Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Γύρω από το τραπέζι συζητούν για τα κίνητρα του Εφιάλτη, σε μια σκηνή από το «Interiors» («Εσωτερικές Σχέσεις») του Γούντι Αλεν. Διανοητές οι συνδαιτυμόνες, πλην της ερωμένης του πατέρα, μιας αυθόρμητης γυναίκας, χωρίς αστραφτερή επιφάνεια, που αντιλαμβάνεται τη ζωή με το ένστικτο και τα ακαλλιέργητα γούστα της προκαλούν την περιφρόνηση της καλοσιδερωμένης οικογένειας.
Οι ομοτράπεζοι αρέσκονται στα εφευρήματα και στις ευφάνταστες συλλήψεις, όπου όλα είναι θαμπά και όλα διάφανα. Ναι, ο Εφιάλτης ήταν προδότης, αλλά σε συνάρτηση με τη συγκυρία ήταν και δικαιολογημένος, επιχειρηματολογούν και αναρωτιούνται μήπως δεν είχε άλλο δρόμο μπροστά στα δεινά που έβλεπε και που τον οδήγησαν στη συγκεκριμένη πράξη. Σκιές αμφιβολίας. Μήπως δεν ήταν προδότης μέσα στην προδοσία του;
Ρωτούν, λοιπόν, και τη γυναίκα, που δεν είναι συνηθισμένη να λύνει διανοητικές εξισώσεις και να τσαλαβουτά στο πνεύμα της πολυπλοκότητας και των αντιφάσεων. «Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως το δίκιο είναι πάντα με τη μεριά του πατριώτη».
Το δίκιο είναι με τον πατριώτη. Αλλιώς, η συνάρτηση είναι ασυνάρτητη και οι σταθερές παραπεταμένες.
Το δίκιο είναι με τον πατριώτη, αλλά άντε να βρεις την Περλ να σου εξηγήσει με λόγια απλά το πλαίσιο για τον πατριώτη που θέλει να συλλογάται λεύτερα. Όχι με ξεθυμασμένη, ανέξοδη φιλοπατρία.
Χωρίς φωτοστέφανα, εξιδανικεύσεις και θεαθήναι. Χωρίς πιστοποιητικά πατριωτισμού και μαθητεία στα οχυρά του εθνικισμού. Ο βαθιά και γνήσια πατριώτης αγαπά πολύ τη χώρα του για να είναι εθνικιστής, δεν κραδαίνει τη μεζούρα, δεν κόβει και δεν ράβει το χρέος, κατά τα συμφέροντά του. Δεν είναι νέος ή παλιός. Απλώς είναι. Δεν χρειάζεται να δώσει εξετάσεις, περίπου αυτοθαυμαζόμενος ή πονηρά σκεπτόμενος.
Αλλού κρίνεται η αγάπη στην πατρίδα και δεν παίζεται σε καμία παρτίδα.
Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου