Ο πατριωτικός φιλελευθερισμός

analyst

H παγκόσμια οικονομική ιστορία μας απέδειξε ότι καμία χώρα δεν έγινε ηγέτιδα του κόσμου στηριζόμενη μόνο την οικονομία της. Αντίθετα, πολλές χώρες χάθηκαν μέσα στα γρανάζια ενός απρόσωπου οικονομικού συστήματος. Εάν η Ελλάδα έχει ακόμα μια υπόσταση στον πλανήτη, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν οφείλεται στην εφαρμογή στο παρελθόν μιας κάποιας πολύπλοκης οικονομικής θεωρίας.

.

Άρθρο

– του Γεωργίου Μιχαήλ[1]

Αυτό που βοήθησε τους Έλληνες να ξεχωρίσουν ήταν η συστηματική εκμετάλλευση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους. Γιατί κάθε λαός διαθέτει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους υπόλοιπους. Το γεγονός αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Η καλλιέργεια των στοιχείων αυτών παρείχε τα απαραίτητα εφόδια στους Έλληνες να επιβιώσουν και να ξεχωρίσουν σε μια πολύ δύσκολη εποχή, όπως ήταν αυτή πριν από εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες χρόνια. Νοημοσύνη, αντίληψη, δημιουργικότητα, εργατικότητα, αγωνιστικότητα, φιλοτιμία, ήθος και τιμή. Αυτές τις αρετές ανέπτυξαν πρώτοι οι Έλληνες, ενώ στη συνέχεια φρόντισαν να τις χρησιμοποιήσουν συστηματικά στην πράξη σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η συστηματική αυτή ανάπτυξη των πνευματικών δυνατοτήτων μας άρχισε να επιβραδύνεται από το 1980 και έπειτα, ώσπου κάποια στιγμή σταμάτησε εντελώς. Ωστόσο ένας λαός, όταν σταματά να αναπτύσσει τις ικανότητες του μετά από παρά πολλούς αιώνες, μετατρέπεται σε ένα πολιτικά και οικονομικά ανυπεράσπιστο σύνολο. Για παράδειγμα, σήμερα η ζωή και το μέλλον 20 εκατομμυρίων Ελλήνων ανά τον κόσμο εξαρτάται από την βούληση κάποιων εκατοντάδων «πολιτικών ταγών» εντός και εκτός της χώρας. Αυτό μπόρεσε να συμβεί μόνο γιατί εμείς οι ίδιοι το επιτρέψαμε. Εμείς που από μόνοι μας παρασυρθήκαμε από μια ψευδαίσθηση πως «ο έλεγχος της βιομηχανικής και γενικότερα οικονομικής δραστηριότητας της χώρας μας από απρόσωπες και σχεδόν αόρατες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα βελτίωνε την ζωή μας».

Στην πραγματικότητα οι οργανισμοί αυτοί αντικατέστησαν τις δεξιότητες και το όραμα ενός επιχειρηματία, ή ενός καταρτισμένου Γενικού Διευθυντή, με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μια μικρής σε αριθμό ομάδας συνδικαλιστών. Το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο, από την κατάληψη των θέσεων διοίκησης του βιομηχανικού τομέα από ανθρώπους που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να τον διοικήσουν. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο το γεγονός της εκτόξευσης της ανεργίας στα σημερινά επίπεδα. Όταν μετά το κλείσιμο ενός μεγάλου αριθμού Ελληνικών βιομηχανιών, μειώθηκε δραματικά και η δανειοδότηση του υπερτροφικού κράτους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πρώτα λοιπόν μεταβλήθηκε ο πολιτισμός μας, αλλοιώνοντας την ξεχωριστή προσωπικότητα μας. Στη συνέχεια υποβαθμίστηκε η ζωή και η αξία μας, έχοντας σχεδόν εξισωθεί με αυτήν των γειτονικών Βαλκανικών χωρών. Η εξίσωση είναι η λέξη κλειδί του Ελληνικού ζητήματος. Γιατί ο στόχος όλων των «πολιτικών αρχόντων μας» από το 1980 και έπειτα δεν ήταν άλλος από το να εξισώσουν τον λαό μας με τους άλλους γειτονικούς λαούς. Με σκοπό να προετοιμάσουν το έδαφος για την υποδοχή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την επικείμενη κατάρρευση των τότε κομμουνιστικών καθεστώτων. Εύκολα επηρέασαν την εθνική συνείδηση και την ενότητα μας, βομβαρδίζοντας το λαό μας με όλα εκείνα τα μηνύματα που προσπαθούν να αγγίξουν κάποια ασυνείδητα ευαίσθητα σημεία της ανθρώπινης ψυχής.

Με αυτόν τον τρόπο αποδυνάμωσαν τις αντιστάσεις μας, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι δύσκολο κάποιος τρίτος να ξεχωρίσει έναν Έλληνα από ένα οποιονδήποτε Βαλκάνιο. Δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία όμως εάν αυτό το ανήθικο, διεφθαρμένο και ανεξέλεγκτο πλέον κράτος δεν υποχωρήσει με την θέληση και την προσπάθεια των ιδίων των πολιτών. Αυτό είναι αδύνατο να συμβεί εάν απέναντι στον κρατισμό δεν αντιταχτεί μια νέα ξεκάθαρη, αδιαμφισβήτητη και ακλόνητη ιδέα. Ο πατριωτικός φιλελευθερισμός.

Μια ιδέα που πρέπει να μετατραπεί σε πίστη, διαπερνώντας τον εσωτερικό κόσμο της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Ώστε να μπορέσει να γεννηθεί μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας ένας νέος ισχυρός και σταθερός πολιτικός πόλος, πάνω στον οποίο όσοι αισθάνονται Έλληνες και αγαπούν την Ελλάδα θα μπορέσουν να βασίσουν τα όνειρα τους. Η μεταβολή του χαρακτήρα του λαού μας πρέπει να σταματήσει εδώ. Το κράτος πρέπει να επιτρέψει στην ιδιωτική πρωτοβουλία να απελευθερωθεί, για να αναλάβει τις δραστηριότητες που εκείνο δεν μπορεί πλέον να φέρει εις πέρας. Η απάτη της δανειοδότησης του κρατισμού από την Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σταματήσει. Γιατί δεν γεννά τίποτε άλλο από δυστυχισμένους, χωρίς ενεργεία και ζωή, ανέργους.

Τα κίνητρα που παρέχονται απλόχερα στους κάθε λογής μετανάστες στην πλάτη των Ελλήνων πρέπει να σταματήσουν να υφίστανται. Όσοι μετανάστες, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις βάσει του νόμου ώστε να διαμένουν στην χώρα μας νόμιμα και να συμμετέχουν ενεργά στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, πρέπει να αποχωρήσουν. Το ποσοστό των μεταναστών στην Ελλάδα πρέπει να μειωθεί σταδιακά στο 5% του πληθυσμού, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επίλογος

Όσοι δεν μπορούν να ταιριάξουν στην πατρίδα μας εξαιτίας: είτε της προσωπικότητας τους, είτε της έλλειψης εξειδίκευσης σε οποιαδήποτε εργασία, είτε της εναντίωσής τους στον σεβασμό των νόμων και πολιτιστικών συνηθειών της Ελλάδας, πρέπει να αποχωρήσουν. Αντίθετα αυτοί που θα ασπαστούν τα δικά μας ιδεώδη και είναι έτοιμοι να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να πάει μπροστά η χώρα μας/τους, πρέπει να μείνουν και να δουλέψουν μαζί μας. Είναι αδέρφια μας και θα βοηθήσουν στην ανάκαμψη της πατρίδα μας/τους. Ο πατριωτικός φιλελευθερισμός δεν σημαίνει τίποτε άλλο από την ανιδιοτελή προσφορά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην υπηρεσία του Έθνους. Αυτή η ιδέα πρέπει να καταστεί το νέο πολιτικό δόγμα της Ελλάδας. Πρέπει όσοι αγαπάμε την Ελλάδα να σηκώσουμε και να κρατήσουμε ψηλά αυτή την φλεγόμενη ιδέα. Ώσπου, η ιδεολογική φωτιά της να αποσυνθέσει και να τιθασεύσει αυτόν τον αχρείαστο κρατισμό, επιτρέποντας στο Έθνος μας να σταθεί ξανά στα δικά του πόδια.

[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κύπρης, 2017.