New Future. It is time fiscal economics moved on.

Milton Friedman (left) would’ve been a hundred years old today, and all over the Western world, people who worship him, and use his quotes ad nauseam – but never talk about the consequences of his ‘ideas’ in the real world – are writing hagiographic guff about his influence. What follows is one from the Slog archives – even more relevant today – about the stifling idolatry applied to the likes of Marx, Keynes, and Friedman…none of whom knew about Libor rigging, speed of light trading, Russian market blagging, Ebay, eurozone meltdown, Northern Rock, gold price manipulation, intrabank online swindles, and a thousand other ‘free market’ atrocities.

There was an interesting piece in the New York Times recently (where else?) by Paul Krugman, in which he rather oddly argued on the side of the bankers (“there isn’t a structural problem really”) to make the following liberal (“let’s spend our way out of trouble”) point:
‘All of this strongly suggests that we’re suffering not from the teething pains of some kind of structural transition that must gradually run its course, but rather from an overall lack of sufficient demand — the kind of lack that could and should be cured quickly with government programs designed to boost spending.’

It’s the same one-dimensional thinking that could just as easily be applied to Merkel, Schäuble, and the 1922 Committee in its insistence on more and more cuts to services, and tax cuts for those with money to spend: it’s all about demand. But even more depressing is Krugman’s example as to how this sort of return to growth can be achieved: an article written in June 1939 saying the same thing as those (like me) who argue there is a structural problem with the model of capitalism we’re using:

Από το PSI στο OSI;

Capital.gr

Του Γιώργου Καισάριου

Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε καπνό πάνω από τον ορίζοντα και θα πρέπει να υποθέσουμε ότι κάπου υπάρχει φωτιά. Ο καπνός είναι ένα δεύτερο κούρεμα επί του ελληνικού χρέους που αναμένω να γίνει (κωδικός OSI) και η φωτιά είναι το κέντρο αποφάσεων που δεν μπορεί να αποφασίσει ποιος θα πάρει τη χασούρα.

Εισαγωγικό σημείωμα:

Η φράση "χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν" είναι ίσως το πιο σημαντικό αξίωμα της αγοράς. Είναι αυταπόδεικτο και δεν χρειάζεται συζήτηση και θεωρίες για να το αποδείξουμε.

Όποιος δεν μπορεί να το αποδεχτεί, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν πρέπει να έχει καμία ενασχόληση (σε οπουδήποτε επίπεδο) με την αγορά.

Τέλος σημείωσης...

Παρακαλώ σημειώστε ότι εδώ και περίπου ένα χρόνο, έχω πει ότι το χρέος μας θα πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά 160 δισ. ευρώ (κατά προτίμηση κοντά στα 200 δισ. ή 100% χασούρα των ομολόγων που είχε στα χέρια της η αγορά), για να έχουμε πιθανότητα να γίνουμε βιώσιμοι.

Επίσης έχω πολλές φόρες πει ότι σε περίπτωση που το κούρεμα δεν ήταν τέτοιο έτσι ώστε να επιτευχθεί μια τέτοια απομείωση χρέους, στην επόμενη φάση (στο επόμενο κούρεμα δηλαδή), ζημίες θα έπαιρναν και οι επίσημοι πιστωτές. Μάλιστα έχω πει ότι ακόμα και το ΔΝΤ θα πάρει ζημιά αν αφήσουν ανεξέλεγκτη την περίπτωση της Ελλάδος.

ΔΝΤ:"Η Αργεντίνικη αυθάδεια.Η Ελληνική δειλία".Άρθρο για το πως εκείνοι ξέφυγαν και πως εμείς χανόμαστε

OnAlert

Η Αργεντινή ξεχρέωσε! Όταν βγήκε από το ΔΝΤ 

Πολλές οι συζητήσεις που έχουν γίνει από την εποχή που η Ελλάδα μπήκε στη μέγγενη του ΔΝΤ και των άλλων δανειστών για τις ομοιότητες και τις διαφορές με χώρες που αντιμετώπισαν ανάλογα ζητήματα. Η πιο συνηθισμένη σύγκριση είναι αυτή με την Αργεντινή,αν και οι ένθερμοι υποστηρικτές του μνημονίου επιμένουν να τονίζουν τις διαφορές και να αγνοούν τις ομοιότητες.

Ο Le Monde diplomatique στην έκδοση του Απριλίου επιχειρεί μία σύγκριση όχι απλά με θεωρίες και “οικονομικές” αοριστολογίες,αλλά με γεγονότα στην Αργεντινή της δεκαετίας του 1990-2000 και στην Ελλάδα του σήμερα,που όπως όλα δείχνουν θα ζήσει το Γολγοθά της και το δράμα για αρκετά χρόνια ακόμη.Στην ανάλυση εξιστορύνται τα γεγονότα στην Αργεντινή και με πιο έντονα μαύρα γράμματα υπάρχουν οι παράγραφοι που ο συντάκτης του άρθρου  Maurice Lemoine κάνει αναφορές στην σημερινή ελληνική κρίση.Το έχει γράψει με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται άμεση σύγκριση με το τι γινόταν τότε στην Αργεντινή και το τι γίνεται τώρα στην Ελλάδα.

Θα διαπιστώσετε ότι η βασική μας διαφορά με την Αργεντινή είναι ότι εκείνη βρήκαν τελικά ένα Πρόεδρο να διαπραγματευτεί μέσα στη καταστροφή.Εμείς ψάχνουμε γενικώς μια κυβέρνηση που να έχει κάτι να πει,εκτός από απλά να εκτελεί -που ούτε αυτό δεν κάνει- ότι της πουν.Γι΄ αυτό και ο τίτλος του άρθρου είναι η "Αργεντίνικη αυθάδεια στους πιστωτές,Ελληνική δειλία".

Στη δισέλιδη ανάλυση αφετηρία είναι το 1989.

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Το σχέδιο «Αθηνά» για λουκέτο σε εκατόν πενήντα σχολές ΑΕΙ – ΤΕΙ

Αναδημοσιεύτηκε από την 


ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΕ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
πηγή : ethnos



 Τέσσερα περιφερειακά πανεπιστήμια και δεκάδες σχολές χαμηλής έως ανύπαρκτης ζήτησης από τους υποψηφίους βρίσκονται ένα βήμα πριν από την κατάργησή τους. Πρώτα στη λίστα τοποθετούνται τα ΑΕΙ Στερεάς Ελλάδας, Δυτικής Ελλάδας, Μα­κεδονίας και Δυτικής Μακεδονίας. Το πρόσταγμα δίνει άμεσα ο υπ. Παιδείας, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.
Σχέδιο με την κωδική ονομασία «Αθηνά» έρχεται να σαρώσει ΑΕΙ και ΤΕΙ, από την επόμενη κιόλας ακαδημαϊκή χρονιά. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του «Εθνους της Κυριακής», η «Αθηνά» θα κλείσει άμεσα, τουλάχιστον τέσσερα περιφερειακά πανεπιστήμια, και περισσότερες από 150 σχολές ανώτατης και ανώτερης τεχνολογικής εκπαίδευσης.



Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στον εξορθολογισμό του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, καθώς αυτό επιβάλλεται από την οικονομική συγκυρία, την τρόικα, αλλά και από τις ακαδημαϊκές συνθήκες, που φαίνονται ώριμες για κάτι τέτοιο.

Τα πρώτα λουκέτα στα ΑΕΙ θα μπουν εντός του 2013.


Στο «μικροσκόπιο των προτεραιοτήτων» φαίνεται να εισέρχονται άμεσα τα πανεπιστήμια: Στερεάς Ελλάδος, Δυτικής Ελλάδος, Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, ενώ θα χρειαστεί να συγχωνευθούν σχολές και στα Πανεπιστήμια Πελοποννήσου, Αιγαίου, Θράκης και Θεσσαλίας.

Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στον εξορθολογισμό του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, καθώς αυτό επιβάλλεται από την οικονομική συγκυρία, την τρόικα, αλλά και από τις ακαδημαϊκές συνθήκες,

Σ. Χατζάκης: Επιστροφή στην κοινότητα


«Κάθε νέα γενιά πρέπει να εμβιώνει τα έργα με σεβασμό αλλά χωρίς δέος. Oμως δεν περίμενα ξεκινώντας τις πρόβες να βιώσουμε τις αντιδράσεις που ζούμε τώρα», λέει στην «Κ» ο Σωτήρης Χατζάκης. «Από έντονα χειροκροτήματα μέχρι δάκρυα. Oχι γιατί είναι ευσυγκίνητο λόγω ηλικίας το κοινό, αλλά γιατί κάτι του λένε οι αναφορές». Σε πολλές παραστάσεις ο κόσμος σηκώνεται όρθιος, αντιδρά, συμμετέχει. Οι αιτίες είναι πολλές.

«Ζούμε μια κατάσταση δραματικής αντιστοιχίας με την εποχή στην οποία ανέβηκε το έργο. Σήμερα βέβαια έχουμε δημοκρατία, μόνο που είναι δημοκρατία υψηλού κινδύνου και ο κόσμος το νιώθει, επειδή δεν αισθάνεται να προστατεύεται από έννοιες όπως ισονομία, ισοπολιτεία, αξιοκρατία. Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη ακούει ένα κείμενο που αγγίζει τα προβλήματά του, έχοντας γραφεί πριν από 40 χρόνια. “Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες, ξυρίστηκαν οι Eλληνες μεσίτες”, λέει ένας στίχος. Τι πιο δραματικά επίκαιρο για τον οικονομικό πόλεμο στον οποίο συμμετέχει η Ελλάδα και όλη η υπόλοιπη νότια Ευρώπη αυτή τη στιγμή; Στην πίεση διέξοδος του κόσμου είναι η τέχνη.

Ανυδρη εποχή

»Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι περάσαμε μια εποχή που κυριάρχησε ο προτεσταντισμός στην ελληνική τέχνη. Δεχτήκαμε από τη χαραμάδα αμφισβητούμενα είδη (αποδόμηση, μεταμοντέρνο, άφτερ θίατερ κ.ά.), μόνο που δεν μας ήρθαν τα καλύτερα δείγματα και δεν ήμασταν έτοιμοι να τα υποδεχτούμε σωστά. Και πότε είναι κανείς έτοιμος να υποδεχτεί σωστά; Oταν είναι αυθεντικά τοπικός και βαθιά Eλληνας, δηλαδή ανοιχτός στην παγκοσμιότητα.

»Ζήσαμε μια άνυδρη εποχή στην οποία η τέχνη ήταν ξερή, παγερή, εργαστηριακή με την έννοια της κλινικής ιατρικής και πλήρως αδιάφορη για τον μέσο όρο των πολιτών. Η “πεφωτισμένη πρωτοπορία” απαξίωσε τον μέσο όρο γιατί τον θεωρεί βάρβαρο. Eνας νεοσταλινισμός δηλαδή, που κρύβει μια αναπηρία και έναν επαρχιωτισμό».

Γιάννης Βαρουφάκης: «Η πτώχευση είναι πραγματικότητα»

Αναδημοσιεύτηκε από την  





Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει, οι τράπεζές της επίσης, υποστηρίζει ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου ΑθηνώνΓ. Βαρουφάκης. Η λύση, κατά την άποψή του, βρίσκεται στην άρνηση αποπληρωμής του ομολόγου που λήγει στις 20 Αυγούστου, ενώ για την περίφημη επιμήκυνση εκτιμά ότι καθιστά την πτώχευση πιο σίγουρη. Αναλύει πώς η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από την κρίση και επιμένει ότι «το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα», μόλις η πρώτη χώρα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη.




Εκτιμάτε, κ. Βαρουφάκη, ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό των επερχόμενων γερμανικών εκλογών;


Εκτιμώ ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό της άρνησης του γεγονότος ότι δομήθηκε με τρόπο που δεν μπορούσε να αντέξει μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κατάρρευση όπως εκείνη του 2008. Ιδίως οι πλεονασματικές χώρες εντός της Ευρωζώνης, και όχι μόνο η Γερμανία, πίστεψαν ότι ήταν δυνατόν να επωφεληθούν μακροπρόθεσμα από την εξαφάνιση των συναλλαγματικών αυξομειώσεων με την περιφέρεια χωρίς να δημιουργηθεί, παράλληλα, ένας ικανός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων. Τώρα που αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν και ότι ο μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιβίωση της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένοι να τον δημιουργήσουν, προτιμώντας σε τελική ανάλυση τη διάλυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ορίζοντας που δημιουργούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτρέπει την κ. Μέρκελ από το να αποδεχτεί τα ελάχιστα που απαιτεί η διάσωση της Ευρωζώνης και, κατ’ επέκταση, της Ε.Ε.

«Δημοκρατία» σε... εισαγωγικά!

real.gr

του Νίκου Χατζηνικολάου


ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τρίτη, 24 Ιουλίου, η νέα ελληνική δημοκρατία συμπλήρωσε 38 χρόνια ζωής. Η επέτειος της αποκατάστασής της πέρασε φέτος στα «ψιλά». Ούτε εορτασμοί, ούτε δεξιώσεις, ούτε πανηγυρισμοί. Η απόφαση του Κάρολου Παπούλια να καταργήσει την καθιερωμένη -πλην, όμως, παρακμιακή πλέον- εκδήλωση στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου ήλθε απλώς να επισφραγίσει και τυπικά το τέλος της μεταπολίτευσης. Αλλωστε, στη συνείδηση των Ελλήνων αυτό έχει ήδη συντελεστεί προ πολλού... Η «δημοκρατία» μας τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο, ολοένα και πιο συχνά, εντός... εισαγωγικών! Και βέβαια, η μεγαλύτερη ήττα της μεταπολίτευσης και του πολιτικού συστήματος που την εξέφρασε είναι ότι πολλοί συμπολίτες μας, ακόμη και νέα παιδιά, αντί να αποστρέφονται τη χούντα και να την καταδικάζουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν, όπως όλοι οι Ελληνες έπρατταν τα πρώτα χρόνια μετά το 1974, τώρα ψιθυρίζουν σε κάθε ευκαιρία, άλλοτε εννοώντας το και άλλοτε όχι, ότι «ίσως μας χρειάζεται πάλι ένας Παπαδόπουλος»... Πρόκειται για θλιβερό κατάντημα της απαξιωμένης και ευρέως αμφισβητούμενης πλέον «δημοκρατίας» μας! Τι να... γιορτάσουμε, λοιπόν; Για ποιο πράγμα να πανηγυρίσουμε;

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙ ο λαός μας την επέτειο της αποκατάστασης μιας «δημοκρατίας», το πολιτικό προσωπικό της οποίας οδήγησε τη χώρα στη σημερινή τραγωδία της ηθικής, πολιτικής και οικονομικής χρεωκοπίας; Πώς να πανηγυρίσουν οι πολίτες για τα τριακοστά όγδοα γενέθλια της μεταπολίτευσης των σκανδάλων, της ρεμούλας και της ατιμωρησίας; Πώς να πανηγυρίσουν για τη «δημοκρατία» της Siemens, των δομημένων ομολόγων και των υποβρυχίων που... γέρνουν; Και πώς να μην αναφέρονται απαξιωτικά και εντός εισαγωγικών στη «δημοκρατία» της αναξιοκρατίας και του κομματισμού, στη «δημοκρατία» των ημετέρων, που «τρώει» τα πιο ικανά και χρήσιμα παιδιά της, αναγκάζοντάς τα να ξενιτεύονται για να εργαστούν, ενώ την ίδια στιγμή προωθεί και προστατεύει προκλητικά τα πολιτικά εξαπτέρυγα και τους αφισοκολλητές των εκάστοτε κυβερνώντων;

Υπό τη σκιά του μνημονίου

Το Ποντίκι




Ενώ το καλοκαίρι προχωρά, εξακολουθεί δηλαδή να κυλά ο χρόνος, στη χώρα μας όλα εναποτίθενται στο μέλλον. Δυο χρόνια τώρα, θα κάνουμε, θα ράνουμε, θα διορθώσουμε, θα προβούμε στις αναγκαίες εκείνες μεταρρυθμίσεις που θα μας επιτρέψουν να βελτιώσουμε τη δραματική μας κατάσταση. Σε γενικές γραμμές βρισκόμαστε σε μια συνεχή πτώση, όπου, εκτός από τον πολλαπλώς πολύτιμο χρόνο μας, χάνουμε τα εισοδήματά μας, το κοινωνικό κράτος, την παραγωγική μας ικανότητα, την υπομονή μας, την ψυχική μας ισορροπία, το παρόν και το μέλλον μας. Το πιο απογοητευτικό, δε, είναι ότι μοιάζουμε σαν να προσαρμοζόμαστε στον ίλιγγο της πτώσης, όχι όμως και στο να δείχνουμε την παραμικρή θέληση να βελτιώσουμε τα κακώς κείμενα, τη βασική αιτία των δεινών μας. Από ό,τι φαίνεται, κανείς μας δεν θέλει να αντιληφθεί τι μας συμβαίνει, να μάθει την αλήθεια ή μέρος της, να επωμιστεί το βάρος της μικρής ή μεγάλης του ευθύνης. Ως συνήθως, για όλα φταίει το κράτος, από το οποίο, ωστόσο, αποκλείουμε τον εαυτό μας.

Στις εκλογικές αναμετρήσεις οι οποίες ήρθαν ως επακόλουθο των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, επικράτησε η οργή και το εκδικητικό πνεύμα. Στο τέλος εκλέχτηκε μια κυβέρνηση, της οποίας τα περισσότερα μέλη εκπροσωπούν το πιο απεχθές παρελθόν της χώρας. Σε καταστάσεις, ωστόσο, έκτακτης ανάγκης προσπερνάς αυτή τη «λεπτομέρεια» και επικεντρώνεσαι σε αυτό που όλοι μας ονομάζουμε σωτηρία της πατρίδας. Υπάρχει σωτηρία; Αυτό είναι το ερώτημα που εκκρεμεί στα χείλη των περισσότερων πολιτών. Πέρα πλέον από τις ελάχιστες ελπίδες για μια ευνοϊκή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, εντύπωση προκαλεί η επιμονή να σωθούν οι φατρίες, οι συντεχνίες, όλες εκείνες οι μικρές ή μεγάλες ομάδες συμφερόντων που απομυζούν την κοινωνία μέσω μιας γιγαντιαίας παρασιτικής γραφειοκρατίας.

Πόσο έτοιμη είναι η Μέρκελ για Ευρώπη δύο ταχυτήτων;

sofokleous10


«Να σου συμβεί αυτό το οποίο επιθυμείς» είναι η μεγαλύτερη ευχή, αλλά και κατάρα για τους Κινέζους. Ευχή και κατάρα, την οποία η κ. Μέρκελ είναι πολύ κοντά στο να πραγματοποιήσει. Το όραμά της για μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων έρχεται όλο και πιο κοντά και η πολιτική και δημοσιονομική ένωση θα έρθει ως φυσικό επακόλουθο της κορύφωσης της κρίσης. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι η σιδηρά Καγκελάριος δεν αντιλαμβάνεται πως ακόμα και αν η κατάρρευση της Ελλάδας, της Ισπανίας και των άλλων αδύναμων δημοσιονομικά χωρών συντελέσει στη συσπείρωση του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, οι συνέπειες της ίδιας της κατάρρευσης θα καταστήσουν το ίδιο προβληματική και αυτή την Ευρώπη της «υψηλής ταχύτητας».


Υπάρχει σχέδιο «Ιφιγένεια»;

Η σκληρή στάση που κρατά το Βερολίνο απέναντι στην Ελλάδα και οι συνεχείς απειλές γερμανών αξιωματούχων έχει ανοίξει για τα καλά τη συζήτηση για το σχέδιο «Ιφιγένεια», όπου η θυσία της Ελλάδας θα επιτρέψει στην κ. Μέρκελ να επιβάλει τους όρους της στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.

Ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη Welt απέρριψε ως «ανούσιες στην παρούσα φάση» τις συζητήσεις για περισσότερο χρόνο ή χρήματα και την πιθανότητα κουρέματος με τη συμμετοχή του επίσημου τομέα -με τον Γερμανό να επικρίνει παράλληλα έντονα τη σεναριολογία για έξοδο από το ευρώ.

Νομισματική Ηγεμονία ή γερμανική ηγεμονία επί του χρέους;

Αναδημοσιεύτηκε από την ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Toυ Νίκου Κοτζιά

Στην εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας η στερλίνα ήταν ένα είδος «παγκόσμιου νομίσματος». Ηταν το νόμισμα στο οποίο μετριόταν η αξία των υπολοίπων. Η στερλίνα ήταν το νόμισμα με το οποίο διεξαγόταν το κύριο μέρος του παγκοσμίου εμπορίου, των διεθνών επενδύσεων, ακόμα και του προσωπικού θησαυρισμού. Στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, η στερλίνα αντικαταστάθηκε από το δολάριο που στην πορεία αποσυνδέθηκε από το χρυσό. Με την ηγεμονική τους θέση οι ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, διέθεταν ένα εθνικά ελεγχόμενο «παγκόσμιο νόμισμα». Με ένα «απλό τύπωμα», μπορούσαν να αγοράζουν εμπορεύματα, υπηρεσίες και πόρους στο εξωτερικό. Να δανείζονται με καλύτερους όρους από τους ανταγωνιστές τους. Η στρατιωτική και νομισματική ισχύς των ΗΠΑ τους έδωσε έναν ιδιαίτερο ρόλο στο διεθνές σύστημα. Από τον ρόλο του σερίφη των παγκόσμιων οικονομικών μετακινήσεων και ροών, ως εκείνον του «τελευταίου» θεσμού παρέμβασης στην οικονομία.

Ότι ήταν παγκοσμίως η στερλίνα στα τέλη του 19ου αιώνα και το δολάριο στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, και σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα, ήταν το μάρκο στον χώρο της δυτικοευρωπαϊκής οικονομίας. Στην ίδια την ΕΟΚ/ΕΕ ήταν τον νόμισμα καθοδηγητής της πορείας της εσωτερικής αγοράς. Η δημιουργία του Ευρώ έδωσε ένα τέλος σε αυτή την πρωτοκαθεδρία του Μάρκου. Δημιούργησε, όμως, ταυτόχρονα, ένα νόμισμα στο οποίο η Γερμανία είχε τον πρώτο λόγο, δηλαδή, πρωτοκαθεδρία. Το Ευρώ από μια σκοπιά μπορεί να είναι ξένο προς όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ, αλλά δεν είναι εξίσου ξένο προς τα μέρη της. Η οικονομική φιλοσοφία, κουλτούρα, δομή και κανόνες που το διέπουν και είναι εμποτισμένοι στην λειτουργία του, είναι γερμανικοί. Από αυτή τη σκοπιά η Γερμανία ηγεμονεύει επί του Ευρώ, χωρίς, όμως, να είναι ένα είδος εθνικού νομίσματος της, γεγονός που την διευκολύνει στην ευρωπαϊκή πρωτοκαθεδρία της.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Tο τέλος του μακρού 20ού αιώνα



των Τζιοβάνι Αρίγκι, Μπέβερλυ Σίλβερ
από το περιοδικό Άρδην, τ 86

Γράφοντας σχεδόν πριν από 20 χρόνια, λίγο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Βρετανός ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ μίλησε για τη διάχυτη σύγχυση που επικρατεί σχετικά με το που κατευθύνεται ο κόσμος: «Σαν να είχαμε περικυκλωθεί από μια παγκόσμια ομίχλη», έγραφε. Στα τέλη του 20ου αιώνα, οι πολίτες του κόσμου ήταν βέβαιοι «ότι μια ιστορική εποχή τερματίζεται. Αλλά δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτε περισσότερο»1. Κατά τις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν, παρόλο που η «νέα εποχή» συνέχισε να παίρνει μορφή, η «παγκόσμια ομίχλη» δεν έχει ακόμα σκορπιστεί.

Οι προσεγγίσεις ως προς την φύση της παγκόσμιας αλλαγής έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εν μέσω της εκτεταμένης οικονομικής άνθησης των Ηνωμένων Πολιτειών, και όταν δεν υπήρχε κανένας σοβαρός ανταγωνιστής της παγκόσμιας αμερικανικής ισχύος, πολλοί μιλούσαν για έναν επικείμενο «δεύτερο αμερικανικό αιώνα». Αυτές οι προβλέψεις έφτασαν στο απόγειό τους έπειτα από την χρηματοπιστωτική κρίση των ασιατικών χωρών του 1997. Αλλά εν συνεχεία, η κατάσταση αντιστράφηκε, αρχικά με το σπάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας της Νέας Οικονομίας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης το 2000-2001, και αμέσως μετά με την πανωλεθρία στο Ιράκ και την αποτυχία των σχεδίων της κυβέρνησης Μπους για έναν Νέο Αμερικάνικο Αιώνα. Με την χρηματιστηριακή κατάρρευση που είχε ως επίκεντρο την Αμερική το 2008 και την συνεχιζόμενη, ραγδαία ανάπτυξη της Κίνας, η συζήτηση για έναν «δεύτερο αμερικανικό αιώνα» έλαβε τέλος. Αντίθετα, πολλαπλασιάστηκαν οι προβλέψεις για έναν επικείμενο κινέζικο αιώνα. Την ίδια στιγμή, οι προβλέψεις για το τέλος της παγκόσμιας αμερικανικής ηγεμονίας πολλαπλασιάστηκαν θυμίζοντας τη δεκαετία του 1970, όταν η αμερικάνικη ήττα στο Βιετνάμ, η πετρελαϊκή κρίση και ο στασιμοπληθωρισμός διαμόρφωναν μια αίσθηση βαθύτατης κρίσης.

Kάναν τη Θράκη Κόσοβο;

Το Ποντίκι


Όταν για πρώτη φορά στο «Π» γράφαμε την 1η Σε­πτεμβρίου 2011 για «Το γερμανικό κρατίδιο Ήλι­ος» που ετοίμαζε ο… αλήστου μνή­μης υπουργός Παπακωνσταντίνου, πολλοί ήταν εκείνοι που μας είπαν ή μας διαμήνυσαν ότι πέφτουμε στην παγίδα της συνωμοσιολογίας και της υπερβολής.
Γράφαμε, βλέπετε, τότε ότι… ο «mister Mνημόνια», εγκαταλείποντας το υπουργείο Οικονομικών και πη­γαίνοντας στο ΥΠΕΚΑ, είχε πάρει μα­ζί του τους φακέλους, που δεν ήταν τίποτε άλλο από «τους ευσεβείς πό­θους των Γερμανών για την εγκαθί­δρυση στην ελληνική επικράτεια γερ­μανικών «κρατιδίων».


Και επισημαίναμε ακόμη ότι «οι απαιτήσεις των Γερμανών δεν είναι απλές, αφού ζητούν την παραχώρη­ση δημοσίων εκτάσεων για τη λει­τουργία ενός κλειστού κλαμπ επιχει­ρηματιών, οι οποίοι θα πληρώνουν λιγότερους φόρους και λιγότερους δασμούς, ενώ θα έχουν και προνομιούχες ελαστικές ρυθμίσεις όσον αφο­ρά τα μισθολογικά ζητήματα και γενι­κότερα τις εργασιακές σχέσεις»…

ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΡΟΧΙΝΟΥ ΝΕΡΟΥ




Το σχέδιο για να παραδοθούν τα νερά της Ελλάδας έχει ως εξής:

Παραχωρούνται ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΡΑ (ΠΗΓΕΣ, ΠΟΤΑΜΙΑ, ΛΙΜΝΕΣ ) από τις Περιφέρειες στην ΕΥΔΑΠ, η οποία με τη σειρά τα ΠΟΥΛΑΕΙ σε ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ, που πλέον θα έχουν το απόλυτο μονοπώλιο, με ότι αυτό σημαίνει.
Ακούγεται μία από τις πολυεθνικές που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον είναι η SUEZ.
BAZOYN XΕΡΙ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΒΡΟΧΙΝΟΥ ΝΕΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ:
Τροποποίηση της αριθ. οικ. 150559/10.6.2011 απόφασης (ΦΕΚ Β’ 1440/16.6.2011)
1. Η παρ. 1 του άρθρου 2, όπως αντικαταστάθηκε με την αριθ. 160143/8.12.2011 απόφαση (ΦΕΚ Β’ 2834/15.12.2011), αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα χρήσης νερού σύμφωνα με το άρθρο 1 της παρούσας, υποχρεούνται να ζητήσουν την έκδοση άδειας χρήσης νερού για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού, σύμφωνα με τις διαδικασίες της παρούσας, μέχρι 17 Δεκεμβρίου 2012.»

Η Ιστορία δείχνει ποιοι δικαιούνται δια να ομιλούν,

tvxs


της Σοφίας Αυγέρη*
Από την Απολογία του Σωκράτη, το πρώτο μανιφέστο περί ελευθερίας του λόγου στην ανθρώπινη Ιστορία, μέχρι τη Μάγκνα Κάρτα, τον Βολταίρο και τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, βασικό συστατικό στοιχείο της ευρωπαϊκής ταυτότητας και κουλτούρας- ίσως ένα από τα ελάχιστα πανευρωπαϊκά-  αποτελεί η βαθειά πίστη και προσήλωση στην αξία της ελευθερίας του λόγου.
 Το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης κατακτήθηκε  στη Δύση με αγώνες και θυσίες και ποτέ δεν ήταν δεδομένο ούτε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αλλά ούτε και στα αστικά κοινοβουλευτικά ευρωπαϊκά κράτη, πολύ λιγότερο δε στις χώρες του  ευρωπαϊκού Νότου, που δοκιμάστηκαν μεταπολεμικά από τις διώξεις εναντίον της Αριστεράς και την βαθειά πολική και ιδεολογική διαίρεση των λαών του.

Πώς όμως σήμερα, με την αλματώδη ανάπτυξη των social media, την πλατιά διάδοση του διαδικτύου και τις δυνατότητες που δίνει στον καθένα να απευθυνθεί σε μαζικό κοινό αυτό το δικαίωμα θα παραμείνει στην υπηρεσία του λαϊκού συμφέροντος, του κοινού καλού και δε θα στραφεί εναντίον του ίδιου του δυτικού πολιτισμού και της Δημοκρατίας, που το εξέθρεψε;

Το ζήτημα είναι βαθειά πολιτικό και ήδη έχει αρχίσει η συζήτηση στην Ευρώπη σχετικά με το αν πρέπει να δίνεται το δικαίωμα να εκθέτουν τις απόψεις τους σε ΜΜΕ, Forum, διάφορες οργανώσεις, φορείς, κινήματα, κόμματα, πολιτικές ομάδες, με αντιδημοκρατικό, φασιστικό, ρατσιστικό, εθνικιστικό, αντιανθρωπιστικό προσανατολισμό λόγο, αλλά και δράση. Σε ποιον συμφέρει να έχουν νεοναζιστικές και φασιστικές/ εθνικιστικές ομάδες βήμα είναι ηλίου φαεινότερο…. Το αντιαριστερό τους μένος, η σταθερή τους προσήλωση σε ό,τι αντιδιεθνιστικό, η λυσσαλέα αντίδρασή τους απέναντι σε απεργιακές, αγωνιστικές κινητοποιήσεις, η προπαγάνδα τους κατά του συνδικαλισμού γενικά καταδεικνύει και στον πιο καλοπροαίρετο ποιων συμφέροντα υπηρετούν τέτοιες οργανώσεις... Μόνο   ο λαός  και τα κινήματά  του   μπορούν  και  έχουν  το χρέος να  τις απομονώσουν και να στηλιτεύσουν τη δράση τους.

Το πελατειακό κράτος είναι εδώ. Δουλεύει για τον Σάλα

Αναδημοσιεύτηκε από την 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Από το περιοδικό unfollow #8


Σε οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο ολκής εξελίσσεται η πώληση της Αγροτικής Τράπεζας μετά τις ανακοινώσεις της Παρασκευής 27 Ιουλίου από την Τράπεζα της Ελλάδας που επιβεβαιώνουν την φημολογία όλων των προηγούμενων ημερών…



Η μεταβίβαση στην προβληματική Τράπεζα Πειραιώς του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζα (χαρτοφυλάκιο ενήμερων δανείων και τίτλων και σύνολο καταθέσεων), την ίδια ώρα που στο δημόσιο παραμένει το προβληματικό τμήμα της τράπεζας, στην πράξη σημαίνει ότι στους φορολογούμενους και στον κρατικό προϋπολογισμό περνούν νέα βάρη, ενώ στους ιδιώτες περνούν τα έτοιμα κέρδη. Έτσι, η Αγροτική Τράπεζα (που όλο το προηγούμενο διάστημα συνειδητά και σχεδασμενα απαξιώθηκε από τις διορισμένες διοικήσεις της / οικονομικούς δολοφονους, για νά μπορεί σήμερα νά πουληθεί) θυσιάζεται για να βελτιώσει η Τράπεζα Πειραιώς τους δικούς της δείκτες.

Αυτό είναι το σχέδιο εκτάκτου ανάγκης για την αναστήλωση των φορολογικών εσόδων

iefimerida.gr



Σχέδιο έκτακτου ανάγκης για τη στήριξη των φορολογικών εσόδων, το οποίο απλώνεται σε επτά μέτωπα, ετοιμάζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, με στόχο την άμεση ενίσχυση των φορολογικών εσόδων και τον περιορισμό της «μαύρης τρύπας» του προϋπολογισμού που φθάνει το 1,5 δισ. ευρώ.

Μεταξύ άλλων το σχέδιο, σύμφωνα με την ΗΜΕΡΗΣΙΑ, περιλαμβάνει:
1.Ελέγχους – εξπρές σε 100.000 επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες με ανοιχτές φορολογικές υποθέσεις
2.Ελέγχους με 10 κριτήρια σε ανώνυμες εταιρείες και ΕΠΕ
3.Νέα ρύθμιση για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο
4.Ρύθμιση για την καταβολή των πρόσθετων φόρων που προκύπτουν με τα «φουσκωμένα» εκκαθαριστικά σημειώματα σε δέκα δόσεις
5.Κίνητρα για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων
6.Διαχωρισμό του αδικήματος της μη καταβολής ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο από το αδίκημα της φοροδιαφυγής
7. Φορολόγηση αδήλωτων εισοδημάτων
Νέα περαίωση δεν θα γίνει, καθώς το οικονομικό επιτελείο γνωρίζει ότι η Τρόικα είναι αντίθετη σε νέες ευνοϊκές ρυθμίσεις τέτοιου τύπου. Ετσι, καταλήγει στην επιλογή των ελέγχων εξπρές σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Πρόγραμμα 24 ημερών

Αναδημοσιεύεται από την Σεισάχθεια


Του Γιάννη Βαρουφάκη


Στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση θα πάρει την πιο σημαντική – ίσως την τελευταία σημαντική – απόφασή της. Είναι η μέρα που λήγει ένα ομόλογο από εκείνα που δεν κουρεύτηκαν επειδή τα είχε αγοράσει η ΕΚΤ (η οποία, ως γνωστόν, θεωρεί ότι τα δικά της ομόλογα, αντίθετα με των μικρο-ομολογιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι κάτι σαν ιερές αγελάδες). Για να το αποπληρώσει, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί από κάπου 3,2 δις ώστε να αποπληρώσει στο 100% την ΕΚΤ η οποία, σημειωτέον, τα είχε αγοράσει πέρσι προς 2,3 δις – άρα, η ΕΚΤ έχει λαμβάνειν κι ένα ουκ ευκαταφρόνητον κέρδος της τάξης των 900 εκατομμυρίων (*).

Δεν είναι τυχαίο ότι η τρόικα έφυγε για να επιστρέψει με την αξιολόγησή της τον Σεπτέμβρη – δηλαδή μετά την 20ή Αυγούστου. Χρειάζονται τρεις μήνες για να αποφανθούν ότι το «πρόγραμμα» έχει βουλιάξει; Ότι τα χρήματα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα ανέλθουν στο 5% των (ανοήτως) υπεσχημένων; Ότι η «ανάπτυξη» θα κείται στον πυθμένα, όπου και θα παραμείνει τα επόμενα χρόνια τινάζοντας στον αέρα το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμών των δανείων μας προς την τρόικα αρχικά και (μετά το 2020) στους τραπεζίτες του κ. Νταλάρα; Ότι η τραπεζική πίστη έχει εγκαταλείψει και τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις, εγγυούμενη έτσι την πλήρη κατάρρευση της αγοράς εργασίας, των δημοσίων εσόδων και των ασφαλιστικών ταμείων; Υπάρχει κάποιος στο ΔΝΤ ή στην ΕΚΤ ή στην ΕΕ που να χρειαζόταν πάνω από 2 ώρες για να γράψει το πολυπόθητο κείμενο αξιολόγησης; Ή μήπως ο κ. Τόμσεν καίγεται να πάει διακοπές και αποφάσιστε «Επιστροφή τον Σεπτέμβριο», μαζί με τους χειμερινούς κινηματογράφους;

"Άλλο Ευρώπη, άλλο ευρώ"

enikos.gr



«Κάναμε το βασικό λάθος να μπερδέψουμε την Ευρώπη με το Ευρώ και Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία υπέστησαν τις κύριες συνέπειες», τονίζει ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ιλ Μεσσατζέρο».

«Αν η νόσος είναι μεσογειακή, δεν θα μπορέσει να την γιατρέψει ένας ξένος γιατρός. Και, πάνω απ όλα, δεν μπορεί, ένας ξένος γιατρός, να γράψει την ίδια συνταγή, σε διαφορετικούς ασθενείς, για διαφορετικές ασθένειες», προσθέτει ο λογοτεχνικός πατέρας του υπαστυνόμου Χαρίτου.

Σε ό,τι αφορά, ειδικότερα, την κατάσταση στην χώρα μας , ο Πέτρος Μάρκαρης, υπογραμμίζει:

«η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα μέχρι την δεκαετία του ογδόντα. Δεν είχαμε χρήματα. Μετά, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είδαμε, ξαφνικά, σχεδόν, ένα σωρό λεφτά, όσα δεν θα μπορούσαμε ούτε καν να φανταστούμε. Από ψωμί και ελιά, περάσαμε σε γεμάτο τραπέζι. Η νέα αυτή κατάσταση μας βρήκε απροετοίμαστους και αντιδράσαμε πολύ άσχημα. Η Ελλάδα έχασε την μεγάλη ευκαιρία που της πρόσφερε η Ευρώπη. Ίσως θα ήταν καλύτερα να περιμένουμε, να κάνουμε πολλές μεταρρυθμίσεις πριν μπούμε στην Ευρώπη».

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

ΤΡΕΙΣ ΑΡΧΗΓΟΙ ΣΥΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ΣΕ «ΠΑΚΕΤΟ» ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ 15 ΔΙΣ! - ΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΕΣΣΕΡΙΣ;

Αναδημοσίευση από την 


ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ, ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, ΚΟΥΒΕΛΗ : ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, 
 GREEK TROIKANERS: YES MASTER  ΣΕ ΟΛΑ!!!!
ΤΡΙΒΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ!
Η ‘ΒΟΜΒΑ’ ΤΩΝ 15 ΔΙΣ ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ!
ΜΠΑΡΟΖΟ: ΡΕΜΑΛΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ!

Η χθεσινή (Πέμπτη 26/7) συνάντηση των τριών αρχηγών Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη μοιάζει με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος έργου που έχει προδιαγεγραμμένο τραγικό τέλος: ένα γιγάντιο λογαριασμό 15 δισ. (3 δισ. το 2012 και 12 δισ. ’13 – ’14) που θα πληρώσει ο ελληνικός λαός και ο οποίος θα δώσει τη χαριστική βολή στον τόπο!

Οι τρεις αρχηγοί ομονοούν πλήρως στο μνημόνιο και τη «λυπητερή» των 15 δις και δείχνουν να έχουν διαφωνίες και τριβές στον τρόπο που θα βρεθεί το τεράστιο ποσό.

Στην πραγματικότητα παίζεται ένα κακόγουστο θέατρο με μοιρασμένους κακοπαιγμένους ρόλους, αφού και οι τρεις αρχηγοί μνημονιοφύλακες προτείνουν τη μαγική συνταγή που θα αντλεί 15 δισ. χωρίς να κλιμακώνει την ύφεση, χωρίς να θίγει τα λαϊκά εισοδήματα και χωρίς να ενοχλεί το μεγάλο πλούτο!!!

Σήμα για τη «Φλόριντα» της Ευρώπης

Ημερησία



 Του Βασίλη Σ. Κανέλλη

Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε τους επίσημους φορείς για σχέδια που μπορούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε «Φλόριντα της Ευρώπης». Ωστόσο, μέχρι σήμερα απολύτως τίποτε δεν έχει γίνει, τα σχέδια μένουν στα συρτάρια και η ελληνική οικονομία χάνει τεράστια έσοδα από την κατασκευή και πώληση εξοχικών κατοικιών σε ξένους. Αν και το ενδιαφέρον Βορειοευρωπαίων, Αμερικανών, Ρώσων και Αράβων για την απόκτηση παραθεριστικής κατοικίας στην Ελλάδα είναι δεδομένο και εκδηλωμένο εδώ και πολλά χρόνια, η επίσημη πολιτεία δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό καθεστώς που θα φέρει μεγάλες επενδύσεις και θα βοηθήσει την ελληνική οικονομία. Κάποιοι, μάλιστα, λένε ότι η αγορά της εξοχικής κατοικίας μπορεί να είναι το «γιατρικό» για όλα τα προβλήματα της χώρας. Για το λόγο αυτό το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, προχώρησε στην προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την πρόσληψη συμβούλου που θα παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες και θα ετοιμάσει μελέτη για την παραθεριστική κατοικία στην Ελλάδα.

Εκτάσεις

Φυσικά, τα χιλιάδες στρέμματα ανεκμετάλλευτων εκτάσεων που ανήκουν στο Δημόσιο, μπαίνουν για πρώτη φορά με τόση ένταση στο «παιχνίδι» της ανάπτυξης εξοχικών κατοικιών. Κρατικά ακίνητα - φιλέτα σε τουριστικές περιοχές και με τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον, μπορούν να μετατρέψουν όλη την Ελλάδα σε «Φλόριντα της Ευρώπης» και να φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη μέσω της κατασκευής και πώλησης εκατοντάδων χιλιάδων εξοχικών.

Μια ματιά στο μέλλον...

Το Ποντίκι


Του Δημήτρη Μυ


Τον Γενάρη του 2010 το Ποντίκι είχε δημοσιεύσει μια πρόβλεψη- εκτίμηση του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών (National Intelligence Council για το προς τα που πηγαίνει ο κόσμος και πως ενδεχομένως θα είναι μέχρι το 2025. Μπορεί να μην έχει περάσει ικανός χρόνος από τότε, ωστόσο, διαβάζοντας κάποιος τις «προβλέψεις» όλο και κάτι περισσότερο αντιλαμβάνεται από αυτά που (μας) συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα. Το κείμενο είναι εκτενές, όμως, αξίζει τον κόπο (του διαβάσματος)..
Πως θα είναι ο κόσμος σε δεκαπέντε χρόνια από σήμερα; Το ερώτημα, πέρα από τη γοητεία που ασκεί στους κοινούς θνητούς έχει ιδιαίτερη σημασία για αυτούς που παίζουν στο «μεγάλο παιχνίδι» και μάχονται για ισχύ και κυριαρχία στην παγκόσμια σκακιέρα. Αυτοί ακριβώς, έχουν ένα λόγο παραπάνω, να ρίξουν μια ματιά στο παγκόσμιο τοπίο του μέλλοντος. Κάτι τέτοιες ματιές άλλωστε, αποσκοπούν στο να διαμορφώσουν τα μελλοντικά δεδομένα.
Μια τέτοια ματιά στο μέλλον παρουσίασε πέρυσι το Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών (National Intelligence Council) σε μια μελέτη 120 και πλέον σελίδων με το τίτλο : Global Trends 2025: A Transformer World (Οι παγκόσμιες τάσεις μέχρι το 2025. ένας κόσμος υπό μετασχηματισμό).
Το «Π» διάβασε τη μελέτη του αμερικανικού ιερατείου την βρήκε ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη  και δημοσίευσε μια σύνοψη, πέρυσι τέτοια εποχή. Θεωρώντας ότι η εν λόγω μελέτη εξακολουθεί να έχει κινείται εντός του πλαισίου των προβλέψεών της, δίνουμε τη δυνατότητα στους επισκέπτες του site  να έρθουν σε μια επαφή με τις αμερικανικές...προφητείες, αφού προηγουμένως επισημάνουμε τα εξής σημαντικά:

Έκθεση Ρακιντζή: Διαφθορά και ατιμωρησία στο Δημόσιο

Πρώτο Θέμα



Με ποινές «χάδι» αντιμετωπίζονται από τα πειθαρχικά όργανα δημόσιοι υπάλληλοι που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς. Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται από την έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή για το 2011, που θα κοινοποιηθεί την ερχόμενη Τρίτη.

Την «πρωτοκαθεδρία» στις περιπτώσεις διαφθοράς διατηρούν οι εφοριακοί, λόγω της φύσης της εργασίας τους, και υπάλληλοι με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας και συχνά υψηλό βαθμό στη διοίκηση.

Τα περισσότερα περιστατικά διαφθοράς σχετίζονται με παραβάσεις καθήκοντος, συναλλαγές δημόσιων λειτουργών «κάτω από το τραπέζι» και ελλιπή ή αδικαιολόγητα «πόθεν έσχες». Κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων πειθαρχικών αποφάσεων είναι η απαλλαγή ή μη επιβολή της προσήκουσας σε σχέση με τη βαρύτητα των παραπτωμάτων ποινής, γεγονός που οδήγησε το γενικό επιθεωρητή στην άσκηση ένστασης ενώπιον των δευτεροβάθμιων πειθαρχικών συμβουλίων, δυνατότητα που όμως περιορίζεται από το νέο πειθαρχικό δίκαιο (νόμος 4057/12 ).

Όποιο νόμισμα κι αν έχετε, σε ευρώ θα μας πληρώνετε!!!

spirospero



 Πολύ μεγάλη απήχηση στους τραπεζικούς, πανεπιστημιακούς και επιχειρηματικούς κύκλους της χώρας είχε απόψε ο πατέρας του ευρώ , νομπελίστας Ρόμπερτ Μάντελ στο Ζάππειο.

«Ακόμη και να γυρίσετε στη δραχμή θα πρέπει να πληρώσετε τα δάνεια σας σε ευρώ» ανέφερε ο κορυφαίος Αμερικανοκαναδός καθηγητής ενώ σε αντίθεση με τις κινδυνολογικές προβλέψεις διεθνών αναλυτών και οίκων είπε ότι η Ελλάδα έχει μόλις 25% πιθανότητες να φύγει από το ενιαίο νόμισμα.

Τόνισε επίσης ότι «είναι πολύ δύσκολο να διασπαστεί η ευρωζώνη» ενώ χαρακτήρισε θετική την πρόταση για ευρωομόλογο εισηγούμενος παράλληλα και την έκδοση ευρώ- εντόκων γραμματίων , κάτι αντίστοιχο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει στην Αμερική και έχει μεγάλη απήχηση. Όσον αφορά στο πολιτικό σύστημα , ο καθηγητής πρότεινε την αλλαγή του πρωθυπουργικού μοντέλου στην Ελλάδα και την αντικατάσταση του με το προεδρικό ώστε «ο πρόεδρος να μπορεί να κυβερνά ουσιαστικά και να διαμορφώνει πιο εύκολα το θεσμικό πλαίσιο».

Το NATO και το τέλος της Μεταπολίτευσης



Σαν σήμερα πριν 38 χρόνια υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας ξεκινούσε η Μεταπολίτευση, από τις αρχές του ’80 διαφαίνονταν ότι πολλά από όσα είχαν επενδυθεί σ’ αυτή θα διαψεύδονταν. Το παρακάτω κείμενο από ένα τεύχος της Ρήξης του ’80 είναι χαρακτηριστικό.

ΡΗΞΗ τεύχος 5 (1980)

Η μεταπολίτευση εγκαινιάστηκε με την έξοδο της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του NATO, ενώ το τέλος της φαίνεται ακριβώς να σφραγίζεται από …”επανένταξη” σε αυτό. Δεν μένει παρά το ζήτημα της Κύπρου, που κι αυτό προχωράει σύμφωνα με το σχέδιο της “λύσης” του για να κλείσουν όλα τα μεγάλα “εθνικά θέματα” μετά και την είσοδο και στην ΕΟΚ. Και τότε όλα θα μπορέσουν να αρχίσουν “Όλα θα μπουν σε κίνηση και πάλι”. Μοιάζει με παραδοξολογία;

H κυβέρνηση

Ας το δούμε από πιο κοντά. Αρχικά θα πρέπει να ξεκινήσουμε με μια διευκρίνηση της φύσης της μεταπολίτευσης, σαν προσπάθειας αναπροσαρμογής του ελληνικού πολιτικού πλαισίου μέσα σε ένα αλλαγμένο παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων προς τα «έξω» και αλλαγές του πολιτικού παιγνιδιού προς τα «μέσα» με βάση την αλλαγή των κοινωνικών δυνάμεων. Τέλος, «εκσυγχρονισμός» του οικονομικών και κοινωνικών δομών, έτσι ώστε ο ελληνικός καπιταλισμός να μπει στη φάση του «νεοκαπιταλισμού», του σχεδιοποιημένου κράτους κ.λπ.

Η αλλαγή των διεθνών σχέσεων προϋπόθετε στην πρώτη φάση μια βίαιη «ρήξη», με την προηγούμενη κατάσταση ολοκληρωτικής υποταγής στην Αμερική, που έκφραζε ιδιαίτερα η χούντα του Ιωαννίδη. Το αποτέλεσμα ήταν η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και η έναρξη μιας περισσότερο «πολυκεντρικής» εξωτερικής πολιτικής.

Steve Keen (Πανεπιστήμιο Sydney): Το ευρώ δεν πρέπει να θεωρείται νόμισμα – Είναι απλά ένα όχημα ειδικού σκοπού που μετέτρεψε την κρίση σε καταστροφή

Αναδημοσιεύτηκε από την 



Το ευρώ είναι το εθνικό νόμισμα μιας χώρας που δεν υπάρχει. Παρόλο που υπάρχει η ευρωπαϊκή ήπειρος, όπως και η αμερικανική, δεν υπάρχουν και πιθανότατα δεν θα υπάρξουν ποτέ… οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Τα ανωτέρω δηλώνει ο ρηξικέλευθος Αυστραλός οικονομολόγος, Steve Keen, από το Πανεπιστήμιο του Sydney.
Το ευρώ συνεπώς δεν είναι ένα νόμισμα ίδιο με το αμερικανικό δολάριο, ωστόσο υποχρεούται να μασκαρεύεται ως τέτοιο, εξαιτίας της – κακής – Συνθήκης του Μάαστριχτ, τονίζει ο Keen.
Μάλιστα, κατά τον οικονομολόγο, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με ένα… όχημα ειδικού σκοπού (Special Drawing Rights) και λιγότερο με ένα νόμισμα.
“Το ευρώ ελέγχεται από μια υπέρ – εθνική αρχή, την ΕΚΤ, ενώ τα κράτη μέλη τιμωρούνται όταν παραβαίνουν τους κανόνες για τις κυβερνητικές δαπάνες. Το ευρώ δεν θυμίζει νόμισμα, αλλά περισσότερο ένα όχημα ειδικού σκοπού”, σχολιάζει στη συνέχεια  ο Κeen.

Τα… Βατερλό του ΔΝΤ και οι εσωτερικές τριβές

sofokleous10


Λίγοι οργανισμοί προκαλούν τόσο έντονα συναισθήματα όσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς ότι ελάχιστοι από όσους το μισούν γνωρίζουν ακριβώς τη δράση και το σκοπό του. Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2007 έβγαλε το ΔΝΤ από την αφάνεια και το όνειδος προηγούμενων φιάσκων, ενώ η δημοσιονομική του εξασφάλισε αναβαθμισμένο διεθνή ρόλο.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ιδρύθηκε το 1944, όταν εκπρόσωποι 45 χωρών από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στο Bretton Woods για να θέσουν τις βάσεις μιας νέας οικονομικής τάξης, ελπίζοντας να αποτρέψουν την επανάληψη μιας κρίσης τόσο σοβαρής όσο εκείνη της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του ‘30. Στόχος του ΔΝΤ είναι να προ- ωθήσει τη νομισματική συνεργασία σε διεθνές επίπεδο, να διευκολύνει την ισορροπημένη ανάπτυξη και το παγκόσμιο εμπόριο, να διασφαλίσει τη σταθερότητα των ισοτιμιών και να παράσχει πόρους στα μέλη του που αντιμετωπίζουν προβλήματα με το ισοζύγιο πληρωμών.

Στην πράξη, όμως, η δράση του Ταμείου έχει προκαλέσει σοβαρότατες επικρίσεις. Με έδρα την Ουάσιγκτον και δομή που δίνει στις οικονομικά ισχυρότερες χώρες μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις του, το ΔΝΤ κατηγορείται ότι επιβάλλει τα συμφέροντα του Λευκού Οίκου και των δυτικών επιχειρηματικών κολοσσών ανά τον πλανήτη. Επιπλέον, πολυάριθμες μελέτες αποδεικνύουν ότι η εμπλοκή του Ταμείου στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου συνοδεύτηκε στις περισσότερες περιπτώσεις από δραματική αύξηση της φτώχειας και των ασθενειών.

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Το Διάγραμμα Αιτίου - Αποτελέσματος ή διάγραμμα Ishikawa* ή διάγραμμα Fishbone (διάγραμμα ψαροκόκαλου)



Το διάγραμμα Αιτίου-Αποτελέσματος ή διάγραμμα Ishikawa ή fishbone διάγραμμα  είναι ένα εργαλείο ανάλυσης (ένα από τα εργαλεία της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας),  που παρέχει ένα συστηματικό τρόπο αναγνώρισης των επιδράσεων καθώς και των αιτιών που συνεισφέρουν στις παραπάνω επιδράσεις.

Ο σχεδιασμός του διαγράμματος μοιάζει με τον σκελετό ενός ψαριού. Για το λογο αυτό αναφέρεται στην βιβλιογραφία ως fishbone διάγραμμα.

Κύριος σκοπός του διαγράμματος αυτού είναι να βοηθήσει στην κατηγοριοποίηση των πιθανών αιτιών ενός προβλήματος σε τακτοποιημένη μορφή και να ανακαλύψει τις ρίζες του προβλήματος.
Πολλοί χρησιμοποιούν το διάγραμμα όταν

Κύπρια υπουργός σε Ρουμάνα του ΔΝΤ: «Γεμίσαμε μετανάστες από τη χώρα σας»


Η Κύπρια Υπουργός Εργασίας Κυρία (με κεφαλαίο) Χαραλάμπους έδειξε αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, βάζοντας στην θέση της ιταμή υπάλληλο του ΔΝΤ, εν αντιθέσει με τους Ελλαδίτες ομολόγους της.
Σε «σόου» εξελίσσονται οι συναντήσεις της Τρόικα με την κυπριακής κυβέρνησης, με την Κύπρια υπουργό Εργασίας Σωτηρούλα Χαραλάμπους να τα «ψέλνει» στη Ρουμάνα εκπρόσωπο του ΔΝΤ.

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα διαλόγου που καταγράφηκε κατά τη συνάντηση της διεθνούς αντιπροσωπείας με κυβερνητικά στελέχη στη Λευκωσία. με μια σκληρή αντιπαράθεση της εκπροσώπου του ΔΝΤ, Ντέλιας Βελκουλέσκου, που κατάγεται από τη Ρουμανία και της Κύπριας υπουργού Εργασίας, Σωτηρούλας Χαραλάμπους.

Συγκεκριμένα, όταν η Κύπρια υπουργός Εργασίας ζήτησε να μιλήσουν για μέτρα αύξησης των εσόδων του δημόσιου, αλλά όχι για περικοπές σε μισθούς, η Ρουμάνα εκπρόσωπος του Ταμείου, Ντέλια Βελκουλέσκου της απάντησε ότι στις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης υπήρξαν περικοπές κατά 25%.

Διαμαρτυρηθείτε για το νερό

Το Ποντίκι



Περισσότεροι από 11.000 πολίτες έχουν υπογράψει μέχρι στιγμής επιστολή με την οποία ζητούν να μην ιδιωτικοποιηθούν τα δίκτυα ύδρευσης της χώρας με αιχμή την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ που βρίσκονται στη λίστα των αποκρατικοποιήσεων.

Η συλλογή υπογραφών δρομολογήθηκε από την Πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, μια κίνηση πολιτών που καλεί μέσω του Διαδικτύου και συγκεκριμένα μέσω της διεύθυνσης http://www.avaaz.org/en/ petition/ τους πολίτες να υπογράψουν επιστολή η οποία θα σταλεί στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, τους επικεφαλής της τρόικας αλλά και την ελληνική Δικαιοσύνη.

Στόχος της Πρωτοβουλίας είναι η συλλογή 20.000 υπογραφών, αριθμός που  αναμένεται να ξεπεραστεί αφού ήδη 11.218 έχουν υπογράψει μέσα σε 26 ημέρες καθώς η ανάρτηση της διαδικτυακής διαμαρτυρίας έγινε την 1η Ιουλίου.

Όπως επισημαίνει η Πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, η εμπειρία από άλλες χώρες έχει καταδείξει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει σε εκτίναξη των τιμών και σε ορισμένες περιπτώσεις και σε κίνδυνο της δημόσιας υγείας.


Η επιστολή:


Αναλυτικά, στην επιστολή προς την ελληνική κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη αναφέρεται:
«Εμείς οι Έλληνες πολίτες που υπογράφουμε την παρούσα επιστολή, είμαστε αντίθετοι στην πώληση σε ιδιώτες των εταιριών Ύδρευσης σε όλη την ελληνική Επικράτεια.

Η νέα κυβέρνηση αποφασίζει για συμμετοχή της Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης

sofokleous10


του Πάνου Παναγιώτου

Αν ο πρόεδρος μιας εταιρίας ανακοινώσει πως αυτή οδεύει προς πτώχευση, τότε, ακόμη και αν αυτό δεν ισχύει, κανείς δε θα θέλει ούτε να κρατήσει τις επιταγές της ούτε και να της δανείσει χρήματα, να δεχτεί νέες επιταγές ή να κάνει οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία μαζί της. Με τον ίδιο τρόπο αν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μιας χώρας διαμηνύσει προς πάσα κατεύθυνση το ενδεχόμενο πτώχευσης της, είναι λογικό να προκαλεί μαζικές πωλήσεις των 'επιταγών' της, δηλαδή των ομολόγων, των μετοχών και των όποιων άλλων περιουσιακών της στοιχείων και να αποτρέψει τους πάντες απ' το να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία μαζί της. Αυτό ακριβώς συνέβη με την Ελλάδα και άπαξ και τέθηκε υπό αμφισβήτηση όλοι προτίμησαν να ξεπουλήσουν τις 'επιταγές' της και να αποφύγουν να δεχτούν νέες.

Στα τέλη του 2009 η Ελλάδα, πράγματι, αντιμετώπιζε πολύ υψηλό χρέος και όπως έδειξαν τα αναθεωρημένα στοιχεία, υπερδιπλάσιο έλλειμμα απ' αυτό που παραδεχόταν επίσημα. Υψηλά χρέη και ελλείμματα, όμως, δεν ήταν κάτι το καινούργιο γι' αυτήν. Σε κάθε έτος από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και μετά το χρέος της ξεπερνούσε το 100% του ΑΕΠ ενώ ελλείμματα μεγαλύτερα του 10% είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές με επιτυχία στο παρελθόν. Ακόμη όμως και αν το πραγματικό ύψος του ελλείμματος εξέπληξε και πανικόβαλε τον κ. Παπανδρέου δε μπορεί συνέβη το ίδιο με τα υπόλοιπα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Εξάλλου, ήταν αυτός που είχε επισημάνει τα περισσότερα απ' αυτά προεκλογικά υποσχόμενος να τα διορθώσει.

Ελλάδα: Γιατί η σιωπή… είναι χρυσός

sofokleous10



Αόρατοι, ή τουλάχιστον σιωπηλοί, πρέπει να είμαστε στις επόμενες εβδομάδες. Μπορεί να λέγεται ότι δεν υπάρχει κακή διαφήμιση, αλλά για την Ελλάδα μέσα στις επόμενες εβδομάδες, μέχρι τουλάχιστον τον Σεπτέμβριο, η στρατηγική θα πρέπει να είναι να ξεχαστεί. Υποβαθμίσεις της Ισπανίας, επίθεση των κερδοσκόπων στην Ιταλία, τριγμοί στο τραπεζικό σύστημα, ας φλέγεται η Ευρωζώνη, φθάνει να μην είμαστε το επίκεντρο στις συζητήσεις, συσκέψεις και Συνόδους που θα λάβουν χώρα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέλλον του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος κρέμεται σε μία κλωστή, οπότε το βασικό είναι να παραμείνουμε στο παιχνίδι, όταν επιτέλους οι Ευρωπαίοι ηγέτες σταματήσουν τις κοκορομαχίες τους και αποφασίσουν δράσουν αποφασιστικά για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης.


Πρώτα μαστίγιο και μετά καρότο

Με απλά λόγια, η γερμανική στρατηγική έναντι των χωρών που έχουν ζητήσει στήριξη, η οποία παρέχεται μεν από την τρόικα αλλά χρηματοδοτείται κυρίως από τη Γερμανία, είναι πρώτα ο πόνος και η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και μετά η οποιαδήποτε ελάφρυνση. Και μπορεί αυτή την τακτική να την χαρακτηρίζουν οι οικονομολόγοι καλβινιστική, ωστόσο αυτή ακριβώς την πολιτική την έχει εφαρμόσει το Βερολίνο στο εσωτερικό της χώρας εδώ και χρόνια. Την τελευταία 20ετία η Γερμανία είναι η πλέον ανταγωνιστική οικονομία στην Ευρώπη. Η έλευση του ευρώ πριν από σχεδόν δώδεκα χρόνια εκτίναξε ακόμα περισσότερο την ανταγωνιστικότητά της, καθώς αφενός διατήρησε τη νομισματική ισοτιμία χαμηλότερα από όσο θα ήταν αν είχε ακόμα το μάρκο και αφετέρου άνοιξε πλήρως τις ευρωπαϊκές αγορές στα γερμανικά προϊόντα. Προϊόντα τα οποία δεν είχαν πλέον να φοβηθούν τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις και διολισθήσεις των άλλων ευρωπαϊκών νομισμάτων. Παράλληλα, ενώ η οικονομία της κάλπαζε, τα οφέλη μοιράστηκαν ανισομερώς, με κύριους αποδέκτες τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις της χώρας. Ετσι πολλοί Γερμανοί φαίνεται ότι είναι αποκλεισμένοι από το οικονομικό θαύμα. Η έκρηξη των κοινωνικών ανισοτήτων και η δημιουργία μιας στρατιάς φτωχών εργαζομένων είναι το τίμημα που πληρώνει η χώρα για την ανταγωνιστικότητά της. Το αναγκαίο κακό της ανάπτυξης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του οικονομικού ινστιτούτου DIW, τα πραγματικά εισοδήματα των Γερμανών που ανήκουν στη μεσαία και υψηλότερη βαθμίδα (δηλαδή εκείνων που βγάζουν περισσότερα από 3.400 ευρώ το μήνα) αυξήθηκαν ελαφρά από το 2000 έως το 2010. Αντίθετα, οι χαμηλόμισθοι, δηλαδή όσοι κερδίζουν από 960 ευρώ και κάτω, είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά 10% στο ίδιο διάστημα.

Ποιος προειδοποίησε πρώτος για την καταστροφή που θα έφερνε το ευρώ;

sofokleous10



Ίσως έχετε βαρεθεί να το ακούτε αλλά ναι… το καλοκαίρι θα παραμείνει καυτό για την Ευρωζώνη. Μετά από έναν ακόμη γύρο επίμονης φημολογίας περί το ότι οι Ευρωπαίοι εκτιμούν πως η Ελλάδα δεν έχει κάνει τίποτα για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και άρα είναι έτοιμοι να την αφήσουν να χρεοκοπήσει, μετά από τρεις συνεχόμενες μέρες άγριας πτώσης των ευρωπαϊκών αγορών και καλπάζουσας ανόδου των σπρεντ όλων των κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, μετά την υποβάθμιση των προοπτικών της Γερμανίας και των άλλων κρατών πιστωτών του Βορρά πλην Φιλανδίας… είχαμε επιτέλους χτες και μια μέρα ανάπαυλας.

Γιατί άραγε; Ίσως επειδή η τρόικα των δανειστών αποφάσισε να μην κλιμακώσει τώρα – όπου ‘καίγεται’ η Ισπανία – τη σύγκρουση με την Ελλάδα κι έφυγε από την Αθήνα άρον-άρον, μας είπε όμως ότι θα ξανάρθει και θα ολοκληρώσει τον έλεγχο στις αρχές Σεπτεμβρίου. Ίσως πάλι λόγω των επίμονων πληροφοριών ότι κάτι ουσιαστικό ετοιμάζει πια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το οποίο μπορεί να είναι τι; Αν δώσουμε βάση στις χθεσινές δηλώσεις του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ και κεντρικού τραπεζίτη της Αυστρίας Έντβαλντ Νοβότνι, μπορεί να είναι η χορήγηση τραπεζικής άδειας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προκειμένου να αρχίσει να αγοράζει χωρίς περιορισμούς κρατικά ομόλογα από την πρωτογενή και τη δευτερογενή αγορά. Λες; Μοιάζει πολύ καλό για να βγει αληθινό. Αλλά πάλι ποιος ξέρει; Εν πάση περιπτώσει οι δηλώσεις Νοβότνι δημιούργησαν θετικές προσδοκίες οι οποίες στήριξαν χθες τα πάντα: χρηματιστήρια, ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας και το ίδιο το ευρώ.

ΤΑΙΠΕΔ ..Το μεγάλο ξεπούλημα (ΒΙΝΤΕΟ)

Αναδημοσιεύτηκε από την 



Ξεκινάμε από σήμερα σειρά άρθρων και αφιερωμάτων στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής ΠΕριουσίας του Δημοσίου ( ΤΑΙΠΕΔ) , μιας πανάθλιας και βρώμικης ιστορίας, ψηφισμένης από 150% προδότες του λαού μας ,  που από πέρυσι έχει θέσει τις βάσεις για το απόλυτο πλιάτσικο.
Το πρώτο που παρουσιάζουμε είναι ένα βίντεο 1 ώρας εκλαικευμένης ανάλυσης του υπάρχοντος ψηφισμένου νόμου.

Δείτε το, διαδώστε το !



Πηγή :  omniaTV


ΥΓ 1: Κάποια από τα στοιχεία που παρακολουθήσατε έχουν χειροτερέψει σήμερα, π.χ. οι παραχωρήσεις ακόμα μεγαλύτερων ποσοστών των εταιρειών από τις αρχικά προσδιορισμένες  , οι αποτιμήσειςτους  που υποχωρούν λόγω ύφεσης κλπ.

ΥΓ 2 : Ειδικές ευχαριστίες στον φίλο Σταύρο για τη βοήθεια του



Απάτες τραπεζών με όπλο τα επιτόκια

Αναδημοσιεύτηκε από την 


του Λεωνίδα Βατικιώτη
Άρθρο στα Επίκαιρα, 19-25 Ιουλίου 2012

Τελικά η τραπεζική δραστηριότητα αποδεικνύεται πολύ σοβαρή υπόθεση για να παραμείνει στα χέρια του ιδιωτικού τομέα. Τελευταίος μάρτυρας οι συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για την χειραγώγηση του επιτοκίου Libor από την βρετανική τράπεζα Barclays, που κλωνίζουν συνθέμελα την τραπεζική αγορά διαβρώνοντας και το τελευατίο ίχνος αξιοπιστίας που είχε μείνει στον κλάδο μετά τη φούσκα που έσκασε το 2008 και τις τεράστιες ζημιές που κουβαλάει έκτοτε.
   
Το επιτόκιο Libor (London Interbank Offered Rate) αποτελεί το ένα από τα δύο βασικά επιτόκια αναφοράς το οποίο αναφέρεται στο βραχυχρόνιο κόστος του διατραπεζικού δανεισμού (το άλλο είναι το Euribor). Το ύψος του ανακοινώνεται κάθε μέρα γύρω στις 10.45 (ώρα Λονδίνου) κατόπιν σύσκεψης στην οποία συμετέχουν αντιπρόσωποι των μεγαλύτερων τραπεζών (Barclays, Bank of America, Deutsche Bank, JP Morgan Chase και άλλες). Δεν είναι ένα μέγεθος που αφορά αποκλειστικά και μόνο τεχνοκράτες και γκρι κουστούμια. Αντίθετα επηρεάζει και ενδιαφέρει άμεσα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη καθώς σε πλήθος χρηματοπιστωτικών προϊόντων από στεγαστικά και φοιτητικά δάνεια μέχρι πιστωτικές κάρτες το επιτόκιο που πληρώνει ο δανειολήπτης είναι συνδεδεμένο με το εν λόγω επιτόκιο. Ο κανόνας δηλαδή είναι το τελικό επιτόκιο επιβάρυνσης να αποτελείται από το Libor συν ένα ακόμη ποσοστό το οποίο αντιπροσωπεύει τον πιστωτικό κίνδυνο του δανειολήπτη και κυμαίνεται από 1-2 μονάδες για μεγάλους και καλούς πελάτες μέχρι πολλές μονάδες αν πρόκειται για καταναλωτικά ή άλλα προϊόντα. Η σημασία του γίνεται ακόμη πιο εμφανής αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι με το επιτόκιο Libor είναι συνδεδεμένα παράγωγα ύψους 360 τρισ. δολαρίων!


ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ…και με τα απαγορευμένα άσματα της ΕΟΕ !

Αναδημοσιεύτηκε από την  



Ούτε τη Βούλα Παπαχρήστου ξέρω, ούτε τον Πίου, το μαύρο πιστόλι.


Ξέρω μόνο ένα: Δύσκολα να κάνεις χιούμορ, έστω και «μαύρο» και πιο δύσκολο ακόμα να βάλεις έναν ξανθό γαλανομάτη να καθαρίζει τζάμια και να βάζει γκολ από τα αποδυτήρια!


Πάρτε λοιπόν, πίσω το κορίτσι κι αφήστε τις υποκριτικές μαλακίες…


Πηγή : http://harryklynn.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5218.html
————————
Έκτακτη ανακοίνωση της ΕΟΕ :
Λίστα απαγορευμένων ασμάτων που αι αθληταί δεν δύνανται να άδουν και να ομιλούν δια αυτά δημοσιεύται πάραυτα και άμα τι δημοσίευση της αι παραβάται τιμωρούνται αυστηρώς δια της ανακλήσεως των και της αποπομπής των από την Ολυμπιακήν ομάδαν

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Ένα αναπάντητο ερώτημα πλανάται πάνω από την ευρωζώνη

του Κώστα Μελά 


Τι είναι αυτός ο ήχος , ψηλά στον ουρανό
Ψιθύρισμα μητρικού θρήνου
Ποιες είναι αυτές οι ματωμένες ορδές που κατακλύζουν
Τις απέραντες πεδιάδες μας , σκοντάφτοντας στη ραγισμένη γη
Κυκλωμένες από τον ίσιο ορίζοντα μονάχα;
Ποια είναι η πόλη πέρα από τα βουνά
Ρωγμές και αλλαγές σχημάτων και εκρήξεις στο μενεξεδένιο αέρα
Πύργοι που πέφτουν
Ιερουσαλήμ, Αθήνα, Αλεξάνδρεια
Βιένη, Λονδίνο
Ονειρικές
                        Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ, V
Ένα αναπάντητο ερώτημα πλανάται πάνω από την ευρωζώνη : τι πραγματικά και συγκεκριμένα θέλει η γερμανική κυβέρνηση να κάνει με το ενιαίο νόμισμα;  Εάν θέλει να το σώσει τότε ότι έχει πράξει μέχρι σήμερα είναι παντελώς λανθασμένο. Εάν θέλει να το διαλύσει και παίζει προς αυτή την κατεύθυνση καταναλώνει πολύ χρόνο. Είναι τουλάχιστον οικονομικά  αναποτελεσματικό, για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερη έκφραση , πολιτικοί παράγοντες που κατέχουν υψηλά κυβερνητικά πόστα να προβαίνουν σε αλλεπάλληλες δηλώσεις πλήρως αντιφατικές μεταξύ τους σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χώρες του ευρώ  αλλά και  τις προσπάθειες που καταβάλουν για την υπέρβαση της κρίσης. Χαρακτηριστικές οι συνεχείς δηλώσεις του αντικαγκελάριου και του υπουργού των οικονομικών της Γερμανίας. Ας τους πει κάποιος να σιωπήσουν για ένα μεγάλο διάστημα. Είναι απολύτως βέβαιον ότι αν το πράξουν τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν χειρότερα. Το ίδιο και  στην Υπουργό Οικονομικών της Αυστρίας. Όμως το γιατί δεν σιωπούν και γιατί δεν μπορούν να σιωπήσουν δείχνει με  απόλυτη σαφήνεια την πολιτική πραγματικότητα της ΕΕ την οποία θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε και να παραμερίσουμε ονειρικές και ουτοπικές αντιλήψεις για την πολιτική κατάσταση στην ευρωζώνη και όχι μόνο σε αυτήν.

«Δεν σηκωνόμαστε από τους καναπέδες, κουφάλες καρεκλάτοι»!

Το Ποντίκι


ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Κατά περιόδους, όλο και ακούω ή διαβάζω την πιο ανόητη και ταυτόχρονα πιο υποκριτική προτροπή της μεταπολιτευτικής περιόδου: να σηκωθούμε από τους καναπέδες… για να πάρουμε τις τύχες Μας στα χέρια μας, να σώσουμε την χώρα, το κόμμα, τον Παναθηναϊκό ή ό,τι βάλει ο νους του ανθρώπου.

Η δε πραγματικότητα – μεταξύ μας – είναι πως η συντριπτική πλειονότητα της νεοελληνικής κοινωνίας έχει πουλήσει την ψύχη της στον διάβολο για να αποκτήσει αυτόν τον καναπέ… στη σαλοτραπεζαρία κι έρχεται τώρα η σχιζοειδής φύση του Νεοέλληνα, αυτού δηλαδή που τα έχει δώσει όλα για την απόκτηση του καναπέ, να τα βάζει κάθε τρεις και λίγο με τους… καναπέδες μας. 

Συνήθως δε αυτοί που μας προτρέπουν να εγκαταλείψουμε τους μαλακούς καναπέδες μας είναι αυτοί που διαθέτουν τους πολυτελέστερους και ασυνείδητα μιλούν για τους καναπέδες των άλλων, σίγουρα ωστόσο όχι για τους δικούς τους.

Παράγουμε «ντουβάρια»...

Το Ποντίκι




Πολύ πριν χρεοκοπήσει οι­κονομικά, μια κοινωνία, όπως καλή ώρα η ελλη­νική, έχει φαλιρίσει πο­λιτιστικά. Με άλλα λόγια, έχει απο­δεχτεί τη διάβρωση - σάπισμα του εκπαιδευτικού της συστήματος και την προσαρμογή του στις «απαιτή­σεις των καιρών». Κάπως έτσι το εκ­παιδευτικό σύστημα της χώρας από μηχανισμός στρατηγικής σημασίας εξελίχθηκε σε εξάρτημα αναπαρα­γωγής της μόδας και των προτύπων που αυτή προβάλλει: Χρήμα με κά­θε μέσο και χωρίς κόπο, βόλεμα με ρουσφέτι, life style με βύσμα στον κρατικό κορβανά. Κάπως έτσι οι κυ­βερνήσεις με τις αποφάσεις τους, πριμοδοτώντας ουσιαστικά την ημι­μάθεια, «καλλιεργούν» τα «φυτά» του μέλλοντος.

Η συζήτηση περί της Παιδείας στην Ελλάδα είναι διαρκής και έντονη, συνοδευόμενη από την απαραίτητη μεταρρυθμιστική προσπάθεια  που αναλαμβάνει ο εκάστοτε υπουργός μαζί με την υπουργική του καρέκλα. Υπό αυτήν την έννοια, ό,τι γίνεται τα τελευταία χρόνια στον χώρο, γίνε­ται στο όνομα της μεταρρύθμισης.

Ωστόσο, στο όνομα αυτής της αυτο­νόητης μεταρρυθμιστικής ανάγκης, οι κρατούντες όλα αυτά τα χρόνια έχουν καταφέρει να διαλύσουν το... σύμπαν.

Η ψευδαίσθηση της Αμερικανικής ευημερίας

sofokleous10


Ενώ ο κίνδυνος μιας άτακτης κρίσης στην ευρωζώνη αναγνωρίζεται πλέον ευρέως, έχει επικρατήσει μια πιο αισιόδοξη άποψη των Ηνωμένων Πολιτειών. Για τα τελευταία τρία χρόνια, όλοι συμφωνούν ότι η αμερικανική οικονομία ήταν στα πρόθυρα μιας ισχυρής και αυτοσυντηρούμενης ανάκαμψη που θα μπορούσε να αποκαταστήσει δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης. Αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν λάθος, όπως έδειξε η επώδυνη διαδικασία απομόχλευσης του ισολογισμού - αντικατοπτρίζοντας το υπερβολικό χρέος στον ιδιωτικό τομέα, και στη συνέχεια τη μεταφορά του στο δημόσιο τομέα. Όλα δείχνουν ότι η ανάκαμψη θα παραμείνει, στην καλύτερη περίπτωση, κάτω από τα αναμενόμενα επίπεδα για πολλά χρόνια ακόμα.

Ακόμη και φέτος, αναμενόταν – λανθασμένα - ανάκαμψη παραπάνω από την ετήσια αύξηση του ΑΕΠ – δηλαδή ανώτερη του 3%. Αλλά το πρώτο εξάμηνο ο ρυθμός ανάπτυξης φαίνεται να είναι πιο κοντά στο 1,5%, ακόμα χαμηλότερο από το ζοφερό 1,7% του 2011. Και τώρα, παρά τις λάθος εκτιμήσεις για το πρώτο εξάμηνο του 2012, πολλοί επαναλαμβάνουν το παραμύθι ότι ο συνδυασμός χαμηλότερων τιμών πετρελαίου, αύξησης των πωλήσεων αυτοκινήτων, ανάκτησης των τιμών των ακινήτων, και αναζωπύρωσης της παραγωγής των ΗΠΑ θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους και νέες δυνατότητες ανάπτυξης από το 2013.

Η αρχή του τέλους του γερμανικού θαύματος;

sofokleous10


Την εμφάνισή τους έκαναν οι πρώτες ρωγμές στο γερμανικό οικονομικό θαύμα. Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι παρά τους ισχυρισμούς για το αντίθετο, η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης δεν είναι άτρωτη απέναντι στην κρίση του ευρώ. Εάν το γερμανικό δόγμα της λιτότητας και των μεταρρυθμίσεων αποτύχει στην ίδια την πατρίδα του, η Άνγκελα Μέρκελ δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να επιλέξει έναν άλλο δρόμο. Τότε, μια νέα ημέρα θα ξημερώσει για την Ευρωζώνη.

«Έως τώρα, η Γερμανία έβγαινε αρκετά ισχυρή από την κρίση, ανεπηρέαστη από τις δυσκολίες των εμπορικών εταίρων της, όπως είναι η Ισπανία και η Ελλάδα. Όμως, τώρα, σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται πάνω από την οικονομία της», παραδέχεται ο οικονομολόγος του Ifo, Κλάους Βολράμπε.
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Οι δραστηριότητες του ιδιωτικού τομέα της Γερμανίας συρρικνώθηκαν για τρίτο συνεχή μήνα. Συγκεκριμένα, ο συνολικός δείκτης ΡΜΙ της Markit υποχώρησε τον Ιούλιο στο 47,3 από 48,1 τον προηγούμενο μήνα. Πρόκειται για την πιο απότομη μείωση του δείκτη από τον Ιούνιο του 2009 – στο μέσο της χρηματοοικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Chris Williamson, επικεφαλής ανάλυσης της Markit, τα στοιχεία υποδεικνύουν συρρίκνωση του γερμανικού ΑΕΠ κατά 0,1% το δεύτερο τρίμηνο. «Είναι πλέον αρκετά σαφής η εικόνα σημαντικής επιδείνωσης των συνθηκών στη Γερμανία ειδικότερα στην μεταποίηση και αυτό αποτελεί σύμπτωμα της εξασθένισης της εγχώριας και της εξωτερικής ζήτησης» δήλωσε.