Οι κατακτητές

analyst

του Βασίλη Βιλιάρδου

«Υπό δρακόντεια μέτρα» οι παρελάσεις σήμερα, εν καιρώ ειρήνης! Οι φόβοι που οδηγούν στη λήψη τέτοιων αποφάσεων, πηγάζουν από το λαό – από εκείνους τους Έλληνες δηλαδή που «σύρονται στο ικρίωμα», άβουλα θύματα των εγχωρίων και ξένων «θητών» τους. Θύματα ειδικά της πολιτικής εξουσίας η οποία, σε πλήρη αντίθεση δυστυχώς με τους προγόνους της, έχει υποταχθεί απόλυτα στους ξένους κατακτητές – χωρίς να ντρέπεται καθόλου για το κατάντημα της.

Οι ομοιότητες με το 1940 είναι δυστυχώς πάρα πολλές, εντυπωσιακές. Οι ίδιοι κατακτητές, ο ίδιος λαός, αν και πολύ λιγότερο θαρραλέος, παρόμοιες διχόνοιες, εσωτερικές ίντριγκες, καθώς επίσης μία ανάλογα «δειλή», «κατοχική» κατά κάποιον τρόπο κυβέρνηση – με τη «γενοκτονία», με την απόλυτη εξαθλίωση των «μαζών» δηλαδή, προ των πυλών.

Αφού χάθηκε ξανά ο πόλεμος, αυτή τη φορά χωρίς να δοθεί καμία μάχη λόγω των σύγχρονων, οικονομικών όπλων μαζικής καταστροφής που χρησιμοποιήθηκαν, δυστυχώς με τη συμμετοχή μίας ενδοτικής ηγεσίας, οι κατακτητές εισέβαλλαν στην Ελλάδα – ενώ οι Έλληνες «αναλώνονται», όπως και τότε, στις μεταξύ τους έριδες και στις εσωτερικές, πολιτικές εχθρότητες.

Φοροκανίβαλοι! Φόροι 500 δισ. στη δεκαετία!

enikos

του Νίκου Μπογιόπουλου 

Άσχετο (;): Το Φεβρουάριο του 1849 ο Μαρξ οδηγήθηκε από τους κυβερνώντες στο δικαστήριο διότι η υπό τη διεύθυνσή του Εφημερίδα του Ρήνου τασσόταν υπέρ της μη πληρωμής των ληστρικών φόρων από τους πολίτες. Το δικαστήριο αθώωσε τον Μαρξ. Αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σημασία στην Ελλάδα του κ. Στουρνάρα, αφενός διότι τα έλεγε ο Μαρξ που ήταν κομμουνιστής, αφετέρου διότι το δικαστήριο που αθώωσε τον Μαρξ ήταν κάπου στη Γερμανία…

Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η φοροληστεία που υφίσταται ο ελληνικός λαός (και για το μέγεθος της οποίας θα μιλήσουμε στη συνέχεια) διαπράττεται με τακτικές… οθωμανικού τύπου. Η κατηγορία είναι βαριά. Εμείς, ως στήλη και ως άνθρωποι, παρότι και χαράτσια έχουμε, και κατασχέσεις μισθών, συντάξεων ακόμα και επιδομάτων ανεργίας έχουμε για οφειλές στην εφορία, παρότι και κατασχέσεις ακινήτων και πλειστηριασμούς (θα) έχουμε, εντούτοις αρνούμεθα διαρρήδην την παραπάνω κακόβουλη κριτική εναντίον της κυβερνήσεως.

Δεν πιστεύουμε ότι η (πατριωτική) κυβέρνηση μπορεί να σκέφτηκε ποτέ να συμπεριφερθεί στον ελληνικό λαό με διάθεση «λυκόμορφου φορολόγου», όπως αποκαλούσαν οι Έλληνες τους φορομπήχτες επί τουρκοκρατίας. Και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να συνυπογράψουμε ποτέ την άποψη ότι της πέρασε από το μυαλό να φερθεί με διάθεση «γενίτσαρου» απέναντι στους Έλληνες.
Ο λόγος είπαμε ποιος είναι: Πρόκειται περί… πατριωτικής κυβέρνησης. Τουτέστιν, μια πατριωτική κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη να προσφύγει σε οθωμανικές πρακτικές για να φορολεηλατήσει  τον λαό.

ΣΥΡΙΖΑ: Προμηνύματα του επικείμενου ιστορικού συμβιβασμού για το χρέος

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η δανειακή σύμβαση συνδέεται αδιάρρηκτα με το Μνημόνιο: Ή καταγγέλλεις και τα δύο ή …σκας και τα εφαρμόζεις!

Δεν πρόκειται για άγνοια ούτε καν για υποτίμηση όσων με αυστηρότητα και ακρίβεια προβλέπονται στα συνοδευτικά κείμενα με τα οποία εγκρίθηκαν τα δάνεια που μας έχουν δέσει χειροπόδαρα για δεκαετίες. Η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ότι «άλλο πράγμα οι δανειακές συμβάσεις κι άλλο τα μνημόνια» που σημαίνει «ακύρωση του Μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης» την οποία διατύπωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας σε τηλεοπτική του συνέντευξη κι ανέλαβε να τεκμηριώσει η Αυγή στις 19 Οκτώβρη σε άρθρο με τίτλο «ακύρωση του Μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης» προλειαίνει το έδαφος και προετοιμάζει τον κόσμο της Αριστεράς για τον μεγάλο συμβιβασμό στον οποίο είναι διατεθειμένο να προβεί το κόμμα όσο φθείρεται η κυβέρνηση του Α. Σαμαρά κι η άνοδός του στην εξουσία είναι θέμα χρόνου.

Η πραγματικότητα είναι ότι μνημόνια και δανεικές συμβάσεις συνιστούν ένα πλέγμα αδιαχώριστο, με το ένα μέρος να συμπληρώνει και να εξαρτάται από το άλλο. Ή μια κυβέρνηση κι ένα κόμμα τα αποδέχεται πληρώνοντας στο ακέραιο τις δόσεις κι επιβάλλοντας εφιαλτική λιτότητα ή τα απορρίπτει, δηλαδή τα καταγγέλλει αξιοποιώντας ένα τεράστιο πλούτο νομικών κι οικονομικών επιχειρημάτων και, τότε, με τους πόρους που περισσεύουν από την παύση των πληρωμών ακολουθεί μια αναδιανεμητική πολιτική, δίνοντας αυξήσεις και δημιουργώντας ένα σύγχρονο και γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος που έχει ανάγκη ο σύγχρονο εργαζόμενος. Ενδιάμεση λύση δεν υπάρχει, γιατί φρόντισαν να την αποκλείσουν οι ίδιοι οι πιστωτές κι οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν τις σχετικές δανειακές συμβάσεις. Μάρτυρας είναι η σημερινή κυβέρνηση που κι αυτή υποσχόταν επαναδιαπραγμάτευση για να ξεπεράσει σε επιθετικότητα τις κυβερνήσεις του Παπανδρέου και του Παπαδήμου. Ας δούμε τα ίδια τα κείμενα.

ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ VS ΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ : ΜΙΣΟΣ, ΘΥΜΟΣ , ΕΞΕΓΕΡΣΗ

triklopodia

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Χειραγώγηση των Μαζών.
Ενίοτε και υπό προϋποθέσεις, το τέλειο έγκλημα.

Εκατομμύρια θύματα χωρίς όπλο εγκλήματος. Χωρίς αποδεδειγμένο δόλο. Χωρίς εμφανές τραύμα στα θύματα.
Αναπόδεικτες θεωρίες συνωμοσίας;
Ή ξεκάθαρα Ογκώδη και αναρίθμητα projects «χειρισμού συνειδήσεων και συμπεριφορών» ατόμων και μαζών;
Αναρίθμητα...
Τόσος κόπος για το τίποτε άραγε;
Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει όλη αυτή η ισοπεδωτική πολιτική τύπου blietzkrieg;
Λες και με περισσή αλαζονεία κάποιοι επιστρέφουν στις «ρίζες» (τουλάχιστον φαινομενικά). Back to the principal. Ξανά πίσω στον Μακιαβέλι...
Ο καλός Ηγεμόνας πρέπει να γνωρίζει τι να δίνει στις μάζες σε δόσεις και τι «μπαμ και κάτω»...
Άλλωστε, όλες οι άλλες πιο σύγχρονες «εξελιγμένες συνταγές» προφανώς βρίθουν τόσων πολλών λεπτομερειών και μάκρους που εγκυμονούν τον κίνδυνο πλήθους αστάθμητων παραγόντων...
Οπότε...ποιός νοιάζεται γι’ αυτά;
Ή μήπως όχι;
Ίδομεν...
Αυτοί οι «κάποιοι» λοιπόν, επέλεξαν το Δόγμα του Σοκ για να «επιτύχουν αποτελέσματα κοινωνικής μηχανικής» εκμεταλλευόμενοι το «ξάφνιασμα» και την συνακόλουθη «παθητική αδράνεια του πειραματόζωου».

Δεν τη βγάζουμε καθαρή*

Το Ποντίκι

Οι διαβεβαιώσεις του Μαξίμου ότι δεν θα έρθουν νέα μέτρα σημαίνει ξηλωθείτε και βγάλτε τον σκασμό

Επίμονα και υπαινικτικά στην αρχή, επίσημα και ηχηρά στη συνέχεια, σύμφωνα με την πάγια, αλλά κακοφορμισμένη πια, επικοινωνιακή συνταγή, η κυβέρνηση ξανασηκώνει την αυλαία στο μέτωπο του ασφαλιστικού.
Το έργο, το οποίο νιώθουμε ήδη ότι έχει ξαναπαιχτεί, ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό, αρχικά με την… αδιαπραγμάτευτη διαβεβαίωση ότι «δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα», για να διολισθήσει τις ημέρες που ακολούθησαν στην κομψότερη διατύπωση «δεν πρόκειται να ληφθούν νέα οριζόντια μέτρα», προϊδεάζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι δεν πρόκειται να τη βγάλουμε καθαρή.

Η μαύρη αλήθεια
Τα τελευταία 24ωρα ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας με τον υπουργό «Εργασίας» και ουσιαστικά άνευ χαρτοφυλακίου Γ. Βρούτση ξεφούρνισαν τη μαύρη αλήθεια, επιβεβαιώνοντας ότι η Κοινωνική Ασφάλιση είναι αυτή που μέσω «στοχευμένων», όπως αποκαλούνται τώρα, παρεμβάσεων θα σηκώσει το ασήκωτο βάρος προκειμένου να καλυφθεί το υπολογίσιμο χρηματοδοτικό κενό των 2 δισ. ευρώ που εντοπίζεται στο σύστημα.
Ο πανικός που έπεσε στα κυβερνητικά παραμάγαζα, όταν το πράγμα άρχισε να απλώνεται, οδήγησε σε σπασμωδικές κινήσεις, με αξιοθρήνητο αποτέλεσμα. Την ώρα που επιχειρούσαν να διαψεύσουν ότι δεν υπάρχει θέμα περικοπών στις κύριες συντάξεις άνοιγαν ταυτόχρονα και ζήτημα αύξησης των ορίων ηλικίας!
Από τα μέχρι τώρα γνωστά, είναι βέβαιο ότι:

EUROZONE ALERT: Pants on fire in Italy, smoke and mirrors in Greece.

The Slog 

by John Ward

Did Istat lie? Is ATE bank lying now?

Are Draghi and Merkel playing games?

‘Three days ago, I wrote here that “The [EU] focus has now shifted bigtime to Italy, where the unemployment rate amongst 15-24s just soared to 40%….well behind Greece – but Italy is a far bigger and more industrialised economy. As Bloomberg reports pointedly, “the [eurozone] region cannot recover without Italy’s revival”. That simply isn’t going to happen.’

At the start of Summer – in June as I recall – the Italians shocked everyone with ‘news’ that the economy was turning round. Shortly beforehand, I posted this much-lambasted comment in another post:
‘Another of my long-running ClubMed hobby-horses (informed by Spanish and Italian contacts rather than guesswork) is that various governments in Rome have been lying for Europe about their true financial state for donkey’s years: they’re just better at it than the Greek elite. More and more of this is coming to light, but still the yields stay lower than a double-jointed anorexic limbo-dancer. Go figure.

Well alright, if you insist, I will. The markets must decide, as rusting iron ladies were wont to remark, but unfortunately markets are often driven by people on the other side of the Pond who don’t understand europolitics…..and couldn’t analyse their way out of a paper bag anyway.’

Το φιλόδοξο όραμα της Ευρώπης συναντά εμπόδια

Σοφοκλέους 10

Μόλις έναν χρόνο αφότου οι Ευρωπαίοι ηγέτες έθεσαν ένα φιλόδοξο όραμα για το μέλλον της ευρωζώνης η πρόοδος έχει μείνει στάσιμη και οι πιέσεις συσσωρεύονται για την κρίσιμη αυτή στιγμή στην ιστορία της Ένωσης.

Η ιδέα για έναν χάρτη πορείας που θα καθορίζει τα βήματα προς την κατεύθυνση της βαθύτερης ολοκλήρωσης της ευρωζώνης, ήρθε περίπου στις αρχές του 2012, όταν η κρίση του χρέους ήταν στο αποκορύφωμά της και υπήρχαν εύλογες ανησυχίες ότι η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να βγει από τη νομισματική ένωση, ή ότι το όλο ευρωπαϊκό σχέδιο θα μπορούσε να καταρρεύσει.  

Με την παγκόσμια οικονομική συζήτηση να κυριαρχείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και, ολοένα και περισσότερο, από την Κίνα, η Ευρωπαϊκή Ένωση κινδυνεύει να χάσει την επιρροή της, εάν δεν καταφέρει να μιλήσει με μία φωνή.  

Οι ηγέτες των κρατών ζήτησαν από τον Herman Van Rompuy, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, να συντάξει μία λεπτομερή έκθεση για το τι χρειάζεται ώστε να ενισχυθεί το ενιαίο νόμισμα και να αναμορφωθεί η νομισματική ένωση.  

Το σχέδιο περιλάμβανε συνεργασία με τρεις κορυφαίες φιγούρες της καταπολέμησης της κρίσης –τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και τον τότε πρόεδρο του eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ- για τη δημιουργία ενός εγγράφου που θα υποβαλλόταν στους ηγέτες τον Ιούνιο του 2012. 

ΗΠΑ και παγκόσμιος καπιταλισμός

Σοφοκλέους 10

Τώρα που και η τελευταία αντιπαράθεση μεταξύ του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και του Κογκρέσου έχει περάσει είναι μάλλον χρήσιμο να βάλουμε τα πράγματα σε ένα ιστορικό πρίσμα.

Πράγματι, το αποτέλεσμα φέρνει στο νου τον πρώην υπουργό Οικονομικών Ρόμπερτ Ρούμπιν, όταν αντιμετώπισε μια παρόμοια οδυνηρή εμπειρία με το Κογκρέσο πριν από δύο δεκαετίες, και είχε δηλώσει ότι η αντιπαράθεση είχε ως στόχο «να μας αντιταχθεί χωρίς να μας σταματήσει.»

Ένα από τα πράγματα που αποσπούσε την προσοχή του J Maynard Keynes κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων Bretton Woods - δεδομένου ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι σίγουρος ότι αυτό είχε αναπτυχθεί ως τέχνασμα διαπραγμάτευσης ή αντανακλούσε έαν πραγματικό φόβο - ήταν η επανειλημμένη προσφυγή από τους αμερικανούς ομολόγους του σε επιχειρήματα που βασίζονταν σε τι θα δεχόταν το Κογκρέσο ή όχι. Ο, Keynes γνώριζε καλά ότι αυτές δεν ήταν τόσο απόπειρες από τον υπουργό Οικονομικών Henry Morgenthau να κατευνάσει το Κογκρέσο όσο μια θεμελιώδη ασυμμετρία σε οικονομική δύναμη που εξασφάλιζε ότι η έκβαση των διαπραγματεύσεων εξέφραζαν τις απόψεις της Αμερικανικής όχι , της Βρετανικής πλευράς.

 Ωστόσο, ακόμη και μετά το πέρας των συνομιλιών στις 22 Ιουλίου 1944, με συνέδρους από 44 χώρες , μόνο οι περίτεχνες εκστρατείες δημοσίων σχέσεων από το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών στο εσωτερικό της χώρας  εξασφάλισαν ότι το Κογκρέσο ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία την συμφωνία Bretton Woods.

Κ. Λαπαβίτσας: Ερχονται νέα μέτρα σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων (Βίντεο)

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Στην τηλεόραση του Αντένα κλήθηκε να σχολιάσει τις απαιτήσεις τις τρόικας ο καθηγητής Οικονομικών σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου Κώστας Λαπαβίτσας.

Η εκτίμηση του είναι ότι οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα δεν είναι παρά ένας «τακτικισμός ο οποίος δεν θα περπατήσει».

Αυτό το αιτιολόγησε με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλο δημοσιολογικό κενό, και έχει και πολύ μεγάλο χρηματοδοτικό κενό το οποίο πρέπει να καλυφθεί. «Ότι και να λέει ο Στουρνάρας αυτή είναι η πραγματικότητα» τόνισε και θεώρησε δεδομένο ότι θα ληφθούν καινούργια μέτρα σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων.

Σύμφωνα με τον ίδιο η Ελλάδα σήμερα είναι στην χειρότερη κατάσταση στην νεοελληνική ιστορία της, και αυτό οφείλεται στην «γιγάντια αποτυχία» της ασκούμενης πολιτικής των τελευταίων ετών.

Παράλληλα παρουσίασε το σκεπτικό του για το πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κρίση.

ΗΠΑ και Ευρώπη παλεύουν με το φάντασμα της ανάκαμψης

Σοφοκλέους 10

Με την συμφωνία στο αμερικάνικο Κονγκρέσο, οι φόβοι για μια άμεση νέα οικονομική κρίση έχουν υποχωρήσει κάπως, αλλά υπάρχουν ακόμα ανησυχίες ότι οι πολιτικές της «ποσοτικής χαλάρωσης» που ασκούνται από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες θα μπορούσαν να καταλήξουν ακριβώς εκεί στο εγγύς μέλλον.

Η G-20 έχει ισχυριστεί ότι, ενώ έχει σημειωθεί πρόοδος, «χρειάζονται πολύ περισσότερα για να εκπληρωθεί η δέσμευσή μας για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης αδυναμίας στην παγκόσμια οικονομία.». Πηγές αναφέρουν ότι μαίνεται μια «οξεία αντιπαράθεση» μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ σχετικά με το ζήτημα των σκληρών δεσμεύσεων για τη σταθεροποίηση του επιπέδου του δημοσίου χρέους.

Η Γερμανία τα έχει βάλει με ΗΠΑ και Ιαπωνία σχετικά με τα υψηλά επίπεδα δημοσίου χρέους τους. Η καθυστέρηση των αναγκαίων προσαρμογών θα επιδεινώσει περαιτέρω τους κινδύνους για τις προοπτικές μιας διαρκής και κατά βάση υγιούς παγκόσμιας ανάκαμψης. Η Γερμανία προειδοποιεί ότι κανείς δεν θα πρέπει να αναμένει ότι η Ευρώπη θα προσφέρει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια και άρα, οι υπόλοιπες χώρες θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα. Ιδιαίτερα τα εκτός-ευρωζώνης κράτη που εξαρτώνται από τράπεζες της ευρωζώνης μπορεί να είναι ευάλωτα σε ρυθμιστικές αποφάσεις που δεν μπορούν να επηρεάσουν.

Ελληνοφρένεια Επ.7

AlphaTVGreece

ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Μισθοί πείνας που ήρθαν για να μείνουν

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολύ δύσκολο φαίνεται το να καταλήξει σε ένα οριστικό συμπέρασμα η συζήτηση για το κατά πόσο ξεπεράστηκε η κρίση που έκανε την εμφάνιση της το Σεπτέμβριο του 2009 με αφορμή την κατάρρευση της Lehman Brothers.

Ένα στοιχείο, ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο και ισχύει από τη μια άκρη του δυτικού κόσμου, που επλήγη προνομιακά από την κρίση, έως την άλλη: Ότι οι εργαζόμενοι έγιναν φτωχότεροι, ότι η θέση τους το 2013 έχει υποβαθμιστεί σημαντικά σε σύγκριση με το 2009. Ακόμη, επομένως, και να ξεπεράστηκε η κρίση, όπως διατείνονται οι πιο αισιόδοξοι, αυτό έγινε σε βάρος των μισθών, του επιπέδου απασχόλησης και της σταθερότητας των εργασιακών σχέσεων που απολαμβάνει η κοινωνική πλειοψηφία.

Διπλάσια ανεργία στις ΗΠΑ

Στις ΗΠΑ (απ” όπου ξεκίνησε η κρίση) η ανεργία τον Αύγουστο του 2013 έφτασε το 7,3%, πλήττοντας 11,3 εκατομμύρια εργαζόμενους. Εξακολουθεί, δηλαδή, να βρίσκεται σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα από κει που βρισκόταν το 2007 και το 2008 (4,6% και 5,8% αντίστοιχα). Η πραγματική ανεργία, ωστόσο, είναι πολύ μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα να είναι εντελώς λάθος ένα συμπέρασμα που θα υποστηρίζει ότι σε σύγκριση με την Ευρωζώνη, όπου τον Ιούλιο του 2013 η ανεργία έφτασε το 12,1 % (όταν το 2007 και το 2008 ήταν 7,6%), οι ΗΠΑ βρίσκονται σε καλύτερη θέση.

Η πολιτική ηγεσία κλωτσοσκούφι των δανειστών

thepressproject

Η πρώτη προσπάθεια του Α. Σαμαρά στις Βρυξέλλες ν’ αρχίσει διαπραγμάτευση με τους δανειστές απέτυχε. Τώρα, ρίχνει τους τόνους και αναζητά διέξοδο

Της Βασιλικής Σιούτη

«Και τώρα ρίχνουμε σιγά σιγά τους τόνους». Αυτή είναι περίπου η κυβερνητική γραμμή της εβδομάδας στο πλαίσιο της πολιτικής «βλέποντας και κάνοντας», γιατί άλλη πολιτική -σχεδιασμένη- δεν υπάρχει.

Eπί μέρες διαβεβαίωναν τα επιτελεία του Α. Σαμαρά και του Β. Βενιζέλου, βομβαρδίζοντας επικοινωνιακά μέσω των ΜΜΕ το ελληνικό κοινό που τους ακούει, ότι δεν θα πάρουν άλλα μέτρα κι ότι θα αρχίσουν σκληρή και ανυποχώρητη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για να τους πείσουν ότι η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο. Την ίδια στιγμή προετοίμαζαν τα «στοχευμένα» νέα μέτρα περικοπών και φόρων τα οποία αναμένεται να εντείνουν περαιτέρω τη φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η αίσθηση που επικρατεί σήμερα στα επιτελεία των δύο αρχηγών είναι ότι μάλλον το παράκαναν λίγο, καθώς όσοι ανέλαβαν να μεταφέρουν τις προηγούμενες μέρες τη γραμμή «όχι άλλα μέτρα» έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο. Οι εκπρόσωποι των δανειστών δεν παίρνουν πλέον ιδιαίτερα στα σοβαρά όσα αντιλαμβάνονται ότι λέγονται για εσωτερική κατανάλωση, εξέφρασαν ωστόσο τις ανησυχίες τους για την τακτική αυτή. Αντίθετος εξαρχής ήταν ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος αρνήθηκε να παίξει το επικοινωνιακό παιχνίδι «όχι νέα μέτρα», προτιμώντας να μιλά για «στοχευμένα». Στα λόγια του Γ. Στουρνάρα άλλωστε, θα αναγκαστούν να έρθουν πολύ σύντομα και οι δύο αρχηγοί.

Η Ε.Ε οικοδομεί τη θεωρία των δυο άκρων

InfoWar

Του Γ.Βασσάλου*

Όταν, το 2004, η ΕΕ διευρυνόταν προς ανατολάς με την ένταξη οκτώ ανατολικό-ευρωπαϊκών χωρών, η ρητορεία περί «επανένωσης της Ευρώπης» είχε φτάσει στο απόγειό της. Η «Ευρώπη» είχε νικήσει τους «δίδυμους ολοκληρωτισμούς των φασιστικών και κομμουνιστικών καθεστώτων» και πλέον η «λεωφόρος της δημοκρατίας και της ευημερίας» ήταν ανοιχτή.[1]

«ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ» ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Αυτό βέβαια που «ξέχναγε» να εξηγήσει η κυρίαρχη προπαγάνδα ήταν πότε ακριβώς ήταν προηγούμενα ενωμένη η Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι τελευταία φορά που είχαν ακουστεί πανηγυρισμοί για την επίτευξη της «ενοποίησης» της Ευρώπης ήταν από τους υποστηρικτές του Ναζισμού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γερμανός φιλελεύθερος πολιτικός Hjalmar Schacht έγραφε ήδη το Γενάρη του 1933 στον επικεφαλής του «Πανευρωπαϊκού Κινήματος» Coudenhove-Καλλέργη[2] του οποίου ήταν συμπαθών: «o Χίτλερ είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί επαναπροσεγγίσει τη Γερμανία με τις δυνάμεις της Δύσης. Θα δείτε! Ο Χίτλερ θα φτιάξει την Πανευρώπη».

Ο Coudenhove-Καλλέργης θεωρείται ένας από τους «πατέρες» της σημερινής ΕΕ. Πρόσφατα μάλιστα ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ, Herman Van Rompuy, τιμήθηκε με το «βραβείο Coudenhove-Καλλέργη». [3] Όταν ο Καλλέργης ίδρυσε το κίνημα του το 1922, η βασική απειλή απέναντι στην οποία η Ευρώπη έπρεπε να ενωθεί ήταν η Σοβιετική Ένωση, αλλά και η Τρίτη Διεθνής. Αργότερα στη δεκαετία του ’30 υιοθέτησε τη θεωρία των «δύο άκρων», καθότι ο « ευρωπαϊκός πολιτισμός» έπρεπε να αμυνθεί τόσο απέναντι στον κοινωνικό πόλεμο των κομμουνιστών, όσο και στον εθνικό του Χίτλερ.[4] Ο οπαδός του H. Schacht, ωστόσο, που συχνά άνοιγε τις συγκεντρώσεις των Πανευρωπαϊστών, προτίμησε να διαλέξει άκρο και λίγες μέρες μετά το σχηματισμό της δεύτερης κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στοΣυντηρητικό Κόμμα (DNVP) και τους Ναζί επαναδιορίστηκε πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας και εφάρμοσε πολιτικές συμπίεσης των μισθών όπως και αργότερα σαν υπουργός οικονομικών του Χίτλερ.

Δημοκρατία είναι…

Νέα Πολιτική

Του Νίκου Σ. Λιναρδάτου ♦

* Οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός.

(Ελευθέριος Βενιζέλος, 1864-1936,  Έλληνας Εθνάρχης)

* Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.

(Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος Ρήτορας)

* Δημοκρατία υπάρχει εκεί όπου ένας πολίτης έχει το δικαίωμα να πει ελεύθερα πως δεν υπάρχει Δημοκρατία.

(John Kenneth Galbraith, 1908-2006, Καναδός Οικονομολόγος)

 * Δημοκρατία είναι η κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό.

(Αβραάμ Λίνκολν, 1809-1865, Αμερικανός Πρόεδρος)

Πρώτη φορά στην Ιστορία θα γεννηθούν Έλληνες Σκλάβοι από κούνια...

freepen

Του Γιάννη Κουντουρογιάννη

Πρώτη φορά στην Ιστορία θα γεννηθούν Έλληνες Σκλάβοι από κούνια...
Παρέλασε μια ξέκωλη και αναπτερώθηκε το εθνικό μας ταμπεραμέντο... Παραληρήσαμε οι περισσότεροι σύγκορμοι και ανάδελφοι... Κατουρηθήκαμε πάνω σας από ακράτεια...

Λες και δεν έχουμε ξαναδεί κώλο μέσα σε κολάν πάνω σε γόβα στιλέτο..
Μόνο που τα είδαμε όλα αυτά για πρώτη φορά δίπλα στα παιδιά μας... σε ώρα εθνικής εορτής και μας εξίταρε η φάση...
Έτσι θα μας πάρουν όχι μόνο τα σπίτια και τις δουλειές, αλλά και τα παιδιά μας...
Για ένα πήδημα δια γυμνού οφθαλμού και εξ αποστάσεως μόνο.., θα τα τους τα δώσουμε εκούσια σχεδόν όλα.
Μας ξέρουν τόσο καλά αυτοί που μας κυβερνάνε και μας παίζουν στα δάχτυλα...

Δεν λυπάμαι. Μόνο που νιώθω ντροπή, επειδή άθελα μου ζω ανάμεσα σας.
Όχι πως είμαι καλύτερος σας, όχι πως δεν έχω τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια γούστα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι...
Μα νιώθω ντροπή επειδή κάθε φορά που έχω ανάγκη να ονειρευτώ, πρέπει υποχρεωτικά να ρίξω μια κλεφτή ματιά στην ιστορία των προγόνων μου και στις φωτογραφίες άλλων περασμένων εποχών...
Τα δικά μου φωτογραφικά αρχεία είναι πλούσια μόνο σε εξαιρετικές και σπάνιες Ανούσιες Στιγμές..., οι δικές μου κατακτήσεις αφορούν μόνο κάτι κύπελλα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και κάτι βαρύγδουπες ομιλίες για την επιτυχή τέλεση μιας Ολυμπιάδας, που αργότερα μου είπαν πως με κατέστρεψε οικονομικά...

Ελληνοφρένεια - Επ.6

AlphaTVGreece

Too big too fail – το δράμα συνεχίζεται με νέα επεισόδια

Σοφοκλέους 10

Η JP Morgan Chase είχε μια κακή χρονιά. Δεν είναι μόνο τα πρόσφατα άσχημα οικονομικά αποτελέσματα, τα χειρότερα εδώ και μια δεκαετία - έχει επίσης προχωρήσει σε μια προσωρινή συμφωνία για να καταβάλει πρόστιμο ύψους $ 13 δις με την κυβέρνηση των ΗΠΑ ως τιμωρία για αθέμιτες πωλήσεις ενυπόθηκων τίτλων.

Η JP Morgan θα τα καταφέρει, αλλά το θέμα φέρνει στο προσκήνιο εκ νέου τη συζήτηση σχετικά με το τι πρέπει να γίνει με τις τράπεζες που είναι «πολύ μεγάλες για να αποτύχουν.»

Στις Ηνωμένες Πολιτείες , οι πολιτικοί επέλεξαν να συμπεριλάβουν τον κανόνα Volcker στην νομοθεσία Dodd - Frank, περιορίζοντας έτσι το εσωτερικό trading από τις εμπορικές τράπεζες και όχι την αναβίωση κάποιας μορφής διαίρεσης δραστηριοτήτων υπό το νόμο Glass - Steagall. Αλλά οι γερουσιαστές Elizabeth Warren και John McCain , ένα ισχυρό δίδυμο , έχουν επιστρέψει στον αγώνα . Υποστηρίζουν ότι τα πρόσφατα γεγονότα έχουν δείξει ότι η JP Morgan είναι πολύ μεγάλη για να διαχειρίζεται σωστά , ακόμη και από τον CEO της τον Jamie Dimon , τον οποίο ακόμα και οι σκληρότεροι επικριτές του δεν τον κατηγόρησαν ποτέ για ανικανότητα.

Παρ 'όλα αυτά , το νομοσχέδιο Warren - McCain είναι απίθανο να θεσπιστεί σύντομα , όχι όσο  ο προέδρος Μπαράκ Ομπάμα είναι απασχολημένος με κυβέρνηση και την λειτουργία της (βλ. προηγούμενες εβδομάδες) ενώ η διακομματική συμφωνία για την περαιτέρω οικονομική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι εγγυημένη. Αλλά το ερώτημα του τι θα κάνουμε με τις τεράστιες , πολύπλοκες και φαινομενικά δύσκολες να ελεγχθούν παγκόσμιες τράπεζες που επωφελούνται από την έμμεση κρατική στήριξη παραμένει άλυτο.

Η βουβή επέτειος

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Χρονογραφημα του Κ.Βάρναλη στο “Ρίζο της Δευτέρας” στις 28/10/1947 για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πιο επίκαιρο από ποτέ.

Η βουβή επέτειος.

Γιορτή και λαός.

H 28 του Οχτώβρη είναι μια μεγάλη μέρα για τον ελληνικό λαό – και μέρα ντροπής για τους προδότες του. Κι όμως ετούτοι γιορτάζουνε το “αλβανικό έπος”. Και πάλι χωρίς το λαό. Και πάλι με φράχτη γύρω τους τα όπλα -για να τους φυλάνε όταν πηγαίνουν στην τελετή – να φυλάνε από το λαό τους εχθρούς του λαού.

Το τι νόημα δίνουνε στον όρο “αλβανικό έπος” οι φυγάδες του “έπους” φαίνεται από το νόημα που δίνουνε σε κάτι ανάλογες και παράλληλες ορολογικές απάτες όπως π.χ “απελευθέρωση”, “ανεξαρτησία”,”δημοκρατία”, “αμερικάνικη βοήθεια”, “πνευματική ελευθερία” κλπ. Το ουσιαστικό περιεχόμενο των λέξεων είναι διαμετρικά αντίθετο με την ετυμολογική τους σημασία.

Αλλά το νόημα, που έδινε η 4η Αυγούστου στο “αλβανικό έπος”, μας το εξήγησε τότες με τρόπον επίσημον ο τότε διευθυντής της Ασφαλείας κ. Παξινός. Ενώ δηλαδή ο ελληνικός λαός γυμνός και άοπλος, εγκαταλειμμένος από τους “αρχηγούς” του χτύπαε στο μέτωπο και μπροστά και πίσω του τους εχθρούς της ελευθερίας του, τους φασίστες, οι αρχηγοί του ελληνικού φασισμού ετοιμάζανε στην πρωτεύουσα την παράδοση του λαού – γιατί η συνθηκολόγηση του μετώπου δεν ήταν παράδοση του στρατού μονάχα (των 200 χιλιάδων ανδρών), αλλά ολάκερου του ελληνικού λαού (των 7 εκατομμυρίων).

Ο μοναρχοφασισμός που είπε το μαύρο του “όχι”, μονάχα για τον τύπο, κοίταε από την πρώτη στιγμή πώς θα έσωζε όχι την “πατρίδα”, παρά το καθεστώς του. Πώς θα περνούσε τον ελληνικό λαό από τα δικά του χέρια στα ξένα χέρια,χωρίς ο μεσίτης να χάσει ούτε την ηγεσία του λαού, ούτε τα κέρδη του απ΄αυτόν.

Spiegel: Οι ελίτ στην Ελλάδα δεν υποφέρουν από την κρίση

Anatropi News

Η οικονομική ύφεση πλήττει ιδιαίτερα την μεσαία τάξη στην Ελλάδα υποστηρίζεται σε έρευνα που δημοσιεύει στα γερμανικά η ηλεκτρονική έκδοση του Spiegel Online .

Στην έρευνα που έκαναν η Φραγκίσκα Μεγαλούδη και ο Στέλιος Παπαρδέλας αναφέρονται μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

«Ηράκλειο 2013. Ο Γιώργος Κουτσογιάννης δεν έχει χρόνο για πολιτική. Είναι πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να σώσει την οικογενειακή του επιχείρηση. Το εμπορικό του κατάστημα βρίσκεται σε μια από τις παλαιότερες οδούς του Ηρακλείου, πρωτεύουσα της Κρήτης. Άδεια μαγαζιά και άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή δεν είναι πλέον σπάνιο φαινόμενο για τον δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Και ο σαραντατριάχρονος πρέπει να δώσει τη δική του μάχη για να μην χρεοκοπήσει η επιχείρηση που κληρονόμησε από τον πατέρα του.

«Το πραγματικό πρόβλημα ξεκίνησε το 2010», διηγείται ο Κουτσογιάννης. «Τότε ο τζίρος μειώθηκε κατά 90%. Σε ένα καλό μήνα το μαγαζί αποφέρει 500 ευρώ, ενώ έχει πάγια μηνιαία έξοδα 1300 ευρώ. Δεν έχω τη δυνατότητα πια να πληρώνω τις εισφορές στο ασφαλιστικό μου ταμείο και δεν τις πληρώνω». Με τη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά μετακόμισαν στο σπίτι της μητέρας του, ενώ έχουν μειώσει δραστικά τα έξοδα τους. Γάλα αγοράζουν μόνο σε προσφορά και δεν έχουν τη δυνατότητα για κάτι τόσο απλό, όπως ένα παγωτό για τα παιδιά. «Νιώθω», λέει, «σαν να γλίστρησε η ζωή μου μέσα από τα δάχτυλά μου».

Η ευρωπαϊκή κρίση υπό το φως της κριτικής θεωρίας

Νέα Πολιτική

Του Γιάννη Μαθιουδάκη ♦

Το 1923 ιδρύθηκε στην Φρανκφούρτη το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, το οποίο έμελλε να σημαδέψει την σύγχρονη κοινωνική, πολιτική και φιλοσοφική σκέψη μέχρι τις μέρες μας. Το Ινστιτούτο υπήρξε η μήτρα της διαμόρφωσης και ανάπτυξης της Κριτικής Θεωρίας, που αποτέλεσε ένα από τα σημαντικώτερα πνευματικά ρεύματα της εποχής, ιδιαίτερα αφ’ότου ο Max Horkheimer ανέλαβε την διεύθυνσή του το 1930. Πάντως, οι βασικές θέσεις της θεωρίας αυτής αναπτύχθηκαν κατά την εξορία του Ινστιτούτου στην Νέα Υόρκη λόγω της επικράτησης του ναζιστικού καθεστώτος, το 1934, έως τον επαναπατρισμό του στην Γερμανία μετά τον Πόλεμο.

Στην Διαλεκτική του Διαφωτισμού, έργο σταθμό κατά την διαμόρφωσή της, το οποίο συνέγραψαν οι δύο βασικοί της εκπρόσωποι, ο Horkheimer και ο Adorno, αναπτύσσεται η βασική, πεσσιμιστική στην πραγματικότητα, θέση τους. Ο σύγχρονος Λόγος, όπως αναπτύσσεται κατά την εποχή του Διαφωτισμού, παρά την υπόσχεσή του ότι θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο, συντελεί τελικά σε μια νέα υποδούλωσή του.

Από την αρχή της ιστορίας του, το ανθρώπινο γένος είχε ως στόχο του την απελευθέρωσή του από τα δεσμά και τους καταναγκασμούς της φύ-σης. Η εμφάνιση του μύθου αποτέλεσε την πρώ-τη, δειλή και αδύναμη απόπειρα του ανθρώπου να εξηγήσει και να κατανοήσει τα φυσικά φαινόμενα, στην προσπάθειά του να τα ελέγξει και να προστατευτεί από αυτά. Ως διάδοχος του μύθου, ο Διαφωτισμός υπόσχεται στον άνθρωπο ότι, μέσω του Λόγου, θα τον βοηθήσει να χειραφετηθεί από τα φυσικά του δεσμά. Η φιλοσοφία και οι επιστήμες αναλαμβάνουν το έργο της κατανόησης και παρουσίασης της φυσικής τάξης, και της συνεπακόλουθης κυριαρχίας του ανθρώπου επί της φύσης. Η υπόσχεση, όμως, αυτή αποδεικνύεται φενάκη. Η υποταγή του ανθρώπου στην φύση καταλύεται, μόνο και μόνο για να αντικατασταθεί από την υποταγή του στον άνθρωπο. Γρήγορα ο Λόγος καθίσταται εργαλειακός: χάνει την ουσιαστική του ιδιότητα να παράγει και να στηρίζει αξίες και σκοπούς και περιορίζεται στον ρόλο ενός εργαλείου επίτευξης στόχων αυθαίρετα επιλεγμένων. Η κριτική σκέψη διαλύει κάθε σκοπό ο οποίος επιχειρείται να υποστηριχθεί λογικά – απομένει έτσι μια σκέψη θετικιστική, που στοχεύει στην ταξινόμηση, την κατηγοριοποίηση, την ποσοτικοποίηση, προκειμένου να επιτευχθούν στόχοι οι οποίοι υπαγορεύονται αυθαίρετα από το ίδιο το κοινωνικό σύστημα.

Το χρέος είναι ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ (και «άρα» διαγραμμένο)!

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Νίκου Μπογιόπουλου

«Όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της», έλεγε την περασμένη βδομάδα σε συνέντευξή του στο «Spiegel», ο Τζορτζ Σόρος. «Όχι»,απαντά η κυβέρνηση, το χρέος είναι «βιώσιμο» και θα το πληρώσουμε. Μόνο να: Δώστε μας μια επιμήκυνση μέχρι το… 2064!

Αφού λοιπόν ήδη μας το ξεφούρνισαν πόσο μακριά πάει αυτό το παραμύθι, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση: Υποτίθεται πως όσα φρικτά βιώνει ο ελληνικός λαός τα βιώνει για να μειωθεί το χρέος. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το εξής:

Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ. Αλλά το 2014 (σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού) μετά από τέσσερα χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, από μεσοπρόθεσμα και από μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα», το χρέος αναμένεται να έχει εκτιναχτεί στο 177,5% του ΑΕΠ!

Δηλαδή θα είναι κατά 50 μονάδες μεγαλύτερο ως ποσοστό του ΑΕΠ από τη στιγμή που υποτίθεται ότι άρχισαν να το μειώνουν!

¨¨τιμήστε δεόντως¨¨ την ημέρα του προδότη ....

triklopodia

για να σουρουπώσει η προδοσία.

-Έφυγαν και οι γιορτές, μας άφησαν τα τριήμερα και οι Εθνικοί επέτειοι και μείναμε απαρηγόρητοι και με την πίκρα στο στόμα από τις δηλώσεις κάποιων που θέλουν να καταργήσουν τις παρελάσεις
και πιθανώς και τις εκδηλώσεις μνήμης ιστορικών γεγονότων.
-Οι θιασώτες αυτών των απόψεων θα μπορούσαν να ισχυρισθούν ¨¨και τι κερδίζουμε από αυτές τις γιορτές;¨¨
-Θα μπορούσαμε να αντιτάξουμε ¨¨μνήμη ηρώων, μίμηση ηρώων¨¨.
-Ναι, αλλά ¨¨βόδιᨨ πάμε και ¨¨βόδιᨨ γυρίζουμε, με το συμπάθειο.
-Γιατί , ποιος στις ημέρες μας μετά από συγκινησιακά φορτισμένες εκδηλώσεις μνήμης ηρωικών και ιστορικών γεγονότων γυρίζει στο σπίτι του αλλοιωμένος και το πρωί στην καθημερινότητα του ξυπνάει και συμπεριφέρεται σαν ¨¨ήρωας¨¨;
-Διότι αν γύριζε σαν ¨¨ήρωας¨¨ τα πράγματα του Έθνους μας δεν θα έφταναν σε αυτό το χάλι.
Αυτά μου είπε η θεία μου η Καλλιόπη από την Νύμφη του Βορρά που παρακολούθησε το εορταστικό πενταήμερο των εκδηλώσεων πίσω από τα κάγκελα.

Το τέταρτο Ραϊχ και η Ελλάδα

analyst

του Βασίλη Βιλιάρδου

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελείται από μέρος προηγουμένων, ενώ είναι εμπλουτισμένο με νέα στοιχεία – κυρίως στην εισαγωγή του. Χρησιμοποιήθηκε σε μία πρόσφατη ομιλία μας, στα πλαίσια μίας εκδήλωσης που αφορούσε τα προβλήματα της χώρας μας από τη γερμανική εισβολή.
Ίσως οφείλει να σημειώσει κανείς εδώ ότι, όπως υπάρχει μία «άγραφη συμφωνία» (consensus) μεταξύ της εκάστοτε κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσον αφορά τη «νομή» της εξουσίας (στην οποία «εναλλάσσονται», ενώ συμμετέχουν και ορισμένα ΜΜΕ), υπάρχει μία αντίστοιχη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη – με περιοχές «νομής» τις ασθενέστερες χώρες. 

Ανάλυση 

Εάν θέλει να ερευνήσει κανείς τα σχέδια της πρωσικής κυβέρνησης σε σχέση με την Ευρώπη, με την Ελλάδα ειδικότερα, έτσι ώστε να ασχοληθεί με τον τρόπο αντιμετώπισης της εισβολής της, να αμυνθεί όσο καλύτερα γίνεται δηλαδή, οφείλει να ξεκινήσει από την περιγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ίδια η Γερμανία – αφού οι στόχοι της είναι σε συνάρτηση με τους συγκεκριμένους προβληματισμούς της.

Φυσικά δεν πρόκειται να τους πετύχει, αφού ποτέ δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα «Ράιχ», μία αποικιακή αυτοκρατορία καλύτερα –  κυρίως επειδή αργεί στις επεκτατικές κινήσεις της, τα θέλει όλα δικά της, αποθρασύνεται εύκολα, χάνει τους συμμάχους της και γίνεται υπερβολικά βίαιη.

Στην εισαγωγή της ανάλυσης μας θα κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή, αναφορικά με την πορεία του γερμανικού πλεονάσματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών – το οποίο έφερε τη χώρα στη σημερινή πλεονεκτική της θέση, απέναντι στους «εταίρους» της. Στο σημείο αυτό θα τοποθετηθούμε στο εάν θα μπορούσε, καθώς επίσης στο εάν θα έπρεπε να είχε κάνει τα ίδια και η Ελλάδα, όταν αποφάσισε να συμμετέχει στην Ευρωζώνη.

Οι Έλληνες έζησαν μέχρι και πριν από 72 χρόνια-Τώρα ζει ένας άλλος λαός…

spirospero

Γράφει ο Θοδωρής Παναγιωτίδης

Πριν 72 χρόνια οι Ελληνίδες μάνες γεννούσαν άντρες Έλληνες σαν τον Κώστα Κουκίδη, ενώ σήμερα γεννιούνται μόνο πολυλογάδες... Κάποτε, ....και μέχρι πριν μόλις 72 χρόνια, οι Έλληνες, άντρες, γυναίκες ακόμα και παιδιά τιμούσαν την πατρίδα τους με κάθε τους πνοή ακόμα και με την τελευταία!

Κάποτε, υπήρχαν Ελληνίδες μάνες που γεννούσαν μέσα από τα σπλάχνα τους άντρες τίμιους και λεοντόκαρδους σαν τον Κωνσταντίνο Κουκίδη, την ιστορία του οποίου πολλοί αμφισβήτησαν, αλλά ...ίσως να το έκαναν μόνο και μόνο γιατί δεν άντεχαν την σύγκριση με τους εαυτούς τους...

Ο τσολιάς μας, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης στις 27 Απριλίου του 1941, δεν αντέχει να δει την ελληνική σημαία στα αιματοβαμμένα και μιαρά χέρια των Γερμανών Ναζί, τυλίγεται με τον πανίερο εθνικό μας σύμβολο και πέφτει από τα τείχη της Ακρόπολης, βρίσκοντας τιμημένο θάνατο, τυλιγμένος στην γαλανόλευκη!

Πέρασαν 72 χρόνια από την είσοδο των Γερμανών κατακτητών στην Αθήνα που τόλμησαν να σηκώσουν το σιχαμερό σύμβολό τους στο Ιερό Βράχο που γέννησε το πνεύμα, τον ανθρωπισμό και την Δημοκρατία...

Το θέατρο στην Κατοχή*

το ραφείο

Η μαζική εθνική έξαρση είχε την αντανάκλασή της στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή. Ο απελευθερωτικός  οργασμός, που μεταβαλλόταν σε υλική δύναμη στα πεζοδρόμια των πόλεων και στα βουνά, μεταπλαθόταν και σε πάθος αγωνιστικής εκδήλωσης δια μέσου του βιβλίου και του θεάτρου. Μέσα στην πεινασμένη, εξαθλιωμένη Ελλάδα της Κατοχής, παρατηρούνταν μια πρωτοφανής εκδοτική άνθηση, ενώ η θεατρική κίνηση ανερχόταν σε  άγνωστα έως τότε επίπεδα.

Αν δεν υπήρχαν η έλλειψη χαρτιού και οι άλλες δυσχέρειες έκδοσης, θα πλημμύριζε η χώρα με νέα βιβλία. Οι συγγραφείς αφθονούσαν, οι αναγνώστες μαζικοποιούνταν, οι εκδότες πολλαπλασιάζονταν. Το φαινόμενο μια ερμηνεία είχε:  ο λαός μαχόταν και παράλληλα με την αγωνιστική του άνοδο αναζητούσε ανώτερες μορφές ψυχαγωγίας, καλλιέργειας, μόρφωσης. Πιο χαρακτηριστική ήταν η ανάπτυξη της θεατρικής κίνησης. Ποτέ το θέατρο δεν γνώρισε τέτοιο οργασμό. Και σε μια δημοσιογραφική έρευνα της εποχής (εφημερίδα Ακρόπολις, 6-7 Νοεμβρίου 1942), με θέμα «Γιατί ο κόσμος γεμίζει τα θέατρα της Αθήνας;», σημειώνεται:

1940 - ΟΧΙ - 1. Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41

Το 2ο μέρος :  1940 - ΟΧΙ - 2. Ελληνογερμανικός Πόλεμος 1941  

ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ Από τον πανάξιο ιεράρχη Νικόλαο. ΕΥΓΕ.

Olympia

Ο τίμιος, άξιος και πατριώτης παπάς, δείχνει ότι η Ελλάδα έχει χρυσές εφεδρείες. Το μήνυμα του πρέπει να διαβαστεί σε κάθε Έλληνα.

Του Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικολάου
28 Ὀκτωβρίου 2013

Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.

Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.

Ο τελευταίος αντάρτης…

Olympia

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Θλίψη με τυλίγει, καθώς τούτες τις ώρες, ξεχύνονται στο μυαλό μου σαν ατίθασα άλογα, μνήμες από το παρελθόν. Τότε που ήρωες αγωνιστές, πολεμούσαν στα βουνά με πολυπληθέστερους εχθρούς, με επίδοξους κατακτητές που είχαν βαρύτερο και καλύτερο οπλισμό.

Αναγκαστικά συγκρίνω τους πολιτικούς εκείνης της εποχής με τους σημερινούς.
Τότε υπήρχε ο Ιωάννης Μεταξάς που η σύγχρονοι «δημοκράτες» και «προοδευτικοί» αρέσκονται να τον χαρακτηρίζουν φασίστα. Κι απορία δημιουργεί το γεγονός, πως ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, τον είχε ορίσει πρώτο υπασπιστή του! Αυτός ο φασίστας όμως, σαν πρωθυπουργός της Ελλάδας, είπε ΟΧΙ στον φασισμό! Μαζί του κι όλοι οι πολιτικοί εκείνης της εποχής, μαζί τους όλοι οι Έλληνες.

Σήμερα υπάρχουν πολιτικοί δημοκρατικοί, σοσιαλιστές, προοδευτικοί, φιλελεύθεροι, που όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν στους
αιμοσταγείς οικονομικούς κατακτητές, αλλά σαν σύγχρονοι Εφιάλτες, άνοιξαν τις κερκόπορτες και χωρίς να δώσουν έστω και μία εικονική μάχη, τους παρέδωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες.

1940 - ΟΧΙ σε όλα! 2010- ΝΑΙ σε όλα! 2013- Πάρτε τα όλα η φύγετε τώρα...;

του ΔΡ. Κωνσταντιίνου Βαρδάκα 

Πολλές

φορές η επικεφαλίδα είναι από μόνη της κείμενο, δίχως να χρειάζονται  περισσότερα λόγια.  Όμως θα επιμείνουμε στην ιστορική λέξη ΟΧΙ  του έπους του 40  που μπορεί να μας φιλοτιμήσει όψιμα να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό ¨¨αεροψεκασμό¨¨ της σημερινής ακηδίας μας. Από εμάς εξαρτάται αν το ΟΧΙ του 40  θα είναι και το τελευταίο ΟΧΙ που είπε η Ρωμαίικη Ράτσα.

Λοιπόν λεβέντες και λεβέντισσες  πάμε παρακάτω...

Ήμουν από τους τυχερούς γιατί τα πρώτα παραμύθια που άκουσα και ζωγραφίσθηκαν με ανεξίτηλα χρώματα στην παιδική ψυχή ήταν του μακαρίτη παππού  μου Κώστα που συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Βόρειο Ήπειρο το 40 και τις μετέτρεψε σε ιστορικά ακούσματα. Κάθε φορά όμως που σαν παιδάκι αντίκριζα το πληγωμένο χέρι του καταλάβαινα ότι δεν ήταν παραμύθια αλλά μια μεγάλη αλήθεια που θα με ζύμωνε  με την ιστορία.

Και μετά όταν μεγάλωσα λίγο άρχισα να  συγκρατώ και κάποιες ιδιαίτερες εκφράσεις του.

Μακιαβελικός οδηγός για τα πανεπιστήμια

Παραλληλογράφος

Ένας μακιαβελικός οδηγός για την καταστροφή των δημόσιων πανεπιστημίων,

του Steven Ward

Όσοι θέλουν να γίνουν αρεστοί σε έναν Ηγέτη διαλέγουν για να του κάνουν δώρο ό,τι είναι σίγουροι πως θα τον ευχαριστήσει ιδιαιτέρως, όπως άλογα, όπλα, βαρύτιμα ωραία υφάσματα, κοσμήματα με πολύτιμους λίθους, και πάντα, φυσικά, κάτι αντάξιο της μεγαλοπρέπειάς του ως Ηγέτη. Επιθυμώντας κι εγώ να λάβω την ευχαρίστηση να σας παρουσιάσω ένα ελάχιστο δείγμα της εκτίμησης μου, σκέφτηκα να σας προσφέρω κάτι. Όμως ανάμεσα στα υπάρχοντά μου δε βρήκα κάτι πολυτιμότερο, αλλά και ικανότερο να εκφράσει την αγάπη μου σε σας, από την εμπειρία μου για το πώς κινούνται και λειτουργούν οι ηγέτες, εμπειρία που απέκτησα όχι μόνο ζώντας για πολλά χρόνια δίπλα τους, αλλά και μελετώντας προσεχτικά ιστορία και αρχαία κείμενα. Την όποια εμπειρία μου την συγκέντρωσα σε ένα μικρό κειμενάκι το οποίο και στέλνω στην Εκλαμπρότητά Σας
Νικόλο Μακιαβέλι – Ο Ηγεμόνας

Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι σημαντικό να:

(1) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση και γενικά τα δημόσια ιδρύματα σε σημείο που κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αυξημένη στήριξη . Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στην δεύτερη θέση με κατώτερες εγκαταστάσεις και μέλη ΔΕΠ μερικής απασχόλησης, και θα έχουν πάντα ένα αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

(2) Εκμεταλλευτείτε την οικονομική ύφεση ώστε να υποκινήσετε την “οργή των φορολογούμενων”, προκειμένου να αφαιρέσετε την στήριξη στα δημόσια πανεπιστήμια, έτσι ώστε να πρέπει είτε να αυξήσουν τα δίδακτρα είτε να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους . Στη συνέχεια, καταδικάστε τα ιδρύματα για την αύξηση διδάκτρων προκειμένου να υποστηρίξουν τους τεμπέληδες, σοσιαλιστές καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.

Η αλήθεια για την νέα ανάπτυξη

Σοφοκλέους 10

Η ευρωζώνη μπορεί να αναπτύσσεται σιγά σιγά και πάλι, αλλά , ουσιαστικά μια οικονομία στην οποία τα εισοδήματα των περισσότερων είναι κάτω από τα επίπεδα του 2008 εξακολουθεί να βρίσκεται σε ύφεση. Όταν η αμερικανική επενδυτική τράπεζα Lehman Brothers κατέρρευσε το 2008 , προκαλώντας τη χειρότερη παγκόσμια οικονομική κρίση μετά τη Μεγάλη Ύφεση φάνηκε να αναδύεται μια ευρεία συναίνεση σχετικά με το τι προκάλεσε την κρίση.

Ένα υδροκέφαλο και δυσλειτουργικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είχε δημιουργήσει τον κίνδυνο αντί απλά να τον διαχειρίζεται .Η χρηματοοικονομική απορρύθμιση - μαζί με το εύκολο χρήμα - είχε συμβάλει στην υπερβολική ανάληψη κινδύνων. Η νομισματική πολιτική θα είναι σχετικά αναποτελεσματική στην αναζωογόνηση της οικονομίας, αν το ακόμα πιο εύκολο χρήμα μπορεί να αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Έτσι , μεγαλύτερη εξάρτηση από την δημοσιονομική πολιτική – δηλαδή αύξηση των κρατικών δαπανών - θα ήταν απαραίτητη.

Πέντε χρόνια αργότερα , κανείς στην Ευρώπη ή τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ευημερία έχει επιστρέψει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μόλις εξέρχεται από μια διπλή (και σε ορισμένες χώρες, τριπλή ) ύφεση, και ορισμένα κράτη μέλη βρίσκονται ακόμα σε βαθιά ύφεση. Σε πολλές χώρες της ΕΕ , το ΑΕΠ παραμένει χαμηλότερο από τα επίπεδα προ της ύφεσης. Σχεδόν 27 εκατομμύρια Ευρωπαίοι είναι άνεργοι.

ΠΟΙΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2011, όταν το κίνημα των πλατειών μονοπωλούσε το ενδιαφέρον, πως υπήρχαν άτομα που θεωρούσαν ότι όλα αυτά είναι μάταια και “φούσκα”, αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα. Ότι θα ψηφίσουν τα μέτρα που θέλουν να ψηφίσουν και εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τα επόμενα 4 χρόνια. Τότε που θα ξαναπάμε στην κάλπη.

Από τότε πέρασαν 2 χρόνια και αυτό για το οποίο υποτίθεται μαχόμασταν εναντίον του γιατί το θεωρούσαμε δρόμο χωρίς επιστροφή, πλέον ακούγεται ως ευχολόγιο. “Να μην περάσει το Μνημόνιο”, “να εμποδίσουμε την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου” με περικύκλωση της Βουλής, με κάθε μέσον, σαν αγώνας δίχως αύριο. Σαν να μην υπήρχε ξανά ευκαιρία για να διεκδικήσουμε το οτιδήποτε. Έτσι ακουγόταν. Σαν ο χρόνος να έπαψε να κυλάει και όλα να συμπυκνώθηκαν σε 2-3 ημερομηνίες.

Από το 2011 ας κάνουμε ένα fast forward στο 2013. Το Μνημόνιο ακούγεται γραφικό ως όρος, περιοριστικό για την περιγραφή της κοινωνικής κόλασης. To να χαρακτηρίσεις πολύ περισσότερο κάποιον ως “μνημονιακό” είναι τόσο παρωχημένο, τόσο κενό και ανούσιο που στην ουσία δεν του προσάπτεις τίποτα, παρά μόνο χαρακτηρίζεις μια πολιτική του θέση.

Το δολάριο, το ευρώ και η Ελλάδα

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Μπαράκ Ομπάμα και o γενικός γραμματέας της Κίνας (αντίστοιχος αρχηγός) Xi Jinping

Είναι πολύ δύσκολο να απειληθεί σοβαρά η πρωτοκαθεδρία του πράσινου νομίσματος – πόσο μάλλον όταν ο πρώτος επιλαχών, το ευρώ δηλαδή, είναι το επίσημο «συναλλαγματικό προτεκτοράτο» του

Το τεράστιο χρέος των Η.Π.Α., τα δίδυμα ελλείμματα, οι φόβοι χρεοκοπίας, ο χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης, η αδυναμία απόσυρσης ή, έστω, περιορισμού των πακέτων πιστωτικής διευκόλυνσης εκ μέρους της Fed, η υποχρεωτική παραμονή στα χαμηλά βασικά επιτόκια, καθώς επίσης η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού (ομόλογα), δεν έπληξαν σχεδόν καθόλου το δολάριο – το οποίο παραμένει το σημαντικότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Ακόμη και όταν φαίνεται καθαρά πως πλησιάζει η ώρα της κρίσης, ακριβώς εκείνη την εποχή που αλλάζει η ηγεσία της κεντρικής τράπεζας (η κατάρα της Fed), οι αγορές δεν φαίνεται να αντιδρούν με πανικό – αντίθετα, παραμένουν σχετικά ψύχραιμες, έχοντας εμπιστοσύνη στο μέλλον του δολαρίου. Στα πλαίσια αυτά, δεν δίνεται σημασία ούτε στον καινούργιο «συντελεστή κινδύνου», στο συνολικό χρέος των Η.Π.Α. (σχήμα που ακολουθεί):