ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ – Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ

Α.Η φύση του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και η ελληνική απογείωση.

1. Το ζή­τη­μα της ελ­λη­νι­κής α­πο­γεί­ω­σης που ολοκληρώνεται κα­τά τον 18ο και τον 19ο αιώ­να, γνω­στή ως «νε­ο­ελ­λη­νι­κός δια­φω­τι­σμός», ε­γεί­ρει έ­να μεί­ζον πρό­βλη­μα ταυ­τό­τη­τας. Ε­χει πράγ­μα­τι α­πο­τε­λέ­σει α­ντι­κεί­με­νο διε­ρεύ­νη­σης ως αυτο­τε­λές φαι­νό­με­νο, έ­χουν α­πο­δελ­τιω­θεί και α­να­δει­χτεί ο­ρι­σμέ­νες ση­μα­ντι­κές πτυ­χές του. Ε­χει τέ­λος α­ντι­με­τω­πι­σθεί, ως έ­να βαθ­μό, η σχέ­ση του με τις ευ­ρύ­τε­ρες ευ­ρω­πα­ϊ­κές ε­ξε­λί­ξεις και συ­γκε­κρι­μέ­να με τον ευ­ρω­πα­ϊ­κό διαφω­τι­σμό ε­νώ οι ει­δι­κοί έ­χουν κα­τα­λή­ξει στο συ­μπέ­ρα­σμα ό­τι η ελ­λη­νι­κή «εκδο­χή» του α­πο­τέ­λε­σε έ­να εί­δος ο­χή­μα­τος για τη με­τα­κέ­νω­ση της ευ­ρω­πα­ϊ­κής δυ­να­μι­κής στη ζω­τι­κή πε­ριο­χή του ελ­λη­νι­σμού, δη­λα­δή στη Βαλ­κα­νι­κή, τη Μικρα­σί­α και τις πα­ρευ­ξεί­νιες α­κτές.

Η προ­σέγ­γι­ση αυ­τή, ω­στό­σο, εμ­φα­νί­ζει την ελ­λη­νι­κή πε­ρί­πτω­ση πε­ρί­που ως δη­μιούρ­γη­μα εν κε­νώ, ως α­πόρ­ροια της στιγ­μής και κυ­ρί­ως ως α­πλό γέν­νη­μα και προ­έ­κτα­ση της ευ­ρω­πα­ϊ­κής δια­δι­κα­σί­ας. Α­που­σιά­ζει πλή­ρως η α­να­δρο­μι­κή αναφο­ρά δη­λα­δή η προ­βλη­μα­τι­κή για την προέλευση και την εξέλι­ξη των δύ­ο αυ­τών κό­σμων, του δυ­τικο­ευ­ρω­πα­ϊ­κού και του ελ­λη­νι­κού, και ο­πωσ­δή­πο­τε η επισήμαν­ση των ι­διαι­τερο­τή­των της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Συμ­βαί­νει μά­λι­στα οι δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις, ό­που κα­τα­γρά­φο­νται, της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας α­πό το ευ­ρω­πα­ϊ­κό «πρό­τυ­πο», να α­ξιο­λο­γού­νται ως συ­να­φές μειο­νέ­κτη­μα που κα­λεί­ται να ε­ξη­γή­σει αυ­τό καθ’ε­αυ­τό τις ό­ποιες α­πο­κλί­σεις του νε­ό­τε­ρου ελ­λη­νι­σμού α­πό την ευ­ρύ­τε­ρη ευ­ρω­πα­ϊ­κή δυ­να­μι­κή. Δια­πι­στώ­νε­ται, ε­πο­μέ­νως, ό­τι α­που­σιά­ζει το συ­στα­τι­κό ε­κεί­νο εγ­χεί­ρη­μα που θα α­πο­κω­δι­κο­ποιού­σε τη θε­με­λιώ­δη ι­διο­συ­στα­σί­α της νε­ο­ελ­λη­νι­κής απο­γεί­ω­σης και θα α­πο­κα­θι­στού­σε την αι­τιώ­δη συ­νά­φειά της με την εν γέ­νει εξέ­λι­ξη του κό­σμου και του ελ­λη­νι­σμού.

Τα όρια ιστορικής επιβίωσης στενεύουν

Του Χρήστου Γιανναρά

Ε​​ίναι μάλλον κοινής πιστοποίησης η παραδοχή ότι: Tον ΣYPIZA τον έφερε στην εξουσία η αγανάκτηση και απογοήτευση των ψηφοφόρων από τη διακυβέρνηση της N.Δ. Tη N.Δ. (του κ. Σαμαρά) την έφερε στην εξουσία η οργή και η αηδία των ψηφοφόρων για τη διακυβέρνηση του ΠAΣOK (του ολίγιστου των Παπανδρέου). Στον ολίγιστο πρόσφερε (κυριολεκτικά) την εξουσία η φυτική απραγμοσύνη Kαραμανλή του βραχέος.

Kαι η «βίβλος γενέσεως» του σημερινού εφιαλτικού απελπισυριζασμού μας θα μπορούσε να επεκταθεί οπισθοβατικώς για πολύ.

Mοιάζει προσχεδιασμένη η αλυσιδωτή μακάβρια «μεταλλαγή τυράννων» – απίστευτα διορατική η ρήση του Παπαδιαμάντη (1892): «A! αι εκλογαί, αυτή η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μετηλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον».

Mοιάζει προσχεδιασμένη η μεταλλαγή, όμως το κατρακύλισμα «στου κακού τη σκάλα» συνήθως προκύπτει, δεν προσχεδιάζεται – μάλλον ταυτίζεται με την αυτεγκατάλειψη μιας κοινωνίας στην παρακμή. Tο προφανές είναι ότι η αλυσιδωτή μεταλλαγή έχει βολέψει ολοφάνερα τους τυράννους: Oσα εγκλήματα (ανικανότητας ή φαυλότητας) κι αν είχε διαπράξει μια κυβέρνηση, οι ψηφοφόροι τα αμνηστεύουν, προκειμένου να απαλλαγούν από την τρέχουσα ανυπόφορη τυραννία. Eίναι έτοιμοι να επιστρέψουν σε ό,τι πριν ελάχιστα χρόνια τους προκαλούσε αποτροπιασμό και αηδία. Nα επιστρέψουν στους εγνωσμένα ανίκανους και ανίατα φαύλους, ίσως και με ενθουσιασμό ή πείσμα.

Ένα Παγκόσμιο Εταιρικό Δικαίωμα

Νέα Κρήτη

Το «Ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας», δηλαδή η holding «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.» όπως θα ονομάζεται, προβλέπεται από το τρίτο μνημόνιο του Ιουλίου του 2015 που υπέγραψε η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστεράς» και είναι απόλυτα ανεξάρτητο από το ελληνικό κράτος.

Του Κώστα Λουλουδάκη

Τον έλεγχο του ξεπουλήματος τον έχει ένα Εποπτικό Συμβούλιο τα μέλη του οποίου ορίζονται και διορίζονται κατόπιν διαταγών των δανειστών- εταίρων της κυβέρνησης. Τα έσοδα του ταμείου από εκποίηση των δημοσίων περιουσιακών στοιχείων πηγαίνουν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του «χρέους» της χώρας.

Η «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε» θα αποτελέσει την «ομπρέλα» κάτω από την οποία, με τη μορφή θυγατρικών εταιρειών, θα στεγαστούν οι υπάρχουσες εταιρείες διαχείρισης και συγκεκριμένα το ΤΑΙΠΕΔ, και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Η  κυβέρνηση  του ΣΥΡΙΖΑ περνάει τις ΔΕΚΟ στο νέο «υπερταμείο»  τη στιγμή που  όχι μόνο δεν έχει στελεχωθεί το διοικητικό του συμβούλιο αλλά  δεν έχει καν συσταθεί και ιδρυθεί η εταιρεία holding! Ανάμεσα στις ΔΕΚΟ που οδεύουν προς πλήρη ιδιωτικοποίηση είναι και το δημόσιο δίκτυο νερού.

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε πως το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματική τη μεταβίβαση του 34,033% της ΕΥΔΑΠ στο ΤΑΙΠΕΔ στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης που επιχείρησε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με το σκεπτικό πως η μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση είναι αντίθετη στα άρθρα 5 και 21 του Συντάγματος, που επιβάλλουν τη μέριμνα του κράτους για την υγεία των πολιτών και κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην προστασία της υγείας.

Το ηφαίστειο του προσφυγομεταναστευτικού

Νέα Κρήτη

Στις αρχές του περασμένου Ιουνίου το κλειστό κέντρο της Μόριας στη Λέσβο είχε πυρποληθεί και πάλι. Εκείνες τις ημέρες, είχαμε γράψει σ' αυτές εδώ τις σελίδες πως «δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, ούτε μεμονωμένο περιστατικό… Είναι προφανές ότι αυτή η αλυσίδα θα έχει ολοένα και περισσότερους κρίκους». Tα γεγονότα έστελναν από τότε το μήνυμά τους.

Tου Σταύρου Λυγερού

Οι συγκρούσεις μεταξύ των εγκλωβισμένων προσφύγων/μεταναστών γίνονται ολοένα και συχνότερες, επειδή το θερμόμετρο στους καταυλισμούς είναι εδώ και καιρό στο κόκκινο. Συχνά για ασήμαντες αφορμές ξεσπούν συγκρούσεις μεταξύ εθνικών ομάδων. Ο συνήθης απολογισμός είναι περισσότεροι ή λιγότεροι τραυματίες από ξύλα, πέτρες και μαχαίρια, καθώς επίσης και μεγαλύτερες ή μικρότερες καταστροφές στην υποδομή και στον εξοπλισμό των κέντρων.

Οι εγκλωβισμένοι δεν θέλουν να παραμείνουν στην Ελλάδα. Πολλοί πρόσφυγες/μετανάστες είχαν παραμυθιαστεί από τους Τούρκους διακινητές ότι, με την είσοδό τους στην ΕΕ, θα απολάμβαναν επιδομάτων που θα τους εξασφάλιζαν άνετη ζωή. Ο βαλκανικός διάδρομος, όμως, είναι εδώ και εφτά μήνες κλειστός. Οι ελπίδες ότι θα ανοίξει και πάλι έχουν πλέον εξανεμιστεί. Αυτό που ζουν ισοδυναμεί με ανώμαλη προσγείωση.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί απόγνωση Ο μεγάλος αριθμός φιλοξενουμένων και οι κατά κανόνα άθλιες συνθήκες την μετατρέπουν σε οργή και βία. Όπως μας είπε πηγή που γνωρίζει από πρώτο χέρι τα συμβαίνοντα, δεν είναι μόνο οι εθνοτικές συμπλοκές που προσλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα σχηματίσθηκαν συμμορίες, οι οποίες, οπλισμένες με μαχαίρια, επιδίδονται σε κλοπές, αλλά και σε σεξουαλικές επιθέσεις σε βάρος γυναικών και ανηλίκων.

Θ.Μαυρίδης: Αναμένεται όξυνση του πολιτικού κλίματος

Νέα Πολιτική

Περαιτέρω όξυνση του πολιτικού σκηνικού άμεσα, λόγω των χειρισμών της κυβέρνησης στα οικονομικά και όχι μόνο, περιμένει ο Δημοσιογράφος στο Liberal.gr Θανάσης Μαυρίδης , μιλώντας στο Ράδιο 9,84.

Στο τραπέζι βάζει τηλεοπτικές άδειες, σκάνδαλα, μνημόνια και υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση μέσω της Δημόσιας Διοίκησης θα επιχειρήσει να ελέγξει τη Δημόσια αντιπαράθεση.

Παρέδωσαν τα 4 κλειδιά της χώρας σε ξένους

ardin-rixi

Του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη από το liberal.gr 

Μετά τη χτεσινή ψήφιση της πλήρους αποικιοποίησης της χώρας από τη συγκυβέρνηση στη Βουλή ας κάνουμε έναν απολογισμό. Τι πλήρωσε η Ελλάδα για να παραμείνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ χτες στην εξουσία; Στην πράξη και στην ουσία παρέδωσε τα κλειδιά της διαχείρισης όλης της Οικονομίας και των Εργασιακών σχέσεων σε σχήματα, που δεν θα ελέγχει καμιά ελληνική κυβέρνηση πλέον, αλλά θα ελέγχονται από ξένους για σχεδόν έναν αιώνα. Η χώρα είναι επισήμως ένα κράτος υποτελές, μια αποικία με όλη τη σημασία της λέξης.

Ποια είναι η διαφορά του σήμερα με το χτες, ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης, που πιστεύει ότι επί της ουσίας έτσι ήταν η χώρα και χτες. Μεγάλη.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις χάνουν από χτες με το νόμο της Βουλής τέσσερις βασικούς τομείς εποπτείας και κυριαρχίας, που μέχρι χτες είχαν, έστω και υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών:

1. Οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί παραδίνονται σε ένα Υπερταμείο, που διοικείται από Έλληνες και ξένους, αλλά η κυβέρνηση έχει κρύψει από το λαό ότι οι ξένοι έχουν δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις. Σ’ αυτές τις επιχειρήσεις περιλαμβάνονται εκτός των άλλων το νερό και το ρεύμα, τα εργοστάσια κατασκευής αυτοκινήτων, οι εταιρίες κατασκευής νοσοκομείων, δικαστηρίων, φυλακών, η Εγνατία οδός, το Μετρό, ενώ δεν ελέγχονται πια οι τηλεπικοινωνίες.

2. Οι Τράπεζες ανήκουν πλέον σε ξένους, ιδιώτες, κράτη και funds, καθώς το ελληνικό δημόσιο και οι εγχώριοι τραπεζίτες έχασαν την πλειοψηφία των μετοχών τους μετά και από τις απανωτές ληστρικές για το λαό ανακεφαλαιοποιήσεις. Οι διοικήσεις συμφωνήθηκε τώρα να αποτελούνται από ξένους ή από Έλληνες μακριά από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα.

Περί κινεζικού χρέους…

Νέα Πολιτική

του Στάθη Καραπάνου*

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ), στην οποία συνεργάζονται 58 κεντρικές τράπεζες από όλο τον κόσμο, το χρέος της Κίνας αυξάνεται με τόσο γοργούς ρυθμούς ώστε να προμηνύεται σοβαρός κίνδυνος οικονομικής κρίσης. Η ΤΔΔ είναι μόνο ο τελευταίος διεθνής οργανισμός που προειδοποιεί την Κίνα για το χρέος της, το οποίο υπολογίζεται πως τον Μάρτιο ανερχόταν στα 27,2 τρισεκατομμύρια δολάρια.  

Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο το επίπεδο του κινεζικού χρέους που χτυπά τον κώδωνα του κινδύνου, όσο ο ρυθμός με τον οποίο το χρέος αυξάνεται. Ποσοστιαία, το χρέος της Κίνας -ιδιωτικό και δημόσιο μαζί- αντιπροσωπεύει το 255 τις εκατό του ΑΕΠ της χώρας, λιγότερο από αυτό της ευρωζώνης 271 τις εκατό, του Ηνωμένου Βασιλείου στο 266 τις εκατό ή της Ιαπωνίας στο 394 τις εκατό. Η αύξηση των τελευταίων ετών όμως ήταν ραγδαία, αφού το 2008 το χρέος κυμαινόταν γύρω στο 147 τις εκατό του ΑΕΠ.

Ιστορικά, σε όποια χώρα το χρέος αυξήθηκε με τέτοιους ρυθμούς, ακολούθησε οικονομική κρίση. Οι πιο αισιόδοξοι, εντός και εκτός Κίνας, υποστηρίζουν πως η κρίση θα αποφευχθεί στην Κίνα γιατί το χρέος της είναι κυρίως εγχώριο και το κράτος ασκεί άμεσο έλεγχο σχεδόν σε όλους τους δανειστές, όπως και σε πολλούς από τους δανειζόμενους. Το γεγονός ότι το κράτος έχει τη δυνατότητα να δώσει εντολή στις τράπεζες να διαγράψουν τα «κόκκινα» δάνεια των επιχειρήσεων δεν σημαίνει πως αυτές θα γίνουν ξαφνικά υγιείς και θα αναπτυχθούν, θα αποφευχθεί όμως η κάθετη πτώση της τιμής των μετοχών τους.

Για την επιστροφή των καταθέσεων και την εμπιστοσύνη

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Κίνησε – κάπως – τα νερά στο τραπεζικό σύστημα, το εννοούμε ουσιαστικά και όχι υπό την έννοια της εκκαθάρισης λογαριασμών μέσω της Attica Bank ή και της αποτίμησης των βοσκοτοπιών Καραμπάτσου/Καλογρίτσα από την Πειραιώς (όταν κάποτε γραφτεί πιο ψύχραιμα η ιστορία της «ΑΓΥΙΑΣ» και των 5.000 στρεμμάτων στην Ιθάκη ίσως αποδειχθεί ότι ήταν κάτι σοβαρότερο από βοσκοτόπια: όταν όμως κάτι μπει στην δίνη της πολιτικής και όταν, επιπλέον, του γίνει τόσο λάθος και κρυψίνους χειρισμός, με τίποτε δεν σώζεται…), η τοποθέτηση του Νίκου Καραμούζη στην «Οικονομία και Αγορές»/house organ αλλ’ όχι αμελητέο της Eurobank με αντικείμενο την διαβόητη επιστροφή των καταθέσεων.

Εκείνο που λέει ο Καραμούζης δεν είναι ανακάλυψη της πυρίτιδας – όμως το ότι το λέει ο ίδιος έχει βάρος. Μετά από αρκετές περιπλανήσεις από Εθνική Τράπεζα επί Θ. Καρατζά μέχρι την σημερινή Eurobank/μόνη σχετικά ιδιωτική συστημική τράπεζα, ο Καραμούζης χαρακτηρίζεται από πολιτικότητα – χωρίς όμως να χάσει την στόφα του τραπεζίτη• ενώ δε τα χρόνια των παχιών αγελάδων ήταν από τους πιο «επιθετικούς» του συναφιού, τώρα στο βάθος της κρίσης δείχνει ενδιαφέρουσα προσαρμογή.

Επανέφερε, λοιπόν, το θέμα της επιστροφής των καταθέσεων , θυμίζοντας ότι από την αρχή της κρίσης έχουν «χαθεί» 124 δις ευρώ – δηλαδή 45% του συνόλου από το σημείο κορυφής του 2008. Όμως, τις προσδοκίες επιστροφής τις ακουμπάει στα 47 δις ευρώ που βρίσκονται σε κυκλοφορία ως κασσαδούρα στην Ελλάδα (ο υπολογισμός είναι της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά ακούγεται πειστικός). Προσδένει την επιστροφή των καταθέσεων, την οποία τοποθετεί στα κάπου 25 δις (σε ορίζοντα 18μηνου – 2ετίας), στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση, το Δημόσιο. Την οποία εμπιστοσύνη, με την σειρά της, την ανάγει στην πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος Προσαρμογής.

Ο κατήφορος συνεχίζεται

analyst

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ακόμη και αν οι κατηγορίες εναντίον του είναι λανθασμένες ή ατεκμηρίωτες, δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την τράπεζα που διευθύνει για ιδιωτικούς σκοπούς – αφού τότε πρόκειται μάλλον για κατάχρηση εξουσίας.

του Ιάκωβου Ιωάννου

«Πώς τελικά χρεοκόπησες; Υπάρχουν δύο τρόποι: ο ένας σταδιακά, σιγά-σιγά και ο άλλος που ακολουθεί αμέσως μετά ξαφνικά, απότομα» (E. Hemingway, διάλογος: –Howdid you go bankrupt? –Two ways. Gradually, then suddenly).

Άποψη

Χωρίς καμία αμφιβολία, βιώνουμε σήμερα τη σταδιακή χρεοκοπία (κυλιόμενη πτώχευση όπως την είχαμε περιγράψει στο παρελθόν) ολόκληρης της νοτίου Ευρώπης και της Φινλανδίας – ιδίως της Ελλάδας, η κυβέρνηση της οποίας φαίνεται πως, καλώς ή κακώς, σύντομα θα «ανατραπεί». Δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για να κατανοήσουμε ότι, η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να συνεχιστεί επ’ άπειρον – ενώ ο ξαφνικός θάνατος θα συμβεί το αργότερο όταν ξεσπάσει η επόμενηπαγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία δεν θα αργήσει πολύ ακόμη.

Σε σχέση πάντως με τη χώρα μας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι θα χρειαστεί ένα τέταρτο, πέμπτο, έκτο κοκ. μνημόνιο εάν δεν διαγραφεί χρέος – παρά το ότι έχει υποθηκευθεί ολόκληρη η δημόσια περιουσία της για 99 χρόνια, έχοντας μετατραπεί σε προτεκτοράτο όπως κάποτε το Χονγκ Κονγκ στη Βρετανία. Εν τούτοις, ελάχιστοι πιστεύουν πως θα της δοθεί αυτή η δυνατότητα – οπότε εύλογα αναμένεται η χρεοκοπία της το αργότερο το 2018.

Η Ευρωζώνη στο έλεος της Deutsche Bank

Photo by Stadtkatze

Του Χρήστου Αλωνιστιώτη*

Πιθανόν και η ίδια η Γερμανία να μην μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό το οποίο ξεκινούσε το 2008 θα έφτανε κάποια στιγμή η ώρα που θα το έβρισκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η Γερμανία είχε στο σχεδιασμό της ότι η κρίση θα μπορούσε να περιοριστεί στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες θα εφάρμοζαν σκληρή δημοσιονομική πολιτική και θα αναδιαρθρώνονταν μέσα από ένα κύκλο χρεοκοπιών και διασώσεων. Όμως, η πραγματικότητα ήρθε εντελώς διαφορετική και πλέον οι Γερμανοί βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, καθώς είναι βέβαιο ότι τα δύσκολα τώρα ξεκινούν. Η Deutsche Bank βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστιες κεφαλαιακές ανάγκες και τώρα ξεκινά ο μεγάλος αγώνας για τη διάσωση της τράπεζας ή για την ενεργοποίηση του σεναρίου της ευρωπαϊκής Lehman Brothers.

Η Deutsche Bank αποτελεί μια τραπεζική «αμαρτία». Μια τράπεζα που γιγαντώθηκε και που έπαψε να είναι τράπεζα. Μια τράπεζα που είχε ανοιχτή γραμμή με τη γερμανική στρατηγική για παγκόσμια οικονομική ηγεμονία, μια τράπεζα η οποία έγινε ένας από τους μεγαλύτερους κρίκους του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, μια τράπεζα που ελέγχει και επηρεάζει τις παγκόσμιες χρηματιστηριακές αξίες, μια τράπεζα η οποία κέρδιζε μόνο από επιχειρηματικά deals, από «εξυπηρετήσεις» υψηλού κύρους και από χρηματιστηριακά παιχνίδια. Τα κέρδη της από το χρηματιστήριο γίνονταν όλο και πιο εκκωφαντικά και για τον σκοπό αυτό ρίσκαρε όλο και περισσότερο. Έθετε περισσότερα κεφάλαια σε κίνδυνο, με στόχο να γίνει μια «too big to fail» τράπεζα και να τη σώσουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Και τα κατάφερε.

Η DB εκμεταλλεύτηκε στην κυριολεξία τα πάντα. Κάθε νομοθετική ρύθμιση και κάθε πιθανό παράθυρο. Ίδρυσε δεκάδες παραρτήματα, on-shore και off-shore, και επιδόθηκε σε ανελέητα παιχνίδια. Η DB έγινε μια τράπεζα η οποία μέχρι και λίγο μετά την κρίση του 2008 κέρδιζε πάνω από €3,0 δισ. ανά τρίμηνο μόνο από το trading department. Στη συνέχεια τα κέρδη αυτά είτε κάλυπταν άλλες ζημιές, είτε απλά «καίγονταν» και δημιουργούσαν μεγαλύτερες τρύπες. Είναι γνωστή η ζημιά ύψους €6,1 δισ. από αστοχία στο trading, αλλά αυτή είναι μόνο μια μικρή λεπτομέρεια από το τεράστιο trading book της τράπεζας.

Bild: Έτσι μας εξαπατούν στη διάσωση της Ελλάδας

Μιλώντας την Τετάρτη στην επιτροπή Δημοσιονομικών Υποθέσεων του γερμανικού κοινοβουλίου απέρριψε ωστόσο για μια ακόμα φορά μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, μιας και όπως είπε η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις αποπληρωμές χρέους ή τα καταβαλλόμενα επιτόκια (φωτ. αρχείου).

Για αθέτηση της υπόσχεσης της γερμανικής κυβέρνησης σχετικά με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα κάνει λόγο η Bild, η οποία κυκλοφορεί την Πέμπτη με πρωτοσέλιδο τίτλο «Έτσι μας εξαπατούν στη διάσωση της Ελλάδας». 

Στο σχετικό άρθρο, στη σελίδα 2, η Bild αναφέρει: «Εδώ και ένα χρόνο η γερμανική κυβέρνηση αθετεί τις υποσχέσεις της στο ζήτημα της Ελλάδας / Ακόμα να αποφασίσει το ΔΝΤ αν θα συμμετάσχει στο τρίτο πρόγραμμα στήριξης».

Η γερμανική εφημερίδα επισημαίνει: «Η Ελλάδα εξακολουθεί να λαμβάνει δισεκατομμύρια παρά το γεγονός ότι δεν τηρείται η βασική προϋπόθεση για το τρίτο πακέτο στήριξης. Μήπως μας παραπλανούν σκόπιμα στο ζήτημα διάσωσης της Ελλάδας; Πέρυσι το καλοκαίρι η γερμανική βουλή έδωσε το πράσινο φως στο τρίτο πακέτο στήριξης υπό μια προϋπόθεση: ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει συμμετάσχει ενεργά στο ελληνικό πρόγραμμα.

»Η καγκελάριος Μέρκελ υποσχόταν τότε ότι "το Ταμείο συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, θα συμμετάσχει και στη περαιτέρω διαδικασία". Από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τόνιζε: "Για την γερμανική κυβέρνηση είναι όρος μια συμμετοχή του ΔΝΤ".

»Στο μεταξύ η γερμανική βουλή έχει δώσει το πράσινο φως για την εκταμίευση 28,9 δισ. στην Αθήνα. Το Ταμείο όμως ακόμα δεν έχει αποφασίσει για τη συμμετοχή του. Και η απόφαση θα καθυστερήσει, μιας και η επικεφαλής Κριστίν Λαγκάρντ θέτει ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή του Ταμείου ελαφρύνσεις του ελληνικού χρέους. Την περασμένη εβδομάδα οι ειδικοί του Ταμείου αξιολογώντας τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα κατέληξαν στο πικρό συμπέρασμα ότι χωρίς κούρεμα η χώρα δεν θα ξανασταθεί στα πόδια της.

Στο χείλος του γκρεμού οι γερμανικές τράπεζες; Λιγότεροι εργαζόμενοι, λιγότερα μερίσματα

Η Άγγελα Μέρκελ ελπίζει ότι τα προσωρινά προβλήματα στη Deutsche Bank μπορούν να λυθούν. EPA, MAURITZ ANTIN

Η τιμή των μετοχών είναι ένας αξιόπιστος δείκτης για την κατάσταση μιας επιχείρησης. Όταν ανεβαίνει, σημαίνει ότι οι επενδυτές είναι ικανοποιημένοι και αισιόδοξοι. Αντιθέτως, η πτώση της συνεπάγεται απώλεια εμπιστοσύνης, γράφει στην ιστοσελίδα της η Deutsche Well.

Τη δεύτερη περίπτωση «βιώνουν» σήμερα οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες της Γερμανίας. Η μετοχή της Deutsche Bank βρίσκεται στη χαμηλότερη τιμή της ιστορίας της, στοιχίζοντας μόλις κάτι παραπάνω από 10 ευρώ. Όταν ανέλαβε τα ηνία του τραπεζικού κολοσσού ο Τζον Κράιαν, το καλοκαίρι του 2015, η τιμή της μετοχής ήταν τριπλάσια. Σταθερά πτωτικά κινείται και η μετοχική αξία της Commerzbank. Η τιμή της μετοχής του δεύτερου σε μέγεθος γερμανικού τραπεζικού ομίλου απώλεσε 35% της αξίας της από την αρχή του τρέχοντος έτους. 

Λιγότεροι εργαζόμενοι, μηδενικά μερίσματα 

Ειδήσεις περί επικείμενης αναδιάρθρωσης της Commerzbank οδήγησαν σε νέα σημαντική πτώση της μετοχής της χθες. Σύμφωνα με συγκλίνουσες δημοσιογραφικές πληροφορίες η τράπεζα σκοπεύει να προβεί σε περικοπή του 20% του προσωπικού της, κάτι που αντιστοιχεί σε περίπου 9.000 στελέχη. Πέρσι η Commerzbank πλήρωσε για πρώτη φορά από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης μερίσματα στους μετόχους της. Κάτι που, από ό,τι όλα δείχνουν, δεν θα επαναληφθεί.

Και η Deutsche Bank φαίνεται όμως ότι σχεδιάζει σημαντική περικοπή θέσεων εργασίας. Σε πρώτη φάση γίνεται λόγος για 3.000 εργαζόμενους. Ωστόσο, αυτές οι περικοπές δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση για την αντιμετώπιση των σημερινών δυσκολιών της. Το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης διεκδικεί περί τα 12,5 δις ευρώ ως πρόστιμο για πωλήσεις τιτλοποιημένων ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, στο διάστημα πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Η τράπεζα διαθέτει «δίχτυ ασφαλείας» μόλις 5,5 δις ευρώ για πιθανές νομικές περιπέτειες. Την ίδια ώρα η χρηματιστηριακή αξία της Deutsche Bank ανέρχεται σε μόλις 14,6 δις ευρώ.

Φοροδοξίες: Γνωρίζετε ότι...

taxheaven

Γνωρίζετε ότι...

• Ποσό τραπεζικού λογαριασμού, το οποίο μεταφέρθηκε ως έμβασμα στο εξωτερικό, είναι δυνατόν να φορολογηθεί ως εισόδημα από ελευθέριο επάγγελμα του δικαιούχου του λογαριασμού, εφόσον το επίμαχο ποσό κριθεί ως περιουσιακή προσαύξηση αγνώστου προελεύσεως. Ωστόσο σημειώνεται ότι ο κρίσιμος χρόνος τού εν λόγω ποσού δεν εντοπίζεται στη χρήση κατά την οποία διενεργήθηκε το έμβασμα, αλλά είτε στη χρήση κατά την οποία το εν λόγω ποσό κατατέθηκε (ως σύνολο ή τμηματικά) στον τραπεζικό λογαριασμό είτε στη χρήση κατά την οποία προκύπτει ότι επήλθε η προσαύξηση της περιουσίας του φορολογουμένου (ΔΕφΑθ 2128/2016).

• Πάνω από 17.000 αιτήσεις για αλλαγή φορολογικής κατοικίας έχουν υποβληθεί τα τελευταία δύο χρόνια (2014 και 2015). Για την αλλαγή φορολογικής κατοικίας λόγω μετοικεσίας στο εξωτερικό απαιτείται κατά κύριο λόγο «πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας» που εκδίδεται από την αλλοδαπή φορολογική αρχή και ορισμός φορολογικού εκπροσώπου στην Ελλάδα. Ο φορολογικός εκπρόσωπος πρέπει να είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδος και δεν φέρει ευθύνη ενώπιον των φορολογικών αρχών. Τα φυσικά πρόσωπα που μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία οφείλουν να καταθέσουν αίτηση στην αρμόδια ΔΟΥ μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου του φορολογικού έτους που ακολουθεί το φορολογικό έτος αναχώρησης. Το πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας μπορεί να προσκομίζεται και αργότερα, έως το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου.

Για την πώληση του Ελληνικού και τον Εθνικό εναέριο χώρο

evprattein


Από την εκπομπή του Ανδρέα Μαζαράκη στον σταθμό Παραπολιτικά FM.

Συνεργάτες οι Γιώργος Τσαγκρινός, Λεωνίδας Αποσκίτης.

Καλεσμένοι οι Γιάννης Σχίζας - εκπρόσωπος Ριζοσπαστικής Οικολογίας, Πέτρος Κασσιμάτης - δημοσιογράφος - ερευνητής.

ΒΛΑΚΕΣ Η' ΨΕΥΤΕΣ;

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*  

1. Δούλεμα δίχως όρια (καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή)...  

Ελεγε ο Τσίπρας για το ενδεχόμενο Υπερταμείου, ότι η χώρα δεν έχει χάσει πόλεμο για να δεχθεί κάτι τέτοιο. Το δέχθηκε! Ο Τσίπρας. Και λοιδορείται τώρα από τον κ. Δένδια ακριβώς με την ίδια φρασεολογία. Οτι, δηλαδή, μόνον χώρες που έχουν χάσει πόλεμο (αλλά ούτε κι αυτές) δέχονται τέτοιας μορφής εποπτεία και κατοχή.  

Και όταν λοιδορεί και μέμφεται ο κ. Δένδιας τον Τσίπρα(προσπαθώντας να ξεπλύνει το αίμα από τα δικά του χέρια), μέμφεται και λοιδορεί την Αριστερά. Που ο Τσίπρας έχει πάρει στον λαιμό του. Διότι απέχει ακόμα η ημέρα που στα μάτια του πολύ κόσμου ο Τσίπρας και το παρεάκι του θα έχουν αποσυνδεθεί απ’ την Αριστερά, χωρίς πια να τη μαγαρίζουν. Ομως  

έως τότε θα έχουν φέρει πανηγυρικά τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία.  

Ελεγε ο Τσίπρας ότι «το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Δεν πουλάμε». Κι από το «δεν πουλάμε» πήγε με τη μία στο ξεπουλάμε. Από το ένα στο άλλο, μια καρέκλα δρόμος.  

Ομως, η ψευτιά και η βλακεία πάνε μαζί. Είπε ο Τσίπρας για να κατευνάσει την (τρομερά) μήνιν των Οικολόγων ότι δεν θα πουλήσουν τα νερά, ότι θα τηρηθεί το Σύνταγμα! Ποιο Σύνταγμα; Των Μνημονίων; Ή μήπως  

προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα Υπερταμεία, ήγουν Ταμεία Κατοχικά; Προβλέπει Κόφτες; Προβλέπειασιτία; Ο Τσίπρας δεν έλεγε ότι η πρώτη πρόνοια του Συντάγματος είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων του λαού στην ελευθερία, την εργασία και την ασφάλεια;  

Βλαξ ή ψεύτης είναι ο κ. Τσακαλώτος όταν λέει ότι «ορισμένες εταιρείες απ’ όσες μπαίνουν στο Υπερταμείο είναι πιθανόν να ιδιωτικοποιηθούν»; Βλαξ ή ψεύτης είναι ο Τσακαλώτος όταν (διαψεύδοντας τον Τσακαλώτο) λέει την επομένη ότι οι εν λόγω εταιρείες θα είναι απρόσβλητες και ότι αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού; Τότε γιατί φτιάχθηκε το Υπερταμείο; Για πλάκα;  

Προβλέπει ή δεν προβλέπει το Τρίτο Μνημόνιο πως ό,τι μπαίνει στο Υπερταμείο (όλες αυτές οι ΔΕΚΟ καθώς και 70.000 Ακίνητα του Δημοσίου) θα αποτελεί ενέχυρο για 99 χρόνια εν όψει εξόφλησης του χρέους; Προβλέπει ή δεν προβλέπει το Τρίτο Μνημόνιο ότι μέρος ή το σύνολο αυτής της περιουσίας  

μπορεί να αξιοποιηθεί;  

Προβλέπει το Μνημόνιο του Τσίπρα, γνωστόν και ως «όλες οι λέξεις του Συντάγματος», ότι η αξιοποίηση αυτών των αξιών μπορεί να επισυμβεί διά της ιδιωτικοποίησης, της μετοχοποίησης, της πώλησης, της μίσθωσης, της παραχώρησης, της χρήσης, της ανάθεσης, της διαχείρισης, της τιτλοποίησης απαιτήσεων; - τα  

ξέρει αυτά ο Τσακαλώτος ή τα ελληνικά του είναι το ίδιο γελοία με τα αγγλικά του Τσίπρα;  

Ζούμε την ομορφότερη εποχή της ιστορίας

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Τα πάντα είναι τέλεια γύρω μας, κι αυτό δεν μπορεί να το ανατρέψει κανείς.

Η συγκεκριμένη διαπίστωση δεν είναι πλάκα, αλλά αποτελεί την ερμηνεία μιας πανέμορφης πραγματικότητας η οποία μπορεί να εξηγηθεί με πολύ απλά επιχειρήματα.

Πρώτα από όλα, κάθε έρευνα που γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια δείχνει ότι οι Έλληνες λιγοστεύουν. Τα ζευγάρια δεν κάνουν παιδιά, ούτε παντρεύονται, οπότε γλιτώνουν οι ίδιοι από τα έξοδα και ο τόπος από έναν λαό που του δόθηκε ένα πανέμορφο κομμάτι γης και τα έκανε σκατά.

Με την υπογεννητικότητα των Ελλήνων να απασχολεί μόνο όσους έχουν λεφτά και βλέπουν ότι δεν θα συνεχίσουν να ζουν για πολλά χρόνια σε βάρος των πολλών –γιατί θα έχουν μείνει μόνοι τους- οι ελπίδες για να κατοικηθεί αυτός εδώ ο τόπος από έναν άλλο λαό πιο άξιο από τους Έλληνες, αυξάνονται μέρα με τη μέρα.

Ένα άλλο εξαιρετικά ενθαρρυντικό γεγονός είναι ότι ακόμη και στις στημένες δημοσκοπήσεις, ο κόσμος δείχνει ότι δεν ψηφίζει κανέναν. Ποντάρω πάρα πολύ στην αποχή για τις εκλογές που θα έρθουν κι ελπίζω πως αυτή τη φορά οι κάλπες θα είναι τόσο άδειες, που η καταμέτρηση θα τελειώσει σε μισή ώρα. Το ξέρω ότι δεν θα γίνει αυτό στις επόμενες εκλογές, όμως κρύβω μέσα μου την ελπίδα πως η μέρα που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θα ψηφιστεί από καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες ανθρώπους, δεν είναι τόσο μακριά.

Μάλιστα, το φαινόμενο της υπογεννητικότητας αποτελεί από μόνο του έναν παράγοντα αποχής, καθώς κάθε μέρα πεθαίνουν περισσότεροι από όσους γεννιούνται. Επομένως τα κόμματα χάνουν ψήφους κάθε λεπτό που περνά.

Επιπλέον νιώθω πολύ χαρούμενος που ο κόσμος δεν βλέπει τηλεόραση· κι όσοι βλέπουν συνήθως το κάνουν για να γελάσουν με τους Μπογδάνους ή να δουν κάποια επανάληψη. Τα κανάλια σκούζουνε όλη μέρα και ο κόσμος γελάει μαζί τους, όμως κανείς από τους υπαλλήλους των πάμπλουτων αφεντικών δεν το καταλαβαίνει. Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι νομίζουν πως μόλις τελειώσουν το on air γλύψιμο του αφεντικού τους, τότε θα αισθάνονται σα να γιάτρεψαν τον καρκίνο.

«Όχι» στο Ξεπούλημα του Νερού

ardin-rixi

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη από την Πύλη των Φίλων 

Σύμφωνα με την ισχύουσα νεοφιλελεύθερη λογική, ιδιωτικοποίηση του νερού λέγεται κάθε συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Αυτό συμβαίνει όταν οι επιχειρήσεις αναλαμβάνουν τον έλεγχο των υπηρεσιών του νερού η ακόμα και τον έλεγχο των ίδιων των υδάτινων πόρων.Ουσιαστικά, η ιδιωτικοποίηση του νερού υλοποιεί την ιδέα ότι το νερό δεν είναι αγαθό αλλά εμπόρευμα και οι υπηρεσίες του μπορούν να πουληθούν στην αγορά.

Οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης ήταν συνηθισμένες κάποτε στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Λατινική Αμερική μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Στην Αγγλία και την Ουαλία, η εμφάνιση των πρώτων ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Η σημασία τους σταδιακά άρχισε να ξεθωριάζει μετά τις αρχές του 20ου αιώνα, αφού αποδείχθηκαν ανίκανες να διευρύνουν την πρόσβαση των πολιτών στο νερό και άρχισαν να ισχυροποιούνται παντού οι δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έγινε η δεύτερη επέλαση των ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης, στον απόηχο των ιδιωτικοποιήσεων της Θάτσερ στην Αγγλία, την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την παγκόσμια έμφαση που ακολούθησε στις πολιτικές της ελεύθερης αγοράς. Η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία μέσω των νέων προϋποθέσεων δανεισμού.

Το ρεύμα εμφανίστηκε δυναμικά το 1989, όταν η συντηρητική κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ ιδιωτικοποίησε όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης στην Αγγλία και την Ουαλία.

Με το έτσι θέλω στα funds τα «κόκκινα δάνεια»

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Αποκαλυπτικός ήταν ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ όσον αφορά τη στάση που τήρησε η ελληνική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» και μάλιστα σε ένα θέμα τόσο κρίσιμο, όπως αυτό των κόκκινων δανείων. Σε απάντησή του προς τον ΑΝΤ1, ο πρόεδρος της Κομισιόν ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν απαίτηση των δανειστών, αλλά επιλογή της Αθήνας, να μη δοθεί η δυνατότητα στους οφειλέτες να «αγοράσουν» το δάνειό τους σε τιμή χαμηλότερη της ονομαστικής, προτού αυτό πουληθεί σε κάποιο ξένο fund έναντι εξευτελιστικού αντιτίμου.

«Σε απάντηση του ερωτήματος σας σχετικά με το αν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν επιβάλλει στις ελληνικές αρχές ως προαπαιτούμενο, τη μη νομοθέτηση του δικαιώματος του οφειλέτη και του εγγυητή να συμμετάσχουν στη διαδικασία που συνδέεται με την αγορά και πώληση του δανείου τους και του δικαιώματος να παρουσιάσουν προσφορά και από μέρους των ίδιων, σας ενημερώνω ότι δεν ισχύει καμία τέτοια περίπτωση», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Γιουνκέρ, για να προσθέσει: «Οι ελληνικές αρχές είχαν την πρωτοβουλία της σύνταξης, τόσο της αρχικής όσο και της αναθεωρημένης έκδοσης του νόμου 4354/2015 και στο έργο τους αυτό δεν αντιμετώπισαν κανένα εκ προοιμίου περιορισμό όπως αυτόν που αναφέρετε στο ερώτημα σας και πράγματι ούτε συζητήθηκε κάτι τέτοιο σε κανένα στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας».

Μετά το θόρυβο που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις Γιουνκέρ ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης έσπευσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις: «Η απελευθέρωση της αγοράς των κόκκινων δανείων ήταν ρητή μνημονιακή δέσμευση στη συμφωνία του Αυγούστου. Συνεπώς οτιδήποτε άλλο είναι παραπλανητικό», δήλωσε χωρίς ωστόσο ουσιαστικά να διαψεύδει πως ήταν επιλογή της κυβέρνησης να μην δίνεται πρώτα στους δανειολήπτες η δυνατότητα να αγοράσουν οι ίδιοι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τους πριν τα πουλήσουν οι τράπεζες σε “κυνηγούς κεφαλών”

Σερ. Κοτρώτσος : Ανοιχτό πεδίο εξελίξεων υπό προυποθέσεις

Νέα Κρήτη

Η εβδομάδα αυτή, ενδέχεται να δημιουργεί πολιτικό θέμα, εάν ο μεν υπερθεματιστής για την τηλεοπτική άδεια Καλογρίτσας δεν καταθέσει σήμερα τελικά την πρώτη δόση κι αν οι εξελίξεις στο Σ.τ.Ε. στο τέλος της εβδομάδας , παρότι δεν αναμένεται  νωρίτερα από τρεις βδομάδες απόφαση, σηματοδοτήσουν ένα ενδεχόμενο ανατροπής του νόμου Παππά.

Ωστόσο , όπως εκτιμά ο δημοσιογράφος  Σεραφείμ  Κοτρώτσος, μιλώντας στον 9.84 εκτίμησε ότι ακόμη και ο ανασχηματισμός  για την κυβέρνηση , δεν μπορεί να γίνει πριν το συνέδριο του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ.

O αέρας που... σκοτώνει*

Το Ποντίκι

του Βασίλη Γαλούπη

Η ζωή μας εξαρτάται από την καλή ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε. Κάθε χρόνο, όμως, ο μολυσμένος αέρας είναι υπεύθυνος για 5,5 - 7 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους παγκοσμίως. Κάτι που τον καθιστά πιο θανάσιμο από τα τροχαία, τον HIV και τον διαβήτη μαζί. 

Η πλειονότητα αυτών των θανάτων, περίπου 4 εκατομμύρια, οφείλεται στη μόλυνση της εσωτερικής ατμόσφαιρας, δηλαδή του αέρα που αναπνέουμε στη δουλειά και στο σπίτι. 

Στην Ευρώπη, η μολυσμένη ατμόσφαιρα μειώνει τον μέσο όρο ζωής των ανθρώπων κατά τουλάχιστον έναν χρόνο. Σε παγκόσμια κλίμακα εκτιμάται ότι πάνω από το 80% των ανθρώπων που ζουν σε αστικά κέντρα αναπνέει μονίμως αέρα που ξεπερνά τα ανώτατα όρια μόλυνσης, σύμφωνα με τα στάνταρ του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας. 

Ο δηλητηριώδης αέρας στους εσωτερικούς χώρους, παρά την επικινδυνότητά του, σχεδόν παραμελείται από τον Τύπο, αλλά σε μεγάλο βαθμό και από τις επιστημονικές έρευνες. 

Σύμφωνα με το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Δανίας, όμως, η μόλυνση της εξωτερικής ατμόσφαιρας παίζει λιγότερο ρόλο στη δημόσια υγεία από την εσωτερική ατμόσφαιρα στους χώρους εργασίας και στα σπίτια. Μάλιστα, επισημαίνεται ότι «αρρωσταίνουμε αλλά ακόμα και πεθαίνουμε λόγω του αέρα σε κλειστούς χώρους».

Οι ΗΠΑ στηρίζουν τους τζιχαντιστές- για μια ακόμη φορά

Outside the Wall

Κλάψαμε τον προηγούμενο μήνα με τη φωτογραφία του μικρού διασωθέντα Ομράν στο πορτοκαλί εσωτερικό του ασθενοφόρου τραβηγμένη ίσως από φωτογράφο τζιχαντιστών.

Όσο δεν κλάψαμε για τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά του Ιράκ που πέθαναν από πείνα χάρη στο πρόγραμμα του ΟΗΕ food for oil.

Όσο δεν κλάψαμε για τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που πέθαναν στον πόλεμο της Συρίας όπου ο δυτικός ιμπεριαλισμός εργαλειοποίησε τον εξτρεμιστικό ισλαμισμό για μια ακόμη φορά για να αφαιρέσει εμπόδια.

Όσο δεν κλάψαμε για τα χιλιάδες παιδιά που σφαγιάστηκαν από τους τζιχαντιστές.

Για τη γενοκτονία των Γιεζίντι.

Για τις χιλιάδες γυναίκες που βιαστήκαν ή που πουλήθηκαν ως σκλάβες του σεξ.

Για τα χιλιάδες παιδιά που γίναν όργανα μεταμοσχεύσεων κάπου στην πορεία.

Για τις δύο χώρες διαμάντια της Μ.Ανατολής που ο δυτικός ιμπεριαλισμός κατέστρεψε, για τις Καρχηδόνες της εποχής μας.

Για μια ακόμη φορά το συναίσθημα μας έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Για ποιο λόγο;

Για την εκεχειρία. Την πολυπόθητη για τους συμμάχους εκεχειρία που θα επέτρεπε στους τζιχαντιστές να ανεφοδιαστούν.

Προσοχή όμως: δεν είναι Σώρρας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο!

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Με μεγάλη καθυστέρηση – θα τολμούσαμε να πούμε: με ηθελημένη καθυστέρηση, αλλ’ ας μην συνωμοσιολογούμε καθώς εδώ ισχύει το «κάλλιο αργά παρά ποτέ!» – το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε, λοιπόν, για το μείζον ζήτημα του αν και κατά πόσον τα όργανα της ΕΕ μπορούν, χαρωπά και χωρίς ευθύνες, να καταπατούν τα θεμελιώδη δικαιώματα Ευρωπαίων πολιτών στα πλαίσια Προγραμμάτων «διάσωσης«. Στην Ελλάδα η είδηση έφτασε από την κάλυψη του θέματος από την Deutsche Welle και τον Spiegel, όμως ήδη απόφαση του Δικαστηρίου του Λουξεμβούργου (με αφορμή το bail-in των Κυπριακών Τραπεζών, δηλαδή την μερική δήμευση των καταθέσεων των Κυπρίων) δημιουργεί ανησυχίες ανά την «Ευρώπη». Και…ευτυχώς!

Το ουσιαστικό επίδικο ήταν αν τα όργανα της ΕΕ – και, ιδιαίτερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – έχει την υποχρέωση να εξασφαλίζει ότι τα διάφορα Προγράμματα Προσαρμογής/Μνημόνια στα οποία μετέχει (στα πλαίσια λειτουργίας του ESM τώρα, μηχανισμών ad hoc νωρίτερα) «είναι συμβατά με τα θεμελιώδη δικαιώματα» που κατοχυρώνονται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Προσοχή! Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι προσφυγές επιχειρήσεων και ατόμων, που θρήνησαν τις καταθέσεις τους στην Κύπρο, δεν ευδοκίμησαν καθώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεώρησε ότι ο εν λόγω σφαγιασμός αποτελούσε «απαραίτητη ενέργεια για την σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος« (άρα ανταποκρινόταν στην έννοια-βολική καραμέλα του «δημοσίου συμφέροντος» της Ένωσης , γνώριμη και σ’ εμάς από την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείς όταν θεώρησε νόμιμα τα Μνημόνιά μας  – πλην των περικοπών αποδοχών και συντάξεων των δικαστικών και του υπολοίπου «σκληρού πυρήνα» του Δημοσίου).

Το ελληνικό δράμα

analyst

της Σερένας Νομικού

Τέλη Ιουνίου του 2010, 80 ημέρες περίπου μετά την ένταξη της Ελλάδας στο πρώτο μνημόνιο, έφτασε στην Αθήνα το νέο σχήμα του ΔΝΤ για χώρες της Ευρωζώνης, η Τρόικα, για τον πρώτο έλεγχο της εφαρμογής του προγράμματος. Εκείνη την εποχή το δημόσιο χρέος είχε εκτοξευθεί με τη βοήθεια του ΔΝΤ στο 129,7% του ΑΕΠ (2009) από 112,9% το 2008 (διάγραμμα). Είχε δηλαδή προστεθεί το αναθεωρημένο (!) έλλειμμα της ΕΛΣΤΑΤ ύψους 15,2% του ΑΕΠ από 10,2% προηγουμένως με στοιχεία της Eurostat (πηγή), συν ορισμένα άλλα χρέη. Όσο για το ιδιωτικό χρέος ήταν ουσιαστικά αμελητέο, αντίστοιχο σχεδόν με αυτό χωρών όπως η Γερμανία.

Περαιτέρω, με βάση τις τότε πρώτες δηλώσεις της Τρόικα, ο έλεγχος ήταν ικανοποιητικός, οπότε οι ανακοινώσεις των στελεχών της ήταν γεμάτες αισιοδοξία. Ακόμη καλύτερα, ο ευγενικότατος εκπρόσωπος του ΔΝΤ, ο κ. P. Thomsen, ανέφερε πως δεν είναι σωστό να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, καθώς επίσης πως είναι παράλογο να μειώνονται συνεχώς οι μισθοί και οι συντάξεις. Πρόσφατα βέβαια, το Φεβρουάριο του 2016, δήλωσε πως πρέπει να μειωθούν ακόμη περισσότερο οι συντάξεις, καθώς επίσης πως η Ελλάδα θα χρειαστεί πρόσθετα μέτρα 9,5 δις € έως το 2019 (πηγή).

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας

Του Κώστα Μελά

Τελικά ποια είναι η σημερινή πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας; Βρίσκεται σε κατάσταση κατάρρευσης όπως υποστηρίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή σε κατάσταση ανάκαμψης όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση;

  Η απάντηση που μπορεί να δοθεί από ένα ψύχραιμο παρατηρητή είναι ότι στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Οι υπερβολές που ενυπάρχουν στην άποψη και των δύο πλευρών είναι εμφανείς.

 Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε φάση εύθραυστης  σταθεροποίησης ορισμένων  μακροοικονομικών μεγεθών   και  εμφανούς αποσταθεροποίησης  ορισμένων άλλων. Δεδομένου ότι υπάρχει σαφής αλληλεξάρτηση μεταξύ των μακροοικονομικών μεγεθών στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής,  μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η επελθούσα σταθεροποίηση των συγκεκριμένων μακροοικονομικών μεγεθών έχει πραγματοποιηθεί εις βάρος της αποσταθεροποίησης των υπολοίπων μεγεθών. Αυτή την απλή αλήθεια φαίνεται  να διαφεύγει από την πρόσφατη ανάλυση του ΔΝΤ, το οποίο αναλώνεται σε αναλύσεις που επιχειρούν απλά να υποστηρίξουν το εφαρμοζόμενο πρόγραμμά του.   Συγκεκριμένα:

Το όνειρό του, ο εφιάλτης μας

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν (αριστερά) και ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, ο Σερβάς Ντερόους.

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Πάνου Φ. Κακούρη

pkak@naftemporiki.gr

'Hταν τέλη Ιουλίου του 2010, δυόμισι μήνες μετά την ένταξη στο μνημόνιο. Στην Αθήνα είχε έρθει η τρόικα για τον πρώτο έλεγχο της εφαρμογής του προγράμματος. Το τεστ ήταν επιτυχημένο και οι δηλώσεις των τριών ήταν γεμάτες αισιοδοξία. Στην κοινή συνέντευξη Τύπου, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ,Πολ Τόμσεν, είχε δηλώσει πως δεν μπορεί να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και πως δεν γίνεται να μειώνονται συνεχώς οι μισθοί και οι συντάξεις.

Το τι ακολούθησε είναι γνωστό τοις πάσι, ακόμη και στους τεχνοκράτες του ΔΝΤ, που μετανοούν μεν για την πολιτική που επέβαλαν, αλλά δεν διορθώνονται. Το καλύτερο μακράν όμως το είπε στην ίδια συνέντευξη (Ιούλιος 2010) ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, ο Σερβάς Ντερόους. Ρωτήθηκε πώς θα είναι η Ελλάδα ύστερα από μία τριετία εφαρμογής του μνημονίου και απάντησε: «Θα έχουμε θέσει τα θεμέλια για βιώσιμη ανάπτυξη και απασχόληση, με χαμηλό πληθωρισμό. Τα οικονομικά του κράτους θα αποκατασταθούν και δεν θα υπάρχει η απειλή της αναδιάρθρωσης χρέους και της υψηλής φορολογίας. Δεν θα υπάρχει οικονομική κρίση. Το φορολογικό σύστημα θα είναι πιο δίκαιο, αφού όλοι θα πληρώνουν. Οι δαπάνες δεν θα πηγαίνουν στο πελατειακό κράτος, αλλά θα επενδύονται παραγωγικά, ενώ ο δημόσιος τομέας θα ενισχυθεί και σταδιακά θα φτάσει στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Το ασφαλιστικό σύστημα θα είναι βιώσιμο»!

Όλα αυτά θα συνέβαιναν το έτος 2013, άντε το 2014 με μια μικρή αστοχία. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε το όνειρο του Σερβάς Ντερόους, αλλά μετατράπηκε σε εφιάλτη για εμάς.

Σ. Ρομπόλης : Το «λάθος» της Ντέλιας και ο «πόλεμος» γενεών στο Ασφαλιστικό

Νέα Κρήτη

Το έλλειμμα στα ασφαλιστικό ταμεία δεν είναι 10% ήτοι 18 δις αλλά μόλις 4 δις, λέει ο ομότιμος καθηγητής στο Πάντειο  Σάββας Ρομπόλης , μιλώντας στον 9.84 και υπογραμμίζοντας, πως το  «λάθος»  της Βελκουλέσκου  είναι η ακραία συνταγή του ΔΝΤ που δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του τη συμμετοχή του κράτους στο ασφαλιστικό , όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Απορώ , συνέχισε , που κανένας από το ελληνικό κράτος  ή πολιτικό σύστημα, δεν βγήκε δημόσια να υποδείξει στη κ. Βελκουλέσκου, το «λάθος» υπολογισμό που κάνει για το έλλειμμα.

Ο Σάββας Ρομπόλης κατέδειξε γιατί το 2035 οι νέοι ασφαλισμένοι θα καλύπτουν το μέγιστο των παλαιότερων ως συνταξιούχων , ενώ για τις δικές τους συντάξεις όταν θα έρθει η ώωρα από τις 200 μονάδες προσφοράς, ζήτημα είναι αν θα λαμβάνουν τις 50. Μίλησε ακόμη για την πρωτοφανή δημογραφική γήρανση του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας, όπως και για το ενδεχόμενο από το 2023 να ξεκινά το baby boom, δηλαδή μεγαλύτερη αριθμητικά έξοδο προς σύνταξη ασφαλισμένων αναλογικά με τους ασφαλισμένους στη χώρα.