100 χρόνια μετά τη Ρωσική Επανάσταση*

Το Ποντίκι

του Ξενοφώντος Μπρουντζάκη

Η Ρωσική Επανάσταση του 1917 αποτελεί το δίχως άλλο ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία του 20ου αιώνα. Αυτές τις μέρες κλείνουν 100 χρόνια από το ξέσπασμά της, το οποίο συνοδεύτηκε από μια σειρά πρωτοφανών εξαγγελιών που σκοπό είχαν να αλλάξουν συθέμελα την ιστορία της ανθρωπότητας.  

Η Επανάσταση του 1917 άλλαξε τα δεδομένα της εποχής καθώς υπήρξε η πρώτη πλήρης, ευθεία και έμπρακτη αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος που είχε επιβάλει ήδη την κυριαρχία του στην Ευρώπη στο τέλος του 19ου αιώνα. Τρεις δεκαετίες πλέον μετά την ηχηρή πτώση του πολιτικού – ιδεολογικού συστήματος που είχε επιβληθεί σαν καθεστώς σε διάφορα μέρη του πλανήτη με την εξάπλωση της Ρωσικής Επανάστασης, οι περισσότεροι βάζουν στην άκρη τις διαπρύσιες εξαγγελίες για τη χειραφέτηση της ανθρωπότητας και την απαλλαγή της από την καταπίεση κάνοντας λόγο για μια εκτρωματική διακυβέρνηση, μια καθεστωτική τυραννία, μια βάρβαρη απολυταρχία. 

Το να προσπαθήσει να αξιολογήσει κανείς ένα τόσο μεγάλο και σύνθετο ιστορικό γεγονός και τις επιπτώσεις του τόσο στη Ρωσία όσο και στον υπόλοιπο κόσμο είναι πολύ δύσκολο καθώς, εκτός από μια σειρά δυσεπίλυτων προβλημάτων, υπάρχουν δυο επί πλέον παράγοντες που έχουν να κάνουν με τη σύντομη ιστορικά χρονική απόσταση που μας χωρίζει από το γεγονός. Ο πρώτος παράγων ήταν ότι τα ερμητικά κλειστά σε κάθε πρόσβαση αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης δεν έχουν μελετηθεί ενώ τους ερευνητές απασχολεί ακόμα η μελέτη των αρχείων της Γαλλικής Επανάστασης, που προηγείται κατά ενάμιση αιώνα της Ρωσικής! Ο δεύτερος παράγων, όπως σημειώνει ο διαπρεπής Άγγλος μαρξιστής Hobsbawm «…είναι περισσότερο ψυχολογικός και αφορά την απαιτούμενη ψυχολογική απόσταση που χρειάζεται για να διασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα».

Απλώνει χέρι ο Ερντογάν και στην Κρήτη

της Αντωνίας Δήμου

H τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ βαίνει αμείωτη με την παρουσία του σεισμικού ερευνητικού σκάφους Μπαρμπαρός συνοδεία τουρκικών πολεμικών πλοίων. Η ελληνική πρόθεση, όπως αυτή διατυπώθηκε κατά την πρόσφατη παράδοση-παραλαβή του υπουργείου Εξωτερικών περί τμηματικής επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ν.μ., ξεκινώντας από το Ιόνιο, ήρθε να εντείνει έτι περαιτέρω την τουρκική προκλητικότητα που εκδηλώθηκε με δύο τρόπους.

Πρώτον, το υπουργείο Εξωτερικών της γείτονος χώρας προειδοποίησε με «casus belli», που ψηφίστηκε ήδη το 1995 από την τουρκική Βουλή, στην περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατά. Η ελληνική απόφαση να ακυρώσει την εξαγγελθείσα διαδικασία των προεδρικών διαταγμάτων και αντ’αυτής να εκκινήσει τη διαδικασία εκπόνησης σχεδίου νόμου για την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ ερμηνεύτηκε από την Άγκυρα ως υποχώρηση της Αθήνας.

Δεύτερον, ο Τούρκος Υπουργός Εθνικής Άμυνας Χουλούσι Ακάρ, σε συνέντευξή που παραχώρησε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Anadolu παρουσίασε χάρτη με τουρκικές διεκδικήσεις που φθάνουν έως και νότια της Κρήτης. Στόχος της εν λόγω δημόσιας παρέμβασης του Τούρκου υπουργού Εθνικής Άμυνας, η προβολή της εικόνας ενός αποφασιστικού αντιπάλου που εγείρει διεκδικήσεις και ανά πάσα στιγμή είναι σε θέση να τις προασπιστεί.

Νέα Κρήτη

Οι αταβιστικοί φόβοι και η άνοδος της Ακροδεξιάς

Η Ευρώπη της Γερμανικής εκδοχής στα όρια της Ε.Ε. , όλο και περισσότερο χωρίς τανκς βέβαια αλλά με banks , ομοιάζει με το αιματηρό για τους λαούς «όραμα» του Χίτλερ περί Ενωμένης Ευρώπης υπό την καθοδήγηση του, λέει ο σκιτσογράφος και αρθρογράφος στο «Ποντίκι» Στάθης Σταυρόπουλος, μιλώντας στον 98.4 .

Οι αταβιστικοί φόβοι λαών που συγκρότησαν τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη , σε συνδυασμό με την παντοδυναμία του οικονομικού φασισμού που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση , οδηγεί την Δημοκρατία στην Ευρώπη σε πλήρη απίσχνανση , με επακόλουθο μαζί με τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό και την ανεξέλεγκτη μετανάστευση , την άνοδο της ακροδεξιάς , μετά την πλήρη ενσωμάτωση της σοσιαλδημοκρατίας , στην ίδια λογική, είπε ο Στάθης Σταυρόπουλος. Η Ελλάδα ως παράδειγμα της αλλοίωσης της ιστορικής μνήμης και συνέχειας , ως έθνος-κράτος όπου μέσα του δομείται η ταξική πάλη σε μετατροπή του σε χώρο από χώρα με την επιρροή των κάθε είδους Σόρος, είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα στον Ευρωπαϊκό Νότο.

Καραμπόλα Κοτζιά στα ελληνοτουρκικά - Ο Τσίπρας τρέχει να μαζέψει την πεπονόφλουδα

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Θέμα το οποίο η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει αυτήν την περίοδο άνοιξε με τις δηλώσεις του, φεύγοντας από το υπουργείο Εξωτερικών, ο Νίκος Κοτζιάς. Οι τοποθετήσεις του τέως υπουργού για την υποτιθέμενη ετοιμότητα της Αθήνας να προχωρήσει με την υπογραφή προεδρικών διαταγμάτων στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως σημειώνουν έμπειροι διπλωμάτες, υπήρξαν ατυχείς καθώς η άκαιρη και δίχως προετοιμασία δημοσιοποίηση προθέσεων θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί.

Ήδη μετά την πρώτη σύσκεψη του Αλέξη Τσίπρα με την ιδιότητα (και) του υπουργού Εξωτερικών αποφασίστηκε, ύστερα από ενδελεχή συζήτηση, ο τρόπος διαχείρισης της ζημιάς που προκάλεσε η εκτός τόπου και χρόνου ανακοίνωση του τέως υπουργού Εξωτερικών. Ο Νίκος Κοτζιάς κατά την τελετή παράδοσης - παραλαβής είχε υποστηρίξει ότι όλα είναι έτοιμα για τη σταδιακή επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο από τα Διαπόντια νησιά μέχρι τα Αντικύθηρα. Για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, σύμφωνα με όσα είχε πει ο τέως υπουργός, αρκεί μια υπογραφή στα έτοιμα προεδρικά διατάγματα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Έμπειροι διπλωμάτες ύστερα από τις δημόσιες τοποθετήσεις του Νίκου Κοτζιά, τραβώντας τα μαλλιά τους, έλεγαν στο «Ποντίκι» ότι πίσω από μια τέτοια δημόσια δήλωση κρύβεται η πολιτική σκοπιμότητα του τέως υπουργού, γιατί όπως εξηγούσαν:

Γ.Μαργαρίτης: Η Ντροπή της Ελληνο-γερμανικής Συνέλευσης στη Κρήτη

Νέα Κρήτη

Οι Εθνικισμοί στα Βαλκάνια δείχνουν ότι η Ιστορία δεν διδάσκει

Για Ντροπή, του να παζαρεύεται η καταστροφή που προκάλεσε το Γερμανικό κράτος στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο στην Ελλάδα, έκανε λόγο ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ, Γιώργος Μαργαρίτης, μιλώντας στον 98.4 , με αφορμή την Ελληνο-γερμανική Συνέλευση, που πραγματοποιείται την ερχόμενη Πέμπτη στη Χερσόνησο της Κρήτης, με οικοδεσπότες την Δημοτική Αρχή της περιοχής, την Πειφέρεια Κρήτης, αλλά και τις ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ. Όπως είπε , είναι ντροπή οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης να μπαίνουν σε ένα παζάρι μικρο-εξυπηρετήσεων με την Γερμανία, που στη τελική την οικονομική της πολιτική προωθεί και μέσω των δήμων, την ώρα που θα έπρεπε εμπράκτως να συνοδεύει την πολυφορεμένη της συγνώμη, για τα τόσα δεινά που προκάλεσε το Γερμανικό κράτος, ως συνέχεια της εποχής που αυτό το διοικούσαν οι Ναζί.

Ο Γ.Μαργαρίτης, αναφερόμενος στο θάνατο του ομογενή στην Αλβανία, σημείωσε ότι ναι μεν χρειάζεται πλήρη διαλεύκανση του τι συνέβη , από την άλλη όμως , αναδεικνύεται ότι οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια ανά πάσα στιγμή μπορούν να μοχλεύουν καταστάσεις, αποδεικνύοντας ότι η Ιστορία δεν διδάσκει για τις αιματηρές συνέπειες της όξυνσης μεγαλο-ιδεατισμών και εθνικιστικών ανταγωνισμών στη περιοχή μας. Η Θεσσαλονίκη, όπως είπε σταδιακά μετατρέπεται σε πεδίο δράσης όλων των προξενείων των μεγάλων δυνάμεων, θυμίζοντας κατά πολύ το κλίμα στις αρχές του 20ου αιώνα.

ΝΑΤΟ – Η σκοτεινή πλευρά μιας αναγκαίας συμμαχίας

του Ιωάννη Μπαλτζώη

Δεν αμφισβητείται βεβαίως η χρησιμότητα του ΝΑΤΟ σήμερα, ούτε ο καταλυτικός του ρόλος στην διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη επί 72 συνεχή έτη, πράγμα πολύ σημαντικό. Όμως υπάρχουν και οι σκοτεινές πλευρές του ΝΑΤΟ, που αμαυρώνουν τη σημαντική του προσφορά. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Ειδικά για την Ελλάδα, την δεκαετία του 1950 και του 1970 η στάση του ΝΑΤΟ έβλαψε απροκάλυπτα τα ελληνικά συμφέροντα. Συγκεκριμένα, το στις 6-7 Σεπτεμβρίου του 1955 σημειώθηκαν βαρβαρότητες εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Σύμφωνα μάλιστα με δήλωση του στρατηγού Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου, οι επιθέσεις αυτές χρηματοδοτήθηκαν από τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα από την JUSMAT, τα γραφεία της οποίας ήταν μεσοτοιχία με την Διοίκηση Ανορθόδοξου Πολέμου (Özel Harp Dairesi) στην Άγκυρα.

Χάρτης Κίσινγκερ (Μιχάλης Ιγνατίου)

Μετά από μια εικοσαετία, το 1974 εκτοξεύτηκε επίθεση τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Η εισβολή αυτή σχεδιάστηκε από το Α μέχρι το Ω από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ. Την ίδια χρονιά η ατλαντική Συμμαχία υιοθέτησε πολιτική «Πόντιου Πιλάτου» σε αμέτρητες περιπτώσεις επιθετικής, παράνομης και αναθεωρητικής συμπεριφοράς ενός μέλους του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας, κατά ενός άλλου μέλους της Συμμαχίας, δηλαδή της Ελλάδος.

Ορισμένες διασταυρούμενες πλευρές της ελληνικής τραπεζικής χρεοκοπίας

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Tου Παύλου Δερμενάκη

Στο προηγούμενο φύλλο έγινε εκτενής αναφορά, με δύο άρθρα, στο ζήτημα των αιτιών και της έντασης που έχει η καθίζηση των τραπεζικών μετοχών και στην κατάσταση των τραπεζών. Στο παρόν θα παραμείνουμε στο θέμα, εξετάζοντας ορισμένες πολιτικές πλευρές του.

Διάψευση των σεναρίων περί οικονομικής ανάκαμψης

Μέρα με τη μέρα, όχι μόνο από την πορεία των τραπεζικών μετοχών αλλά από μια σειρά διαφορετικά στοιχεία, καταγράφεται ότι η έξοδος από τα μνημόνια ούτε αποτελεί επιστροφή στην κανονικότητα, ούτε σηματοδοτεί ευνοϊκές προοπτικές για την ελληνική οικονομία.

Η χώρα είναι υποθηκευμένη συνολικά, πολλαπλά. Η δημόσια περιουσία, μέσω των ταμείων ξεπουλήματος και υπό την επιτροπεία των ξένων. Η ιδιωτική – ατομική περιουσία και όλος ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας, μέσω των τραπεζών που ελέγχονται από τα ξένους κερδοσκόπους. Ευαίσθητες εθνικά περιοχές έχουν παραδοθεί στη διαχείριση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι τράπεζες, που αποτελούν τον «καθρέφτη» της κατάστασης της οικονομίας, βρίσκονται σε καθεστώς αποσύνθεσης. Η κυβέρνηση παρουσιάζει συνεχώς αναπτυξιακούς στόχους που δεν επιτυγχάνονται. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, μιλά για επενδύσεις χωρίς ποτέ να δώσει συγκεκριμένα στοιχεία από πού και πώς θα χρηματοδοτηθούν, όταν είναι δεδομένο ότι υπάρχει συνεχής δραστική μείωση της τραπεζικής χρηματοδότησης, από το 2008 έως και σήμερα. Η ημέρα που θα υπάρξει θετική χρηματοδότηση της οικονομίας δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Οι τράπεζες βρίσκονται σε «μαύρα χάλια» και αδυνατούν να ανταποκριθούν. Η αναπτυξιακή τράπεζα, που θα μπορούσε να βοηθήσει στη χρηματοδότηση, κάθε τόσο διαφημίζεται –όχι μόνο από την τωρινή κυβέρνηση– αλλά για μία ακόμα φορά έχει «ξεχαστεί» και θα αναζητηθεί ως σανίδα επικοινωνιακής σωτηρίας, για εξαγγελίες και μόνο, όταν θα πλησιάσουμε στις εκλογές.

Ο άλλος στο τάνγκο της διαφθοράς

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

ktzor@naftemporiki.gr

Ταξίδι στον χρόνο. Προσγείωση στο 2007, τότε που η γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Rundschau» ανησυχούσε ότι «θα αμαυρωθεί και η ίδια η χώρα, διότι η Siemens ψαρεύει σε θολά νερά και συμμετέχει σε σκοτεινές μπίζνες» και η γερμανική έκδοση των «Financial Times» υποστήριζε πως «ο κίνδυνος αποκάλυψης αυξήθηκε, διότι τόσο οι εισαγγελείς όσο και η κοινή γνώμη γίνονται όλο και περισσότερο επικριτικοί» μ’ αυτούς που λαδώνουν, την άλλη πλευρά στο τάνγκο της διαφθοράς, που δεν γνωρίζει φθορά.

Το προφίλ της χώρας δεν μουντζουρώθηκε και η τιμή του βαυαρικού κολοσσού σώθηκε, σώζοντας τα προσχήματα. Στην Ελλάδα, με έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό (Ν. 4072/2012). Το Δημόσιο παραιτήθηκε από κάθε αστική και διοικητική αξίωση -περιλαμβανομένων εκείνων από ξέπλυμα χρήματος και παραβίαση της νομοθεσίας περί ανταγωνισμού- και δεσμεύτηκε ότι δεν θα καταθέσει ένδικα βοηθήματα και δεν θα επιβάλει πρόστιμα ή κυρώσεις κατά της γερμανικής εταιρείας, που κατέβαλε 170 εκατ. ευρώ (τα 90 εκατ. για προγράμματα κατά της απάτης, πανεπιστημιακά και ερευνητικά προγράμματα, υποτροφίες κ.ά.), όπως ενημέρωσε τον Σεπτέμβριο του 2017 ο ΥΠΟΙΚ τη Βουλή.

Όταν το ζητούμενο είναι η αναπτυξιακή επαναφορά

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη

skbllz@hol.gr

Με μία μόλις ημέρα διαφορά κατέθεσαν την αποτίμησή τους για τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και περιέγραψαν την ανάγνωσή τους για το πού πάμε δύο ερευνητικοί φορείς που αντιπροσωπεύουν (αν τα πούμε έτσι) τους κοινωνικούς εταίρους: το ΙΟΒΕ και το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Έχει το ενδιαφέρον του να δει κανείς πού διασταυρώνονται/συντονίζονται οι καταθέσεις τους - πέρα από τις αναμενόμενες διαφορές και στην οπτική γωνία αλλά και στην (ας πούμε) μεθοδολογική προσέγγιση: ορθόδοξη-νεοκεϋνσιανή με νεοκλασικό μπόλιασμα από τη μια/ετερόδοξη-μετακεϋνσιανή από την άλλη.

Για να κρατήσουμε πάντως ζωντανή την αίσθηση αντιπαράθεσης απόψεων, ας έχουμε καταγράψει την εισαγωγική τοποθέτηση του Τάκη Αθανασόπουλου στην παρουσίαση της τριμηνιαίας Έκθεσης του ΙΟΒΕ: «Η παγκόσμια αρνητική οικονομική συγκυρία καθώς και η έναρξη μιας μακράς περιόδου πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων αναμένεται να ενισχύσουν τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, την αντιπαλότητα και την πλειοδοσία για την ικανοποίηση βραχυχρόνιων αναγκών». Αλλά και την αντίστοιχη θέση του Γιάννη Παναγόπουλου στην Ενδιάμεση Έκθεση ΙΝΕ, ότι «στη λεξιμαγεία που έχει πλέον επικρατήσει, τα υπερπλεονάσματα λειτουργούν ως η νέα ονομασία της λιτότητας»: με 3%-4% σχεδιαζόμενες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό αλλά με μείωση του αφορολογήτου, καταλήγουμε σε τελική υποχώρηση του διαθέσιμου εισοδήματος - όθεν η αναφορά σε λιτότητα.

Δικαιολογίες τέλος

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Νατάσας Στασινού

nstas@naftemporiki.gr

Αν δεν αλλάξει, δεν θα επιβιώσει. Όλοι ομολογούν την ανάγκη για μία «άλλη» Ευρωζώνη - επιλέγοντας λιγότερο ή περισσότερο δραματικούς τόνους, με γνήσια αγωνία ή με χαιρεκακία. Από τον Μακρόν και τον Ντράγκι, που θέλουν πραγματική οικονομική ένωση, έως τον Σαλβίνι και τη Λεπέν, που θέλουν απλώς να δηλώνουν δικαιωμένοι.  

Μόνο οι Γερμανοί αποφεύγουν τα μεγάλα λόγια, αφού δεν βιάζονται να δουν αλλαγές. Θέλουν η Ευρωζώνη να «μεταρρυθμιστεί», να γίνει πιο ισχυρή, αλλά δεν θέλουν δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, κοινή έκδοση χρέους ούτε καν ένα ενιαίο δίχτυ ασφαλείας των καταθέσεων. Σαν ένας δρομέας που περιμένει να περάσει από απογοητευτικούς χρόνους στα πανευρωπαϊκά ρεκόρ, αρνούμενος να αλλάξει τεχνική. 

 «Το πακέτο προτάσεων για τη μεταρρύθμιση των Ευρωζώνης θα είναι μινιμαλιστικό» δήλωσε στο Reuters Ευρωπαίος αξιωματούχος, για το σχέδιο, που περιμέναμε πριν από έναν χρόνο με υψηλές προσδοκίες και θα έρθει τον Δεκέμβριο απλά για να πούμε ότι κάτι κινείται. 

Το αποικιοκρατικό παιχνίδι της Γερμανίας

analyst

Οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν βυθιστεί στην κρίση ευθύνονται εξ ολοκλήρου για τα προβλήματα τους – είναι οι μοναδικές υπεύθυνες. Επομένως, είναι δίκαιο και σωστό να τιμωρηθούν, ενώ μόνο με αυτόν τον τρόπο θα εξυγιανθεί η Ευρωζώνη.

.

«Το ευρώ δεν είναι ένα νόμισμα, αλλά μία μορφή διακυβέρνησης, με στόχο την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών που το έχουν ανόητα υιοθετήσει. Αυτό που δεν κατάφερε η Γερμανία με τα τανκ πριν από 70 χρόνια, προσπαθεί να το επιτύχει σήμερα μέσω των δεσμών του ευρώ – αν και δεν θα τα καταφέρει».

.

Ανάλυση

- του Βασίλη Βιλιάρδου

Ορισμένα γεγονότα ξεχνιούνται με την πάροδο του χρόνου, με τη βοήθεια της ρητορικής της χειραγώγησης που ασκείται εκ μέρους εκείνων των χωρών που εκμεταλλεύονται τις άλλες – οπότε είναι σωστό να υπενθυμίζονται, αφού όποιος ξεχνάει την ιστορία και τα λάθη του, υποχρεώνεται από τη ζωή να τα επαναλαμβάνει. Η μοναδική πάντως δυνατότητα άμυνας απέναντι στη χειραγώγηση είναι η γνώση – η οποία είναι μεν συχνά κουραστική, ειδικά όταν πρόκειται για την Οικονομία, αλλά απαραίτητη (εάν θέλει κανείς να καταλαβαίνει τι πραγματικά συμβαίνει, χωρίς να αρκείται σε αυτά που σκόπιμα του «σερβίρουν»).

Εν πρώτοις δε να κατανοήσει πως στην παγκόσμια οικονομία τα πλεονάσματα του ενός κράτους είναι ελλείμματα του άλλου – γεγονός που σημαίνει πως το πλεονασματικό κράτος ζει εις βάρος του ελλειμματικού, με τελικό αποτέλεσμα να το θέτει υπό την κατοχή του με τη βοήθεια του δανεισμού. Με απλά λόγια πως δεν αποτελούν πρόβλημα για την παγκόσμια ή/και ευρωπαϊκή ισορροπία μόνο τα ελλειμματικά κράτη αλλά, επίσης, τα πλεονασματικά – οπότε ήταν ύπουλη (εκ μέρους της Γερμανίας κυρίως) η υποχρέωση από τη συμφωνία του Μάαστριχ όσον αφορά τη μη υπέρβαση του 3% των ελλειμμάτων στους ετήσιους προϋπολογισμούς, χωρίς να υπάρχει μία αντίστοιχη για τα πλεονάσματα.

Σχετικά με τα μεγέθη της Επένδυσης και Αποταμίευσης

του Κώστα Μελά

H ελληνική οικονομία έχει αρχίσει να ανακάμπτει, αλλά η ανάκαμψη εμποδίζεται, κατά βάση, από τον ανεπαρκή μετασχηματισμό του παραγωγικού προτύπου της χώρας. Η ανάκαμψη της οικονομίας τα δύο τελευταία έτη (2017-2018) ήταν χαμηλότερη από την αντίστοιχη του μέσου όρου των χωρών της ευρωζώνης με αποτέλεσμα η απόκλιση να διευρύνεται.

 Η εμφανής αδυναμία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να χρηματοδοτήσει τις επιχειρηματικές επενδύσεις αποτελεί έναν ακόμη σημαντικότατο παράγοντα τις μικρής ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Επίσης η γενικότερη κατάστασή του (υψηλά μη αποτελεσματικά ανοίγματα , χαμηλή κερδοφορία, μεγάλες προβλέψεις) συμβάλλει αποφασιστικά στην εικόνα χαμηλής μεγέθυνσης της οικονομίας. Οι δύο βασικές ενδογενείς μεταβλητές της οικονομίας, η αποταμίευση και οι επενδύσεις, παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα, τόσο από την περίοδο πριν την κρίση όσο και από το μέσο όρο των χωρών της ευρωζώνης.  

Στον δημόσιο διάλογο η συνεχιζόμενη αποχή των επιχειρήσεων από τις επενδύσεις συνδέεται συχνά με τις αρνητικές αποταμιεύσεις των νοικοκυριών. Επί της ουσίας γίνεται η υπόθεση ότι οι τράπεζες αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις των επιχειρήσεών μέσω  δανείων λόγω ανεπαρκών καταθέσεών. Επομένως, επειδή μειώνονται οι καταθέσεις των νοικοκυριών, μειώνεται ταυτόχρονα και ο δανεισμός των επιχειρήσεών. Κατ’ αυτό τον τρόπο, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις τους.

Ο ρατσισμός των ελίτ

analyst

Η πρόοδος, ειδικά στις Η.Π.Α., είναι τεράστια όσον αφορά την καταπολέμηση των ανισοτήτων που οφείλονται στην εθνική καταγωγή, στο φύλο, στις σεξουαλικές προτιμήσεις κοκ. – ενώ, ταυτόχρονα, οι οικονομικές ανισότητες έχουν αυξηθεί σε δυσθεώρητα επίπεδα.

.

Άποψη

- του Άρη Οικονόμου

Είμαστε αντιμέτωποι με έναν «πολιτικό ρατσισμό», ο οποίος επικρατεί κυρίως στην Ευρώπη, καθώς επίσης με έναν «οικονομικό ρατσισμό» στις Η.Π.Α. – όπου οι ομοιότητες με το 1928, με την εποχή δηλαδή πριν από την κατάρρευση του συστήματος, είναι τρομακτικές. Ειδικότερα, στην Ευρώπη, ιδίως στην Ελλάδα, οι ιδιοκτήτες των περισσοτέρων περιουσιακών στοιχείων είναι ορισμένοι διεφθαρμένοι «πολιτικοί ολιγάρχες» – καθώς επίσης οι «διαπλεκόμενοι» μαζί τους «κρατικοδίαιτοι» επιχειρηματίες, οι οποίοι τους στηρίζουν στηριζόμενοι.

Αρκεί να μελετήσει κανείς προσεκτικά τα περιουσιακά στοιχεία αρκετών πολιτικών, μοιρασμένα συνήθως στο συγγενικό τους περιβάλλον, για να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος – πόσο μάλλον όταν ακόμη και ένας ανόητος καταλαβαίνει ότι, περιουσίες αυτού του ύψους δεν μπορεί να έχουν δημιουργηθεί από τους μισθούς τους.

Την ίδια στιγμή, με μία απίστευτη προπαγάνδα που θα ζήλευε ακόμη και ο Γκέμπελς, με ένα απύθμενο θράσος καλύτερα, οι διεφθαρμένοι αυτοί πολιτικοί, φοροφυγάδες στο σύνολο τους, κατηγορούν τους Πολίτες των χωρών τους για φοροδιαφυγή – υιοθετώντας παράλληλα μία εντελώς καταστροφική πολιτική λιτότητας, επιβάλλοντας συνεχώς χαμηλότερους μισθούς, περιορισμό των κοινωνικών παροχών, καθώς επίσης εγκληματικές αυξήσεις φόρων, σε επίπεδο «κομμουνιστικής» δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά η ραγδαία αύξηση της φτώχειας, η οποία φαίνεται σε όλες τις στατιστικές απεικονίσεις.

Διασταύρωση καταθέσεων με δηλωθέντα εισοδήματα - Πώς γίνονται οι έλεγχοι

του Θανάση Κουκάκη

Ελέγχους για τον εντοπισμό περιπτώσεων αδικαιολόγητης προσαύξησης περιουσίας που υποκρύπτουν τη διάπραξη αδικημάτων εκτεταμένης και μεγάλης φοροδιαφυγής διενεργεί η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, μέσω αυτοματοποιημένων διασταυρώσεων δεδομένων τραπεζικών καταθέσεων και δηλωθέντων εισοδημάτων.

Οι διασταυρώσεις γίνονται με «Ειδικό Λογισμικό Αυτοματοποιημένου Ελέγχου Προσαύξησης Περιουσίας», το οποίο επικεντρώνει στον προσδιορισμό της συνολικής καθαρής ατομικής/οικογενειακής τραπεζικής περιουσίας για κάθε ΑΦΜ κατ’ έτος και συγκρίνει τα ευρήματα με τα δηλωθέντα ατομικά/οικογενειακά εισοδήματα, έτσι ώστε να προσδιορίζεται η αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη κατ’ έτος.

Το «Ειδικό Λογισμικό Αυτοματοποιημένου Ελέγχου Προσαύξησης Περιουσίας»,  εντοπίζει και επεξεργάζεται μόνο τα στοιχεία πρωτογενών καταθέσεων, δηλαδή των ποσών που εμφανίζονται για πρώτη φορά κατατεθειμένα στους τραπεζικούς λογαριασμούς κάθε ελεγχόμενου, καθώς έχει τη δυνατότητα να εξαιρεί από τα προς διασταύρωση στοιχεία μεταφορές κεφαλαίων από λογαριασμό σε λογαριασμό του ιδίου προσώπου, δάνεια και αντιλογισμούς.

Παγκόσμια πλατφόρμα για την αποκάλυψη «μαύρου» χρήματος

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Γιώργου Παλαιτσάκη

gpal@naftemporiki.gr

Ένα «υπερόπλο» κατά της φοροδιαφυγής και της φορολογικής απάτης, το οποίο συμβάλλει στην αποκάλυψη του «μαύρου» χρήματος που κρύβουν Έλληνες φορολογούμενοι στο εξωτερικό, έχει στα χέρια της η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ).

Πρόκειται για το σύστημα Αυτόματης Ανταλλαγής Πληροφοριών Χρηματοοικονομικών Λογαριασμών, μια παγκόσμια ηλεκτρονική πλατφόρμα στην οποία ανταλλάσσονται κάθε χρόνο πληροφορίες μεταξύ χωρών για τις καταθέσεις και τα πάσης φύσεως λοιπά χρηματοοικονομικά προϊόντα των φορολογικών κατοίκων τους. Το σύστημα Αυτόματης Ανταλλαγής Πληροφοριών, το οποίο έχει ήδη ενεργοποιηθεί στη χώρα μας από το 2017, επιτρέπει στην Ελληνική Φορολογική Διοίκηση - στην ΑΑΔΕ- να λαμβάνει πληροφορίες από 100 χώρες για τις κινήσεις των χρηματοοικονομικών λογαριασμών Ελλήνων φορολογουμένων στις τράπεζες των χωρών αυτών, καταρρίπτοντας ακόμα και το άβατο των ελβετικών τραπεζών.

Παράλληλα, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να στέλνει στις φορολογικές αρχές των 100 αυτών χωρών στοιχεία και πληροφορίες για τους χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς που έχουν στη χώρα μας οι δικοί τους φορολογούμενοι. Ο ελεγκτικός κλοιός έχει σφίξει πλέον για τους Έλληνες που κατέχουν «μαύρα» κεφάλαια και τα έχουν μεταφέρει σε χώρες-φορολογικούς ή τραπεζικούς παραδείσους όπως η Ανδόρα, οι Νήσοι Καϊμάν, το Λιχτενστάιν, το Λουξεμβούργο και η Ελβετία, θεωρώντας ότι οι χώρες αυτές είναι ασφαλή καταφύγια και ότι δεν θα εντοπιστούν από τις ελληνικές φοροελεγκτικές αρχές.

Γ. Καραμπελιάς & Μ. Μελετόπουλος για την Οκτωβριανή Επανάσταση (βίντεο)

ardin-rixi

Ο Γιώργος Καραμπελιάς συνομίλησε την Τρίτη 17 Οκτωβρίου στις 20.30 με τον συγγραφέα Μελέτη Μελετόπουλο με θέμα: «Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η Ελλάδα, μια αντιφατική σχέση».

Παραγωγικότητα & Τράπεζες

Το Άρδην οργάνωσε στις 24/10/18 εκδήλωση με θέμα:

Τι συμβαίνει με τις τράπεζες και η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Ομιλητές:

• Παύλος Δερμενάκης, οικονομολόγος– ερευνητής,
• Συντονιστής: Γιώργος Καραμπελιάς, Άρδην.
• Κώστας Μελάς, καθηγητής Οικονομικών,
• Κώστας Στούπας, δημοσιογράφος.

Στον χώρο πολιτικής & πολιτισμού "Ρήγας Βελεστινλής" Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα, Αθήνα

FYROΜένιοι και Κλαζομένιοι

Το Ποντίκι

του Στάθη

FYROMίτες αποκάλεσε αιδημόνως ο τέως Υπουργός Εξωτερικών και Δώδεκα Μιλίων, κ. Κοτζιάς εκείνους στους οποίους ο ίδιος επέτρεψε να γραπωθούν πάνω στο όνομα Μακεδόνας.

Όσο για τα συριζίστικα περί «Βόρειας Μακεδονίας», ουδείς μπορεί να ονομάζεται Βορειομακεδόνας ή Νοτιοαλβανός, παρά μόνον κατά την έννοια του Βορειοκορεάτης, ήτις έννοια παραπέμπει στο Νοτιοκορεάτης – ήτοι στον αλυτρωτισμό ή στονεπεκτατισμό.

Όχι μόνον θα λέγεται Μακεδονία σκέτο το κράτος των FYROMένιων, αλλά και όταν αποκαλείται Βόρεια Μακεδονία θα παραπέμπει σε κάποια Νότια (μάλλον αλύτρωτη), οι δε κάτοικοι του κατασκευασμένου αυτού κράτους θα λέγονται Μακεδόνες, τελεία και παύλα.

Ενθυμούμαι ένα απ’ τα κράτη - κατασκευάσματα της Αποικιοκρατίας στην Αφρική, την Άνω Βόλτα, την οποίαν προφανώς θα κατοικούσαν κάποιοι… Ανωβολτιανοί! Δεν γνωρίζω πώς λέγεται η Άνω Βόλτα σήμερα, γνωρίζω όμως πώς λέγονται εκείνοι που συναίνεσαν να αποκαλούνται Μακεδόνες οι FYROMένιοι – λέγονται Κλαζομένιοι…

Νομοτέλεια

Νομή - νόμος - νόμισμα - νομίζω. Όλα έχουν ειπωθεί από τότε, την πρώτη αυγή, που η γλώσσα αποτύπωνε τις αρχετυπικές έννοιες (και η δική μας γλώσσα είναι, λόγω ηλικίας, από τις λίγες εκείνες που οι λέξεις διδάσκουν, περιγράφουν δηλαδή το νόημά τους οι ίδιες). Εν αρχή ην

SSRF: Οι άγνωστοι καταδρομείς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

του Παντελή Καρύκα

Μια από τις πιο εκπληκτικές ιστορίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αφορά τη δράση μια ειδικής και σχεδόν άγνωστης ομάδας καταδρομέων, της Small Scale Raiding Force (SSRF), η οποία υπαγόταν στην SOE, την υπηρεσία διεξαγωγής δολιοφθορών στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη.

Στην SSRF εντάχθηκε ένας ιδιαίτερα περιορισμένος αριθμός ανδρών. Η ομάδα οργανώθηκε κατόπιν εντολής του Γουίνστον Τσόρτσιλ και είχε ως αποστολή «να προκαλέσει τρόμο πίσω από τις γραμμές του εχθρού».

Οι καταδρομείς που εντάχθηκαν στην ομάδα ήταν οι επίλεκτοι των επιλέκτων. Εκπαιδεύτηκαν να αντέχουν στα πάντα και να μπορούν να παραμένουν σε δράση, ακόμα και άυπνοι για μέρες. Στόχους τους ήταν να πλήττουν επιλεγμένους στόχους, αθόρυβα.

Για αυτό αντί πυροβόλων όπλων ήταν εφοδιασμένοι, κυρίως με τόξα, βαλλίστρες και αγχέμαχα όπλα. Για να καλυφθεί ο ειδικός ρόλος της ομάδας, μετονομάστηκε σε 62ο Κομάντο, ώστε να φαίνεται πως είναι μια ακόμα, κοινή, μονάδα καταδρομέων. Διοικητής τους, από τον Οκτώβριο του 1941, ήταν ο λόρδος Μάουνμπατεν.

Υπόθεση Παπαντωνίου: Η διαφθορά υπονομεύει την εθνική ασφάλεια

του Θεόδωρου Ράκκα

Η υπόθεση που οδήγησε στην προφυλάκιση του πρώην υπουργού Εθνικής Άμυνας Γιάννου Παπαντωνίου έχει πάμπολλες προεκτάσεις. Δεν θα σταθώ στα προφανή, δηλαδή τη σκοπιμότητα της χρονικής συγκυρίας, ούτε στο ύψος του ποσού, για το οποίο κατηγορείται ο κ. Παπαντωνίου. Πέραν της ηθικής διάστασης του ζητήματος, υπάρχουν και πρακτικές συνέπειες. Αυτές συνδέονται άμεσα με το αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού και κατ’ επέκταση τη στρατιωτική και διπλωματική ισχύ της χώρας.

Το διαφαινόμενο σκάνδαλο αφορά στην περίοδο που ο κ. Παπαντωνίου ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας και συγκεκριμένα την εποχή του συμβολαίου για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών τύπου S. Το κατηγορητήριο αναφέρει ότι ο κ. Παπαντωνίου διέθετε δίκτυο λογαριασμών και υπολογαριασμών και φέρεται ότι σε αυτούς κατέληξαν μεγάλα ποσά, τα οποία οι ανακριτικές αρχές συνδέουν με το εξοπλιστικό πρόγραμμα των φρεγατών. Η ζημιά για το δημόσιο είναι πολύ μεγάλη.

Το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει 14 κύριες μονάδες επιφανείας, δηλαδή φρεγάτες. Απ’ αυτές οι 4 είναι τύπου ΜΕΚΟ ΗΝ και οι υπόλοιπες 10 τύπου S. Οι πρώτες είναι σχετικά σύγχρονα πλοία, διαμορφωμένα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού και ναυπηγημένα σε συνεργασία με ελληνικά ναυπηγεία. Η ανωτερότητά τους απέναντι στις τύπου S έγκειται επιγραμματικά, στη χρήση του βλήματος ESSM από κάθετο εκτοξευτή MK41, στην ύπαρξη 2 CIWS τύπου phalanx, καθώς και στα ανώτερα ηλεκτρονικά συστήματα και αισθητήρες.

Γ.Καπόπουλος : Τέλος εποχής Μέρκελ και άνοδος Ακροδεξιάς στην Ε.Ε.

Νέα Κρήτη

Προς σκληρότερη οικονομική ατζέντα η Ευρωζώνη

Η Μέρκελ δύσκολα θα αντέξει μέχρι το 2021, οι ευρωεκλογές τον Μάιο θα επιβεβαιώσουν ένα κύμα ανόδου σε όλη την Ε.Ε. της Ακροδεξιάς, ενώ στη Γερμανία η στροφή θα είναι ακόμη πιο συντηρητική ιδίως στην οικονομία, λέει ο αναλυτής διεθνών γεγονότων στο «Έθνος» Γιώργος Καπόπουλος, μιλώντας στον 98.4.

Ο κ. Καπόπουλος, εκτίμησε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπαίνει σε ένα ακόμη πιο σκοτεινό τούνελ, όπου οι εθνικισμοί από τον ανεπτυγμένο Βορρά , έως τον Νότο των οικονομικών προβλημάτων , οδηγούν την Ε.Ε. μαθηματικά σε κατάρρευση, αν δεν υπάρξει μια συνολική αξιόπιστη ατζέντα αντιπαράθεσης σε αυτή τη πολιτική.

Κ.Γρίβας: Η Τουρκία πάει σε ελεγχόμενη ένταση εμπέδωσης της ισχύος της στην Ανατολική Μεσόγειο

Νέα Κρήτη

Οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια είναι ζωντανοί και η Αλβανία το αποδεικνύει

Όλος ο σχεδιασμός της Τουρκίας σε Κύπρο, Καστελόριζο, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο, είναι στα πλαίσια μίας απόλυτα ελεγχόμενης έντασης με στόχο να εμπεδώσει διεθνώς, ότι η δύναμη ισχύος της στη περιοχή είναι αυτή που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε όλους τους μελλοντικούς ενεργειακούς και γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, όλων των δρώντων , λέει στον 98.4 ο καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας. Σημειώνει μάλιστα ότι το αφήγημα , πως χώρες όπως οι ΗΠΑ σήμερα για τα συμφέροντα τους θα πάνε κόντρα στη Τουρκία, δεν βγαίνει όταν με κινήσεις εμπάργκο για παράδειγμα προς την Κυπριακή Δημοκρατία, καθηλώνονται από ανταλλακτικά ελικόπτερα αποτροπής που διαθέτει η Κύπρος.

Οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια είναι ζωντανοί και επικίνδυνοι, λέει ο κ. Γρίβας, σημειώνοντας ότι ανεξάρτητα από τα πραγματικά περιστατικά θανάτου του έλληνα ομογενή στην Αλβανία, τα οποία πρέπει να αποσαφηνιστούν άμεσα, ο τρόπος δράσης της Αλβανικής αστυνομίας, αποδεικνύει ότι η Αλβανία στέλνει μήνυμα με μία τόσο ακραία αντιμετώπιση, πως αν και μικρότερη δύναμη, σε ζητήματα εθνικισμού, είναι έτοιμη να φτάσει στα άκρα τις αντιδράσεις της, σε ένα πεδίο σχέσεων όχι μόνο με τους Σέρβους αλλά και προς την Ελλάδα , διαρκώς επιδεινούμενο. Την ίδια ώρα , κατά τον ίδιο είναι δυσεξήγητο πως όλοι αυτοί οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια, εντός του ΝΑΤΟ, με την είσοδο και της ΠΓΔΜ, θα ομαλοποιηθούν, αφού εκτιμά ότι στη ουσία το πρόβλημα θα διογκωθεί εντός αυτού.

Η «αριστοτεχνική» ζημιά του Νίκου Κοτζιά

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Αντιμέτωπος με μια σοβαρή ζημιά που άφησε πίσω του (σκόπιμα; από άγνοια;) ο Νίκος Κοτζιάς βρέθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την πρώτη του σύσκεψη (και με την ιδιότητα του Υπουργού) στο Υπουργείο Εξωτερικών. Η δημοσιοποίηση των «έτοιμων προεδρικών διαταγμάτων» για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια που ανακοίνωσε φεύγοντας ο  πρώην ΥΠΕΞ και την οποία χειροκρότησε  (προφανώς από άγνοια) κατά την τελετή παράδοσης παραλαβής ο πρωθυπουργός πρόσθεσαν στην ελληνική διπλωματία προβλήματα τα οποία δεν είναι έτοιμη να τα αντιμετωπίσει.

Οι γενικές ανακοινώσεις του Νίκου Κοτζιά για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στη δυτική Ελλάδα μέχρι και τα Αντικύθηρα (το δυτικό τμήμα των χωρικών του υδάτων έχει να κάνει με το Ιόνιο, το ανατολικό του με το Αιγαίο) προκάλεσαν την αναμενόμενη αντίδραση της Τουρκίας. Ο Ελληνας πρεσβευτής στην Αγκυρα κλήθηκε στο τουρκικό ΥΠΕΞ το οποίο υπενθύμισε την  νομοθετημένη εξουσιοδότηση της τουρκικής βουλής προς την κυβέρνηση να κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα (casus belli)  αν προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων. 

Σ.Κοτρώτσος : Η λίστα Λαγκάρντ και οι πολιτικές της συνέπειες που αγγίζουν και Σημίτη

Νέα Κρήτη

Πολιτική πόλωση με Παπαντωνίου και μετωπική Κοτζιά - Καμμένου

Είναι προφανές οτι η προφυλάκιση του ζεύγους Παπαντωνίου, οφείλετε στη λίστα Λαγκάρντ, μία λίστα που το ΠΑΣΟΚ αντί να αξιοποιήσει ως κυβέρνηση την έθαψε με αποτέλεσμα όλο το κλίμα της πολιτικής διαφθοράς να το εισπράξει στο ακέραιο, λέει ο δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής, Σεραφείμ Κοτρώτσος, μιλώντας στον 98.4. Τέτοιες υποθέσεις θα μας πάνε μέχρι τις εκλογές με οξύτατη πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά όπως είπε εδώ είναι προφανές οτι ο άλλοτε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, οφείλει πλέον πολιτικά να δώσει εξηγήσεις για το τι συνέβαινε στην "αυλή" του.

Η κόντρα Καμμένου -Κοτζιά, είπε ο Σερ. Κοτρώτσος καταδεικνύει τα όρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , για την οποία ο Αλέξης Τσίπρας για την ώρα φαίνεται αναγκασμένος να πορευθεί τουλάχιστον μέχρι την άνοιξη του 2019.

ΝΑΤΟ – Η ιδανική εργαλειοθήκη της Ουάσινγκτον

του Ιωάννη Μπαλτζώη

Οι Αμερικανοί γρήγορα κατάλαβαν ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο για την υλοποίηση των γεωστρατηγικών των επιδιώξεων και τη διατήρηση της ηγεμονίας τους παγκοσμίως ή τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο. Η αμερικανική πολιτική μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εδράζεται στη γεωπολιτική θεωρία του Nicolas Spykman: «Όποιος ελέγχει το Rimland (ανασχετικό δακτύλιο), ελέγχει την Ευρασία. Όποιος εξουσιάζει την Ευρασία, ελέγχει το πεπρωμένο του κόσμου«.

Διαπιστώνουμε ότι στον παρακάτω χάρτη των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, στην ουσία απεικονίζεται ο ανασχετικός δακτύλιος (Rimland), που περιβάλλει την Ευρασία (Heartland), της γεωπολιτικής θεωρίας του Nicolas Spykman. Οπότε εύλογα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το ΝΑΤΟ απεικονίζει εμφανώς τη γεωστρατηγική αντίληψη των Αμερικανών στην Ευρώπη μέχρι την Μέση Ανατολή.

Για 70 χρόνια, η εμμονή των στρατηγιστών των ΗΠΑ ήταν να διατηρήσουν τη στρατιωτική υπεροχή τους πάνω από τον υπόλοιπο κόσμο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας από τη διάλυση της ΕΣΣΔ μέχρι τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, αναζητούσαν τρόπους για να εκφοβίσουν όσους τους αντιτίθενται.

Αντιδράσεις στο σχέδιο πολέμου κατά του Ιράν, αλλά Νεοσυντηρητικοί-Ισραήλ επιμένουν

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Παρά τις μεγάλες εσωτερικές διαφοροποιήσεις, τρία μεγάλα «στρατόπεδα» τείνουν να σχηματοποιηθούν σήμερα στη Μέση Ανατολή, όπου ουσιαστικά οι πολεμικές αναμετρήσεις σε Συρία και Υεμένη και οι απειλές πολεμικών αναμετρήσεων σε Ιράν, Λίβανο, Γάζα και Λιβύη και διάφορες άλλες εξελίξεις, τείνουν όλο και περισσότερο να «ενοποιηθούν» σε ένα και μόνο θέατρο που περιλαμβάνει σχεδόν όλη την ευρεία Μέση Ανατολή και στο οποίο αντιπαρατίθενται σχηματικά τρεις άξονες:

– Ο «άξονας» ΗΠΑ-Βρετανία-Γαλλία-Ισραήλ-Σαουδική Αραβία

– Ο  «άξονας» Χεζμπολά-Συρία-Ιράν – Ρωσία και στο βάθος Κίνα

– Ο ενδιάμεσος «άξονας» Τουρκίας-Κατάρ

Σύγκρουση στο εσωτερικό της Δύσης για το Ιράν

Το θέμα πάντως του ενδεχόμενου πολέμου κατά του Ιράν, που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε πυρηνικό, εξακολουθεί να διχάζει βαθιά το δυτικό κατεστημένο, εγείροντας σοβαρά εμπόδια στις δυνάμεις που επιδιώκουν «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη, ή, αν δεν γίνει δυνατή, πόλεμο κατά της χώρας αυτής.

Τριάντα χρόνια κατασκευάζουμε συναίνεση

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Καθώς συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την κυκλοφορία του βιβλίου «Κατασκευάζοντας συναίνεση», ένας Αμερικανός δημοσιογράφος επιχειρεί να ανανεώσει την κλασική πλέον κριτική για την πολιτική οικονομία των ΜΜΕ. Και φυσικά ξεκίνησε ζητώντας τη βοήθεια του Νόαμ Τσόμσκι.

Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την προπαγάνδα ως προπαγάνδα όταν είναι ιδιωτική και όχι κρατική.

Ματ Ταΐμπι, δημοσιογράφος

Πριν από 45 χρόνια οι πανεπιστημιακοί Εντουαρντ Χέρμαν και Νόαμ Τσόμσκι παρουσίασαν το βιβλίο τους «Counter-Revolutionary Violence» (H βία της αντεπανάστασης), στο οποίο αναφέρονταν στην ολοκληρωτική διαστρέβλωση της ενημέρωσης σχετικά με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην Ινδοκίνα και στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο εκδοτικός οίκος ανήκε όμως στη Warner Brothers, ο διευθυντής της οποίας ζήτησε την άμεση απόσυρση του βιβλίου. Οταν οι εκδότες αρνήθηκαν να υπακούσουν, αυτός προτίμησε να κλείσει την εταιρεία τους και να καταστρέψει όλα τα αντίτυπα.

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτέλεσε τη βάση για τα περίφημα πέντε σημεία του «μοντέλου προπαγάνδας» που ανέπτυξαν οι Χέρμαν και Τσόμσκι στο έργο τους «Κατασκευάζοντας συναίνεση». Τριάντα χρόνια αργότερα ένας καταξιωμένος δημοσιογράφος και ερευνητής, ο Ματ Ταΐμπι, επιχειρεί να διαπιστώσει εάν το μοντέλο έχει ακόμη αξία χρήσης στην εποχή του Τραμπ και του facebook. Εχοντας μάθει όμως από τα παθήματα των δασκάλων του, αποφάσισε να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο με τίτλο «The Fairway» στο ίντερνετ με ένα διαφορετικό εκδοτικό εγχείρημα. Οι αναγνώστες θα λαμβάνουν κάθε εβδομάδα στα e-mails τους ένα κεφάλαιο του βιβλίου, το οποίο θα πληρώνουν είτε σε εβδομαδιαία είτε σε ετήσια βάση.

Χρειάζεται όμως ξαναγράψιμο το βιβλίο των Χέρμαν και Τσόμσκι (ο δεύτερος επέλεξε τη σειρά των ονομάτων θεωρώντας ότι ο ίδιος έπαιξε μικρότερο ρόλο στη συγγραφή);