Το πείραμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι

Αναδημοσιεύτηκε από την Ελεύθερη Λαϊκή Αντιστασιακή Συσπείρωση

Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932.

Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.

Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία.

Η διαλεκτική του Αυγούστου

του Νίκου Φωτόπουλου  – 

O Αύγουστος! Ο μήνας με τις «μεγάλες μνήμες», ο μήνας της θρησκευτικής κορύφωσης, ο μήνας με την τελευταία πανσέληνο του καλοκαιριού, ο μήνας που ύμνησαν τραγουδοποιοί και ποιητές, ο μήνας των συναντήσεων και των αποχωρισμών, ο μήνας με τις πυρκαγιές μιας Ελλάδας που ακόμα πληγώνεται και πληγώνει όλους όσοι θα την ήθελαν αλλιώς.

Και η πληγή αυτή, υπαρκτή όχι μόνο μέσα στις στάχτες και τα αποκαΐδια των δασών μας, αλλά κραυγάζουσα και χαίνουσα σε παραλίες και πολύβουες ακτές. Μες στην ασχήμια των πλαστικών ομπρελών και τη βουή των συνωστισμένων, εκεί που σε αρκετές περιπτώσεις η υποτιθέμενη τουριστική ανάπτυξη μετουσιώνεται σε καθημερινή βαρβαρότητα. Ενώ οι διακοπές αναψυχής καθίστανται συνώνυμες της ηχορύπανσης, των σκουπιδιών, του νεοελληνικού κιτς και των «άβαθων μαζών» που καταναλώνουν λαίμαργα ό,τι προσφέρεται απρόσωπα και βιαστικά.

Το κοινωνικό «αυτοάνοσο»

Πλαστικό φαγητό, νοθευμένο αλκοόλ, αποτσίγαρα των θαμώνων και των περαστικών, περιοδείες των «λαϊκο ποπ» αοιδών σε νυχτομάγαζα και μεγάλες πίστες, συνθέτουν μια θλιβερή ακολουθία που συγκροτεί την κουλτούρα και τις πρακτικές της «αρπαχτής» σε ταβέρνες, μπαράκια και καθημερινές συναλλαγές.

Ο Χότζας και ο υπερφορτωμένος «γάιδαρος»

του Σταύρου Λυγερού  – 

Για την κυβέρνηση Τσίπρα η ελάφρυνση του χρέους, η συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018, δεν ήταν απλώς και μόνο ένα αφήγημα για εσωτερική πολιτική κατανάλωση. Στο Μαξίμου θεωρούσαν όλα τα ανωτέρω όρο πολιτικής επιβίωσης. Όπως είναι γνωστό, για να κλείσουν τη 2η αξιολόγηση υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν ουσιαστικά τους στόχους τους.

Η οριστικοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους μετατέθηκε για το καλοκαίρι του 2018 και μάλιστα θα κριθεί τότε εάν είναι αναγκαία, όπως εμμένει να υπογραμμίζει ο Σόιμπλε. Όσον αφορά τη συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, έχει κι αυτό μετατεθεί χρονικά, χωρίς να είναι κι αυτή σίγουρη. Τέλος, με τη συμφωνία η Ελλάδα δεσμεύθηκε για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ (περίπου 6,2 δισ) μέχρι το 2022. Για τα επόμενε πάρα πολλά χρόνια έχει δεσμευθεί για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2% του ΑΕΠ.

Χωρίς πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι στόχοι αυτοί είναι ανέφικτοι. Όπως είναι η ελληνική οικονομία, ανάπτυξη μπορεί να προκύψει από ισχυρό ρεύμα άμεσων ξένων επενδύσεων. Χωρίς γενναία ελάφρυνση του χρέους η αβεβαιότητα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν πρόκειται να αρθεί. Αυτό σημαίνει πως δεν πρόκειται να έλθουν μεγάλες παραγωγικές επενδύσεις.

Βουνό τα προαπαιτούμενα – Κίνδυνος για άμεση λήψη νέων μέτρων, καθώς η υπερφορολόγηση δεν απέδωσε

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Της Αντριάνας Βάσιλα

Προ των πυλών βρίσκονται και νέα μέτρα για τη χώρα μας, αφού και το χαμηλό ΑΕΠ έχει χτυπήσει κόκκινο, με αποτέλεσμα να αρχίσουν πάλι οι πιέσεις από την τρόικα για άμεση λήψη μέτρων, και μάλιστα με ισχύ ακόμη και μέσα στο 2018.

Εκτός δηλαδή από τα 90 προαπαιτούμενα που ήδη έχουν συμφωνηθεί και θα πρέπει να εφαρμοστούν μέχρι και το τέλος του έτους, η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με τα 656 εκατ. ευρώ που υπολείπονται του στόχου στα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού στο επτάμηνο, αφού η υπερφορολόγηση δεν απέδωσε.

Το αποτέλεσμα είναι ο προϋπολογισμός της επόμενης χρονιάς να είναι «φορτωμένος» με ακόμα πέντε μέτρα, τα οποία, μαζί με αυτά που έχουν ήδη ενεργοποιηθεί, θα πρέπει να αποδώσουν επιπλέον 1,8 δισ. ευρώ συγκριτικά με φέτος. Οι νέες επιβαρύνσεις για τις οποίες αναμένεται να πιέσουν οι δανειστές είναι:

1. Δημοσιονομικά: Αν οι προβλέψεις για τον ρυθμό ανάπτυξης αναθεωρηθούν για το 2017 και το 2018 κατά 1,2% του ΑΕΠ, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα τεθεί θέμα νέων μέτρων.

2. Τράπεζες – κόκκινα δάνεια: Αναμένεται να αυξηθεί ο στόχος της εκκαθάρισης των «κόκκινων» δανείων κατά 30%.

3. Ασφαλιστικό: Εκτός από την ενοποίηση όλων των ταμείων υπό τον ΕΦΚΑ, θα πρέπει να ενοποιηθούν και οι εισφορές και παροχές. Η κυβέρνηση πρέπει να επανυπολογίσει το 30% των συντάξεων μέχρι και το τέλος του χρόνου.

Η δημογραφική βόμβα της Ευρώπης

analyst

του Αλέξη Ζακυνθινού

Επικαιρότητα

Ξεκινώντας από την Ιαπωνία, τα δημοτικά σχολεία κλείνουν από το κράτος, επειδή ο αριθμός των παιδιών μειώθηκε σε λιγότερο από το 10% του πληθυσμού – μετατρεπόμενα σε νοσοκομεία, έτσι ώστε να φροντίζονται οι ηλικιωμένοι σε μία χώρα που το 40% του πληθυσμού υπερβαίνει το 65ο έτος της ηλικίας του (πηγή). Λογικά λοιπόν στην Ιαπωνία υπάρχει η έκφραση «πολιτισμός φαντασμάτων» – ενώ υπολογίζεται πως έως το 2040 οι περισσότερες από τις μικρότερες πόλεις της χώρας θα αντιμετωπίσουν μία πολύ μεγάλη πτώση του πληθυσμού τους (πηγή).

Τα εστιατόρια έχουν μειωθεί από 850.000 το 1990 στα 350.000 σήμερα, ενώ προβλέπεται πως μετά από 15 χρόνια θα υπάρχουν στην Ιαπωνία 20 εκ. κενά σπίτια, λόγω μείωσης του πληθυσμού της. Εν τούτοις η χώρα δεν διευκολύνει τη μετανάστευση, αρνούμενη να δώσει άδειες παραμονής στο 99% των περιπτώσεων – δημιουργώντας επί πλέον δυσκολίες στους ξένους που διαμένουν εκεί (πηγή).

Περαιτέρω, οι ειδικοί του κλάδου της δημογραφίας θεωρούν πως η Ευρώπη εξελίσσεται σε μία νέα Ιαπωνία, όσον αφορά τον περιορισμό του εγγενούς πληθυσμού της (πηγή) – ο οποίος συρρικνώνεται με ταχείς ρυθμούς, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη διαρκή μείωση του από το 14ο αιώνα, εξαιτίας τότε της επιδημίας του «Μαύρου Θανάτου». Κατά τους ίδιους η Ευρώπη αυτοκτονεί δημογραφικά, ενώ το μεταναστευτικό είναι μία πολύ μεγάλη βόμβα στα θεμέλια της – απειλώντας την εκθετικά περισσότερο από ότι οι οικονομικές εξελίξεις.

Πώς η Μοσάντ «εξαφάνισε» τον υπαρχηγό του Κάρλος

του Διονύση Θανόπουλου

Στις αρχές Νοεμβρίου του 1995, ο καιρός στην Πέρδικα Θεσπρωτίας, δεν ενδείκνυτο για μεγάλες βόλτες. Το κρύο ήταν τσουχτερό, αλλά αυτό δεν ένοιαζε και πολύ τον Μπρούνο Μπρεγκέ που περπάταγε στα δρομάκια του μικρού χωριού. Τον αγαπούσε αυτόν τον τόπο, εκεί όπου έμενε μαζί με την αγαπημένη του Κάρολ και την κόρη τους, μακριά από το «εκρηκτικό» παρελθόν του.

Δεν ήταν πια ο υπολοχαγός του διαβόητου Κάρλος, του τρομοκράτη που ήταν γνωστός ως «τσακάλι». Δεν έβαζε βόμβες, δεν συμμετείχε σε ένοπλες επιθέσεις και δεν σκότωνε «στόχους». Κάποιοι άλλοι, όμως, είχαν αντίθετη άποψη για τον Ελβετό υπαρχηγό του Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Κάρλος.

Κάτι που ο Μπρεγκέ θα διαπίστωνε κατά την διάρκεια ενός μοιραίου, όπως αποδείχτηκε, ταξιδιού στην Ιταλία μαζί με την Κάρολ και την κόρη τους στις 10 εκείνου του μηνός. Τότε που επιβιβάστηκαν στο οχηματαγωγό «Λατώ» με προορισμό την Ιταλία για ένα ταξίδι που δεν έμελλε να τελειώσει ποτέ για τον Μπρεγκέ.

Οι επιτυχίες της αποτυχίας

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Έφης Τριήρη

etriiri@naftemporiki.gr

Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με πλήθος δημοσιευμάτων για τις επιτυχίες και αποτυχίες των νέων.

Πώς ορίζεται όμως η επιτυχία και η αποτυχία; Τι πετυχαίνουν οι επιτυχόντες με τη συσσώρευση στεγνών γνώσεων που κατ’ ουσίαν αφήνουν το νέο απροετοίμαστο για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής, χωρίς ουσιαστική παιδεία; Οι σημερινοί νέοι περνούν διάφορα στάδια εκπαίδευσης και δοκιμάζονται στις γνώσεις τους μέσω εξετάσεων, χωρίς ωστόσο επαρκή βιωματική εμπειρία. Μιλάμε, λοιπόν, για ένα σύστημα σαθρό που έχει κατ’ εξοχήν στόχο τη δημιουργία στρατιάς ανέργων ή στην καλύτερη περίπτωση απογοητευμένων εργαζομένων. Σε ποια όμως αγορά εργασίας; Σε αυτή που δεν προσφέρει πλέον ευκαιρίες, πιεζόμενη από τον «κλοιό» των μνημονίων;

Τα όνειρα, η ευφυΐα, τα ταλέντα και η προσωπικότητα του κάθε παιδιού παραγκωνίζονται και θυσιάζονται στον «βωμό» της μοντέρνας εκπαίδευσης που αποτυγχάνει να αντιληφθεί ότι όλα τα παιδιά είναι προικισμένα με διαφορετικές ικανότητες.

Ο απομονωμένος ηγέτης

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Αγγελικής Κοτσοβού

akots@naftemporiki.gr

Οι επενδυτές συνεχίζουν να έχουν εμπιστοσύνη στο αμερικανικό σύστημα και τους θεσμούς. Έχουν πάψει όμως να εμπιστεύονται τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο Αμερικανός πρόεδρος διέλυσε τις συμβουλευτικές του επιτροπές, έπειτα από μια σειρά ηχηρών αποχωρήσεων από διευθύνοντες συμβούλους μεγάλων εταιρειών. Οι ανατροπές συνεχίσθηκαν με την απομάκρυνση του Στιβ Μπάνον, συμβούλου στρατηγικής και ενός εκ των στενών συνεργατών του Αμερικανού προέδρου.

Αμέσως μετά την επικράτησή του στις εκλογές, ο Τραμπ προσέγγισε τον επιχειρηματικό κόσμο της Αμερικής, βρίσκοντας ευήκοα ώτα στις προτάσεις της νέας κυβέρνησης για φορολογικές μεταρρυθμίσεις και χαλαρότερο ρυθμιστικό πλαίσιο. Όχι πια. Η συμμαχία Λευκού Οίκου-επιχειρηματιών δεν υφίσταται πλέον.

Ο Τραμπ δεν μπορεί να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να ανακαλέσει τις ανάρμοστες δηλώσεις μετά τα αιματηρά επεισόδια στο Σάρλοτσβιλ μεταξύ αντιρατσιστών και υποστηρικτών της υπεροχής της λευκής φυλής.

Οι επιχειρηματίες δείχνουν πλέον εμπιστοσύνη σε εκείνους τους θεσμούς που έχουν αψηφήσει τον Τραμπ, όπως το Κογκρέσο, που μπλόκαρε τα σχέδια ακύρωσης του Obamacare, και τα αμερικανικά δικαστήρια, που έχουν επανειλημμένως μπλοκάρει τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς του Τραμπ σε πολίτες ορισμένων μουσουλμανικών χωρών. Η αποχώρηση του Στιβ Μπάνον, ενός από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της πολιτικής προστατευτισμού και οικονομικού εθνικισμού, αποτελεί ακόμη μία μεγάλη ήττα μιας άκρως δυσλειτουργικής κυβέρνησης. Παραμένουν όμως και άλλοι εχθροί του ελευθέρου εμπορίου και της μετανάστευσης εντός του Λευκού Οίκου και θα συνεχίσουν να επηρεάζουν τον πρόεδρο Τραμπ.

Θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε κάποια βάση;

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη

skbllz@hol.gr

Το γνωρίζουμε -όχι ειδικά εμείς: όλοι το ψυχανεμίζονται ενώ πλήθυναν και οι σχετικές διαρροές- ότι τα επιτελεία των πολιτικών αρχηγών όχι απλώς έχουν επανέλθει από τις διακοπές μετά τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά και εργάζονται πυρετωδώς για την προετοιμασία των τοποθετήσεών τους (των αρχηγών, όχι των επιτελείων: αν και φορές-φορές τα εν λόγω επιτελεία συμπεριφέρονται σχεδόν ιδιοκτησιακά απέναντι στους ίδιους τους κεντρικούς συντελεστές…) στο παραδοσιακό πανηγύρι εκκίνησης της πολιτικής χρονιάς, που είναι η ΔΕΘ. Και μάλιστα στα οικονομικά, όπου λειτουργεί με μια λογική οιονεί προγραμματικών δηλώσεων.

Α. Δ. Παπαγιαννίδης

Η αλήθεια είναι ότι -μην κάνουμε τους ξαφνιασμένους!- η όλη σκηνοθεσία της ΔΕΘ αντικείμενο έχει το «ανέβασμα» της αντιπαράθεσης. Την κατάδειξη των διαφορών. Φέτος, δε, όπου έχει προηγηθεί με κάθε αφορμή (θέλετε την αργόσυρτη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3; θέλετε το κλείσιμό της; θέλετε την έξοδο στις αγορές; προτιμάτε μήπως το σκηνικό των πυρκαγιών; αντέχετε ίσως την ανάσυρση του τσεκουριού του πολέμου για το επιτρεπτό ή το σκόπιμο μιας σύγκρισης εγκλημάτων ναζισμού/κομμουνισμού;) η σπορά όχι απλώς αντιπαραθετικότητας αλλά εχθροπάθειας, καθώς προδήλως έχουμε εγκατασταθεί σε προεκλογικό κλίμα, αντιπαράθεση και διαφορές θα έχουν την καλύτερή τους! Όμως…

…Όμως διερωτάται κανείς αν οι πολιτικοί ηγέτες της εποχής (κυρίως οι Τσίπρας-Μητσοτάκης, αλλά όχι μόνον: οι διαγκωνιζόμενοι για τα σκήπτρα της ΚεντροΑριστεράς έχουν κι αυτοί ρόλο) θα έπρεπε, από αντανακλαστικό αυτοπροστασίας τουλάχιστον, να συμφωνήσουν σε κάποια βάση. Σε κάποια βάση/σε κάποια στοιχεία πάνω στα οποία, εντάξει!, να χτίσουν και να προβάλουν εν συνεχεία τις διαφορές τους.

Από το ΔΝΤ στο ΕΝΤ

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Αγγελικής Κοτσοβού

akots@naftemporiki.gr

Οι κρίσεις χρέους υποτίθεται ότι δεν επρόκειτο να χτυπήσουν ποτέ την πόρτα της Ευρωζώνης. Μόνο που δεν συνέβη έτσι. Γεγονός είναι ότι στη Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν υπήρχε καμία κοινή πρόβλεψη για την αντιμετώπιση μιας κρίσης χρέους ή μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Και η Ευρώπη βρέθηκε παντελώς απροετοίμαστη.

Η ευρωκρίση, που άρχισε το 2009, οδηγώντας σε καθεστώς μνημονίου σχεδόν το σύνολο των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, έφερε στην επιφάνεια την επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί ένα ισχυρότερο, ευρωπαϊκό δίχτυ ασφαλείας για την αντιμετώπιση και διαχείριση κρίσεων. Η αρχή έγινε τον Μάιο του 2010, με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), το οποίο δημιουργήθηκε μετά την πρώτη, βιαστικά σχεδιασμένη, διάσωση της Ελλάδας, που δεν κατάφερε να περιορίσει την κρίση εντός ελληνικών συνόρων, αλλά στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρο. Ο EFSF έδωσε στα τέλη του 2012 τη θέση του στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Ο ESM είναι υπεύθυνος, σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για τα προγράμματα οικονομικής βοήθειας, με αντάλλαγμα την εφαρμογή οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Η σύσταση του ESM αποτελεί ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση στενότερης εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης της Ευρωζώνης.

Ένα βήμα όμως δεν είναι αρκετό: Ο ESM χρειάζεται να εξελιχθεί σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Η ιδέα ενός ΕΝΤ αποτελεί σπάνιο σημείο σύγκλισης μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων, που εμφανίζονται περισσότερο διχασμένες από ποτέ, με αδυναμία να συμφωνήσουν στα επόμενα βήματα για στενότερη συνεργασία.

Τα μέτωπα του παγκοσμίου πολέμου

analyst

Ενώ γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί μία ισχυρή χερσαία αυτοκρατορία από την Κίνα, σε συνεργασία με τη Ρωσία και τη Γερμανία, η θαλάσσια ηγεμονική υπερδύναμη, οι Η.Π.Α., κάνουν τεράστια λάθη – με αποτέλεσμα να απειλείται πολύ σοβαρά η κυριαρχία τους στον πλανήτη.

.

Ανάλυση   

Η σύντομη μελέτη της ιστορίας αποδεικνύει ότι, μία από τις σταθερές εξελίξεις του δυτικού πολιτισμού ήταν οι συγκρούσεις μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων της ξηράς και της θάλασσας – όπως της Αθήνας εναντίον της Σπάρτης, της Ελλάδας κατά της Περσίας, της Ρώμης εναντίον της Καρχηδόνας, της Αγγλίας κατά της Γαλλίας του Ναπολέοντα, των Η.Π.Α. εναντίον της Γερμανίας και της Ιαπωνίας κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς επίσης των Η.Π.Α. κατά της Σοβιετικής Ένωσης (πηγή: C. & L.V. Gave).

Ο νικητής των εκάστοτε συγκρούσεων ήταν κυρίως οι θαλάσσιες δυνάμεις, επειδή κυριαρχούν στο εμπόριο, χαρακτηριζόμενες συνήθως από πιο αποκεντρωμένες δομές – ενώ, αντίθετα, οι χερσαίες δυνάμεις αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες δυσκολίες στις εμπορικές τους συναλλαγές, περιορίζουν τις ανθρώπινες ελευθερίες και συγκεντρώνουν την εξουσία σε λίγα χέρια (όπως η Γερμανία, ειδικά όσον αφορά την ΕΕ, η Ρωσία και η Κίνα σήμερα).

Περαιτέρω, ο πλανήτης σήμερα είναι χωρισμένος σε τρεις σημαντικές «ζώνες παραγωγής», η κάθε μία από της οποίες αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο περίπου του παγκόσμιου ΑΕΠ:

Πάνω από 300.000 θέσεις εργασίας κοστίζει η διαφθορά

Στα 40 δισ. ευρώ υπολογίζεται το κόστος της διαφθοράς τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα. Γιατί η χώρα πάσχει απελπιστικά από την δημόσια διοίκηση. Οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης.

Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

Οι τρεις επίορκοι εφοριακοί που βρέθηκαν πρόσφατα με αδικαιολόγητες τραπεζικές καταθέσεις των 550.000 ευρώ ο καθένας, είναι η πιο ορατή πλευρά του παγόβουνου. Υπάρχει και η αόρατη, η οποία όμως είναι εξόχως οδυνηρή αλλά και εύγλωττη ως προς τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα οποία κανείς δεν θέλει να δει κατάματα. Ευλόγως, βέβαια, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να στραβωθεί δια βίου –κάτι που κατά την γνώμη μας έχει ήδη συμβεί.

Ελάχιστους έτσι απασχολεί το πραγματικό κόστος της διαφθοράς στην χώρα μας, το οποίο κατέχει απίστευτο πανευρωπαϊκό ρεκόρ αλλά και κυρίαρχη θέση στην αποδόμηση της εσωτερικής αγοράς εργασίας.

Ο πρώην Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης και έγκριτος νομικός κ. Λέανδρος Ρακιντζής είναι κατηγορηματικός και ξεκάθαρος. Το κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα ανέρχεται σε πάνω από 40 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που σε κατά κεφαλήν υπολογισμό είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι το κόστος αυτό δημιουργεί παραοικονομικά εισοδήματα –άρα, σε εποχές κρίσης, το ύψος του δεν είναι και τόσο αρνητικό.

Δυστυχώς για τους θεωρητικούς αυτής της κυνικής πραγματικότητας, υπάρχει και μία άλλη πτυχή στο θέμα την οποία, σκοπίμως βεβαίως, αποκρύπτουν. Πρόκειται για την σχέση της διαφθοράς με την απασχόληση, ήτοι με την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας –και από αυτή την οπτική γωνία, οι επιπτώσεις της διαφθοράς είναι τραγικές. Διότι, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τις μελέτες και τις σχετικές εκτιμήσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως(ΟΟΣΑ) σχετικά με το κόστος δημιουργίας μίας θέσης εργασίας, τα συμπεράσματα είναι αμείλικτα. Συγκεκριμένα, για την Ελλάδα ο ΟΟΣΑ εκτιμά το κόστος αυτό στα 15.000 ευρώ ανά θέση εργασίας. Τούτο σημαίνει λοιπόν ότι η εγχώρια διαφθορά αντιστοιχεί σε σχεδόν 300.000 θέσεις εργασίας που χάνονται. Αυτές οι θέσεις όμως αντιπροσωπεύουν το 25% περίπου του αριθμού των σημερινών ανέργων και το 60% της ανεργίας των νέων.

Ευκαιρία για την Ελλάδα;

analyst

Ευρισκόμαστε πριν από ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα, όπου από τη μία πλευρά υπάρχει το μοντέλο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού της Δύσης, ενώ από την άλλη το νέο μικτό μοντέλο της Κίνας – όπου το κράτος συμμετέχει ενεργητικά στη βιομηχανική πολιτική και στην καινοτομία.

του Άρη Οικονόμου

Άποψη

Η Ελλάδα ευρίσκεται συνήθως πολύ πίσω από τις εξελίξεις οπότε, όταν φτάνει η στιγμή να εφαρμόσει μία οικονομική θεωρία, όπως για παράδειγμα το νεοφιλελευθερισμό, αποτελεί ήδη παρελθόν. Εκτός αυτού τόσο η πολιτική, όσο και τα ΜΜΕ, αναμασούν διαρκώς αυτά που έχουν συμβεί πριν από χρόνια, παρά το ότι δεν έχουν πλέον κανένα νόημα – όπως στο παράδειγμα της συνθηκολόγησης της κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2015 και της «εκ βάθρων» αλλαγής της πολιτικής της, η οποία αποτελεί πια ένα γεγονός που δεν αλλάζει.

Πόσο μάλλον όταν με τη συγκεκριμένη πολιτική ηγεσία της χώρας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, καθώς επίσης με την πλήρη αδιαφορία των Πολιτών για τα τεκταινόμενα, η οποία συμπεραίνεται από το ότι δεν αντιδρούν καθόλου, ο μοναδικός δρόμος που έχει απομείνει είναι η πιστή εφαρμογή των εντολών των πιστωτών – η τήρηση των μνημονίων χωρίς καμία καθυστέρηση και βασιλικότερα του βασιλέως.

Η αποδοχή δηλαδή του ότι, η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε γερμανική αποικία, οπότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να σέβεται τις εντολές των «κυρίων» της – ελπίζοντας πως θα δείξουν στο μέλλον κάποια επιείκεια, μετριάζοντας την ακραία πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν στους ιθαγενείς, με αντάλλαγμα βέβαια τα ιδιωτικά και δημόσια περιουσιακά τους στοιχεία. Την κατοχή λοιπόν της πατρίδας τους, όπου όμως θα τους δίνεται η δυνατότητα να εργασθούν έστω με μισθούς πείνας, για να μην εξαθλιωθούν εντελώς – υπηρετώντας χωρίς αντιρρήσεις τους νέους ιδιοκτήτες της.

Οι σημαντικότερες αλλαγές στον ΕΦΚΑ βάσει του νέου νομοσχεδίου

taxheaven

Επιμέλεια

Επιστημονική ομάδα taxheaven

 Οι σημαντικότερες αλλαγές του νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη βουλή και αφορούν στον ν. 4387/2016 είναι οι ακόλουθες:

► Παρέχεται η δυνατότητα στους αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες να επιλέξουν ως βάση υπολογισμού των εισφορών τους ποσό μεγαλύτερο από το μηνιαίο εισόδημα τους με την επιφύλαξη του ανώτατου ορίου ασφαλιστέου μηνιαίου εισοδήματος (άρθρα 9-11).

Από τις διατάξεις του άρθρου 34 του ν.4387/2016 προβλέπονται οι χρόνοι ασφάλισης στον ΕΦΚΑ, για τους ασφαλισμένους του ιδιωτικού τομέα. Στο εδάφιο δ της παρ. 1 του ανωτέρω άρθρου αναφέρεται ως χρόνος ασφάλισης και ο χρόνος που έχει αναγνωριστεί και εξαγοραστεί ή συνεχίζεται η εξαγορά του στους
εντασσόμενους στον ΕΦΚΑ φορείς, τομείς, κλάδους και λογαριασμούς, χωρίς να προβλέπεται από τις εν λόγω διατάξεις, αν εξακολουθούν να ισχύουν οι ρυθμίσεις της παρ.5 του άρθρου 53 του ν.3518/2006 που αφορούν στη δυνατότητα των εγγεγραμμένων στα μητρώα του κλάδου κύριας ασφάλισης αγροτών να αναγνωρίσουν χρόνο που είχαν πραγματοποιήσει στον κλάδο πρόσθετης  ασφάλισης, ούτε οριζόταν ο τρόπος υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών, μετά την κατάργηση των ασφαλιστικών κατηγοριών από 1-1-2017.

Αιτιολογική

Άρθρο 9
Τροποποίηση του άρθρου 34 του ν.4387/2016

Με την προτεινόμενη διάταξη διευκρινίζεται ότι εξακολουθούν να ισχύουν οι ρυθμίσεις της παρ. 5 του άρθρου 53 του ν. 3518/2006 (Α' 2). Σύμφωνα με την ανωτέρω παράγραφο, «οι εγγεγραμμένοι στα μητρώα ασφαλισμένων του κλάδου κύριας ασφάλισης αγροτών, που έχουν εγγράφει στα μητρώα του κλάδου πρόσθετης ασφάλισης, μπορούν, σε περίπτωση που οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές στον κλάδο πρόσθετης ασφάλισης, να αναγνωρίσουν στον κλάδο κύριας ασφάλισης μέρος ή το σύνολο του οφειλόμενου στον κλάδο πρόσθετης ασφάλισης χρόνου, ύστερα από αίτηση τους που υποβάλλεται άπαξ πριν από τη συνταξιοδότηση τους».

Φοροδοξίες: Γνωρίζετε ότι... Διαδικασία εξυγίανσης

taxheaven

• Διαδικασία εξυγίανσης – Τι επιτυγχάνεται: Η εξυγίανση αποτελεί συλλογική προπτωχευτική διαδικασία, ώστε να αποφευχθεί η πτώχευση και να διασωθεί η οφειλέτρια επιχείρηση μέσω της αναδιάρθρωσής της. Σκοπός της διαδικασίας είναι η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών, οι οποίοι εκπροσωπούν τουλάχιστον το 60% του συνόλου των απαιτήσεων – στο οποίο περιλαμβάνεται το 40% των τυχόν εμπραγμάτως ή με υποθήκη εξασφαλισμένων πιστωτών.

• Ποιοι έχουν δικαίωμα υπαγωγής: Στη διαδικασία εξυγίανσης μπορεί να υπαχθεί κάθε επιχείρηση (ή και ιδιώτης με πτωχευτική ικανότητα), εάν συντρέχει παρούσα ή επαπειλούμενη αδυναμία εκπλήρωσης των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών της. Δυνατότητα υπαγωγής υπάρχει και στο στάδιο που απλά πιθανολογείται η αφερεγγυότητα μιας επιχείρησης, εφόσον ο κίνδυνος αυτός θα μπορούσε να αποφευχθεί μέσω της εξυγίανσης.

• Ποια είναι η διαδικασία της υπαγωγής: Οταν η συμφωνία εξυγίανσης υπογράφεται από τον οφειλέτη και τους πιστωτές, υποβάλλεται στο αρμόδιο δικαστήριο αίτηση επικύρωσης της συμφωνίας, είτε από τον ίδιο τον οφειλέτη είτε από τον συμβαλλόμενο πιστωτή. Μαζί με την αίτηση πρέπει να προσκομίζονται τα ακόλουθα έγγραφα: α) η υπογεγραμμένη συμφωνία εξυγίανσης, β) βεβαίωση από την αρμόδια ΔΟΥ για οφειλές προς το Δημόσιο, γ) έκθεση εμπειρογνώμονα για τα οικονομικά στοιχεία, τη βιωσιμότητα της επιχείρησης και κατάσταση περιουσιακών στοιχείων/πιστωτών, δ) επιχειρηματικό σχέδιο με χρονική διάρκεια αντίστοιχη της συμφωνίας, ε) οικονομικές καταστάσεις τελευταίας χρήσης. Ελλείψει των παραπάνω, η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Επισημαίνεται ότι, με πρόσφατη τροποποίηση, καταργήθηκε το άνοιγμα της διαδικασίας, με μόνο στάδιο την επικύρωση της συμφωνίας εξυγίανσης από το δικαστήριο.

Η διακοπή λειτουργίας επιχείρησης και άλλες κυρώσεις για σοβαρές εργατικές παραβάσεις που προβλέπονται στο νέο νομοσχέδιο

taxheaven

Με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην βουλή «ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ, ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ» προβλέπονται διατάξεις που αποσκοπούν στην ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων, και διατάξεις που προβλέπουν κυρώσεις προς τις επιχειρήσεις για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας.

Αναλυτικά

α) Προβλέπεται η υποχρεωτική επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας ή άλλου αποδεικτικού της ταυτοπροσωπίας εγγράφου, από τους ευρισκόμενους στο χώρο εργασίας, εφόσον αυτό τους ζητηθεί κατά την διάρκεια ελέγχου από επιθεωρητές εργασίας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ). Οι προβλεπόμενες κυρώσεις για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας επιβάλλονται (πέραν του εργοδότη που ισχύει) και σε οποιονδήποτε τρίτο αρνείται την είσοδο και πρόσβαση ή την παροχή στοιχείων ή πληροφοριών κ.λπ  κατά τη διάρκεια ελέγχου.

Η προτεινόμενη διάταξη αντιμετωπίζει τα προβλήματα που ανακύπτουν κατά τη διενέργεια επιτόπιων ελέγχων από τους Επιθεωρητές του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και, συγκεκριμένα, κατά τη διαδικασία εξακρίβωσης των στοιχείων των ελεγχόμενων. Ειδικότερα, οι Επιθεωρητές εργασίας δεν είναι σε θέση να εξακριβώσουν αν πράγματι τα πρόσωπα που εμφανίζονται ως εργαζόμενοι της επιχείρησης ταυτίζονται με εκείνα που αναγράφονται στο σχετικό πίνακα προσωπικού, καθώς ενδέχεται οι ευρισκόμενοι στο χώρο εργασίας να δηλώνουν φευδώς ότι εργάζονται στη συγκεκριμένη επιχείρηση.

Ποιοι μπορούν να «μπουν» στον εξωδικαστικό συμβιβασμό - 14 ερωτήσεις και απαντήσεις

Μπορούν οι αγρότες να υπαχθούν στον εξωδικαστικό μηχανισμό; Τί ακριβώς γίνεται με τα χρέη των ελεύθερων επαγγελματιών; Αν υπάρξει συμφωνία αναδιάρθρωσης, βγαίνει από τον Τειρεσία ο οφειλέτης;

Τι συμβαίνει με τις οφειλές που ήδη είναι σε ρύθμιση; Μπορεί να αρνηθεί η τράπεζα σε μια επιχείρηση να υπαχθεί στον μηχανισμό; Ο οφειλέτης έχει δεύτερη ευκαιρία σε περίπτωση αποτυχίας του εξωδικαστικού μηχανισμού; Πώς μπορεί να υπαχθεί μια εταιρία στο μηχανισμό που έχει κλείσει αλλά έχει χρέη; Τί γίνεται με τους Συνεταιρισμούς που βρίσκονται υπό εκκαθάριση;

Τα παραπάνω, είναι μερικά από τα «καυτά» ερωτήματα που τίθενται στην Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ). Με τη διαδικασία υποβολής προτάσεων να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, χιλιάδες οφειλέτες, λογιστές, δικηγόροι, πιστωτές και εργαζόμενοι επιχειρούν να «αποκρυπτογραφήσουν» το νέο πλαίσιο. 

Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΓΔΙΧ με μια σειρά από διευκρινιστικές ερωτήσεις - απαντήσεις που παρατίθενται στη συνέχεια, επιχειρεί να διευκολύνει τους οφειλέτες που επιθυμούν να υπαχθούν στον εξωδικαστικό μηχανισμό.

Εντάσσονται τα ελευθέρια επαγγέλματα στον εξωδικαστικό μηχανισμό; (Π.χ. αγρότες, κτηνοτρόφοι, δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί)

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 4469/2017, ο εξωδικαστικός αφορά και σε φυσικά πρόσωπα, με την προϋπόθεση να συντρέχει στο πρόσωπό τους η εμπορική ιδιότητα και κατά συνέπεια και η πτωχευτική ικανότητα. Επομένως, κριτήριο για την υπαγωγή φυσικού προσώπου στη ρύθμιση του νόμου αποτελεί η πτωχευτική του ικανότητα κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης και όχι η φύση των χρεών του, αν δηλαδή είναι εμπορικά ή αστικά, χωρίς να γίνεται διάκριση ανάμεσα σε επαγγελματικά δάνεια - αλληλόχρεους λογαριασμούς ή στεγαστικά - καταναλωτικά δάνεια.

Αλέξανδρος Παναγούλης - Η μηχανή του χρόνου

O Λεωνίδας Βατικιώτης στον σπορ fm 9o,1 με τόν Πέτρο Ιωάννου

Οι πλημμύρες δεν πνίγουν μόνο τις ΗΠΑ

iskra

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Την ώρα που η προσοχή όλων είναι στραμμένη στις δραματικές επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη στο Χιούστον των Ηνωμένων Πολιτειών, κι όπου μέχρι στιγμής οι νεκροί ανέρχονται σε 13 άτομα, μια άλλη ανθρώπινη τραγωδία παραμένει στη σκιά της επίσημης ενημέρωσης, σχεδόν στα αζήτητα της ειδησεογραφίας. Κι ας έχει προκαλέσει μέχρι στιγμής περισσότερους από 1.200 νεκρούς. Κι ας είναι ίδια η αιτία που προκαλεί το θάνατο, με τις εικόνες της απόγνωσης να μοιάζουν απελπιστικά…

Το θέατρο αυτής της τραγωδίας βρίσκεται στην Ασία έχοντας ως επίκεντρο τις τελευταίες ώρες την Βομβάη της Ινδίας κι όλο το καλοκαίρι δύο ακόμη χώρες: το Νεπάλ και το Μπαγκλαντές. Κι εκεί η άμεση αιτία των θανάτων είναι οι πλημμύρες, με τις αρχές της Βομβάης να ανακοινώνουν το κλείσιμο των σχολείων και των κολεγίων για να περιοριστούν οι ανθρώπινες ζημιές, ενώ το αεροδρόμιο της πόλης θυμίζει πισίνα. Με βάση ανακοινώσεις των Ηνωμένων Εθνών και στις τρεις ασιατικές χώρες ο αριθμός των άμεσα θιγμένων, όσων δηλαδή είδαν το σπίτι, το κτήμα ή τη περιουσία τους να καταστρέφεται, έχει ανέλθει σε 41 εκ. άτομα! Η συντριπτική πλειοψηφία μάλιστα εξ αυτών συγκαταλέγεται στους πιο φτωχούς και εξαθλιωμένους, καθώς τα εύπορα στρώματα ανέκαθεν επέλεγαν για κατοικία τα υψηλότερα σημεία των πόλεων ώστε να προφυλαχθούν από τους μουσώνες που κάθε χρόνο ξεκινούν τον Ιούνιο και τελειώνουν τον Σεπτέμβριο.

«Να μας κυβερνήσουν οι Γερμανοί, αφού δεν τα καταφέρνουμε»!

του Βασίλη Καραποστόλη  – 

Σε  τι μας  επιτρέπεται να  ελπίζουμε; Όλοι αναρωτιούνται, όλοι προσπαθούν να νιώσουν μέσα τους κάτι που ξεμυτάει δύσκολα. Γιατί εδώ και καιρό το να ελπίζει κανείς θεωρήθηκε περίπου ισοδύναμο της  αφέλειας. Όποιον αισθανόταν έτσι και το δήλωνε, τον κοιτούσαν όπως κάποιον που είναι πρόθυμος να χάψει οποιοδήποτε ψέμα, προκειμένου να συνεχίσει να ζει κουτσά-στραβά.

Η ελπίδα σχεδόν γελοιοποιήθηκε. Και δεν είναι βέβαια αυτό φαινόμενο ούτε αποκλειστικά ελληνικό ούτε και ενέσκηψε τους τελευταίους μήνες. Είχε αρχίσει από πολύ καιρό εκείνη η διαβρωτική διαδικασία που μέσα στους χώρους της εργασίας, της  εκπαίδευσης, της διοίκησης, διέσπειρε την αμφιβολία και την επιφύλαξη απέναντι σε  οποιαδήποτε πεποίθηση με θετικό περιεχόμενο.

Μέντορες του συρμού, αναλυτές, εμπειρογνώμονες, ακόμη και πολιτικοί, φλυαρούσαν σχετικά με το πόσο αβέβαιος είναι ο κόσμος και το πόσο βεβιασμένο θα ήταν να ρισκάρει κανείς την παραμικρή πρόβλεψη. Ήσουν δυσαρεστημένος; Μπορούσες να πικραθείς, να επιρρίψεις ευθύνες στους υπαίτιους. Όχι όμως και να θελήσεις να ζεστάνεις την καρδιά σου με κάποια βεβαιότητα, έστω υπό δοκιμήν. Η ελπίδα κρίθηκε ξεπερασμένη και επιπλέον επικίνδυνη: από τις πολύ ζεσταμένες  καρδιές φαινόταν πιθανόν να ξεπεταχθεί ένας ανεξέλεγκτος φανατισμός.

Όλα αλλάζουν για να μην αλλάξει τίποτε

του Κώστα Μελά  – 

Πίσω από όλες τις ηχηρές κραυγές, τα μεγάλα λόγια, τις φανταχτερές εκφράσεις, τα πομπώδη συνθήματα για την υποτιθέμενη επερχόμενη αλλαγή του ελληνικού οικονομικού υποδείγματος φαίνεται να υπάρχει σκόπιμη (ή και αθέλητη) απόκρυψη της «νέας» πραγματικότητας. Η προσεκτική ματιά ανακαλύπτει με ευκολία ότι το πολυδιαφημιζόμενο «νέο» οικονομικό υπόδειγμα, το οποίο σιγά-σιγά αποκαλύπτεται, δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτε από αυτό που ίσχυε μέχρι σήμερα.

Προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν άλλαξαν όλα!!! Ακριβώς άλλαξαν όλα για να μείνουν όλα τα ίδια, όπως χαρακτηριστικά ήλπιζε ο πρίγκιπας di Lambedusa. Από τη γωνία εμφανίζεται σιγά-σιγά η «νέα» οικονομική πραγματικότητα που αποτελεί αντίγραφο της παλαιάς.

Αναπτυξιακό μοντέλο χωρίς ευελιξία

Η βασική αλλαγή που πραγματώθηκε με την εφαρμογή του Μνημονίου, οφείλεται στη μετατόπιση του άξονα της οικονομικής πολιτικής προς την πλευρά της δημοσιονομικής προσαρμογής σύμφωνα και με το νέο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Διακυβέρνησης, όπως αυτό ισχύει από την αρχή του 2014. Αυτή η μετατόπιση αποτελεί το μακροοικονομικό πλαίσιο, εντός του οποίου καλείται να δημιουργηθεί το νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα.

Το μέλλον της Ελλάδας

iskra

Στην Ελλάδα δεν είναι ακριβές να γίνεται λόγος για “άνοδο και την πτώση” του Σύριζα. “Άνοδος και σταθεροποίηση” θα ήταν καταλληλότερη περιγραφή.

Ο Σύριζα ανέλαβε την εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 υποσχόμενος να συγκρουστεί με την ‘Τρόικα’–δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ – ώστε να διασφαλίσει μια διέξοδο από την ελληνική κρίση χρέους και να βάλει τέλος στη λιτότητα εξαιτίας της οποίας οι Έλληνες υποφέρουν. Έτσι ξεκίνησαν πέντε μήνες διαπραγματεύσεων οι οποίοι κορυφώθηκαν σε ένα εθνικό δημοψήφισμα, Οι Έλληνες απάντησαν με ένα εκκωφαντικό “ΌΧΙ” στη συμφωνία που τους προτάθηκε από την Τρόικα.

Ενώπιον αυτήν της ιστορικής απάντησης του ελληνικού λαού ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συμφώνησε με τους δανειστές υπογράφοντας ένα τρίτο μνημόνιο το οποίο καταδίκασε τη χώρα σε όλο και βαθύτερη λιτότητα και μια σειρά από ιδιωτικοποιήσεις.

Η άνευ προηγουμένου συνθηκολόγηση του Αλέξη Τσίπρα συνοδεύτηκε από την απόφασή να επιβάλλει τους όρους του μνημονίου προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Για πολλούς, η γρήγορη ανάληψη της κρατικής εξουσίας από τον Σύριζα, η σκληρή γλώσσα που χρησιμοποίησε για τις διαπραγματεύσεις και οι προσποιήσεις που έκανε σε σχέση με το “Grexit” σηματοδότησαν την επιτάχυνση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Η συνθηκολόγηση έφερε ένα απότομο τέλος σε αυτή την πυρετώδη διαδικασία. Τώρα το κόμμα κινείται στα τυφλά, σαν ζόμπι, επιβάλλοντας αντιεργατικά και μη αριστερά μέτρα ιστορικής σημασίας.

Ψήνεται ο «φόρος δρόμου» για τα Ι.Χ.

Το Ποντίκι

του Βασίλη Γαλούπη

Σταδιακή κατάργηση των φόρων σε καύσιμα και τέλη ιδιοκτησίας προτείνουν οι οικονομολόγοι σε διεθνή κλίμακα

Οι ψηφοφόροι, γενικώς, απεχθάνονται τους φόρους που σχετίζονται με το αυτοκίνητο. Οι κυβερνήσεις, από την άλλη, τους λατρεύουν. Όμως, οι κυβερνήσεις, σε παγκόσμια κλίμακα, αρχίζουν να ψάχνουν για νέους τρόπους μέσω των οποίων θα κάνουν τους οδηγούς να πληρώνουν.

Ολόγος είναι ότι τα φορολογικά έσοδα από την οδήγηση αρχίζουν να στερεύουν. Αν σήμερα οι φόροι και τα τέλη γύρω από το αυτοκίνητο (βενζίνη, ιδιοκτησία κ.λπ.) αποτελούν σημαντικό έσοδο για τα κράτη, γνωρίζουν ότι, μελλοντικά, αυτό θα αλλάξει διεθνώς. Για τρεις βασικούς λόγους:

♦  Ο πρώτος λόγος είναι τα αυτοκίνητα σύγχρονης τεχνολογίας, με μεγαλύτερη απόδοση καυσίμου και λιγότερους ρύπους. Η απόδοση καυσίμου των αυτοκινήτων έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 25 χρόνια. Έτσι οι φόροι που εισπράττονται από καύσιμα μειώνονται κάθε χρόνο.

♦  Ο δεύτερος είναι η εξάπλωση του λεγόμενου ride-sharing, κυρίως από εταιρείες όπως οι Uber, Sidecar κ.ά. Πρόκειται ουσιαστικά για υπηρεσίες που, αξιοποιώντας τα smartphones, προσφέρουν κοινές διαδρομές με άμεση εξυπηρέτηση. Σε πολλές μεγάλες πόλεις αυτός ο φθηνός τρόπος μετακίνησης είναι πλέον ιδιαιτέρως διαδεδομένος. Στο κεντρικό Λονδίνο, για παράδειγμα, το 38% της συνολικής κίνησης των αυτοκινήτων είναι μέσω τέτοιας ιδιωτικής μίσθωσης, ποσοστό διπλάσιο από τα παραδοσιακά ταξί.

Τέλος εποχής… Η κρίση και παρακμή της ΕΤΕ και του ΔΟΛ

iskra

του Θανάση Κανιάρη

Σε όλες τις κοινωνίες, μέσα στο ταξικό τους υπόβαθρο, υπάρχουν σύμβολα που αφήνουν βαθιά τα ίχνη τους στο πέρασμα της ιστορίας, τα οποία ερμηνεύουν με μεγάλη πιστότητα τα χαρακτηριστικά της εποχής τους.

Οι πυραμίδες της Αιγύπτου, ο Παρθενώνας της Αθήνας, το Κολοσσαίο της Ρώμης, είναι τα σύμβολα εκείνα που ανέδειξαν τον πολιτισμό του αρχαίου κόσμου και μας αποκάλυψαν τα όρια της τεχνικής προόδου και των ανθρώπινων δυνατοτήτων, στα πλαίσια των δοσμένων τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ταξικών, εκμεταλλευτικών δουλοκτητικών παραγωγικών σχέσεων.

Την περίοδο του καπιταλισμού, όπου η ορμητική άνοδος των παραγωγικών δυνάμεων επιφέρει συνεχείς επαναστάσεις και ανατροπές στην τεχνική βάση της οικονομίας, τα σύμβολα έκφρασης της νέας εποχής πλήρους και καθολικής κυριαρχίας των εμπορευματικών-χρηματικών σχέσεων, έγιναν οι δισεκατομμυριούχοι και οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ο Βάτερφλιν, ο Ροκφέλερ, οι Ρότσιλντ, η Μόργκαν Στάνλεϊ, η Γκόλμαν Σαξ, η Λήμαν Μπράδερς, η Κόκα Κόλα, η Κρουπ, η Ζίμενς, η ΝτόιτσεΜπανκ, είναι εμπράγματη προσωποποίηση της νέας καπιταλιστικής εποχής.