6 χρόνια πόλεμος στην Συρία. Υποκρισία, προπαγάνδα και πολιτική καθαγιασμού της Δύσης

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Τ.Σ.

Η Συρία, τα τελευταία 6 χρόνια, βρίσκεται στο στόχαστρο της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Διαλύεται από ένα πόλεμο που προκάλεσε και χρηματοδότησε όλος ο δυτικός κόσμος, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ε.Ε. και φυσικά ευθύνες βαραίνουν και την Ελλάδα ως χώρα του ΝΑΤΟ. Η τακτική του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή είχε για μπροστάρη εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις και κυρίως το Ισλαμικό Κράτος (IΚ) και την Αλ-Νούσρα, σήμερα Τζαμπάτ Φατάχ Αλ Σαμ, (παρακλάδι της Αλ-Κάιντα). Αυτοί είναι οι «αντάρτες που πολεμάνε τον δικτάτορα Άσαντ» και πλάι τους αναρίθμητοι πολέμαρχοι που εξοπλίστηκαν είτε απευθείας από τον ιμπεριαλισμό, είτε εκμεταλλευόμενοι την υποχώρηση του συριακού κυβερνητικού στρατού. Αυτή είναι η μια πλευρά του πολέμου που επιτίθεται επί 6 χρόνια εναντίον του καθεστώτος του Άσαντ.

Πριν κάποιος καθορίσει τη στάση του, οφείλει, τουλάχιστον, να δει ποια στρατόπεδα μάχονται. Ξέρουμε, από την καθημερινή μας εμπειρία ότι το μόνο σαφές σε αυτό τον πόλεμο είναι η συμμαχία Συρίας-Ιράν-Χεζμπολάχ-Ρωσίας και ο στόχος τους να παραμείνει η Συρία υπό τον έλεγχο του Άσαντ. Γιατί το άλλο στρατόπεδο, που είναι κυρίαρχο οικονομικά-πολιτικά-στρατιωτικά και προπαγανδιστικά σε όλο τον πλανήτη έχει κατά περίσταση διαφορετική σύσταση και όνομα, διαφορετικούς στόχους και ευαισθησίες ανάλογα τι βολεύει τη συγκυρία και τη ρητορική του ΝΑΤΟ.

Από την «συριακή αντιπολίτευση», στην «μετριοπαθή αντιπολίτευση» και τους «αντάρτες» και τούμπαλιν.

Η Δύση έχει απαντήσει σαφέστατα για το χαρακτήρα του πολέμου. Ενδυνάμωση της παρουσίας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή. Στόχος ο πλούτος της Μέσης Ανατολής και μια ρεβάνς για την αποτυχία εισβολής στο Ιράν. Βεβαίως με την υποστήριξη των πετρο-μοναρχιών του περσικού κόλπου (Κατάρ, Σ. Αραβία, Μπαχρέιν). Η Δύση ήθελε μια αφορμή για στρατιωτική επέμβαση. Έπρεπε να βρεθεί η φόρμουλα για να κηρύξουν τον Άσαντ έκπτωτο και να νομιμοποιήσουν την επέμβαση κατά τα πρότυπα του «πολέμου ενάντια στο δικτάτορα» σε Ιράκ και Λιβύη. Η πρώτη αφορμή που έψαξαν ήταν ο βομβαρδισμός της πόλης Χόμς, την πόλη που επιχειρούσε να θέσει υπό τον έλεγχό του ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA), η τότε «συριακή αντιπολίτευση» που υποστηριζόταν από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τις ΗΠΑ κλπ. και οι οποίοι ήδη είχαν βγάλει το συμπέρασμα ότι «ο Άσαντ είναι έκπτωτος και πρέπει να αποχωρήσει». Είναι αλήθεια ότι τμήματα της πόλης ισοπεδώθηκαν και πως μεγάλος αριθμός ενόπλων και αμάχων έχασε τη ζωή τους, όμως ζητούμενο δεν είναι η πτωματομετρία. Η Συρία είχε κερδίσει μια μάχη. Η ήττα της «συριακής αντιπολίτευσης» απέτρεψε τη δυνατότητα συσπείρωσης δυνάμεων μέσα στη Συρία και την προσπάθεια οικοδόμησης ενός κράτους μπανανίας στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ, κατά τα πρότυπα του εκφυλισμένου κρατικού μηχανισμού σε Λιβύη, Ιράκ και Αφγανιστάν. Επίσης δεν επέτρεψε ούτε την εδραίωση των Αδελφών Μουσουλμάνων, τους πρωταγωνιστές της Αραβικής Άνοιξης (την κατά πολλούς «επανάσταση» της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Συρίας κλπ). Το ΝΑΤΟ δεν μπορούσε να στηρίξει με τη δική του παρουσία ένα κίνημα που ηττήθηκε εν τη γενέσει του. Η στρατιωτική ήττα της αντιπολίτευσης στέρησε την ύπαρξη ενός «ντόπιου κινήματος» που θα ζητά από τη Δύση να επέμβει. Η προσπάθεια των ΗΠΑ, της ΕΕ και των χωρών του ΝΑΤΟ να νομιμοποιήσουν μια εισβολή στη Συρία επιχειρήθηκε μέσω της σφραγίδας του ΟΗΕ. Είμαστε στον Φεβρουάριο του 2012 όταν Ρωσία και Κίνα αρνήθηκαν να ψηφίσουν την καταδίκη της επίθεσης στην Χομς. Η συμμαχία Συρίας-Ρωσίας μπαίνει στη εξίσωση, αλλά έχει δρόμο για να περπατήσει. Ο πόλεμος έχει περάσει σε άλλη φάση γιατί πλέον εδραιώνεται το Ισλαμικό Κράτος ως πρώτο βιολί στην «αντιπολίτευση». Και πράγματι μέχρι τα τέλη του έτους ελέγχει τα σύνορα Ιράκ-Συρίας. Μέχρι τότε η πτωματομετρία δεν υπάρχει, δεν δολοφονούνται άμαχοι Σύριοι και Ιρακινοί. Το Ισλαμικό Κράτος αποδεδειγμένα χρηματοδοτείται από της πετρο-μοναρχίες, τις ΗΠΑ, την Τουρκία κλπ και προσπαθεί να κάνει ό,τι δεν πέτυχε καταρχήν ο FSA. Να ισοπεδώσει την Συρία. Η Συρία καταλαμβάνεται σε μεγάλο μέρος της από το Ισλαμικό Κράτος, αλλά και από τον FSA, και σε καμιά περίπτωση από κάποιο επαναστατικό κίνημα. Η αντιπολίτευση πλέον διαθέτει τους «αντάρτες» (=Ισλαμικό Κράτος) και την «μετριοπαθή αντιπολίτευση» (=FSA). Αυτή η ορολογία δεν είναι αιώνια και αλλάζει ανάλογα με την φάση του πολέμου. Στη Συρία ήδη από το τέλος του 2013 έχουμε δυο στρατόπεδα: το Ισλαμικό Κράτος («αντιπολίτευση») και τον κυβερνητικό στρατό. Η «συριακή αντιπολίτευση» πλέον  έχει αναδιαταχθεί και ο ισχυρός και αποφασιστικός βραχίονας είναι το Ισλαμικό Κράτος. Η Αλ-Νούσρα και ο FSA έχουν δευτερεύοντα ρόλο. Αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση το 2016. Πλάι στις πολεμικές επιχειρήσεις οργανώνεται και η παραπληροφόρηση μέσω του βρετανικού Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των λογαριασμών facebook και twitter που αποτελούν την πηγή για τα «εγκλήματα» του Άσαντ και της Ρωσίας και τις «αγαθοεργίες» της αντιπολίτευσης.

Η ήττα του ΙΚ στο Χαλέπι και τα «εγκλήματα» του Άσαντ.

Η τρίτη αφορμή (η δεύτερη περίπτωση αφορά τα χημικά όπλα, βλ. παρακάτω)  για επέμβαση της Δύσης ήταν η ανακατάληψη του Χαλεπίου από τον Συριακό Στρατό, όπου τα σκηνοθετημένα βίντεο των White Helmets κατέκλυζαν τα ΜΜΕ μαζί με για αποτρόπαια εγκλήματα του καθεστώτος Άσαντ, για πογκρόμ εναντίον αμάχων, για αδιάκριτους βομβαρδισμούς άμαχου πληθυσμού κλπ, ακόμα και για νέα κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη. Δεν θα υποστηρίξουμε ότι ο Συριακός Στρατός πέταξε λουλούδια. Βομβάρδισε, πιθανώς, ανελέητα και αδιάκριτα τις θέσεις του FSA, του ΙΚ και της Αλ-Κάιντα. Δεν θα υποστηρίξουμε ότι μαζί με το συνονθύλευμα που καλείται «αντάρτες» ή «μετριοπαθής αντιπολίτευση» δεν σκοτώνονται και άμαχοι, προφανώς και μικρά παιδιά (που έχουν μεγαλύτερη τηλεοπτική-προπαγανδιστική αξία). Θα υποστηρίξουμε όμως, ότι σε μια χώρα που, επί 5 χρόνια, ρημάζεται από τον ιμπεριαλισμό και τους τοπικούς αντιδραστικούς ισλαμιστές συμμάχους του, η διακίνηση τέτοιων ειδήσεων (ακόμα και ψευδών ή και στημένων) είναι, αν μη τι άλλο, ένδειξη αμηχανίας και κατανόησης της επερχόμενης ήττας του ΝΑΤΟ και των πετρομοναρχιών στην περιοχή. Εξηγήσαμε πως διακινούνται οι ειδήσεις. Ο αστικός κόσμος παγκοσμίως οδύρεται, όχι για την είδηση καθεαυτή, αλλά γιατί το σχέδιο ισοπέδωσης και χωραφοποίησης της Συρίας μοιάζει να αποτυγχάνει. Και ευχόμαστε το συντομότερο να αποτύχει πλήρως και με πάταγο! Η σκηνοθεσία της αντι-Άσαντ εκστρατείας ήταν τόσο κακή που τελικά ακόμα και τα ΜΜΕ κατάλαβαν ότι βρίσκονταν μπροστά στον κίνδυνο να υπερασπιστούν ανοιχτά τους τζιχανιστές, μιας και η «μετριοπαθής» αντιπολίτευση ακόμα αναζητείται.

Ενώ ήταν σε εξέλιξη η υστερία για τα «εγκλήματα» του Άσαντ και της Ρωσίας στο Χαλέπι, την ίδια στιγμή διεξάγονταν οι επιχειρήσεις ανακατάληψης της Μοσούλης στο Ιράκ, από τον ιρακινό και αμερικάνικο στρατό. Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, το ΙΚ παγίδευε τα κτήρια που έλεγχε με εκρηκτικά, ενώ ταυτόχρονα εκτελούσε χτυπήματα αυτοκτονίας στις γραμμές του ιρακινού και αμερικάνικου στρατού με παιδάκια και μανάδες ζωσμένους με εκρηκτικά. Η επιθυμία των ΗΠΑ να ελέγξουν την αυτονομία του ΙΚ και να το αναγκάσουν να στραφεί στο μέτωπο της Συρίας δεν έδειξε ευαισθησία απέναντι στους αμάχους. Βομβάρδιζε κατά βούληση τη Μοσούλη, ωστόσο εκεί δεν υπήρχαν άμαχοι νεκροί, δεν υπάρχει προσφυγιά, δεν υπάρχει ισοπέδωση των σπιτιών, των σχολείων και των νοσοκομείων… διεξάγεται πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία!! Έτσι στο Χαλέπι έχουμε άμαχους νεκρούς και εγκλήματα του καθεστώτος, ενώ στη Μοσούλη έχουμε Κυριακή απόγευμα και πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία του ΙΚ!

Οι ΗΠΑ και τα «χημικά του Άσαντ»

Η δεύτερη αφορμή (2013), αυτή του προγράμματος χημικών όπλων του Άσαντ, τελικά κατέρρευσε με τη δέσμευση της συριακής κυβέρνησης να διακόψει κάθε τέτοια δραστηριότητα και την επιβεβαίωση του ΟΗΕ ότι όντως η δέσμευση της Συρίας τηρήθηκε. Η τέταρτη αφορμή (2017), που προκάλεσε, τελικά, την επίθεση των ΗΠΑ με πυραύλους Tomahawk είναι μια επανεκτέλεση της προσπάθειας να εμφανιστεί η Συρία να παραβιάζει την «κόκκινη γραμμή» των χημικών όπλων. Αφορμή η επίθεση στην πόλη Χαμ Σεϊχούν, όπου η αντιπολίτευση ανέφερε πως έγινε επίθεση με χημικά όπλα. Πριν καν ελεγχθούν τα λεγόμενα της αντιπολίτευσης οι ΗΠΑ ανέλαβαν δράση χτυπώντας την στρατιωτική βάση του Ιντλίμπ που αναφέρθηκε ως η βάση από την οποία απογειώθηκαν τα αεροπλάνα που χτύπησαν την Χαμ Σεϊχούν. Το αεροδρόμιο του Ιντλίμπ είναι σε στρατηγική θέση για τη διεξαγόμενη μάχη στο έδαφος της Συρίας. Ο Συριακός Στρατός κερδίζει έδαφος στα Βορειοδυτικά και προσπαθεί να ελέγξει την περιοχή μεταξύ Ιντλίμπ και Χάμα. Η επίθεση των ΗΠΑ σε τέτοιο στρατηγικό σημείο λειτουργεί αντικειμενικά προς όφελος του Ισλαμικού Κράτους, της Αλ Κάιντα και των απομειναριών του FSA που προσπαθούν να διατηρήσουν την περιοχή στον έλεγχό τους. Οι ΗΠΑ συγκινήθηκαν από το προπαγανδιστικό βίντεο των White Helmets και την ρητορεία για την χρήση του αερίου σαρίν (που πουλάει πιο πολύ στα ΜΜΕ), αλλά τα συναισθήματα είναι μάλλον μονόπλευρα, μιας και είναι γνωστό πως το ΙΚ κατασκευάζει και χρησιμοποιεί χημικά όπλα τόσο στην Συρία, όσο και στο Ιράκ εναντίον αμάχων και του αμερικάνικου στρατού που επιχειρεί να καταλάβει την Μοσούλη και τις γύρω επαρχίες. Ο Τράμπ και το επιτελείο του δείχνουν μια διαφορετική στάση από τον μετριοπαθή, όπως κατηγορήθηκε, Ομπάμα. Προχωράνε σε μια μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση προς στρατιωτικό στόχο βασιζόμενοι σε μαρτυρίες πληρωμένων ακτιβιστών και ένοπλων κατσαπλιάδων που βαφτίζονται «αντιπολίτευση». Παρά το γεγονός ότι δεν επιδιώχθηκε να χτυπηθούν ρωσικά αεροπλάνα ή εξοπλισμός, οι ΗΠΑ στέλνουν ξεκάθαρο προειδοποιητικό μήνυμα που παραπέμπει στην επανεκκίνηση της συζήτησης για «μεταβατική κατάσταση» στη Συρία και απομάκρυνση του Άσαντ. Το χτύπημα αυτό, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα των ΗΠΑ προς την Κίνα, τη Βενεζουέλα και την Ουκρανία σκορπάει στους πέντε ανέμους και κάθε βλακώδη πολιτική θέση που βασίστηκε στη «φιλία» Πούτιν-Τράμπ. Οι ΗΠΑ ακονίζουν τα μαχαίρια και φέρνουν τις χώρες του ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ προ τετελεσμένων γεγονότων.

Η πληροφορία και η προπαγάνδα

Όπως παραδέχονται και τα δυτικά μέσα, η πληροφορία που έρχεται από την Συρία, ειδικά από την πλευρά των αντικαθεστωτικών, είναι αμφίβολης εγκυρότητας και ο λόγος είναι ότι από το 2012 και έπειτα δεν υπάρχουν πολεμικές ανταποκρίσεις. Η πληροφορία που διαδίδουν τα δυτικά μέσα είναι είτε από ειδήσεις του Al-Jazeera (που έχει έδρα το Κατάρ…!), είτε από ειδήσεις που διακινούν οι ίδιοι οι αντικαθεστωτικοί, όλων των αποχρώσεων, μέσω των δικών τους λογαριασμών σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και άρα δεν μπορεί να διασταυρωθεί. Επιπλέον πληροφορίες δίνουν σειρά «ακτιβιστών» άγνωστης (;) προελεύσεως, αλλά πάντα οι ειδήσεις είναι εναντίον της συριακής κυβέρνησης…! Και βέβαια οι οργανώσεις «WhiteHelmets» (με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα..!) και το «Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (με έδρα το Κόβεντρι στο ΗΒ..!) με τα γνωστά viral βίντεο για τους απεγκλωβισμούς από τα βομβαρδισμένα νοσοκομεία στη Συρία, τα οποία βομβαρδίζονται επί 5 χρόνια κάθε 2 μήνες… και μόνο από τον Άσαντ και την ρωσική αεροπορία.

Ανάλογα μπορεί να κατανοήσει κάποιος πως τα δυτικά ΜΜΕ παίζουν με τις λέξεις και με τις ειδήσεις ανάλογα με το τι χωράει στη θεωρία τους. Το μπλέντερ της προπαγάνδας ανακατεύει ό,τι χρειάζεται αρκεί με προκύπτει μια καλή αντιπολίτευση και ένας δικτάτορας και φυσικά να μην εμπλέκεται το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ. Και πλάι σε αυτό, μερίδα της Αριστεράς και των αναρχικών που το μπλέντερ τους βγάζει μια «επανάσταση» που σήμερα ηττάται από την «αντεπανάσταση του ΝΑΤΟ», την «αντεπανάσταση του καθεστώτος Άσαντ και των Ρώσων» και την «αντεπανάσταση του ΙΚ». Από την άλλη πλευρά στέκει η ενημέρωση που παρέχει το RussiaToday, που επικοινωνεί την άποψη της ρωσικής κυβέρνησης και ο Άσαντ μέσω των συριακών ΜΜΕ. Βέβαια και πολλοί άνθρωποι, και κάποιοι σύντροφοι, οι οποίοι προσπαθούν να αποδομήσουν την προπαγάνδα της Δύσης η οποία έχει βαλθεί να πείσει ότι το μήλο στην Εύα το έδωσε ο Πούτιν. Μπορείς να διαλέξεις το τι θα υποστηρίξεις, αλλά δεν υπάρχει «ακηδεμόνευτη» πληροφορία… αγαπητοί σύντροφοι.

Παίρνουμε θέση! Να ηττηθεί το ΙΚ και οι ΗΠΑ!

Όχι στην γραμμή ίσων αποστάσεων που λειτουργεί υπέρ του κυρίαρχου ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης.

Η τακτική του δυτικού ιμπεριαλισμού να υποστηρίξει (οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά, προπαγανδιστικά) το ΙΚ («αντάρτες» ή «τρομοκράτες» κατά το δοκούν) είναι ένα κράμα της τακτικής στον πόλεμο του Αφγανιστάν και αυτής σε Ιράκ-Λιβύη. Και είναι φανερό σήμερα χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες εξηγήσεις: στο Ιράκ το ΝΑΤΟ διεξάγει «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» (ενάντια στο ΙΚ) ενώ στην Συρία υποστηρίζει την «συριακή αντιπολίτευση» (δηλαδή το ΙΚ κλπ) στον «πόλεμο ενάντια στον δικτάτορα». Στην Μοσούλη (που ανήκει στο Ιράκ -αυλή των ΗΠΑ-), που βομβαρδίζει η αεροπορία των ΗΠΑ κατοικημένες περιοχές δεν υπάρχουν εγκλήματα εναντίον αμάχων γιατί οι στόχοι είναι «προπύργια του ΙΚ», όμως στο Χαλέπι (που θέλουν οι ΗΠΑ να γίνει αυλή τους) που βομβαρδίζει η αεροπορία της Ρωσίας και ο κυβερνητικός συριακός στρατός εναντίον των θέσεων του ΙΚ έχουμε «εγκλήματα», «δολοφονίες» και βεβαίως… πτωματομετρία!

Η υποστήριξη της νίκης του Άσαντ είναι υποστήριξη ενός δικτάτορα και του «άλλου» ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου; Στην περίπτωση της Συρίας (όπως και της Ουκρανίας) οι κομμουνιστές, η Αριστερά συνολικά, δεν έχει την επιλογή υποστήριξης ενός επαναστατικού κινήματος. Αμφισβήτηση και ήττα των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ σήμερα, σημαίνει στραπατσάρισμα της πολεμικής μηχανής τους και της άτρωτης κυριαρχίας τους στον πλανήτη. Με τον Άσαντ και τον Πούτιν, ή  τους Αγιατολάχ στο Ιράν, δεν έχουμε να μοιραστούμε κανένα κοινό όραμα για την ανθρωπότητα, πόσο μάλλον για τη σοσιαλιστική επανάσταση και τον κομμουνισμό. Ούτε πρόκειται να υποστηρίξουμε ότι είναι φιλελεύθερα καθεστώτα και οι ηγέτες αγαπάνε το λαό τους. Δεν σκοπεύουμε επίσης να παίξουμε την κολοκυθιά για το αν η Ρωσία είναι ιμπεριαλιστική ή όχι, ώστε να μην στέκει ή να νομιμοποιείται μια βολική θεωρία ενός αγνού αντι-ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Συρία από τη συμμαχία του Άσαντ. Τέλος δεν χρειάζεται καν να ανασύρουμε το επιχείρημα της ήττας του δικού «μας» ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ.Παίρνουμε θέση υπέρ της νίκης του Άσαντ και της ήττας του αντιδραστικού Ισλάμ (ΙΚ) και όλων όσων το υποστηρίζουν, από τις πετρο-μοναρχίες του περσικού κόλπου μέχρι την Ουάσιγκτον, γιατί δεν υπάρχει καμία άλλη δυνατότητα, έστω και προσωρινής, ειρήνης στην περιοχή. Δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος που να οδηγεί μεσοπρόθεσμα σε τερματισμό της ισοπέδωσης της Μέσης Ανατολής από την Δύση. Παίρνουμε θέση και «διαλέγουμε» το στρατόπεδο που διαμορφώνει το χάρτη προς όφελος του παγκόσμιου προλεταριάτου.

Θυμίζουμε σε όλους τους εργαζόμενους και όσους πολιτικά θέλουν να τους εκπροσωπούν δύο βασικές αρχές. Η ανατροπή μιας δικτατορίας, ενός αντιδημοκρατικού καθεστώτος, μια χώρας είναι καθήκον της εργατικής τάξης και του λαού αυτής της χώρας και όχι πληρωμένων μισθοφόρων με την αρωγή των ιμπεριαλιστών. Στη Συρία αυτό που γίνεται δεν είναι μια πραγματική εξέγερση του λαού ενάντια στο καθεστώς (όπως και στη Λιβύη δεν έγινε κάτι τέτοιο με τη ανατροπή του Καντάφι). Οι επαναστάτες και η εργατική τάξη των άλλων χωρών έχει διεθνιστικό χρέος να βοηθήσει με κάθε τρόπο ένα λαό που βρίσκεται σε σύγκρουση με ένα καταπιεστικό καθεστώς. Και αυτό το χρέος θα παραμείνει όποιος κι αν κερδίσει τον τωρινό πόλεμο στη Συρία, γιατί στη Συρία δεν πρόκειται, δυστυχώς, να νικήσει αυτή καθαυτή η εργατική τάξη και η εξουσία της. Όμως, το στρατόπεδο των Ισλαμιστών, της αντιπολίτευσης στον Άσαντ, το στρατόπεδο των ΗΠΑ, θα δυσκολέψει αυτόν τον αγώνα πολύ περισσότερο. Η Συρία πρέπει να απαλλαγεί από τους εισβολείς για να μπορέσει να ταξικός αγώνας να βγει στην επιφάνεια.

Για να γίνει αυτό, όμως, και εδώ πρέπει να θυμηθούμε τη δεύτερη βασική αρχή, ένας πόλεμος δεν μπορεί να τελειώσει με πασιφιστικά καλέσματα. Ένας πόλεμος τελειώνει με τη νίκη κάποιας από τις δυνάμεις που συγκρούονται σ’ αυτόν. Επομένως, αν απλώς δεν θέλουμε να στρουθοκαμηλίζουμε ή να νίπτουμε τας χείρας, πρέπει να πάρουμε θέση με βάση τη συγκεκριμένη διάταξη δυνάμεων που συγκρούονται. Για να μετατραπεί ο σημερινός πόλεμος, από ένα πόλεμο φατριαστικό, φυλετικό ή εθνικό, σε ταξικό θα πρέπει να νικήσει η παράταξη του Άσαντ. Μόνο τότε ο οπλισμένος λαός θα μπορέσει να βάλει ως στόχο του τη διεκδίκηση των δικών του ταξικών συμφερόντων και να παλέψει για ουσιαστική δημοκρατία.

Εκμεταλλεύτηκαν οι ιμπεριαλιστές την «επανάσταση του 2011»;

Ο δυτικός ιμπεριαλισμός ή η Ρωσία δεν εκμεταλλεύτηκαν καμιά «επανάσταση» για να βρουν αφορμή να την «καταστείλουν» ή να λύσουν τις διαφορές τους. Αντιπολιτευτικές διαδηλώσεις ναι, επανάσταση όχι! Όσοι είδαν «επανάσταση» στην Συρία, απλώς έκοψαν στα μέτρα τους τα γεγονότα για να χωρέσει η θεωρία τους σύμφωνα με την οποία πρέπει να καταδικαστεί ο ιμπεριαλισμός της Ρωσίας και των ΗΠΑ και να υποστηριχθεί το «ανεξάρτητο εργατικό κίνημα», δηλαδή η υιοθέτηση μιας άποψης που γέρνει δραματικά υπέρ του ΙΚ και του FSA και τελικά του NATO, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αν κάποιος θεωρεί προβοκάτσια και αντισυντροφική επίθεση τη θέση του γράφοντα, να προσπαθήσει να απαντήσει στο ερώτημα: πως είναι δυνατόν να συνυπάρχει στο ίδιο έδαφος μια επανάσταση (σοσιαλιστική/αναρχική/αντικαπιταλιστική ή ό,τι άλλο) με ένα στρατό αντιδραστικών ισλαμιστών (ΙΚ και Αλ-Νούσρα) και τον FSA και τελικά να φταίνε τα κανόνια του Άσαντ και τα ρωσικά αεροπλάνα για την ήττα της; Ποια επανάσταση επιβιώνει από τέτοια συνύπαρξη (επί 5 χρόνια!) και ηττάται λόγω της κατάληψης του Χαλεπίου από τον συριακό στρατό; Τι κοινό μοιράστηκε αυτή η «επανάσταση» με το αντιδραστικό ένοπλο Ισλάμ;

Η γοητεία της «αυτοοργάνωσης» και των «από τα κάτω» κινημάτων

Πολλοί σύντροφοι είναι πυρ και μανία εναντίον των ιμπεριαλιστών αλλά ρίχνουν νερό στο κρασί τους αρκεί να υπάρχει «αυτοοργάνωση» και κινήματα «από τα κάτω». Η απουσία ιεραρχίας και οργάνωσης, σε συνδυασμό με την ύπαρξη ένοπλης αντιπαράθεσης είναι μίγμα θελκτικό για τις αντιλήψεις που κουβαλά μερίδα της Αριστεράς και των αναρχικών. Κάθε φορά που εμφανίζεται μια τέτοια εικόνα τρέχουν προς υποστήριξη. Στην περίπτωση της Συρίας μπαίνουν σε ένα τσουβάλι όλες οι ένοπλες οργανώσεις, είτε είναι το κουρδικό YPG, είτε είναι 5 αναρχικοί στο Χαλέπι, είτε είναι 5 σοσιαλιστές στη Δαμασκό, είτε είναι το ΙΚ, είτε είναι ο FSA, είτε είναι η Αλ-Νούσρα. Αρκεί να πολεμάνε την κυβέρνηση του Άσαντ…

Πως προκύπτει η «αυτοοργάνωση» όμως στη Συρία και τι σκοπούς υπηρετεί; Για παράδειγμα η Ροζάβα, είναι μια περίπτωση όπου η αυτοοργάνωση συγκροτεί και συγκρατεί μια εθνική μειοψηφία και τις διεκδικήσεις της σε συνθήκες πολέμου (και προηγούμενου βίαιου εκτοπισμού από την Τουρκία). Προέκυψε κατόπιν της κατάλυσης κάθε κρατικής οντότητας που προκλήθηκε από την υποχώρηση των δυνάμεων του Άσαντ και ως συνέπεια έδινε τη δυνατότητα των κουρδικών δυνάμεων να προωθηθούν στα εδάφη της Συρίας (όμοια στο Ιράκ). Πως προκύπτει όμως η «αυτοοργάνωση» και οι «κοινότητες» στο Χαλέπι; Ακόμα και αν δεχτούμε ότι οι «κοινότητες» αυτές προϋπήρχαν της εμφάνισης του ΙΚ, το Χαλέπι δεν το κατέλαβαν «επαναστάτες» αλλά οι αντιδραστικές ισλαμιστικές δυνάμεις (ΙΚ-Aλ-Νούσρα κλπ). Οι σχέσεις των «επαναστατών» με τον FSA, το ΙΚ κλπ είναι σε τέτοιο βαθμό σκιώδης που είτε δεν υπήρξαν ποτέ, είτε υπήρξαν και δούλεψαν στο πλευρό της «αντιπολίτευσης». Επανάσταση δεν υπήρξε. Αυτό που υπήρξε ήταν μαρτυρίες, πιθανώς και αγωνιστών, που βρέθηκαν στις «κοινότητες» και τις «συνελεύσεις» και γοητευμένοι (ή εκ του πονηρού) εξιδανίκευσαν τη συμμετοχή τους σε «συνελεύσεις» του FSA. Όπως υπήρξαν και μαρτυρίες σύριων προσφύγων οι οποίοι ήταν οπαδοί του FSA.

Τα δυτικά ΜΜΕ και οι ανέλπιστοι σύμμαχοι του δυτικού ιμπεριαλισμού παρουσιάζουν τη Συρία, ως μια χώρα που δεν υπήρξε πόλεμος, δεν υπήρξε εισβολή του ΙΚ, ο FSA δεν χρηματοδοτήθηκε από το ΝΑΤΟ (ειδικά τη Γαλλία που κανάκευε και φιλοξενούσε στο Παρίσι τα στελέχη του) για να ρίξει τον Άσαντ, ότι η Τουρκία του Ερντογάν (χώρα του ΝΑΤΟ) δεν συνδιαλέγεται με τους τζιχαντιστές, ότι οι ΗΠΑ δεν στηρίξανε την εκστρατεία εναντίον της Συρίας και πάει λέγοντας. Φτιάχνουν μια εικόνα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της αφήγησης του δυτικού ιμπεριαλισμού, ότι δηλαδή το καθεστώς Άσαντ αναίτια σκοτώνει αμάχους και διώκει την «αντιπολίτευση». Εκεί που τελειώνει η επικίνδυνη αστική προπαγάνδα, ξεκινά η επικίνδυνη στάση μερίδων της Αριστεράς και των αναρχικών που πάνε την ιστορία παραπέρα, μιλώντας για κατάπνιξη και καταστολή της «συριακής επανάστασης», της «συριακής άνοιξης» κλπ φαντασιακών και ανύπαρκτων καταστάσεων.

Επίλογος. Να τελειώσει τώρα ο πόλεμος! Ποιος να κερδίσει όμως;

Αν και γίνεται προφανές ποιος πολεμάει ποιον και ποιος υποστηρίζει τι, οι αριστεροί και οι αναρχικοί που συντάσσονται με την προπαγανδιστική εκστρατεία του ΝΑΤΟ, είναι εν πολλοίς οι ίδιοι που στην Ουκρανία είδαν «επανάσταση», «αυτοοργάνωση» και «από τα κάτω» αγώνες όταν εξελίχθηκε το φασιστικό πραξικόπημα. Μας λένε «να πέσει τώρα ο Άσαντ και να τελειώσει ο πόλεμος στην Συρία». Αυτό είναι τάχα το καθήκον. Αν πέσει τώρα ο Άσαντ ποιος θα κυβερνήσει τη Συρία; Το Ισλαμικό Κράτος και οι ΗΠΑ! Απολογητές του ιμπεριαλισμού δεν είναι μόνο όσοι συνειδητά δικαιολογούν τα εγκλήματά του, αλλά και όσοι έμμεσα υποστηρίζουν τις επιδιώξεις του. Γιατί στην Συρία δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση: ή θα κερδίσει ο αντιδραστικός ισλαμισμός και το ΝΑΤΟ ή ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του. Αυτά είναι τα μόνα ενδεχόμενα, σε αυτά καλούμαστε να τοποθετηθούμε. Η νίκη του ΝΑΤΟ θα μετατρέψει τη Συρία σε τριτοκοσμική αποικία. Η νίκη του Άσαντ μπορεί να ανοικοδομήσει τη χώρα, να οργανώσει ξανά τη ζωή, την επιστροφή των προσφύγων που βρίσκονται στον Λίβανο και αλλού, και δίνει μια ευκαιρία στην εργατική τάξη να διεκδικήσει πολιτική και πολιτειακή αλλαγή. Τόσο απλά. Όποιος έψαξε ενδιάμεσα σενάρια αυτά τα 6 χρόνια και έφτιαξε «επαναστάσεις» στο μυαλό του, σήμερα αποδεικνύεται πως είναι στο ίδιο στρατόπεδο με το ΝΑΤΟ και μάλιστα αφιλοκερδώς!

Άρα λέμε καθαρά: Να τελειώσει τώρα ο πόλεμος! Νίκη στον Συριακό Στρατό! Να τσακιστεί το Ισλαμικό Κράτος και οι πολέμαρχοι! Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ από την Μέση Ανατολή!

Τα καθήκοντα στην Ελλάδα

Καθήκον των κομμουνιστών στην Ελλάδα είναι να διακηρύξουν ότι ο πόλεμος αυτός δεν στοχεύει σε δημοκρατική πολιτική ή πολιτειακή αλλαγή στην Συρία, αλλά στο να την μετατρέψουν σε αυλή των ΗΠΑ, σε χώρα-μπανανία και να την καταληστεύσουν. Να εξηγήσουν τις επιδιώξεις των μαχόμενων πλευρών και το τι θα σημαίνει η νίκη τους ενός ή του άλλου στρατοπέδου. Το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεχνά ότι η χώρα μας ανήκει στο ΝΑΤΟ και έχει βάσεις στο έδαφός της, ειδικά της Σούδας που έχει παίξει ρόλο στην επίθεση του ΝΑΤΟ στην Λιβύη και αλλού. Δεν μπορεί η επαναστατική πάλη στην Ελλάδα να μην περιέχει την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των βάσεων, την αποδυνάμωση δηλαδή του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Μεσόγειο, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Την εποχή που ζούμε, του ακροδεξιού ανορθολογισμού, της συνομωσιολογίας και της ήττας της Αριστεράς, δεν χωράνε μέσες λύσεις και γκρίζες τοποθετήσεις. Πρέπει να εξηγείς τι συμβαίνει και να παίρνεις θέση με βάση τον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης και το τι ευνοεί το δικό μας ταξικό συσχετισμό. Η πάλη για την σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης της ισχύος του ΝΑΤΟ και μεγάλη γεωστρατηγική αναταραχή. Αντίστροφα η ήττα του ΝΑΤΟ, αποδυναμώνει τις αστικές τάξεις και δημιουργεί ευκαιρίες για το επαναστατικό κίνημα, και στην Ελλάδα. Η καλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει το ελληνικό εργατικό κίνημα στην παγκόσμια ειρήνη είναι το τσάκισμα της ελληνικής αστικής τάξης, η απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ και η δημιουργία ασυνέχειας στην ισχύ του δυτικού ιμπεριαλισμού στην Ευρώπη, την Μεσόγειο, την Αφρική και την Μέση Ανατολή. Ας ξεκινήσει οργανώνοντας μια μεγαλειώδη διαδήλωση προς την πρεσβεία των ΗΠΑ, που να ξεφεύγει από μια εθιμοτυπική πορεία σαν αυτή που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 17 Νοέμβρη.

Ανασύνταξη