Η βαθιά περιφρόνηση της κυβέρνησης προς τον λαό, την πραγματικότητα, στοιχειώδεις αξίες της ζωής και, κυρίως, προς την δημοκρατία, έφθασε σε σημείο που σπάει κόκκαλα.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Κάπου 45 Έλληνες ψηφοφόροι στους 100 δεν ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Επίσης, στο δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου 40 Έλληνες στους 100 ψήφισαν «ναι» στην Ευρώπη και στα μέτρα.
Είναι έτσι φανερό ότι η πραγματική λαϊκή στήριξη προς τον κ. Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του φθάνει στην πραγματικότητα στους έξι Έλληνες στους δέκα. Και από τους ψηφοφόρους αυτούς, οι μισοί και πλέον είναι το παλαιό τριτοκοσμικό και οπισθοδρομικό ΠΑΣΟΚ, το οποίο στην σημερινή κυβέρνηση εκπροσωπείται και από 15 υπουργούς και υφυπουργούς.
Στην ουσία, λοιπόν, η σημερινή Ελλάδα κυβερνάται από μία λαϊκιστική μειοψηφία, την οποία συνθέτουν τα κρατικοδίαιτα και εθνικιστικά στρώματα μιας ακίνητης κοινωνίας, που όλο και πιο γρήγορα διχάζεται και βυθίζεται στην παρακμή.
Σαφώς δε, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας δεν ενδιαφέρεται ούτε για ανάπτυξη, ούτε για μεταρρυθμίσεις, ούτε για καινοτομίες, ούτε βέβαια για μόρφωση και πολιτισμό. Μοναδικά του μελήματα είναι το βόλεμα, η μικροκομπίνα, η συνταξούλα και η μόνιμη σίτιση από το Δημόσιο.
Όπως είπε πρόσφατα σε εκδήλωση της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ) ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος, για ένα κομμάτι του λαού η ασφάλεια της επανάληψης αποτελεί αίτημα, το οποίο πηγάζει από την φαντασιακή άρνηση της πραγματικότητας σε μία κοινωνία η οποία «ελπίζει για να μην σκέπτεται».
Έτσι, η κοινωνία αυτή προσαρμόζεται διαρκώς στο χειρότερο διότι έχει μάθει να αποδέχεται εσωτερικά το ευτελές.
Για την κοινωνία αυτή, λοιπόν, οι δυνάμεις του λαϊκισμού αισθάνονται βαθύτατη περιφρόνηση, γι αυτό και ανενδοίαστα την χλευάζουν.
Επειδή δε οι δυνάμεις αυτές, που καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα, γνωρίζουν ότι η κοινωνία νοιώθει ότι την καταδιώκουν οι «άλλοι», την βοηθούν μέσω του λαϊκισμού να χρησιμοποιεί τους «άλλους» ως άλλοθι για να παραμένει αδρανής.
Χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή είναι το τελευταίο σκηνικό που έστησε η αριστεροακροδεξιά κυβέρνηση με εχθρούς τον Γερμανό υπουργό Οικονομίας Β.Σόϊμπλε, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την γερμανική εφημερίδα Die Welt.
Σχετικά με το θέμα αυτό και τις διαστάσεις που επεδίωξε να δώσει η κυβέρνηση, ο Νότης Παπαδόπουλος στο διαδικτυακό Βήμα έγραψε:
«Ποιο ψέμα έγραψε η Die Welt τονίζοντας ότι, με την κυβέρνηση Τσίπρα, η Ελλάδα είναι ακυβέρνητη; Κοιτάξτε μερικά παραδείγματα ακυβερνησίας και κομματικής ιδεοληψίας που καθιστούν μάλιστα την χώρα τριτοκοσμική:
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης υπάρχει υπουργός που ξέχασε να συμπεριλάβει στην δήλωση πόθεν έσχες του 1,8 εκατ. ευρώ και 38 ακίνητα (ακόμη και είναι οικόπεδα και αγροτεμάχια) και δεν έχει συλληφθεί από την οικονομική αστυνομία;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης μία φορά τον μήνα κάποιοι πυροβολημένοι νεαροί μασκοφόροι επικαλούμενοι τα αναρχικά τους φρονήματα επιτίθενται σε μία περιοχή, καίνε αυτοκίνητα, λεηλατούν μαγαζιά και κάνουν την ζωή των κατοίκων αβίωτη, χωρίς η αστυνομία να τους συλλαμβάνει;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης μία σιδηροδρομική γραμμή που μεταφέρει εμπορεύματα και αποφέρει εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για το ελληνικό κράτος, παραμένει κλειστή για ένα 20ήμερο επειδή μία χούφτα οικονομικοί μετανάστες την κατέλαβαν στην προσπάθειά τους να περάσουν στα Σκόπια;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης ένας πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής και ένας πρώην υπουργός καταγγέλλουν εκβιαστικές πιέσεις και φόβο για την ζωή τους από κινήσεις συναδέλφων τους, χωρίς να προκαλείται σάλος και άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης για να ερευνηθούν οι υποθέσεις;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης ένας υπουργός εισηγείται τροπολογία που ψηφίζεται από την Βουλή για να δηλώσει στην συνέχεια ότι δεν πρόκειται να την εφαρμόσει όσο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και οι ίδιος υπουργός; Και ο πρωθυπουργός τον παρακολουθεί αμέριμνα!
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης η κυβέρνηση αδυνατεί να δημιουργήσει 5 χώρους φιλοξενίας για πρόσφυγες, ενώ κρατά κλειστά –λόγω τσαμπουκά του αρμόδιου υπουργού– άδεια στρατόπεδα;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης η κυβέρνηση δηλώνει αδυναμία να μαζέψει τα τέλη κυκλοφορίας από κατόχους εκατοντάδων χιλιάδες αυτοκινήτων και γι αυτό επιλέγει την αύξηση της τιμής της βενζίνης;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ παραμένουν απλήρωτοι και 45 ασθενοφόρα ανενεργά λόγω ανταλλακτικών, όταν από αυτές τις υπηρεσίες επείγουσας μεταφοράς ασθενών εξαρτάται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης υπουργός διορίζει τα ανίψια του στην κυβέρνηση και όταν τον παίρνουν είδηση, αντί να παραιτηθεί, δηλώνει ότι ο νόμος δεν απαγορεύει διορισμούς συγγενών τρίτου βαθμού!;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης 50.000 νοσηλευτές προσπαθούν να καταθέσουν αιτήσεις για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις και το ηλεκτρονικό σύστημα δεν είναι ικανό να τις δεχτεί;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης η κυβέρνηση αποφασίζει να τοποθετήσει διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με στενά κομματικά κριτήρια, προκαλώντας την αντίδραση της τρόϊκας, η οποία ζητεί την αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης για την πιο αποτελεσματική λειτουργία της;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης η κυβέρνηση αποφασίζει να διαγράψει με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου έναν νόμο για την Παιδεία που συντάχθηκε μετά από διαβούλευση μηνών και συγκέντρωσε διακομματική –σχεδόν– στήριξη 255 βουλευτών στο Κοινοβούλιο;
*Σε ποια χώρα της Ευρώπης ο πρωθυπουργός προσπαθεί να κλείσει τα Μέσα Ενημέρωσης επειδή δεν τού αρέσει ο τρόπος με τον οποίο τού κάνουν κριτική, προωθώντας στην θέση τους επιχειρηματίες άσχετους με τα ΜΜΕ αλλά φιλικότερους στην κυβέρνηση;»
Αν στα παραπάνω που γράφει ο Νότης Παπαδόπουλος προσθέσουμε την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το προσφυγικό, τα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας με τους κουκουλοφόρους, τις «μαγκιές» υφυπουργού με δημοσιογράφους και μία σειρά αστοχιών στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, τότε το τοπίο σκοτεινιάζει επικίνδυνα.
Και όταν κανείς εθιστεί στο πολύ σκοτάδι, θεωρεί ότι είναι επικίνδυνο το φως.
Μα αυτός τελικά δεν είναι και ο στόχος πολιτικών που μόνον περιφρόνηση αισθάνονται για το κοινό;
europeanbusiness
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου