Μια φωτογραφία που προκάλεσε

Νέα Πολιτική

του Ιπποκράτη Δασκαλάκη*

Λες και δεν μας έφταναν τα βάσανα με τους «μεχμέτηδες» στα ανατολικά μας σύνορα, μια φωτογραφία που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήρθε να προκαλέσει ανησυχίες για τον κίνδυνο του αλβανικού εθνικισμού. Έλληνες νεοσύλλεκτοι στρατιώτες, αλβανικής καταγωγής όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, φωτογραφήθηκαν «πλέκοντας» με τα χέρια τους τον αλβανικό αετό, σύμβολο του αλβανικού αλυτρωτισμού και του περιβόητου «απελευθερωτικού στρατού του Κοσόβου (UCK).

Στερούμενος νομικών γνώσεων δεν θα εξετάσω τις νομικές διαστάσεις του θέματος και κατά πόσο η φωτογραφία αυτή αποτελεί ποινικό αδίκημα και ποίας βαρύτητας (πχ προσβολής εθνικών συμβόλων σε σχέση και με την ύπαρξη του ελληνικού εθνόσημου και στολής του Έλληνα στρατιώτη κλπ). Βέβαια από πειθαρχικής πλευράς, η κατοχή και χρήση κινητού τηλεφώνου με ενσωματωμένη κάμερα και η λήψη φωτογραφίας σε στρατιωτικούς χώρους είναι απαγορευμένες αλλά και παράλληλη μη εφαρμόσιμες, όπως και τόσες άλλες προβλέψεις του νομοθέτη. Θα προσπαθήσω όμως να εστιάσω στο ίδιο το γεγονός και τα αίτια του, τις επίσημες αντιδράσεις και τη γενικότερη στάση μας έναντι των γειτόνων μας στα Τίρανα.

Για ποιο λοιπόν λόγο 7 νεοσύλλεκτοι, κατά το κοινώς ισχύοντα αποκαλούμενοι (άνευ φυλετικών διακρίσεων) και «ψάρακες» προχώρησαν με τέτοια ελαφρότητα στην πράξη τους αυτή; Νεανική αφέλεια ή προσπάθεια ανάδειξης μιας εθνικής ταυτότητος που αισθάνονται ότι καταπιέζεται στα όρια του ελληνικού κράτους; Η απάντηση δεν είναι εύκολη και πρέπει να αποτελέσει σημείο επισταμένης έρευνας των αρχών (δικαστικών και αστυνομικών). Όχι τόσο για τη διαπόμπευση των υπόπτων όσο για μια σε βάθος κατανόηση της πράξεως και των κινήτρων της και την εξαγωγή συμπερασμάτων και την ανάληψη διορθωτικών ενεργειών σε όλα τα επίπεδα. Βέβαια, αυτή η προσέγγιση, έπρεπε να έχει ευρέως χρησιμοποιηθεί εξατομικευμένα και σε κάθε περίπτωση αιτήσεως απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας. Ευελπιστώ ότι η παραπάνω διαδικασία ήδη χρησιμοποιείται από τις αρμόδιες αρχές χωρίς βέβαια να χρειάζεται να διατυμπανίζεται. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η δημογραφική γήρανση του γηγενούς πληθυσμού αποτελεί το μέγιστο εθνικό εφιάλτη και η ελεγχόμενη απονομή της ελληνικής ιθαγένειας συνιστά μια αναπόφευκτη πραγματικότητα.  

Ίμια: 21 χρόνια μετά

iskra

Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων. Συμπληρώθηκαν 21 χρόνια. Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.

   Στην κορυφή των πατριδοκάπηλων βρίσκονται τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής». Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχουΧριστόδουλου Καραθανάση,του υποπλοίαρχουΠαναγιώτη Βλαχάκουκαι του αρχικελευστήΈκτορα Γιαλοψού). Πουσπεκουλάρουν πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον ναζιστικό οχετό τους. Οι -κατά δήλωσή τους- (σπορά των ηττημένων του ’45). Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δοσίλογων. Να παριστάνουν τους “πατριώτες”. Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά. Τι ύβρις.

  Όσο για τους υποκριτές είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.

Ι. Μάζης: Στο Προσφυγικό η νέα Τουρκική κλιμάκωση

Νέα Κρήτη

Το νέο επεισόδιο στα Ίμια, δείχνει ότι η Τουρκική προκλητικότητα, δε μπορεί από την Ελλάδα να αντιμετωπίζεται με μεγαλοθυμία και εξευμενισμό πλέον, λέει ο γεωπολιτικός αναλυτής Ιωάννης Μάζης στο Ράδιο 9.84.

Αναρωτήθηκε μάλιστα τι θα συμβεί και αν είμαστε έτοιμοι και πως θα αντιδράσουμε, αν Τούρκοι κομάντο, εκτός από διέλευση, αποφασίσουν να βρεθούν πάνω σε ελληνική νησίδα. Φαντάζομαι συμπλήρωσε, ότι είμαστε έτοιμοι πλέον για μία καθαρή απάντηση αποτροπής.

Ο ίδιος εκτίμησε ότι η κλιμάκωση της έντασης από τον Ερντογάν, θα έρθει με νέο άνοιγμα της στρόφιγγας του Προσφυγικού προς την Ελλάδα, ιδίως αν το Βερολίνο χορηγήσει άσυλο σε όσους Τούρκους αξιωματικούς του ΝΑΤΟ καταφεύγουν στη Γερμανία. Η Ελλάδα είπε, πρέπει τώρα σε όλα τα διεθνή και ευρωπαϊκά φόρα να καταγγείλει  τον επερχόμενο Τουρκικό σχεδιασμό.

Ο Τσίπρας αντιμέτωπος με το τελεσίγραφο του Eurogroup

Ινφογνώμων Πολιτικά

του Σταύρου Λυγερού

Σε παρτίδα πόκερ για τρεις εξελίσσεται η ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης, με τον χρόνο να τρέχει αντιστρόφως και σε βάρος της Ελλάδας. Όπως αναμενόταν, η εσωτερική μάχη στους κόλπους του ευρωιερατείου έληξε με την επικράτηση του Βερολίνου. Τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση, η Κομισιόν υποχρεώθηκε να συνταχθεί με τη θέση ότι η παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα είναι «αδιαπραγμάτευτη», όπως είπε ο Ντάισελμπλουμ. Το επόμενο βήμα των Ευρωπαίων ήταν αναπόφευκτο. Για να δελεάσουν το Ταμείο, υιοθέτησαν την απαίτησή του για από τώρα νομοθέτηση μείωσης των συντάξεων και του αφορολόγητου μετά το 2018. Μόνη εξαίρεση ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Σαπέν, ο οποίος και εξέφρασε δημοσίως τη διαφωνία του.

Ο Τσακαλώτος πήγε στο Eurogroup  με το επιχείρημα της δημοσιονομικής υπεραπόδοσης το 2016 και με δύο εναλλακτικές προτάσεις ως προς τις απαιτήσεις του ΔΝΤ:

• Πρώτον, την επέκταση ισχύος του δημοσιονομικού κόφτη και στο 2019 με συγκεκριμενοποίηση των δυνητικών περικοπών. Η Αθήνα άφησε να εννοηθεί ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί επέκταση και στο 2020.
• Δεύτερον, πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για τρία χρόνια μετά το 2018, ή 3% για πέντε χρόνια. Η προσπάθειά του να διαπραγματευθεί, όμως, έπεσε στο κενό.

Η από τώρα νομοθέτηση μέτρων ύψους 4,2-4,5 δισ. ετέθη στην ελληνική πλευρά όχι ως θέση προς διαπραγμάτευση, αλλά ως τελεσίγραφο. Για την ακρίβεια, το ευρωιερατείο είναι διατεθειμένο να προσφέρει στην κυβέρνηση Τσίπρα μόνο ένα φύλλο συκής. Πιο συγκεκριμένα, η από τώρα νομοθέτηση της μείωσης των συντάξεων και του αφορολόγητου να συνοδευθεί με μία κοινή δήλωση ότι εάν μετά το 2018 δεν προκύψουν αποκλίσεις οι παραπάνω μειώσεις δεν θα εφαρμοσθούν.

Σάββας Καλεντερίδης : Είναι καθαρό το καθεστώς των Ιμίων;

Νέα Κρήτη

Πίσω από τη νέα Τουρκική προκλητικότητα, που είναι εμφανές ότι οφείλεται και στα εσωτερικά αδιέξοδα και ήττες του Ερντογάν  σε όλα τα πολεμικά πεδία που έχει ανοίξει στα σύνορα του, το ερώτημα για το σύνολο της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, είναι αν από το 1996 έχει υπογραφεί κάτι που δεν γνωρίζει ο ελληνικός λαός , για το καθεστώς των Ιμίων. Αν όχι , τότε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα πρέπει να ασκηθούν ανά πάσα στιγμή, αν όμως συμβαίνει κάτι άλλο, θα πρέπει να το μάθουμε και να αποδοθούν ευθύνες σε όσους τυχόν έχουν κάνει τέτοιες σοβαρές υποχωρήσεις. Αυτά δηλώνει στον 9.84 ο γεωπολιτικός αναλυτής Σάββας Καλεντερίδης, σημειώνοντας ότι μόνο ξένη δύναμη ως  «προβοκάτορας» θα ήθελε κλιμάκωση της κρίσης στο Αιγαίο. Η Ελλάδα ποτέ δεν λειτούργησε επιθετικά,  αλλά και η Τουρκία σε αυτή τη φάση έχει σοβαρότερα ζητήματα να διαχειριστεί.

Το σούπερ σιτάρι της Bayer

analyst

Το γερμανικό τέρας προσπαθεί να επιβάλλει τα γενετικά μεταλλαγμένα γεωργικά προϊόντα παγκοσμίως, καθώς επίσης να μονοπωλήσει τον κλάδο, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια της κυβέρνησης της χώρας – με καταστροφικές συνέπειες για εκατομμύρια μικρούς γεωργούς, στα κράτη του Νότου.     

του Αλέξη Ζακυνθινού

«Όταν κατηγορούμε τη γεωργική παραγωγή στην πατρίδα μας (190 € ανά στρέμμα), συγκρίνοντας την με αυτή της Ολλανδίας (1.700 € ανά στρέμμα) ή του Ισραήλ (1.290 € ανά στρέμμα), καθώς επίσης τις υψηλές τιμές των εγχωρίων γεωργικών ειδών, συχνά δεν λαμβάνουμε καθόλου υπ’ όψιν την ασύγκριτη ποιότητα των ελληνικών προϊόντων – χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως αιτιολογείται απόλυτα η χαμηλή στρεμματική απόδοση.

Επίσης δεν δίνουμε σημασία στο γεγονός ότι, δεν επιδοτείται η γεωργία μας από το κράτος με τους ύπουλους τρόπους άλλων χωρών, όπως η Γερμανία, αφού μας απαγορεύεται από την ΕΕ – ούτε στον ανταγωνισμό των τιμών των γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων.

Ως εκ τούτου οδηγούμαστε σε λανθασμένα συμπεράσματα, όπως συμβαίνει επίσης σε διαφορετικούς τομείς – μεταξύ άλλων όσον αφορά τη φοροδιαφυγή, στην οποία δεν λαμβάνουμε καθόλου υπ’ όψιν τη νόμιμη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών, τα τεχνάσματα άλλων κρατών (ανάλυση) κοκ.«.

Άποψη

Η γερμανική κυβέρνηση, μέσω των υπουργείων Διατροφής & Γεωργίας, καθώς επίσης Παιδείας & Έρευνας, στηρίζει και επιδοτεί την παραγωγή σπόρων από ακατάλληλα σιτηρά, με πολλά εκατομμύρια – τα οποία οδηγούνται, μεταξύ άλλων, στο χημικό της γίγαντα, στη Bayer, η οποία θέλει να απορροφήσει την ανταγωνιστική της αμερικανική εταιρεία Monsanto.

Ήδη πάντως διενεργούνται έρευνες εκ μέρους της Bayer, από πολλά χρόνια τώρα, όσον αφορά την παραγωγή των ονομαζόμενων «υβριδικών σιτηρών» – τα οποία, από την πλευρά του ομίλου έχουν το πλεονέκτημα να εμφανίζουν ανεπιθύμητες ιδιότητες στη δεύτερη γενιά τους, με αποτέλεσμα οι αγρότες να είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν ξανά και ξανά σπόρους, αποκλειστικά από τη Bayer.

Η προφητεία του Κίσινγκερ και ο κόσμος του Τραμπ*

iskra

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Συγκρουσιακή πολιτική έναντι της Κίνας προοιωνίζονται οι πρώτες κινήσεις του.

Στις 14 Φεβρουαρίου 1972, Νίξον και Κίσινγκερ συναντήθηκαν για να συζητήσουν την επικείμενη επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στο Πεκίνο. Αρχιτέκτονας της προσέγγισης με την Κίνα του Μάο – προσέγγιση, που είχε στόχο την αποδυνάμωση του κύριου εχθρού, της Σοβιετικής Ένωσης, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας είπε στο αφεντικό του: «Οι Κινέζοι είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους Ρώσους. Σε βάθος χρόνου, μάλιστα, είναι πιο επικίνδυνοι. Σε 20 χρόνια από σήμερα, ο διάδοχός σου, εάν είναι εξίσου σοφός με σένα, θα προσεγγίσει τους Ρώσους εναντίον των Κινέζων».

Η αναρρίχηση του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο θέτει το ερώτημα εάν η προφητεία Κίσινγκερ βγει αληθινή με καθυστέρηση 25 χρόνων. Άλλωστε ο Μέτερνιχ της αμερικανικής διπλωματίας, ενεργός παρά τα 93 του χρονάκια του, θεωρείται «γκουρού» του άπειρου νέου Προέδρου σε θέματα διεθνούς πολιτικής. Τον επισκέφθηκε κατ’ επανάληψιν στον πύργο του, στο Μανχάταν, μετά την εκλογή του και βρέθηκε και βρέθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου στο Κρεμλίνο, για να βολιδοσκοπήσει τον Πούτιν γύρω από το «ντιλ» που είχε ήδη εισηγηθεί στον Τραμπ: να αποσύρει η Ρωσία την υποστήριξή της στους αντάρτες της ανατολικής Ουκρανίας με αντάλλαγμα η Αμερική να δεχθεί το τετελεσμένο της Κριμαίας και να άρει τις κυρώσεις. Ο απώτερος στόχος είναι ο ίδιος με εκείνον που ενέπνευσε το ιστορικό άνοιγμα του 1972: Να αποτραπεί η δημιουργία μιας στρατηγικής συμμαχίας Μόσχας – Πεκίνου εναντίον της Ουάσιγκτον.

Οι σύμβουλοι του προέδρου

analyst

Εάν οι Η.Π.Α. ακολουθήσουν τη στρατηγική που δήλωσαν, είναι πολύ πιθανόν να ξεσπάσει ένας παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος, με καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη – ενώ μάλλον θα εντείνουν, αντί να επιλύσουν τα προβλήματα της οικονομίας τους.

.

«Ο στόχος του Trump δεν είναι να μειώσει τις συνολικές εμπορικές ροές, αλλά μάλλον να τις αυξήσει. Μέσω σκληρών και έξυπνων διαπραγματεύσεων θέλει να καλυτερεύσει τις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες μας, να αυξήσει τις εξαγωγές, καθώς επίσης να αντικαταστήσει ορισμένα προϊόντα από αυτά που εισάγουμε σήμερα, με άλλα που θα παράγονται στις Η.Π.Α.» (P. Navarro, W. Ross, σύμβουλοι του προέδρου, σε μία μελέτη τους τριάντα σελίδων).

.

Άρθρο

Κανένας δεν επιτρέπεται να πάρει θέση υπέρ ή κατά του προέδρου Trump, από την οπτική γωνία της δικής του χώρας – κρίνοντας ίσως εάν ο προστατευτισμός που εγκαινιάζει είναι θετικός ή αρνητικός για τα ξένα κράτη. Ψηφίσθηκε από τους Αμερικανούς με στόχο την καλυτέρευση του δικού τους βιοτικού επιπέδου, ξεκίνησε δυναμικά τηρώντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, έχει εκφράσει σαφώς την πρόθεση να συγκρουστεί με το εγχώριο και διεθνές κατεστημένο, οπότε θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.

Εν τούτοις, μπορεί να κρίνει εάν αυτά που έχει δηλώσει είναι σωστά από οικονομικής πλευράς – ξεκινώντας από το μεγαλύτερο νοητικό σφάλμα του, έτσι όπως αυτό προκύπτει από τη μελέτη των συμβούλων του που φαίνεται να υιοθετεί. Ειδικότερα από το γεγονός ότι, η μείωση των εισαγωγών σημαίνει αυτόματα αύξηση του ΑΕΠ – για την αριθμητική τεκμηρίωση του οποίου έχουν στηριχθεί προφανώς στη γνωστή μας εξίσωση, σύμφωνα με την οποία τα εξής:

Τι γιόρτασε, αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ;

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Την έχουμε, στην Ελλάδα και μάλιστα στον δημόσιο βίο της, την τάση να γιορτάζουμε ("να τιμούμε") επετείους. Τόσο, ώστε φορές-φορές να παραμελούμε το τι ακριβώς είναι που γιορτάζουμε/τιμούμε. Έτσι, χθες, με τα δυο χρόνια από την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου 2015 που έφεραν - με την παράξενη και για πολλούς ακατανόητη, πάντως αποδεδειγμένα σταθερότατη στήριξη των ΑνΕλλήνων - όχι "για πρώτη φορά Αριστερά" αλλά για πρώτη φορά Αριστερά στην Κυβέρνηση, στις ευθύνες της διακυβέρνησης, το ερώτημα τέθηκε με έμφαση στο τραπέζι. Τι γιόρτασε, αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ασφαλώς κι εδώ λειτουργεί το δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό του "καλού" και του επιτεύγματος, μέσα στα πλαίσια του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού ("Ποιοι είμαστε και τι αντιπροσωπεύουμε"). Αυτό το είδαμε να ξεδιπλώνεται, με το αρμόδιο non-paper του Μαξίμου, η πάλι με την μεγάλη συνέντευξη Αλέξη Τσίπρα στην ΕφΣυν. Προτείνουμε πάντως στον αναγνώστη πέντε προσεγγίσεις του τι γιορτάστηκε, μην και τον βοηθήσουν να διαμορφώσει την δική του ισορροπία απέναντι σ' αυτήν την 2ετία. Λοιπόν:

Πρώτο και, θαρρούμε πιο σημαντικό ήταν ακριβώς ότι το αίτημα ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου - της ριζοσπαστικότερης κι από το αρχικό ΠΑΣΟΚ , π.χ., Αριστεράς - να αποκτήσει πρόσβαση στην εξουσία, βρήκε δικαίωση. Αυτή η έξοδος από το πολιτικό/εξουσιακό περιθώριο, η πρόσβαση στην εξουσία στρωμάτων και απόψεων και διεκδικήσεων που ασφαλώς και είχαν πλήρη ελευθερία έκφρασης (το κεκτημένο της Μεταπολίτευσης), αλλά "όχι και να γίνουν Κυβέρνηση!...", είναι κάτι το πολύ σημαντικό. Είναι η λειτουργία ενσωμάτωσης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Χάνοντας τον στόχο

Αν η Αθήνα πάρει μέτρα και κάνει την καρδιά της πέτρα, η αξιολόγηση θα κλείσει στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Μετά η Ευρώπη θα τρέχει από κάλπη σε κάλπη και πού διάθεση για την ελληνική αγάπη.

Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

ktzor@naftemporiki.gr

Είναι παράλογο να ζητούν μέτρα για μετά το 2018 (...), όμως στο θέμα του χρέους απομείωση δεν πετύχαμε, ανάπτυξη μέσω νέων επενδύσεων δεν επετεύχθη, οι παλιές επενδύσεις προχωρούν εξαιρετικά αργά» σχολίασε ο αναπληρωτής τομεάρχης της Ν.Δ. για θέματα Κοινωνικής Ασφάλισης στο «Πρακτορείο 104,9Fm».

«Παράλογο να ζητούν μέτρα για μετά το 2018» μπορεί να είναι, αλλά εδώ είμαστε και αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Οι θεσμοί απαιτούν τη νομοθέτηση μέτρων που θα ισχύουν μετά τη λήξη του προγράμματος και επιμένουν στην παραμονή του ΔΝΤ, ενώ το Ταμείο εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Αν η Αθήνα πάρει μέτρα και κάνει την καρδιά της πέτρα, η αξιολόγηση θα κλείσει στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Μετά η Ευρώπη θα τρέχει από κάλπη σε κάλπη και πού διάθεση για την ελληνική αγάπη.

Η κατάσταση έχει καφκικά στοιχεία. Όλο αυτό δεν είναι σταυρόλεξο ούτε καν γόρδιος δεσμός, είναι μηχανισμός. Δεν συμβαίνει επειδή δεν υπολογίστηκαν καλά κάποιες παράμετροι στον σχεδιασμό του. Συμβαίνει ακριβώς επειδή ο μηχανισμός σχεδιάστηκε ώστε να λειτουργεί έτσι.

Ο τριπλός άθλος της κυβέρνησης

analyst

του Ιάκωβου Ιωάννου

Δύο ακόμη χαμένα χρόνια για την Ελλάδα από μία κυβέρνηση που έκανε ακριβώς τα αντίθετα, από αυτά που υποσχέθηκε στους Έλληνες – καταφέρνοντας επί πλέον το δεύτερο άθλο, να μην κάνει επίσης τίποτα από αυτά που υποσχέθηκε στους δανειστές. Ακόμη χειρότερα, ξεκινώντας ως ο «επικριτής» της διαφθοράς, της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους, κατέληξε ως ο καινούργιος «ηγέτης» του τελευταίου – ενώ απλά άλλαξε τους παλαιούς πρωταγωνιστές της διαπλοκής και της διαφθοράς με νέους δικούς της.

Ο τρίτος άθλος της κυβέρνησης επετεύχθη στο χθεσινό Euro Group, όπου κατάφερε να συσπειρώσει όλους τους δανειστές μαζί εναντίον της χώρας μας – καθώς επίσης να εισπράξει το γνωστό «Take it or leave it», όπου (α) είτε συμβιβάζεται με τα νέα θηριώδη μέτρα που της ζητήθηκαν, (β) είτε δεν ολοκληρώνεται η δεύτερη αξιολόγηση, δεν παίρνει την επόμενη δόση του δανείου, δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, κλείνουν οι τράπεζες που οφείλουν σχεδόν 90 δις € στην ΕΚΤ έχοντας ανάλογες κρατικές εγγυήσεις, χρεοκοπεί η Ελλάδα και οδηγείται στη δραχμή.

Περαιτέρω, ο πρωθυπουργός κατηγορείται πλέον ευθέως από τους Γερμανούς ως καιροσκόπος, με κριτήριο όλα τα παραπάνω – επίσης σχετικά με το ότι, πέτυχε ένα καθόλου υγιές πρωτογενές πλεόνασμα, αφού δεν προήλθε ως όφειλε από την αύξηση του ΑΕΠ αλλά από τους υπερβολικούς φόρους, οι οποίοι κατέστρεψαν ακόμη περισσότερο την οικονομία της χώρας.

Made in Greece (ΙΙ): Μια άλλη προσέγγιση της ανταγωνιστικότητας

Η χώρα μας πάντα, αλλά ιδίως τώρα, έχει μόνο μια επιλογή: να παράγει προϊόντα υψηλής ποιότητας, επώνυμα, υψηλής προστιθέμενης αξίας και ν’ απευθύνεται στα ανώτερα εισοδηματικά τμήματα των ξένων αγορών. 

Του Θανάση Φροντιστή

Δρα Οικονομολόγου, Αντιπροέδρου του Ελληνοκινεζικού Επιμελητηρίου, π. Προέδρου του ΟΠΕ

a.frontistis@gmail.com

Σε πρόσφατο άρθρο μου στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ (5/1/2016), υποστήριζα, ότι το MADE IN GREECE πρέπει να αποτελεί κεντρικόν άξονα για την εξαγωγική στρατηγική της χώρας. Ένας γνωστός οικονομολόγος, διαβάζοντας το άρθρο αυτό με ρώτησε αν έχω λάβει γνώση των δεικτών ανταγωνιστικότητας του Global Competitiveness Report, του World Economic Forum, το οποίο κατατάσσει τη χώρα μας στην 86^η θέση ανάμεσα σε 138 χώρες. Βεβαίως και έχω λάβει γνώση αυτής της Έκθεσης και διαφωνώ σε πολλά σημεία της. Γιατί, η Έκθεση αυτή στηρίζεται σε πολλές μακροοικονομικές γενικεύσεις, ορισμένες από τις οποίες βέβαια έχουν βάση, αλλά δεν παίρνει υπ’ όψη της βασικά, ίσως και κυρίαρχα, στοιχεία που συνθέτουν την ανταγωνιστικότητα. Επειδή δε το σημαντικό αυτό θέμα με έχει απασχολήσει, τόσο ως οικονομολόγο, όσο όμως και σαν ανώτατο στέλεχος πολυεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και ως Πρόεδρο του ΟΠΕ, το έχω προσεγγίσει και μάλιστα και με ένα άρθρο μου το 1985.¹

Ο Θανάσης Φροντιστής

Ο Δείκτης Ανταγωνιστικότητας του WEF στηρίζεται κυρίως στο κόστος των προϊόντων, άμεσο ή ως αποτέλεσμα και άλλων παραγόντων που το επιβαρύνουν. Η τιμή όμως ενός προϊόντος δεν προσδιορίζεται μόνο από το κόστος. Θα έλεγα μάλιστα, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ λίγο προσδιορίζεται από το κόστος. Κι αυτό, παραπέμπει σ’ έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που επηρεάζουν καταλυτικά την ανταγωνιστικότητα, που είναι η διαστρωμάτωση της αγοράς, δηλ. των αγοραστών ενός προϊόντος. Η υψηλή συγκριτικά τιμή ενός προϊόντος δεν αποτελεί αναγκαία ένδειξη, ότι το προϊόν αυτό έχει υψηλό κόστος, αλλά ότι απευθύνεται στο υψηλού εισοδήματος τμήμα της αγοράς, ανεξάρτητα από το κόστος του.

Η Ελλάδα, λόγω του μεγέθους της, αλλά και λόγω του μεγέθους των επιχειρήσεών της – το 99% σε αριθμό είναι μικρομεσαίες – δεν μπορεί να διασφαλίσει οικονομίες κλίμακος στην παραγωγή, που μειώνουν το κατά μονάδα κόστος. Άρα δεν μπορεί – πέρα του ότι δεν πρέπει – ν’ απευθύνεται στρατηγικά στα χαμηλότερα από πλευράς εισοδήματος τμήματα της αγοράς, τα οποία αγοράζουν ένα προϊόν λόγω της χαμηλής του τιμής.

Μπορεί η εκλογή Τραμπ να αποτελέσει την αρχή του τέλους του οικονομικού υποδείγματος που κυριαρχεί τα τελευταία έτη;

Του Κώστα Μελά
1.

Δεν θα είμαστε μακριά από την αλήθεια υποστηρίζοντας ότι σε ολόκληρο τον Πλανήτη, την τελευταία περίοδο, μια ερώτηση κυριαρχεί : βρισκόμαστε προ των πυλών αλλαγής του οικονομικού υποδείγματος που κυριάρχησε τα τελευταία σαράντα χρόνια οδηγώντας σε αυτό που ονομάσθηκε (υπερ)παγκοσμιοποίηση με αιχμή του δόρατος τον χρηματοπιστωτικό τομέα και την μετακίνηση μεγάλου μέρους της πραγματικής οικονομίας στην Ανατολή;  Μια διαδικασία που προκάλεσε τεκτονικές αλλαγές στις επικρατούσες μέχρι τότε οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συμπεριφορές των πολιτών του συνόλου των χωρών του πλανήτη. Στην αναπτυγμένη Δύση, κυρίως στην Ευρώπη, οι εργασιακές σχέσεις, το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά  υπέστησαν τρομακτικές επιθέσεις μεταφέροντας μεγάλο μέρος του παραγόμενου πλούτου στη μεριά των κερδών . Σημαντικές αλλαγές εμφανίστηκαν στο καθημερινό κοινωνικό ήθος ως ένα πλέγμα προτύπων, βασικές αρχές του οποίου ήταν οι καταναλωτικές –ηδονιστικές στάσεις ζωής, η λατρεία του εφήμερου, η ενδυνάμωση του ατομικού , και η καταρράκωση κάθε εμπιστοσύνης στο συλλογικό. Η  πολιτισμική συμπεριφορά των πολιτών διέπεται από τη μεταμοντέρνα λογική της υπερκατανάλωσης, του σύγχρονου lifestyle, της αυτοπραγμάτωσης του εαυτού, του χρηματιστηριακού τρόπου αντιμετώπισης των κοινωνικών γεγονότων, λογική δηλαδή η οποία αντιμετωπίζει οτιδήποτε ως ευκαιρία απόδρασης από τα «βάρη» του παρελθόντος , με μοναδική επιδίωξη την βίωση μόνο του παρόντος.

Πόσο κοντά βρισκόμαστε σε μια εγκατάλειψη αυτού του υποδείγματος που καθοδηγήθηκε πρωταρχικά από μια θεώρηση της οικονομίας (νεοφιλελεύθερη αντίληψη)  ως της κυρίαρχης  και καθοριστικής στιγμής όλων των υπολοίπων στιγμών που απαρτίζουν την κοινωνία;

Το σχόλιο της Δευτέρας - Ο βρόχος του ασφαλιστικού, η μνήμη, η λήθη και η μετάταξη των αγροτών

taxheaven

Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής - φοροτεχνικός
Μέλος της επιστημονικής ομάδας του TAXHEAVEN

Ι. Πρόλογος

Μια σκέψη, για λίγο σιωπή καθώς κλείνουν τα βλέφαρα και έπειτα ξεκινά το σεργιάνι στα αυλάκια του μυαλού. Μια στιγμή που σωπαίνουν όλα γύρω μου, οι εκκωφαντικοί θόρυβοι της μεγαλούπολης χάνονται σαν τρίλιες που σβήνουν σιγά σιγά κι εγώ αφήνομαι σε ένα ταξίδι αλλόκοτο, μαγευτικό, μακριά από την αλήθεια που μου έμαθαν. Αναμοχλεύω το παρελθόν, εικόνες, στιγμές, πρόσωπα, καταστάσεις, περνούν σιγά σιγά μπροστά απ΄τα κλειστά μάτια σαν δροσουλίτες, ενώ έχω παραδοθεί στους ήχους της σιωπής. Το ποντοπόρο σκαρί που με ταξιδεύει δένει για λίγο σε έναν μικρό και ήρεμο όρμο με χρυσή αμμουδιά. Στο βάθος της ακρογιαλιάς εκβάλει ένας μικρός χείμαρρος και βλέπω καθαρά δύο αιθέριες υπάρξεις που άλλοτε στέκονται η μία απέναντι στην άλλη τραβώντας με δύναμη ένα χοντρό σχοινί και άλλοτε κάθονται δίπλα η μία στην άλλη συζητώντας. Η Μνήμη και η Λήθη προσπαθούν συχνά μέσα από αυτή τη διελκυστίνδα να κερδίσει η μία την άλλη! Ανοίγω τα μάτια μου, το ταξίδι τελειώνει απότομα, κοιτάζω γύρω μου προσπαθώντας να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Η τελευταία εικόνα από το σύντομο αυτό ταξίδι που έκανα δεν έχει φύγει ακόμη από μπροστά μου. Αναλογίζομαι ότι αυτή η έντονη και ιδιόμορφη «πάλη» ανάμεσα στη Μνήμη και στη Λήθη διαδραματίζεται συνεχώς μέσα μου. Γίνεται ακούσια κι αθόρυβα, θαρρώ πως υποβόσκει σε κάθε έκφανση της ζωής.

Όμως, σ’ αυτή τη μάχη  ρίχνονται και «πολεμιστές» εξωγενείς που προσπαθούν και τελικά ενισχύουν —άλλοτε τεχνηέντως και άλλοτε οφθαλμοφανώς και με κάθε τρόπο— τη λήθη, έτσι ώστε αυτή να κερδίσει τη μνήμη, θάβοντας ταυτόχρονα για πάντα τις αναμνήσεις ή τα αισθήματα. Είναι όμως εύκολο οι αναμνήσεις, οι μνήμες και τα συναισθήματα να πνιγούν μέσα στο νερό της λήθης; Μήπως πρέπει να παλέψουμε σθεναρά για να μη χαθούν οι μνήμες που τροφοδοτούν με συναισθηματική ενέργεια, δύναμη και ελπίδα το πνεύμα και τη ψυχή μας; Μήπως πρέπει να κρατήσουμε ζωντανές τις μνήμες εκείνες που θα ρίχνουν φως στο διάβα μας οδηγώντας μας σε πιο ασφαλή μονοπάτια; Και κάπου εκεί έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια της Κικής Δημουλά: «Μνήμη και λήθη συνεργάζονται. Η μία δίνει στην άλλη ό,τι της περισσεύει, ό,τι της είναι πολύ. Όταν η μνήμη παραφορτωθεί, περνάει τα δεδομένα της στη λήθη. Η λήθη έχει το ανεπιθύμητο. Μέσα σ’ αυτή υπάρχουν αισθήματα και αναμνήσεις που δεν μπορεί να καταφάει και τα επιστρέφει στη μνήμη. Υπάρχουν αναμνήσεις που ενοχλούν τη λήθη, γι’ αυτό και ξεχνάμε για λίγο καιρό και μετά οι αναμνήσεις επιστρέφουν. Η λήθη δεν τις αντέχει και τις επιστρέφει στη μνήμη».

Στα όρια του κραχ νοικοκυριά και επιχειρήσεις

ΕΡΕΥΝΕΣ - ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ - ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ

Του Βασίλη Σ. Κανέλλη

Είναι δεδομένο ότι θα ενισχύονται φαινόμενα απομονωτισμού, εθνικής περιχαράκωσης, αδιαφορίας για τη μεγαλύτερη κατάκτηση της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα,  δηλαδή της ένωσης των λαών, έστω και σε ημιτελή κατάσταση.

Στα όρια του κραχ βρίσκονται χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις, καθώς η πραγματική οικονομία δεν δείχνει να ευημερεί, όπως ευημερούν οι αριθμοί. Παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία του προϋπολογισμού δείχνουν μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης των 4,4 δισ. ευρώ, εντυπωσιακή αύξηση στην είσπραξη των φόρων (1,7 δισ. ευρώ περισσότεροι φόροι το 2016), επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη (πρόβλεψη για θετικό πρόσημο έως και 2,7% φέτος) η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς θετική.

Το αντίθετο μάλιστα. Μια σειρά από έρευνες που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, καταγράφουν δραματική αύξηση των νοικοκυριών που ζουν σε συνθήκες φτωχοποίησης, χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις που δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, μεγάλη άνοδο της ψαλίδας των κοινωνικών ανισοτήτων, απώλεια τεράστιας περιουσίας στα χρόνια της κρίσης και ειδικά σε περιόδους αβεβαιότητας, όπως η σημερινή.

DIW: Ο οικονομικός χειμώνας στην Ελλάδα θα κρατήσει «τουλάχιστον άλλα δέκα χρόνια»

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ

Ο διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Μ. Φράτσερ μιλά στη Deutsche Welle για την ελληνική την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό, για επενδυτικά κίνητρα και για ένα ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο.

Την περασμένη Πέμπτη το Eurogroup για μια ακόμη φορά συμπέρανε ότι η Αθήνα δεν υλοποίησε αυτά που όφειλε να εφαρμόσει για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του τρίτου δανειακού προγράμματος. Τα επίμαχα μέτρα αφορούν μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, το συνταξιοδοτικό, το φορολογικό αλλά και νομοθέτηση μέτρων που μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν πετύχει τους στόχους που θα τεθούν. Οι ενδοιασμοί της ελληνικής κυβέρνησης σχετίζονται με τις αρνητικές συνέπειες που θα επιφέρει μέρος αυτών των μέτρων για ένα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού.

Επιστρομή στη δραχμή;

Μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το δίλημμα; Προς το παρόν όχι, εκτιμά ο διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) Μαρσέλ Φράτσερ μιλώντας στη Deutsche Welle: «Μακροπρόθεσμα οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, βραχυπρόθεσμα όμως έχουν οικονομικό κόστος για τους κοινωνικά αδύναμους. Και αυτό είναι το δίλημμα. Οι μεταρρυθμίσεις είναι σωστές αλλά για τα επόμενα ένα, δύο χρόνια οι άνθρωποι, και προπαντός αυτοί που είναι κοινωνικά αδύναμοι, θα υποστούν στερήσεις. Δεν βλέπω καμία εναλλακτική παρά να συνεχιστεί το πρόγραμμα. Συνεπώς, η διένεξη μεταξύ τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης θα συνεχιστεί. Επίσης, βλέπω την αναγκαιότητα να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Ελλάδα και πέραν του 2018.»

Μια παράταση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Αθήνα και τους θεσμούς αλλά και η επιβολή νέων μέτρων στους έλληνες πολίτες θα μπορούσαν τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ελλάδα να προκαλέσουν ξανά μια συζήτηση για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ευρωζώνη. Θα ήταν όντως μια επιλογή; «Η έξοδος από το ευρώ», εκτιμά ο κ. Φράτσερ, «είναι για όλες τις χώρες η χειρότερη επιλογή - προπαντός για την Ελλάδα. Μια έξοδος δεν θα έλυνε κανένα από τα προβλήματά της. Ούτε η οικονομία της θα γινόταν πιο ανταγωνιστική, ούτε οι κρατικοί θεσμοί αποτελεσματικότεροι. Τουναντίον, η χώρα θα βυθιζόταν σε μια βαθιά κρίση που θα ήταν πολύ χειρότερη από αυτή που έζησε τα τελευταία χρόνια.»

Γ. Κοντογιώργης - Το ατομικό και το συλλογικό. Το διακύβευμα και το σύστημα - 22.10.2016

Ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, η οποία έγινε στις 22.10.2016 στην Άρτα, στο πλαίσιο Ημερίδας με θέμα “Κρίση στην κοινωνία - Κρίση στο σχολείο;”, την οποία διοργάνωσε το Κέντρο Πρόληψης Νομού Άρτας .

Χ Χουλιάρας:Αγροοικολογία,η τολμηρή πρόταση,ενός ολοκληρωμένου αγροτικού σχεδιασμού.

Xoυλιάρας Χαρίλαος κ' Πέτρος Ιωάννου μιλούν για τον αγροτικό σχεδιασμό στον Σπορnews 90,1fm της Λάρισας στους ''ακροβάτες του ονείρου'' 12/1/17.Κάθε μέρα (7χ7) μαζί για 77' ( 10.00 - 11.17π.μ.) Για το διαδύκτιο sportnews901.gr

Κράτος ή μαριονέτα

Ινφογνώμων Πολιτικά

Η Ελλάδα τώρα είναι ένα κράτος-μαριονέτα στα χέρια διεφθαρμένων, αδύναμων και δειλών πολιτικών ελίτ

του Σάββα Καλεντερίδη

Πριν από 21 χρόνια, τέτοιες μέρες, είχε ξεσπάσει η λεγόμενη κρίση των Ιμίων και την χαρακτηρίζω έτσι γιατί, κατά την άποψή μου, ήταν μια φτιαχτή κρίση που εξυφάνθηκε σε κάποια γραφεία της Ουάσινγκτον, που επέλεξαν στην Ελλάδα και την Τουρκία τις μαριονέτες που θα πυροδοτούσαν τις εξελίξεις, που κατέληξαν σε μια εθνική ήττα για την Ελλάδα.

Τότε ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης, άβουλος και δειλός, σύρθηκε από τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να απωλέσει το δικαίωμα να ασκεί κυριαρχία στη Μικρή και τη Μεγάλη Ίμια.

Μέχρι τότε ο διοικητής του λόχου, σε μονάδα της Καλύμνου, που ήταν υπεύθυνος για τα δυο αυτά ελληνικότατα νησιά, τουλάχιστον μια φορά το μήνα ήταν υποχρεωμένος να τα επισκέπτεται με πλωτό μέσο, να αποβιβάζεται, να επιθεωρεί το χώρο και τις μεταλλικές ελληνικές σημαίες που ήταν ορθωμένες και να αναφέρει σχετικά στους ανωτέρους του την κατάσταση που επικρατούσε σ’ αυτά. 

Μετά την κρίση των Ιμίων η Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται στην πράξη, απεμπόλησε το δικαίωμα αυτό, χωρίς μέχρι σήμερα οι πολίτες να γνωρίζουμε τι αποφάσισε και ποια συμφωνία υπέγραψε ο τότε πρωθυπουργός με τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών.

Δυο παρατηρήσεις για το θέμα:

Ο πρωθυπουργός δεν διαβουλεύθηκε με κανέναν για να λάβει τη συγκεκριμένη απόφαση. Δεν ρωτήθηκε κανένα κόμμα, καμία επιτροπή, κανένας βουλευτής και φυσικά κανένας πολίτης αν συμφωνούσε με τους χειρισμούς και με τη συμφωνία που έγινε για να λήξει η «κρίση».

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι της εσχάτης προδοσίας, γιατί η απώλεια εθνικού εδάφους μόνο ως τέτοια πράξη μπορεί να χαρακτηριστεί, όχι μόνο δεν εγκλήθηκαν από κανέναν θεσμό της Ελληνικής Δημοκρατίας για να λογοδοτήσουν, αλλά κέρδισαν και τις επόμενες εκλογές, λαμβάνοντας και άλλες καταστροφικές αποφάσεις για το μέλλον της πατρίδας, τις οποίες πληρώνουμε μέχρι σήμερα – όπως για παράδειγμα η απόφαση για την παράδοση Οτζαλάν και η απόφαση για την είσοδο στο ευρώ!

Μηχανή του Χρόνου: Ο Έλληνας που πρόδωσε τη Φιλική Εταιρεία, επειδή ο Κολοκοτρώνης του έκοψε την πίστωση

news247

Ο Κολοκοτρώνης ως ζωέμπορας του ζήτησε να εξοφλήσει τα χρέη του κι εκείνος πρόδωσε τη Φιλική Εταιρεία στον Αλή Πασά

Από το 1816 ως το 1821 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, κυνηγημένος από την Πελοπόννησο, έζησε ως ιδιώτης στη Ζάκυνθο ασχολούμενος με το ζωεμπόριο. Η τιμιότητα στις συναλλαγές του και η φυσική του καλοσύνη τον βοήθησαν να κερδίσει πολύ γρήγορα την εκτίμηση του ζακυνθινού λαού. Ζούσε σε ένα μικρό σπίτι πίσω από το αρχοντικό του Αλέξανδρου Ρώμα. Στο σωματείο των κρεοπωλών, στο οποίο προμήθευε ο Κολοκοτρώνης τα ζώα που έφερνε από την Πελοπόννησο, υπήρχε και κάποιος που ονομαζόταν Διόγος. Είχε ισχυρή θέση στο σωματείο και αρκετές γνωριμίες. Γι” αυτόν τον λόγο τον είχαν μυήσει στην Φιλική Εταιρεία.

Ήταν η εποχή που το μυστήριο της είχε αρχίσει να εξαπλώνεται «σε καλούς και κακούς», όπως εύστοχα ανέφερε ο Γέρος. Ο Διόγος χρωστούσε αρκετά χρήματα στον Κολοκοτρώνη. Ο Μοραϊτης κλέφτης, λόγω του ότι ο Διόγος ήταν συναγωνιστής στον κοινό αγώνα για απελευθέρωση, τον διευκόλυνε συνεχώς. Εκείνος όμως, όχι μόνο δεν εξοφλούσε τα παλαιά χρέη, αλλά δημιουργούσε συνεχώς νέα. Ο Κολοκοτρώνης του διέκοψε την πίστωση. Ο Διόγος εκτόξευσε εναντίον του κάποιες αόριστες απειλές με σαφείς όμως υπαινιγμούς για την Εταιρεία. Ακολούθησε έντονη λογομαχία, αλλά ο Διόγος δεν περιορίσθηκε σ” αυτήν. Επιβιβάσθηκε σε ένα πλοίο και αναχώρησε για την Ήπειρο. Τα άγρυπνα μάτια όμως της Εταιρείας παρακολουθούσαν κάθε κίνησή του. Έτσι, μέσα στο ίδιο πλοίο ταξίδεψε και ένας κατάσκοπος της Φιλικής. Ο Διόγος παρουσιάσθηκε στον Αλή πασά και του αποκάλυψε τα πάντα σχετικά με την αλυτρωτική συνωμοσία. Επίσης, έκανε και το εξής προδοτικό.

Λαφαζάνης:Η δεξιά οφείλει χάρη σε Τσίπρα γιατί έκανε όσα δεν θα μπορούσε κείνη κ μεις κόκκινη κάρτα

Λαφαζάνης Παναγιώτης επικεφαλής ΛΑΕ κ' Πέτρος Ιωάννου στον Σπορnews 90,1fm της Λάρισας στους ''ακροβάτες του ονείρου'' 28/1/17.Κάθε μέρα (7χ7) μαζί για 77' ( 10.00 - 11.17π.μ.) Για το διαδύκτιο sportnews901.gr

Η. Κουσκουβέλης : Μερική ικανοποίηση από την ανασκευή Ταγιάνι

Νέα Κρήτη

Προφανώς και η ανασκευή Ταγιάνι για τα Σκόπια κινείται σε ορθή κατεύθυνση , αλλά μερικώς, αφού έγινε μόνο στα ελληνικά και στο προσωπικό του λογαριασμό twitter και όχι στα Αγγλικά και στον επίσημο λογαριασμό του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είπε στο Ράδιο  9.84 ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Ηλίας Κουσκουβέλης.

Ο ίδιος αναφέρθηκε και στη αναγνώριση των Σκοπίων από την Μάλτα που αυτή τη περίοδο ασκεί την Προεδρία στην Ε.Ε.

Σημείωσε πάντως με έμφαση ότι όλα αυτά τα φαινόμενα μαζί με τις νέες προκλήσεις της Τουρκίας για τη μη έκδοση των 8 στρατιωτικών της, εδράζονται στη εσφαλμένη αντίληψη των γειτόνων μας, ότι εξαιτίας του οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας, είμαστε σε ευρύτερη φάση αδυναμίας.

Προς σύγκρουση με τη Γερμανία;

iskra

του Γιώργου Δελαστίκ

Πληθαίνουν οι ενδείξεις – ενδείξεις, όχι αποδείξεις – ότι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ εξελέγη για να προσωποποιήσει την αναμέτρηση με το Βερολίνο. Να ηγηθεί δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ ενός συνασπισμού ανάλογου με εκείνον, ο οποίος υπήρχε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιχειρώντας να αποτρέψει τη συγκρότηση του Τέταρτου Ράιχ, οικονομικού αυτή τη φορά, της Γερμανίας. Αυτό που υπήρχε και είναι ακόμη υποψία, ενδέχεται να αποδειχθεί πολιτική πραγματικότητα. Θα δούμε τι θα γίνει σύντομα.

«Η ΕΕ είναι κατά βάση το όχημα για να υλοποιήσει τους σκοπούς της η Γερμανία», δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ σε συνέντευξη που έδωσε στους Τάιμς του Λονδίνου και τη γερμανική Μπιλντ. «Όλα δείχνουν ότι ο Τραμπ ποντάρει ανοιχτά στη διάλυση της ΕΕ», έγραφε προχτές στο κύριο άρθρο της η Αυγή και συνέχιζε γράφοντας ότι ο Πρόεδρος της ευρωομάδας, ο Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ, είχε σπεύσει μια μέρα νωρίτερα «η ΕΕ είναι πλέον μόνη της». Αναφερόμενη μάλιστα στα όσα είπε ο Τραμπ για τη Γερμανία, η Αυγή υπογράμμιζε: «Στη σημερινή φάση, καμία δήλωση δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταξική. Από καιρό οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αισθάνονται να συνθλίβονται από την υπαγόρευση της λιτότητας από το Βερολίνο»! Το ενδιαφέρον κύριο άρθρο της Αυγής καταλήγει γράφοντας ότι το Βερολίνο θα έπρεπε «να εισακούσει όχι τους σοσιαλιστές, όχι την Αριστερά, όχι τους Πράσινους, αλλά τον βαθιά συντηρητικό υποψήφιο πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν, που ζητεί μεταξύ άλλων την ομοσπονδοποίηση του χρέους στην Ευρώπη ως εργαλείο για τη διάσωση του ευρώ – και της ΕΕ». Δεν λέει όμως μόνο η Αυγή ότι η υπό συγκρότηση νέα κυβέρνηση τω ΗΠΑ δεν συμπαθεί καθόλου το ευρώ και θα ήθελε να το δει να καταποντίζεται.

Γ. Καπόπουλος: Οι τελευταίο Λεονταρισμοί Σόιμπλε

Νέα Κρήτη

Η ανάγνωση των εξελίξεων στις Βρυξέλλες για το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης κατά τον αρθρογράφο του «Έθνους»  και αναλυτή διεθνών γεγονότων Γ.Καπόπουλο, είναι πως μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου, οπότε η αξιολόγηση θα πρέπει να κλείσει, αναζητείται μία διατύπωση όπου στην Ελλάδα δεν θα σημαίνει πρόσθετα μέτρα και στις θεσμούς τήρηση των συμφωνιών.

Με μία Ε.Ε  υπό πίεση από Τράμπ και Brexit, με εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρες κλειδιά όπως η Γαλλία και η Ιταλία, αλλά και η Γερμανία, ζούμε απλά τους τελευταίους λεονταρισμούς Σόιμπλε, πριν την αλλαγή πολιτικής από την μονόπλευρη λιτότητα.

Σε διαφορετική περίπτωση μετά τον Σεπτέμβριο η Ε.Ε. θα έχει διαλυθεί. Οπότε κατά τη γνώμη του, το τελευταίο που θα ήθελαν τώρα είναι να ανοίξουν θέμα εγκατάλειψης της Ελλάδας. Αμέσως θα ξηλώνονταν όλη η Ε.Ε. τόνισε.

Σουρωτήρι το δίκτυο του ΟΤΕ

Νέα διάσταση στο σκάνδαλο των υποκλοπών στο δίκτυο του ΟΤΕ δίνουν οι πρόσφατες καταγγελίες του ΚΚΕ ότι επί ημέρες παρατηρούνταν συνακροάσεις στο τηλεφωνικό κέντρο της έδρας του κόμματος. Ειδικότερα, την 1η Δεκεμβρίου 2016 το ΚΚΕ κατήγγειλε ότι σε κάθε κλήση που γινόταν προς το ΚΚΕ, επί δύο συνεχιζόμενες μάλιστα ημέρες, απαντούσαν την ίδια ώρα και τα τηλεφωνικά κέντρα άλλων κομμάτων!

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Προφανώς, όπως εύκολα μπορεί κανείς να υποθέσει, το «μηχανάκι» που καταγράφει τις κλήσεις στα κόμματα υπέστη κάποια τεχνική βλάβη κι έτσι ήρθε στην επιφάνεια ο μηχανισμός παρακολούθησης που έχει στηθεί καταγράφοντας κάθε τηλεφωνική συνδιάλεξη που γίνεται από και προς τα πολιτικά κόμματα. Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, παρήγγειλε κατεπείγουσα (λόγω της σοβαρότητας του θέματος) έρευνα ώστε να γίνει γνωστό τι έχει συμβεί.

Ανακοίνωση, με αφορμή τις καταγγελίες του ΚΚΕ, εξέδωσε και ο ΟΤΕ, όπου τονίζεται ότι «δεν παρατηρήθηκε κάποια δυσλειτουργία από τους μέχρι στιγμής ελέγχους». Ο ΟΤΕ ωστόσο είναι σοβαρότατα εκτεθειμένος, όπως από τον Ιούνιο του 2016 είχαν αποκαλύψει τα Επίκαιρα (Διάβασε εδώ το σχετικό άρθρο). Ειδικότερα, μετά από αποκαλύψεις συνδικαλιστών της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εργαζομένων του ΟΤΕ, τα Επίκαιρα είχαν φέρει στην επιφάνεια πρόγραμμα εκχώρησης σε τρίτους ουσιαστικών λειτουργιών του οργανισμού, όπως η αποκατάσταση βλαβών, που άνοιγαν διάπλατα την πόρτα των παρακολουθήσεων στον κάθε έναν! Προσέξτε! Πλέον  μιλάμε για τη διάχυση, την κοινωνικοποίηση της δυνατότητας στις υποκλοπές, που υπερβαίνει ποιοτικά τους «κοριούς» που ανέκαθεν εισέρχονταν  στις τηλεφωνικές μας συνδιαλέξεις…

Η καντονοποίηση των Σκοπίων και το ζήτημα της ονομασίας

Του Κωνσταντίνου Χολέβα*

Όταν το κράτος των Σκοπίων αποσχίσθηκε από την διαλυομένη Γιουγκοσλαβία, τον Σεπτέμβριο του 1991, παρουσιάσθηκε διεθνώς ως το εθνικό κράτος των Μακεδόνων, υποβαθμίζοντας την παρουσία Αλβανών και άλλων εθνικών ομάδων. Με αυτό το επιχείρημα διεκδίκησε  το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προκαλώντας  εύλογες αντιδράσεις από την Ελλάδα. Τώρα, όμως, οι εσωτερικές εξελίξεις οδηγούν στον μετασχηματισμό του κράτους σε ομοσπονδία μεταξύ Σλάβων (ψευδομακεδόνων) και Αλβανών και δεν αποκλείεται η περαιτέρω καντονοποίηση με την ανάδειξη και άλλων εθνικών μειονοτήτων.

Θυμίζω τα κυριότερα γεγονότα:

Οι Αλβανοί αποτελούν περίπου το 30% του πληθυσμού της ΠΓΔΜ και μετά από την υποστήριξη της Δύσης προς το ανεξάρτητο Κόσοβο διεκδικούν καθεστώς ισοτιμίας με τους Σλάβους των Σκοπίων. Η κυβέρνηση του Έντι Ράμα στα Τίρανα συντονίζει φανερά τα αλβανικά αιτήματα και προσφάτως κάλεσε τα 4 αλβανικά κόμματα των Σκοπίων να υπογράψουν το Αλβανικό Μανιφέστο. Με το κείμενο αυτό, που έγινε γνωστό στα μέσα Ιανουαρίου, τα αλβανικά κόμματα προτείνουν ουσιαστικά την πλήρη συγκυριαρχία με το σλαβικό στοιχείο και την ομοσπονδοποίηση της χώρας. Ούτως ή άλλως η στήριξή τους είναι απαραίτητη για τον σχηματισμό κυβερνήσεως δεδομένου ότι ούτε η Δεξιά του ΒΜΡΟ-ΔΠΜΗΕ (Γκρούεφσκι) ούτε η Σοσιαλδημοκρατική Ένωση του Ζάεφ έχουν την αυτοδυναμία μετά τις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου 2016.

Ἡ ἐργασία κατὰ τὴν θεολογικὴ σκέψη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

Ινφογνώμων Πολιτικά

Τοῦ Δημητρίου Ἰ. Τσελεγγίδη, καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ

Ἡ ἐργασία ὡς φυσικὴ δραστηριότητα τοῦ ἀνθρώπου, καὶ μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς του, ὄχι μόνο καταφάσκει στὸ καθαυτὸ εἶναι του, ἀλλὰ ἐκφράζει σὲ ἰδιαίτερα σημαντικὸ βαθμὸ καὶ τὴν ἐσώτερη-πνευματικὴ ποιότητά του.

Σύμφωνα μὲ τὴ σύγχρονη ἐκκοσμικευμένη θεώρηση τῆς ζωῆς, ὁ χαρακτήρας τῆς ἐργασίας εἶναι κατεξοχὴν οἰκονομικὸς καὶ κοινωνικός. Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος ἐργάζεται γιὰ νὰ καλύψει τὶς βιοτικὲς ἀνάγκες του καὶ νὰ καταξιώσει κοινωνικὰ τὴν ὕπαρξή του. Μέσα ὅμως στὸ πλαίσιο τῆς Ἐκκλησίας ἡ ἐργασία τοῦ ἀνθρώπου ἐμπλουτίζεται θεολογικὰ καὶ συνδέεται ὀργανικὰ μὲ τὸν γενικότερο ἐσχατολογικὸ προσανατολισμὸ τῶν πιστῶν. Εἰδικότερα, ὁ θεολογικὸς ἐμπλουτισμὸς τῆς ἔννοιας τῆς ἐργασίας ἀπὸ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες σὲ συνάρτηση μὲ τὸν ἐσχατολογικὸ προσανατολισμὸ τους προσφέρουν σαφῶς εὐρύτερο καὶ κυρίως βαθύτερο περιεχόμενο στὴν ἀνθρώπινη ἐργασία.

Ἀλλ' ἐδῶ εἶναι ἴσως χρήσιμες καὶ ἀπαραίτητες κάποιες ἐννοιολογικὲς διευκρινίσεις. Μιλώντας γιὰ ἐσχατολογικὸ προσανατολισμὸ ἐννοοῦμε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας δὲν προσδιορίζει τὴ σχέση του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ πράγματα μὲ βάση τὴν ἀμεσότητα τοῦ παρόντος, ἀλλὰ μὲ βάση τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ποὺ διασφαλίζεται ἐνδοκοσμικὰ μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, νοηματοδοτεῖ τὸ παρὸν καί, χωρὶς νὰ περιορίζεται ἀπὸ αὐτό, ἐπεκτείνεται στὴν αἰωνιότητα. Θεμελιῶδες χαρακτηριστικό τοῦ παραπάνω ἐσχατολογικοῦ προσανατολισμοῦ τῶν πιστῶν εἴναι η πρόγευση τῆς μέλλουσας βασιλείας στὸ παρὸν τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ σαφὴς καὶ «ἐν πολλὴ αἰσθήσει» πρόγευση τῶν ἐσχάτων στὸ ἑκάστοτε ἱστορικὸ παρὸν εἶναι ἐκείνη, ποὺ δίνει ἐμπειρικῶς τὴν δυνατότητα σχετικοποιήσεως τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου. Ως ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας οἱ πιστοὶ βρίσκονται βιωματικῶς στὸ μεθόριο τοῦ παρόντα καὶ τοῦ μέλλοντα αἰώνα, ἀντλώντας ἀπὸ τὴν «ἀρχιμήδεια» αὐτὴ θέση δυνατότητες γιὰ πνευματικὲς παρεμβάσεις στὰ πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Παρεμβάσεις, ποὺ ἔχουν πάντοτε διορθωτικὸ καὶ θεραπευτικὸ χαρακτήρα. Ἡ μέλλουσα αἰώνια ζωὴ γίνεται μέτρο καὶ κριτήριο, μὲ τὰ ὁποία ἀνακρίνεται καὶ κρίνεται ἡ παροῦσα ζωὴ μαζὶ μὲ τὶς κοινωνικὲς δομὲς καὶ λειτουργίες της. Τὸ ἱστορικὸ παρὸν συνδεόμενο ὀργανικὰ μὲ τὸ αἰώνιο μέλλον ἐμπλουτίζεται μὲ ἀξίες καὶ δυνατότητες, οἱ ὁποῖες ἀπεγκλωβίζουν τὰ πράγματα καὶ τὶς σχέσεις τοῦ παρόντος σὲ βαθμό, ποὺ αὐτὰ νὰ παίρνουν προοπτικὲς αἰωνιότητας.[1]

Κίνα και Αυστραλία: Στο σπιράλ του διαβόλου

analyst

Τα δάνεια «λιπαίνουν» την οικονομία ενώ, μόνο σε εκείνες τις χώρες που επικρατεί εμπιστοσύνη σε σχέση με τη θετική εξέλιξη των εισοδημάτων, τόσο όσον αφορά τα νοικοκυριά, όσο και τις επιχειρήσεις, αυξάνεται ο δανεισμός – επομένως η κατανάλωση και οι επενδύσεις, με αποτέλεσμα να ακολουθεί η ανάπτυξη.

Σε χώρες βέβαια όπως η Ελλάδα, στην οποία έχει καταρρεύσει η πιστοληπτική ικανότητα νοικοκυριών και επιχειρήσεων από τα βουνά των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το κράτος, τις τράπεζες και τους λοιπούς οργανισμούς, οι τράπεζες προειδοποιούν για στάση πληρωμών δανείων (πηγή), οι υπερβολικοί φόροι καταστρέφουν ότι έχει απομείνει ακόμη όρθιο, ενώ η απαισιοδοξία σχετικά με το μέλλον έχει φτάσει στο ζενίθ, το να αναφέρεται κανείς σε «λιπαντικά» δάνεια, σε κατανάλωση, σε επενδύσεις και σε βιώσιμη ανάπτυξη είναι κάτι περισσότερο από ευχολόγιο ή/και ουτοπία.

Περαιτέρω, η αύξηση των δανείων είναι το ελιξίριο της ανάπτυξης – τα θεμέλια, επάνω στα οποία στηρίχθηκε η άνοδος της Δύσης. Εννοούμε φυσικά τον υγιή δανεισμό, μέσω του οποίου διεξάγονται ορθολογικές επενδύσεις που μπορούν να εξυπηρετούνται – όπως είναι, για παράδειγμα, η αγορά ενός σπιτιού από κάποιο νοικοκυριό σε μία σωστή τιμή, με ένα δάνειο τα επιτόκια του οποίου κοστίζουν λιγότερο από το ενοίκιο, παγίων από κάποια επιχείρηση που αποφέρουν κέρδος μεγαλύτερο των τόκων κοκ.