Το ελληνικό δράμα

analyst

της Σερένας Νομικού

Τέλη Ιουνίου του 2010, 80 ημέρες περίπου μετά την ένταξη της Ελλάδας στο πρώτο μνημόνιο, έφτασε στην Αθήνα το νέο σχήμα του ΔΝΤ για χώρες της Ευρωζώνης, η Τρόικα, για τον πρώτο έλεγχο της εφαρμογής του προγράμματος. Εκείνη την εποχή το δημόσιο χρέος είχε εκτοξευθεί με τη βοήθεια του ΔΝΤ στο 129,7% του ΑΕΠ (2009) από 112,9% το 2008 (διάγραμμα). Είχε δηλαδή προστεθεί το αναθεωρημένο (!) έλλειμμα της ΕΛΣΤΑΤ ύψους 15,2% του ΑΕΠ από 10,2% προηγουμένως με στοιχεία της Eurostat (πηγή), συν ορισμένα άλλα χρέη. Όσο για το ιδιωτικό χρέος ήταν ουσιαστικά αμελητέο, αντίστοιχο σχεδόν με αυτό χωρών όπως η Γερμανία.

Περαιτέρω, με βάση τις τότε πρώτες δηλώσεις της Τρόικα, ο έλεγχος ήταν ικανοποιητικός, οπότε οι ανακοινώσεις των στελεχών της ήταν γεμάτες αισιοδοξία. Ακόμη καλύτερα, ο ευγενικότατος εκπρόσωπος του ΔΝΤ, ο κ. P. Thomsen, ανέφερε πως δεν είναι σωστό να πληρώνουν φόρους μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, καθώς επίσης πως είναι παράλογο να μειώνονται συνεχώς οι μισθοί και οι συντάξεις. Πρόσφατα βέβαια, το Φεβρουάριο του 2016, δήλωσε πως πρέπει να μειωθούν ακόμη περισσότερο οι συντάξεις, καθώς επίσης πως η Ελλάδα θα χρειαστεί πρόσθετα μέτρα 9,5 δις € έως το 2019 (πηγή).

Στην ίδια συνέντευξη τύπου του Ιουλίου του 2010, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Τρόικα απάντησε σε ερώτηση που του τέθηκε για τις προβλέψεις του μετά από τρία χρόνια εφαρμογής του μνημονίου (2013), πως στην Ελλάδα θα έχουν τεθεί τότε τα θεμέλια για μία βιώσιμη ανάπτυξη και απασχόληση, σε συνθήκες χαμηλού πληθωρισμού, μέσω του οποίου θα μειώνεται το κόστος ζωής!

Συμπλήρωσε επί πλέον πως τα οικονομικά του κράτους θα αποκατασταθούν, ότι δεν θα υφίσταται λόγος αναδιάρθρωσης του χρέους ή/και επιβολής υψηλότερων φόρων αφού θα έχει μειωθεί, δεν θα υπάρχει οικονομική κρίση, το φορολογικό σύστημα θα είναι πιο δίκαιο, οι δημόσιες δαπάνες δεν θα απορροφώνται από το πελατειακό κράτος αλλά θα επενδύονται παραγωγικά, το ασφαλιστικό σύστημα θα είναι βιώσιμο, ενώ ο κρατικός τομέας θα προσεγγίσει σταδιακά τα ευρωπαϊκά πρότυπα!

Παράλληλα τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, πριν από όλα το μεγάλο κανάλι που σήμερα έχει καταρρεύσει (δεν θέλω να είμαι χαιρέκακη), εξυμνούσαν το ΔΝΤ, παρά το ότι δεν υπάρχει καμία χώρα που να μην έχει καταστρέψει στο παρελθόν. Ο μύθος που διακινούταν τότε ήταν πως ο νέος επικεφαλής του (ο οποίος λίγο αργότερα «εξοστρακίσθηκε») είχε υιοθετήσει μία άλλη αντίληψη, πολύ πιο ανθρώπινη και εποικοδομητική για τα κράτη.

Παραδόξως όμως, αντί να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε πορεία ανάπτυξης το 2012, όπως προβλεπόταν από το μνημόνιο, η πατρίδα μας βυθίστηκε σε μία βαθιά ύφεση, μοναδική στην παγκόσμια ιστορία. Εκτός αυτού, παρά το ότι προηγήθηκε η διαγραφή χρέους άνω των 120 δις €, η πύρρειος χρεοκοπία όπως την είχε περιγράψει ο κ. Βιλιάρδος (ανάλυση), το ύψος του χρέους σε απόλυτο μέγεθος (330 δις €) είναι ξανά υψηλότερο από τότε (299,7 δις € το 2009).

Επί πλέον, χάθηκε ΑΕΠ ύψους 62 δις € (άρα δημόσια έσοδα πάνω από 20 δις € ετησίως), ακολούθησαν δύο επόμενα μνημόνια με μέτρα άνω των 60 δις € (58,6 δις € έως το 2014, πηγή), υπήρξε μία τεράστια φυγή καταθέσεων, οι τράπεζες χρεοκόπησαν και «διασώθηκαν» σκανδαλωδώς (άρθρο), δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις πτώχευσαν, η ανεργία μεσουρανεί κοκ. Το κυριότερο όλων, εκτός από το μη βιώσιμο πια ασφαλιστικό (συνταξιοδοτικό) σύστημα, είναι η τεράστια αύξηση του ιδιωτικού χρέους, όπου μόνο το μη εξυπηρετούμενο έχει υπερβεί τα 230 δις € ή το 130% του ΑΕΠ, οπότε χρεοκόπησε και ο ιδιωτικός τομέας.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, παρά το ότι το ΔΝΤ παραδέχθηκε επανειλημμένα τα τερατώδη σφάλματα του (ανάλυση), μεταξύ των οποίων τους λανθασμένους πολλαπλασιαστές, ενώ η εσωτερική υποτίμησηαποδείχθηκε καταστροφική, οι «Θεσμοί», αφού «ανάγκασαν» τον πρωθυπουργό στη μακράν μεγαλύτερη κυβίστηση όλων των εποχών, επιμένουν στην ίδια πολιτική (εννοείται πως οι πρωθυπουργοί δεν εκβιάζονται, ενώ έχουν πάντα στη διάθεση τους τη λύση της παραίτησης).

Εκτός αυτού, συνεχίζουν για κάθε δόση να απαιτούν δυσανάλογα ανταλλάγματα, όπως σήμερα για τα 2,8 δις € έξι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ.), θυμίζοντας το τέρας που τρέφεται με παρθένες, για να μην καταστρέψει τα χωριά των ιθαγενών. Όσον αφορά τους ίδιους τους ιθαγενείς, έχουν συμβιβαστεί με τη μοίρα τους, περιμένοντας υπομονετικά να χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν, όταν την ίδια στιγμή τα παιδιά τους δραπετεύουν στο εξωτερικό, για να αποφύγουν το χάος: τον τελικό του δράματος που θα βιώσει σύντομα η Ελλάδα.

Λογικά λοιπόν οι συνάδελφοι αναφέρουν πως η Ελλάδα τελείωσε, καθώς επίσης πως σύντομα θα ακολουθήσουν οι τίτλοι του τέλους. Επίσης πως είναι ουτοπικό να ελπίζει κανείς, αφού ο «λαός» δεν έχει καταλάβει μετά από επτά ολόκληρα χρόνια το αυτονόητο, ενώ ακόμη και στην άκρη του γκρεμού παραμένει απαθής.

Δεν μπορεί πάντως να αναφέρεται κανείς πια σε Πολίτες, όσον αφορά όλους εμάς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, αλλά σε ιθαγενείς και δουλοπάροικους. Η αιτία είναι το ότι, η έννοια «Πολίτης» θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα αξιώματα, το οποίο κερδίζεται με μάχες από μη δειλούς ανθρώπους και δεν χαρίζεται. Προϋποθέτει φυσικά συνθήκες εθνικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας εντός της πατρίδας, οι οποίες έχουν πάψει προ πολλού να υπάρχουν στην Ελλάδα.

.

ΥΓ: Επειδή κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν πως τα μνημόνια δεν πέτυχαν επειδή δεν εφαρμόστηκαν σωστά από τις ελληνικές κυβερνήσεις, η Πορτογαλία αποδεικνύει πως δεν ισχύει. Αφενός μεν τήρησε βασιλικότερα του βασιλιά τα μέτρα, ξεπουλώντας όλη τη δημόσια περιουσία της (άρθρο), αφετέρου αποδέχτηκε τη μετατροπή της σε χώρα της Lidl, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Βγήκε βέβαια από τα μνημόνια, επειδή πλήρωσε η ΕΕ το ΔΝΤ, αλλά συνεχίζει την καθοδική της πορεία, ενώ κινδυνεύει να της επιβληθεί ξανά μνημόνιο. Όσον αφορά την Ιρλανδία, η οποία έχει το μεγαλύτερο ιδιωτικό χρέος του πλανήτη, οι αιτίες είναι εντελώς διαφορετικές, όπως είδαμε με τη φοροδιαφυγή της Apple. Για την Κύπρο ισχύει κάτι ανάλογο που θα το διαπιστώσουμε σύντομα.