του Θεόδωρου Ράκκα
Η υπόθεση που οδήγησε στην προφυλάκιση του πρώην υπουργού Εθνικής Άμυνας Γιάννου Παπαντωνίου έχει πάμπολλες προεκτάσεις. Δεν θα σταθώ στα προφανή, δηλαδή τη σκοπιμότητα της χρονικής συγκυρίας, ούτε στο ύψος του ποσού, για το οποίο κατηγορείται ο κ. Παπαντωνίου. Πέραν της ηθικής διάστασης του ζητήματος, υπάρχουν και πρακτικές συνέπειες. Αυτές συνδέονται άμεσα με το αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού και κατ’ επέκταση τη στρατιωτική και διπλωματική ισχύ της χώρας.
Το διαφαινόμενο σκάνδαλο αφορά στην περίοδο που ο κ. Παπαντωνίου ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας και συγκεκριμένα την εποχή του συμβολαίου για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών τύπου S. Το κατηγορητήριο αναφέρει ότι ο κ. Παπαντωνίου διέθετε δίκτυο λογαριασμών και υπολογαριασμών και φέρεται ότι σε αυτούς κατέληξαν μεγάλα ποσά, τα οποία οι ανακριτικές αρχές συνδέουν με το εξοπλιστικό πρόγραμμα των φρεγατών. Η ζημιά για το δημόσιο είναι πολύ μεγάλη.
Το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει 14 κύριες μονάδες επιφανείας, δηλαδή φρεγάτες. Απ’ αυτές οι 4 είναι τύπου ΜΕΚΟ ΗΝ και οι υπόλοιπες 10 τύπου S. Οι πρώτες είναι σχετικά σύγχρονα πλοία, διαμορφωμένα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού και ναυπηγημένα σε συνεργασία με ελληνικά ναυπηγεία. Η ανωτερότητά τους απέναντι στις τύπου S έγκειται επιγραμματικά, στη χρήση του βλήματος ESSM από κάθετο εκτοξευτή MK41, στην ύπαρξη 2 CIWS τύπου phalanx, καθώς και στα ανώτερα ηλεκτρονικά συστήματα και αισθητήρες.
Συγκρίσεις που προβληματίζουν
Όσον αφορά τις φρεγάτες τύπου S εκσυγχρονισμένες και μη, η αντιαεροπορική και αντιβληματική τους άμυνα βασίζεται αποκλειστικά σε έναν οκταπλό εκτοξευτή sea-sparrow, τεχνολογίας της δεκαετίας του 1970, καθώς και σε ένα σύστημα εγγύς άμυνας (CIWS), επίσης τύπου Phalanx. Ουσιαστικά, o περίφημος εκσυγχρονισμός προσέθεσε στις φρεγάτες μόνο συστήματα παθητικής άμυνας (αερόφυλλα), καθώς και νέο σύστημα διαχείρισης μάχης, χωρίς να βελτιώνει κανένα από τα κύρια οπλικά συστήματα και τους αισθητήρες.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι προτάθηκε η αναβάθμιση του οκταπλού εκτοξευτή, ώστε αυτός να μπορέσει να αξιοποιήσει τα βλήματα ESSM, αλλά εν τέλει αυτή η αλλαγή ακυρώθηκε. Μοιραία, οι 6 εκσυγχρονισμένες φρεγάτες, συνεχίζουν να έχουν μειωμένη επιβιωσιμότητα, ειδικά ενάντια σε επιθέσεις κορεσμού. Όσον αναφορά τις μη αναβαθμισμένες φρεγάτες, φλερτάρουν με την πλήρη επιχειρησιακή απαξίωση.
Από την άλλη πλευρά, το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό ενσωμάτωσε στον εκσυγχρονισμό των 8 φρεγατών τύπου G τον εκτοξευτή MK41, σε συνδυασμό με το νέο σύστημα διαχείρισης μάχης τουρκικής προέλευσης GENESIS. Επίσης, αντικατέστησε το ραντάρ εναέριας έρευνας, καθώς και το σόναρ των φρεγατών. Εάν προσθέσουμε και τις νέες ναυπηγήσεις, το χάσμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Εν κατακλείδι, το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό υστερεί ποιοτικά και ποσοτικά (14 προς 19) σε κύριες μονάδες επιφάνειας.
Τα, διόλου αμελητέα, πλεονεκτήματα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού συνίστανται στις 5+2 τορπιλοπυραυλάκατους Ρουσέν με τους Exocet block 3 και με το αντιαεροπορικό-αντιβληματικό σύστημα RAM καθώς και στα υπερσύγχρονα υποβρύχια U214. Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, όμως, οι πλέον σύγχρονες μονάδες επιφανείας του να είναι τορπιλοπυραυλάκατοι, με τους φυσικούς περιορισμούς τους λόγω μικρού εκτοπίσματος.
Οι καταστροφικές συνέπειες της διαπλοκής
Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία. Η συναλλαγή του τότε υπουργού Άμυνας με την εταιρεία THALES, παρά την αντίθεση του τότε αρχηγού ΓΕΝ επηρέασε το αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού καταλυτικά. Το ποσό των 400 εκατομμυρίων, αντί να διατεθεί για τη ναυπήγηση νέας μονάδας, σύμφωνα με τις εισηγήσεις του ναυάρχου Αντωνιάδη, κατέληξε σε έναν εκσυγχρονισμό χαμηλής επιχειρησιακής ωφέλειας. Παρά τις ικανότητες του έμψυχου δυναμικού, σε μια εποχή που ο πόλεμος γίνεται όλο και πιο τεχνολογικός, οι παραπάνω υστερήσεις μπορεί αν αποβούν καθοριστικές για την έκβαση μιας θερμής αναμέτρησης.
Την περίοδο που διανύουμε, ο κίνδυνος αεροναυτικού επεισοδίου, δείχνει αυξημένος. Ας διευκρινίσουμε ότι η υπεροχή σε μέσα δεν λειτουργεί ευεργετικά, μόνο όσον αναφορά την επιτυχή έκβαση μιας σύγκρουσης. Επιπλέον, αποτελεί αποτρεπτική δικλείδα ελέω του φόβου της ήττας, από την πλευρά του δυνητικού αντιπάλου. Η αποτυχία του Πολεμικού Ναυτικού σε μια θερμή αναμέτρηση θα είχε τεράστιες συνέπειες. Συνέπειες ηθικές, οικονομικές και διπλωματικές, πέραν των ανθρώπινων απωλειών.
Η Δικαιοσύνη θα φτάσει να βρει που κατέληξε το δημόσιο χρήμα για τα εξοπλιστικά, αλλά αυτό είναι το μικρότερο απ’ όλα τα κακά της συγκεκριμένης περίπτωσης. Πολύ απλά, διότι το πλήγμα στο αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού και στην αποτρεπτική ισχύ της χώρας, ήταν άμεσο και με προεκτάσεις δεκαετίας. Ως εκ τούτου, δύναται να υπονομεύσει την εθνική ασφάλεια και την ακεραιότητα της Ελλάδας.
Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι η νεοελληνική κακή διαχείριση, αλλά και η διαφθορά προκαλούν ζημίες, οι οποίες έχουν πολύ σοβαρότερες συνέπειες από τις οικονομικές. Ας θυμόμαστε πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέρρευσε, κυρίως λόγω της παραμέλησης και διάλυσης του στόλου. Ας ελπίσουμε, ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί.
Τέλος, το γεγονός ότι όλα αυτά ήταν γνωστά εδώ και χρόνια, αλλά πέραν μιας μερίδας του ειδικού Τύπου ουδείς ασχολήθηκε και ουδείς διαμαρτυρήθηκε, καθιστά την ευθύνη εν μέρει συλλογική. Βλέπετε η ελληνική κοινή γνώμη, έχει να ασχοληθεί με σημαντικότερα ζητήματα από την εθνική ασφάλεια. Στο κάτω κάτω, αν «κάτσει στραβή», τα παιδιά των ελίτ θα επιστρατευθούν στο Πεντάγωνο, ή θα καταφύγουν εις τας εσπερίας. Μικρό το κακό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου