Μωάμεθ και Γεννάδιος: δυο μεγάλες μορφές*

Το Ποντίκι

του Ξενοφώντος Μπρουντζάκη

Για τον Γεννάδιο γνωρίζουμε ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Κουρτέσης και είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 1400. Προερχόταν από εύπορη οικογένεια και έλαβε σημαντική εκπαίδευση. Γύρω από την εκπαίδευσή του δεν έχουμε ιδιαίτερες μαρτυρίες. Σε μιαν επιστολή του, ο ίδιος αναφέρει ότι υπήρξε αυτοδίδακτος. 

Γνωρίζουμε ότι ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν και ο επίσκοπος της Εφέσου Μάρκος Ευγενικός, ο οποίος υπήρξε σκληρός ανθενωτικός. Η παιδεία του περιελάμβανε εκτός της ρητορικής, τη φιλοσοφία, τη θεολογία και τη νομική. Ιδιαίτερη σπουδή έδειξε στη μελέτη του Αριστοτέλη. Γενικά, ο Γεννάδιος ήταν μια πολυσύνθετη και πεπαιδευμένη προσωπικότητα της εποχής του. 

Η φήμη του δεν άργησε να απλωθεί στην έτσι κι αλλιώς καθημαγμένη Βασιλεύουσα. Φλέγον ζήτημα της εποχής του υπήρξε η Ένωση των Εκκλησιών. Ο Γεννάδιος αρχικά υπήρξε διαπρύσιος υποστηρικτής της Ένωσης. Διορίστηκε από τον φιλενωτικό αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο «Καθολικός Κριτής των Ρωμαίων» (δικαστικό αξίωμα) και «Καθολικός Σεκρετάριος του Βασιλέως». Με τα αξιώματα αυτά συνόδευσε τον αυτοκράτορα στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας, ως συνεργάτης του μητροπολίτη Νικαίας Βησσαρίωνος, όπου συζητήθηκε η Ένωση των Εκκλησιών. Στην αντιπροσωπεία συμμετείχε και ο Μάρκος Ευγενικός ο οποίος, όταν έγινε αποδεκτή η Ένωση, αρνήθηκε να την υπογράψει. Ο Γεννάδιος αντίθετα, αν και δεν παραβρέθηκε στην τελική υπογραφή καθώς είχε επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, είχε δώσει τη γραπτή συγκατάθεσή του υπέρ της Ενώσεως. 

Η Ελλάδα δεν είναι πρώτος στόχος τζιχαντιστών, αλλά ούτε και στο απυρόβλητο

του Άγγελου Συρίγου

Η πολύνεκρη πολλαπλή βομβιστική επίθεση τζιχαντιστών σε χριστιανικούς στόχους στη Σρι Λάνκα επανέφερε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας την ισλαμική τρομοκρατία, επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για φαινόμενο που έχει έρθει για να μείνει στη Δύση, αλλά και διεθνώς, όπου υπάρχουν δυτικοί -κι όχι μόνο- στόχοι. Για μία ακόμα φορά, η αιματοχυσία έχει την υπογραφή του ISIS (σύμφωνα με ανακοίνωσή του), έστω κι αν οι δράστες ανήκουν σε τοπική ισλαμιστική οργάνωση.

Από τον Ιούνιο του 2014, όταν είχε καταλάβει τη Μοσούλη στο Ιράκ, το ISIS έχει κάνει μεγάλη διαδρομή. Υπενθυμίζουμε πως είχε εισβάλει στο εκεί τουρκικό προξενείο και είχε συλλάβει 46 εργαζομένους, περιλαμβανομένου του γενικού προξένου. Μετά από τρεις μήνες είχαν αφεθεί όλοι ελεύθεροι, σώοι και αβλαβείς. Ήταν η περίοδος που η Τουρκία αποτελούσε τη βασική οδό διελεύσεως εθελοντών και μεταφοράς πολεμικού υλικού προς κάθε λογής αντιπάλους του καθεστώτος Άσαντ και ειδικώς του ISIS.

Έκτοτε οι σχέσεις του Ερντογάν με τους φανατικούς πολεμιστές του Ισλάμ πήραν την κατιούσα. Τον Ιούλιο του 2015 άρχισαν πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία. Το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι ενώ αποδίδονταν σε ισλαμιστές, ουδείς αναλάμβανε την ευθύνη. Η προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία επιδείνωσε περαιτέρω την κατάσταση. Τον Δεκέμβριο του 2016 το Ισλαμικό Κράτος έκαψε ζωντανούς δύο αιχμαλωτισμένους Τούρκους στρατιώτες στη συριακή πόλη Αλ Μπαμπ και το κατέγραψε σε βίντεο.

Η δύναμη της προπαγάνδας

analyst

Οι τεχνικές της διαχείρισης της κοινής γνώμης σε τυπικές Δημοκρατίες, με την αριστερά πέπλο να αποτελεί τη σύγχρονη εξέλιξη τους, έχουν ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, σε σχέση με τις τεχνικές ελέγχου των δικτατοριών: είναι φθηνότερες από τη βία, από το χρηματισμό ή από οιαδήποτε άλλη μορφή ελέγχου.

.

Άποψη

Διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, απορεί κανείς βλέποντας πως προηγούνται στις προτιμήσεις των Ελλήνων τα τρία εκείνα κόμματα που τους κατέστρεψαν – που τους πρόδωσαν εν ψυχρώ ξεπουλώντας την πατρίδα τους, ενώ είχαν δεκάδες άλλες λύσεις στη διάθεση τους. Το γεγονός αυτό είναι ακόμη πιο παράδοξο επειδή όλοι έχουν ενημερωθεί πλέον για το τι ακριβώς έχει συμβεί στο παρελθόν (ανάλυση) – οπότε είναι συνειδητή η επιλογή του ετερόκλητου πλήθους, όπως έχουν αποκαλεστεί από την κυβέρνηση.

Ως εκ τούτου, εάν πράγματι δηλαδή επιλέξουν τελικά τα θύματα τους θύτες τους, θα είναι άξια της μοίρας τους – τεκμηριώνοντας πως το σύστημα είναι παντοδύναμο και ότι το διεφθαρμένο κομματικό κράτος ζει και βασιλεύει. Εν προκειμένω φαίνεται καθαρά η κρίση της Δημοκρατίας και η δύναμη της προπαγάνδας – για τα οποία τα εξής:

Σύμφωνα με ένα από τα πολλά εγχειρίδια της ελίτ (The Crisis of Democracy), η κρίση της Δημοκρατίας που προκαλείται από την υπερβολική διόγκωση της, επιλύεται και ελέγχεται τότε μόνο (από την πλευρά της ελίτ), όταν ο πληθυσμός αποπολιτικοποιείται σε μεγάλο βαθμό – υποχρεούμενος σε έναν πολιτικό λήθαργο, καθώς επίσης σε μία ηθική απάθεια, σε μία συλλογική αποχαύνωση.

Η ελληνική υψηλή στρατηγική – Από τα Βαλκάνια στην Αν. Μεσόγειο

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Ως υψηλή στρατηγική νοείται μια διπλωματική, πολιτική και οικονομική αλληλουχία μέσων και σκοπών, όπου οι στρατιωτικές δυνατότητες συσχετίζονται με διάφορους πολιτικούς σκοπούς. Το κράτος εκμεταλλευόμενο τα πλεονεκτήματα που διαθέτει προσπαθεί συγχρόνως να περιορίσει αυτά του αντιπάλου του ( Γ-Χ. Τσαούση). Είναι προφανές ότι η Ελλάδα αναπτύσσει συστηματικά τα τελευταία χρόνια μια υψηλή στρατηγική, η οποία συνίσταται στην ενδυνάμωση των διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών σχέσεων με μια σειρά χωρών των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Οι πολιτικές αυτές εντάσσονται στο δόγμα της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής του Νίκου Κοτζιά, σκοπός του οποίου ήταν η διάνοιξη διαύλων με διαφορετικούς και πολλές φορές αντιμαχόμενους παίχτες, μέσω της επιδίωξης οριακών συνεργασιών σε μεγαλύτερα projects. Οι εν λόγω πολιτικές ήδη αποδίδουν καρπούς που είναι πλέον ιδιαίτερα ορατοί στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε τον βαλκανικό πυλώνα αυτής της στρατηγικής, ενώ οι άξονες Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου τον πυλώνα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η θαρραλέα Συμφωνία των Πρεσπών που προσέλαβε διεθνείς διαστάσεις ως μέθοδος επίλυσης διενέξεων, ήδη αποδίδει οφέλη στη χώρα, αφενός με τον περιορισμό της τουρκικής επιρροής, αφετέρου με την ανάδειξη ενός νέου ελληνικού ρόλου στην ευρύτερη περιοχή. Η αποφασιστικότητα που προσέδωσε στην ελληνική πλευρά αυτή η επιτυχία, ήδη καταγράφεται στις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας και στην επίλυση του μειονοτικού ζητήματος με όρους ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας αποτελεί κεντρικό κριτήριο για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας στην ΕΕ. Στην πολιτική αυτή η Ελλάδα έχει στο πλευρό της τη Γερμανία και όχι μόνο.

Πολύτιμος Σύμμαχος

Η επίσκεψη του υπουργού Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Αακάρ, στο Αμερικανικό Πεντάγωνο και του γαμβρού του Ερντογκάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, στον Λευκό Οίκο στοχεύει να ματαιώσει την επιβολή κυρώσεων στην γείτονα, εάν τον Ιούλιον εγκαταστήσει το Ρωσσικό αντιπυραυλικό σύστημα S-400 στα εδάφη της.

του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Η Αμερικανική κυβέρνηση φαίνεται διαλλακτικότερη στο ζήτημα των κυρώσεων, αλλά το Αμερικανικό κογκρέσο είναι ανυποχώρητο στην παράδοση των μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία εφ’ όσον εμείνει στη συμφωνία με την Ρωσσία.

Εν τούτοις, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δήλωσε στην Αγκυρα ότι «η κυβέρνησή του οφείλει να λάβει υπ’ όψιν τις ανησυχίες των συμμάχων για τους S-400»

Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται μία προσέγγιση μεταξύ των δύο συμμάχων που «έφτασαν στα μαχαίρια» εξ αιτίας της Ρωσσικής παραγγελίας της Τουρκίας. Δεν αποκλείεται συνεπώς η παραγγελία ν’ ανασταλεί είτε και ν’ ακυρωθή. Προς τούτο συνηγορούν πολλοί παράγοντες.

Πρώτον, η πολιτική αποδυνάμωση του Τούρκου προέδρου, ο οποίος εγκατέλειψε την προσπάθειά του να ανακτήσει το κόμμα του την δημαρχία της Κωνσταντινουπόλεως μετά την λαϊκή ετυμηγορία της περασμένης Κυριακής. Ο Ταγήπ Ερντογκάν αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και δεν αντέχει νέα αντιπαράθεση με την Αμερική.

Τουρκία: οι «πολιτικές αφ’ υψηλού» ενός δήθεν «παλαιστή βαρέων βαρών»

Πρέπει να εξαλειφθούν τα όποια στοιχεία συμπεριφοράς κατευνασμού απέναντί της.

του Ηλία Κουσκουβέλη

Είναι πλέον προφανές ότι οι συχνές και επιφανειακές ερμηνείες της συμπεριφοράς τής Τουρκίας και του Ερντογάν έχουν φέρει σε αδιέξοδο την πολιτική της χώρας μας προς την γείτονα. Αυτόκλητοι αναλυτές αλλά και πολιτικοί συγχέουν την εξωτερική πολιτική με την πολιτική επικοινωνία και ενεοί παρακολουθούν την καθημερινότητα των προκλητικών ενεργειών και δηλώσεων της Τουρκικής ηγεσίας, με συνέπεια να καθίσταται δύσκολη η εκπόνηση πολιτικής για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Ασφαλώς οι ακραίες ρητορικές εκφάνσεις έχουν σχέση με το εκλογικό ημερολόγιο της γείτονος. Ωστόσο η πολιτική της είναι εγγενώς αναθεωρητικήκαι απορρέει από την αύξηση της ισχύος της, την διάθεση άσκησης ηγεμονικού ρόλου στην περιοχή, ανεξαρτήτως αν στην εξουσία βρίσκονται Κεμαλιστές ή Ισλαμιστές, αλλά και τη νεο-οθωμανική της πλέον ιδεολογία, όπως αυτή έχει εξ αρχής σφυρηλατηθεί στο εσωτερικό τού κυβερνώντος κόμματος.

Κρίσιμο στοιχείο στο να γίνει κατανοητή η πολιτική της Τουρκίας είναι το ιδεολογικό μανιφέστο της εξωτερικής πολιτικής του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), όπως αυτό διατυπώθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών και μετέπειτα Πρωθυπουργό Νταβούτογλου, στο βιβλίο του Το στρατηγικό βάθος (Ποιότητα, 2010, σ. 235):

«Ελπήνορες»

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

του Σπύρου Σούρλα

Στην υπαρκτή κοινωνικοπολιτική ερήμωση, όπου «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του», διοικούν, προκύπτουν απροσδόκητα ακτίνες φωτός, όπου διατηρείται η ανθρωπιά, η προσφορά και το κτύπημα στον ώμο, κυρίως από όσους περνούν απαρατήρητοι, περπατώντας με χαμηλωμένο βλέμμα, όχι από ντροπή, αλλά από πείσμα, που σιγουρεύει το βήμα τους, στον καθημερινό κάματο. Δεν θα τους συναντήσεις σε πολύβουες και πληκτικές συνάξεις, όπου ασημαντότητες ακροβατούν φιλοσοφικά, μηρυκάζοντας κείμενα από «ατσαλάκωτα» οπισθόφυλλα βιβλίων.

Θα τους συναντήσεις σε γειτονιές κακοφωτισμένες και σε καφενεία να «σπαταλούν» το έλλειμμα του μήνα για να μιλήσουν με τον άλλο. Θα τους συναντήσεις να δίνουν διακριτικά στον αναγκεμένο, όντες και οι ίδιοι αναγκεμένοι, το ελάχιστο που μπορούν. Άνθρωποι «Ελπήνορες» –που δεν έχουν αποδεχτεί την «μοίρα» τους– με πολιτική σκέψη, κυρίως από ένστικτο και εμπειρία ζωής, σαν εκείνους που ρίσκαραν το Όχι τους για μια καλύτερη ζωή και πουλήθηκαν στις «αγορές» σε μια νύχτα.

Είναι οι άνθρωποι με συνείδηση που δεν κοιμάται· διστάζουν όμως να αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες, είτε γιατί απογοητεύτηκαν είτε γιατί, κάπου ξεχασμένοι, δεν προσεγγίστηκαν. Είναι οι άνθρωποι που δεν ξοδεύουν την ύπαρξή τους σε γραφεία ταξιδίων με τη φαντασίωση του «ενημερωτικού τουρισμού», επειδή ακριβώς ξέρουν ότι «η πόλη θα τους ακολουθεί».

Ο Καστοριάδης, το "φαντασιακό" και ο ελληνικός κόσμος χθες & σήμερα - Cognosco Radio

Καλεσμένοι στην εκπομπή: -Σωτήρης Αμάραντος, Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο -Κώστας Ζαχαράκης, Κοινωνιολόγος - Συγγραφέας

Success story με σύστημα 996

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Αγγελικής Κοτσοβού

akots@naftemporiki.gr

Για τον Τζακ Μα της Alibaba, τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρονικού εμπορίου στον κόσμο, η εργασία είναι συνώνυμο της «ευλογίας». Παρά τη θύελλα αντιδράσεων, ο Κινέζος δισεκατομμυριούχος και συνιδρυτής της Alibaba επιμένει υπέρ του λεγόμενου «συστήματος 996», δηλαδή ωράριο 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ επί έξι ημέρες την εβδομάδα. «Εάν βρούμε πράγματα που μας αρέσουν, τότε το 996 δεν αποτελεί πρόβλημα. Εάν από την άλλη δεν μας αρέσει η εργασία μας, τότε κάθε λεπτό είναι βασανιστήριο», έγραψε σε ανάρτησή του στην κινεζική ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης Weibo.

Σύμφωνα μάλιστα με τον αυτοδημιούργητο Μα, η σκληρή δουλειά αποτελεί ένα από τα μυστικά του success story της κινεζικής οικονομίας. Χωρίς το σύστημα 996, η οικονομία της Κίνας «πολύ πιθανό να χάσει τη ζωντάνια και αναγκαία ώθηση», έγραψε στο blog. Η δική του προσωπική ιστορία επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του. Στα πρώτα του βήματα όσες πόρτες κι αν χτύπησε τις βρήκε κλειστές. Η αίτησή του για πρόσληψη στο αστυνομικό σώμα απορρίφθηκε και του είπαν «δεν είσαι καλός». Σήμερα, στα 54 του χρόνια, ο «αποτυχημένος» Μα συγκαταλέγεται μεταξύ των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη, με περιουσία σχεδόν 40 δισ. δολ.

Schengen Requiem

του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Άλλο ένα θεωρητικό κατασκεύασμα του σαθρού Ευρωπαϊκού οικοδομήματος κατέρρευσε κάτω από το βάρος της μετανάστευσης οικονομικών «προσφύγων». Όλα τα κράτη-μέλη της συμφωνίας Σένγκεν, που προέβλεπε την ελευθέρα διακίνηση προσώπων μέσα στην «ζώνη της ΕΕ χωρίς συνοριακούς ελέγχους», επέβαλαν ελέγχους στα εισερχόμενα και εξερχόμενα πρόσωπα, ανεξαρτήτως εάν προέρχονται από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) ή από τρίτες χώρες. Προκειμένου να προστατεύσουν τις οικονομίες των από μετανάστες είτε αν πρόκειται περί Συροαφγανών προσφύγων είτε περί Πολωνών υδραυλικών και Ρουμανίδων νοσοκόμων, κατεδάφισαν ένα εκ των τριών πυλώνων της Ε.Ε.

Κατά την διαδικασία της βιαίας Ευρωενοποιήσεως, τινές ευφάνταστοι υπάλληλοι, εκ των 45.000 που απασχολεί πλουσιοπαρόχως η Κομμισσιόν, εσκέφθησαν ότι θα ήταν χρήσιμον (ιδία δια τους ιδίους) να επιτρέψουν την ελευθέρα διακίνηση εργαζομένων μεταξύ των 26 χωρών της Ευρωπαϊκής… Διαιρέσεως ή ΕΔ (η Βρεταννία σοφώς αυτοεξηρέθη), ώστε να δώσουν την εντύπωση του ενιαίου ευρωπαϊκού υπερκράτους.

Ό,τι δηλαδή δεν επέτυχε ο Ναπολέων Βοναπάρτης και ο Αδόλφος Χίτλερ στην Ευρώπη, οι Κομμισάριοι της ΕΔ θα το κατόρθωναν μ’ ένα σουλτανικό «βεράτι» (=διάταγμα) χωρίς εκατόμβες στρατιών - απλώς με την ελαφρότητα των εθνικών κοινοβουλίων, που θα εξέδιδαν προθύμως διατάγματα ακυρώσεως της εθνικής κυριαρχίας στα σύνορα των.

Ο Δ. Κωνσταντακόπουλος μιλά για Ελλάδα, Κύπρο και Ευρώπη (ηχητικό)

Ινφογνώμων Πολιτικά

Συνέντευξη στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του “Ράδιο Πρώτο” της Λευκωσίας, με τους δημοσιογράφους Λάζαρο Μαύρο και Μάριο Πούλλαδο, 22.4.2018

Ακούστε τη συνέντευξη:

Ελληνικός Τουρισμός: ότι λάμπει δεν είναι χρυσός (Β’ Μέρος)

analyst

Ένας Γερμανός θα μπορούσε να πάρει ένα γερμανικό αεροπλάνο από τη Γερμανία, με ένα γερμανικό πακέτο all-inclusive, να προσγειωθεί σε ένα διαχειριζόμενο από Γερμανούς αεροδρόμιο στην Ελλάδα, να κάνει διακοπές σε ένα «γερμανικό» ξενοδοχείο, που το προμηθεύει ένα γερμανικό σουπερμάρκετ (Lidl), να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο ή περιαγωγή στο κινητό μέσω ενός γερμανικού παρόχου (DT-OTE, στην ΕΕ δεν υπάρχουν τέλη περιαγωγής στους καταναλωτές αλλά μεταξύ παρόχων) και μόνο κατ’όνομα να βρίσκεται στην Ελλάδα, σωστά; Δηλαδή ζώνες αποκλειστικής Γερμανικής οικονομικής εκμετάλλευσης μέσα στην Ελλάδα!

Ανάλυση

(για το πρώτο μέρος της ανάλυσης πατήστε εδώ)

-του Παναγιώτη Χατζηπλή*

Τοπικά προϊόντα στον Τουρισμό

Ο τουρισμός λοιπόν είναι η μόνη δραστηριότητα, η οποία αυξάνεται κατά τη διάρκεια της κρίσης, μια σανίδα σωτηρία για την Ελλάδα, αυτή που αυξάνει το ΑΕΠ και η μόνη που προσελκύει επενδύσεις, αρκετά έντονα, έτσι ώστε να μην υπάρχουν καταγγελίες για φόρους ή γραφειοκρατία που σταματούν (και καλά) επενδύσεις σε άλλους τομείς. Οι παράγοντες του τουρισμού επαίρονται ως «διάνοιες» των επιχειρήσεων ή εθνικοί ήρωες που φέρνουν τουριστικά έσοδα μέσα στο γενικότερο αρνητικό οικονομικό κλίμα. Μάλλον όμως υποτιμούν την συμβολή των υπολοίπων ή τις επιπτώσεις του τουρισμού.

Πρόσφατα υπήρξαν προτάσεις για την επιβολή μεγαλύτερου ποσοστού κατανάλωσης εγχωρίων τροφίμων στον ελληνικό τουρισμό κάτι που θα βοηθήσει την διασπορά των εσόδων σε περισσοτέρους τομείς της οικονομίας και σε θέσεις εργασίας αλλά είναι και λογική και θα τονώσει και τον χαρακτήρα του τουρισμού. Δηλαδή εσείς θα φέρνατε το φαγητό από το σπίτι σας όταν πάτε διακοπές ή δεν θα θέλατε να δοκιμάσετε τα τοπικά προϊόντα; Άρα τουρισμός μη διαφοροποιήσιμος και άρα μη βιώσιμός.

Ο μύθος της παρακμής των Η.Π.Α.

analyst

Το «Marshall plan» ήταν λιγότερο μία προσφορά βοήθειας προς τους Ευρωπαίους και περισσότερο ένας επενδυτικός προγραμματισμός – ένα σχέδιο ανοίγματος της ευρωπαϊκής αγοράς για αμερικανικές τράπεζες και επιχειρήσεις που ίδρυσαν υποκαταστήματα σε όλες τις μεγάλες χώρες της ηπείρου μας, μετατρέποντας την σταδιακά, ειδικά τη Γερμανία, σε ένα απόλυτα εξαρτημένο προτεκτοράτο.

.

Ανάλυση     

Σχετικά συχνά αρκετοί οικονομολόγοι ή πολιτικοί πέφτουν και πέφτουμε στην παγίδα της δήθεν παρακμής των Η.Π.Α. – με κριτήριο το υπέρογκο δημόσιο χρέος τους της τάξης των 22 τρις $, το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) τους που υπερβαίνει τα 50 τρις $, την οικονομική/βιομηχανική άνοδο της Κίνας ή τις στρατιωτικές επιτυχίες της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή.

Όσον αφορά την τελευταία, αδυνατούμε να καταλάβουμε πώς μία χώρα με ΑΕΠ λιγότερο από 1,6 τρις $ μπορεί να ανταγωνιστεί στρατιωτικά την υπερδύναμη που μόνο για τον πολεμικό εξοπλισμό της δαπανά πάνω από 600 δις $ το χρόνο – ενώ φυσικά κανένα άλλο κράτος δεν διαθέτει τα οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής των Η.Π.Α., μερικά από τα οποία έχουμε περιγράψει στο βίντεο στο τέλος του κειμένου.

Εκτός αυτού, δεν κατανοούμε ότι οι Η.Π.Α. διαθέτουν το νούμερο ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το δολάριο που προστατεύεται από το Καρτέλ και το στρατό (ανάλυση), με το οποίο είναι σε θέση να πληρώνουν τις όποιες υποχρεώσεις τους απλά και μόνο τυπώνοντας το – ενώ τα περιουσιακά τους στοιχεία, ειδικά του ιδιωτικού τους τομέα, ανέρχονται σε δεκάδες τρις $.

Ανάπτυξη και εγκληματικότητα δεν συμβαδίζουν!

Χωρίς το αίσθημα της ασφάλειας, δεν πρόκειται να δούμε την ελληνική οικονομία να αναπτύσσεται. Όχι μόνο ξένες αλλά ούτε και ελληνικές σοβαρές επενδύσεις θα δούμε. Τι πρέπει να γίνει. 

Γράφει ο Αλ. Μωραϊτάκης

Μιλώντας καθημερινά με πολλούς συμπολίτες μας, έχω διαπιστώσει το πόσο ψηλά στην κατάταξη αξιολογούν το πρόβλημα της ελλιπούς ασφάλειας στη χώρα μας.

«Οι γονείς μας κοιμόντουσαν με ανοιχτές πόρτες και εμείς φοβόμαστε να βγούμε έξω από το σπίτι μας», «οι φίλοι μας δεν επισκέπτονται τη γειτονιά μας μετά τη δύση του ηλίου», «έγιναν δύο ληστείες το τελευταίο εξάμηνο μόνο στην πολυκατοικία μας», «στην είσοδο της πολυκατοικίας γίνεται κάθε βράδυ χρήση ναρκωτικών», είναι μερικές ατάκες που ακούγονται συχνά.

Μήπως οι συμπολίτες μας είναι υπερβολικοί; Μήπως είναι «ακροδεξιοί» και αντιπολιτευόμενοι;

Προσπαθώντας να εκτιμήσω την έκταση του προβλήματος, επιχείρησα να ανατρέξω σε γεγονότα και ξεκίνησα με μερικά ενδεικτικά στατιστικά στοιχεία. Το 2017 είχαμε στην Ελλάδα 75.707 ληστείες και κλοπές (+10,2% σε σύγκριση με το 2014) και 34.026 κλοπές τροχοφόρων (+36,2% σε σχέση με το 2014). Παράλληλα, εκτιμάται ότι περίπου τρία στα δέκα παιδιά έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού στα σχολεία τους…

Και μετά τα προαναφερόμενα στατιστικά στοιχεία, θα αναφερθώ σε ενδεικτικές εμπειρίες, μέρος των οποίων -λιγότερο ή περισσότερο- έχουμε βιώσει όλοι μας. Έχουμε λοιπόν και λέμε:

• Στις 15 Μαρτίου 2019 οι υπάλληλοι του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξηςπροχώρησαν σε συμβολική κατάληψη του Υπουργείου όχι για να ζητήσουν αυξήσεις, αναδρομικά και καλύτερους όρους εργασίας, αλλά για να αστυνομευθεί αποτελεσματικά η γύρω περιοχή και να μην πέφτουν συνεχώς θύματα ληστειών και επιθέσεων! Και αυτό, στο κέντρο της Αθήνας (Οδός Αχαρνών 2)…

Κατώτατος μισθός και μοναδιαίο κόστος εργασίας.

του Κώστα Μελά

Υπάρχει διάχυτο στη σημερινή οικονομική συγκυρία το ερώτημα κατά πόσον  η αύξηση του κατώτατου μισθού επηρεάζει και πόσο το μοναδιαίο κόστος εργασίας (ΜΚΕ) που χρησιμοποιείται ευρέως ως δείκτης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Το ερώτημα είναι σημαντικό αλλά οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν ,έχω τη γνώμη, δεν μπορούν να τύχουν μιας αποφασιστικής θεμελίωσης. 

Ο λόγος είναι απλός: είναι αδύνατον να τεκμηριωθεί μια μονοσήμαντη σχέση μεταξύ των δύο μεγεθών, δεδομένου του πλήθους των παραγόντων που διαμεσολαβούν και καθορίζουν τελικά την εξέλιξη του ΜΚΕ. Εκτός των παραπάνω θα πρέπει, επίσης, να υπογραμμίσουμε ορισμένες αδυναμίες του  ΜΚΕ ως δείκτη ανταγωνιστικότητας.

Το ΜΚΕ εκτιμάται μέσω της ακόλουθης σχέσης:

ΜΚΕ = w/π

όπου στον αριθμητή εμφανίζεται ο μοναδιαίος ονομαστικός μισθός (w), δηλαδή η αμοιβή που λαμβάνει ο μέσος εργαζόμενος ανά ώρα εργασίας και στην οποία συμπεριλαμβάνονται και οι ασφαλιστικές εισφορές. Από την άλλη, στον παρονομαστή της σχέσης  εμφανίζεται η παραγωγικότητα της εργασίας.

Αντί σχολίου - Ανασκόπηση Εβδομάδας 22-4-2019 έως 29-04-2019

taxheaven

Καλημέρα και χρόνια πολλά.

 Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος, το "σχόλιο της Δευτέρας" θα κάνει μια μικρή διακοπή και θα είναι μαζί σας την επόμενη Δευτέρα. Διακοπή όμως δεν υπάρχει στην ενημέρωσή σας, γι' αυτό και σήμερα αντί σχολίου, όπως έχουμε καθιερώσει τα τελευταία χρόνια, θα παραθέτουμε συνοπτικά τα σημαντικότερα θέματα της εβδομάδος.

 

 

■  S.O.S  

Ⓢ Λόγω  των συνεχόμενων αργιών του Πάσχα και της Πρωτομαγιάς δόθηκαν παρατάσεις σε αρκετές φορολογικές και λοιπές υποχρεώσεις. Για να μην τις ψάχνετε μια μια δείτε το ολοκληρωμένο άρθρο του κόμβου:   Φορολογικές ασφαλιστικές και λοιπές υποχρεώσεις που παρατάθηκαν λόγω του Πάσχα

Επίσης  παρατάσεις είχαμε:

Ⓢ Αυθαίρετα: Παράταση προθεσμιών υπαγωγής και υποβολής των απαραίτητων δικαιολογητικών

Ⓢ  Κτηματολόγιο: Παράταση υποβολής δηλώσεων σε Ηλεία, Λασίθι, Πιερία, Φθιώτιδα, Ευρυτανία, Κορινθία, Αργολίδα και Αρκαδία. Παράταση προθεσμίας υποβολής αιτήσεων διόρθωσης-ενστάσεων Ανάρτησης σε περιοχές της Κοζάνης

Μερικά ακόμα σημαντικά θέματα που πρέπει να γνωρίζετε:

Ⓢ  Πόθεν έσχες: Δικαίωμα τροποποίησης μέχρι 30 Μαΐου για τις εμπρόθεσμες δηλώσεις - Διευκρινίσεις της ΓΕΔΔ

Ⓢ Αμοιβές διαχείρισης σε ΟΕ, ΕΕ, ΕΠΕ - Ενέργειες που απαιτούνται λόγω παρακράτησης ασφαλιστικών εισφορών

Ⓢ ΑΑΔΕ: Χρηστικός Οδηγός για τη Δήλωση Φορολογίας Εισοδήματος μισθωτών-συνταξιούχων

Ⓢ Νέα διαδικασία απόδοσης ΑΦΜ και κλειδαρίθμου για τους υπηκόους τρίτων χωρών των ΔΟΥ ΙΓ' και Α' Αθηνών

Eurostat: Το ελληνικό χρέος αυξήθηκε στο 181,1% του ΑΕΠ το 2018

Ινφογνώμων Πολιτικά

Το μαξιλάρι ρευστότητας «φούσκωσε» το δημόσιο χρέος 

Νέα αύξηση κατέγραψε, πέρυσι το δημόσιο χρέος, γεγονός που συνδέεται εν πολλοίς με το μαξιλάρι ρευστότητας που δημιουργήθηκε για την έξοδο της χώρας απ' το πρόγραμμα χρηματοδοτικής υποστήριξης του ESM.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που κοινοποίησε σήμερα η Eurostat το δημόσιο χρέος αυξήθηκε το 2018 στα 334,57 δισ ευρώ από 317,48 δισ που ήταν ένα χρόνο πριν. Παράλληλα ο λόγος χρέους / ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο 181,1% από 176,2% που ήταν το 2017. Και αυτό παρά την ανάπτυξη 1,9% της ελληνικής οικονομίας και του πλεονάσματος 2 δισ ευρώ στην εκτέλεση του προϋπολογισμού.

Σημειώνεται ότι το ποσοστό του ελληνικού χρέους είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και ακολουθεί στη δεύτερη θέση η Ιταλία (132,2% του ΑΕΠ)

Το «μαξιλάρι ρευστότητας» που δημιουργήθηκε πέρυσι έπειτα από τη συμφωνία της κυβέρνησης και των δανειστών, έχει διαθέσιμα 15,7 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο δημοσίου χρέους του ΟΔΔΗΧ. Τα χρήματα αυτά προήλθαν κυρίως από δόσεις του ESM και δευτερευόντως από κεφάλαια που άντλησε η χώρα από τις διεθνείς αγορές.

ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Ο Ενάρετος

Το Ποντίκι

του Στάθη

Το έλυσε και το πρόβλημα του Brexit ο Τσίπρας. Όχι κατά τον τρόπο που πρότεινε το Bloomberg,  να διδάξει δηλαδή την κυρία Τερέζα Μέϊ kolotumbes, αλλά ακόμα καλύτερα!

Σε συνέντευξή του στους «Financial Times» ο Τσίπρας απέδωσε με σιγουριά χιλίων ογκόλιθων το Brexit στη «σωβινιστική ρητορική»! Σωβινιστική ρητορική το μισό Εργατικό Κόμμα, σωβινιστική ρητορική οι Τόρηδες, όλα σωβινιστική ρητορική. Στο πυρ το εξώτερο ο ευρωσκεπτικισμός, δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος, στο πυρ το εξώτερο η απόφαση των Βρετανών – όλα αυτά είναι «σωβινιστική ρητορική» και πάσα συζήτηση παυσάτω.

Αμετροεπής; δεν ξέρει τι λέει; – ως φαίνεται ο Τσίπρας «έχει βρει παπά» (την Ακροδεξιά) και θάβει ο,τι σφάζει κι ό,τι μαχαιρώνει!

Και για όποιον αμφιβάλει ο Τσίπρας επιπροσθέτως αποφάνθηκε ότι το Brexit είναι μια «εθνικιστική προσέγγιση»!

Πώς ο Ερατοσθένης απδειξε ότι η Γη δεν είναι επίπεδη, μερικές χιλιάδες χρόνια πριν τους flat earthers και το Ίντερνετ

Ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος ήταν ένας από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του χώρου της επιστήμης που έζησαν στον αρχαιοελληνικό κόσμο. Γεννήθηκε στην Κυρήνη της σημερινής Λιβύης το 276 πΧ και έζησε, εργάστηκε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια το 195 πΧ. Μεταξύ άλλων, απέδειξε πως η Γη έχει σχήμα σφαίρας, υπολογίζοντας το μέγεθός της, δημιούργησε ένα σύστημα συντεταγμένων και έφτιαξε έναν χάρτη του κόσμου, όπως θεωρούσε πως ήταν, ενώ διατέλεσε επίσης βιβλιοθηκάριος της Βιβλιοθήκης Αλεξάνδρειας. Ακόμη, εφηύρε έναν τρόπο υπολογισμού των πρώτων αριθμών, που είναι γνωστός ως «κόσκινο του Ερατοσθένη».

BENOITB VIA GETTY IMAGES

Εν έτει 2019, περίπου 2.200 χρόνια μετά, σε μια εποχή που το Ίντερνετ και η δυνατότητα πρόσβασης σε έναν ωκεανό γνώσης και πληροφοριών είναι διαθέσιμα εύκολα και γρήγορα σε άνευ προηγουμένου αριθμό κατοίκων του πλανήτη, το κίνημα των «Flat Earthers» χρησιμοποιεί το YouTube, τα social media και άλλα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας για να καταρρίψει αυτό που ο Ερατοσθένης απέδειξε με ένα ραβδί. Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά πώς το έκανε ο αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, όπως η μέθοδος παρατίθεται στο ηλεκτρονικό βιβλίο «Μαθήματα Γεωγραφίας» στην ιστοσελίδα του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ.

Ο Ελληνισμός σε φουρτούνα χωρίς πολιτικό σύστημα της προκοπής

του Γιώργου Μιχαήλ 

Κακά τα ψέματα. Ο Ελληνισμός, αλλά και η ανθρωπότητα εν γένει, βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ένα ιστορικό σημείο καμπής. Όσο ο χρόνος κυλά μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα, τα σημάδια μίας νέας πολιτικής πραγματικότητας σε παγκόσμια κλίμακα είναι πλέον εμφανή. Η σύγχυση που έχει προκληθεί σε όλους τους λαούς είναι εμφανής.

Άνθρωποι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, στο οποίο κυριαρχούσαν βασικές αρχές πολιτισμού, έχουν χάσει σήμερα τον προσανατολισμό τους. Οι δε νέοι που γεννηθήκαν και μεγάλωσαν στον εικοστό πρώτο αιώνα, εάν από το σπίτι τους δεν υιοθέτησαν αυτές τις βασικές αρχές πολιτισμού, σήμερα αναζητούν την τύχη τους ψυχικά απογυμνωμένοι σε μια χαοτική κοινωνία, στην οποία κυριαρχούν η διαφθορά, η αναξιοκρατία και η ανηθικότητα.

Ολοένα και περισσότεροι αναρωτιούνται τι μέλλει γενέσθαι πλέον στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι κοινό μυστικό πως οι εξελίξεις στην ελληνική πολιτική σκηνή πριν τις εκλογές του 2023 (αν δεν λάβουν χώρα νωρίτερα) είναι απρόβλεπτες. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια το τι μπορεί να συμβεί, ή το αν μπορεί να γεννηθεί κάτι καινούργιο.

Αν και η πλειονότητα των πολιτών είναι μάλλον απογοητευμένη τόσο από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας όσο και από τα μικρότερα, η απογοήτευση αυτή δεν βρίσκει δημιουργική διέξοδο. Έχει και πάλι κυριαρχήσει η πολιτική αδράνεια, μετά τις τεκτονικές αλλαγές που επέφεραν τα μνημόνια. Γιατί στη δεκαετία που σε λίγο θα αφήσουμε πίσω επέφερε ανατροπές. Μπορεί η ΝΔ να διασώθηκε, έστω με πολύ μικρότερα ποσοστά, αλλά το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ έχει μετατραπεί σε ένα μικρομεσαίο κόμμα, χωρίς –από ό,τι φαίνεται– προοπτική επανόδου στις παλαιές ημέρες.

Η Δημοκρατία διέξοδος για την ανθρωπότητα

Ινφογνώμων Πολιτική

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2013 και αποτέλεσε προάγγελο της έκδοσης του βιβλίου:"Δημοκρατία, το Πολίτευμα που Περιμέναμε", που εκδόθηκε μετά από λίγες ημέρες!

Του Σταύρου Καλεντερίδη

Από τη Δημοκρατία στην ψευδο-δημοκρατία

Ενώ η Αθήνα διένυε το Χρυσό της Αιώνα, την ίδια στιγμή, κάπου κοντά αλλά ταυτόχρονα πολύ μακριά, μια άλλη πόλη δημιουργούσε κάτι νέο. Κάτι πανίσχυρο, που θα κλόνιζε τη Μεσόγειο και θα κυριαρχούσε στο γνωστό τότε κόσμο.

Το 509 π.Χ. καταλύεται η μοναρχία στο Ρωμαϊκό Βασίλειο και τη θέση της αναλαμβάνει ένα νέο και αυτοδύναμο πολίτευμα. Τη στιγμή αυτή η Ρώμη αναδεικνύει τη σπουδαιότερη προσφορά της στο πολιτικό πάνθεον της ανθρωπότητας: το πολίτευμα που ονομάζεται Republic (Res Publica Romana)[1]. 

Μέχρι το 300 π.Χ. το πολίτευμα αυτό είχε αποκρυσταλλωθεί. Στα ηνία του πολιτεύματος βρέθηκε ένα νέο και μοναδικό πολιτικό σώμα, το οποίο ονομάσθηκε Senatus. Η «Γερουσία» ήταν μια ιδέα που ξεκίνησε από την αρχαία Σπάρτη (το συμβούλιο των γερόντων του Λυκούργου), όπως ακριβώς ήταν και η ιδέα των δύο Υπάτων, που είχε βασιστεί στους δύο Βασιλείς των Λακεδαιμονίων. Εδώ λοιπόν αναδεικνύεται μια μεγάλη αλήθεια. Το πολίτευμα που δημιουργήθηκε στη Ρώμη, ήταν βασισμένο πάνω σε μια Ολιγαρχία, αντίθετο και επιθετικό της Δημοκρατίας. Η καινοτομία της Republic ήταν η δημιουργία φαινομενικών «αντιπροσώπων» των πολιτών, όπου οι πολίτες εγκατέλειπαν τη διακυβέρνηση σε μια επαγγελματική Ολιγαρχία τέτοιου είδους αντιπροσώπων. Αντιπρόσωποι οι οποίοι ουσιαστικά εκπροσωπούσαν την εκάστοτε ελίτ της Ρώμης[2]. 

Η Γερουσία στο απόγειο της δύναμής της ανεδείχθη στο ισχυρότερο πολιτικό σώμα στην ιστορία του ανθρώπου μέχρι και σήμερα. Οι απεσταλμένοι της στον γνωστό κόσμο είχαν την πολιτική ισχύ υψηλόβαθμων διπλωματών, ενώ το ίδιο το σώμα ήλεγχε την Εκτελεστική, τη Νομοθετική αλλά και τη Δικαστική Εξουσία της Ρώμης. Η αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών, που πρώτος ανέπτυξε ο Αριστοτέλης και έκανε ευρέως γνωστή ο Montesquieu, το 17ο αι., είχε καταλυθεί από το πανίσχυρο σώμα της Γερουσίας.

Οι Ευρωεκλογές από «Πλάγια Οπτική Γωνία»

του Γιώργου Στείρη

Η εκστρατεία για τις ευρωεκλογές του Μαΐου διεξάγεται μέσα σε μια τοξική πολιτική βιόσφαιρα: το Brexit, ο λαϊκισμός, ο ελιτισμός, η ακροδεξιά, η απογοήτευση από τα πεπραγμένα του διευθυντηρίου των Βρυξελών ενισχύουν το ήδη μεγάλο ρεύμα αποχής και καθιστούν πιθανότατο τοενδεχόμενο υπαρξιακής κρίσης της ΕΕ, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Σε αυτή τη δύσκολη φάση, κάθε άνθρωπος με γνήσιο ενδιαφέρον για την Ευρώπη και τις προοπτικές του ευρωπαϊσμού θα ήταν χρήσιμο να σταθεί στο βιβλίο του Ν. Ψαρρού «Από πλάγια Οπτική Γωνία» (Εκδόσεις Επίκεντρο).

Ο Ψαρρός διδάσκει Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, αλλά μοιράζει το χρόνο του και το ενδιαφέρον του ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία. Πρώτα από όλα όμως είναι ένας Ευρωπαίος. Στο βιβλίο του παρέχει πειστικές απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα και τις ανησυχίες που καθένας μας έχει τη δεδομένη στιγμή. Θα αρκεστώ σε ορισμένες ενδεικτικές, προτρέποντάς σας να διαβάσετε το βιβλίο του Ψαρρού.

Ένα από τα ζέοντα ζητήματα των ευρωεκλογών είναι το ευρώ. Το ενιαίο νόμισμα εκλαμβάνεται από πολλούς ως συνώνυμο του αιώνιου κακού και η εισαγωγή του έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια, ιδίως σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες. Ο Ψαρρός εξηγεί ότι το ευρώ κατοχυρώνει την αυτονομία των εθνικών κρατών εντός της ΕΕ, αποκλείοντας την πιθανότητα ύπαρξης ενιαίας πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης, όπως φοβούνται πολλοί συντηρητικοί πολίτες. Το ευρώ δεν είναι δημιούργημα ενός ενιαίου οικονομικού χώρου, αλλά δημιουργεί τον ομοιογενή οικονομικό χώρο.

Το δόλωμα Πέτρος Κόκκαλης

Κι έρχεται ο Αλέξης και σου λέει ότι με τους πέντε που θα βγάλει ο ΣΥΡΙΖΑ θα σταματήσει την άνοδο της Ακροδεξιάς και θα αλλάξει την Ευρώπη. Πόσο κορόιδο σε περνάει;

του Κώστα Καίσαρη 

Ευρωεκλογές 2019. Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο Ολυμπιακός. Η απόλυτη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Κι εντάξει. Ανέκαθεν οι ευρωεκλογές ήταν light. Η πολιτική έκανε στην άκρη, για να δώσει χώρο σε καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, ποδοσφαιριστές κ.λπ. Αυτή τη φορά όμως ο ΣΥΡΙΖΑ το τερμάτισε. Νο1 target group ο κόσμος του Ολυμπιακού. Στο ευρωψηφοδέλτιο απ’ όλα έχει ο μπαξές. Αχταρμάς.

Από τον Πάνο Λάμπρου που είχε καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης της 17 Νοέμβρη, μέχρι τον πατενταρισμένο αντικομμουνιστή Βλάση Αγτζίδη (ο οποίος περιέγραψε την εισβολή Σαββίδη με το κουμπούρι στο γήπεδο ως «ατυχές συμβάν»). Με κεντρικό αφήγημα τη μάχη κατά της Ακροδεξιάς που απειλεί την Ευρώπη. Στην οποία συστρατεύθηκε και η μέχρι χθες βουλευτής των ΑΝΕΛ, Ελενα Κουντουρά. Η οποία στο βιογραφικό της, μας ενημερώνει ότι έχει εκλεγεί έξι φορές βουλευτής. Χωρίς όμως να αναφέρει με ποια κόμματα.

Υποκρισία

Τόσο υπερήφανη είναι για το παρελθόν της. Θα πολεμήσει την Ακροδεξιά ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Κουρουμπλή που φωτογραφίζεται αυτάρεσκα με τον σεβασμιότατο, όπως αποκαλούσε στη σχετική ανάρτηση, μητροπολίτη Αμβρόσιο. Αυτόν που είχε υποστηρίξει ότι για τις πλημμύρες και τους νεκρούς στη Μάνδρα φταίει ο άθεος Τσίπρας που προκάλεσε την οργή του Θεού. Από πού κι ώς πού όμως ο Σκουρλέτης να τραβήξει το αφτί του Κουρουμπλή και να τον υποχρεώσει να κατεβάσει το σχετικό post; Τι κακό έκανε ο Κουρουμπλής; Ψήφους ψαρεύει και ψαρεύει από παντού.

Ο «Μαύρος Κύκνος» των Ευρωεκλογών

analyst

Ο «Μαύρος Κύκνος» των Ευρωεκλογών 2019 θα προκαλέσει τεκτονικές αλλαγές στον κομματικό χάρτη στην Κύπρο, την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη. Οι τάσεις άρχισαν να διαμορφώνονται και να διαφαίνονται εδώ και αρκετούς μήνες. Οι προεκλογικές εκστρατείες αδυνατούν να ανατρέψουν τις τάσεις αυτές οι οποίες ενισχύονται όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Θα υπάρξουν εκπλήξεις και ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό.

Άποψη

Ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων δηλώνουν αποχή και αναποφάσιστοι. Στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις τα τελευταία πέντε χρόνια –τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα– έχει καταγραφεί πολύ μεγάλη εκλογική κινητικότητα με πολλαπλά είδη μετατοπίσεων. Η πρωτοφανής ρευστότητα και αστάθεια του πολίτικου υπεδάφους αφήνει τεράστια περιθώρια ελιγμών στο πολιτικό μάρκετινγκ. Στις πλείστες όμως περιπτώσεις οι πολιτικές καμπάνιες δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους.

Κινούμενη άμμος το επικοινωνιακό τοπίο – ο ξύλινος λόγος ενισχύει την απαξίωση και μετατρέπεται σε μπούμερανγκ. Οι προεκλογικές εκστρατείες εστιάζονται στις συσπειρώσεις και σε φανατικότερες, αντί σε περισσότερες ψήφους.