Δημοσθένης: μια βιογραφία (υπό Gilbert Murray)

Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ (303) έχασε τον πατέρα του επταετής. Οι δε κηδεμόνες του ενοσφίσθησαν την περιουσίαν του και αφήκαν απροστάτευτον την μητέρα του, [ήτις ήτο σκυθικής καταγωγής], Εκείνη όμως κατώρθωσε να αναθρέψη το ασθενικόν, δειλόν, κα αγύμναστον παιδίον. Εξάπαντος δε και οι δύο θα εκάθηντο συχνά συλλογιζόμενοι πόσα είχον αδικηθή. Ο δε Δημοσθένης ευθύς ως απέκτησε το νόμιμον δικαίωμα εκίνησε κατά των κηδεμόνων του αγωγήν [364]. Αυτοί ήσαν άνθρωποι ισχυροί μεταξύ της τότε διοικούσης φατρίας, και επεχείρησαν ν' αποκρούσωσι το μειράκιον δι' ανταγωγής και στρεψοδικίας. Ότε δε τέλος εκέρδισε την δίκην, δεν υπήρχε πλέον πολλή περιουσία προς ανάληψιν. Ούτως ο Δημοσθένης ωφελήθη μάλλον εκ της πρακτικής πείρας των νόμων και της δικανικής, εις ήν τον είχον, ως λέγεται, ασκήσει και τα μαθήματα του Ισαίου, και απέκτησεν έχθραν προς τους εν τη αρχή. Αλλά και ο πολυχρόνιος περί χρημάτων αγών εζημίωσεν αυτόν. Φυσικά δε ήτο σπάταλος· επροίκιζε θυγατέρας απόρων πολιτών, απελύτρωνεν αιχμαλώτους, και τέλος εξώπλισε τριήρη — ετέλεσε δηλαδή μίαν των δαπανηροτάτων λειτουργιών των πολιτών. Ούτως έπεσεν εις ανέχειαν και ήρχισε να γράφη λόγους και ίσως να διδάσκη ρητορικήν. Αλλά ταχέως ευδοκίμησεν εις το έργον, καίτοι εκ φύσεως ήτο τραυλός και είχε φωνήν διακοπτομένην· ανελάμβανε δε σπουδαίας υποθέσεις, δεν ανεμειγνύετο εις δίκας εταίρων, ως ο Υπερείδης, και απέφευγε τας συκοφαντικάς καταμηνύσεις, έγραφε δε και εδημηγόρει πάντοτε περί σπουδαίων πολιτικών θεμάτων.

Η πρώτη δημοσία παράστασις αυτού έγινεν ίσως τω 355 ότε είπε τον προς Λεπτίνην, όστις είχε προτείνει νόμον, είναι μηδέν' ατελή, δηλαδή να μη μένη κανείς αφορολόγητος. Τούτο ήτο φανερόν οικονομικόν μέτρον, αλλ' αι ατέλειαι ήσαν αμοιβαί σπουδαίων διπλωματικών υπηρεσιών και απετέλουν μέρος της πολιτικής των τότε αντιπολιτευομένων, εις ούς κατετάχθη ο Δημοσθένης.

Κατά τα 357 είχεν αναλάβει την αρχήν ο Εύβουλος, ότε η κατάστασις εχρειάζετο περισυλλογήν και ησυχίαν. Η οικονομική αυτού πολιτική απεδείχθη εξαιρέτως τελεσφόρος, αλλ' εσήμαινεν εγκατάλειψιν της ηγεμονίας και κάτι χειρότερον. Διότι ο Φίλιππος ο από πολλού πολέμιος της πόλεως, κατελάμβανε το έν μετά το άλλο, τα επί της Θράκης αθηναϊκά χωρία, ο δε Εύβουλος, επειδή ο δήμος απέστεργε την ειρήνην, περιωρίζετο εις ασθενή αποκλεισμόν των μακεδονικών παραλίων και μερικάς επιδρομάς. Οι μεν σφοδροτέροι των αντιθέτων αυτού εζήτουν μαινόμενοι στρατόν 30 χιλιάδων μισθοφόρων, όπως εισβάλωσι κατ' ευθείαν εις την Πέλλαν, ο δε Δημοσθένης ήθελε μόνον έντονον δράσιν, ώστε δι' αξιολόγου τινός επιτυχίας να συναφθή έντιμος ειρήνη.

Πληροφοριακός πρωτογονισμός

του Χρήστου Γιανναρά 

Π​​ού θα οδηγηθεί η Eυρώπη και ο κόσμος είναι δύσκολο να το προβλέψουν, όχι μόνο οι ευφυείς και με επαρκή κατάρτιση πολίτες, αλλά και οι εξειδικευμένοι επαγγελματίες αναλυτές των διεθνών σχέσεων.

Kύριος συντελεστής της ασάφειας και αβεβαιότητας μοιάζει η αχρήστευση της πληροφορίας. Στην εποχή της «πληροφορικής», των εκπληκτικών ταχυτήτων και της «ελευθερίας» στη μετάδοση της πληροφόρησης, η πληροφορία (τουλάχιστον στο πεδίο της επικαιρικής ενημέρωσης) είναι είδος υπό εξαφάνισιν. Tα Δελτία Eιδήσεων ενός φιλοκυβερνητικού και ενός αντικυβερνητικού «καναλιού» μεταγγίζουν στον πολίτη, που θα ακούσει και τα δυο, μία κυρίως βεβαιότητα, ψηλαφητή: Oτι η «πληροφορία» είναι όπλο μανιασμένης αντιμαχίας, χαλκευμένη εξαπάτηση, σκόπιμη παραπληροφόρηση – ευφυέστατα μεθοδευμένη πλύση εγκεφάλου των μαζών. Kαι δημοσιογραφία δεν είναι το κοινωνικό λειτούργημα ενημέρωσης των πολιτών, αλλά οι επινοήσεις και τα τεχνάσματα παραπλάνησής τους.

Nα πούμε το μαύρο άσπρο, το άσπρο μαύρο, χωρίς ενδοιασμούς και αναστολές – ταλέντο έχει ο δημοσιογράφος που παραποιεί την είδηση έτσι, ώστε να παραμένει αληθοφανής και την αλλοιώνει τόσο, ώστε να μην έχει ερείσματα επέμβασης ο εισαγγελέας. Oπως και στον πόλεμο: να σκοτώνεις και να πληγώνεις, χωρίς να σκοτωθείς ή πληγωθείς – με την ίδια φρενίτιδα, το ίδιο πείσμα και πάθος, όχι για κάποιο όραμα ή κάποια πίστη, αλλά μόνο για τη μέθη της αντιμαχίας, σαν μισθοφόρος πολεμιστής.

Η.Κονοφάγος : Πλαίσιο Ερευνών και σταθερότητας για Ενεργειακές Επενδύσεις

Νέα Κρήτη

Για το δεύτερο Παγκρήτιο Ενεργειακό Συνέδριο για τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και το στόχο  ανάδειξής  γρήγορων επενδύσεων νοτίως στην ΑΟΖ της Κρήτης και την άμεση θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, μίλησε στον 9.84 ο Ηλίας Κονοφάγος - Μέλος της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών.

Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος Ανάπτυξης Υδρογονανθράκων της Flow  Energy S.A.Παράλληλα εξήγησε και την πρωτοποριακή μέθοδο του «Ηλεκτρομαγνητικού  Εντοπισμού  Κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων»

Η αριστερά και τα πατριωτικά κόμματα

analyst

Φαίνεται πως στο μέλλον τα εθνικιστικά κόμματα θα αντικαταστήσουν την αριστερά, όσον αφορά την υποστήριξη των εργαζομένων – μία κατάσταση που έχει εδραιωθεί στις Η.Π.Α., ενώ θα ακολουθήσουν αρκετές άλλες χώρες, με πρώτο υποψήφιο τη Γαλλία.

του Ιάκωβου Ιωάννου

Ανάλυση

Αριστερή είναι απλοποιημένα εκείνη η πολιτική που υποστηρίζει τους εργαζομένους – με τους μισθούς τους να είναι μεγαλύτεροι από την παραγωγικότητα τους, με τις συντάξεις υψηλότερες από τις κρατήσεις τους, με το κοινωνικό κράτος τουλάχιστον ανάλογο της ισχύος της οικονομίας κοκ. Στην ακραία της μορφή θέλει τους εργαζομένους στην εξουσία και ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων, τασσόμενη υπέρ της κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας – ενώ εμπλουτίζεται με πολλά άλλα στοιχεία, όπως είναι η μη ρατσιστική συμπεριφορά, ο διεθνισμός κοκ.

Από την άλλη πλευρά, δεξιά είναι η πολιτική που τάσσεται υπέρ των συμφερόντων των επιχειρήσεων, κυρίως υπέρ της αύξησης των κερδών τους – με τη βοήθεια της διατήρησης των μισθών σε χαμηλά επίπεδα, με μικρότερες εργοδοτικές εισφορές, με λιγότερα δικαιώματα των εργαζομένων, με χαμηλότερη φορολογία κλπ. Στην ακραία της μορφή θέλει να ανήκουν τα πάντα στους ιδιώτες – με το δημόσιο να ασκεί το ρόλο του επιβλέποντα.

Τέλος, κεντρώα πολιτική είναι εκείνη που προσπαθεί να ισορροπήσει τις δύο παραπάνω «εξτρεμιστικές» θέσεις – όπως στο παράδειγμα των επιχειρήσεων, όπου κάποιες πρέπει να ανήκουν στο κράτος, όπως οι κοινωφελείς, οι στρατηγικές και οι μονοπωλιακά κερδοφόρες, ενώ όλες οι υπόλοιπες στο δημόσιο (μικτή οικονομία) ή σε σχέση με τους μισθούς των εργαζομένων, οι οποίοι πρέπει να συμβαδίζουν με την παραγωγικότητα τους.

Μ.Δεναξά : Το «βρώμικο παρασκήνιο» των Γαλλικών Εκλογών

Νέα Κρήτη

Σε πολιτικούς που θα ήθελαν οι ΗΠΑ και η Γερμανία νικητές των Προεδρικών εκλογών στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και του ρόλου της Ε.Ε. και υποψηφίους αρεστούς στη Ρωσία , έχει μετατραπεί η μάχη των Προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Οι περισσότεροι εξ αυτών δεν μιλούν για τα σοβαρά προβλήματα της Γαλλικής κοινωνίας, αλλά επιδίδονται σε ένα «βρώμικο πόλεμο»  σκανδάλων για να εξοντώσουν τον αντίπαλό, με τον Μακρόν να φιγουράρει ως το «αγαπημένο» παιδί του χρηματοπιστωτικού και μηντιακού συστήματος αλλά τον Φιγιόν να μην έχει πει την τελευταία ακόμη κουβέντα του, περιγράφει το παρασκήνιο των Γαλλικών Προεδρικών εκλογών , στον 9.84 η ελληνίδα δημοσιογράφος στο Παρίσι Μαρία Δεναξά.

Η ίδια μίλησε για τη «βουβή οργή» των γάλλων πολιτών από τα απροκάλυπτα παιχνίδια του συστήματος στη Γαλλία, γεγονός που όπως τόνισε κάνει όλες τις προβλέψεις και τις δημοσκοπικές εξαιρετικά επισφαλείς ιδίως για τον δεύτερο γύρο των εκλογών.

Στ. Χριστακόπουλος : Τα «ορφανά του εκσυγχρονισμού» στη αγκαλιά του Κυριάκου

Νέα Κρήτη

Για το πώς μεθοδεύεται η σύγκλιση και ο ενδεχόμενος  ρόλος που θα ήθελαν τα «ορφανά πολιτικά πρόσωπα» πέριξ του Σημίτη να παίξουν σε μία κεντροδεξιά εκδοχή της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, μίλησε στον 9.84 ο διευθυντής σύνταξης στο  «Ποντίκι» Στ. Χριστακόπουλος, με αφορμή το σημερινό κύριο θέμα της εφημερίδας του.

Όπως είπε όμως, το θέμα είναι αν ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί αναγκαίες τέτοιες συνεργασίες για το κόμμα του και πως θα αντιδράσει σε μία τέτοια περίπτωση η Καραμανλική  πτέρυγα του κόμματος.

Η περιπέτεια της Ισλανδίας (5)

"E.E. + Ισλανδία: Όχι ευχαριστώ!" (σύνθημα των συντηρητικών στις εκλογές τής 27/4/2013).

Πριν συνεχίσουμε την αφήγησή μας και -κυρίως- πριν αρχίσουμε τις συγκρίσεις με την Ελλάδα, είναι απαραίτητο να σημειώσουμε μερικά δομικά στοιχεία τής ισλανδικής οικονομίας. Και, πρώτα-πρώτα, να υπογραμμίσουμε ότι ο σημαντικώτερος τομέας της είναι η αλιεία, η οποία συμμετέχει στο ΑΕΠ τής χώρας πάνω από 25% (2011: 27,1%) ενώ τα αλιευτικά προϊόντα συνιστούν πάνω από το 60% των ισλανδικών εξαγωγών. Περίπου 9.000 ισλανδοί ασχολούνται ευθέως με το ψάρεμα και άλλες 30-35.000 με επαγγέλματα που έχουν έμμεση σχέση με την αλιεία. Με δεδομένο ότι ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός τής χώρας υπολογίζεται σε 180.000 άτομα περίπου, τα παραπάνω νούμερα σημαίνουν ότι σχεδόν ένας στους τέσσερις ισλανδούς ζη -άμεσα ή έμμεσα- από την αλιεία.

Εδώ οφείλεται η ισχυρή αντίθεση των ισλανδών πολιτών στην ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν η ζωή σου εξαρτάται από το ψάρεμα, δεν έχεις καμμιά διάθεση να βάλεις στο κεφάλι σου κεχαγιά από τις Βρυξέλλες, ο οποίος θα σου επιβάλλει πόσο μπακαλιάρο θα παστώνεις, πόσες ρέγγες θα καπνίζεις ή πόσες φάλαινες θα καμακώνεις (*).

Ένα άλλο χαρακτηριστικό τής Ισλανδίας είναι η άφθονη και πάμφθηνη ενέργεια που παράγεται από γεωθερμικές και υδροηλεκτρικές πηγές. Το σχεδόν τζάμπα ρεύμα αποτελεί πόλο ελξης για τις ηλεκτροβόρες βιομηχανίες. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ισλανδία έχουν εγκατασταθεί τρεις μεγάλες βιομηχανίες επεξεργασίας αλουμίνας, με συνολική ετήσια παραγωγή πάνω από 800.000 τόννους, ποσότητα που κατατάσσει την χώρα στην 10η θέση παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι τα δι' εντάσεως ηλεκτρικής ενέργειας παραγόμενα προϊόντα συνιστούν το 21% των ισλανδικών εξαγωγών.

Η τρελή πορεία της Τουρκίας προς το «δημοψήφισμα»

analyst

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Πρόεδρος Τουρκικής Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, Αρχηγός Στρατού, Δικαιοσύνης, Θρησκείας και Μυστικών Υπηρεσιών (μαζί με το αναβαθμισμένο Βαθύ Κράτος) επιδιώκει με κάθε θυσία να εξασφαλίσει την τυπική «νομιμοποίηση» του καθεστώτος που έχει επιβάλλει στην Τουρκία,  με ένα  «δημοψήφισμα» που έχει προκηρύξει για τις 16 Απριλίου 2017.

του Λεωνίδα Κουμάκη

Άποψη

Στο «δημοψήφισμα» που έχει προκηρυχτεί στην Τουρκία, παραχωρείται μεγαλόψυχα σε όλους τους ψηφοφόρους το δικαίωμα να ψηφίσουν μόνο ΝΑΙ, αφού όσοι θα ήθελαν να ψηφίσουν ΟΧΙ απειλούνται απροκάλυπτα πως εάν επικρατήσει το ΟΧΙ στην νομιμοποίηση της δικτατορίας Ερντογάν, ο εμφύλιος πόλεμος, η τρομοκρατία και ο διαμελισμός αποτελούν το βέβαιο μέλλον της Τουρκίας. Με άλλα λόγια, αυτά ακριβώς που πιθανότατα θα συμβούν όταν «νομιμοποιηθεί» ο νέος Τούρκος δικτάτορας,  παρουσιάζονται σαν συνέπειες  ενός πιθανού «ΟΧΙ».

Οι εξωπραγματικοί «στόχοι» που οδηγούν την Τουρκία στον γκρεμό έχουν διακηρυχτεί με απόλυτη σαφήνεια από τον θεωρητικό του νέο-οθωμανισμού Αχμέτ Νταβούτογλου στις 7 Απριλίου 2011 κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε μέλη του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας: «Μέχρι το έτος 2023 θα ξανασμίξουμε με τα αδέλφια μας που βρίσκονται στα εδάφη που χάσαμε την περίοδο 1911-1923 και στα εδάφη από τα οποία αποχωρήσαμε. Αυτό αποτελεί ένα επιτακτικό ιστορικό καθήκον».

Ο ίδιος ο Ρ. Τ. Ερντογάν ο οποίος διαλαλεί χωρίς αναστολές τα σύνορα της καρδιάς  του και κόπτεται θορυβωδώς για τους κανόνες της δημοκρατίας σε διάφορες χώρες, εκτός βέβαια από την Τουρκία, τα πρώτα χρόνια της πολιτικής του καριέρας είχε διακηρύξει με αφοπλιστική ειλικρίνεια τις απόψεις του για την δημοκρατία την οποία μέχρι σήμερα επικαλείται όπου τον συμφέρει: «Η Δημοκρατία είναι σαν ένα τρένο. Όταν φτάσεις στον προορισμό σου, κατεβαίνεις!»

Ανακαλύψαμε την Αμερική

Εμείς περιμένουμε βοήθεια εξ Αμερικής.

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Νατάσας Στασινού
nstas@naftemporiki.gr

Ένα επετειακό «αγαπώ τους Έλληνες» του Ντόναλντ Τραμπ στάθηκε αρκετό να αναζωπυρώσει τα σενάρια για το πώς η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θα προσφέρει απλόχερα τη στήριξή της στη δοκιμαζόμενη Ελλάδα.

Τι κι αν ο Αμερικανός πρόεδρος στη σύντομη ομιλία του για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου δεν έκανε καμία σχετική αναφορά, αλλά περιορίστηκε σε φιλοφρονήσεις προς τους Ελληνοαμερικανούς συνεργάτες του;

Τι κι αν όλοι ξέρουν ότι μοιράζει τα «αγαπώ» ανέξοδα σε επίσημες συναντήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι σε επίπεδο πολιτικής;

Τι και αν λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο ξένος Τύπος μετέδιδε ότι ο υπουργός Οικονομικών, Στίβεν Μνούτσιν, προέτρεψε την Κριστίν Λαγκάρντ και το ΔΝΤ να μείνουν εκτός ελληνικού προγράμματος, διαμηνύοντας ότι «πρόκειται για ευρωπαϊκή υπόθεση»;

Εμείς περιμένουμε βοήθεια εξ Αμερικής.

Πως θεμελιωνόταν η "Ευρώπη" - και πώς ξεθεμελιώνεται

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Το θύμιζε ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ - Αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ο οποίος βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα αλλά και ... τσακώθηκε με τον Σκοτεινό Ιππότη/υπουργό Οικονομικών στην κοινή τους Κυβέρνηση Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε, με αφορμή την Ελλάδα: έλεγε ότι "άμα είναι να σε μαλώνει ο Σώϋμπλε κάθε φορά που επικροτείς τις προσπάθειες του Ελληνικού λαού, τότε είναι κατανοητό που Γερμανοί έχουν τόσο κακή φήμη στην Ευρώπη" - εισφέροντας ένα διαφορετικό στίγμα τους εορτασμούς για τα 60χρονια της ΕΕ, την διαδικασία της Κορυφής της Ρώμης κοκ.

Τι εννοούμε; Εκείνοι που ονομάζουμε "Πατέρες της Ευρώπης", δηλαδή οι εμπνευστές και θεμελιωτές του εγχειρήματος - ο Ζαν Μοννέ και ο Ρομπέρ Σουμάν από Γαλλία, ο Κόνραντ Αντενάουερ και ο Βάλτερ Χάλλσταϊν από Γερμανία - είχαν μέση ηλικία, όταν γινόταν αυτή η εκκίνηση,... 69 ετών! Ήταν δηλαδή άνθρωποι που είχαν ζήσει, αληθινά, όχι μόνον τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την φρίκη του (των στρατοπέδων συγκεντρώσεως) αλλά και τον Α΄ Παγκόσμιο με την δική του φρίκη (των χαρακωμάτων). Ήταν δηλαδή άνθρωποι που είχαν δει τα δικά τους παιδιά - την τότε επόμενη γενιά - να απορφανίζεται, να σκοτώνεται, να μένει ανάπηρη, να χάνει την αίσθηση μέλλοντος. Έτσι, και όχι με χαριτωμενιές, ή με ιδεολογικές αναζητήσεις, "θεμελιώθηκε η Ευρώπη".

Πρώτη και τελευταία;

Η ίδια η Ε.Ε. έσπευσε να απαντήσει στην πρόκληση του Brexit με το... όραμα της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων.

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Του Μωυσή Λίτση 

mlitsis@naftemporiki.gr

Αντιμέτωπες με τη μεγαλύτερη πρόκληση των τελευταίων ετών βρίσκονται από χθες η Βρετανία και η Ε.Ε. Η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι προχώρησε στην ενεργοποίηση του Άρθρου 50 των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, με το οποίο ξεκινά μια επίπονη περίοδος σκληρών διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση του Brexit.

Το Λονδίνο επιδιώκει να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Να είναι χωρίς να είναι στην Ε.Ε. Να έχει τα οφέλη της πρόσβασης στην ενιαία αγορά, αλλά από την άλλη να εφαρμόζει δική του κατά το δοκούν πολιτική, όσον αφορά τη μετανάστευση κ.λπ.

Οι Βρυξέλλες, από την πλευρά τους, θέλουν από τη μια να κόψουν την όρεξη σε άλλους φιλόδοξους «εξοδούχους», δείχνοντας ότι η έξοδος από την Ε.Ε. έχει κόστος... και από την άλλη να μη διαταράξουν τη σχέση με μια μεγάλη οικονομικά και πολιτικά δύναμη, ηγετικό μέλος του ΝΑΤΟ και ανέκαθεν «γέφυρα» προς την Ουάσιγκτον...

Το πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όταν υπέγραφαν τη συνθήκη της Λισαβόνας το 2007 και υιοθετούσαν το Άρθρο 50 που προβλέπει τα της εξόδου ενός κράτους - μέλους, θεωρούσαν αδιανόητο ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί.

Η εθνική πλευρά των ιδιωτικοποιήσεων

analyst

του Βασίλη Βιλιάρδου

Οφείλει να απαγορεύεται συνταγματικά η εκποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, η οποία ισοδυναμεί με την εκχώρηση της αυτονομίας του κράτους – με την αποκρατικοποίηση της εξουσίας και με την κατάλυση της Δημοκρατίας.

“Στόχος οφείλει να είναι η απόλυτα ισορροπημένη σχέση μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα μίας χώρας, έτσι ώστε να προστατεύεται η αυτονομία του κράτους για την ασφάλεια των Πολιτών του – οι οποίοι το εμπιστεύθηκαν, αναθέτοντας τη δημόσια διοίκηση στους Θεσμούς του.

Η εθνική κυριαρχία ενός κράτους, όπως συνήθως αποκαλείται η πλήρης αυτονομία του, είναι δυνατόν να καταλυθεί από αρνητικές εξελίξεις στο εσωτερικό του, ιδίως δε στην οικονομία του – χωρίς να είναι απαραίτητη η στρατιωτική εισβολή στην «επικράτεια» του”.

Το παραπάνω κείμενο, ελαφρά διαμορφωμένο, προέρχεται από έναν πολύ γνωστό Γερμανό νομικό, ο οποίος είναι ταυτόχρονα μέλος του συνταγματικού δικαστηρίου της χώρας του. Ο καθηγητής συμπληρώνει έμμεσα ότι, η Γερμανία είναι πλέον αντιμέτωπη με ένα τεράστιο πρόβλημα, έχοντας εκποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας της – γεγονός που ήδη πληρώνουν ακριβά οι Πολίτες της, μέσω της αυξημένης φορολόγησης τους, καθώς επίσης της συνεχούς μείωσης της κοινωνικής πρόνοιας, σε συνδυασμό με τη σταδιακή υποβάθμιση των υπηρεσιών στην Παιδεία, στην Υγεία και αλλού.

Τρέχουν να προλάβουν το φθηνό χρήμα οι Ευρωπαίοι

Η έκδοση χρέους έχει ανέλθει στα 210 δισ. στην Ευρώπη μέχρι στιγμής φέτος, σε υψηλό τετραετίας. Οι αγορές προετοιμάζονται για άνοδο επιτοκίων και εντεινόμενους πολιτικούς κινδύνους τη φετινή χρονιά.

του Thomas Hale

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και συγγενείς οργανισμοί έχουν αυξήσει τις πωλήσεις νέου χρέους φέτος, στην πιο πρόσφατη ένδειξη πως οι αγορές ομολόγων ετοιμάζονται για ανόδους στα επιτόκια και αύξηση στα πολιτικά ρίσκα.

Ο συνολικός δανεισμός από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, τις τοπικές αρχές, υπηρεσίες και υπερεθνικούς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Επενδυτική Τράπεζα διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή στα 210 δισ. ευρώ -στο υψηλότερο ετήσιο (μέχρι στιγμής) ποσό από το 2012, σύμφωνα με στοιχεία της Dealogic, και το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ για αυτό το σημείο του έτους.

«Σίγουρα υπάρχει η προσδοκία στους πελάτες πως τα επιτόκια θα αυξηθούν», επιβεβαίωσε ο Henrik Johnsson, συνεπικεφαλής παγκόσμιων αγορών χρέους στην Deutsche Bank.

«Τη φετινή χρονιά σε σύγκριση με την περσινή, εκδίδουν χρέος πιο νωρίς μέσα στο έτος -εν μέρει εξαιτίας των αναμενόμενων ανόδων στα επιτόκια και του τι πρόκειται να συμβεί με την ΕΚΤ, αλλά και λόγω των πολιτικών κινδύνων», πρόσθεσε.

Παρότι εκείνοι που εκδίδουν χρέος συνήθως στρέφονται στις αγορές με πιο γρήγορους ρυθμούς νωρίτερα μέσα στη χρονιά, το συνολικό ποσό του δανεισμού μέχρι στιγμής είναι 11% υψηλότερο σε σχέση με τα περσινά επίπεδα την ίδια περίοδο.

Τρίτη και τελευταία μας ευκαιρία

analyst

Η χρεοκοπία της Ελλάδας εντός της Ευρωζώνης αποτελεί τον εφιάλτη του κ. Σόιμπλε – για εκείνο το χρονικό διάστημα όμως που δεν έχει δρομολογήσει ακόμη το πτωχευτικό δίκαιο για τα κράτη της νομισματική ένωσης, καθώς επίσης που δεν έχει μετατρέψει τον ESM σε έναν σύνδικο πτώχευσης, όπως είναι το ΔΝΤ.

.

«Όταν με επισκέφθηκε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας με τον Μανώλη Γλέζο και μου πρότεινε να συνεργαστούμε, του είπα τα εξής: Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι σαν βαγόνια ενός τρένου που κινείται πάνω στις ράγες που έχει τοποθετήσει η ΕΟΚ και το ΔΝΤ. Εσείς τώρα αγωνίζεστε από τρίτο κόμμα να γίνετε δεύτερο, πρώτο. Αλλά και στη θέση της μηχανής να μπείτε, τι νόημα θα έχει αν δεν μπορείτε να αλλάξετε τις ράγες; Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο ερώτημα: Έχετε βρει τρόπο να αλλάξετε τις ράγες;

Επίσης, αν πάρετε τις εκλογές διακηρύσσοντας, όπως διακηρύσσετε, ότι θα καταργήσετε τα μνημόνια, το επόμενο δευτερόλεπτο η βρύση των όποιων παροχών από τους δανειστές θα κλείσει. Επομένως, από το επόμενο δευτερόλεπτο κιόλας θα πρέπει εσείς να είστε σε θέση να εξασφαλίσετε στον ελληνικό λαό μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία και γενικά τα πάντα. Αυτό είναι το δεύτερο ερώτημα: Έχετε βρει τον τρόπο;».

«Γιατί», κατέληξα, «αν επιδιώκετε να πάρετε την εξουσία χωρίς να έχετε ήδη από πριν βρει τον τρόπο να αλλάξετε τις ράγες και να εξασφαλίσετε με άλλους τρόπους στον ελληνικό λαό αυτά που χρειάζεται για να ζήσει, αυτό που κάνετε είναι τυχοδιωκτισμός που μόνο αποτέλεσμα θα έχει την καταστροφή της χώρας και τον εξευτελισμό της ελληνικής αριστεράς» (Μ. Θεοδωράκης).

του Βασίλη Βιλιάρδου

Ανάλυση

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι τα κόμματα της συγκυβέρνησης, η «αριστερά» δηλαδή και η «πατριωτική» δεξιά, επιδίωξαν και κατάφεραν να κερδίσουν τις εκλογές, χωρίς να έχουν βρει τον τρόπο να αλλάξουν τις ράγες – οπότε εξευτελίσθηκαν πλήρως.

ΛΟΓΩ ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ Σε ποιους τομείς προβλέπεται να χαθούν θέσεις εργασίας

Τα εξελιγμένα ρομπότ έρχονται και αντικαθιστούν τους ανθρώπους στις θέσεις εργασίας τους. Αυτό είναι το αντικείμενο και το συμπέρασμα σειράς μελετών και αναλύσεων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες.

Ειδικότερα, ανάλυση της PwC εκτιμά ότι περίπου το 30% των θέσεων εργασίας στην Μεγάλη Βρετανία θα μπορούσε δυνητικά να είναι σε υψηλό κίνδυνο από την αυτοματοποίηση που θα παρατηρηθεί σε πολλές θέσεις εργασίας με την εισαγωγή και τον ρομπότ από τις αρχές του 2030. Το ποσοστό αυτό είναι ακόμη υψηλότερο για τις ΗΠΑ (38%) και την Γερμανία (35%), αλλά χαμηλότερο στην Ιαπωνία (21%).

Οι κίνδυνοι απώλειας θέσεων εργασίας εμφανίζονται υψηλότεροι σε τομείς όπως οι μεταφορές και η αποθήκευση, όπου το ποσοστό εκτινάσσεται στο 56%, της μεταποίησης (46%) και το χονδρικό και λιανικό εμπόριο (44%), αλλά χαμηλότερα σε τομείς όπως η υγεία και η κοινωνική εργασία (17%).

Για τους εργαζόμενους, ο βασικός παράγοντας διαφοροποίησης αναφορικά με τον κίνδυνο απώλειας της θέσης εργασίας τους είναι η εκπαίδευση. Για εκείνους με βασική εκπαίδευση ο δυνητικός κίνδυνος από την εισαγωγή των ρομπότ φθάνει έως και το 46% στο Ηνωμένο Βασίλειο, υποχωρώντας στο 12% για τα άτομα με τις προπτυχιακές τους σπουδές και φυσικά με ανώτερες σπουδές.

Γιατί «φουσκώνουν» οι λογαριασμοί ρεύματος

Όποιος περάσει τις 2000 κιλοβατώρες στο τετράμηνο… καίγεται.

Με μεγάλες προσαυξήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος, που αφορούν κυρίως τους χειμερινούς μήνες, από τον Δεκέμβριο έως τον Μάρτιο, έρχονται αντιμέτωπες μεγάλες κατηγορίες καταναλωτών.

Οι χρεώσεις, οι οποίες κλιμακώνονται ανάλογα με την κατανάλωση, δεν αντιστοιχούν απλώς στα ποσά που εισπράττει η ΔΕΗ  ή άλλος πάροχος για την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά και στις «λοιπές χρεώσεις» που προσαυξάνουν τον λογαριασμό έως και κατά 76% -μάλιστα- προ φόρων.

Ο χειμώνας φέτος ήταν πολύ βαρύς και το πετρέλαιο θέρμανσης πανάκριβο λόγω και της αύξησης του ειδικού φόρου κατανάλωσης.

Έτσι, χιλιάδες ήταν τα νοικοκυριά που αύξησαν τη χρήση άλλων θερμαντικών μέσων (ηλεκτρικά καλοριφέρ, ηλεκτρικές κουβέρτες, αφυγραντήρες ή κλιματιστικά) με αποτέλεσμα να «γράψει» και περισσότερες κιλοβατώρες το ρολόι της ΔΕΗ. Πολλοί ήταν αυτοί που «έσπασαν το φράγμα». Ποιο είναι αυτό; Οι 2000 κιλοβατώρες ανά τετράμηνο.

Όπως φαίνεται και στα στοιχεία που ακολουθούν, το πραγματικό κόστος μιας κιλοβατώρας αν προστεθούν και οι φόροι και οι λοιπές χρεώσεις, κυμαίνεται από 0,1695 ευρώ έως 0,17056 ευρώ για όσους έχουν κατανάλωση (στο κανονικό τιμολόγιο) έως και 2000 κιλοβατώρες το τετράμηνο. Για όσους ξεπεράσουν αυτό το όριο, η χρέωση εκτοξεύεται στα 0,20645 έως 0,209745 ευρώ. Πρόκειται για «καπέλο» της τάξεως του 23% στο σύνολο του λογαριασμού.

ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ - ΣΩΤΗΡΙΑ Διαγραφή προστίμων και τόκων έως και 95% για υπερχρεωμένες επιχειρήσεις

Νόμος του Κράτους θα γίνει το επόμενο διάστημα ο εξωδικαστικός μηχανισμός, η δεύτερη ευκαιρία δηλαδή που δίνεται σε χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις με χρέη σε τράπεζες και Δημόσιο. Το νομοσχέδιο βρίσκεται στη Βουλή και προβλέπει τις διαδικασίες για τη ρύθμιση των οφειλών. Στον μηχανισμό θα ενταχθούν επιχειρήσεις με χρέη πάνω από 20.000 ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι περί τις 400 χιλιάδες και άνω υπολογίζονται οι «κόκκινες» επιχειρήσεις, με τις 300 χιλ. από αυτές να είναι μικρομεσαίες.

Προβλέπει τη δυνατότητα του οφειλέτη να ρυθμίσει τα χρέη του προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία μέχρι και σε 120 μηνιαίες δόσεις (διάστημα 10 ετών), με ελάχιστη καταβολή 50 ευρώ.

Διευκολύνεται η συμφωνία με τη συναίνεση της πλειοψηφίας (60%) των συμμετεχόντων πιστωτών, η οποία επιβάλλεται στην μειοψηφία.

Σύμφωνα με το άρθρο 9, εάν από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης των χρεών μιας επιχείρησης, οι πιστωτές δεν έρχονται σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, τότε προαφαρούνται:

- Το σύνολο των τόκων υπερημερίας των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα.

- Ποσοστό 95% των απαιτήσεων του Δημοσίου από πρόστιμα που έχουν επιβληθεί από τη φορολογική διοίκηση και ποσοστό 85% των απαιτήσεων του Δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης από προσαυξήσεις ή τόκους εκπρόθεσμης καταβολής.

Ν. Λυγερός - "Στρατηγική και ανθρώπινη Συνθήκη Σεβρών". Φέρες, 06/03/2017

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Στρατηγική και ανθρώπινη Συνθήκη Σεβρών". Δημοτικό Θέατρο Φερών. Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017, ώρα: 19.00

ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

ESTIA TV


ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΤΣΑΓΚΡΙΝΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΜΠΕΞΗ. 

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ 

ΜΕΡΟΣ 2ο

Εάλω το άλας

iskra

Η χώρα κινείται μεταξύ τιποτολογίας και τερατολογίας – τι να σου κάνει και η άνοιξη.

Στην «Καθημερινή» ένας εγγράμματος, ο κ. Τ.Θ., και ένας κομψευόμενος άξεστος, ο κ. Κ., γράφουν για τον Μπελογιάννη σαν ο ένας να είναι ο άλλος και οι δύο μαζί η «Καθημερινή» της Κατοχής, όταν καλούσε τους Ελληνες να συνεργασθούν με τους Ναζί για την ανάπτυξη της χώρας. Αξιοθαύμαστη
η συνέχεια της καλής εφημερίδας και πάντα συνεπής στις προτεραιότητές της.
Ρεσάλτο στη ΔΕΗ βλέπει ο κ. Σκουρλέτης, κανείς δεν είναι πιο αριστερός από εμένα, απαντάει ο Τσίπρας – της «πουτάνας του Νότου» γίνεται. Οι διαπραγματεύσεις είναι σκληρές, δεν θα υποχωρήσουμε, λέει η κυρία Αχτσιόγλου, η συμφωνία είναι ante portas, λέει ο κ. Τσακαλώτος – απ’ την Κική και την Κοκώ, ποιαν να πιστέψω; Αρατε πύλας
που λέει και ο κ. Φίλης, ακόμα τούτη την άνοιξη ραγιάδες-ραγιάδες και θα αναστήσει ο Τσίπρας την οικονομία. Από πέρσι το Πάσχα την ανασταίνει, αλλά

η ρουφιάνα τα ’χει στυλώσει! τέζα! για να τον εκθέσει. Πρώτη φορά βλέπω οικονομία να διαβάζει εφημερίδες για να υπονομεύσει την κυβέρνηση.

Η ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΤΖΟΝΣΟΝ ΜΑΤΑΙΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1964

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, οι απόπειρες να καταλυθεί ήταν “ψωμοτύρι” στη ζωή αυτού του κράτους, για έναν κυρίως λόγο: τη δεσπόζουσα θέση του νησιού στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρώτη από αυτές ήταν το 1964, όταν η Τουρκία του Ινονού, πιθανώς με την παρότρυνση ή πάντως με την ανοχή, τότε, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρετανίας, ετοιμάστηκε να εισβάλει στο νησί.

Μέχρι τώρα, η κυρίαρχη ερμηνεία στους ασχολούμενους με το Κυπριακό, ήταν ότι η εισβολή απετράπη λόγω της επιστολής με την οποία ο Πρόεδρος Τζόνσον ειδοποιούσε τον Ινονού να μην εισβάλει. Η επιστολή δόθηκε από τους ίδιους τους Αμερικανούς σχετικά σύντομα στη δημοσιότητα, ίσως σε μία προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι όχι μόνο δεν ενθάρρυναν, αλλά και απέτρεψαν την Τουρκία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων στην Κύπρο και προσωπικός γιατρός του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Δρ. Βάσσος Λυσσαρίδης, αμφισβητεί αυτή την εκδοχή και καταθέτει τη δική του μαρτυρία για το ταξίδι του στο Σότσι και τη συνάντησή του με τον τότε σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσώφ.

Ο “Γιατρός” Βάσσος Λυσσαρίδης, ιδρυτής και επίτιμος Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, του σοσιαλιστικού κόμματος της Κύπρου, είναι μια εμβληματική μορφή των εθνικών και κοινωνικών αγώνων στο νησί, αλλά, επίσης, και ένα σύμβολο των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων σε όλο τον αποικιοκρατούμενο κόσμο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξε φίλος με τον Μαντέλα, τον Νάσσερ, τον Αραφάτ, τον Καντάφι, τον Άσαντ, τον Κάστρο μεταξύ πολλών άλλων.

Ο Jean-Claude Juncker και η νέα Respublica

iskra

του Πέτρου Μηλιαράκη

Επανέρχομαι στο προηγούμενο άρθρο μου (όπως είχα υποσχεθεί στον αναγνώστη) προκειμένου να υπάρξει ενημέρωση και αναφορά στις «ταχύτητες» που εισηγήθηκε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker.

Είναι αλήθεια ότι οι «πέντε νέες ταχύτητες» που εισηγήθηκε ο Jean-Claude Juncker επιτείνουν τη σύγχυση. Επιτείνουν τη σύγχυση δε γιατί ήδη με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας υπάρχουν «διαμορφωμένες ταχύτητες». Ειδικότερα:

Η Συνθήκη της Λισαβόνας και οι υφιστάμενες διακρίσεις

Οι κατέχοντες το Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο, γνωρίζουν ήδη ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει εγκαθιδρύσει δύο ταχύτητες ή άλλως δύο κύκλους επιρροών.

Και τούτο γιατί η Συνθήκη της Λισαβόνας διαχωρίζει τα κράτη – μέλη σε εκείνα που έχουν υιοθετήσει νόμισμά τους το ευρώ και σε εκείνα που δεν έχει αποφασιστεί ότι πληρούν τις προϋποθέσεις για να υιοθετήσουν νόμισμά τους το ευρώ. Τα κράτη αυτά που δεν έχουν υιοθετήσει το ευρώ, η Συνθήκη της Λισαβόνας αποκαλεί ευθέως: «κράτη για τα οποία ισχύει παρέκκλιση» (βλ. άρθρα 136 και 139 ΣΛΕΕ).

«Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα»

iskra

του Νίκου Μπογιόπουλου

Ήταν 30 Μάρτη 1952. Ήταν Κυριακή.

Κυριακή! Μέρα που κατά της διάρκεια της Κατοχής ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις…

Πριν ακόμα χαράξει, μέσα στο σκοτάδι, στις 4.12’ τα χαράματα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων, αυτών που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, προχωρούσε στο στυγερό έγκλημα.

Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία, που θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και για το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα, δόθηκε σαν σήμερα, πριν από 65 χρόνια.

Γ. Καπόπουλος : Συμφωνία πριν τις Γαλλικές εκλογές

Νέα Κρήτη

Κανείς και πολύ περισσότερο η Γερμανία, σε αυτή τη φάση δεν θα ρίσκαραν ένα «ατύχημα» με την Ελλάδα για την ευρωζώνη , σε αυτή τη φάση λέει ο δημοσιογράφος στο  «'Έθνος» και αναλυτής διεθνών γεγονότων  Γιώργος Καπόπουλος, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική αβεβαιότητα  των εκλογών στην Ευρώπη, οδηγεί το πιθανότερο σε κλείσιμο της αξιολόγησης πριν το πρώτο γύρο των Γαλλικών εκλογών.

Η κατάσταση στην Ε.Ε. είναι οριακή, προσέθεσε και αυτό σημαίνει ότι όσο κι αν κρύβουν το μεγάλο πρόβλημα ακόμη και πίσω από την Ελλάδα, αυτό έχει όνομα και λέγεται Ιταλία , που είναι στη χειρότερη κατάσταση  από όλες τις χώρες αυτή τη στιγμή της ευρωζώνης και απλά το «πρόβλημα μπαίνει κάτω από το χαλί» , εξαιτίας του μεγέθους της οικονομίας της.

M.Κοττάκης : Οι «αφωνίες» Σημίτη και η αναφορά Μητσοτάκη στο Χρέος

Νέα Κρήτη

Στην επιλεκτική αναφορά των πεπραγμένων των κυβερνήσεων Σημίτη αναφέρθηκε στον 9.84 ο πολιτικός συντάκτης και συγγραφέας Μανώλης Κοττάκης , κάνοντας λόγο για μια αφ' υψηλού προσέγγιση των προβλημάτων του λαού και απόκρυψη σημαντικών στοιχείων όπως στους εξοπλισμούς και το περίφημο swap για την είσοδο στην ΟΝΕ, που όπως είπε, αποτελούν μία συνέχεια στις αιτίες χρεοκοπίας της Ελλάδας.

Ο Μ.Κοττάκης αναφερόμενος στη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΚΡΗΤΗ-ΤV , υποστήριξε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης , διόλου τυχαία επέλεξε να βάλει σε αυτή τη συνέντευξη ψηλά το θέμα του χρέους για πρώτη φορά, μιλώντας για επιμήκυνση της αποπληρωμής και πάγωμα επιτοκίων, φαίνεται όπως είπε ότι η λύση που ετοιμάζεται κινείται σε αυτό το πεδίο.

ΙΓΝΑΤΙΟΥ: ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΤΡΑΜΠ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ: Πως θα αντιμετωπίσει τους Τούρκους

crashonline

Μία δυσάρεστη “έκπληξη” επεφύλασσε στην τουρκική αντιπολίτευση η χθεσινή ενημέρωση ανωτέρων στελεχών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στους δημοσιογράφους, με αφορμή την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρεξ Τίλερσον.

Οπως γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου στην ιστοσελίδα του, συμμετείχε στην ενημέρωση, κατά την οποία έγινε επίσης γνωστό ότι από τις αμερικανοτουρκικές συζητήσεις αν και δεν αποκλείστηκε το θέμα του Αιγαίου, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών δεν θα επιδιώξει επί τούτου συζήτηση. Αντίθετα θα αναφερθεί στο Κυπριακό.

Παρά το γεγονός ότι όλοι οι υπουργοί Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, είχαν επαφές με την τουρκική αντιπολίτευση και με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο σημερινός επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν θα συναντηθεί με μέλη των κομμάτων της τουρκικής αντιπολίτευσης, όπως συνέβαινε πάντα. Η απόφαση αυτή προκάλεσε απογοήτευση.

Ο κ. Τίλερσον θα πραγματοποιήσει μονοήμερη επίσκεψή στην Άγκυρα, για να συνομιλήσει με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και άλλους αξιωματούχους της τουρκικής κυβέρνησης. Με τη δικαιολογία της έλλειψης χρόνου, δεν θα συναντηθεί με τους αντιπάλους του κ. Ερντογάν.

Χθες κυκλοφορούσαν φήμες ότι αυτό ήταν απαίτηση του Τούρκου προέδρου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι οι επαφές με την αντιπολίτευση θα αποτελούσαν αμερικανική παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας του.

Για τον ISIS

Β.Σιούτη : Πολιτικό Σύστημα άνευ Σχεδίου

Νέα Κρήτη

Από τη συνέντευξη Σημίτη , στις επισημάνσεις Μητσοτάκη για το Χρέος στη ΚΡΗΤΗ-ΤV και από τις επικοινωνιακές πιρουέτες της κυβέρνησης για την Αξιολόγηση, είναι βέβαιο ότι το πολιτικό σύστημα ούτε σχέδιο διαθέτει, ούτε στρατηγική εξόδου από την κρίση, αλλά «βλέποντας και κάνοντας» δρα αντανακλαστικά κυρίως στις επιθυμίες και διευθετήσεις των εταίρων και δανειστών, την  ώρα που η κοινωνία καταβυθίζεται, λέει στον 9.84 η δημοσιογράφος και πολιτική αρθρογράφος Βασιλική Σιούτη .

Η περιπέτεια της Ισλανδίας (4)

Έγκερτ Μάγκνουσσον (αριστερά) και Μάγκνους Γκούντμουνδσσον (*)

Λέγαμε χτες ότι ο ισχυρισμός πως η ισλανδική κυβέρνηση άφησε τις τράπεζες να καταρρεύσουν είναι ψευδής. Στην πραγματικότητα, έκανε κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανε και η Ελλάδα: "έσπασε" κάθε τράπεζα σε δυο κομμάτια, ένα καλό κι ένα κακό. Η διαφορά είναι ότι οι ισλανδοί πέταξαν το κακό κομμάτι στα σκουπίδια επειδή μπορούσαν να το κάνουν ενώ εμείς το φορτωθήκαμε. Αλλά ας δούμε τις λεπτομέρειες, μέσα από τα αρχεία τής αρμόδιας εποπτικής αρχής τής χώρας, της FME.

Πρώτα-πρώτα, στις 9 Οκτωβρίου 2008, ιδρύθηκε η Νέα Landsbanki, με κεφάλαιο 200 δισ. κορώνες σε ρευστό και 2,3 τρισ. σε λοιπά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία προήλθαν από την παλιά τράπεζα. Κατόπιν, στις 15 Οκτωβρίου, ιδρύθηκε η Νέα Glitnir, με κεφάλαιο 110 δισ. κορώνες σε ρευστό και 1,2 τρισ. σε λοιπά περιουσιακά στοιχεία, ομοίως προερχόμενα από την παλιά Glitnir. Τέλος, στις 22 Οκτωβρίου, κατά τον ίδιο τρόπο ιδρύθηκε η Νέα Kaupthing, με κεφάλαιο 75 και 700 δισ. κορώνες αντίστοιχα. Το συνολικό ποσό των μετρητών 385 δισ. κορωνών (ουσιαστικά, δηλαδή, το ποσό που χρειάστηκε για να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, όπως θα λέγαμε στην γλώσσα μας) αντιστοιχούσε στο 30% του ισλανδικού ΑΕΠ και το κατέβαλε εξ ολοκλήρου το ισλανδικό δημόσιο.

Εδώ είναι η τρίτη μεγάλη διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Ισλανδίας. Η Ισλανδία (επαναλαμβάνω: επειδή μπορούσε) μετέφερε στις τρεις νέες "καλές" τράπεζες όλες τις εγχώριες δραστηριότητες των παλαιών, τις καταθέσεις των ισλανδών αποταμιευτών και τις απαιτήσεις των ντόπιων επενδυτών. Όλες οι εξωχώριες δραστηριότητες και υποχρεώσεις παρέμειναν στις παλιές, "κακές" τράπεζες. Ο όγκος αυτού του "καλού" κομματιού ανερχόταν μόλις στο 16% της περιουσίας των παλιών τραπεζών, και ανακεφαλαιοποιήθηκε πλήρως από το κράτος ενώ το υπόλοιπο 84% αφέθηκε στην τύχη του. Στην Ελλάδα φορτωνόμαστε τα "κακά" κομμάτια των τραπεζών επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των υποχρεώσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα αφορά εμάς, τους ντόπιους.

Οδεύοντας προς την 16η Απριλίου

Νέα Πολιτική

του Χρήστου Ζιώγα

Ο Ταγίπ Ερντογάν, με τις οκτώ συνεχόμενες εκλογικές του νίκες, ως υποψήφιος δήμαρχος, πρωθυπουργός και πρόεδρος και τις δύο προηγούμενες επιτυχίες του στα δημοψηφίσματα του 2007 και του 2010 και κυρίως την βιολογική και πολιτική του επιβίωση, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος τον προηγούμενο Ιούλιο, επιδιώκει με το δημοψήφισμα της 16^ης Απριλίου να επιβάλλει και θεσμικά την πολιτική του κυριαρχία στην γειτονική χώρα. Στα δύο προηγούμενα δημοψηφίσματα οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις του νυν Τούρκου Προέδρου επιψηφίστηκαν, το 2007, από το 69% (19,4 εκατ.) και το 2010 από το 57,8% (21,8 εκατ.) των τούρκων ψηφισάντων.

Στα πλαίσια της τρέχουσας προεκλογικής εκστρατείας ο Ταγίπ Ερντογάν προβαίνει σε συνεχείς και κλιμακούμενες φραστικές επιθέσεις προς τις δυτικές πρωτεύουσες, ιδίως εκείνες που απαγόρευσαν την τέλεση προεκλογικών συγκεντρώσεων στο έδαφός τους. Η αντι-δυτική ρητορική, η οποία αντιτίθεται των παγιωμένων διπλωματικών πρακτικών, σύσσωμης της τουρκικής κυβέρνησης δεν δύναται να λογίζεται μόνο με ψηφοθηρικούς όρους. Ακόμη όμως και υπό αυτό το πρίσμα σημαίνει ότι ένα σημαντικό τμήμα του τουρκικού λαού επιδοκιμάζει την συγκεκριμένη φρασεολογία και πραξεολογία! Η πιο κρίσιμη ίσως παράμετρος του επερχόμενου δημοψηφίσματος συνίσταται στο πως θα ψηφίσουν οι ευρωπαίοι πολίτες τουρκικής καταγωγής. Σίγουρα θα δημιουργήσει έντονο προβληματισμό, εφ’ όσον πολίτες ευρωπαϊκών χωρών ψηφίσουν συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες επιτρέπουν την συγκέντρωση των εξουσιών σ’ ένα πρόσωπο και αποκλίνουν από εμπεδωμένες αξίες και πρακτικές των ευρωπαϊκών κοινωνιών.  

Η πρώτη ήττα του Ντόναλντ Τραμπ

Ο Τραμπ ηττήθηκε από το ίδιο το κόμμα του, από το ίδιο το σύστημα που τον ανέδειξε, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ικανότητά του να προχωρήσει στις αλλαγές που ο ίδιος έχει υποσχεθεί, με βασικότερη τη φορολογική μεταρρύθμιση.

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Έφης Τριήρη

etriiri@naftemporiki.gr

Τελικά, τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι και τόσο εύκολα για τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος κατάφερε μεν να πείσει το εκλογικό σώμα να τον ψηφίσει, όχι όμως και το σύστημα που ο ίδιος υποσχέθηκε να «πολεμήσει». Ο Ντόναλντ Τραμπ υπέστη την πρώτη μεγάλη ήττα, μετά την κατάρρευση της πρώτης νομοθετικής του προτεραιότητας, που ήταν η μεταρρύθμιση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, κάτι που είχε υποσχεθεί κατά την προεκλογική εκστρατεία του.

Παρά τις υποσχέσεις, τις απειλές και τα τελεσίγραφα προς τους Ρεπουμπλικανούς, δεν συγκεντρώθηκε η απαραίτητη πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων για την κατάργηση του Obamacare, του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης που είχε εφαρμόσει ο προηγούμενος Αμερικανός πρόεδρος, προσφέροντας ασφάλιση σε εκατομμύρια Αμερικανούς από τις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις.

Ο κ. Τραμπ θεωρούσε ότι το σύστημα αυτό, όχι μόνο δεν ήταν βιώσιμο αλλά και αποτελούσε αντικίνητρο για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ. Τη στιγμή που περίπου 14 εκατομμύρια άνθρωποι θα έχαναν την ασφάλεια υγείας τους από το επόμενο έτος, σύμφωνα με τις προβλέψεις, το ατομικό κόστος θα εκτοξευόταν και κάποιες υπηρεσίες δεν θα καλύπτονταν υποχρεωτικά. Έτσι λοιπόν ηττήθηκε από το ίδιο το κόμμα του, από το ίδιο το σύστημα που τον ανέδειξε, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ικανότητά του να προχωρήσει στις αλλαγές που ο ίδιος έχει υποσχεθεί, με βασικότερη τη φορολογική μεταρρύθμιση.