ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Στο πέρασμα των χρόνων πολλοί στρατιώτες έδωσαν τη ζωή τους και έπεσαν στα πεδία Μνημείο Άγνωστου Στρατιώτη μαχών χωρίς να αναγνωριστούν ή να ανεβρεθούν οι σωροί τους. Η ανάγκη να εκπροσωπηθούν όλοι οι άγνωστοι πεσόντες και να επιτευχθεί η απονομή επίσημης συνολικής τιμής στη μνήμη των υπέρ πατρίδος πεσόντων στρατιωτών οδήγησε τα έθνη στη δημιουργία ενός συμβολικού μνημείου, τον τάφο του άγνωστου στρατιώτη. Ο τάφος του αγνώστου στρατιώτη εξωτερικεύει την έννοια της φιλοπατρίας, συγκεντρώνει τα στοιχεία μιας υψηλής πατριωτικής πράξεως και αποτελεί τη φανερότερη εκδήλωση του οφειλόμενου επαίνου και της δόξας που πρέπει να ακολουθεί τη μνήμη των πεσόντων και την εθελουσία τους υπέρ της πατρίδας...

ΣΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΑ ΠΕΡΙΞ

Με τον ορισμό της Αθήνας ως πρωτεύουσας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους το 1834, ξεκίνησαν οι εργασίες για τη μεταμόρφωση της μικρής πόλης σε πρωτεύουσα. Από τις πρώτες αποφάσεις της ηγεσίας πρόδηλη είναι η μέριμνα όχι μόνο για την ανέγερση ενός επιβλητικού κτηρίου Ανακτόρων για το βασιλιά της Ελλάδας, αλλά και για τη σύνδεσή του με έναν αντίστοιχο κήπο. Όλες οι προτάσεις που κατατίθενται, από Έλληνες και Γερμανούς αρχιτέκτονες και πολεοδόμους, αποβλέπουν στη δημιουργία μιας λειτουργικής και αισθητικής ενότητας Ανακτόρων και Κήπου. Τελικά, τα Ανάκτορα αρχίζουν να οικοδομούνται, σε σχέδια του Friedrich von Gärtner στο λόφο της Μπουμπουνίστρας το 1836.

Την επόμενη χρονιά φτάνει στην Ελλάδα η σύζυγος του βασιλιά Όθωνα, Αμαλία, και αποφασίζει να ασχοληθεί προσωπικά με τον Κήπο, καθιστώντας τη διαμόρφωσή του το σημαντικότερο έργο της παραμονής της στην Ελλάδα. Παρά τις αλλεπάλληλες αλλαγές στα σχέδια και τις προσαρμογές στις υπάρχουσες δυνατότητες, ο Κήπος κατορθώνει, όχι μόνο να συνδεθεί άρρηκτα με το κτήριο των Ανακτόρων, αλλά και να αποτελέσει έναν ιδιαίτερα πλούσιο Βοτανικό Κήπο και πάρκο. Όσο μάλιστα ο Κήπος γίνεται σταδιακά προσβάσιμος στο λαό, τόσο εμπεδώνεται στις συνειδήσεις των Αθηναίων ως τοπόσημο της καρδιάς της πόλης. Η τύχη της μοναρχίας στην Ελλάδα και τα νέα πολιτικά δεδομένα στις αρχές του 20ού αιώνα, άλλαξαν το χαρακτήρα του κτηρίου και κατ’ επέκταση του Κήπου. 

Παράλληλα, οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις, και ιδίως η εμπειρία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου -με τους πολυάριθμους πεσόντες-, είχαν καταστήσει επιτακτική την ανάγκη για τη διαμόρφωση ενός μνημείου για τους ανώνυμους στρατιώτες που έπεσαν στα πεδία των μαχών -άλλωστε, η ιδέα της απόδοσης τιμής στους πεσόντες έχει τις ρίζες της στην κλασική Ελλάδα. Αυτή την ανάγκη, την είχαν ήδη αντιμετωπίσει τη δεκαετία του 1920 άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία. Η επιλογή της θέσης για την ανέγερση του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη στο χώρο μπροστά από το κτήριο των παλαιών πλέον Ανακτόρων, επικυρώθηκε από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Όλοι οι θίασοι επί σκηνής

iskra

του Νίκου Ιγγλέση

Οι ευρωεκλογές και οι δημοτικές – περιφερειακές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 26 Μαΐου καθώς και οι εθνικές που θα γίνουν το αργότερο τον προσεχή Οκτώβριο έχουν κινητοποιήσει όλους τους «πολιτικούς θιάσους». Οι «ηθοποιοί», ύστερα από εντατικές πρόβες, έχουν φορέσει τα κοστούμια τους και υπό την αυστηρή καθοδήγηση έμπειρων σκηνοθετών, συχνά αλλοδαπών, υπόσχονται μοναδικές παραστάσεις που έχουν κρυφό στόχο να χειραγωγήσουν – εξαπατήσουν – τους πολίτες.

Όλα τα έργα υποτίθεται ότι έχουν ηθικοπλαστικό χαρακτήρα και αναδεικνύουν τη σύγκρουση του «καλού» με το «κακό». Τώρα ποιο είναι το «καλό» και το ποιο είναι το «κακό» εξαρτάται από την παράσταση που επιλέγει να παρακολουθήσει ο θεατής – πολίτης.

Ο πρώτος μεγάλος «θίασος» δίνει ήδη παραστάσεις με το έργο: «Προοδευτικό – δημοκρατικό μέτωπο εναντίον νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς». Σύμφωνα με το επιμελημένο  σενάριο «προοδευτικοί» είναι:

Τα σόσιαλ μίντια χακάρουν τον εγκέφαλο…

της Νεφέλης Λυγερού

Τουλάχιστον το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού χρησιμοποιεί τα σόσιαλ μίντια. Ένα αξιοσημείωτο ποσοστό δείχνει σημάδια εξάρτησης, τα οποία και αποτυπώνονται στον εγκέφαλό του, επηρεάζοντας την λειτουργία του. Ως αποτέλεσμα, στα εγκεφαλογραφήματα παρουσιάζονται παρόμοιες αλλοιώσεις με όσους είναι εθισμένοι στο αλκοόλ, στην κοκαΐνη και στην κάνναβη.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει περίτρανα ότι το χακάρισμα του εγκεφάλου μέσω ψηφιακής τεχνολογίας όχι μόνο είναι πιθανό, αλλά για την ακρίβεια αποτελεί και μία από τις σημαντικότερες βιομηχανίες του προσεχούς μέλλοντος. Τότε, που σύμφωνα με τους ειδικούς για ένα ευτελές ποσό, όπως 29 δολάρια, εταιρείες ένδυσης, υπηρεσιών, προϊόντων ομορφιάς και άλλες θα διεισδύουν στο μυαλό των χρηστών του Διαδικτύου με στόχο την καταναλωτική τους χειραγώγηση.

Ο τζίρος των διαφημίσεων που απευθύνονται στοχευμένα σε συγκεκριμένους ανθρώπους βάσει του εντοπισμού τους σήμερα αγγίζει τα 21 δισ. δολάρια τον χρόνο. Το ποσό αυτό αναμένεται να εκτοξευτεί, καθώς ο χρήστης θα καθίσταται κατά μία έννοια υποχείριο. Μέχρι σήμερα, στην πλατφόρμα YouTube, την πιο δημοφιλή και αχανή βιντεοθήκη στον πλανήτη, προτείνονται βίντεο με παραπλήσιο περιεχόμενο αυτών που επιλέγει ο θεατής.

Μικρό καλάθι και εγρήγορση

του Άγγελου Συρίγου*

Η σύνοδος Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ παρουσία του Αμερικανού ΥΠΕΞ Πομπέο έστειλε δύο σημαντικά μηνύματα. Το πρώτο απευθυνόταν προς το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ στηρίζουν αναφανδόν τον Νετανιάχου στις εκλογές της 9ης Απριλίου 2019. Το δεύτερο μήνυμα απευθυνόταν προς την Τουρκία. Η συμπεριφορά της την απομονώνει από τις εξελίξεις στην περιοχή. Εάν συνεχίσει να κρατά την ίδια στάση, οι ΗΠΑ θα επιλέξουν να βασιστούν σε άλλους συμμάχους.

Υπήρξε θετική η σύνοδος για Ελλάδα και Κύπρο; Από πλευράς συμβολισμού αναμφισβήτητα. Δεν μπορεί κάποιος να φανταστεί άλλο σκηνικό όπου θα συνυπήρχαν σε μία τόσο κλειστή συνάντηση ο Ελληνας πρωθυπουργός και ο Κύπριος πρόεδρος με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ. Εάν όμως η ουσία είναι ο αγωγός East Med, ελάχιστα πράγματα άλλαξαν. Εξακολουθούν να λείπουν οι απαραίτητες ποσότητες φυσικού αερίου για να γεμίσει ο αγωγός και να καταστεί οικονομικά βιώσιμος σε βάθος χρόνου. Επιπλέον, από τη συνάντηση απουσίαζε η Ιταλία. Αυτό είναι σημαντικό διότι ο σχεδιασμός του Εast Med προβλέπει ότι ο αγωγός αερίου θα καταλήξει εκεί.

Ακόμη και η δέσμευση για την ασφάλεια και άμυνα των τριών χωρών που περιείχετο στο τελικό ανακοινωθέν δεν φωτογραφίζει απαραιτήτως την Τουρκία. Το λεκτικό «εξωτερικές κακές επιρροές» που υιοθετήθηκε, παραπέμπει περισσότερο σε εξωσχολική συμπεριφορά ατίθασου ανηλίκου. Είναι όμως ο όρος που χρησιμοποιούν Αμερική και Ισραήλ για να αναφερθούν στο Ιράν και στις φιλοϊρανικές ομάδες που επηρεάζει. Το μοναδικό χειροπιαστό αποτέλεσμα από το περιθώριο της συναντήσεως είναι η δημιουργία ελληνοϊσραηλινού δικτύου ραντάρ από το Ισραήλ έως την Κρήτη, που θα καλύπτει όλη την Ανατολική Μεσόγειο. 

Και μίαν σημαίαν από λευκό πανίον επάνω εις ένα κάλαμον!

του Άγγελου Συρίγου

                                                                 Αφιερωμένο στη μνήμη του Δασκάλου

                                                                 Σαράντου Καργάκου (1937-2019)

Σε μία ημιορεινή περιοχή της Πελοποννήσου έξω από την Κυπαρισσία βρίσκει στις 23 Μαρτίου 1821 ο πρωτοσύγκελος Αμβρόσιος Φραντζής, τους μυημένους στη Φιλική Εταιρεία οπλαρχηγούς με 750 οπλοφόρους. Επαναστάτησαν κατά των Τούρκων και για σημαία τους έδεσαν ένα άσπρο σεντόνι σε ένα καλάμι. Έβλεπε ο πρωτοσύγκελος ότι οι επαναστάτες είχαν ελάχιστα όπλα και πολεμοφόδια και «έδακνε (κατά την κοινήν παροιμίαν) την γλώσσαν του, αλλά τί εδύνατο να κάμη; Καθότι είχεν ανεωχθή η σκηνή πλέον και ώφειλε να δείξει καρτερίαν ακόμη και με τα ψεύδη συνηνωμένην». Κάπως έτσι ξεκίνησε ο αγώνας.

1. Η επανάσταση έγινε μόνον από τους Έλληνες. Για αιώνες το σκλαβωμένο γένος περίμενε να ελευθερωθεί από τους ξένους. Οι ελπίδες επικεντρώνονταν κυρίως στους Ρώσους: «ώσπου να ‘ρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι [πόλεμο]», έλεγε το δημοτικό τραγούδι. Για το «ξανθό γένος» μιλούσαν οι προφητείες του Αγαθάγγελου. Κεφαλαιώδους σημασίας υπήρξαν επί του θέματος τα Ορλωφικά. Το 1770 εμφανίσθηκε έξω απ’ τις πελοποννησιακές ακτές το ξανθό γένος υπό τη μορφή ενός ρωσικού στολίσκου υπό τους αδελφούς Θεόδωρο και Αλέξιο Ορλώφ, που είχε στείλει η Μεγάλη Αικατερίνη.

Πάρα τον αρχικό δισταγμό οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν. Όταν νικήθηκαν από τους Τούρκους στην Τριπολιτσά, οι αδελφοί Ορλώφ εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο. Άλλη βοήθεια από τη Ρωσία δεν εστάλη. Ακολούθησε μια δεκαετία όπου οι Τουρκαλβανοί, που είχε μεταφέρει στην Πελοπόννησο η οθωμανική αυτοκρατορία, προέβησαν σε τρομερές σφαγές αμάχων και λεηλασίες. Τα Ορλωφικά μας βοήθησαν να καταλάβουμε ότι έπρεπε να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις. Παρά τις φήμες που διακινούσε συστηματικά η Φιλική Εταιρεία, η επανάσταση του 1821 ξεκίνησε βασιζόμενη αποκλειστικώς στις ελληνικές δυνάμεις. Την πραγματικότητα αυτή περιγράφει ο Διονύσιος Σολωμός:

Ινφογνώμων Πολιτικά

Ο συνηθέστερος μύθος που καλλιεργούν οι λαϊκιστές (αριστεροί και δεξιοί) είναι ο εξής: "ο πλούτος του κόσμου έχει μαζευτεί σε 30 άτομα και ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει". Αυτό είναι το κύριο επιχείρημα εναντίον του κεφαλαιοκρατικού οικονομικού συστήματος. 

Το επιχείρημα αυτό το ακούμε συνήθως όταν βγαίνουν στη δημοσιότητα τα κεφάλαια μεγάλων εταιρειών όπως η Apple, η Google και η Amazon αλλά και ιδιωτών όπως ο Bill Gates, ο Jezz Bezos και άλλοι. 

Πίσω από αυτό το επιχείρημα υποκρύπτεται το σκεπτικό ότι "οι πλούσιοι είναι άκαρδοι και εκμεταλλευτές και δεν τους ενδιαφέρει που πεθαίνει κόσμος στην Αφρική και την Ασία". Η ιστορία αυτή έχει τα κατάλοιπά της στα παιδικά παραμύθια: ο τσιγκούνης Σκρουτζ Μακ Ντακ έχει ένα μεγάλο θησαυροφυλάκιο με χρυσά νομίσματα και τα ανιψάκια του το φυλάνε από τις επιδρομές των κακών λύκων. Όλοι στην πόλη θαυμάζουν το τεράστιο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ αλλά κανείς δεν δικαιούται μερίδιο γιατί ο ίδιος αρέσκεται στο να κάνει μακροβούτια στα χρήματά του κάθε πρωί.

Πού βρίσκεται όμως στ'αλήθεια ο πλούτος των μεγάλων εταιρειών και των πλούσιων ιδιωτών. Οι εταιρείες από τη μία πλευρά έχουν μεγάλες μετοχικές συνθέσεις οι οποίες αποφασίζουν για τις μελλοντικές κινήσεις τους. Ο πλούτος της εταιρείας βρίσκεται σε τράπεζες είτε σε χρήμα είτε σε τραπεζικά και επενδυτικά προϊόντα. Το διοικητικό συμβούλιο της κάθε εταιρείας (έχει και ο καπιταλισμός τις "συλλογικότητές" του) αποφασίζει πώς θα διατεθεί ο πλούτος της. Έτσι δίνει εντολή στην τράπεζα να τοποθετήσει το άλφα μέρος του πλούτου στην τάδε επένδυση, το βήτα μέρος του πλούτου στο τάδε τραπεζικό προϊόν και το υπόλοιπο μέρος του πλούτου να παραμείνει στην τράπεζα ως χρήμα, αφού πληρωθούν τα έξοδα της εταιρείας και οι αμοιβές των μελών της, είτε είναι εργαζόμενοι είτε μέτοχοι. 

Το νομοσχέδιο για το σύστημα εισαγωγής στις Ανώτατες Σχολές

Του Στράτου Στρατηγάκη

Μαθηματικού - Ερευνητή

stratig@yahoo.com

Δόθηκε προς διαβούλευση το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας για το σύστημα εισαγωγής στις Ανώτατες Σχολές. Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι την Τετάρτη 27 Μαρτίου. Το νομοσχέδιο εκτείνεται σε 10 σελίδες, εκ των οποίων οι 2,5 αφιερώνονται στις Υπουργικές αποφάσεις που πρέπει να εκδοθούν για να διευκρινιστούν όσα δεν προσδιορίζονται στο νομοσχέδιο. Η ασάφεια του νομοσχεδίου και η παραπομπή σε υπουργικές αποφάσεις που θα εκδοθούν στο μέλλον είναι εντυπωσιακή. Είναι τόσα πολλά τα αδιευκρίνιστα σημεία που δεν μπορεί να εκφράσει γνώμη κανείς για το νομοσχέδιο, καθιστώντας και τη διαβούλευση χωρίς νόημα.

Ας δούμε τι δεν μας λέει το νομοσχέδιο. Για τις σχολές ελεύθερης πρόσβασης αναφέρεται ότι η δήλωση θα γίνεται μέχρι τις 30 Ιουνίου για τους μαθητές της Β Λυκείου, με εξαίρεση την πρώτη χρονιά που η δήλωση θα γίνει μέχρι 31 Οκτωβρίου. Δεν γνωρίζουμε πόσα τμήματα θα μπορούν να δηλώσουν οι μαθητές της Β Λυκείου, πως θα γίνεται η επεξεργασία των στοιχείων, πως θα προκύπτουν οι σχολές ελεύθερης πρόσβασης, πότε θα ανακοινώνονται τα αποτελέσματα της δήλωσης, ώστε να  μπορούν οι υποψήφιοι να αποφασίσουν αν θα δεχτούν τη θέση ελεύθερης πρόσβασης (αν υπάρχει στο μηχανογραφικό τους) ή θα αποφασίσουν τη συμμετοχή τους στις εξετάσεις.

Δεν γνωρίζουμε το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας των μαθημάτων. Θα καθοριστεί και αυτό με Υπουργική Απόφαση. Ανακοινώθηκε ότι κάθε μάθημα προσανατολισμού και η Γλώσσα και Λογοτεχνία θα διδάσκεται 6 ώρες την εβδομάδα και μετά ανακοινώθηκε ότι θα υπάρχει και 7^η ώρα συνεργασίας των μαθητών με τον καθηγητή. Τελικά 6 ή 7 ώρες;

Η τραπεζική για αρχαρίους (4)

Η θλίψη των τελευταίων ημερών μάς υποχρέωσε σε ένα διάλειμμα αλλά η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας. Άλλωστε, έχουμε μια τράπεζα να στήσουμε στα πόδια της και δεν επιτρέπεται να αφήσουμε την δουλειά μας στην μέση. Συνεπώς, ρίξτε μια ματιά στα προηγούμενα κι ελάτε να προχωρήσουμε λίγο παραπέρα από το σημείο όπου είχαμε σταματήσει.

Λέγαμε, λοιπόν, ότι οι περιορισμοί που επιβάλλει η "Συνθήκη της Βασιλείας", μας επιτρέπουν να χορηγήσουμε δάνεια ύψους μόλις 70-κάτι εκατομμυρίων, αντί των πεντακοσίων εκατομμυρίων που -θεωρητικά- έχουμε δικαίωμα. Όμως, είναι άλλο να τοκίζεις 500 καί άλλο 70. Με 4% επιτόκιο, από τα 500 βγάζεις κέρδη 20 και από τα 70 βγάζεις 2,8 μόνο. Κι αν αρχίσεις να αφαιρείς έξοδα, τόκους που πρέπει να πληρώσεις στους καταθέτες σου και προβλέψεις για επισφάλειες, μπορεί από τα 20 να μένει κάτι καλό αλλά από τα 2,8 μένουν πενταροδεκάρες. Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρή: αν θέλουμε να σπρώξουμε μισό δισ. δάνεια στην αγορά, πρέπει τα κεφάλαιά μας να φτάσουν το 7% αυτού του ποσού, δηλαδή τα 35 εκατομμύρια. Ήτοι, πρέπει να βρούμε μια τριαντάρα ακόμη.

Σάμπως βλέπω κάποιους έτοιμους να πεταχτούν και να προτείνουν να πάρουμε αυτά τα χρήματα δανεικά. Ε, ναι, είναι κι αυτή μια κάποια λύση αλλά δεν την βλέπω πολύ σόι. Δηλαδή, τι; Θα πληρώνουμε τόκους για να έχουμε δικαίωμα να εισπράττουμε τόκους; Εντάξει, δεν λέω, παίρνοντας δάνειο 30 θα μπορούμε να χορηγήσουμε δάνεια 430 και να μας μένουν οι τόκοι των τετρακοσίων. Αλλά, ρε παιδιά, ελάτε να σκεφτούμε λίγο ως τραπεζίτες! Αφού έχουμε ανάγκη από κεφάλαια, γιατί να μη τα φτιάξουμε μόνοι μας; Εδώ φτιάχνουμε πεντακόσια για άλλους και δεν μπορούμε να φτιάξουμε και τριάντα για πάρτη μας; Σιγά το δύσκολο, καλέ! Παρακολουθήστε την σκέψη μου:

Τα πρακτικά της κυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου για τις βρετανικές βάσεις

του Κώστα Βενιζέλου

Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τον Μαυρίκιο είναι μία πρόκληση που η Λευκωσία οφείλει να αντιμετωπίσει όσον αφορά τις βρετανικές βάσεις. Το ερώτημα που τίθεται από τους συνήθεις φοβικούς είναι πως δεν θα πρέπει να ανοίξει η Κύπρος «δεύτερο μέτωπο» με τη Βρετανία. Για την ιστορία δημοσιεύουμε τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου του 2017.

Αμέσως μετά τη Συμφωνία του Εγγράφου Στρατηγικού Συνεταιρισμού Μεγάλης Βρετανίας-Τουρκίας, που υπογράφηκε στις 23/10/2007, η Κυπριακή Κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει μέτρα σε σχέση με τις βρετανικές βάσεις. Αυτό δεν είχε συνέχεια καθώς τον Φεβρουάριο άλλαξε η κυβέρνηση (από τον Τάσσο Παπαδόπουλο στον Δημήτρη Χριστόφια). Σύμφωνα με πρακτικά της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 7 Νοεμβρίου 2007 (επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου), λήφθηκαν αποφάσεις αντιμετώπισης της εξέλιξης αυτής. Σύμφωνα με τα πρακτικά:

«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χαρακτήρισε την υπογραφή του Εγγράφου, ως σοβαρή αρνητική εξέλιξη, αφού αποσκοπεί στη συστηματική προαγωγή χωριστής ανάπτυξης του παράνομου καθεστώτος των κατεχομένων σε κρατική οντότητα και χωριστών σχέσεων με άλλες χώρες. Η Κυβέρνηση έκρινε αναγκαία την συνολική επανεξέταση όλου του φάσματος των δεσμεύσεων προς αναθεώρηση των σχέσεων μας με το Ηνωμένο Βασίλειο, ώστε αυτές να τεθούν στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού της κυρίαρχης ισότητας και τις ισοτιμίας, της αμοιβαιότητας και της αρχής της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ.

Τόνοι και τονικότητα στην Αρχαία Ελληνική. Η λειτουργία τους στον λόγο.

ESTIA TV

Ο μύθος της νομισματικής αυτονομίας

Πολύ συζήτηση είχε γίνει, ιδιαίτερα την περίοδο 2010-2015 περί της νομισματικής αυτονομίας που απολαμβάνει κάθε χώρα. Η απλοϊκή σκέψη που έρχεται στο μυαλό του καθενός είναι ότι μια χώρα έχοντας το δικό της νόμισμα απολαμβάνει νομισματικής αυτονομίας. Εν μέσω της κρίσης προτάθηκε η λύση της επιστροφής της χώρας σε εθνικό νόμισμα ως μιας ύστατης προσπάθειας ανάκτησής της. Ακόμα και ο κ. Βαρουφάκης όμως, ο οποίος πάντα υποστήριζε ότι θα έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεν ήταν οπαδός αυτής της λύσης.

Διαβάζοντας κανείς παλιές συνεντεύξεις υπουργών οικονομικών, διοικητών της Τραπέζης της Ελλάδος και τραπεζιτών μπορεί να διαμορφώσει κανείς μια ιδέα των ζητημάτων που τους απασχολούσαν. Διατήρηση της αξιοπιστίας του νομίσματος με αποτροπή βίαιων υποτιμήσεων οι οποίες θα εξανέμιζαν τις οικονομίες των Ελλήνων, υψηλά επιτόκια δανεισμού για επιχειρήσεις και μηδενική καταναλωτική πίστη. Μην λησμονάμε ότι ακόμα και τα στεγαστικά δάνεια είναι ένα σχετικά νέο «φρούτο» για τη χώρα. Δεν έχουν ξεχαστεί ακόμα οι εποχές που οι αγοραστές ακινήτων υπέγραφαν γραμμάτια στους εργολάβους …

Η Ελλάδα λοιπόν δεν ήταν από τις χώρες που επί δραχμής απολάμβαναν πραγματικής νομισματικής αυτονομίας, μιας και υπήρχαν και εκείνη την εποχή πολλοί περιορισμοί στην άσκηση νομισματικής πολιτικής. Ποιες χώρες όμως απολαμβάνουν πραγματικά νομισματικής αυτονομίας;

Κραδασμοί ή: Σε ποιον ανήκει ο χρόνος;

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Tου Α.Δ. Παπαγιαννίδη

adpapagiannidis@gmail.com

Ενόσω θα επιχειρείται λίγο-πολύ απ' όλους στην (προεκλογική) Ελλάδα να υποταγεί ο χρόνος στις επιμέρους πολιτικές ανάγκες -θα το εξηγήσουμε τι εννοούμε ευθύς στη συνέχεια- οι κραδασμοί των ημερών θα ακούγονται όλο και περισσότερο. Έντονα και ξεκάθαρα. Σε ποιον ανήκει ο χρόνος; Το μόνιμα επανερχόμενο ερώτημα έχει παγιδεύσει αυτή τη στιγμή τη διαχείριση και της κυβέρνησης και της (αξιωματικής τουλάχιστον) αντιπολίτευσης. Ισχύει αυτό στη μεγάλη, γεωπολιτική σκακιέρα που εκφεύγει του αντικειμένου αυτής της στήλης, όπως είναι η διαχείριση των Ελληνοτουρκικών (οι τουρκικές τοπικές-αλλά-με-ευρύτερη-επίπτωση εκλογές είναι εδώ δίπλα, όμως η διαχείριση του οικονομικού αδιεξόδου Ερντογάν λίγο παρακάτω…).

Ο Α. Δ. Παπαγιαννίδης 

Στη διαχείριση αυτή η κυβέρνηση θα 'θελε να εκμεταλλευθεί άμεσα το θετικό κλίμα από την κορυφή «3+1» στην Ιερουσαλήμ, η αξιωματική αντιπολίτευση να φύγουν οι εξελίξεις για αργότερα στη δική της (προσδοκώμενη) θητεία. Όμως ο χρόνος, εδώ/και εδώ, ανήκει αλλού: για παράδειγμα στις ισραηλινές εκλογές του Απριλίου. στην αμερικανική αναθεώρηση στάσης στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.

Πιο κοντά, όμως, στα θέματα που μας απασχολούν στη στήλη βρίσκουμε την άνευ τέλους διελκυστίνδα γύρω από τα «κόκκινα» δάνεια και συνολικά τα timelines της ενισχυμένης μεταμνημονιακής παρακολούθησης. Ενώ εμείς μετράμε από Euro Working Group σε Eurogroup και πάλι από την αρχή, οι Βρυξελλιώτες ήδη «γράφουν» στη στάση τους την εγγύτητα των ευρωεκλογών: έχουμε κι εμείς, έχουν όμως π.χ. και οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί κάλπες. Όμως «γράφουν» και οι εσωτερικές προθεσμίες π.χ. στην DGComp, απ' όπου όλο και μια έγκριση θα χρειαστεί για να περάσει η όποια ρύθμιση!

Brexit, μα ποιο Brexit

του Γεράσιμου Ποταμιάνου

Η Τερέζα Μέι στα τέλη του 2018, έκλεισε μια συμφωνία με τις Βρυξέλλες, η οποία έκρυβε την παραμονή της Βρετανίας στην τελωνειακή ένωση για απροσδιόριστο χρόνο και με αδυναμία αποχώρησης από αυτήν, χωρίς την έγκριση της ΕΕ. Τελικά επέζησε της πρότασης μομφής που κατέθεσε εναντίον της το 35% των βουλευτών του κόμματός της, επειδή προσπάθησε να κρύψει τις λεπτομέρειες της συμφωνίας. Φυσικά οι χειρισμοί της, οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, διαμορφώνοντας έναν εκβιασμό για αποδοχή μιας εκδοχής του Brexit, που εγκλωβίζει την Βρετανία στην τελωνειακή ένωση.

Μετά τον Δεκέμβριο του 2018, το Βρετανικό Κοινοβούλιο εντυπωσίασε με έντονες συζητήσεις και πολλαπλές ψηφοφορίες, προσπαθώντας να αναλάβει το ίδιο την απόφαση για το Brexit, παραμερίζοντας τους χειρισμούς της Μέι. Σε μια σειρά ψηφοφοριών, η βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων αποφάσισε να απορρίψει δύο φορές τη συμφωνία της Μέι με την ΕΕ, να αποκλείσει μια μη-συμφωνία για άτακτο Brexit, να καθυστερήσει -υπό προϋποθέσεις- την διαδικασία εξόδου και να αφήσει στην άκρη ένα δεύτερο δημοψήφισμα.

Όλα αυτά είναι πολλά και φαίνονται συγκεχυμένα, δίνοντας την εντύπωση χάους. Όμως και εξηγήσιμα είναι και προϊόν μιας παρτίδας σκάκι. Οι αποφάσεις της Βουλής απαντούν στις διαδοχικές κινήσεις της Μέι, που διατηρεί την πρωτοβουλία, καθώς το διχασμένο κόμμα των Τόρηδων δεν έχει αποφασίσει ακόμη να την παραμερίσει. Παράλληλα ο Κόρμπιν, κινείται με επαμφοτερίζοντα τρόπο, καθώς προσπαθεί να διατηρήσει την ενότητα του επίσης διχασμένου κόμματος των Εργατικών.

Το σημαντικότερο σημείο τριβής είναι ότι με την συμφωνία Μέι, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα μπορεί να εγκαταλείψει μονομερώς την τελωνειακή ένωση στο μέλλον, καθώς θα είναι απαραίτητη η έγκριση της ΕΕ. Το σημείο αυτό, που η Μέι προσπάθησε να κρύψει, αποτελεί το μεγάλο δημοκρατικό της ατόπημα που προσέβαλε βάναυσα το αίσθημα εθνικής κυριαρχίας των Βρετανών.

Η παγκόσμια κρίση του κεφαλαίου

analyst

Έχουν δημιουργηθεί ήδη οι κατάλληλες συνθήκες για κοινωνικές αναταραχές και λαϊκές εξεγέρσεις, για χρηματιστηριακά κραχ, για διακρατικές συγκρούσεις, ακόμη και για συμβατικούς πολέμους ως επακόλουθο των σημερινών οικονομικών και νομισματικών – επειδή οι επενδυτές έχασαν με ευθύνη των κεντρικών τραπεζών τόσο την όρεξη τους για βιώσιμη, σταθερή ανάπτυξη, όσο και τις γνώσεις που απαιτούνται για τη διενέργεια μακροπρόθεσμων, παραγωγικών επενδύσεων.

 .

«Το 2008 τα κράτη διέσωσαν τις εμπορικές τράπεζες και υπερχρεώθηκαν – ενώ αμέσως μετά οι κεντρικές τράπεζες διέσωσαν τα κράτη και τους επενδυτές (=Κεφάλαιο). Ποιός θα διασώσει τώρα τις κεντρικές τράπεζες που έχουν εκτοξεύσει τους Ισολογισμούς τους στα ύψη; Ο πληθωρισμός μήπως; Εάν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο, ποιός θα διασώσει το Κεφάλαιο από τον πληθωρισμό και τις πλούσιες δανειοδότριες χώρες; Η Εργασία ίσως και οι ληστρικές επιδρομές στα αδύναμα κράτη, με την μετατροπή τους σε εξαθλιωμένες αποικίες;

Εάν ναι, η Ελλάδα έχει προηγηθεί των μελλοντικών γεγονότων – σημειώνοντας πως ενώ η διάσωση των εκτεθειμένων στα αμερικανικά ενυπόθηκα δάνεια των Η.Π.Α. πολύ μεγαλύτερων τραπεζών της Γερμανίας κόστισε στο κράτος μόλις 68 δις € και παρέμειναν γερμανικές (πηγή), των ελληνικών που δεν ήταν πουθενά εκτεθειμένες κόστισε πάνω από 60 δις €, ενώ ανήκουν πλέον κατά 100% σε ξένους, έχοντας πλήρως αφελληνιστεί. Εάν αυτό δεν είναι προδοσία, αφού δεν αποδεχόμαστε την ανοησία των κυβερνήσεων ως αιτιολογία, τότε τι είναι;»

 .Ανάλυση

- του Βασίλη Βιλιάρδου

Ενώ εμείς στην Ελλάδα ασχολούμαστε με τις δημοτικές ουσιαστικά εκλογές, αφού το θέμα τους είναι το ποιός θα εκλεγεί «δήμαρχος» της εξαθλιωμένης γερμανικής αποικίας χρέους, (όταν θα έπρεπε να αναζητούμε όλοι μαζί, κόμματα και Πολίτες, τρόπους ανάκτησης της χαμένης εθνικής μας κυριαρχίας, διαπιστώνοντας πως έχει ήδη δρομολογηθεί η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της χώρας μας), στον υπόλοιπο ελεύθερο πλανήτη το βασικό θέμα των συζητήσεων είναι η κρίση της Εργασίας– αφού αποτελεί αναμφισβήτητη πραγματικότητα της οικονομίας του 21ου αιώνα το ότι, το Κεφάλαιο έχει κερδίσει τη μάχη, κρίνοντας από το γεγονός της κατακόρυφης ανόδου της αξίας του όταν την ίδια χρονική περίοδο η Εργασία έχει μείνει στάσιμη.

Η νεοφιλελεύθερη μάστιγα

analyst

Ως μία οικονομική θεωρία ο νεοφιλελευθερισμός έχει τόσες πολλές εσωτερικές αντιφάσεις και ανακρίβειες, ώστε θα έπρεπε από καιρό να έχει εξαφανισθεί – αφού πρόκειται καθαρά για ένα είδος «πνευματικής παθολογίας»: για μία διανοητική ασθένεια.

.

Άρθρο

Η νεοφιλελεύθερη σκέψη πηγάζει από πολλές διαφορετικές πηγές, ενώ δεν πρόκειται για μία ενιαία οικονομική και κοινωνική αντίληψη. Υπάρχει όμως μία πολιτικά οργανωμένη και εξαιρετικά ισχυρή αντίστοιχη τάση, η οποία ουσιαστικά ονομάζεται «υπαρκτός νεοφιλελευθερισμός» – κατά τα πρότυπα του πολιτικού «υπαρκτού σοσιαλισμού» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την κομμουνιστική οικονομική και κοινωνική θεωρεία.

Η συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση, η οποία προωθείται από τις παγκόσμιες ελίτ μέσω των ΜΜΕ, καθώς επίσης με τη βοήθεια διαφόρων δεξαμενών σκέψης, είναι γνωστή από τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί: από την πλήρη απελευθέρωση των αγορών και των επαγγελμάτων, από τη μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας, από την πολιτική λιτότητας, από τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους, από τις ιδιωτικοποιήσειςτων πάντων κοκ.

Περαιτέρω η νεοφιλελεύθερη «ιδεολογία», η οποία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον «κεντρώο» φιλελευθερισμό, αναζητάει απεγνωσμένα μία επιστημονική στήριξη – τη νομιμοποίηση της καλύτερα από μια κατάλληλη οικονομική θεωρία, όπως αυτές που κυκλοφορούν στους χώρους των σεμιναρίων (σπουδών) των οικονομικών κλάδων. Οι αντιλήψεις της όμως στηρίζονται κυρίως σε θεωρητικές ασυναρτησίες – σε δομές, οι οποίες έχουν τελικό στόχο την αναδιανομή του πλούτου που προωθείται.

Η Μεγάλη Επανάσταση

iskra

του Σπύρου Στάλια*

Η Επανάσταση του 1821 πέτυχε με τον έναν ή άλλο τρόπο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1820 είχε ιδρυθεί το νεότερο Ελληνικό Κράτος. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερο;  Όχι, ήταν αυτό που μπορούσε να είναι. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερο στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα; Ναι θα μπορούσε. Άρα μπορούμε να μιλήσουμε για μια αποτυχία των απογόνων των αγωνιστών του 1821; Έχω την αίσθηση ότι μπορούμε να μιλήσουμε για μια αποτυχία της τελευταίων γενιών αυτών που γεννήθηκαν μετά τον πόλεμο. Παρακάτω προσπαθώ να  εξηγήσω αυτές τις θέσεις χωρίς την συνήθη ιστορική μεθοδολογία.

Η κρίση του 2008, που ακόμα συνεχίζεται παρά την εφαρμογή των ‘θεραπευτικών μνημονίων’, μας έδειξε ότι ξεχάσαμε γρήγορα τις κρίσεις του παρελθόντος αλλά κυρίως την μεγάλη κρίση του 1929, που εξ αιτίας της η χώρα μας πτώχευσε το 1932, όπως ακριβώς πτώχευσε και το 2010 λόγω της κρίσης του 2008.

Σύμφωνα με την θεωρία που διέπει το οικονομικό σύστημα  της ευρωζώνης, αυτοί που δρουν οικονομικά  τόσο σε ότι αφορά στην κατανάλωση αλλά και  σε ότι αφορά στις επενδύσεις,  δρουν ορθολογικά με βάση την πραγματική οικονομία  και δεν παθαίνουν κάποια σύγχυση σε σχέση με τις ονομαστικές αξίες.

Με άλλα λόγια υπάρχουν δυο κόσμοι στην οικονομία και μια διχοτόμος στην μέση που τους ξεχωρίζει.

Αυτός των ονομαστικών μεγεθών που τον μετράμε με ευρώ, και ο κόσμος της πραγματικής οικονομίας, που εξαρτάται από την τεχνολογία και τους εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει ότι το ευρώ  είναι ουδέτερο ως προς την παραγωγή και την απασχόληση. Το ευρώ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέτρο αξίας και ένα εργαλείο για τις συναλλαγές. Τίποτα πέραν αυτού.

ΣΤΕΝΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ Α' ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ - ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΘΟΛΑ ΣΗΜΕΙΑ

Παναγιώτης Ε. Πετράκης | Panagiotis E. Petrakis

Καθηγητής Οικονομικών | Τμήμα Οικονομικών Επιστημών ΕΚΠΑ - Professor at the Department of Economics - National and Kapodistrian University of Athens

Η συμφωνία που έγινε γνωστή για την πρώτη κατοικία αναβάλλει για αργότερα τη λύση των προβλημάτων, και μπορεί να θέτει πολλούς δανειολήπτες εκτός προστασίας, ωστόσο είναι τόσα πολλά ακόμη τα θολά σημεία, που δύσκολα μπορεί κάποιος να δει τον εαυτό του μέσα στο προτεινόμενο πλαίσιο, τονίζει προς το Liberal.gr, ο Παναγιώτης Πετράκης.

Σχολιάζοντας τη τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, ο καθηγητής Οικονομικών του ΕΚΠΑ συμφωνεί ότι οι ρυθμίσεις καλύπτουν θεωρητικά μια περίμετρο κόκκινων δανείων γύρω στα 8 δισ ευρώ αλλά χαρακτηρίζει το νέο πλαίσιο εξαιρετικά περίπλοκο, θεωρώντας ότι στην πραγματικότητα δεν επιλύει το πρόβλημα, ούτε των τραπεζών, ούτε των δανειοληπτών, και ότι η συμβολή του στη μείωση του αποθέματος των κόκκινων δανείων θα είναι εξαιρετικά αργή.

Εντοπίζει πάρα πολλά κενά στη διάταξη, όπως για παράδειγμα ότι δεν αναφέρεται πουθενά, ποιο θα είναι το ποσό με το οποίο θα συμμετάσχει το Δημόσιο στη δόση του δανειολήπτη, όπως επίσης τι θα ισχύσει με τους συνεπείς δανειολήπτες, μιλώντας για ασάφειες, που εφόσον διατηρηθούν, ίσως κρίνουν και τον βαθμό αποτελεσματικότητας της νέας ρύθμισης. Συγκρίνοντας το πλαίσιο με τα αντίστοιχα άλλων χωρών, φέρνει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, το οποίο περιλαμβάνει "πολύ απλές, άρα και αποτελεσματικές ρυθμίσεις, με ένα ή δύο κριτήρια προστασίας που πραγματικά εξασφαλίζουν την προστασία των πλέον αδύναμων δανειοληπτών".

Ανοίγει τις πύλες το TAXISnet: Τι αλλάζει φέτος στις φορολογικές δηλώσεις

Έως τις 30 Ιουνίου η προθεσμία υποβολής

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Γιώργου Κούρου 

gkouros@naftemporiki.gr

Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για να ανοίξει το TAXISnet τις «πύλες» του για την υποβολή και των φετινών φορολογικών δηλώσεων και έτσι, εκτός απροόπτου, έως το τέλος της τρέχουσας εβδομάδας περισσότεροι από 6,2 εκατ. φορολογούμενοι θα κληθούν στο καθιερωμένο ραντεβού τους με την Εφορία.

Οι υπόχρεοι θα έχουν προθεσμία να υποβάλουν τις δηλώσεις τους έως και τις 30 Ιουνίου, ενώ φέτος το δικό του εκκαθαριστικό θα έχει κάθε σύζυγος, ανεξάρτητα εάν το ζευγάρι επιλέξει να υποβάλει κοινή ή χωριστή φορολογική δήλωση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ατομικό εκκαθαριστικό σημείωμα για τους συζύγους, όπως έχει ήδη επισημάνει η «Ν», είναι το νέο στοιχείο της φετινής φορολογικής δήλωσης, καθώς το νέο έντυπο Ε1 εκδόθηκε χωρίς ουσιαστικές διαφορές σε σχέση με το περσινό έντυπο.

Αναλυτικότερα, πάντως, οι αλλαγές για φέτος εστιάζονται στα εξής σημεία:

1. Για πρώτη χρονιά σε κοινή φορολογική δήλωση από τους συζύγους θα διενεργείται ξεχωριστή βεβαίωση του φόρου και θα εκδίδονται δύο εκκαθαριστικά σημειώματα. Ένα για τον κάθε σύζυγο, γεγονός που σημαίνει ότι πιστωτικά ποσά του ενός συζύγου δεν θα συμψηφίζονται με τυχόν χρεωστικά του άλλου και στην περίπτωση που έχουν και οι δύο πιστωτικά ποσά επιστρέφονται στον κάθε δικαιούχο χωριστά.

Στα χνάρια του Καποδίστρια...Οι μεγάλοι νεκροί καθορίζουν το μέλλον (Βίντεο) Read more: http://www.ioannis-kapodistrias.gr/2015/04/blog-post_22.html#ixzz3aIGfm5UC

Μία συνέντευξη σταθμός. Ίσως για πρώτη φορά σε μία τηλεοπτική συνέντευξη (PellaTV) κατατίθενται τόσες αλήθειες που σπάνια μπορεί να ακούσει κάποιος σε ΜΜΕ. Μία συνέντευξη όπου τα σύκα είναι σύκα και η σκάφη σκάφη. Μία συνέντευξη κόλαφος για το πολιτικό ελληνικό και παγκόσμιο γίγνεσθαι, μία συνέντευξη έμπνευσης και ελπίδας για τον ελληνισμό. 

Δεν θα πρέπει να λησμονούμε την προφητεία του Ι.Καποδίστρια που αποτυπώθηκε στα τα λόγια του: "Θα έλθει κάποτε η μέρα που οι Έλληνες θα εννοήσουν τη σημασία της θυσίας μου". Ο κ.Ιωάννης Κορνιλάκης την επιβεβαίωσε. 

Άλλωστε όπως έλεγε και ο Οδ.Ελύτης: "Οι ζωντανοί καθορίζουν το παρόν, οι Μεγάλοι νεκροί το μέλλον."

Η συνέντευξη του συγγραφέα κ.Ιωάννη Κορνιλάκη στο τηλεοπτικό κανάλι PellaTv και στην εκπομπή "Ιστορία-Λαογραφία-Πολιτισμός" που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Ο Γιώργος Καραμπελιάς στην εκπομπή του Λ. Καλαρρύτη, «Εμείς οι Έλληνες» (ηχητικό)

ardin-rixi

Ο Γιώργος Καραμπελιάς, υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα με τον συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα, προσκεκλημένος  στην εκπομπή του Λάμπρου Καλαρρύτη, «Εμείς οι Έλληνες», μιλά για την προσπάθεια που ξεκινά για τον δήμο Αθηναίων, αλλά και τα κεντρικά προβλήματα της χώρα

Ο θάνατος του Συντροφάκου

Το Ποντίκι

του Στάθη

 Για «Οθωμανική τυραννία» μίλησε η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου και δεν αυτοδηλητηριάσθηκε. Τι έγινε η «πολυπολιτισμικότητα των Οθωμανών»; Τι έγινε η «αρμονική συνύπαρξη»; Υπήρχαν Έλληνες το 1670 φέρ’ ειπείν; δεν «επινόησε» το έθνος μας ο Διαφωτισμός; Τι έπαθε η κυρία Υπουργός κι άρχισε τ’ αληθή λέγουσα; Μεταλλάχθηκε; Όχι! ήταν απλώς η εθνική επέτειος. Η οποία δεν σηκώνει μπούρδες. Και μπούρδες από την κυρία Αναγνωστοπούλου δεν ελέχθησαν. Για μιαν ημέρα. Για μιαν ημέρα «κοιμούνται οι νόμοι» (της μπούρδας). Τις υπόλοιπες 364 ή 365 άρχουν και βασιλεύουν.

  Με πλέον σοφιολογιότατο εκ των μπουρδολόγων εκείνον που σου λέει αυτά που θέλεις να ακούσεις. Κι έτσι ο Τσίπρας, λέγοντας στον καθένα από τους πρωτογέροντες του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που ήθελε να ακούσει, πήρε το κόμμα απ’ τα νάματα της Αριστεράς και το έφθασε στις Αυλές των Δυνατών. Οι νόμοι της Αριστεράς δεν κοιμήθηκαν για μια μέρα, αλλά κοιμήθηκαν τον ύπνο της Ωραίας Κοιμωμένης, ενώ νόμοι της μπούρδας έχουν κατασκηνώσει στην αγορά και κακαρίζουν στην ποδιά του κάθε Κόκκαλη – δώσε και σε μένα ένα κοκκαλάκι, μπάρμπα.

  Ήρθε η ώρα για τον θάνατο του συντροφάκου. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τωρινή. Σηματοδοτήθηκε με την Κωλοτούμπα του Δημοψηφίσματος. Αίφνης, με την πανσέληνο ο άνθρωπος έβγαλε από μέσα του τον λυκάνθρωπο. Ο οποίος έκτοτε δεν ενδύθηκε ξανά δορά ανθρώπου, αλλά ως homo homini lupus άρχισε να τρώει (όπως οι προγενέστεροι λύκοι) μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικό, ζωές, σπίτια, πατρίδα με μεγάλες μπουκιές (λέγοντας εν τω άμα μεγάλες κουβέντες), ώσπου να φθάσουμε στη Συμφωνία των Πρεσπών, σε επαπειλούμενη συμφωνία με την Τουρκία, πάντα υπό Εποπτείαν και με προοπτική τον κ. Πετροσωκράτη Κόκκαλη (να «αγωνίζεται» κι αυτός «για τον σοσιαλισμό» στο πόδι του Γιάννου, όστις διάγει χαλεπώς στην μπουζού). Τώρα ο Τσίπρας αφήνει πίσω του τον μεταλλαγμένον ΣΥΡΙΖΑ και σπεύδει προς νέες μεταμορφώσεις. Κεντροαριστερές, κεντρογαμιστερές και ό,τι άλλο διάολο θέλουν να ’ναι.

Το κράτος του Καποδίστρια [1]

Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

του κ. Γιώργου Κοντογιώργη (αναδημοσιεύεται χάρις την άδεια του συγγραφέα τον οποίο και ευχαριστούμε τόσο για την παρασχεθείσα άδεια όσο και για την γενικότερα θετική αντιμετώπιση του απέναντι μας)

1. Από τις πρώτες ενέργειες του Καποδίστρια μόλις ήρθε στην Ελλάδα, στις 8.1.1828, ήταν να ζητήσει από τη Βουλή -που προήλθε από την Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζίνας (19.3 - 5.5. 1827) και η οποία τον εξέλεξε με επταετή θητεία-, την αναστολή του Πολιτικού Συντάγματος, επειδή "αι δειναί της πατρίδος περιστάσεις και η διάρκεια του πολέμου δεν εσυγχώρησαν ούτε συγχωρούσι την ενέργειαν" αυτού, ως περιέχοντος, όπως θα πει σε άλλη περίσταση, "απάσας τας δημοκρατικάς αρχάς των επαναστατών του 1793". 

Στην πραγματικότητα το Σύνταγμα της Τροιζίνας ελάχιστη σχέση είχε με το Σύνταγμα των Γάλλων επαναστατών, υπό την έννοια ότι εδραζόταν στην πολιτική κυριαρχία των πόλεων/κοινών (προνοούσε μόνον για μια σκιώδη κεντρική κυβέρνηση, η οποία επιπλέον τελούσε υπό την πλήρη εξουσία της βουλής), και όχι στο πολιτικά κυρίαρχο κεντρικό κράτος του Συντάγματος του 1793. Σημασία έχει, εντούτοις, να συγκρατήσουμε εξαρχής ότι ο Καποδίστριας δεν δηλώνει αντίθετος επί της αρχής στα συντάγματα αυτά, αλλά στην εφαρμογή τους, σε μια στιγμή που η επανάσταση διαρκεί ακόμη, που ούτε κράτος υπάρχει ούτε και η ελληνική υπόθεση της ανεξαρτησίας έχει κριθεί και οι Δυνάμεις της εποχής εχθρεύονται απολύτως τις ιδέες τους. Σημειώνουμε, επίσης, ότι η αντίρρηση του Καποδίστρια συνοδεύεται από την επισήμανση πως η ενέργειά του αυτή είναι προσωρινή, "έως της συγκροτήσεως της (νέας) Εθνικής Συνελεύσεως" που ορίσθηκε να συνέλθει 2,5 μήνες αργότερα, τον Απρίλιο 1828.

Το προσωρινό πολιτειακό σχήμα που ενέκρινε η Βουλή, με εισήγηση του Καποδίστρια, προέβλεπε την κατάργησή της και την σύσταση ενός κεντρικού εξουσιαστικού συμβουλίου από 27 μέλη, του Πανελληνίου, που θα συμπαρίσταται στον Κυβερνήτη, με γνωμοδοτική βασικά και νομοπαρασκευαστική αρμοδιότητα. Οι πράξεις του Κυβερνήτη για να είναι έγκυρες, έπρεπε να είναι "θεμελιωμένες επάνω εις τας εγγράφους αναφοράς του Πανελληνίου ή των τμημάτων του".

Ζητείται νέος Καποδίστριας. ... δηλαδή ηγέτης με πνεύμα αυτοθυσίας.

του Αθανάσιου Θεοδωράκη

Η πολιτική ζωή της χώρας έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Αδιέξοδο που δεν λύνεται με εκλογές ή με νέα Μνημόνια. Η Ελληνική Δημοκρατία όπως λειτουργεί σήμερα δεν εγγυάται την βιώσιμη ευημερία του ελληνικού λαού, ούτε την επιβίωση και την απαραίτητη ισχυροποίηση του ελληνισμού.

Λίγα από τα κύρια ζητήματα που απασχολούν την χώρα είναι ενδεικτικά της κατάστασης.

- Η αναθεώρηση του Συντάγματος κατέληξε σε φιάσκο και το μόνο ζήτημα που ουσιαστικά αποκλείστηκε, με συμφωνία όλων των κομμάτων, ήταν η δυνατότητα αλλαγής του Πολιτεύματος (η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) με λαϊκή ετυμηγορία. Κι όμως είναι ένα από τα κύρια θέματα, αν θέλουμε να περιοριστεί με δημοκρατικό τρόπο, ο αρχέγονος, καταστροφικός, άκρατος κομματισμός.

- Το σημαντικότατο δημογραφικό θέμα της Ελλάδας δεν απασχολεί το κράτος, τα πολιτικά κόμματα και τη διοίκηση. Τα στοιχεία ωστόσο είναι άκρως ανησυχητικά και χρειάζεται επειγόντως σύγχρονη εθνική πολιτική. Ποιος θα μελετήσει, ποιος θα προτείνει, ποιος θα πείσει τη νεολαία; Και δεν είναι φυσικά θέμα μόνο επιδομάτων, όπως επιμένει η κατεστημένη παραφιλολογία.

Γι΄αυτό πάντα η Αφροδίτη θα απατά τον Ήφαιστο

ardin-rixi

Η Τεχνική (τεχνολογία) δεν γεννά τον Έρωτα και την ευτυχία!

του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου* από την huffingtonpost.gr

Ο ανθρώπινος πολιτισμός, από την αρχή της μακραίωνης πορείας του, «ιχνογραφούσε» τη πραγματική αλλά και τη συμβολική εικόνα της εξέλιξης του. Ο βίος του ανθρώπου, οι υλικές πλευρές της εξέλιξης (παραγωγή, αρχιτεκτονική, καλλιέργεια γης, τεχνολογία, κ.α), οι συνήθεις, οι σχέσεις, τα συναισθήματα, έπαιρναν αισθητική μορφή, μέσα από τον συμβολισμό, τις αναπαραστάσεις, τους μύθους, τις τέχνες, συμβάλλοντας στην αυτογνωσία, αλλά και στην ερμηνεία που έδινε ο άνθρωπος στον τρόπο ζωής και στα επιτεύγματά του.

Είναι αυτό που ονομάζουμε κοσμοεικόνα ή κοσμοείδωλο και αποτελεί τις αναπαραστάσεις και την αντίληψη του κόσμου μας σε συμβολικό επίπεδο. Είναι ο Λόγος και η αναφορά του ανθρώπινου πολιτισμού στο ίδιο του τον εαυτό. Το κοσμοείδωλο, ως συνισταμένη πολλών ερμηνειών για το μυστήριο της ζωής μας, στην εξέλιξη του πολιτισμού απέκτησε διαφορετικά πρόσωπα, παρόλο που ορισμένες συμβολικές μορφές του κοσμοειδώλου, θεωρούνται γενικευμένες και πολύ ουσιαστικές. Συνήθως είναι αυτές που αγγίζουν μύχιες πτυχές του ανθρώπου και της ψυχολογίας του, που συνδέονται με πραγματικές τομές στον ανθρώπινο πολιτισμό και οι οποίες ανέδειξαν και ολοκλήρωσαν τον άνθρωπο στην μέγιστη μορφή αυτονομίας του μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο. Οι αρχαίοι μύθοι είναι μορφές αναπαραστάσεων που αποτελούν αποτυπώματα του συλλογικού ασυνείδητου των λαών και μας μιλούν τόσο για την πράξη, όσο και για την κατασταλαγμένη σοφία της ιστορίας.

Άλμα προς τα πίσω στη Θράκη;

ardin-rixi

Του Κώστα Καραΐσκου* από το slpress.gr 

Μέχρι πριν μια πενταετία η υπεραιωνόβια Διαχειριστική Επιτροπή Μουσουλμανικής Περιουσίας (ΔΕΜΠ) Κομοτηνής ήταν άγνωστη στην πόλη και ουδείς ασχολείτο στον δημόσιο βίο μαζί της. Από τη στιγμή όμως που ανέλαβε αντιπρόεδρος ο Σελήμ Ισά, γαμπρός του τότε μουφτή Μέτσο Τζεμαλή και ιδίως την τελευταία τριετία που ανέλαβε πρόεδρος στη Διαχειριστική Επιτροπή Μουσουλμανικής Περιουσίας, η τοπική κοινωνία παρακολουθεί ένα πολυποίκιλο και μοναδικό σε σημασία και έκταση έργο. Δεν είναι όμως μόνο τα ισλαμικά τεμένη, τα μειονοτικά σχολεία, τα μουσουλμανικά νεκροταφεία και οι άλλες υποδομές που ανακαινίστηκαν εκ βάθρων ή αναβαθμίστηκαν εντυπωσιακά.

Στην συνέντευξη Τύπου που έδωσε η ΔΕΜΠ (δίπλα στον Ισά ήταν ο αντιπρόεδρος Σαλή Σαλή και ο γ.γ. Ντουρχάν Ισμαήλ) στις 19-3-2019 σε ξενοδοχείο της Κομοτηνής, αποκαλύφθηκε συνολικά το νέο πρόσωπο ενός θεσμού που μέχρι πρόσφατα ήταν στο σκοτάδι και εξυπηρετούσε μόνο ύποπτα συμφέροντα.

Όλα πια βρίσκονται στο φως: τα τεράστια χρέη δεκαετιών προς τον Δήμο Κομοτηνής τείνουν να εξοφληθούν (!), τα ακίνητα της Διαχειριστικής Επιτροπής Μουσουλμανικής Περιουσίας – για τα οποία άλλοτε διατυπώνονταν από μειονοτικούς φόβοι ως προς την τύχη τους – μεταγράφηκαν στο Κτηματολόγιο, ψηφιοποιήθηκε και ανακαινίστηκε η μουφτειακή βιβλιοθήκη, όλο αυτό το γίγνεσθαι αποτυπώνεται στο Διαδίκτυο και στην σχετική ιστοσελίδα (υπάρχουν αναρτήσεις στο Facebook με χιλιάδες like, πράγμα αδιανόητο μέχρι πρότινος), εγκαινιάστηκε κοινωνική παρέμβαση με δωρεές σε είδη προς άπορους αλλά και προς σχολεία μειονοτικά και μη, δημιουργήθηκε νεκροταφείο μεταναστών, εστάλη βοήθεια 20 τόνων στην Ειδομένη κτλ κτλ.