Από την έντυπη έκδοση της Ναυτεμπορικής
Του Πάνου Φ. Κακούρη
Η 5η Δεκεμβρίου 2016 είναι μία κομβική μέρα για την πορεία της οικονομίας, καθώς, με το καλό σενάριο, θα επικυρώσει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και θα ανάψει το πράσινο φως για την απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Υπάρχει πάντα και το κακό σενάριο. Να μη γίνει τίποτα εκ των δύο και να συνεχίσουμε να πορευόμαστε στην αβεβαιότητα.
Ας πάρουμε το καλό σενάριο, που είναι η συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές. Αυτή προϋποθέτει αποδοχή απαιτήσεων των θεσμών για επώδυνες μεταρρυθμίσεις και ενδεχομένως και μέτρα για να κλείσει η β’ αξιολόγηση. Παράλληλα με τη διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση γίνεται και άλλη μεταξύ των δανειστών και της ελληνικής πλευράς, για τα μέτρα που θα ληφθούν για την απομείωση του χρέους, όπου η μυστικότητα είναι σχεδόν απόλυτη.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της επιδιώκει, πέραν των βραχυπρόθεσμων μέτρων που προβλέπει η απόφαση του Eurogroup του περασμένου Μαΐου, να προσδιοριστούν από τώρα και τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα, ώστε να συρρικνωθεί αισθητά το σενάριο της πιθανής χρεοκοπίας στο μέλλον. Έχει δίκιο ο Β. Σόιμπλε όταν λέει ότι η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα έως το 2020. Μετά αρχίζουν τα δύσκολα.
Όμως το 2022 η Ελλάδα θα κληθεί να πληρώσει μόνο για τόκους 24,5 δισ. ευρώ και 7 δισ. ευρώ χρεολύσια, δηλαδή το σύνολο τοκοχρεολυσίων εκτοξεύεται σε 31,5 δισ. ευρώ, ποσό που είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί.
Όπως είναι σήμερα ο χάρτης των τοκοχρεολυσίων και χωρίς τον ορισμό, τώρα, των μεσομακροπρόθεσμων μέτρων, τα οποία θα μειώσουν το βάρος αυτό, ποιος επενδυτής θα αγοράσει σήμερα επταετές ή δεκαετές ομόλογο; Κανείς.
Η ρύθμιση του χρέους, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει και τα μεσομακροπρόθεσμα μέτρα, έστω σε επίπεδο προσδιορισμού.
Το ερώτημα είναι θα τα «δώσουν» οι δανειστές; Εάν θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν την Ελλάδα να βγει από το αδιέξοδο, πρέπει. Αλλά θα ζητήσουν δεσμεύσεις.
Είναι αδύνατον ο δανειστής που μειώνει το βάρος του δανειζόμενου να τον αφήσει ανεξέλεγκτο, με τον κίνδυνο να δημιουργήσει νέα χρέη.
Είναι αδύνατον η συμφωνία για το χρέος να μη συνοδεύεται με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, σε βάθος ετών, και για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων και για την προώθηση μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή με νέο μνημόνιο, έστω κι αν αλλάξει όνομα.
Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου