Η δημογραφική βόμβα της Ευρώπης

analyst

του Αλέξη Ζακυνθινού

Επικαιρότητα

Ξεκινώντας από την Ιαπωνία, τα δημοτικά σχολεία κλείνουν από το κράτος, επειδή ο αριθμός των παιδιών μειώθηκε σε λιγότερο από το 10% του πληθυσμού – μετατρεπόμενα σε νοσοκομεία, έτσι ώστε να φροντίζονται οι ηλικιωμένοι σε μία χώρα που το 40% του πληθυσμού υπερβαίνει το 65ο έτος της ηλικίας του (πηγή). Λογικά λοιπόν στην Ιαπωνία υπάρχει η έκφραση «πολιτισμός φαντασμάτων» – ενώ υπολογίζεται πως έως το 2040 οι περισσότερες από τις μικρότερες πόλεις της χώρας θα αντιμετωπίσουν μία πολύ μεγάλη πτώση του πληθυσμού τους (πηγή).

Τα εστιατόρια έχουν μειωθεί από 850.000 το 1990 στα 350.000 σήμερα, ενώ προβλέπεται πως μετά από 15 χρόνια θα υπάρχουν στην Ιαπωνία 20 εκ. κενά σπίτια, λόγω μείωσης του πληθυσμού της. Εν τούτοις η χώρα δεν διευκολύνει τη μετανάστευση, αρνούμενη να δώσει άδειες παραμονής στο 99% των περιπτώσεων – δημιουργώντας επί πλέον δυσκολίες στους ξένους που διαμένουν εκεί (πηγή).

Περαιτέρω, οι ειδικοί του κλάδου της δημογραφίας θεωρούν πως η Ευρώπη εξελίσσεται σε μία νέα Ιαπωνία, όσον αφορά τον περιορισμό του εγγενούς πληθυσμού της (πηγή) – ο οποίος συρρικνώνεται με ταχείς ρυθμούς, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη διαρκή μείωση του από το 14ο αιώνα, εξαιτίας τότε της επιδημίας του «Μαύρου Θανάτου». Κατά τους ίδιους η Ευρώπη αυτοκτονεί δημογραφικά, ενώ το μεταναστευτικό είναι μία πολύ μεγάλη βόμβα στα θεμέλια της – απειλώντας την εκθετικά περισσότερο από ότι οι οικονομικές εξελίξεις.

Σύμφωνα τώρα με μία νέα έκθεση, εάν συνεχιστούν οι τρέχουσες τάσεις έως το 2065 οι μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς στην Ιταλία θα υπερβούν τα 22 εκ. άτομα ή το 40% του συνολικού πληθυσμού της (πηγή). Όσον αφορά τη Γερμανία, το 36% των παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών γεννιούνται από μετανάστες – όταν στη Φρανκφούρτη, την πιο επικίνδυνη πόλη της χώρας, οι ξένοι έχουν υπερβεί το 50% του πληθυσμού (άρθρο).

Χωρίς τη μετανάστευση ο πληθυσμός της Ιταλίας προβλέπεται να μειωθεί κατά 16%, ενώ της Γερμανίας κατά 18% – σημειώνοντας πως στα 13 από τα 28 κράτη της ΕΕ το 2016 έχασαν περισσότεροι άνθρωποι τη ζωή τους, από όσους γεννήθηκαν (πηγή). Κατά τον κ. Αβραμόπουλο δε, 3.000.000 άνθρωποι περιμένουν να μπουν στην Ελλάδα (πηγή) – ενώ αναμένεται πως τα επόμενα 30 χρόνια ο πληθυσμός της Αφρικής θα αυξηθεί κατά 1 δις άτομα, διπλάσια από το συνολικό πληθυσμό της Ευρώπης

Συνεχίζοντας, οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης είναι πιο εκτεθειμένες στη μείωση, αφού από τα 310 εκ. που ήταν ο πληθυσμός τους το 1990 περιορίσθηκε στα 292 εκ. – οπότε αναρωτιέται κανείς γιατί αντιστέκονται στην αποδοχή μεταναστών. Η απάντηση, η οποία δόθηκε σε μία έρευνα που διεξήχθη, ήταν το ότι φοβούνται την αντικατάσταση τους από «ξένους εποίκους» (πηγή) – επειδή ένα μεγάλο μέρος τους έχει βιώσει την οδυνηρή κατοχή εκατοντάδων χρόνων από την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Η Ρουμανία πάντως υπολογίζεται πως θα χάσει το 22% του πληθυσμού της έως το 2050, η Μολδαβία το 20%, η Λετονία το 19%, η Λιθουανία το 17%, η Κροατία το 16% και η Ουγγαρία επίσης το 16%. Ο πληθυσμός της Πολωνίας εκτιμάται πως θα μειωθεί  στα 32 εκ. από 38 εκ. σήμερα, ενώ της Βουλγαρίας στα 5,15 εκ. από 7,15 εκ. σήμερα – μία τρομακτική πτώση μέσα σε 30 έτη, σε ποσοστό 27,9% (πηγή). Όσο για την Ελλάδα, όπως όλα δείχνουν η μείωση θα είναι της τάξης των 2 εκ. ανθρώπων – ένας αριθμός που ασφαλώς θα αυξηθεί, εάν συνεχίσει να ευρίσκεται σε καθεστώς κυλιόμενης χρεοκοπίας.

Ολοκληρώνοντας, ενώ η Γερμανία θέλει να επιλύσει το δημογραφικό πρόβλημα με την είσοδο μεταναστών, οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πριν από όλες η Ουγγαρία και η Πολωνία, αρνούνται κατηγορηματικά κάτι τέτοιο – ενώ όλες σχεδόν φοβούνται το πλημμύρισμα της Ευρώπης από μουσουλμάνους μετανάστες, λόγω της ισλαμικής κυρίως τρομοκρατίας (άρθρο).

Εν προκειμένω λοιπόν υπάρχει ένα ακόμη πεδίο σύγκρουσης της Γερμανίας με τους εταίρους της, επί πλέον της διαχείρισης της κρίσης χρέους εκ μέρους της – όπου χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία θα προτιμήσουν την έξοδο από την ΕΕ εάν η Γερμανία επιμένει, καθώς επίσης εάν εξασφαλίσουν τη στρατιωτική στήριξη τους από τις Η.Π.Α. (ανάλυση).

Λογικά λοιπόν συμπεραίνεται πως πολύ δύσκολα θα διατηρηθεί ενωμένη η ΕΕ, ειδικά μετά την έξοδο της Μ. Βρετανίας – ενώ η Ευρωζώνη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την Ιταλία, για την οποία είναι πολύ πιο συμφέρουσα η επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα.