Νέα Μηχανιώνα, Νέα Φιλαδέλφεια, Νέα Σμύρνη, Νέα Ιωνία, Νεκλογικόέο Σύνταγμα, Νέα Ελλάδα, Νέος Πανιώνιος. Πέφτουμε κάτω, αλλά σηκώνουμε στις πλάτες μας τις ήττες μέσα από έναν πολύπλοκο μηχανισμό άμυνας που κάνει τις συντριβές να μοιάζουν με μυθικές νίκες. Κι έτσι πορευόμαστε μην έχοντας μάθει κάτι από το παρελθόν, προετοιμαζόμενοι για τις νέες εθνικές μας περιπέτειες.
Ο φίλος μου ο Γιάννης από την Κρήτη μου έγραψε σχετικά: «Κάθε φορά που ο Έλληνας ηττάται, βαφτίζει τα χαμένα εδάφη ως ΝΕΑ και στρουθοκαμηλίζοντας ιστορικά νομίζει ότι θα ξεπλύνει ο χρόνος την ντροπή. Ο Τσίπρας, απέτυχε! Όλα αυτά τα ‘Νέο Σύνταγμα’, ‘Νέα Μεταπολίτευση’ και ‘Νέα Ελλάδα’, δεν είναι πολιτική ουσίας, είναι καμουφλάζ και αποπροσανατολισμοί».
Το σχέδιο είχε τέσσερα στάδια: Την ψήφιση της απλής αναλογικής, το δημοψήφισμα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης με την συμμετοχή πολιτικών από σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα και -τέλος- εκλογές κι έναν νέο εκλογικό θρίαμβο για τον Καίσαρα Αλέξη. Ένα-ένα τα στοιχεία αυτού του οικοδομήματος καταρρέουν. Όχι γιατί δεν είναι ικανοί να δημιουργούν νέα αφηγήματα. Κάθε άλλο! Αλλά επειδή οι αντικειμενικές συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία αλλάζουν άρον-άρον τα δεδομένα.
Χτες είχαν αρκετούς πρόθυμους συνεταίρους στην προσπάθεια της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σκηνικού και με άξονα τις λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Θα θυμάστε σχετικά τις δηλώσεις περί «νέου εθνάρχη»! Μπορεί να χρειαζότανε για τις ανάγκες του έργου ο Αλέξης να γίνει ακόμη κι ο πρωθυπουργός της δραχμής, αλλά ακόμη κι έτσι οι «συνέταιροι» θα είχαν εξασφαλίσει οι ίδιοι συμμετοχή στο νέο πολιτικό σκηνικό. Έστω κι ως φτωχοί συγγενείς. Αυτό ήταν το ζητούμενο κι όχι αν η χώρα θα ήταν στην θέση της ή όχι. Όλο και κάποια θεσούλα θα περίσσευε γι’ αυτούς. Αυτό και μόνο τους ενδιέφερε. Και στο μεταξύ θα έπεφταν βροχή οι κατάρες στην… τρόικα εσωτερικού, σε εκείνους που ψήφιζαν στα τέσσερα δεκάδες νομοσχέδια σε μία και μόνο συνεδρίαση και δίχως να γνωρίζουν το περιεχόμενο τους. Κατάρες σε εκείνους «που μας χρεοκόπησαν»!
Το παραμύθι μπορεί να έχει δράκους, αλλά δεν παύει να είναι παραμύθι. Και το παραμύθι αυτό φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος του. Όσα «νέα» κι αν προσπαθήσουν να εφεύρουν οι άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ, όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν κάνουν με την επικοινωνιακή τους πολιτική. Η χώρα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και στο κοντινό μέλλον θα αντιμετωπίσει -δυστυχώς- ακόμη περισσότερα. Τα διαφαινόμενα αδιέξοδα απομακρύνουν τους φιλόδοξους μισθοφόρους της πολιτικής από την αυλή του Αλέξη. Δεν βλέπουν εκείνο που έβλεπαν πριν μερικούς μήνες και δεν είναι πλέον διατεθειμένοι για «συμμαχίες». Ορισμένοι θα «ενδώσουν». Αλλά δεν αλλάζει κάτι αν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο πρώτος πρωθυπουργός των μνημονίων, γίνει υπουργός της κυβέρνησης του Αλέξη. Οι σημερινοί σύμμαχοι είναι πολλοί λιγότεροι απ’ όσους συγκέντρωνε ο Αλέξης με ένα του νεύμα πριν από λίγο χρονικό διάστημα.
Το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα για την εγκαθίδρυση της νέας μεταπολίτευσης θα είχε πετύχει αν του το επέτρεπαν οι συνθήκες. Θα ήταν ο ηγέτης ενός νέου κύκλου, στον οποίον θα συμμετείχαν «νέα κόμματα», «νέοι εκδότες», «νέα οικονομικά τζάκια». Θα επιχειρούσε να σβήσει τα χρέη του παρελθόντος όπως έκαναν και οι ιδιοκτήτες του ιστορικού Πανιωνίου, όταν τον ονόμασαν «Νέο Πανιώνιο».
Αλλά ήσαν οι ίδιοι. Οι παλαιοί και οι «νέοι» ιδιοκτήτες του Πανιωνίου ήσαν οι ίδιοι. Εκείνο που «έσβησαν» μέσα σε μία νύκτα με την αλλαγή του ονόματος ήταν τα χρέη προς την κοινωνία. Κι εδώ το ίδιο επιχείρησαν! Να σβήσουν τα ίχνη της χρεοκοπίας. Ο μεν Αλέξης θέλησε να δημιουργήσει ένα νέο καθεστώς και γι’ αυτό συμμάχησε με τον «εχθρό». Κι ο εχθρός ζήτησε απλά να φορτωθεί όλος ο λογαριασμός στην τρόικα εσωτερικού. Σύμφωνα με το δικό τους «σενάριο» για την κρίση φταίνε ο Σημίτης, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Ούτε καν ο Γεώργιος Παπανδρέου του Ανδρέα…
Κι ο Αλέξης γιατί δεν επιχείρησε να έρθει σε μία καθολική ρήξη με όλο το παρελθόν και να ξεφύγει από αυτό το αλισβερίσι; Διότι ήταν καλό το αφήγημα των τελευταίων ετών που τον οδήγησε από το 3% στην κυβέρνηση, αλλά κι αυτό το παραμύθι έφτασε στο τέλος του. Ήταν κι αυτή μία αυταπάτη! Η χρεοκοπία δεν ήρθε μόνο επειδή υπήρξαν κακοί κυβερνήτες που ακολούθησαν κακές πολιτικές. Η βασική αιτία έχει να κάνει με την άρνηση ενός ολόκληρου λαού να δει την πραγματικότητα και να ακολουθήσει τον δρόμο του ορθολογισμού. Ενός λαού που δεν θέλει να αποδεχτεί τα λάθη του και νομίζει ότι είναι αρκετό να βαπτίζει κάτι ως «νέο» για να σβήσει την ήττα του χτες.
Ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να πάρει και να κρατήσει την εξουσία κι όχι να κάνει τις πραγματικές ρήξεις. Επειδή ο Αλέξης δεν είναι το καινούργιο. Αντιπροσωπεύει το παλιό που προσπαθεί με χιλιάδες τερτίπια να παραμείνει στην εξουσία, να μην αλλάξει ο κόσμος γύρω του.
Θανάσης Μαυρίδης
Πηγή liberal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου