Μπουσίντο (Bu-shi do, Bushido)

Ο «δρόμος» (do) του «πολεμιστή» (bu-shi), ο κώδικας συμπεριφοράς του πολεμιστή και κατ’ επέκταση το αξιακό σύστημα των σαμουράϊ. 

του Βλάσση Γ. Ρασσιά

ΓΕΝΙΚΑ Σύμφωνα με το ιαπωνικό λεξικό «Shogakukan Kokugo Daijiten», το μπουσίντο είναι «η συγκεκριμένη φιλοσοφία («ronri»), που διαδόθηκε μέσω της κοινωνικής τάξης των πολεμιστών από την περίοδο Μουρομάτσι» (σημ. 1333 - 1573) και συγκεκριμένα είναι ο αυστηρός και περίπλοκος κώδικας ηθικής, τον οποίο όφειλε να τηρεί η κλειστή κάστα των Ιαπώνων πολεμιστών και καθόριζε επίσης τόσο την σχέση των πολεμιστών με τον εργοδότη / άρχοντά τους, όσο και την όλη κοινωνική τους παράσταση. Η όλη λογική του μπουσίντο περιστρεφόταν γύρω από τρεις θεμελιώδεις κανόνες, οι οποίοι ήσαν η απόλυτη αφοσίωση στον εργοδότη ή στον όποιον άλλον ιεραρχικά ανώτερο, η απόλυτη αφοβία κατά την μάχη και η με κάθε κόστος, ακόμη και με τον θάνατο, διαφύλαξη της τιμής ή αποφυγή της ατίμωσης. Ο συγγραφέας Ιναζό Νιτόμπε (Inazo Nitobe, 1862 – 1933, χριστιανός ωστόσο και όχι πιστός στην Εθνική Παράδοση) στο πολυμεταφρασμένο στην «Δύση» βιβλίο του «Η Ψυχή της Ιαπωνίας» (πρωτοκυκλοφόρησε το 1900), περιγράφει το μπουσίντο με τα ακόλουθα λόγια: «είναι ένας κώδικας ηθικών αξιών, τους οποίους ο σαμουράϊ όφειλε ή διδασκόταν να τηρεί… και αποτελούσε οργανικό δημιούργημα δεκαετιών και αιώνων στρατιωτικής ζωής».

ΙΣΤΟΡΙΑ

Δημήτρης Γληνός: Ο μεγάλος αναγεννητής του λαού και της πατρίδας

Νέα Κρήτη

«Kάτω λοιπόν τα ψέμματα όλα. Eίμαστε σύμφωνοι. Tο σχολείο το θέλετε σεις όργανο της κυριαρχίας σας. Kαι μεις (οι σοσιαλιστές) αγωνιζόμαστε να σας το πάρουμε. Γιατί εμείς αγωνιζόμαστε για μια δικαιότερη και ανθρωπινότερη κοινωνία, λιγότερο υποκριτική, λιγότερο απάνθρωπη. Kι η δύναμη θα περάσει αργά ή γρήγορα στο μέρος της δικαιοσύνης.».  (Δ. Γληνός,  «Aναγέννηση», 1927).

Του Αριστομένη Συγγελάκη*

«Μη μένεις λοιπόν αργός. Δούλεψε. Αγωνίσου. Πάλεψε. Σε περιμένει η νίκη, η λευτεριά, η πολιτισμένη ζωή, η ευτυχία. Από τα βάθη μιας τρισχιλιόχρονης ιστορίας σε ατενίζουν οι πρόγονοί σου, οι ήρωες και οι μάρτυρες. Οι αγωνιστές του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, οι αγωνιστές του 21, οι ήρωες των αλβανικών βουνών. Μη ντροπιάσεις την ιστορία σου και μην προδώσεις τον εαυτό σου. Γίνου και συ ένας αγωνιστής της λευτεριάς μαζί μ' όλα τα' αδέρφια σου. Εμπρός! όλοι οι Έλληνες, όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι τούτης της γης, ενταχθείτε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.». (Δ. Γληνός, «Τι είναι κι τι θέλει το ΕΑΜ», 1941).

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 72 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη Γληνού. Ο Δημήτρης Γληνός υπήρξε μία φωτισμένη και σπάνια μορφή της Ελλάδας. Μεγάλος παιδαγωγός, πρωτοπόρος μεταρρυθμιστής, ασυμβίβαστος δημοκράτης, από την αρχή έως την τελευταία μέρα της πολυτάραχης ζωής του. Σπουδαίος στοχαστής και διανοούμενος αλλά και συνεπής αγωνιστής, πάλεψε όσο λίγοι για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας, αγωνίστηκε σκληρά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την οποία θεωρούσε αναγκαία προϋπόθεση και μοχλό για την κοινωνική αλλαγή.

ΕΠΩΛΗΘΗ Η ΕΛΛΑΣ

Του Νίκου ΙΓΓΛΕΣΗ

Ένα μεγάλο έγκλημα εθνικής μειοδοσίας συντελέστηκε το τελευταίο διάστημα στο όνομα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Ξένα hedge funds αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές τις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες. Έναντι περίπου 5,3 δις ευρώ τα hedge funds αγόρασαν ουσιαστικά το ενεργητικό των τραπεζών, το οποίο μόνο από τα χορηγηθέντα δάνεια στον ιδιωτικό τομέα ανέρχεται σε 204 δις. ευρώ.

Το έγκλημα που σχεδιάστηκε από τους δανειστές και υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση, εκτός από τον αφελληνισμό του πιστωτικού συστήματος, παραχώρησε τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής οικονομίας σε ξένα συμφέροντα. Σημειώνουμε ότι τα δάνεια των 204 δις. αντιπροσωπεύουν το 115% του ΑΕΠ της χώρας. Ακόμη κι’ αν παραμείνουν οι σημερινές διοικήσεις των τραπεζών, αυτές θα είναι υποχρεωμένες να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των νέων, αλλοδαπών, ιδιοκτητών τους, που ελέγχουν τώρα την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση συμμορφούμενη με τις απαιτήσεις των δανειστών, που ήθελαν ιδιωτικές τράπεζες, δε συμμετείχε μέσω του ΤΧΣ (ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) στην πρώτη φάση (βιβλίο προσφορών) της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης όπου έλαβαν μέρος μόνο θεσμικοί και επιλέξιμοι επενδυτές! Έτσι το ΤΧΣ, δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο, περιορίστηκε σε μειοψηφικό ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών. Παράλληλα μη συμμετέχοντας στην ανακεφαλαιοποίηση ή συμμετέχοντας σε δύο τράπεζες με ομολογίες , το Δημόσιο απώλεσε ουσιαστικά 24,4 δις. που είχαν δοθεί κατά την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση του 2013.

Θράσος, αλαζονεία, αμάθεια και απέραντη περιφρόνηση

Η βαθιά περιφρόνηση της κυβέρνησης προς τον λαό, την πραγματικότητα, στοιχειώδεις αξίες της ζωής και, κυρίως, προς την δημοκρατία, έφθασε σε σημείο που σπάει κόκκαλα.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Κάπου 45 Έλληνες ψηφοφόροι στους 100 δεν ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Επίσης, στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου 40 Έλληνες στους 100 ψήφισαν «ναι» στην Ευρώπη και στα μέτρα.

Είναι έτσι φανερό ότι η πραγματική λαϊκή στήριξη προς τον κ. Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του φθάνει στην πραγματικότητα στους έξι Έλληνες στους δέκα. Και από τους ψηφοφόρους αυτούς, οι μισοί και πλέον είναι το παλαιό τριτοκοσμικό και οπισθοδρομικό ΠΑΣΟΚ, το οποίο στην σημερινή κυβέρνηση εκπροσωπείται και από 15 υπουργούς και υφυπουργούς. 

Στην ουσία, λοιπόν, η σημερινή Ελλάδα κυβερνάται από μία λαϊκιστική μειοψηφία, την οποία συνθέτουν τα κρατικοδίαιτα και εθνικιστικά στρώματα μιας ακίνητης κοινωνίας, που όλο και πιο γρήγορα διχάζεται και βυθίζεται στην παρακμή. 

Σαφώς δε, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας δεν ενδιαφέρεται ούτε για ανάπτυξη, ούτε για μεταρρυθμίσεις, ούτε για καινοτομίες, ούτε βέβαια για μόρφωση και πολιτισμό. Μοναδικά του μελήματα είναι το βόλεμα, η μικροκομπίνα, η συνταξούλα και η μόνιμη σίτιση από το Δημόσιο.

Κώστας Αρβανίτης: Το 2016 μπορεί να είναι καλύτερο (ΗΧΗΤΙΚΟ)

Νέα Κρήτη

Την εκτίμηση ότι το 2016 , μπορεί υπό προϋποθέσεις και παρά τις δυσκολίες που θα εξακολουθήσει να αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός , να είναι καλύτερο από το 2015 , όπου οι απογοητεύσεις, οι ματαιώσεις και οι αποτυχίες ήταν πολλές , παρά τα θετικά από την ύπαρξη μία αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, διατύπωσε μιλώντας στον 9.84 ο διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο» Κώστας Αρβανίτης.

Όπως είπε σε επίπεδο κοινωνίας είναι προφανές ότι υπάρχει μεγάλη ανοχή ακόμη στη κυβέρνηση , αν όμως η τελευταία δεν προχωρήσει στη πραγματική διακυβέρνηση με την καθημερινότητα και υπέρ της ανακούφισης των πολλών , τότε αυτό θα χαθεί πολύ γρήγορα.

Αποτιμώντας πολιτικά το 2015, είπε ότι παρά τις σκληρές διαπραγματεύσεις, η κατάληξη ήταν αποτυχία, ενώ χαρακτήρισε σταθμούς για το 2015 την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, το δημοψήφισμα όπου ουσιαστικά ηττήθηκε το παλιό κομματικό κατεστημένο, αλλά και τον Σεπτέμβριο, με τη νίκη εκλογικά μίας κυβέρνησης που είπε στο λαό, ότι δεν κατάφερε ότι είχε υποσχεθεί τον Ιανουάριο και είναι υποχρεωμένη να πάει με επώδυνους συμβιβασμούς.

Χαρακτήρισε επικοινωνιακές και στρατηγικές  γκάφες , τις συζητήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τον Βασίλη Λεβέντη, τον οποίο αποκάλεσε ακραία συντηρητικό, ενώ για τη ΝΔ σημείωσε πως έχει κρίση στρατηγικής ταυτότητας αλλά χρειάζεται θεσμικά ο διακριτός πολιτικός λόγος της και μία ηγεσία δομικής αντιπολίτευσης.

Ο Κώστας Αρβανίτης είπε τέλος πως το 2016 υπό προϋποθέσεις μπορεί να αλλάξει την φορά των πραγμάτων στην Ευρώπη , όπως σηματοδοτούν οι πολιτικές αλλαγές σιγά -σιγά στον Ευρωπαϊκό Νότο.

Βιλιάρδος: Το 2016 θα πληρώσουμε (και πώς;) τα λάθη του 2015

Νέα Κρήτη

Τα μεγάλα λάθη πάνω στις πολιτικές επιλογές της χώρας για την οικονομική κρίση μέσα στο 2015 θα κληθούμε να τα πληρώσουμε μέσα στο 2016, με μία χρονιά ακόμη πιο δύσκολη, όπως εκτιμά ο οικονομολόγος και αναλυτής του portal Analyst.gr Βασίλης Βιλιάρδος μιλώντας στο Ράδιο 9.84 και στον Γιώργο Σαχίνη.

Όπως είπε, η απόλυτη αποδιοργάνωση του παραγωγικού και επενδυτικού ιστού της χώρας φτάνει στο πλήρες αδιέξοδο.

Επενδύσεις και ανάπτυξη θα έρθουν κάποια στιγμή, αλλά αυτό δε θα αφορά την πλειοψηφία επιχειρήσεων και πολιτών αλλά τα κέρδη όσων πέσουν πάνω σε μία χώρα καθημαγμένη, όπου δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος βγαίνουν στο σφυρί.

Ο Βασίλης Βιλιάρδος εκτίμησε ότι το 2016 θα είναι οριακό για τη ζώνη του ευρώ, αλλά και την παγκόσμια οικονομία, εκτιμώντας ότι η άνοδος των επιτοκίων από τη FED στις ΗΠΑ είναι προετοιμασία για νέα επερχόμενη κρίση, χρηματοδοτικών εργαλείων στις ΗΠΑ, που όμως σε συνδυασμό με τον αποπληθωρισμό χωρών με χρέη οδηγεί σε νέα εκρηκτική οικονομικά κατάσταση με γεωπολιτικές προεκτάσεις, για χώρες όπως η Ρωσία, η Βραζιλία και η Τουρκία.

Για “προδοσία” Τσίπρα, κάνει λόγο η Ζωή, αφήνοντας παρακαταθήκη για το μέλλον

Η πρώην πρόεδρος της Βουλής και στέλεχος της Λαικής Ενότητας Ζωή Κωνσταντοπούλου. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Στα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας και πώς θα έπρεπε να αξιοποιηθούν, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε συνέντευξή της.

Μιλώντας στο ΒΗMagazino, η πρώην πρόεδρος της Βουλής, επικρίνει τον πρωθυπουργό γιατί δεν αξιοποιεί τα πορίσματα. Η πρώην πρόεδρος της Βουλής μιλάει επίσης για τη θητεία της στο Κοινοβούλιο και τις επικρίσεις που δέχθηκε, αλλά και για τα μελλοντικά πολιτικά της σχέδια.

«Έχει ήδη καταγραφεί ότι αυτά τα ντοκουμέντα παρήγαγαν αποτελέσματα», τονίζει η κ. Κωνσταντοπούλου, αναφερόμενη για τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας. Σημειώνει πως έπρεπε να έχουν κατατεθεί από την κυβέρνηση σε Σύνοδο Κορυφής και σε κάθε αρμόδιο φόρουμ, φέροντας ως παράδειγμα το πόρισμα που εκδόθηκε στις 18 Ιουνίου «ότι το ΔΝΤ γνώριζε από το 2010 ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο» και «αποκάλυπτε ευθύνη των δανειστών για την κατάσταση της χώρας» και μια βδομάδα αργότερα «το ΔΝΤ, με έκθεση που έμεινε κρυφή έως τις 2 Ιουλίου, παραδέχτηκε τη μη βιωσιμότητα του χρέους». Και στο ερώτημα γιατί δεν το αξιοποίησε ο πρωθυπουργός απαντά πως «ο τρόπος με τον οποίο αποφασίστηκαν και διεξήχθησαν οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη δεν θα πρέπει να σας αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για το ποιοι ήταν αυτοί με τους οποίους συμφώνησε».

ΣΟΪΜΠΛΕ: ENAΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΓΧΕΙ, ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ, ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΟΥ

iskra

ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ  

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟI ΕΞΟΠΛΙΣΜΟI ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΣΟΪΜΠΛΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ  

Μόνο ασήμαντοι εθελόδουλοι ηγέτες και ακραία υπαλληλικές κυβερνήσεις στην Αθήνα θα είχαν υποκύψει σε ένα τυραννίσκο και εκβιαστή δεύτερης κατηγορίας όπως ο Β. Σόϊμπλε, ο οποίος σε κάθε παρέμβαση του δεν χάνει ευκαιρία να ταπεινώνει και να εξευτελίζει την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό. Άλλωστε μια τέτοια τακτική σατραπίσκου έναντι της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα επικερδής, αφού του δίνει ανέξοδα την εικόνα πολιτικού με πυγμή, ενώ του προσθέτει δημοφιλία στο γερμανικό κοινό μιας και σημαντικό μέρος του τελευταίου, μάλλον βλέπει ως ''βάρος'' τον ευρωπαϊκό νότο και νοιώθει την ανάγκη να αισθάνεται επικυρίαρχος.      

Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών, Wolfgang Schaeuble, αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός των τεράστιων συνόρων της χώρας μας, ιδιαίτερα των θαλάσσιων και μιλώντας με την γεωγραφική ασφάλεια της Γερμανίας, άσκησε κριτική στην Ελλάδα την Κυριακή για τον τρόπο που διαχειρίζεται το προσφυγικό, λέγοντας ότι η Αθήνα αγνοούσε επί χρόνια τη συνθήκη του Δουβλίνου, η οποία επιβάλλει στους μετανάστες να ζητούν άσυλο στη χώρα εισόδου τους στην ΕΕ.  

Ο Σόϊμπλε κάνει ότι αγνοεί ότι το Δουβλίνο ''φυλακίζει'' στην ουσία τους μετανάστες κατά κύματα στην Ελλάδα, η οποία χωρίς πόρους και μέσα από την πίεση της λιτότητας των μνημονίων, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη κίνηση πληθυσμών τον τελευταίο αιώνα.  

Όπως αναφέρει το Reuters, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ επεσήμανε σε συνέντευξή του στην Bild am Sonntag ότι πριν λίγο καιρό τα δικαστήρια της πατρίδας του απεφάνθησαν ότι οι πρόσφυγες δεν αντιμετωπίζονται ανθρώπινα στην Ελλάδα, ως εκ τούτου δεν θα στέλνονται σε αυτή -μια απόφαση που έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες του Δουβλίνου.  

Ασφαλώς οι πρόσφυγες έχουν πρόβλημα στη χώρα μας λόγω της αρνητικής πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και λόγω στενότητας πόρων. Πρέπει να διορθώσουμε, όμως, τον Σοϊμπλε λέγοντας ότι οι πρόσφυγες δεν μπορούν να σταλούν πίσω στην Ελλάδα.

Πρέπει να σωθεί η Παιδεία μας

Η χώρα αξίζει πολύ καλύτερη τύχη από αυτήν που υλοποιείται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ)

του Σταμάτη Κριμιζή* 

Ο νόμος Διαμαντοπούλου (4009/11) για τα ΑΕΙ, που υιοθετήθηκε με ιστορική πλειοψηφία (255) από το Κοινοβούλιο το 2011, βασιζόταν στην απλή διαπίστωση ότι επιτυχή συστήματα διακυβέρνησης στα ΑΕΙ υπάρχουν στην αλλοδαπή, από Ευρώπη ως Αμερική, Ιαπωνία, ακόμη και Κίνα. Οι καλύτερες από αυτές τις πρακτικές προσαρμόστηκαν στην ελληνική πραγματικότητα ως διατάξεις του νόμου έπειτα από ευρύτατα διαβούλευση σε διεθνές επίπεδο τουλάχιστον δύο ετών. 

Παρά ταύτα, δυστυχώς, η αποδόμηση του νόμου άρχισε προτού καν επιτευχθεί η αρχική εφαρμογή του, πρώτα από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και συμπληρώνεται από την παρούσα κυβέρνηση του 2015. Ο αρχικός νόμος προέβλεπε, μεταξύ άλλων, την ίδρυση των Συμβουλίων Ιδρύματος (ΣΙ) και πολλοί εκ των διακεκριμένων Ελλήνων πανεπιστημιακών της αλλοδαπής δέχθηκαν την πρόσκληση ενθουσιωδώς και έχουν συμβάλει (αμισθί) και με συναδέλφους της ημεδαπής μέσω των επιστημονικών και διοικητικών τους εμπειριών και παρά τις δυσκολίες στην αναβάθμιση της διοίκησης του ελληνικού πανεπιστημίου τα τελευταία δύο χρόνια.

Μήπως η παρούσα αποδόμηση γίνεται διότι υπάρχει νέο κύμα εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στον υπόλοιπο κόσμο που αμφισβητεί τις επιτυχημένες πρακτικές δεκαετιών; Όχι βέβαια! Η αποδόμηση του νόμου γίνεται με τυπικά ελληνικά κριτήρια: εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων, αποφυγή αξιολόγησης, συνέχιση της αναξιοκρατίας και επιβολή ιδεοληψιών που έχουν προ πολλού πέσει στον κάλαθο των άχρηστων της Ιστορίας στον υπόλοιπο κόσμο.

Ο θάνατος του κοινωνικού κράτους

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Εάν δεν ελεγχθούν οι αγορές, θα ιδιωτικοποιηθούν τα κράτη, μετατρέποντας τους Πολίτες είτε σε θλιβερά, εξαθλιωμένα υποζύγια των αυτονομημένων κεφαλαίων τους, είτε σε υπηκόους απολυταρχικών καθεστώτων

“Χωρίς να θέλω να υποστηρίξω τη Γερμανία, νομίζω ότι δεν αποτελεί τον αληθινό «τρομοκράτη» της Ελλάδας ή της Ευρώπης. Ο λόγος είναι πως, πίσω από την «τευτονική» πολιτική, τις τράπεζες και τη γερμανική οικονομία, κρύβεται ο «μεγάλος αδελφός» – το Καρτέλ. Δεν υπάρχει γερμανική οικονομία, ούτε γερμανικές τράπεζες – όλα, μα όλα, είναι «ξένων συμφερόντων». Ελάχιστοι είναι οι φορείς εξουσίας, οι οποίοι διοικούνται από «Γερμανούς».

Για παράδειγμα, στο Βερολίνο ακόμη και η τέχνη (θέατρα, μουσική, ορχήστρες κλπ) ευρίσκονται, ανήκουν δηλαδή, σε «ξένα» χέρια. Εμφανίζοντας την Γερμανία σαν «εχθρό» και «τρομοκράτη», κρύβουμε τον πραγματικό μας αντίπαλο – το Καρτέλ. Η μοναδική δυνατότητα να αντισταθούμε απέναντι στην οικονομική εξουσία των πολυεθνικών και του τοκογλυφικού κεφαλαίου, των «αγορών» ευρύτερα, είναι η Πολιτική. Όσο περισσότερο όμως οι πολιτικοί μας «ηγέτες» παραμένουν υπηρέτες, άβουλοι «μισθοφόροι» καλύτερα των «αγορών», τόσο πιο ορατός γίνεται ο ολοκληρωτικός θάνατος του κοινωνικού κράτους και της ατομικής ή συλλογικής ελευθερίας”.

Είναι μάλλον εμφανές, με κριτήριο την παραπάνω αναφορά και όχι μόνο ότι, όλες οι προσπάθειες και οι θυσίες εκατομμυρίων Πολιτών, οι οποίοι αγωνίσθηκαν «σθεναρά» για πολλές δεκαετίες, με στόχο την οικοδόμηση του ελεύθερου, κοινωνικού και δημοκρατικού κράτους της προηγμένης δύσης, κινδυνεύουν σήμερα να χαθούν ολοσχερώς. Η Πολιτική φαίνεται να έχει χάσει εντελώς την «πρωτοκαθεδρία», οι Πολίτες αδυνατούν να κατανοήσουν τη σοβαρότητα αυτών που διαδραματίζονται, αφού παραμένουν ουσιαστικά απαθείς, ενώ το Καρτέλ ισχυροποιείται διαρκώς – μέσα από τις συχνότερες, πολύ πιο καταστροφικές κάθε φορά οικονομικές κρίσεις που προκαλεί.

Εν τούτοις, έχοντας την άποψη ότι, η εξέλιξη δεν είναι ποτέ γραμμική, ενώ ακόμη και οι πλέον σωστά οργανωμένες συνωμοσίες σπάνια επιτυγχάνουν το στόχο τους, θεωρούμε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει – με την ελπίδα της «αλλαγής πορείας», έστω την τελευταία στιγμή, να παραμένει αμετακίνητη στη θέση της. Η ανοχή έχει τα όρια της, η αδιαμαρτύρητη υποταγή στους κυρίαρχους του σύμπαντος επίσης, ενώ δεν είναι δυνατόν να έχουν αδρανοποιηθεί εντελώς, να έχουν εξουδετερωθεί καλύτερα όλοι οι υγιείς, ανθρώπινοι «μηχανισμοί» αντίδρασης, αντίστασης και αυτοπροστασίας.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΣΥΡΙΖΑ, Τράπεζες και εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου Νο 14

Το έκτο  ΦΕΚ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που αφορά ποσά παροχής εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου προς τις τράπεζες. Η δέκατη τέταρτη απόφαση (από τις 30 συνολικά) αφορά την παροχή εγγύησης για κάλυψη ομολογιακού δανείου εκδόσεως της τράπεζας με την επωνυμία «Eurobank ergasias Α.Ε.» για συνολικό ποσό 588.200.000 ευρώ, με την υπογραφή του τότε υφυπουργού οικονομικών (ΥΑ).

Εν προκειμένω η απόφαση αυτή στηρίζεται ειδικώς στο νόμο 3723 του 2008 (άρθρο 2). Ο σημαντικός αυτός νόμος (που θα παρουσιάσουμε προσεχώς αναλυτικά με τις τροποποιήσεις του, όπως και άλλοι σχετικοί) αφορά το πακέτο ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών και στα τρία πρώτα άρθρα του ορίζονται τρείς διαφορετικοί τρόποι (ή όπως αναφέρονται συνήθως σε μελέτες «πυλώνες») στήριξης.

“ΕΝΩΣΗ ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΦΑΝΩΝ ΔΟΚΗΣΙΣΟΦΩΝ”: Η ΑΛΛΗ… “ΕΣΣΔ”

iskra

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Η 25η Δεκέμβρη που πέρασε ήταν «επέτειος». Στις 25 Δεκέμβρη 1991 η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει στο Κρεμλίνο μετά από 74 χρόνια. Με εκείνον τον συμβολικό όσο και δραματικό τρόπο σηματοδοτήθηκε το τέλος τηςΣοβιετικής Ένωσης, του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο.  

Εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε σημείο της Γης, ανεξάρτητα από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, άρχισαν από πρώτη εκείνη στιγμή να αναμετρώνται με τη σκέψη των απωλειών που θα μπορούσε να επέλθει από αυτή την εξέλιξη. Η πραγματικότητα που ακολούθησε ξεπέρασε ακόμα και την πιο δυσοίωνη φαντασία.  

Υπήρχαν όμως και οι άλλοι. Εκείνοι που στη θέση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών έστησαν την δική τους λέσχη της… «ΕΣΣΔ»: Τη λέσχη της «Ένωσης Σαχλαμάρας Σπουδαιοφανών Δοκησίσοφων», που κάθε χρόνο τέτοια μέρα πρωτοστατεί σ’ ένα τρελό πανηγύρι «δημοκρατίας», «ελευθερίας» και «ευημερίας» πάνω στα «ερείπια του σιδηρού παραπετάσματος»… 

Τέτοιας ποιότητας ήταν και είναι οι «αναλύσεις» τους που - δικαίως - έχουν κερδίσει μια περίλαμπρη θέση στο κλαμπ του «επιστημονικού κομπογιαννιτισμού» καθώς συνιστούν χαρακτηριστικό δείγμα του υβριδίου της γελοιότητας που μπορεί να προκύψει από την σύζευξη του πρωτόγονου αντικομμουνισμού με την ιδεολογική τύφλωση.  

Οι τελάληδες του ψεύδους και της απάτης συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι ακόμα και όταν πια η ίδια η ζωή διέψευσε με τον πιο παταγώδη τρόπο τις θεωρίες τους.  

Ακόμα και δυο δεκαετίες μετά την πτώση της ΕΣΣΔ διαβάζουμε και ακούμε απίθανα επινίκια. Έχω υπόψη μου ένα άρθρο που γράφτηκε σχετικά πρόσφατα. Φέρει την υπογραφή του καθηγητή και γνωστού θεράποντα της ορθής σκέψης, του κ.Μαραντζίδη. Δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» (26/8/2012) και για να πάρετε μια γεύση μεταφέρω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:  

«Αν κάτι εντυπωσιάζει πραγματικά τα τελευταία χρόνια είναι πως ο μετακομμουνιστικός κόσμος, οι χώρες δηλαδή που εξήλθαν ή εξέρχονται από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό, σημαδεύουν όλο και περισσότερο με την παρουσία τους τις διεθνείς εξελίξεις. Περίπου το ένα τρίτο του πλανήτη, που μέχρι πρότινος βρισκόταν στο περιθώριο, τώρα καταλαμβάνει νέα θέση. Η κατάρρευση του κομμουνισμού σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση έφερε τους πληθυσμούς των χωρών αυτών στο προσκήνιο της παγκόσμιας σκηνής (...) Τελικά, από μια παράξενη ειρωνεία της ιστορίας, είναι ο καπιταλισμός που απελευθέρωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τις αλυσίδες τους (...) Οι μετακομμουνιστικές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια κάτι εντυπωσιακό και ίσως πρωτοφανές στη σύγχρονη Ιστορία: τη διπλή μετάβαση, δηλαδή, την οικοδόμηση μιας οικονομίας της αγοράς, πλαισιωμένης ταυτόχρονα από δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς»...  

Μοντέρνα εργασιακή σκλαβιά και εργασιακοί δυνάστες με δικαιολογία την κρίση

Φωτογραφία ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Του Χρήστου Ιακώβου 
Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Οι μεγάλες προσδοκίες στη ζωή μας μπορεί να είναι και μεγάλες ψευδαισθήσεις ή μεγάλες ματαιοδοξίες αφού ενίοτε η σκληρή πραγματικότητα μας υποχρεώνει να δούμε τη ζωή μας με άλλη ματιά, απαλλαγμένη από τους φακούς της ονειροπόλησης που προκαλούσε η ευημερία και η ευμάρεια. Από τα υπόγεια της κοινωνίας μέχρι την απαστράπτουσα επιχρυσωμένη επιφάνειά της, η επικοινωνία μέσα από τη σημερινή οικονομική κρίση αποκαλύπτει σχέσεις και νοοτροπίες που ξαφνιάζουν, λες και ήταν θαμμένες στα σκοτεινά βάθη του κοινωνικού ασυνειδήτου.

Πάντοτε στη ζωή μία δοκιμασία αποτελεί αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια πράγματα και καταστάσεις τα οποία προηγουμένως είτε δεν βλέπαμε είτε δεν θέλαμε να δούμε. Σήμερα, η πρωτόγνωρη κρίση που κυρίευσε τον καθημερινό μας βίο και το συνεπακόλουθο «τσουνάμι» που πλήττει τις εργασιακές σχέσεις με καθυστερήσεις πληρωμών, μειώσεις μισθών, απεργίες, απολύσεις -όλα αυτά- έχουν αναδείξει μία άλλη πραγματικότητα, αυτή της λουστραρισμένης εργασιακής σκλαβιάς και της έξαρσης του φαινομένου των εργασιακών δυναστών. Πόσοι άλλωστε δεν έχουν βιώσει ή ακούσει εργασιακές ιστορίες τον τελευταίο καιρό που καταλήγουν στη μόνιμη επωδό: «αν σας αρέσει αν δεν σας αρέσει…δρόμο!» Πρόκειται για μία επιδημία που εξαπλώνεται, υπονομεύοντας την εργασιακή απόδοση, την επαγγελματική εξέλιξη, μα πάνω από όλα την ψυχική υγεία των εργαζομένων καθώς επίσης και την οικογενειακή τους ζωή.

Κυπριακό, Νταβός και… «Δημοσιογραφία»

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Οι διασταυρωμένες – Ελληνικά και Τουρκικά κι από τους δυο – τηλεοπτικές ευχές Νίκου Αναστασιάδη – Μουσταφά Ακιντζή για τις γιορτές (“να ζήσουμε και πάλι ειρηνικά σε μια επανενωμένη πατρίδα” ευχήθηκε ο πρώτος, “να φέρει ο νέος χρόνος μόνιμη ειρήνη, ηρεμία και ευημερία σε όλους τους Κυπραίους” ο δεύτερος) καλωσορίστηκαν όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και από την διεθνή κοινότητα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έσπευσε να χαιρετίσει “το καλύτερο σύμβολο ελπίδας για μια μεγάλη, Ευρωπαϊκή Κύπρο”. Ως κάτι περισσότερο από μια συμβολική κίνηση, ας πούμε ως μια επιβεβαίωση ότι “η διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη για επίλυση του Κυπριακού […]επιτρέπει να αισιοδοξούμε για ένα θετικό αποτέλεσμα”, ήταν η αποτίμηση της Λευκωσίας.

Αντίθετα, όμως, οι φήμες ότι είχε υπάρξει πρόσκληση προς τις δυο πλευρές – ΕλληνοΚυπριακή και ΤουρκοΚυπριακή – καθώς και προς Ελλάδα και Τουρκία, να επαναλάβουν το προ 25ετίας γύμνασμα προσέγγισης στα πλαίσια του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ, στο Νταβός, και μάλιστα να καταπιαστούν, στην χαλαρή εκείνη ατμόσφαιρα, με μέρος από τον σκληρό πυρήνα του Κυπριακού – το καθεστώς των εγγυήσεων – διαψευδόταν με έμφαση από την Λευκωσία.

Διεθνείς Κεφαλαιακές Ροές και Κρίσεις

analyst

Η δημιουργία ενός τέλειου συστήματος παγκόσμιας ρύθμισης των διεθνών χρηματοοικονομικών ροών αποτελεί ουτοπία. Η  διεθνής χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική θα πρέπει να μπορεί να φιλοξενεί τόσο τις χώρες που επιθυμούν αυστηρότερους ελέγχους στο κεφάλαιο όσο και εκείνες που έχουν πιο χαλαρή στάση απέναντι στην χρηματοοικονομική καινοτομία.

Το θέμα που πρόκειται να συζητήσουμε σήμερα αναφέρεται στο πεδίο της  Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας και συγκεκριμένα αφορά τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι ιδιωτικές κεφαλαιακές ροές στο σύγχρονο Παγκοσμιοποιημένο χρηματοοικονομικό σύστημα.

Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βασικός στόχος των προγραμμάτων προσαρμογής που εφαρμόζει η Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια έχει ένα και  μοναδικό σκοπό ο οποίος δεν είναι άλλος παρά την εκπλήρωση συγκεκριμένων προϋποθέσεων προκειμένου η χώρα μας να εξέλθει στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.

Οι παγκόσμιες ροές κεφαλαίων καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το πλαίσιο για το πώς θα κινηθεί κάθε εθνική οικονομία μέσω της δημιουργίας ενός ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος. Δεν είναι τυχαίο που κυρίως αναδυόμενες χώρες από όλο των κόσμο επιθυμούν να ανοίξουν τις αγορές τους σε επενδυτές με τρόπους που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε πριν από μερικά χρόνια. Για παράδειγμα σας αναφέρω την Ελεύθερη Ζώνη Εμπορίου στην Σαγκάη, την χαλάρωση της νομοθεσίας προσέλκυσης ξένων επενδύσεων στην Ινδία και πρόσφατα το 2015 το άνοιγμα του χρηματιστηρίου της Σαουδικής Αραβίας σε ξένους επενδυτές.

Οι ξένοι ειδικοί στοιχηματίζουν για μία ακόμα “κακή χρονιά” για την Ελλάδα

Φωτογραφία ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΕΘΝΟΣ

Μην στοιχηματίζετε για μια καλή χρονιά για την Ελλάδα για την οποία το 2015 χαρακτηρίστηκε ως “annus horribilis”, γράφει η Holly Ellyatt στην ιστοσελίδα του τηλεοπτικού δικτύου CNBC.

Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι ισχύουν ακόμα και το επόμενο έτος ίσως επιφέρει περαιτέρω πολιτική και οικονομική αστάθεια, σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτή. Το θέμα περικοπής του χρέους παραμένει και πολλοί, συμπεριλαμβανομένου του Δ.Ν.Τ. δηλώνουν ότι, χωρίς αναδιάρθρωση, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να ορθοποδήσει.

Το Δ.Ν.Τ. εκτιμά συρρίκνωση 1.3% το 2016 και ποσοστό ανεργίας στο 27.1%. Διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και απεργίες έχουν αρχίσει ξανά, ενώ, παράλληλα, η Ελλάδα αποτελεί de facto την πύλη εισόδου χιλιάδων απελπισμένων μεταναστών από τη Μ. Ανατολή και την Αφρική. Επιπλέον, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις, η στήριξη των πολιτών προς τον ΣΥΡΙΖΑμειώθηκε κατακόρυφα και εκτιμάται στο 18.4%.

Ο κανόνας του Ευρώ

analyst

Προβλέπεται η κυριαρχία των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, καθώς επίσης η κατάρρευση της Ευρωζώνης, εάν δεν επιλυθούν τα τρία βασικά της προβλήματα: η υπερχρέωση, οι οικονομικές ασυμμετρίες και η μεταναστευτική πολιτική

του Αλέξη Ζακυνθινού

«Για τις έννοιες «χρέος και ένοχος» οι Γερμανοί έχουν την ίδια λέξη – γεγονός που ταιριάζει με την αυστηρή, προτεσταντική ηθική της χώρας, σύμφωνα με την οποία ο ένοχος (άρα και ο οφειλέτης), πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά και δημόσια.

Αν είναι δυνατόν να αποκεφαλίζεται σε μία «γκιλοτίνα», η οποία να τοποθετείται στο κεντρικότερο σημείο της Ευρώπης, σε υπερυψωμένο βάθρο, έτσι ώστε να μπορούν να την βλέπουν όλοι – για να μην τολμήσουν ποτέ να κάνουν κάτι ανάλογο.

Στα πλαίσια αυτά, εάν περιμένει η κυβέρνηση την αλληλεγγύη ή τη βοήθεια της καγκελαρίου στο θέμα του δημοσίου χρέους, μη υπακούοντας στις εντολές της, αρνούμενη δηλαδή να υποταχθεί γονυπετής στην παράλογη πολιτική που της επιβάλλεται δικτατορικά, κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος.

Ακόμη όμως και αν υποταχθεί, αποδεχόμενη τα πάντα, δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα – απλά θα συνεχίσει να κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη επάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων στο διηνεκές, αφού τόλμησαν να αμαρτήσουν» (πηγή).

. 

Άρθρο

Ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, όλες οι κυβερνήσεις που ήταν στην εξουσία κατά τη διάρκεια μίας οικονομικής κρίσης αντικαθίσταντο από άλλες, με την ακριβώς αντίθετη ιδεολογία – σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα (πηγή), η οποία μελέτησε πάνω από 800 δυτικές εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων 150 ετών, κατά τη διάρκεια 100 περίπου χρηματοπιστωτικών κρίσεων.

Γερμανική επίθεση εναντίον του Ντράγκι: “Σταματήστε τον” ζητά η Deutsche Welle

Mario Draghi, President of the European Central Bank (ECB), and his deputy Vitor Constancio (L) at a press conference at the ECB headquarters in Frankfurt Main, Germany. EPA, DEDERT

Μηδενισμός των τόκων, μεγάλη ρευστότητα, φθηνό πετρέλαιο, ακμάζουσες αγορές μετοχών: το 2015 ήταν κάθε άλλο παρά ανιαρό. Κι όλα δείχνουν ότι τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δραματικά, σχολιάζει ο Χένρικ Μπέμε από τη Deutsche Welle.

Ο ηττημένος του 2015 ονομάζεται Μάριο Ντράγκι. Στα βιβλία ιστορίας θα διαβάζουμε κάποτε: ήταν ο άνθρωπος που άφησε τα φράγματα να σπάσουν, όταν στις αρχές του έτους έθεσε σε ισχύ ένα γιγάντιο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, για να χυθούν στην αγορά εκατομμύρια εκατομμυρίων ευρώ. Το όλο εγχείρημα το εμπλούτισε ο ανώτατος φύλακας του ευρωπαϊκού νομίσματος με τόκους της τάξεως του 0%. Όλο αυτό ακούγεται σαν ένα επικίνδυνο μίγμα, και ως έναν βαθμό έτσι ήταν. Ποιος ήταν όμως ο στόχος του ιταλού μάγου από τον πύργο της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη; Οι τράπεζες θα μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο να προωθούν στην οικονομία φθηνό χρήμα με τη μορφή δανείων, οι επιχειρήσεις θα έπρεπε να επενδύουν, γεγονός που θα έδινε ώθηση στην οικονομία, θα αύξανε τον πληθωρισμό κι έτσι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αγοράζουν, να αγοράζουν, να αγοράζουν.

Economist : Μη βιώσιμη η κατάσταση για την Ελλάδα το 2016 και για αυτό πιθανή η μετάβαση στη δραχμή

Ύφεση 1% και πολύ μικρό πληθωρισμό, στο 0,6%, προβλέπει ο Economist για την ελληνική οικονομία το 2016 στην ετήσια έκθεσή του “The world in numbers” και συγκεκριμένα στο κεφάλαιό του για την Ευρώπη.Το βρετανικό περιοδικό αναφέρει πως μετά τη φρέσκια λαϊκή εντολή που παρέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας αφού συνθηκολόγησε με τους ευρωπαίους, η χώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση “χαμηλής ανάπτυξης και ψηλού χρέους που κανείς εντός ή εκτός Ελλάδας δεν θεωρεί βιώσιμη κατάσταση”.

2,2 δισ. πρόσθετοι φόροι, 2 δισ. περικοπές εντός του 2016

Ουρά πολιτών σε ΔΟΥ. Φωτογραφία αρχείου. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΡΑΠΑΝΗΣ

Περίπου 4,2 δισ ευρώ πρέπει να βγουν από τις τσέπες των φορολογούμενων μέσα στο 2016, σύμφωνα με τα μέτρα που είτε έχουν ήδη ψηφιστεί είτε πρόκειται να έρθουν στη Βουλή το αμέσως επόμενο διάστημα.

Σύμφωνα με την Ημερησία, τα 2,2 δισ ευρώ εξ αυτών θα πάρουν τη μορφή πρόσθετων φόρων, ενώ τα άλλα 2 δισ. ευρώ θα εξοικονομηθούν για τον Κρατικό Προϋπολογισμό από τις διάφορες περικοπές συντάξεων και επιδομάτων.

Συγκεκριμένα, από την αύξηση της έκτακτης εισφοράς του α΄ 6μηνου του 2015, που θα φανεί στην εκκαθάριση των νέων δηλώσεων, μισθωτοί- συνταξιούχοι θα πληρώσουν 63 εκατ. ευρώ παραπάνω, ενώ όλοι περιμένουν τις αλλαγές στη φορολογική κλίμακα, που έχει προαναγγείλει το οικονομικό επιτελείο, προκειμένου να δουν τι τους αναλογεί από τα 150 εκατ. ευρώ που έχουν προϋπολογιστεί.

Βαρύ είναι το αγροτικό φορολογικό πακέτο και ήδη η κυβέρνηση αναζητά τρόπους να το ελαφρύνει. Από την περαιτέρω αύξηση της προκαταβολής φόρου, θα πρέπει να πληρωθούν επιπλέον 42,9 εκατ. ευρώ, από την κατάργηση της επιστροφής του ΕΦΚ για το αγροτικό πετρέλαιο άλλα 13 εκατ. ευρώ κι από την αύξηση του φορολογικού συντελεστή κάτι παραπάνω από 32 εκατ. ευρώ.

Η «Νονά» του Στέλιου Κούλογλου μέρος 2ο

TVXorisSinora

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙΣΜΟΣ

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

Έλεγε ο Αριστοτέλης (κι έκτοτε γενεές Ελλήνων επαναλαμβάνουν λόγω της ασυνέχειας του έθνους) ότι «το γαρ έαρ ου μια χελιδών ποιεί», ήτοι ότιένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Αντιθέτως,

από ένα νύχι καταλαβαίνει κανείς τον λέοντα, την ύαινα, το τσακάλι και άλλα είδη ζώντων ζώων ή τεθνεώτων. Απ’ την τρέχουσα κυβέρνηση τα περιμένω πλέον όλα! Στο σύμφωνο συμβίωσης η κυβέρνηση που διασύρει το όνομα της Αριστεράς πέρασε διάταξη που ποινικοποιεί έτι περαιτέρωτις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Αναλυτικώς: στον νόμο 4356/ΦΕΚ Α’ 181 της 24ης Δεκεμβρίου του 2015 (Σύμφωνο Συμβίωσης), η κυβέρνηση τερτιποειδώς έχωσε διάταξη (άρθρο 27) με την οποίαν αντικαθιστά το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα  

ως εξής: «Οποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως αυτοκινητόδρομου, σιδηρόδρομου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου ή τηλέγραφου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος. Αν η πράξη της παραγράφου 1 είχε σημαντική διάρκεια, επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι τρία (3) έτη».

Δηλαδή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζε να ’ναι ΣΥΡΙΖΑ, ο μισός θα βρισκόταν στη φυλακή, όλο το ΚΚΕ στα μπουντρούμια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα γκουλάκ και η υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στις παιδικές χαρές του Βλαδιβοστόκ.

Σημειωτέον ότι η επάρατος Δεξιά για τα εν λόγω «αδικήματα» προέβλεπε ελαφρύτερες ποινές, τρεις μήνες (αντί ένα έτος) κι έξι μήνες (αντί τρία έτη) αντιστοίχως.

Την ίδια ώρα, στην Πορτογαλία η συγκυβέρνηση της Αριστεράς (Μπλόκο και ΚΚΠ) με τους σοσιαλιστές εξαγγέλλει αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 5% από 1/1/2016. Μικρή αύξηση, αλλά αύξηση. Που προσπαθεί να σηματοδοτήσει προθέσεις. Αντιθέτως, εδώ, με άνεση και στο χαλαρό ο (ανεκδιήγητος πλέον) κ. Φλαμπουράρης δηλώνει αέρα πατέρα στον αέρα μιας τηλεοπτικής εκπομπής ότι οι επικουρικές συντάξεις μπορεί να κοπούν και καμιά εικοσαριά τα εκατό βρ’ αδερφέ, δεν χάθηκε και ο φραπές από τον κόσμο! Ολα κι όλα όμως! Τις κύριες

συντάξεις, λέει ο κ. Τσίπρας, δεν πρόκειται να τις πειράξουμε. Δηλαδή δεν θα σας κόψουμε ένα δάκτυλο απ’ το δεξί χέρι (κύρια σύνταξη), θα σας κόψουμε ένα δάκτυλο απ’ το αριστερό χέρι (επικουρική). Ούτε

Η αυτοκριτική ως αναγκαία συνθήκη ενός αισιόδοξου νέου έτους

Νέα Πολιτική

 του Χρήστου Ζιώγα*

Δίχως αμφιβολία το 2015 συντελέστηκαν γεγονότα βάσει των οποίων μπορούμε να το εγγράψουμε ως ξεχωριστό έτος στη σύγχρονη μεταπολιτευτική μας ιστορία. Η άνοδος στην εξουσία της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στη χώρα μας αρκεί για να δικαιολογήσει την παραπάνω διατύπωση. Για την πολιτική πρακτική της δις  εντός του τρέχοντος έτους, εκλεγμένης (συγ)κυβερνήσεως και το αξιολογικό πρόσημο των πεπραγμένων της δεν θα επεκταθώ, διότι πέραν του ότι αποτελούν εν τω γίγνεσθαι και βιωματική εμπειρία για όλο το κοινωνικό σώμα, δεν συνιστούν σκοπό του παρόντος κειμένου, το οποίο επιδιώκει να προσεγγίσει το «ελληνικό ζήτημα» πιο εξατομικευμένα. Πάντως είτε συλλογικά, είτε ατομικά ενσκήψουμε σ’ ένα πρόβλημα, η μη επιτυχής αντιμετώπισή του μου φέρνει στο νου την αστείρευτη σοφία του Π. Κονδύλη, ο οποίος σημείωνε πως: Η αιτιολογία, όμως δεν αποτελεί, δικαιολογία, και δεν ενδείκνυται ως πραξεολογία! (Π. Κονδύλης, Από τον 20^ο στον 21^ο αιώνα, σελ. 182)

Όλοι ελπίζουμε κατά το νέο έτος η πατρίδα μας να εξέλθει της κρίσης, την οικονομική διάσταση της οποίας αισθανόμαστε εντονότερα κατά την τελευταία εξαετία, αντιστρέφοντας εν τέλει και την παρακμιακή πορεία που εγγίζει όλες τις πτυχές του βίου μας. Η υπέρβαση της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης προϋποθέτει πνεύμα αυτοκριτικής, ατομικά επίπονο αλλά κοινωνικά λυσιτελές, που μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να συνιστά αρεστή προοπτική για ένα σημαντικό μέρος του κοινωνικού συνόλου και κατ’ επέκταση της πολιτικής καθεστηκυίας τάξης. Η προφανής ανεπάρκεια της πλειοψηφίας του πολιτικού μας προσωπικού, εκτός από την ευθύνη που μας βαρύνει για την εκλογή του, δεν πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για τη δική μας αντικοινωνική συμπεριφορά˙ το να μην ζητώ απόδειξη για την παροχή μιας υπηρεσίας ή την αγορά ενός αγαθού ή το να μην ρυπαίνω τους δημόσιους χώρους δεν έχει καμία σχέση με την ικανότητα ή μη της εκάστοτε κυβέρνησης, ίσως η γλισχρότητα των κυβερνητικών θεσμών και προσώπων να εξυπηρετεί τέτοιες πρακτικές. Αν σε ατομικό επίπεδο αλλάξουμε όλοι μας κατά τι προς το καλύτερο οι θετικές επενέργειες για την κοινωνία θα είναι πολλαπλασιαστικές. 

Αντικειμενική ιστορία δεν υπάρχει

Ελευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

του Στέλιου Ελληνιάδη

Με αφορμή την ολοκλήρωση του τετράτομου έργου «Βυζαντινοί ιστορικοί και χρονογράφοι», ο Στέλιος Ελληνιάδης (ΣΕ) κάλεσε τον συγγραφέα του, Απόστολο Καρπόζηλο (ΑΚ), ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, σε μια ανοιχτή συζήτηση περί Βυζαντίου και όχι μόνο.

ΑΚ: Η δουλειά που περιλαμβάνεται στους τέσσερις τόμους ξεκίνησε πριν από περίπου 25 χρόνια και εστιάζεται στην εξέλιξη της ιστοριογραφικής σκέψης στο Βυζάντιο. Πώς έβλεπαν τον κόσμο, πώς κατέγραφαν τα γεγονότα οι ιστορικοί και οι χρονογράφοι από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και μετά. Και ο τελευταίος τόμος που περατώθηκε φέτος, τελειώνει με την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Είναι μια διαχρονική δουλειά που καλύπτει μια ολόκληρη χιλιετία, το διάστημα που υπήρξε αυτό το κράτος, η αυτοκρατορία, κι αυτός ο πολιτισμός.

Σήμερα χωρίζουμε το Βυζάντιο σε τέσσερις περιόδους. Είναι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ένα κομμάτι της βρίσκεται στην Ανατολή. Άρα γλωσσικά-πολιτισμικά είναι ο ελληνόφωνος χώρος της Ανατολής. Οπότε, μία περίοδος είναι η ύστερη αρχαιότητα, το πέρασμα από την ειδωλολατρία στο χριστιανισμό. Συνεπώς, έχουμε ιστορικούς αυτής της περιόδου που καταγράφουν ταυτόχρονα την ιστορία του ρωμαϊκού κράτους, στα λατινικά στη Δύση και στα ελληνικά στην Ανατολή. Και αυτοί οι λόγιοι συνεχίζουν να γράφουν ακολουθώντας την αρχαιοελληνική παράδοση, του Ηροδότου και του Θουκυδίδη. Και είμαστε τυχεροί γιατί κατέγραψαν σχεδόν συστηματικά μεγάλα γεγονότα. Κενό υπάρχει μετά τη μετάβαση από την ειδωλολατρία στο χριστιανισμό, κατά τον 6ο-7ο αιώνα, που αρχίζει το κράτος να αντιμετωπίζει τον επεκτατισμό των Αράβων. Είναι η απώλεια των περιοχών της Ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή της Βορείου Αφρικής∙ το κέντρο ήταν η Αλεξάνδρεια που για αιώνες ήταν ελληνικό κέντρο, κι ένας μέρος της Συρίας-Παλαιστίνης. Με αυτό τον επεκτατισμό χάνονται μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία έχουν το δικό τους πολιτισμό, άρα έχουμε ένα κενό στην ιστοριογραφία για περίπου διακόσια χρόνια.

Τί επιφυλάσσει στην Ελλάδα το 2016

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΘΗΝΑΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ

Του Σταύρου Λυγερού

Πριν ένα χρόνο τέτοιες ημέρες, η Ελλάδα χόρευε στον ρυθμό της επικείμενης τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Όλα έδειχναν ότι η τότε κυβερνητική πλειοψηφία δεν θα κατάφερνε να συγκεντρώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτικών ψήφων με αποτέλεσμα την άμεση προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Έτσι και έγινε.

Από τότε οι εξελίξεις άρχισαν να τρέχουν με φρενήρη ρυθμό. Όπως αναμενόταν, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου και ο Τσίπρας σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου. Μπορεί αυτή η σύμπραξη να εξέπληξε πολλούς και να κρίθηκε παράδοξη, αλλά δεν ήταν. Οι δύο εταίροι είχαν πολύ διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά είχαν και πολλούς κοινούς πολιτικούς παρονομαστές (πρωτίστως την αντιμνημονιακή θέση) και συγκλίνοντα συμφέροντα.

Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά: Ο γεμάτος αυταπάτες πρώτος κύκλος των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές που κατέληξε στη μεταβατική συμφωνία της 20^ηςΦεβρουαρίου. Ακολούθησε ο δεύτερος και αδιέξοδος κύκλος, το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, η προκήρυξη του δημοψηφίσματος και το εντυπωσιακό “όχι” στις ασφυκτικές συνθήκες των capital controls. Ο κύκλος έκλεισε στη σύνοδο κορυφής της 12^ης-13^ηςΙουλίου με τη δραματική συνθηκολόγηση του Τσίπρα.

Σ. Ρομπόλης : Αποθεματικό 6 μηνών για Συντάξεις

Νέα Κρήτη

Οι προτάσεις των δανειστών αλλά και οι συζητήσεις γύρω από το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, κινούνται στη λογική των περικοπών, με στόχο την βιωσιμότητα και την εισπραξιμότητα για το 2016 -2017 , αφού τα αποθεματικά των Ταμείων έχουν περιθώριο πλέον μόνο για ένα εξάμηνο να πληρώνουν συντάξεις.

Αυτό δηλώνει στο Ράδιο 9.84 και στο Γιώργο Σαχίνη, ο πανεπιστημιακός  και αναλυτής του ασφαλιστικού συστήματος Σάββας Ρομπόλης.    

Το πρόβλημα όμως έτσι δεν λύνεται, απλά μετατίθεται για μία διετία.

Χωρίς οδικό χάρτη με μελέτες βιωσιμότητας τουλάχιστον 30 χρόνων , σύντομα θα φτάσουμε σε γενιές νεόπτωχων συνταξιούχων και κάτω από τα 250 ευρώ, όπου σε συνδυασμό με το δημογραφικό, την αύξηση συνταξιούχων σε σχέση με τους οικονομικά ενεργούς και την εισφοροδιαφυγή, θα δώσουν χαριστική βολή στη κοινωνική ασφάλιση.

Ο Σάββας Ρομπόλης  παράθεσε επίσης τον οδικό χάρτη 30ετίας που θα μπορούσε να καταστήσει βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα χωρίς περικοπές συντάξεων, όπως είπε όμως το ζήτημα είναι εξόχως πολιτικό και πως θα απαντήσεις ως κυβέρνηση σε ενδεχόμενη επιμονή των Δανειστών για νέες περικοπές .

Stratfor: Ήρθε η ώρα της Τουρκίας

Η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού έδωσε την «αφορμή» για αναβίωση της παλιάς αντιπαλότητας μεταξύ Τουρκίας - Ρωσίας. Οι περίπλοκες ενεργειακές σχέσεις και το «κλειδί» των Στενών του Βοσπόρου. Η εμπλοκή της Ευρώπης στη Συρία και ο... αμερικανικός παράγοντας.

της Reva Bhalla

Έχοντας ακόμα «φρέσκια» την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από την Τουρκία, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε να πει μερικά «λογάκια» στον πάλαι ποτέ σύμμαχό του, τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην ομιλία του για την κατάσταση του έθνους.

Ο Πούτιν, εξοργισμένος, παραπονέθηκε ότι «είμασταν έτοιμοι να συνεργαστούμε με την Τουρκία σε ιδιαίτερα ευαίσθητα ζητήματα και να προχωρήσουμε πιο πέρα από τους συμμάχους τους. Ο Αλάχ ξέρει μόνο γιατί το έκαναν. Προφανώς ο Αλάχ αποφάσισε να τιμωρήσει την κυβερνώσα ελίτ στην Τουρκία, αφαιρώντας τη λογική τους».

Αν και ο Πούτιν μπορεί να ακούστηκε λίγο δραματικός, ωστόσο πίσω από το σοκ και την ανησυχία έναντι της Τουρκίας υπάρχει μια σκληρή γεωπολιτική αλήθεια.

Η Ρωσία γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με την Τουρκία, όταν έρχεται αντιμέτωπη με μεγαλύτερες δυνάμεις της Δύσης. Και αυτό διότι η Τουρκία κρατά τα «κλειδιά» για τα Δαρδανέλια και τον Βόσπορο -ο μόνος δρόμος που έχουν τα ρωσικά εμπορικά και πολεμικά πλοία για να φτάσουν στη Μεσόγειο από τα ρωσικά λιμάνια στη Μαύρη Θάλασσα.