Ελλάδα και Κύπρος δεν έχουν plan B για να αντιμετωπίσουν τον Ερντογάν

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Ο ισλαμο-εθνικιστής Πρόεδρος της Τουρκίας είναι και επίσημα Σουλτάνος από την περασμένη Κυριακή. Άντε, με το …καλό και Χαλίφης. Για να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του ο άνθρωπος. Να αναδειχθεί και σε πνευματικό ηγέτη των όπου γης μουσουλμάνων.

Πρόκειται για παράνοια, και πιστεύω ότι σε τούτο το συμπέρασμα συμφωνούμε όλοι. Ακόμα και αυτοί, στις ελεύθερες περιοχές του νησιού που πίστεψαν στο άστρο του και είχαν πειστεί πως είναι ο πρωθυπουργός και μετέπειτα πρόεδρος, που θα επιλύσει το Κυπριακό.

Να το επιλύσει τρόπος του λέγειν. Διότι και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, και οι οπαδοί της «όποιας λύσης», φαντάζομαι ότι γνωρίζουν μετά από τόσα χρόνια «Ερντογανισμού» πως η απόφασή του είναι να μην αφήσει ήσυχη την Κύπρο ποτέ.

Πριν από το δημοψήφισμα μου έλεγε ένας αγαπητός φίλος, που ανήκει στο στρατόπεδο «να το λύσουμε (το Κυπριακό), να τελειώνουμε» πως μετά τη νίκη του θα έκανε αναφορά και στο νησί μας. Παραξενεύτηκα, αλλά με διαβεβαίωσε ότι οι πληροφορίες του προέρχονταν από καλές πηγές στα κατεχόμενα. Του εξέφρασα βεβαίως τις αμφιβολίες μου, λέγοντας πως αν κερδίσει θα έχει μεθύσει τόσο πολύ (από τη νίκη) που το τελευταίο πράγμα που θα τον απασχολούσε ήταν το Κυπριακό. Δεν ανέφερε τίποτα, ως γνωστόν, αλλά ο αγαπητός μου φίλος δεν απογοητεύθηκε.

Θα το κάνει σύντομα, με διαβεβαίωσε ξανά. Αναφέρω το περιστατικό για να τονίσω ότι ο συγκεκριμένος, που κατά τα άλλα δεν τρώει άχερα, είναι σε καθεστώς πλήρους άρνησης. Όπως και ο κ. Αναστασιάδης. Όπως οι αξιότιμοι κύριοι συνομιλητές του κατοχικού ηγέτη, Αβέρωφ Νεοφύτου και Άνδρος Κυπριανού -φοβερός ο συνδυασμός του μπλε και του ροζ.

Όπως και οι οπαδοί της «όποιας λύσης». Ότι και να πράξει ο Ταγίπ Ερντογάν, όσο πιο αυταρχικός μετατρέπεται μέρα με τη μέρα, αυτοί εκεί. Να επιμένουν σε μία αδιέξοδη πολιτική, και σε μία λύση, τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που τέθηκε σε εντελώς λάθος βάση. Ούτε ο Σουλτάνος της Άγκυρας θα υποχωρήσει έστω και ένα πόντο στο Κυπριακό, ούτε και ο Μουσταφά Ακιντζί, που τα είδε όλα όμορφα και ωραία στο σικέ δημοψήφισμα. Και ενώ έγιναν αναλύσεις επί αναλύσεων για τη ψηφοφορία στα κατεχόμενα, όπου ψήφισε μόνο το 40% και κάτι των Τούρκων υπηκόων και των εποίκων, επειδή δήθεν αντιτάχθηκαν στις δικτατορικές εξουσίες του Ερντογάν, αλλά δεν τόλμησε να θίξει κανείς τη σουπιά τον κατοχικό ηγέτη, ο οποίος βασικά έκανε …έκκληση, έλεγε η είδηση του παράνομου Μπαϊράκ, πως απευθύνθηκε στον Τούρκο πρόεδρο και στην αντιπολίτευση ζητώντας να παραμείνει ενωμένη η Τουρκία.

Αναταράξεις

Έκανε την έκκληση ως ο ηγέτης…υπερδύναμης, που νουθετεί τους υπηκόους. Τι είπε το άτομο; Γνωρίζει κάτι που αγνοούν όλοι οι υπόλοιποι; Η Τουρκία, βεβαίως, εισήλθε σε μία νέα περίοδο αναταράξεων και αναταραχών και τα σενάρια για το αύριο είναι πολλά. Δεν θα «αγοράσω» το βασικό σενάριο της διάσπασης, διότι απαιτεί εμφύλιο και αιματοκύλισμα, που ουδείς Τούρκος επιθυμεί.

Ας είμαστε ρεαλιστές και ας παραμείνουμε στη σοβαρή ανάλυση των γεγονότων και της ψυχοπαθητικής συμπεριφοράς του ισλαμο-εθνικιστή ηγέτη της χώρας.

Διότι η σωστή και ψύχραιμη ανάλυση θα μας βοηθήσει, και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, να σκεφθούμε μία διαφορετική θέση, την οποία πρέπει να ακολουθήσουμε για να αντιμετωπίσουμε μία πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Έχουμε ενώπιον μας ένα Ερντογάν -και θα το γράψω πολύ απλά- που δεν καταλαβαίνει …Θεό. Διότι πιστεύει πως ο ίδιος είναι ο Θεός και ήρθε στη γη με ειδικό σκοπό. Να επιβάλει τις εξτρεμιστικές ισλαμικές ιδέες στους άθεους. Που βασικά είμαστε εμείς.

Η Κύπρος είναι όχημα για τον «νέο Ερντογάν» και πειραματόζωο. Είναι μείζον θέμα στη ισλαμο-εθνικιστική του ατζέντα. Δεν είναι καν πρόβλημα για την Τουρκία και τον ίδιο, και το πιστεύει ακράδαντα. Κάθε άλλη ανάλυση ξεπερνά τα όρια της βλακείας -διότι δεν θέλω να χρησιμοποιήσω άλλη φράση που θα μπορούσε να παρεξηγηθεί από τους οπαδούς της «όποιας λύσης». Πως να το πω διαφορετικά; Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα λογικό άνθρωπο κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι ακραίος και οι ακραίοι είναι επικίνδυνοι.

Αυτό το έχουμε συμφωνήσει από τη Νέα Υόρκη. Το δυστύχημα για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι ότι δεν έχουν εκπονήσει Σχέδιο Β’. Έχουν τόσο παραμυθιαστεί οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσια που είναι και με ιατρικούς όρους τυφλές. Κάτι προσπαθεί να ψελλίσει ο φίλος μου ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, αλλά αδυνατώ να αντιληφθώ τι είναι αυτό που τον σταματά για να παρουσιάσει μία άλλη πολιτική, διαφορετική από την τετριμμένη, που μας οδήγησε από θύματα να γίνουμε …θύτες. Στη διεθνή πολιτική όταν υποχωρείς, και όταν εγκαταλείπεις εσύ ο ίδιος τις αρχές σου, σου λένε και οι συνομιλητές σου τούτοι είναι loosers και δεν αξίζουν υποστήριξης.

Και δεν το γράφω για τον κ. Κοτζιά, αλλά για εμάς τους Έλληνες της Κύπρου, που ξεχάσαμε και την εισβολή και την κατοχή. Ακόμα και στελέχη της κυβέρνησης ενστερνίστηκαν τη βλακώδη προπαγάνδα ότι εμείς ευθυνόμαστε για τα δεινά μας, επειδή βρέθηκαν δέκα σκάρτοι που απάντησαν στα εγκλήματα των Τούρκων διαπράττοντας χειρότερα.

Απευθύνομαι πάντα στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και του απευθύνω έκκληση -τα είπαμε και προσωπικά- να επιχειρήσει την ανατροπή, επειδή ακριβώς έδωσε εξετάσεις στους ξένους και τις πέρασε. Και ας μην αρχίσει να φωνάζει διότι δεν εννοώ αυτό που κατάλαβε. Όπως είπαμε πολλές φορές οι ξένοι του χρωστούν. Όχι αυτός στους ξένους. Υποστήριξε ένα σχέδιο που δεν εξυπηρετούσε το νησί και τον Ελληνισμό που ζει και δημιουργεί αιώνες πάνω σε αυτό, και που αρνείται να το παραδώσει. Και το έκανε γνωρίζοντας ότι παραβαίνει και τις δικές του αρχές.

Έφτασε η δική του μεγάλη ώρα. Δεν του ζητά κανείς να σταματήσει τις συνομιλίες, αν και ρίχνει αυγά στον τοίχο. Αλλά απαιτούμε να αλλάξει αυτή τη διαβολεμένη βάση της διζωνικής που είναι καταστρεπτική για τον τόπο. Ο αυταρχικός Ερντογάν του έχει προσφέρει μία μεγάλη ευκαιρία και πρέπει να την αρπάξει. Ούτε πόλεμο μπορούμε να κάνουμε, ούτε αντάρτικο. Του γλυκού νερού κολυμβητές είμαστε, όχι της φουρτουνιασμένης θάλασσας.

Αλλά στην εποχή μας το πολιτικό και διπλωματικό αντάρτικο είναι στις επιλογές μας. Θα έλεγα πως είναι οι μόνες μας επιλογές.

Δεν νοείται να δέχεται τον εκβιασμό και τις απειλές και ως απάντηση να δίνει την κλασσική απάντηση ότι μόνη η παρούσα διαδικασία είναι η πολιτική του. Δεν είναι και είμαι βέβαιος πω έχει σκιστεί στα δύο μέσα του. Μεταξύ του ορθού και του άνευ πρηγουμένου εκβιασμού, που δέχεται και από το εσωτερικό. 

Ημερησία