Αντιεπέτειος

Το Ποντίκι

του Στάθη

Στην ομιλία του Πρωθυπουργού στα Ψαρά για την επέτειο της επανάστασης του 1821 παρέστησαν ο ΦΠΑ 24%, οι πετσοκομμένες συντάξεις των απόμαχων ναυτικών και γεωργών, οι ξενιτεμένοι νέοι, ο κίνδυνος των πλειστηριασμών και ο Καπουδάν Πασάς των Μνημονίων.

Δεν παρέστησαν οι Ψαριανοί ουδέ άλλοι νησιώτες από τα γύρω νησιά, πλην 23 νοματαίων, ίσως 24, οι οποίοι, όπως και να ’χει, ήταν πολύ λιγότεροι από τους άνδρες της προσωπικής φρουράς του Πρωθυπουργού, οι οποίοι με τη σειρά τους ήταν πολύ περισσότεροι από τις παριστάμενες αρχές, δηλαδή τον κύριο νομάρχη (δυστυχώς χωρίς την μπάντα που εξακολουθεί να εδρεύει εις την Εξηκονταρχία Πρεβέζης), τον αστυνομικό διοικητή, δύο ιερείς και καμιά δεκαριά παρατρεχάμενους εξ Αθηνών, βουλευτές και σουλατσαδόρους τέτοιων περιστάσεων.

Επίσης, επειδή ακόμα δεν έχουν καταργηθεί οι παρελάσεις (άλλη μια κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ), ενώπιον του Πρωθυπουργού παρήλασαν και πέντε - έξι μωράκια του νηπιαγωγείου ντυμένα Μιαούληδες και Μπουμπουλίνες – οι ψυχούλες μου!

Βεβαίως, η απουσία των «ετερόκλητων όχλων» από την πρωθυπουργική ομιλία πιθανόν να εξηγείται από την (κλισέ) ατάκα του πρωθυπουργικού «δεκάρικου», ότι οι Ψαριανοί «φυλασσουν Θερμοπύλες» – συνεπώς μάλλον απέναντι στη Ρούμελη θα είχαν πεταχτεί οι νησιώτες, με αποτέλεσμα αυτήν την αξιοσημείωτη ευαριθμία των ακροατών του Τσίπρα, αν και

δεν αποκλείεται οι Θερμοπύλες να ήταν κι αυτές ένας μύθος, όπως μύθος ήταν και ο χορός του Ζαλόγγου. Παρ’ ότι παρών στη σεμνή τελετή και ο κ. Γαβρόγλου παρέλειψε να τοποθετηθεί επί του θέματος (αν ο χορός του Ζαλόγγου ήταν τσα - τσα ή φοξ - τροτ), καθώς και να εξηγήσει στους παριστάμενους Ψαριανούς ότι πριν από το 1821 δεν υπήρχαν! Ουί (και ουαί), δεν υπήρχαν! Καθότι πριν να εξηγήσει ο Διαφωτισμός στους Ψαριανούς ότι ήταν Έλληνες, πιθανόν οι ίδιοι να ενόμιζαν ότι ήταν Πετσενέγκοι ή σπάροι κι αυτοί ανάμεσα στα υπόλοιπα ψάρια που ανήκουν στο Αιγαίο.  (Ψαρά - ψάρια, δεν μπορεί κάποια σχέση θα έχουν). Δυστυχώς δεν ήταν παρών και ο κ. Μπαλτάς για να εξηγήσει στο (μάλλον έντρομο με κάτι τέτοια) φαντασιακό των Ψαριανών ότι «η Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος». Όχι το κράτος που το έθνος με την Επανάσταση δημιούργησε, αλλά το ίδιο το έθνος! Τέρας μορφώσεως! Τώρα ποιο έθνος (που πριν από την επανάσταση δεν υπήρχε ) έκανε την Επανάσταση για να αποκτήσει… έθνος, ουδείς γνωρίζει! Πιθανώς οι Πετσενέγκοι, που πριν την Επανάσταση ελέγοντο Πατσινάκες. Τρέλα; Όχι! απλώς δούλεμα και αλαζονεία (εν διατεταγμένη υπηρεσία), ήτοι τρέλα και αυθάδεια. Και πάντως όχι αμάθεια. Η αμάθεια συγχωρείται. Η αυθάδεια όμως; Όταν επί παραδείγματι ο κ. Τσακαλώτοςδηλώνει, λες και δεν τρέχει τίποτα, ότι: «ορισμένους τους 

υπερφορολογήσαμε», όταν ο ίδιος αυτός υπερψηφίζει νόμους που ύστερα καταψηφίζει στα στρατσόχαρτα των 53, πρόκειται περί αυθάδειας. Ασυγχώρητης. Όταν η κυρία Αχτσιόγλουυπόσχεται αύξηση των μισθών που η ίδια πετσόκοψε, πρόκειται περί δουλέματος κανονικού, δηλαδή αυθάδειας, αλαζονείας και τρέλας.

Αρχή άνδρα δείκνυσι έλεγαν οι (υποτιθέμενοι και… εμφυτευμένοι στο… φαντασιακό μας) πρόγονοι. Και άρχουσα η Αριστερά που Γονάτισε, δείχνει απέναντι στους «ετερόκλητους όχλους» τη μισανθρωπία που τους καθηλώνει στην επιθυμούμενη απ’ τη Νέα Τάξη κατάσταση του «σοκ και του δέους», του ραγιά και του απελπισμένου.  Κανένας έπαινος χωρίς κρυμμένον ψόγο, ακόμα και στις γιορτές, έτσι ώστε οι «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένοι» Έλληνες να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Μελαγχολία. Έλεγε ο μέγας Κάλβος: «Και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας». Έτσι είναι! Πάρε το «αθάνατο κρασί» από το 1821, να δούμε τι θα μας μείνει. Πάρε το «αθάνατο νερό» απ’ τη λαϊκή παράδοση (διαβάζεται και λαϊκή ψυχή) να δούμε τι θα μας μείνει…

Οι ήρωες της Επανάστασης του 1821 δεν ήταν άγιοι και σε αυτό ακριβώς έγκειται ο ηρωισμός τους. Η μυθοποίηση πτυχών (υπαρκτών ή ανύπαρκτων) της Επανάστασης από τους εθνικόφρονες στο παρελθόν έχει βλάψει τη σχέση λαού με την αλήθεια της ταυτότητάς του, όπως άλλωστε πολύ περισσότερο έχει βλάψει συνολικώς ο εθνικισμός το έθνος. Η εθνική αποδόμηση από την άλλη βλάπτει τον λαό το ίδιο, διότι τον αποξενώνει απ’ την αλήθεια περί την ταυτότητά του (καθιστώντας τον έτσι ευάλωτο και στην ταξική βαρβαρότητα) αλλά κυρίως διότι διαρρηγνύει το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο λαός διεκδικεί τα δικαιώματά του – το αυτεξούσιο, την ελευθερία, την ισονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Χωρίς το κράτος και το εθνικό πλαίσιο που θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του ο λαός; στην Αυλή της Siemens ή της Ντόυτσεμπανκ;    

Κι ακριβώς για να κάνουν κουμάντο απευθείας οι Εταιρείες και οι τράπεζες έγινε η Ελλάδα προτεκτοράτο και συκοφαντήθηκαν οι Έλληνες – ώστε, για να παραφράσουμε τον ποιητή, «τέτοιοι που είναι δεν τους αξίζει λευτεριά».

Όμως, έχω την εντύπωση ότι ο εθνοαποδομισμός ξεθυμαίνει πλέον, εκμετρά τη δυναμική του και το μόνον που του απομένει είναι με τις μπαρούφες του να τροφοδοτεί τον εθνικισμό. Φανερός αυτός ο εχθρός, αντιμετωπίζεται…